공유
Chapter 20
관련 챕터
Yes, No, Maybe Chapter 21
"Diego!" Sita ni Mommy. "Anak ko si Ava kaya pwede siyang bumisita dito kahit kailan niya gusto.""Ano ba ang pinunta niya dito? Iuuwi na ba niya yung aso niya? Kung ganun kunin mo na!" Sigaw niya kaya napayuko ako."Binibigyan naman tayo ng allowance para pang-alaga sa aso. It's not that of a big deal," mahinahon na sabi ni Mommy."Hindi nga problema yung dog food e nahiya naman yung pagkain na kaya kong dalhin araw-araw. Ang mahal ng pagkain ng aso tapos tayong nag-aalaga ay pinagsawaan yung mumurahing ulam!" Tito Diego brushed his hair in frustration. "Bahala ka na d'yan!"Tumalikod na sa amin si Tito Diego at iniwan na kami. Bumuntong-hininga si Mommy bago ako hinarap."Pagpasensyahan mo na Tito Diego mo. Alam mo na, talagang ayaw niya sa Daddy mo," she said."Uuwi na siguro ako Mommy. Mukhang ayaw nga din ni Tito na makita ako. Well, I can just set a date for us to meet!" I suggested.Para kasi akong nasasakal kanina. Alam kong hindi talaga ako welcome sa pamamahay na ito pero ib
Yes, No, Maybe Chapter 22
"Ako na dito, Mom," I insisted."Hindi anak. Bisita kita kaya ako na ang maghuhugas ng pinggan," iling ni Mommy at bahagya akong tinulak."Mom, let me do it. Hmm? Kaya ko naman atsaka nakakahiya na kasi pinapakain niyo pa ako sa bahay niyo," I said."Ikaw pa yung nahiya e dapat ako nga kasi ikaw pa yung naghugas," she giggled. "Anyway, I didn't expect you to wash dishes. Saan mo natutunan 'yan?""Tinuruan ako ni Manang," I replied."Si Manang? Yung yaya mo simula pagkabata?" She asked which I nodded. "Wow! Kung ganun dapat ko siyang pasalamatan. She raised you well."Napangiti ako habang sinasabunan yung mga pinggan. Manang did raised me well."Hindi lang naman ito yung tinuro niya sa akin," I said."Oh? Ano pa yung tinuro sa iyo?" Sabik niyang tanong."She taught me house chores. Minsan ako na yung naglilinis ng mansyon, well kasama din yung ibang katulong. Ayaw niya kasing lalaki akong spoiled," I replied.Naalala ko nung sabi niya ay tuturuan niya daw akong magwalis. I was hesitant
Yes, No, Maybe Chapter 23
"Sir Timothee!" I exclaimed. "Ano po yung ginagawa niyo dito sa labas? I thought you have a shoot?"Pinaningkitan niya ako ng mata habang nakahalukipkip pa rin. Tumaas ang magkabila kong kilay. Anong tiningin-tingin niya? Galit kaya siya? Pero nagpaalam naman ako sa kanya."Sir?" I asked.Hindi siya sumagot, sa halip ay itinaas niya yung kamay niya. He gestured his fingers for me to get closer. Naguguluhan man ay lumapit ako sa kanya."What took you so long?" He asked."Because I was bonding with my Mom," I replied. "Sabi niyo tatawagan niyo lang ako kapag papauwi na kayo. That's what I did--""Are you sure you're with your mother?" Taas-kilay niyang tanong. "From what I saw, I don't think you're with your mother."Kumunot ang aking noo at tumalikod. My eyes landed on the wheel tracks from Peter's motorcycle. Napakurap ako. Mukhang alam ko na kung ano yung iniisip niya."Ah. It's a misunderstanding--""I saw what I saw," putol niya sa sinabi ko. "Papayagan naman kitang gumala pero san
Yes, No, Maybe Chapter 24
I woke up three hours later. Yup! Kento ended up cooking our dinner. Pagkagising ko ay wala na si Kento. He left a note saying that dinner is ready. Hindi na daw niya ako ginising kasi sobrang himbing daw ng tulog ko. Pagkalabas ko naman ng silid ay nakasarado pa rin yung pintuan sa silid ni Timothee. Mukhang nagpapahinga pa rin siya. I didn't bother to knock at naisipang bumaba nalang muna para kumain. The food was on the table. I opened the lid of the casserole. Agad kong naamoy yung malinamnam na luto ni Kento. Nakangiti kong punagsandok yung sarili saka naupo. I took my first bite and instantly fell in love with the food. Perfect package talaga si Kento. Aside from being a gentleman, he can also cook!Tinapos ko muna yung pagkain bago naghugas ng pinagkainan. Nilabas ko na din muna si Pixie para mapakain. Pinakain ko muna siya ng kanin since wala akong dalang dog food. Habang kumakain yung alaga kong aso ay lumabas muna ako para magpahangin. The cold breeze welcomed me the mome
Yes, No, Maybe Chapter 25
"Welcome back, Ma'am!" Bati sa akin ng isang kasambahay sa bahay."Salamat po," I smiled at her.Nanlaki ang kanyang mga mata. Hindi ako sigurado kung sa hitsura ko ba o dahil sa sinabi ko. I am wearing the simple clothes that I used when I was with Timothee. Hindi na kasi ako nakapagbihis. Well, wala naman akong planong magbihis. Magtataka lang yung mga tao sa mansyon ni Timothee kapag uuwi ako na nakasuot ng branded na pananamit."Ano po yun?" I asked. "May nasabi ba ako?"Dali-daling umiling yung maid. "Naninibago lang po," she said.Kumunot yung noo ko. Ate Nena is five years older than me. Hindi ko siya palaging nakikita nuon dito sa bahay kasi nasa trabaho ako at umuuwi siya tuwing gabi."Ang alin?""Ngumingiti na po kayo ngayon," she replied, smiling. "Sana hindi na po mawala yung ngiti niyo sa labi. Mas lalo po kayong gumanda."Unti-unting nawala yung ngiti ko. Ngayon ko lang napansin na hindi pala talaga ako palangiti. Kahit yun ay napansin ng mga kasambahay namin. Hindi ako
Yes, No, Maybe Chapter 26
"I thought I saw you," sabi niya. "Anong ginagawa mo dito? And what are you wearing?"Tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa. I bit my lower lip. Sa lahat ng puntahan niya, bakit pa dito? I didn't expect him to be here! Wala ding sinabi si Dad. I should've thought earlier na business friend ni Dad yung Daddy ng celebrant. Of course Sir Vincent would be here. The possibility of Timothee to attend is high!"Ah. Ano kasi Sir. Kaibigan ko yung maid ng celebrant. Oo. She invited me," palusot ko.Lame, I know. Pero wala na akong maisip na magandang palusot. "But look at you," turo niya sa sarili ko. "You look different!"Sinipat ko yung suot ko. "Hindi po ba bagay sa akin?""I didn't say that. I can't believe that a maid like you could look like that," sabi niya.I frowned at his statement. "Are you insulting me?"He smirked and said something else. "Saan ka nakahanap ng pambayad para magpaganda?""Malaki po yung sahod na binigay ng Daddy niyo sa akin. Bakit po? Wala na ba akong karapata
Yes, No, Maybe Chapter 27
I finally saw who the birthday celebrant is. Sure, she's pretty, tall and looks rich. Masasabi mo talaga na marangya yung buhay nila. Although she's not familiar. Hindi ko kasi tipo yung kilalanin ang mga anak ng kaibigan ni Dad. I mean, am I even a daughter to begin with. Yes. I have a father pero hindi naman tumayong ama. After the ceremony, we finally had our dinner. To be honest, ito lang naman ang hinintay ko dito. Ang kumain. Hindi naman ako patay-gutom but eating something that's free is more delicious than buying it with your money. Mas masarap talaga yung libre.As I was eating, I felt Timothee's stares. Hindi ko ito pinansin kasi baka sabihin namang nagfi-feeling ako. I'm not in the mood to bicker kaya pinabayaan ko nalang."I'd like to raise a toast to my daughter," said the father of the debutant as he raise his glass. "And to her fiancé, Edward Reyes!"Everyone started gasping. Nanlaki ang mata ng lahat habang nakangiti naman yung lalaking nakatayo sa gitna. Unti-unting
Yes, No, Maybe Chapter 28
Hindi agad ako nakasagot. I was surprised by his question. Sobrang random nito at hindi ko magets kung bakit niya ito tinanong sa akin."Bakit niyo po naitanong?" I asked, trying not to sound rude.Tumaas ang magkabila niyang balikat bago niya ako sinagot. "You seem close."Napa-ah nalang ako at tumango. "Okay lang na pag-usapan natin 'to?""Why not? Magkaibigan naman tayo, diba?" He asked.I nodded which he responded with a small smile."You like him?" He asked again.I bit my lower lip and nodded. "I have a small crush on him. I mean, it's not that serious--""Stop," putol niya sa akin.Kumunot ang aking noo. "Huh?""Stop feeling whatever you are feeling," he warned me."Bakit, Sir?""Hindi mo pa kilala si Kento. You just met him lately at nahulog ka na agad," he said."Kita ko naman na mabait siya. He's sweet, hardworking, and kind. Bonus na siguro yung pagkapogi at pagkamayaman niya," I replied. "What's not to like?""Basta. Tigilan mo na hanggang crush pa 'yang nararamdaman mo,"
최신 챕터
