Third-person's POV"Iyon na nga po ang nangyari, Sir." Pagkatapos ni Merrill ng kaniyang pahayag sa buong nangyari sa loob ng clinic bago nila nahuli si Agatha.Habang tinatanong siya ay hindi maiwasan ng dalawa ang mapalinga ng ilang ulit sa paligid. Hinahanap niya kung naroon si Keith ngunit hindi niya ito nakita kahit isang beses. "Thank you for your cooperation. Tatawagan ka na lamang namin sakaliman na may kailangin pa kami," anang pulis nang matapos na ito sa pagkuha ng mga importanteng detalye kay Merrill. Hinayaan na siyang makaalis. Hindi na niya hinintay sina Doc Trixia at ang nurse na kasabay niyang pumaroon kasama ng mga pulis sa isang kotse.Paglabas na paglabas niya sa pinto, isang lalaki ang bigla na lamang humarang sa kaniyang daraanan. Mukha itong nasa mid-30s lamang. Mukhang disenteng tingnan sa kaniyang suot na malinis ang puting t-shirt at pantalong kupas. Gumilid si Merrill sa pag-aakalang papasok ito sa loob ng police station ngunit laking-pagtataka niya nang h
Nang makarating siya sa Hotel, si Simoun agad ang nakita niya sa may lobby. "Ms. Merrill..." Lumapit ito sa dalaga."Pahintay na lang po ako rito. Kukunin ko lang po mga gamit ko," wika ni Merrill. Bakas sa kaniyang tinig ang labis na pagod."Sige po, Ma'am." Iniwan na niya si Simoun at nagtungo sa elevator upang umakyat sa palapag kung nasaan ang kaniyang inupahang silid.Mabilis lamang siya. Nang matanaw siya ni Simoun na lumabas ng elevator ay kaniya na itong sinalubong. Kinuha na ng lalaki ang kaniyang maleta at naunang maglakad. Isang puting kotse na mukhang bago pa dahil sa kintab ang kanilang hinintuan. Pinagbuksan muna siya ni Simoun ng pinto bago ito pumunta sa likod upang buksan ang compartment. Dalawang minuto rin nilang binaybay ang kalsada bago makarating sa villa na siyang magiging tirahan niya sa loob ng siyam na buwan ngunit sa kaniyang isip iyon ay ang kaniyang kulungan hanggang sa maisilang ang susunod na tagapagmana ng mayamang pamilya ng mga Lee. Napakalaki ng l
Merrill's POVNapakasarap maligo ng may automatic kang hot water. Parang minamasahe ang katawan ko habang nasa ilalim ng shower. Medyo sumakit pa naman din nang dahil kay Agatha. Nang matapos akong maligo ay roon ko lang napagtanto na wala pala akong inihandang pamalit na damit. Mabuti na lang ay may roba na naroon at iyon na muna ang isinuot ko. Mahirap na at baka may mga surveillance camera sa paligid at nakabalandra ang kahubdan ko.Ibinalot ko muna ng tuwalya ang basa kong buhok bago lumabas ng banyo. Naaalala ko ang nakita kong walk-in closet at naisip kong tingnan ang mga damit na naroon.Pagpasok ko palang ay mga kahon ng sapatos agad ang natanaw ko sa bandang dulo. Mga orange na box iyon na may tatak ng isang mamahaling brand sa buong mundo. "Tunay kaya ang mga 'yon?" Di makapaniwala kong usal habang nakatitig sa mga kahon ng sapatos. Humakbang ako palapit upang siyasatin. Nanguha ng isa sa mga naka-display at binuksan. "Hala!" Inilabas ko ang flat shoes na may kakaibang pa
Keith's POV"Kasama ho ba sa kontrata na murahin ako?" I froze when she asked this. The way she looked straight into my eyes brought shivers down my spine. Napalunok na lang ako ng laway at napaiwas ng tingin dahil parang anumang oras she will punch me on the face. Parang sampal para sa akin ang tanong na 'yon. Pumunta ako sa villa to confront her sa ginawa niya kay Agatha. She made me dead worried nang malaman kong nasa clinic pa siya nang pumunta roon ang pinsan ko. Hindi ako mapakali nang malaman ko at kahit si Elias ay napansin iyon ngunit nakahanap ako ng alibi at sinabi kong hindi lamang ako makapaghintay na mahuli si Agatha. We arrived at the hospital at nagkakagulo sila. The elevator broke na parang ayaw makisama. Ang isa naman ay saktong ipinapasok ang isang pasyente na nasa stretcher kaya wala kaming choice kundi gamitin ang hagdan kahit may sprain ang paa ko. Kasama ko ang mga pulis at gwardiya. Inutusan ko ang mga tauhan ko na bantayang mabuti ang kwarto ni Lola dahil
Merrill's POV"I have to go. Pupuntahan ko pa si Lola sa ospital before heading home. Will you be okay here? May mga kailangan ka pa ba na wala rito?" "Nandito naman na po lahat. May dala rin po akong gamit kaya okay na po," sagot ko sa kaniya."Okay... I'm glad to know," tugon niya. Sandali itong natahimik ngunit nanatiling nakatunghay sa akin. Nakakailang na hindi ko maipaliwanag. Pakiramdam ko ay nasa ilalim ako ng microscope at iniiksamin ng kaniyang mga mata. Naalis lamang ang kaniyang tingin nang sipatin niya ang kaniyang suot na mamahaling relo. "I need to go. Dumaan lang talaga ako to tell you the news and check if you're really okay just like what Doc Trixie said." Ibinalik niya ang tingin sa akin saka bumuga ng hangin. Naging malamlam ang kaniyang mga mata. Kitang-kita ko ang pagod mula roon, ang pangamba at ang takot. Nang muli siyang nagsalita, maging tinig nito ay kakaiba sa pandinig ko. "I'm truly glad you're okay, Merrill." Bigla siyang tumalikod at naglakad patungo
Keith's POV"Thank you." I turned to face her when we were about to leave. Hinatid niya 'ko sa front door after we shared a delicious dinner with all the house helpers and my two bodyguards that she insisted on letting them stay outside.Her kind heart made me adore her secretly. She reminded me of my late parents who would do the same if there are people are. They wouldn't care to stand just to give another person a seat. It was a bitter sweet memory that I could forever cherish because I was young when I lost them.It felt great as well to eat around people. Mula nang umuwi ako ng Pilipinas at maospital si Lola ay laging mag-isa na lamang akong kumakain sa hapag-kainan kapag nasa bahay ako. The mansion is too big to live alone lalo na at may separate house ang mga house helpers doon.Merrill gave me a frown. "Para saan ka nagpapasalamat?" tanong nito na tila ba nalilito at walang clue sa kung ano ang ipinagpapasalamat ko."Sa dinner... and the laughter earlier?" sagot ko na medyo pa
Keith's POVI woke up wearing the same clothes I was wearing when I came home last night. Mahaba-habang tulog din ang nakuha ko ngunit tila ba hindi sapat dahil sa pagod at stress sa araw-araw na hindi na nga nababawasan, nadagdagan pa. Mabigat ang aking ulo maging ang buong katawan. Nais ko pa sanang umidlip sandali dahil hindi pa tumutunog ang aking alam ngunit napilitan akong bumangon dahil sa walang tigil na mga katok sa pinto ng aking silid."S-Sir?" tawag mula sa labas ngunit may ibang ingay pa na mas nakaagaw ng aking pansin. Umaalingawngaw ang paparating na sirena ng bombero ngunit hindi ko alam kung saan didiretso."S-Sir Keith?" Muling pagtawag sa pinto na tila ba natataranta na ito.Dahan-dahan akong bumangon because I still could step on my sprained left foot. I received for my cane but it fell on the floor. Hindi ko na pinulot. Dumiretso na ako sa pinto ma hindi naman kalayuan kahit paika-ika sa paghakbang.The firetruck came closer. Nagsisisigaw rin ang mga tao sa labas
Third-Person's Point of View "Nakikita n'yo na ba ang apo ko?" tanong ng di mapakaling si Doña Janet Villareal kaniyang mga kasama. Animnapu't lima na ang edad ngunit mukha pa ring bata dahil palangiti at masayahin ang ginang. Malakas pa rin ang pangangatawan dahil sa hilig nitong mag-zumba. Alaga rin ang kaniyang balat sa kanilang sariling beauty salon na parokyano ang lahat ng kaniyang mga kaibigan. "Hindi pa ho, madam," sagot ng kasama ni Doña Janet na driver. Aligaga na sa kahahanap sa kanilang hinihintay na si Keith na galing pa sa Europe kung saan ito nag-aral ng Engineering at Law. Sa edad na tatlumpu't isa, lisensyado na siyang inhenyero at abogado. Dalawang kurso na alam niyang makatutulong nang malaki sa kaniyang kumpanya na pagmamay-ari ng kaniyang lola. Panay ang hampas at tanong ng Doña sa driver. Napapakamot na lang ito ng ulo dahil sa ginagawa nito. Hindi naman kalakasan ang mga hampas pero panay-panay kaya natataranta siya nang husto. "Ikaw Mercedez? Tingnan mo
Keith's POVI woke up wearing the same clothes I was wearing when I came home last night. Mahaba-habang tulog din ang nakuha ko ngunit tila ba hindi sapat dahil sa pagod at stress sa araw-araw na hindi na nga nababawasan, nadagdagan pa. Mabigat ang aking ulo maging ang buong katawan. Nais ko pa sanang umidlip sandali dahil hindi pa tumutunog ang aking alam ngunit napilitan akong bumangon dahil sa walang tigil na mga katok sa pinto ng aking silid."S-Sir?" tawag mula sa labas ngunit may ibang ingay pa na mas nakaagaw ng aking pansin. Umaalingawngaw ang paparating na sirena ng bombero ngunit hindi ko alam kung saan didiretso."S-Sir Keith?" Muling pagtawag sa pinto na tila ba natataranta na ito.Dahan-dahan akong bumangon because I still could step on my sprained left foot. I received for my cane but it fell on the floor. Hindi ko na pinulot. Dumiretso na ako sa pinto ma hindi naman kalayuan kahit paika-ika sa paghakbang.The firetruck came closer. Nagsisisigaw rin ang mga tao sa labas
Keith's POV"Thank you." I turned to face her when we were about to leave. Hinatid niya 'ko sa front door after we shared a delicious dinner with all the house helpers and my two bodyguards that she insisted on letting them stay outside.Her kind heart made me adore her secretly. She reminded me of my late parents who would do the same if there are people are. They wouldn't care to stand just to give another person a seat. It was a bitter sweet memory that I could forever cherish because I was young when I lost them.It felt great as well to eat around people. Mula nang umuwi ako ng Pilipinas at maospital si Lola ay laging mag-isa na lamang akong kumakain sa hapag-kainan kapag nasa bahay ako. The mansion is too big to live alone lalo na at may separate house ang mga house helpers doon.Merrill gave me a frown. "Para saan ka nagpapasalamat?" tanong nito na tila ba nalilito at walang clue sa kung ano ang ipinagpapasalamat ko."Sa dinner... and the laughter earlier?" sagot ko na medyo pa
Merrill's POV"I have to go. Pupuntahan ko pa si Lola sa ospital before heading home. Will you be okay here? May mga kailangan ka pa ba na wala rito?" "Nandito naman na po lahat. May dala rin po akong gamit kaya okay na po," sagot ko sa kaniya."Okay... I'm glad to know," tugon niya. Sandali itong natahimik ngunit nanatiling nakatunghay sa akin. Nakakailang na hindi ko maipaliwanag. Pakiramdam ko ay nasa ilalim ako ng microscope at iniiksamin ng kaniyang mga mata. Naalis lamang ang kaniyang tingin nang sipatin niya ang kaniyang suot na mamahaling relo. "I need to go. Dumaan lang talaga ako to tell you the news and check if you're really okay just like what Doc Trixie said." Ibinalik niya ang tingin sa akin saka bumuga ng hangin. Naging malamlam ang kaniyang mga mata. Kitang-kita ko ang pagod mula roon, ang pangamba at ang takot. Nang muli siyang nagsalita, maging tinig nito ay kakaiba sa pandinig ko. "I'm truly glad you're okay, Merrill." Bigla siyang tumalikod at naglakad patungo
Keith's POV"Kasama ho ba sa kontrata na murahin ako?" I froze when she asked this. The way she looked straight into my eyes brought shivers down my spine. Napalunok na lang ako ng laway at napaiwas ng tingin dahil parang anumang oras she will punch me on the face. Parang sampal para sa akin ang tanong na 'yon. Pumunta ako sa villa to confront her sa ginawa niya kay Agatha. She made me dead worried nang malaman kong nasa clinic pa siya nang pumunta roon ang pinsan ko. Hindi ako mapakali nang malaman ko at kahit si Elias ay napansin iyon ngunit nakahanap ako ng alibi at sinabi kong hindi lamang ako makapaghintay na mahuli si Agatha. We arrived at the hospital at nagkakagulo sila. The elevator broke na parang ayaw makisama. Ang isa naman ay saktong ipinapasok ang isang pasyente na nasa stretcher kaya wala kaming choice kundi gamitin ang hagdan kahit may sprain ang paa ko. Kasama ko ang mga pulis at gwardiya. Inutusan ko ang mga tauhan ko na bantayang mabuti ang kwarto ni Lola dahil
Merrill's POVNapakasarap maligo ng may automatic kang hot water. Parang minamasahe ang katawan ko habang nasa ilalim ng shower. Medyo sumakit pa naman din nang dahil kay Agatha. Nang matapos akong maligo ay roon ko lang napagtanto na wala pala akong inihandang pamalit na damit. Mabuti na lang ay may roba na naroon at iyon na muna ang isinuot ko. Mahirap na at baka may mga surveillance camera sa paligid at nakabalandra ang kahubdan ko.Ibinalot ko muna ng tuwalya ang basa kong buhok bago lumabas ng banyo. Naaalala ko ang nakita kong walk-in closet at naisip kong tingnan ang mga damit na naroon.Pagpasok ko palang ay mga kahon ng sapatos agad ang natanaw ko sa bandang dulo. Mga orange na box iyon na may tatak ng isang mamahaling brand sa buong mundo. "Tunay kaya ang mga 'yon?" Di makapaniwala kong usal habang nakatitig sa mga kahon ng sapatos. Humakbang ako palapit upang siyasatin. Nanguha ng isa sa mga naka-display at binuksan. "Hala!" Inilabas ko ang flat shoes na may kakaibang pa
Nang makarating siya sa Hotel, si Simoun agad ang nakita niya sa may lobby. "Ms. Merrill..." Lumapit ito sa dalaga."Pahintay na lang po ako rito. Kukunin ko lang po mga gamit ko," wika ni Merrill. Bakas sa kaniyang tinig ang labis na pagod."Sige po, Ma'am." Iniwan na niya si Simoun at nagtungo sa elevator upang umakyat sa palapag kung nasaan ang kaniyang inupahang silid.Mabilis lamang siya. Nang matanaw siya ni Simoun na lumabas ng elevator ay kaniya na itong sinalubong. Kinuha na ng lalaki ang kaniyang maleta at naunang maglakad. Isang puting kotse na mukhang bago pa dahil sa kintab ang kanilang hinintuan. Pinagbuksan muna siya ni Simoun ng pinto bago ito pumunta sa likod upang buksan ang compartment. Dalawang minuto rin nilang binaybay ang kalsada bago makarating sa villa na siyang magiging tirahan niya sa loob ng siyam na buwan ngunit sa kaniyang isip iyon ay ang kaniyang kulungan hanggang sa maisilang ang susunod na tagapagmana ng mayamang pamilya ng mga Lee. Napakalaki ng l
Third-person's POV"Iyon na nga po ang nangyari, Sir." Pagkatapos ni Merrill ng kaniyang pahayag sa buong nangyari sa loob ng clinic bago nila nahuli si Agatha.Habang tinatanong siya ay hindi maiwasan ng dalawa ang mapalinga ng ilang ulit sa paligid. Hinahanap niya kung naroon si Keith ngunit hindi niya ito nakita kahit isang beses. "Thank you for your cooperation. Tatawagan ka na lamang namin sakaliman na may kailangin pa kami," anang pulis nang matapos na ito sa pagkuha ng mga importanteng detalye kay Merrill. Hinayaan na siyang makaalis. Hindi na niya hinintay sina Doc Trixia at ang nurse na kasabay niyang pumaroon kasama ng mga pulis sa isang kotse.Paglabas na paglabas niya sa pinto, isang lalaki ang bigla na lamang humarang sa kaniyang daraanan. Mukha itong nasa mid-30s lamang. Mukhang disenteng tingnan sa kaniyang suot na malinis ang puting t-shirt at pantalong kupas. Gumilid si Merrill sa pag-aakalang papasok ito sa loob ng police station ngunit laking-pagtataka niya nang h
"W-what are you doing, you b*tch?" sigaw nito sa akin habang nagpupumiglas. "Let me go... you id*ot!" utos niya ngunit hindi ko siya pinakawalan kahit pa nakakahilong sumakay sa likod niya habang hawak ko ang dalawang kamay. Ginawa ko siyang kabayo ngunit sa bandang binti niya ako nakasampa. Biglang nawala si Doc Trixie na kanina ay naroon lang sa kwarto kasama namin. Hindi ko napansin kung lumabas ba siya ng clinic o nagtago sa kung saan pero sana naman dumating na ang mga security personnel. Bakit kasi ang tagal nila? "Let me go!" sigaw nito ulit na parang naiiyak na pero sino ba siya para kaawaan.Pinaikot ko na lamang ang mata ko sa inis. Wala akong balak na patulan siya pero nakakainis—napakaingay."Manahimik ka nga! Ang lakas ng loob mong magpunta rito kahit alam mong wanted ang mga magulang mo tapos pati doctor ko guguluhin mo't pinagbantaan kanina na sasaktan.""I didn't do that!" "Sus! Sinungaling. Akala mo ba hindi ko narinig 'yon? Dinig na dinig sa labas."Sandali siya
"Doc Trixie is asking for assistance. Nasa clinic po ngayon ang anak ng wanted na si Frank Lee..." Tila nag-slow motion ang papasarang pinto ng elevator nang marinig ko ang sinabi ng nurse sa kausap niya sa cellphone.Dalawa lang ang pagpipilian ko nang mga oras na 'yon, ang lumabas at tiyaking hindi makakatakas ang anak ni Frank Lee para magkaroon na ng lead sa kung saan ito nagtatago o ang hayaan na lamang makatakas ito nang sa ganoon ay matagalan ang paghahanap ni Keith ng hustisya para sa mga magulang niya.Pakiwari ko ay wala naman akong ibang choice kundi ang tulungan siya. Kapag nakuha niya ang hustisya para sa mga magulang niya ay malilinis na rin namin ang pangalan ni Lolo. Pikit-mata akong humakbang paabante at pinindot ang isang button sa dingding upang hindi tuluyang sumara ang pinto. Huminto naman agad iyon at muling nagbukas. "Opo. Magpadala raw po kayo ng sec—" Ito ang huling narinig ko mula sa kaniya bago niya ako habulin. "M-Ms. Merrill! tawag niya sa akin ngunit h