*wala siyang tigil ng kakatingin sa kanyang relo at dahil diyan napapailing na sa kanya ang mga kasama niya sa office. Nasa urgent meeting si Khia with the Dept. Heads dahil may client complaint incident sa isang hotel sa Serendra. Wala ang isip niya sa trabaho at nasa bahay kung saan naroon si Lumiere na nagiisa."Hay sa wakas natapos din. It took you ages to report that incident in Serendra. Ops naman." Sabi ni Khia habang namamaywang."Is that a mockery? I can't accept it." Sabi ng Operations Head."No but-" she was cut-off when Orphen pass on them. "Ms. Agsaolio, to my office now?" Maotorisado niyang sabi kay Khia."Now, Khia..sabi niya sa office niya diba?".Pangaasar ng Ops Head.Sumunod naman si Khia kay Orphen. Umupo ito sa swivel chair at itinaas ang mga paa. He was like a God sitting in his Throne."Khia..its intimidating. Tingin ka ng tingin sa relo like you don't want to be part of this team." May pino sa pagkakasabi nito pero mahinahon."Ah Sir kasi gusto ko ng umuwi.."
Drake AchlysIts my fault. Dahil ito sa galit ko kaya ko ipinilit ang sarili ko sa kanya. Bago paman ako masobrahan ng alak sa katawan bumalik ako sa studio ni Lumiere. I need to make-up to her, to reconcile or whatever it is. Hindi ko rin alam kung bakit ganito ang epekto niya sa aking sistema. Its something in her that I can't contain. On the night of our wedding I avoid her and sleep on the next room. Nung time na iyon ayoko pang matali or something na magkaroon ng commitment sa kanya even on that night we already married. Lalo ng ipagtapat niya sa aking gusto na niya ako simula ng highschool kami. Umalis ako ng bansa para mag-aral dahil importante parin sa akin ang posisyon ko sa kumpanya. Ayoko ng kasal na ito pero bakit simula ng may mangyari sa amin hindi ko na mapigil ang sarili kong makita siya at makasama. F**ck this feeling. I F****ing hate it!. Bago pa ako masiraan ng ulo kailangan ko na siyang makita. Agad akong bumaba ng kotse at pinasok ang studio. Pero wala na siya roo
Nasa isang kilalang Resort sila Lumiere at Khia para sa Team Building. Naka-shades at simpleng hanging blouse lang itong si Khia samantalang naka petite shirt with shorts naman tong si Lumiere ng sila ay dumating sa Resort kung saan napili ni Orphen."Sure kabang okay lang sa mga kasamahan mo na kasama mo ako? tanong ni Lumiere. Ramdam niya ang hiya at asiwa sa suot na kapirasong damit."Oo naman. Saka nagpunta tayo dito para mag-enjoy kaya umayos ka diyan. Pumayag naman si Sir Orphen. Teka tawagan ko lang ang ibang heads na kasama" paliwanag ni Khia habang nagtitipa sa telepono niya.At ilang saglit pa ay dumating na ang ilan. Kasama narito ang kanyang mga kadept. at ibinigay sa kanila ang kwarto para sa bawat magkakasama. Kaya agad silang nagtungo dun para mailagay ang kanilang mga dalang gamit."Huy, Two-piece talaga? Pwede bang ito nalang medyo tago ang mga nilalaman ko???" tangkang pagatras ni Lumiere sa nakahaing damit sa harap niya."Not that but this..Wala kana sa Centro to pr
Sa tapat ng isang Ob-gyne Clinic, malungkot na nakatayo si Lumiere habang paulit-ulit na sinisipa ang maliit na bato. "Wag mong sabihing dito lang tayo maghapon. Kailangan nating ma-confirm kung a-ano alam mo na?" paliwanag ni Khia habang may tinitipa sa kanyang telepono."Natatakot ako Khia. Paano kung buntis nga ako? Anung gagawin ko?" pag-aalala ni Lumiere at napatalungko nalang. Tumayo si Khia at kinuha ang kanyang kamay."I will always here for you, Lummy. Kung buntis ka edi palakihin natin yang baby mo. Dalawa ang magiging nanay niya..Happy?" nagsmile siya sa kaibigan habang sinasabi ito. Patuloy siyang hinila papasok sa loob ng clinic. Si Khia ang pumirma ng mga dapat fill-upan ni Lumiere dahil ng oras na iyon siya ay nanginginig at nanlalamig. Pagbalik ni Khia sa kaibigan. Hinawakan niya ang mga kamay nito."Saka na tayo gumawa ng concrete plan once its confirm. Relax di ka naman kakatayin dito" sa ganoong sitwasyon nakuha pa niya talagang makapag-biro. Nang makabalik sila f
Patuloy siya sa paghimas sa kanyang nakaulbok na tiyan ng dumating si Khia. Nasa ika-8 buwan na ito at talagang pati si Lumiere ay lumaki din. Dahil sa bawat nararamdaman niyang gutom ay kumakain siya."Kamusta ang mag-inang matakaw.."bungad ni Khia"Andyan kana pala. Naku sobrang likot ni Luke. Parang gusto na niyang lumabas eh. Teka yung waffle ko? Pasensya na ha lagi ka nalang naaabala" pasensya nito."Syempre andito ang inutos mo sa kawawang Khia..See tapos na maglihi yan pero diretso parin sa pagkain ah." Asar ni KhiaInabot ni Khia ang dala niyang waffle kay Lumiere. Pagka-abot palang ay inupuan na niya ito para kainin. Gayundin ang tuwa ni Khia sa kaibigan habang nilalantakan ang pagkain. "Siya nga pala kay Boss yan galing" halos mailuwa niya ang kinakain ng marinig ang sinabi ng kaibigan."Ano? Bakit naman niya ako binibigyan ng pagkain? Nung nakaraan nagpadala ng mga brownies at cake. Khia anu bang meron sa boss mo" tanung ni Lumiere habang punong-puno ang laman ng bibig.Su
Araw ng Linggo, Kabuwanan na niya at alam na niya na anytime maaari ng lumabas si Luke. Maaga palang ay umalis nasi Lumiere para maglakad-lakad sa labas. Tulog pa noon si Khia. Kaya di na niya ito inistorbo para naman makapag-pahinga ito dahil ilang araw ng naka-overtime ito sa trabaho. Nagsimula siyang maglakad-lakad at para matagtag. Iba ang ganda ng lugar naito dahil malapit sa dagat. Kasabay noon ang asul na kalangitan na nakakabuhay sa mga paningin. Agad na niyang naamoy ang waffle sa malapit paborito niya ito kaya hindi niya napigilang pumasok sa loob at bumili. Matapos ay agad din siyang lumabas at nuon niya nakita ang lalaking lagi nalang nagpapadala ng pagkain para sa kanya. Si Orphen. Nakasandal ito sa kanyang sasakyan. "Hi. Lumiere. Paborito mo talaga ang waffle. Kamusta?" bungad nito sa kanya."Okay lang. Nais ko sanang magpasalamat sa mga pagkain na binibigay mo sa amin ni Khia" ngumiti siya ng bahagya sa lalaki."Maari ba tayong mag-usap?" "Tungkol saan? Te-k-ka.." ng
Tumakbo ng mabilis si Luke papunta kay Lumiere. Napakaliksing bata at sobrang bibo. Ngayon ay limang taon na ito. Mabilis lumipas ang 5 taon. Simula ng ipanganak niya ito ay never niyang inisip ang pinagmulan ni Luke. Luke was a great blessing and a new chapter sa buhay niya. Dito siya humugot ng panibagong lakas at sa tingin niya ay kahit papaano ay tumatag na siya simula ng araw na lisanin niya ang lugar at ang lalaking iyon."Wow..ang bango naman ng baby ko. Mukhang may lakad kayo ni Papa Orphen ah" masayang bati niya sa kanyang anak. Nakaformal-suit ito at napaka-gwapo sa tindig nito. He was really a spitting image of his father but some resemblance din kay Orphen pinagkaiba lang ay itim na itim ang buhok nito at ang mga mata nito. Samantalang brown ang kay Orphen. "Nagpromise kasi siya sa akin. Ipapasyal daw niya ako sa Centro with his cousins" Sumeryoso ang mukha ni Lumiere ng marinig ito sa kanyang anak. Sa limang taon ngayon lang niya ulit narinig ang lugar na iyon. Ang tina
Lumiere Nang oras na iyon wala akong nakita kundi si Orphen sa kalagitnaan ng mga tao roon. Humigpit ang pagkakahawak ko sa kanyang braso.Kung gaano siya sinusuka ng mga tao doon. Pero halip na umalis ay tumindig siya at bahagya niyang tinapik-tapik ang aking kamay tanda na he was okay and everything is under his control."Granny, this is my girlfriend and my son.Kung hihiyain ninyo ako sa harap ng taong pinahahalagahan ko. You will never see my face ever again. And one thing ilabas ninyo kung sino sa mga pinsan ko ang nakakamit na ng natatamasa ko. May succesful kana bang apo maliban sa akin? O siya nais ko lang batiin ka sa ganitong okasyon pero lagi ninyo nalang akong hinihiya" bulong niya sa matanda. Tinalikuran niya ito at inakay kami ni Luke sa ibang direksyon. Bahagya kong nilingon ang matanda at tanging inis lang ang nakita ko sa mukha nito."Okay ka lang ba?" tanong ko sa kanya ng makalayo kami sa iba pang mga panauhin.He was now looking at me. Hindi ko naman maitatangging
Hi Milabs,A year din ang inabot ng story na ito at labis-labis akong nagpapasalamat sa pagbabasa ninyo sa aking munting akda. Medyo matagal din ang pag-update ko pasensya na po kayo. Pangalawa itong story na sinimulan ko dito sa Goodnovel. Bilang isang baguhang manunulat sana po ay nagustuhan ninyo ang story nila Lumiere at Drake na nagstart sa isang Arranged Marriage at mala-roller coaster na taguan ng totoong nararamdaman. Sana po ay suportahan din po ninyo ang iba ko pang story dito kay GN. Utang na loob ko po ito sa inyo na laging naka-antabay sa updates ko. May ilang chapters pa po tayo bago tuluyang isara ang kuwento nila Drake at Lumiere. Gusto ko lang mag-pasalamat sa inyo. Hanggang sa huli!Maraming Salamat po sa inyo!Lexie,
LUMIERE POV“Drake, mukhang manganganak na ako?” ani ko kay Drake na nasa kusina at may kung anong niluluto. Pinatay niya ang kalan at pinukol ako ng mapag-alalang tingin.Dali-dali niya akong nilapitan at bakas’ron ang pag-aalala sa kaniyang mukha. Hindi ko pa nakita ang ganitong itsura ni Drake. At sa ganitong eksena hindi ko narin magawang maipinta ang mukha ko. “May masakit ba sa iyo? Tell me where? or just tell me you’re atleast okay!” taranta niyang sabi. Hinubad niya ang kaniyang suot na apron at binalibag nalang kung saan. Saka ako hinawakan. “I’m in labor, Drake! Yes, I’m gonna be okay basta dalhin mo ako sa hospital ngayon ‘din!” mahinahon kong sabi pero mukhang lalo ko lamang siyang pinakaba at pinag-alala.Dahan-dahan kaming lumakad palabas ng bahay at hindi niya malaman kung bubuhatin na ba niya ako or hindi? Kaya bahagya kong pinisil ang kamay niya. At pinakatitigan ko ang mga mata niya.“I’m gonna be okay! Just drive!” “O-Oo.” Kahit sobrang sakit na ng tiyan ko ay n
Nagising si Lumiere dahil sa sinag ng araw na tumagos mula sa bintana. Naramdaman niya ang maiinit na hininga na dumadampi sa kaniyang mukha. Si Drake. Natulog sila ng magkatabi dahil nag-aalala ito at hindi din kasi mapigil ang kaniyang pag-iyak. Kumislot siya pero nanatili siyang nakakulong sa mga bisig nito. Pinagmasdan niya ang guwapong mukha nito at naalala niya ang unang beses na makita niya ito noon sa Campus. Magkaiba sila ng mundo noon at hindi sa hinagap ay mapapansin siya nito. Mabigat parin ang kaniyang talukap at nagsisimula na namang mangilid ang kaniyang luha. Kahit mahina ang kaniyang hikbi ay nagising si Drake. Pinunasan nito ang unang luha na umagos at kinintalan siya ng halik sa noo, sa ilong at marahang dampi sa kaniyang labi.“L-Lumiere, mag-start ulit tayo,” panunuyo ni Drake.“H-Hindi ko alam kung paano tayo magsisimula’t kung paano ko iha-handle ang sarili ko. I was still recovering,” nangangatal na sagot ni Lumiere.“Andito ako sa tabi mo. Bubuo ulit tayo ng pa
HINAWAKAN ni Drake ang mga kamay ni Lumiere at minasahe ng kaunti. Gayundin ang saya ng mga titig nila sa isat-isa.“How are you?” tanong ni Drake habang hindi binibitawan ang kaniyang mga palad.“Ahmm. I’m okay.” may pamumula sa mga pisngi ni Lumiere habang ngumingiti kay Drake.“You know what? It feels like a dream to me, Lumiere.” “Sa akin naman para akong tumutulay na naka-blindfold. Wala parin akong matandaan,” ani ni Lumiere.“Don’t worry, I’ll help you out,” sabi ni Drake at biglang naging seryoso ang mukha nito. “Thank You! Magkuwento ka about sa atin,” sabi ni Lumiere.“A-Actually, hindi naging maganda ang nangyari sa atin nitong mga nakaraang taon. But, I realize last night na kailangan mong malaman ang lahat. Promise me na hinding-hindi ka magagalit sa akin.”Bigla namang dumating si Coreen at pinukol niya ng matalim na tingin si Drake para huwag bumanggit ng kahit anong masamang memories kay Lumiere.“N-Nako halika na kayo sa dining para makapag-umagahan tayo.” muli niy
NATAGPUAN ni Coreen ang anak na sapo-sapo ang mukha habang hinihintay na lumabas ang doktor na sumusuri kay Lumiere. Masyado ng maraming dugo ang nawala kay Lumiere, halos patay na siya ng matagpuan ni Drake.Lumapit si Coreen at umupo. “Son?” tawag ni Coreen. Bahagyang inangat ni Drake ang mukha. Bakas sa mukha nito ang matinding pag-aalala at namumula ang mga mata.“Makakayanan ito ni Lumiere. Babalik siya sa atin.”“I know, Mom. Kayang-kaya niya ito,” Ngunit hindi niya napigilan ang hindi humagulgol ng iyak sa harap ng ina. Ito lamang ang nakakakita ng weak side ni Drake. Niyakap ni Coreen ang anak.“Be strong para sa kaniya anak. Magiging masaya na si Luke dahil nabigyan na ng hustisya ang pagkamatay niya.”“Mom, sa tuwing nasa poder ko si Lumiere ay lagi nalang siyang napapahamak. Maybe I need to accept this. Pinilit kong bumalik siya pero bakit ganoon lagi siyang nalalagay sa panganib.”“Hahayaan mo nalang ba siya ngayon? Susundin mo na ba ang Dad mo?” pinunasan niya ang luha ni
NAGSIMULA siyang mabalot nang takot para sa kaniyang buhay. Hindi na niya mapigil ang pagbuhos nang kaniyang luha ng oras ding iyon kasabay ang dumadagundong na kaba. Napansin siya ulit nang lalaki kaya’t muli siyang pinasadahan ng tingin at nilapitan.“Oh, Miss bakit ka umiiyak?” muling pa sanang magsasalita ang lalaki ngunit narinig nilang pareha ang pagdating nang isang kotse.Tinalikuran siya ng lalaki at tinungo kung sino ang nasa labas. Maya-maya pa ay nakarinig siya nang tunog nang nakatakong. Marahil ay ganito din ang naramdaman ng anak niya bago ito mawala.“Oooh my sweet cousin…” bungad nito. Naiangat niya ang ulo at pinagmasdan si Layla. Napaka-elegante parin nito sa pulang tight dress na suot nito.“L-Layla! Maguusap lang naman tayo hindi ba? P-Pakawalan mo ako!” pagmamakaawa niya.“Sa tingin mo ay pakakawalan kita para ano? M-Maging masaya na kayo ni Drake? Wala akong ibang balak na gawin ngayon kundi ang tapusin ang kawawa mong buhay.” Kinuha niya ang baril mula sa kaniy
NANG imulat niya ang kaniyang mga mata ay ilang segundo pang napako sa kisame ang mga ito kasabay ang pagbuga ng hangin dahil parang isang magandang panaginip ang nangyari sa kaniya ng nakaraang gabi. Ilang beses siyang napapikit at napatingin sa kaniyang katabi. Mahimbing paring natutulog si Lumiere. Tulad parin ng dati, para parin itong isang anghel sa kaniyang paningin. Pinagmasdan niya ito at bahagyang kinapa ang pisngi nito. Ilang beses itong kumislot ngunit hindi parin ito nagising. Napangiti siya sa kaniyang sarili sa naiisip siguradong pagod na pagod ito sa nagdaang gabi. Nang magising kasi ito ng madaling araw ay muli niya pa itong inangkin. Hindi niya kasi ito hinayaang makabuwelo. Napuno ng ungol nito ang kaniyang kuwarto at dahil na lamang sa pagod kaya parehas silang nakatulog.Hinalikan niya ang pisngi nito patungo sa ilong at sa labi nito. Bahagyang napaungol ito dahil sa sensasyong nararamdaman nang madampian ng haplos niya ang hita nito. Naimulat ni Lumiere ang kaniya
TRIGGER WARNING! Some scenes are not suitable for young and sensitive readers. READ at YOUR risk!Ang mga sumusunod na pangyayari ay may karupukan.LUMIERE POVNanlaki ang mga mata ko ng maramdaman ko ang kaniyang labi kaya agad akong lumayo. Ayokong magkaroon ng kaugnayan ulit sa kaniya. Ngunit hinigit niya ako kaya muling dumampi ang aking labi sa kaniya. Tinulak ko siya dahil hindi ito tama.“I need to go, D-Drake! This isn’t right!” tumayo ako.Alam kong mas magiging kumplikado ang lahat kapag pinagpatuloy ko pa ang pananatili ko sa lugar na ito. Kalmado na siya. Mukha namang maayos na siya. Pero muli niyang hinawakan ang kamay ko at hinila para makaupo ulit.“Look, I’m sorry,” he lowered his head.Ilang minuto kaming nabalot ng katahimikan. Ayokong magsalita at ganon din siguro siya. Hindi naging maganda ang pagsasama namin at parang ang kasal namin ay naging tanikala para sa amin.“I assumed you had already left. I was in Brimways drinking and thinking how my life could be if ou
Lumiere POV Sa halos 10 taon ngayon lang ako magkakalakas ng loob na pumasok sa lugar na ito. ‘Drake’ siya na naman ang naaalala ko. Gusto kong maging masaya at kalimutan na siya para sa ikatatahimik ng mga sarili namin. We need to move on. Kinuha ko ang cocktail na inorder namin ni Khia at sumabay sa nakakabinging ingay ng Bar. Sumayaw kami at nag-enjoy kami. Kinulong ko ang sarili ko sa mga alaala ni Luke. And I let the time slip away. Kinuha ni Khia ang aking kamay at hinila sa dance floor. Hindi ba masyado na kaming matanda para makipagsayaw sa mga tao ‘ron? Nah for Khia I can do anything. Nagsayaw kami hanggang lumabas ang lahat ng pawis ko. Gusto kong ayusin ang buhay ko at kahit papaano ay mag-enjoy. Ayoko ng umiyak at magkulong sa Gallery. Bukas na bukas ay aalis na ako at hahanapin ko ang sarili ko para maging masaya. Ngunit nagulat nalang ako ng may humapit sa aking baywang. Parehas kaming naliligo sa pawis at natagpuan ko ang sarili kong nasa bisig ng isang estranghero. Nas