GUSOT NA ANG NOO ni Jasson habang inaayos sa pagkakabuhol ang kaniyang necktie at nang tuluyang mainis ay padarag na hinubad iyon at ibinato na lamang sa kaniyang kama, na siya namang naabutan ng kapatid na si Anastacia.
"Mag-asawa ka na kasi para may tagaayos ka ng necktie mo," patutsada ng dalaga nang damputin nito ang tie at nilapitan ang kapatid.
Jasson doesn't use to wear necktie even he is in the office. Wala itong t'yaga sa pagsusuot ng kapirasong telang iyon. Maliban na lamang noong mga panahong karelasyon nito si Lucy. Ito ang tagasuot nito ng necktie.
"You should look presentable. May surprise pa naman ako sa `yo," aniya habang isinusuot dito ang purple necktie. Nang matapos ay ang suit naman nito ang iniabot dito.
Ngunit sa halip na magtanong ay umiling lamang si Jasson habang isinusuot ang itim na suit. "Thanks," hindi nawawala ang gatla sa noo.
Magkasabay na tinungo ng magkapatid ang venue ng kasal ni Peter Ross. Ngunit sa halip na sa function hall ay sa chapel na nasa likod niyon sila tumungo, dahil iyon ang plano ng kanilang kapatid.
"Ikaw, Kuya? Kailan mo planong mag-asawa?" tanong ni Martin habang pinapanood ang mga bagong kasal. Kasalukuyan na silang nasa function hall para sa reception.
Bumuntong-hininga lamang si Jasson at dinampot ang kopitang nakapatong sa mesa sa kaniyang harapan.
"Baka kasi pinapahinog pa ni Kuya ang babaeng gusto niyang mapangasawa," nakangising patutsada ni Anastacia atsaka ito may kinawayan.
Natigilan si Jasson sa tangkang pag-inom nang mapagsino ang babaeng kinawayan ni Anastacia. Maang na napalingon ito sa kapatid.
"I talked to Ms. Mara to let Samara have her vacation here. Kararating lang niya kaninang umaga kaya dito ko na lang siya pinasunod," anunsiyo ng dalaga atsaka ito tumayo upang salubungin ang dalagita.
"Ate Stacy, na-miss po kita!" bulalas ni Samara nang ginantihan ang yakap ni Anastacia.
"I missed you too! Ang laki mo na!"
"Fourteen na po ako," nakangiting anang dalagita.
"I know. Pero ang laking bulas mo."
"Oo nga, Ara. Halos hindi kita nakilala. Kumusta ka?" singit ni Martin.
Saglit na tinitigan ito ni Samara at nang makilala ay malawak ang ngiting nilapitan ang lalaki.
"Kuya Martin! I haven't seen you for so long!" bakas ang excitement sa tinig ng dalagita. Paano ba naman kasi, ang huling pagkikita nila ay noong honeymoon nito at ng asawa nitong si Lucy, and that was six years ago.
"Buti naman at natatandaan mo pa ako. Nandoon ang Ate Lucy mo, kasama sina Martina." Itinuro ni Martin ang long table kung nasaan ang pamilya nito kasama ang iba pa.
"Bakit po nakabukod kayo? World war three po ba?"
Natawa nang malakas si Martin gayon din si Anastacia.
"Iyong isa kasi rito, bitter," nakangiwing tugon ni Stacy bago sinulyapan ang nakakunot noong si Jasson. Sinundan ng tingin ni Samara ang tinutukoy ng dalaga. At ang malawak nitong ngiti ay mas lumawak pa.
"Master!" tili ng dalagita at sinugod ang binata. Niyapos niya ito sa leeg buhat sa likuran at h*****k sa pisngi nito.
"We have just talked last week. Bakit hindi mo sinabing magbabakasyon ka rito?" madilim na ang mukha na tanong ni Jasson dito.
Lumabi si Samara at naupo sa katabi nitong upuan. "Hindi na surprise kapag sinabi ko sa `yo. And besides, I'm not sure that mama and papa will agreed."
Bahagyang kumalma ang ekspresyon ng mukha ng binata, ngunit nang mapasadahan nito ang suot ng dalagita ay muling nagtagis ang bagang nito. Busangot ang mukhang hinubad ni Jasson ang suot nitong suit at ipinatong sa likod ni Samara upang takpan ang nakahantad nitong balat.
"You are showing too much skin, Ara." Nilingon ng binata ang dalagang kapatid, masama ang tingin. "She's too young for that kind of dress, Stacy. Sana man lang pinagsuot mo siya ng mas disente," sermon nito rito.
Napapanguso, upang pigilan ang nagbabadyang ngiti na sinulyapan ni Anastacia ang dalagitang hindi narinig ang sentimyento ng kaniyang kapatid dahil sa pagkaabala sa panonood ng program ng kasal.
Samara, on her silky purple plunging neckline long dress, ay hindi mo mapagkakamalang katorse anyos lamang. Sa taas nitong five feet, five inches, with a slim body, dalagang-dalaga na ang postura nito. Taglay rin nito ang golden tan skin na kinaiinggitan ng tulad niyang may maputlang kutis.
"You are just too over protective, Kuya. Hindi ka naman ganiyan sa amin, ah?" nakakalokong ngisi ang sumilay sa mga labi ni Anastacia nang mas mangunot pa ang noo ng kapatid, ngunit nahuli niya ang pag-iwas nito ng tingin.
"Hindi akma sa edad niya ang ipinasuot mo."
Hindi na napigilan ni Stacy, humalakhak ito dahilan upang mapatingin sa kanila ang mga kalapit-mesa. Naagaw din ng tawang iyon ang atensiyon ng dalagita dahilan upang lingunin ang mga ito. Bahagya pang dumukwang si Samara upang makita si Anastacia, ngunit ang mabilis na kamay ni Jasson ang humila rito upang umayos ng upo. Maang tuloy na napatitig dito ang dalagita.
"You are not an eight year-old kid anymore, Ara."
Halata ang pagkalito ni Samara sa tinuran ni Jasson habang nakatingin dito. Ngunit nang bumaba ang tingin niya sa kung saan napasulyap ang kaharap— sa kaniyang dibdib, ay napa-'ah' na lamang ito nang walang tinig, atsaka inayos ang damit.
"Kuya is right, Samara. Hindi na ikaw iyong batang nilalaro namin noon kaya mag-iingat ka na sa bawat kilos mo. Hindi mo alam mamaya manyak ang nasa harapan mo."
Napasinghap si Jasson sa term na ginamit ni Anastacia. Gusto niya itong dagukan, ngunit bakit ba siya naaapektuhan? Hindi na niya pinansin pa ang dalawa. Itinuloy na lamang niya ang naudlot na pag-inom kanina.
Lumipas pa ang mahabang sandali. Lumipat na rin sila sa long table kung nasaan ang iba pa nilang mga kapatid at ang pamilya ng mga ito. Nakipagkulitan na rin ang dalawang babaeng kasama sa mga chikiting na naroon.
Out of boredom, Jasson decided to leave the reception, tutal ay mukhang patapos na rin naman iyon.
"Kuya, isabay mo na si Ara!" habol ni Stacy sa kaniya matapos na makapagpaalam sa mga kapatid at mga magulang.
Kunot ang noong nilingon niya ang kapatid.
"Sa iyo muna siya tutuloy. I need to be in Singapore for a week or two at bukas ang alis ko," tugon nito sa katanungang nababasa sa mga mata ng kapatid.
"Wait. Pinagbakasyon mo si Ara, tapos iiwan mo sa akin? Kailan pa ako naging babysitter, Anastacia?" bakas ang galit sa tinig nito ngunit hindi iyon ininda ng dalaga.
"Since you met Samara? Come on, Kuya. Ayaw ko namang iwan siyang mag-isa sa condo ko."
"Ate Stacy, ayos lang naman kung mag-isa ako sa condo mo. Malaki na ako. Kaya ko nang asikasuhin ang—"
"Magpaalam ka na't sumunod ka sa sasakyan," putol ni Jasson sa mga sasabihin pa ng dalagita at tinalikuran na ang mga ito.
Tahimik ang dalawa habang naglalakbay ang sasakyan sa kahabaan ng kalsada. Napapanguso si Samara sa tuwing nakikita ang pamimintog ng mga muscle ng binata sa braso sa tuwing imamaniobra nito ang manibela.
Umayos ng upo ang dalagita at…
"Master, kung ayaw mo ako sa bahay mo, ayos lang naman ako sa condo ni Ate Stacy. Marunong na akong magluto kaya hindi ako gugutumin doon."
Hindi sumagot ang binata kaya minabuti na lamang niyang tumahimik muli. Ngunit hindi nagtagal ay…
"Ganito pala ang hitsura ng Manila? Ang laki! Sa picture at g****e ko lang ito nakikita dati." Hindi mapigilan ang paghanga. At nang may makitang billboard sa unahan…
"OMG! Si Daniel Matsunaga iyan, Master! `Di ba?"
Pumitik ang ugat ni Jasson sa sentido nang magtagis ang bagang nito nang tinapunan ng tingin ang modelong tinutukoy ng dalagita. Labas ang katawan nito sa nakabukas na itim na tuxedo'ng suot nito.
"Ang sexy talaga ni Daniel! Nakita mo iyong abs niya, Master? As in, grabe!"
"Mag-isa ako sa mansion. I have my on-call servant, pag-i-stay in ko muna sila habang naroon ka para may kasama ka sa oras na wala ako," lihis na sagot ni Jasson.
"Ayos lang po talaga ako kung sa condo ni Ate Stacy, Master. Madadaanan natin iyon, `di ba? Pwedeng ibaba mo na lang ako doon."
"You are still a minor, Ara. Ipinagkatiwala ka ng mama't papa mo kaya responsibilidad ka namin."
"B-baka kasi— ayaw mo ng istorbo."
"Just behave."
NAPASINGHAP si Samara nang paglingon niya sa pinto ng kusina ay ang half naked na si Jasson ang nabungaran niya. Tanging sweat pants lang ang suot nito at nangingintab sa pawis ang matipuno nitong pangangatawan. Abala ang kamay nito sa pagpupunas sa basa nitong buhok gamit ang puting tuwalya."Good morning. Gising ka na pala."Napapitlag pa ang dalagita nang pukawin siya ng tinig ng binata. Hindi nito namalayang nakamaang pala siya sa kakisigang nakahantad sa harapan niya."G-good morning, Master." Agad niyang binawi ang tingin sa lalaki at muling hinarap ang niluluto. "Gising ka na pala. Akala ko natutulog ka pa, Master.”"I always wake up before sunrise to jog around the village." Dumukwang ito at sinilip ang ginagawa ng dalagita.Jasson is on her backside, dahilan upang muling mapapitlag si Samara. Napasinghap din siya nang maamoy ang mint na nagmumula sa bibig nang magsalita ang lalaki. She used to see him half naked, and almost near her
NAPAPIKIT nang mariin si Jasson nang sumayad sa kaniyang lalamunan ang iniinom na whiskey, atsaka nito padarag na ibinaba ang baso na naglikha ng ingay sa counter top.Kasalukuyan siyang nasa exclusive bar at ilang gabi na siyang ganito sa hindi maipaliwanag na dahilan."Hi…" isang malamyos na tinig at mainit na hininga ang tumama sa kaniyang leeg, ngunit hindi niya ito pinansin."Alone, huh?" Inabot ng babaeng nasa kaniyang gilid ang panibagong whiskey na dapat ay sa kaniya. Bahagya iyong sinimsim at nang matapos ay dinala sa kaniyang mga labi. "You cannot enjoy the night by yourself, handsome," muli nitong usal sa nang-aakit na boses. Halos ipagduldulan nito ang mayamang dibdib na litaw na ang mga pisngi dahil sa malalim na uka roon ng suot nitong bestida.Kung sa ibang pagkakataon, baka agad na siyang nag-init. Ngunit hindi na niya maintindihan ang sarili. Pakiramdam niya ay isa na siyang impotent o wala nang kakayahang mag-init. At nagsimula la
"GOOD MORNING, MASTER, ito na po ang mga dokumentong kailangan ninyong pirmahan." Inilapag ng bagong sekretarya ang ilang folder sa ibabaw ng table sa harapan niya.Nag-igting ang panga ng binata ngunit hindi na ito pinansin pa. Hinintay niya itong umalis ngunit nanatili itong nakatayo sa harapan ng kaniyang mesa."Yes, Miss Ebasitas?" puna niya nang hindi pa rin ito tinatapunan ng tingin.Nagsalubong ang mga kilay ni Jasson nang itukod ng babae ang mga kamay sa mesa at bahagyang yumukod."Do you have anything else?""You look tired, Master," aniya sa nang-aakit na tinig. Lalo pa itong yumuko dahilan upang bahagyang lumuwa ang pisngi ng dibdib nito sa pulang blusa nitong nakababa ang zipper hanggang gitnang dibdib.Naiiling na muling itinuon ni Jasson ang paningin sa mga papeles, ngunit hindi nakuntento ang kaniyang sekretarya. Tumayo ito nnag tuwid at may kaartehang naglakad patungo sa likuran ng binata.Idinantay nito ang mga kamay
PINAGMASDAN NI SAMARA ang kabuuan ng mansion. Ito ang araw ng alis niya patungong India. Parang kailan lang ay hindi niya alintana ang pag-usad ng panahon. Halos ipagdasal pa nga niya na sana huwag munang matapos ang taon niya sa grade 10.Ngunit sadyang gano'n nga yata. Hindi lahat ng kahilingan ay ibinibigay ng tadhana. Sa halip na bumagal, tila bumilis ang pag-usad ng bawat oras. Hindi niya namalayang tapos na niya ang junior high. At kailangan na niyang iwanan ang islang kaniyang kinamulatan.Hindi niya alam kung makatutuntong pa ba siyang muli roon, o baka ito na ang huling beses na masisilayan niya ang kagandahan ng buong isla.Tiningala niya ang engrandeng hagdan na nasa kaniyang harapan. It was covered of red carpet at sa dulo ng hagdan ay may panibagong mga baitang sa magkabilang panig kung nasaan ang bawat silid. Maliban sa labindalawang kuwarto na inookupahan ng magkakapatid na Luther, ay mayroon pang limang guestrooms. At ang bawat silid ay hindi bir
"NICE TO MEET YOU, MISS RUTH," aniya nang may tipid na ngiti at yumukod dito. "Please enjoy your breakfast," wika pa nito at tumalikod na."Ara," tawag sa kaniya ni Jasson na nagpatigil sa kaniyang paghakbang. "Why don't you sit here and have your breakfast with us?" salubong ang kilay na pigil dito ng binata."Ahm….""Oo nga naman, hija. Please join us here," pagsang-ayon ng ginang na sinang-ayunan pa ng tatlo.Tiningnan niya ang mga ito na pawang naghihintay sa kaniya. Sa hiya ay lumapit siyang muli ngunit nag-aalinlangan kung saan siya uupo. Tanging ang upuang nasa kanan na lamang ni Jasson ang bakante roon.Marahil ay nabasa ng binata ang nasa isip ng dalagita, ito na mismo ang humila sa upuan at tinapik iyon. Agad namang tumalima ang dalagita at naupo doon."Alam mo na ba kung anong strand ang kukunin mo? Ano nga pala ang course na gusto mo after senior high?"Napatingin si Samara kay Hannah na siyang nagbukas ng usapin.
"REALLY, JASSON? You cancelled our schedule just to be with that kid? Katulong n'yo lang iyon, `di ba?" kunot na kunot ang noo ni Ruth habang kinokompronta ang binata. Ngunit ilang sandali lang ay nanlalaki na ang chinita nitong mga mata nang tila may mahinuha sa tinging ipinukol sa kaniya ng kaharap."Oh no! Don't tell me? Jasson, are you out of your mind? She's only sixteen, for Godsake!""Shut up, Ruth. Kung ano-ano na ang pumapasok diyan sa isip mo," kalmadong tugon ng binata, nasa laptop ang atensiyon."My instinct never fail me, Jasson. Iyan ba ang dahilan kung bakit hanggang ngayon ay hindi ka pa nag-aasawa?""I'm not yet ready to get married, Ruth, and that is my reason.""You are not ready? Or she isn't ready?"Bagot na isinandig ni Jasson ang likod sa backrest ng kinauupuan at inihalukipkip ang mga braso, bago walang emosyong tinitigan ang dalagang nakatayo sa harap ng kaniyang mesa."She's eighteen years way younger than me
"GOOD EVENING, Senyor at Senyora," bati ni Samara sa mag-asawang nadatnan niya sa hapag-kainan."Good evening too, hija. Mabuti at dumating ka na," nakangiting tugon ng ginang."Opo. Pasensiya na po kung ginabi ako, senyora. May kinailangan lang kaming tapusin sa library.""That's fine, hija. Sinabi nga ni Mara na gagabihin ka. Change now and have dinner with us.""Sige po, senyora." Pumihit si Samara patungo sa kitchen, ngunit bago pa siya nakahakbang ay ikinagulat na lamang niya ang presensiya ni Jasson na nakatayo sa hamba ng pintuan. Nakasandig ang isa nitong balikat at nakahalukipkip ang isang braso, habang ang isang kamay ay may hawak na baso."M-Master— nandito po pala kayo," puna niya rito.Nilagok ni Jasson ang laman ng baso at diretso itong tumayo. Sinulyapan ang relong pambisig bago madilim ang mukhang binalingan ang dalagita."It's already past seven, Ara. Your class is until five, right?" malamig ang tinig nitong na
TIKOM ANG BIBIG at nagtatagis ang bagang na sinundan ng tanaw ni Jasson si Samara. Batid niyang nagtatampo ang dalagita. Gusto niya itong suyuin at bumawi rito, ngunit oras na ginawa niya iyon… mawawala ang pader na binuo niya.Mariin niyang ipinikit ang mga mata, naikuyom ang mga kamay at marahas siyang napabuga ng hangin bago tumalikod at tinungo ang mansion.Muling tinungo ni Jasson ang mini bar ng ama at kumuha sa koleksiyon ng alak na naroon atsaka iyon dinala sa silid na kaniyang tutulugan."KUMUSTA?" bati ng kaklase ni Samara na si Cristine matapos nitong umupo sa upuan sa likuran niya atsaka ito pumangalumbaba sa armdesk."Ayos lang.""Hmm, hindi ka na ba kinukulit nila Kurt?"Umiling siya."Mabuti naman at nakuha sila sa usapan ni Jayson. At mabuti na lang din na hindi ka talaga pumayag. You didn't know what they can do to you.""Salamat." Magaang sa loob na nginitian niya ito. Nakatutuwang isipin na tuluyan na
Hello, Dragonlings and Lutherians! Finally, we have come this far. Thank you for supporting my stories. I hope you enjoyed reading every part of the story. I want to greet everyone with a Prosperous and Healthy New Year for all of us. Q&A Q: Why I called my readers Dragonlings and Lutherians? A: I am a writer on a reading page on F******k, and one of my supporters called me or tagged me as IzangDragona bcoz of being a fighter and having an attitude of a dragon. So, I searched for what I can call my readers/supporters, and I came into Dragonlings since it means 'baby dragons'. So, my readers are my baby dragons because they're my treasure, the way I treasure my characters. And of course, Lutherians is for the readers of The Luther's Empire Series. Happy and Prosperous New Year to all! Good Bless, everyone!
NAGING mahaba ang linggong iyon para kina Samara at Jasson. Hindi sa gabi ng kasal na iyon nagtatapos ang lahat. They have to perform different rituals na naaayon sa tradisyon ng mga ito. At sa loob ng mga araw na dumaan, hindi man lang sila inimik ng matandang Chakrabarti kahit pa nakakasama nila ito sa hapag-kainan. Nakikipag-usap ito sa iba, ngunit hindi sa bagong mag-asawa.Not until that night, kung saan nabuksan ni Dawood ang paksa sa pag-alis ni Jasson.“Anong plano ninyo ni Samara? Susunod ba siya sa `yo sa Britanya?”“Processing her papers will take time. Since I have to stay in Britain for just less than a month, we both decided na
LOVE isn't just about happiness. Isn't just about kilig, roses, and chocolates, I love you's and I miss you's. Isn't just about lovers.Love is about friendship, families, and neighbors. It's about pain, trials, problems, and tears. It's about giving up or fighting.Matibay ang pundasyon ng isang pagmamahalan kung ang lahat ng negatibong aspeto ng pag-ibig ay mararanasan. That is what she learned about love, about life.Hindi sapat na masaya ka lang. Hindi sapat na mahal ninyo ang isa't isa. Hindi sapat na puro kilig lang. Dahil kung puro positibong bahagi lang ng pag-ibig ang ating mararanasan, paano natin malalaman if it's worth to fight for, to wait for. Hindi natin malalaman kung gaano katatag
"Anyway. Ang kasiyahang ito ay hindi naman tungkol sa isla. Kung nalalaman ko nga lang na ang bastardong iyan ang pinagkakautangan ko ngayon, hindi ko na sana siya inimbita pa at sa ibang pagkakataon na lamang kinausap."Kumuyom ang mga kamay ni Samara at halos magsalubong na ang kaniyang mga kilay. She truly love her olds but hearing him throwing disgusting words… halo-halo na ang kaniyang nadarama. Lungkot, galit at pagkapahiya. Nahihiya siya sa kaniyang master. Ang tungkol palang sa isla ang pinag-uusapan at gano'n na ang mga salitang ibinabato rito, paano pa kaya kung malaman na ng mga ito ang tunay nilang relasyon?Sumulyap ang dalaga sa kinauupuan ng binata. Nakatitig din pala ito sa kaniya. Walang bahid ng kahit ano sa mga mata nito, kaya hindi malaman ni Samara kung galit na rin ba ito. Basta lang itong nakatitig sa kaniya— mga tinging tila sinasabing wala nang atrasan pa.Pasimple niya itong tinanguan at binigyan ng alanganing ngiti, ngiti
DUMATING ang araw na nagpapakaba kay Samara. Naging abala ang lahat ng tao sa mansiyon ng mga Chakrabarti dahil sa inihandang munting salo-salo para sa isasagawang pangalawang pag-aanunsiyo ng kasal nila ni Raj Kumar.Dadalo ang kaniyang Master na siyang kasalukuyang humahawak ng titulo ng islang pagmamay-ari ng kaniyang lolo. Sigurado rin siyang pupunta ang punong ministro na ama ni Raj at ang ikalawa nitong asawa.Alam niya ang mangyayari, ngunit hindi niya alam kung ano ang magiging kahihinatnan ng lahat. Isa lang ang nalalaman niya, magkakaroon ng gulo sa pagitan ng kani-kanilang pamilya sa magiging desisyon niya.Tulad ng inaasahan, hindi simple ang simpleng hapunan na iyon. Bumabaha ng iba't ibang putahe ang mahabang mesang nababalutan ng pula at gintong mantel. Mula sa panghimagas, hanggang sa pangunahing putahe, iba't ibang hugis at kulay ng mga prutas. Ang malawak na bulwagan ay napupuno ng mga bandiritas at mga sariwang bulaklak. Sa magkabilang gilid n
"PA, totoo bang may bumili noong islang naisanla natin noong nakaraang eleksiyon?"Nilingon ni Samara ang auntie niyang nagsalita sa kalagitnaan ng pagkain nila."Nakasanla lang iyon, ate, kaya hindi pwedeng ipagbili," sansala naman ng auntie Harini niya."Inilipat ni Mr. Khan ang pagkakasanla ng isla dahil kailangan daw ng pera," tugon ng matandang Chakrabarti."Paano `yon, Pa? Papayag ba iyong pinaglipatan na tutubusin natin ang isla oras na makabawi ang ilan sa ating kumpaniya?"Tumango ang matanda matapos nitong ibaba ang kubyertos na hawak at punasan ang bibig."Sino na pala ang bagong may-ari, Pa?""Ayaw i-disclose ang pangalan niya. Pero nais nitong makipagkita ng personal." Umayos ito sa pagkakaupo at pinasadahan ng tingin ang mga kasama sa hapag-kainan."Masiyado nang matagal buhat nang ianunsiyo ang engagement ni Samara kay Raj, Dawood. Kaya naisip kong sa darating na linggo ay magkakaroon ng munting kasiyahan para sa
"I'M SORRY, Baby." Dumako ang kanang kamay ni Jasson sa batok ni Samara upang mas mailapit pa ito atsaka nito kinintilan ng halik ang tuktok ng ulo ng dalaga.Kasabay nang paglaglag ng mga luha, mahigpit na niyapos ni Samara sa baywang ang binata at sa dibdib nito umiyak nang umiyak na parang bata."I'm— I'm sorry, Master. I'm sorry if I didn't give you a chance to explain. I just… couldn't believe." Akma siyang ilalayo ni Jasson buhat sa pagkakayapos niya rito ngunit mas idiniin pa niya ang sarili dito.Marami pa siyang gustong sabihin dito at alam niyang hindi niya iyon masasabi oras na tumingin na siya sa mga mata nito. His gray eyes are her weakness, and looking on it will make her shiver and speechless. Kaya naman mas hinigpitan pa niya ang pagkakayakap dito."H-hindi naman ako galit sa iyo, eh. That's the last thing that I will feel. I was shocked, yes. I got a hint that I am with someone that is not Raj, that I am really with you, pero
"MISS SAMARA, dumating na po ang Master Raj," pagbibigay alam ng tagapangalagang naka-assign sa dalaga.Tumango siya at pinanood ang muli nitong paglabas sa kaniyang silid. Nang maipinid nito ang pinto ay isang malalim na buntong-hininga ang kaniyang pinakawalan.Hindi niya alam kung paanong haharapin ang binata. Magpahanggang ngayon, pakiramdam niya ay panaginip lang ang lahat. Minsan na ngang pumasok sa isip niya na may multiple personality disorder ito dahil sa dalawang katauhang ipinapakita nito.Not until their last day on Nakki Lake. When he revealed his true identity."Ara, anak? Ayos ka lang ba?"Bumalik sa kasalukuyan ang isip ni Samara pagkarinig sa boses ng ina. Mula sa malalim na pagkakatitig sa kisame ng kaniyang silid ay dumako ang tingin niya rito. Hindi niya namalayan na muli pala siyang nahiga nang mahulog sa malalim na pag-iisip. At hindi rin niya namalayan ang pagpasok ng ina sa kaniyang silid"Kanina pa kita kinakatok, hi
"WHERE are you going?" takang tanong sa kaniya ni Raj matapos ng tahimik na hapunan at tumayo siya."Powder room lang."Agad niya itong iniwan nang tumango ito bilang tugon. Tinungo niya ang powder room na nasa malayong likuran ng binata.Gumaang ang pakiramdam ni Samara nang makapasok doon. Tila hapo ang pakiramdam niya nang inilapag sa espasyo ng lababo ang maliit na bag at itinukod ang mga kamay sa malamig na marmol. Pinagmasdan niya ang repleksiyon sa salamin.Hindi niya gusto ang klase ng bilis at lakas ng tibok ng kaniyang puso. Iyong pakiramdam na kapag hindi ito naging normal ay magkaka-heart attack siya.Is it normal? O baka naman may sakit na siya sa puso?Hindi naman ito ang unang beses na naramdaman niya ang abnormal na pagtibok niyon. Ang pamilyar na pagkalabog niyon ay maihahalintulad niya sa paraan ng pagtibok niyon noong mga panahong kasa-kasama niya ang kaniyang master.At muli lang itong nagsimula after years being a