LOGINShare
Chapter 24
Last Updated:
2024-01-09 21:29:40Related chapters
YOU'RE STILL THE ONE Chapter 25
Halatang gulat na gulat si Jake sa sinabi ko kasi hanggang ngayon umiiling-iling pa din ito kaya nagpaliwanag ako. “Eh kasi ganito iyon, usapan namin na no cellphone muna para iwas lakwatsa, barkada, at gala.” “What kind of life is that? Ang boring naman, pero kunin mo na ito, ako na bahala magsabi sa Mama mo mamaya,” seryosong wika ni Jake. Inabot niya sakin ang cellphone at tinanggap ko naman iyon sa di malamang dahilan. Bahala na, mapagalitan na kung mapapagalitan di ko naman ginusto ito si Jake ang mapilit.Around five in the afternoon na kami nakabalik ng hospital. Nagtataka pa din ako kung bakit naisipan ni Jake na bilhan ako ng cellphone. There's a lot of questions going on in my head but I choose not to ask him. Napaigtad na lamang ako sa upuan when Jake suddenly stopped the car at napansin ko nasa tapat na pala kami ng hospital.“Aren't you happy I bought you a new phone?” he asked me. “How can I be happy? Jake, I'm sure pagagalitan lang ako ni Mama dahil dito,” sagot ko sa
Last Updated : 2024-01-26YOU'RE STILL THE ONE Chapter 26
Sa bandang sulok ng kwarto ay nakamasid si Jake sa dalagang nanonod ng cartoons sa cellphone habang nakasubsob ang mukha sa mesa. Nakatitig siya dito sa di malamang dahilan. Pinagmasdan niya ang dalaga hanggang sa mapansin niyang papikit pikit na ito. Napapangiti siya sa nakikita, mukhang inaantok na ang kanyang pinagmamasdan. Lalapitan na sana niya ito pero hindi na niya itinuloy, hinayaan na lamang niya makaidlip ang dalaga.Madaling araw nang maalimpungatan si Hannah nang may yumugyog sa balikat niya. Naalimpungatan siya at pupungas pungas na idinilat mga mata niya. Pagtingin niya ay nakatunghay sa kanya si Jake at seryosong sinabi, “Akala ko sasamahan mo ako magbantay ngayon gabi, ang daya mo naman tinulugan mo lang ako eh.” “Ay! sorry can't help it, antok na antok na kasi ako kanina pa di ko na napigilan,” paghihingi ko ng despensa.“Me too! antok na din, but since tayo naka-duty ngayon dapat walang dayaan,” nakasimangot niyang sabi.“Okay, magtitimpla lang ako uli ng kape,” sa
Last Updated : 2024-01-27YOU'RE STILL THE ONE Chapter 27
Lumipas pa ang mga araw nang di ko namamalayan, kaybilis pero sa isang banda natutuwa ako dahil makakauwi na din kami ngunit parang may puwang hindi ko alam kung ano. Naalala ko bigla best friend ko kaya kinuha ko ang cellphone sa bulsa at tinext siya. Pumuwesto ako sa may terrace which is nakaharap sa tapat ng garahe and texted her. “Beshie, next week makakauwi na ako, excited na ako makita ka muli.”Few seconds passed and I heared my phone beep and saw a message from her. “Ako din, miss na miss na kita Beshie. See you, miss u so much! Uy maiba ako, kumusta si Mr. Pogi?” “Gage! Naalala mo pa talaga kamustahin yun ano?” “Loka! ano naman masama doon, hahaha! Kumusta na ba kasi si Mr. Pogi?” pangungulit pa niya. “Ewan, ano ka ba! wala naman ako paki doon.” “Hala ka--Beshie, I just want to remind you huh na siya ang future hubby mo diba? 'Yung totoo wala ka ba talaga napi-feel kahit crush man lang?” “Wala nga, kulit mo! Tsaka things might change, pwede pa baguhin ang kasunduan na iyo
Last Updated : 2024-02-13YOU'RE STILL THE ONE Chapter 28
Kinabukasan, may bisitang dumating sa bahay, maganda siya in fairness, mukhang mayaman sosyal ang dating kaya lang mukhang manequin na sa sobrang kapal ng make-up. Napakasaya niyang sinunggaban ng yakap si Jake na nakatayo sa harap ng gate. Humalik pa ito sa pisngi niya, “Hi baby, I miss you!” malakas nitong sigaw pagpasok pa lang ng gate. Mukhang isang dosenang maskara yata ang nilagay sa pilikmata kasi nangangapal at ang nguso naman niya ay kasing-kapal din ng nguso ng bibe dahil sa kapal ng lipstik. Jusko, pati ang damit kinulang sa tela dahil litaw na ang lahat na dapat ay nakatago. Nakakaimbyerna itong babaeng ito, at mas naloka ako sa sarili ko dahil heto ako sa isang sulok hawak ang walis tambo, I was supposed to clean my room but here I was, naiinis sa nakikita kong eksena. “Oh! Abegail, halika tuloy ka.” Dinig na dinig ko na sabi ni Jake. Sinadya pa talagang lakasan ang boses niya. Masaya silang pumasok ng bahay, akala mo kendi lalanggamin na sa sobrang ka sweet-an. Umalis n
Last Updated : 2024-02-25YOU'RE STILL THE ONE Chapter 29
Ganito ba talaga yon? Bakit ang bilis ng tibok ng puso ko, Jusme! No this can't be! Nagtataka man pero nagawa kong itanong sa kanya, “What do you mean?””I said, I like you Hannah. Don't know when or how basta gusto na kita,” Jake stated without taking his eyes on me. Anlakas ng pintig ng puso ko, as in para akong na hipnotize, di ko alam kung ano gagawin, the way he looked straight into my eyes. Di ko na kinaya makipagtitigan kaya ako na ang umiwas. “Kung nang-aasar ka lang Jake, 'wag mo ako pagtripan, okay?” “Oo alam kong lagi kita inaasar, maybe you won't believe me, pero Hannah--I'm happy kapag kasama kita, sana maniwala ka!”Natameme ako sa sinabi niya, pero deep inside my heart I don't know what's going on with me so I laughed but Jake spoke once again. Napatigil ako bigla sa paghalakhak ng mapansin ko na sumeryoso ang mukha niya.“Tumawa ka hangga't gusto mo pero seryoso ako,” muli niyang sabi without leaving his eyes on me. It's kinda odd and awkward. Napatigil ako bigla sa p
Last Updated : 2024-02-26YOU'RE STILL THE ONE Chapter 30
Kinabukasan, maaga ako nagising or should I say hindi ako nakatulog ng maayos dahil sa sinabi ni Jake. Ganito ba talaga yon? Is this what they called Love? No way! Pero bakit lagi ko siyang naiisip lalo na sa oras ng pagtulog at pagkagising. Bumibilis ang tibok ng puso ko kapag nasa tabi ko siya, gusto ko siyang nakikita palagi pero kapag magkasama na kami para naman kaming aso't pusa. Jusme! No this can't be! Letting out a sigh, I got up and went to the kitchen para magprepare ng sandwich. I spotted Manang Sonia in the kitchen so lumapit ako and talk to her. “Ang aga niyo po yata ngayon?” I asked habang tinitingnan siya sa ginagawa niya. “Oo iha! tinawagan ako ni sir Jake, sabi niya ilang araw na lang daw at aalis na kayo kaya gusto niya bago daw kayo umuwi maipagluto kita ng masasarap.”“Po? Sinabi niya po iyon sa inyo?” Naguguluhan at nagtataka ako pero binalewala ko nalang. “Napakabait mo kasing bata, tsaka napakaganda din,” nakangiting sabi niya at na touched nman ako dahil d
Last Updated : 2024-02-26YOU'RE STILL THE ONE Chapter 31
The next day, maaga akong nakapagligpit at nakaayos na din mga bags ko. After having coffee and a peice of sandwich, I waited for Steven outside the house. Buti nalang sinabihan ko siya na maaga ako aalis, syempre sinadya ko talaga iyon dahil alam kong tulog pa sila ng ganoong oras, and I made sure nobody will see me lalo na si Jake. Nakapagpaalam na din naman ako kay Mama kagabi kaya siya na bahala magsabi kila Tita Marie. Habang nasa sasakyan pauwi napansin ko that Steven is staring at me the whole time. “I'm so sorry, Steven--you have to travel with me, ang layo pa naman!”He flashed me a bright smile. “Don't be. It was my decision after knowing na kelangan mo agad makauwi, and it was me also who offered na ihatid ka, I can do anything for you!”I smiled, a grateful one. “Thank you!”As I was saying that, he smiled while looking at me. Steven was nice and he was everything a girl would want in an ideal boyfriend. Handsome, intelligent, funny and most importantly, he is always there
Last Updated : 2024-02-26YOU'RE STILL THE ONE Chapter 32
Lumipas ang isang linggo, panay tawag ni Jake sakin pero di ko sinasagot. Hinahayaan ko lang, for sure titigil din naman siya kalaunan. Araw-araw puro missed call niya ang laman ng notification ko. I literally ignored his calls and pati sa social media ni-restrict ko chats nya. One week later, pasukan na nga at ang sunod-sunod na tunog ng alarm clock ang nagpagising sakin.Beep! Beep! My phone's alarm keep on ringing. I pulled it under my pillow and dismissed the alarm quickly not wanting to awake yet but today was the first day of school. I had no choice kaya tumayo na ako then prepared myself.Time flew by, and right now I'm currently standing in front of the school. I looked at my watch and heaved a heavy sigh, grabe sobrang traffic first day palang parang kelangan ko magbaon ng maraming pasensya. Thankfully, I made it to the place on time. It took me about twenty minutes to reach the school. I showed my ID card to the security and walked towards the entrance.I was confused when I
Last Updated : 2024-02-27
Latest chapter
YOU'RE STILL THE ONE Chapter 59
Pagkalabas ko ng comfort room, nakasalubong ko si Astrid na papunta sa gawi namin. All of a sudden Jake appeared from behind me, so Astrid gave me that weird kind of stare.Darn this guy! Why did he followed so soon? Jake moved closer to me with a smirk on his lips. “I’ll see you outside,” he said softly in my ear. His manly scent taunting me as he moved away, mabilis na naglakad papalayo. “Where have you been, Beshie?” Astrid asked pero kitang kita ko sa mga ngisi niya na alam naman nya kung saan ako galing lalo na at biglang sumulpot si Jake sa likuran ko. “There,“ sagot ko sabay turo sa washroom at saka nagpatiuna na sa paglakad papunta sa school auditorium while Astrid followed me.My eyes scanned for Jake through the now thick crowd. It seemed like more people had arrived while I was locked in the bathroom with him.“Are you looking for him?” Astrid asked who is beside me now. “Who?”“Your lover.”“No!”“Weh? Would you stop lying to yourself and just go find him? Okay beshie,
YOU'RE STILL THE ONE Chapter 58
Tinitigan nya na naman ako ng kakaiba yong titig na nakita ko sa kanya noong sumugod siya sa apartment ko. Kinakabahan ako sa mga titig na iyon so I suddenly stood up and isinuot ang tsinelas ko. “Iniiwasan mo ba ako, Hann--?” usal ni Jake at tumayo na din. Hinila ako sa kamay dahilan para mapaatras ako at ma-out of balance muntik na ako matumba buti nalang nasalo niya ako kundi bumagsak ako. We were now so close that I can feel his heartbeat and his warmth body next to mine and that strange feeling whenever his skin touches mine. “No, Jake! Bakit naman kita iiwasan? I followed you here to make peace with you!” “Uh-uh! I know right. Di mo naman talaga ako matitiis diba, Hann-?” Di ko sinagot ang tanong niya. “Can I go home now?” pakiusap ko pero lalo lang niya hinigpitan pagkakayapos niya sakin.“No, you're not! Di ka aalis hanggat di ko naririnig ang gusto kong marinig!”“Okay fine! bitiwan mo muna ako.” I pleaded but he held me more closer to him. I don't like the way he act coz
YOU'RE STILL THE ONE Chapter 57
Patakbo akong lumabas ng apartment nagbabakasakaling maabutan ko pa siya pero ni anino niya hindi ko na nakita. Parang lantang gulay na napaupo na lamang ako sa harap ng gate. “What have I done?” I whispered to myself. What if di na siya bumalik? What if he'd go back to Abegail? Para na akong sira na kung ano-ano ang iniisip. No way! Kailangan ko gumawa ng paraan, this time I should tell him the truth! Agad agad akong tumayo at mabilis na bumalik sa loob ng bahay, nag-ayos at nag drive papuntang South. Wala na 'tong atrasan, I should make peace with him. Ayoko mawala pa siya ulit sa akin. Di ko siya kayang balewalain, susundin ko na kung ano nasa puso ko. Oo, galit pa din ako sa kanya sa pag-alis niya ng biglaan, pero nawala lahat iyon the moment I saw him. “Where did you go, Jake?” I whispered, biting my lower lip at kinakabahan. Ayoko sa gagawin ko pero kailangan. He needs to know this time that I love him too, kahit nawala siya ng ilang taon it was always him I'm thinking about.
YOU'RE STILL THE ONE Chapter 56
“Anong ginagawa mo dito?” Kunot noong tanong ni Jake sa akin nang huminto siya sa tapat ko. Hindi rin nakaligtas sa akin ang pagsipat niya sa suot ko bago bumuntong hininga ng malalim at tila may pagkadisgusto sa ayos ko.“I'm here to meet someone,” mahinahong sagot ko at sinulyapan si Abegail na nanatiling nakaupo at nakatingin sa aming dalawa.“At sa ganyang ayos?” Napayuko ako at tiningnan ang aking sarili. Wala naman akong nakikitang masama sa suot ko. Kung ikukumpara ang suot ko sa suot ni Abegail eh mas malala naman ang outfit nito na halos lumuwa na ang mga dibdib sa sobrang hapit ng suot nito.“Ano naman ang mali sa suot ko?” inis na tanong ko at napatitig sa mga mata niya. Kainis, kahit galit eh napakagwapo pa din ng kumag na ito kahit na nagagalit eh lutang na lutang pa rin ang kagwapuhan.“Tara na!” aya niya sa akin, at hinawakan ako sa braso, giniya palabas ng Cafe. Mahigpit ang hawak niya sa braso ko at halos kaladkarin na nga ako palabas.“Jake teka lang!” reklamo ko ha
YOU'RE STILL THE ONE Chapter 55
I don't know what's happening to me. I missed him but now that he's in front of me naiinis ako na di ko maintindihan. I stood up and was about to leave when Jake grab my hand. I thought he was already sleeping.“Hey.. okay ka lang ba, are you crying?” kunot noong tanong ni Jake at akmang hahawakan niya ako sa pisngi, mabilis kong tinabig ang kamay niya.“Hindi ah, sinisipon lang ako!” taas noong sagot ko at mabilis na tumayo.“Tell me, di mo ba talaga ako na-miss?” “Hindi!” maagap kong sagot.“Weh?---Eyes don't lie, you missed me pero ayaw mo pa umamin!”“Anong aaminin ko, aber?” Naglakad ako papuntang kusina para magtimpla ng juice. Nakasunod naman siya sa akin. Pagkatapos ko magtimpla, I offered him a drink. “Here, have some and after that umalis kana, bumalik ka nalang sa ibang araw may gagawin pa ako ngayon, kelangan ko tapusin ang assignment ko!”“Maybe, I can help you with it?” “No, kaya ko na Jake! Basta pagkatapos mo diyan, you can leave na and please pakisara nalang ng pin
YOU'RE STILL THE ONE Chapter 54
The next day, Jake came back to Hannah's house pero di na niya naabutan ang dalaga. Ang Mommy ni Hannah ang sumalubong sa kanya and told him na Hannah is staying in an apartment malapit sa workplace nito. Jake asked for her address and Hannah's mom didn't hesitate to give it to him. Right after knowing the address, he immediately drove and went there. Sunud-sunod na doorbell ang narinig ko mula sa pintuan ng apartment na tinitirhan ko. May pagmamadali sa nag do-doorbell, hindi kasi ito tumitigil sa pagpindot sa doorbell. “Sino naman kaya ito ang aga-aga!” bulong ko at nagmamadaling bumangon mula sa pagkakahiga. Sino kaya itong kay aga-agang nang-iistorbo?“Sandali lang!” sigaw ko, dahil sinasabayan na ng malakas na katok ng nasa pintuan ang pag doorbell nito na lalong lumilikha ng ingay, at baka may kapitbahay pang makarinig at magreklamo.“Bakit ba!?” inis na sabi ko nang buksan ang pintuan. Napatigil ako at nanlaki ang mga mata ng makita ang nabungaran ko sa labas ng pinto.“Jake?”
YOU'RE STILL THE ONE Chapter 53
In a haste, I went straight to the bathroom to freshen up. Afterwards, I went to the dining area for breakfast. With a bright smile on my face, I quickly walked into the kitchen. I was surprised when I saw someone sitting in the dining table together with Mom. Walang iba kundi si-- Jake. Siya pala ang sinasabi ni Mama na bisita ko? Oh noh! What is he doing here? Kelan pa siya nakabalik ng Pinas? Sa loob ng dalawang taon, wala akong ibang ginawa kundi mag-aral at mag trabaho, para makalimutan siya, ang lalaking ito na dalawang taon nawala. Ang lalaking tanging nanakit ng sobra-sobra sa damdamin ko, tapos eto siya biglang susulpot sa harapan ko na parang walang nangyari?“Woohoo! Good morning!” he greeted me without removing his eyes from me. But wait--Oh my Gosh! I felt my heart beats faster than usual. He looks so handsome as he smiles. “What's good in the morning? Bakit ka nandito? Don't you have something to eat in your house?” I asked sarcastically.“Hannah--watch your mouth!” sa
YOU'RE STILL THE ONE Chapter 52
Namagitan ang tensiyon sa dalawang panig at bigla akong kinabahan. Nagkatitigan ang dalawa samantalang tahimik naman ang babaeng kasama ng nakabangga ko pero masama ang tingin niya sa akin. Pailalim kung makatingin akala mo kakainin ka ng buhay. Kalaunan, nagsalita uli si Steven. “Hannah, this is my cousin Lucas-- the birthday celebrant!” Steven introduced his cousin to me. Bumaling naman siya sa pinsan niya, “Lucas, this is Hannah.” “So, she's the one you're talking about, right cousin?” Lucas smirked then stared at me once again. “I heard a lot about you, nice meeting you then,” siniko nito si Steven ng bahagya.“Keep your mouth shut, my dear cousin,” Steven warned at pinanlakihan ng mata si Lucas.“Okay, let's go inside the party is about to start,” sabi ni Lucas at nauna na pumasok habang nakaakbay sa babaeng kasama niya. Inalalayan naman ako ni Steven papasok sa loob ng party. Napansin ko din ang kakaibang mga tingin niya. Pero malinaw naman na sinabi ko sa kanya noon pa that
YOU'RE STILL THE ONE Chapter 51
Pagkatapos kong maligo, sumunod sakin si Astrid sa kwarto ko. Naghalungkat ako ng damit sa cabinet para sa party ngayong gabi. Napili ko ang isang plain white blouse at fitted black maong pants at nilabas yon sa cabinet. Napansin ako ni Astrid at pinanlakihan ako ng mata.“Jusme! Party po ang pupuntahan natin hindi camping,” natatawang sabi niya tsaka hinablot ang hawak ko. Binalik niya 'yon sa cabinet at hinalungkat mga naka-hanger ko na formal dresses. Binili ni Mama mga iyon last year pero di ko pa nasusuot kasi ayaw ko. Ilang saglit pa humarap siya akin hawak ang isang kulay fuschia pink na dress na may manipis na mga strap sa balikat. Inabot niya sakin tsaka senenyasan ako na isukat ko sabay nguso sa banyo. Nakangiwi naman akong tumayo at kinuha ang dress saka pumasok na sa banyo para isuot pagkatapos masuot ay halos di ako makahinga dahil hapit ito sakin at bakas ang aking pigura. Ang damit ay medyo maikli above the knee, ngunit litaw na litaw ang aking kurba saktong sakto ang
![The Four Kings and The Ace [SERIES 1]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)
