Chapter 19Matalim ang tingin ni Ignacio sa akin simula noong dumating ang mommy niya. Mas lalo yatang nagalit na kasama ako sa hapag-kainan habang narito ang mga magulang niya.Nasa restaurant kami na malapit lang sa building nila, dito nila naisipang maglunch. Ayoko sanang sumama pero ayaw talaga akong tigilan ni Mrs. Pamela Baltimoore."Ito pa iha, masarap itong beef steak, favorite ito ng anak ko, nakatikim na ba siya nito?" tumango ako sa huling tanong ng ginang dahil kahit hindi naman niya banggitin ang pangalan ay alam kung sino ang tinutukoy niya."Opo, nung time na hindi ko nakain kaya dinalahan ko po siya at yon po sarap na sarap naman po." nahihiya kong sabi sa kanya."Oh really? Sabi ko na nga mag sperm cell nga sila. Right, darling?" sabay kindat niya sa kanyang asawa, walang idea ang ama ni Ignacio pero sumasakay lang siya sa trip ng kanyang asawa."Yes hon." aniya sa malalim na boses. Tumikhim si Ignacio na katabi ngayon ng daddy niya. "Anong pinag-uusapan niyong tatl
Chapter 20Dahil gabi na at ma traffic daw kapag dumiretso kami sa Batangas kaya naisipan na lang ni Ignacio na bukas na lang bumiyahe dahil na move naman sa hapon ang schedule ng meeting."Matulog ka muna Mrs. Gomeza. Gigisingin na lang kita mamaya pagbalik ko." wika ni Ignacio na ngayon papunta na ng banyo para yata maligo. Misis ka diyan. Simula talaga kahapon na nakausap ko ang anak ko, no..anak namin ay kasing lamig at tigas na talaga siya ng yelo, ganyan na ang tawag niya sa akin. Pinaglihi yata ito sa freezer. Akala niya siguro kasal na ako? Dahil ba doon sa pagkikita nila ni Tuko o dahil sa lagi kong kausap ang anak ko?Ang mas malala pa, nasa iisang kwarto lang kami ngayon matutulog, fully booked na lahat na hotel na napuntahan namin dito sa Makati, kahit saan kami pupunta ay ganun ang rason ng mga receptionist na isang kwarto na lang available dahil marami ang nagchecheck-in ngayong gabi, at dahil ma traffic sa labas at kailangan na rin na makapag book na kami at baka raw
Chapter 21Bumungad sa akin ang malaking hagdanan na kulay ginto papunta sa pangalawang palapag pagkabukas pa lang ng pinto ng entrance. Halos nakakalola ang mga kagamitan na makikita ko, from curtains na puting-puti hanggang sa carpet na hindi ko alam kung tatapakan mo ba o gagawing pang display lamang.Tapos ang flat screen ay malaki rin na parang nasa cinema ka na nanood nito. Binalingan ko ang boss ko na papunta sa kusina ngayon. Tinawagan niya na raw ang nag-aasikaso sa bahay niya kapag wala siya. Bahay niya? May bahay naman sila pero bakit pa siya nagpatayo ng bahay dito sa Tagaytay?"Tanga ka ba Mica, syempre para sa magiging pamilya niya." maktol ko sa sarili ko. Sa bagay, swerte naman ang magiging mga anak at asawa niya kapag dito nakatira. Malamig ang klima minsan dito sa Tagaytay. Pwede silang maglaro kahit saang sulok ng bahay na hindi mag-alala. Ako kasi kapag maglalaro si Saul sa kanyang mga kaibigan na kapitbahay lang namin ay talagang gusto ko nakatuon ang mga mata ng
Chapter 22Hindi ko alam kung ano ang nararamdaman ko ngayon. Nandito siya. Nandito lang sa isang conference room nagtipon-tipon ang mga tao na kung saan dahilan sa aking paglayo.Isa-isa kong tiningnan ang mga tao na nasa paligid ko. Aside kina Eula at Ignacio sino pa sa kanila ang kasama o sangkot 6 year ago? Lahat ba silang nandito ay may mga planong gawin sa akin pagkatapos. Ang daddy ni Ignacio na ngayon masayang nakikipag-usap sa daddy ni Eula. Ang mommy ni Ignacio na ngayon nakatuon ang attention kay Eula na bagong dating. May mga ngiti ang mga labi. Para saan ang meeting? May kinalaman ba ito sa akin. Bakit ganyan sila makatingin. Umatras ako sa hindi ko malaman na dahilan. Nasa hamba pa ako ng pintuan at anytime parang gusto ko na lang tumakbo at magtago. Pero bakit parang ang bigat ng mga paa ko."Mica,"Hindi kaya … "Michaella Gomeza!" Nagulat ako na biglang may humawak sa balikat ko, si Ignacio. "Are you okay, You look pale, magpahinga ka muna kaya sa office o di kaya u
Chapter 23Malapit na mag-alas dose at hanggang ngayon ay hindi pa rin ako dinadalaw ng antok.Iniisip ko pa rin ang mga sinabi ng anak ko kanina pauwi ng bahay. Hindi ako mapakali sa higaan ko at iniisip ang magiging senaryo kapag magkita sila.Ang sabi ni Saul na marami ang pumunta na mga nag tatangkaran na mga lalaki, isa sa mga charity na napili ng grupo na puntahan ay ang school nina Saul at yung sinabi ng mga kaklase nya na kamukha ng anak ko ay hindi naman sila nagkita dahil may umalis daw bigla sa kalagitnaan ng pagbibigayan ng mga school supplies. Hindi sinabi ni Ignacio na may charity siya na pupuntahan kanina dahil wala naman ito sa schedule niya.Pinagmasdan ko ang anak ko na mahimbing ng natutulog ngayon. Hinaplos ko ang buhok niya habang nakatitig sa kanya. "Kung magkikita man ang landas niyong dalawa anak, sana matanggap mo siya. Sana wala kang galit sa kanya. Kung ano man ang maging desisyon ng kapalaran anak, lagi mong tatandaan na mahal na mahal ka ng mama. Maha
Chapter 24 "Go Mica! Let's go girls! Igiling mo pa! Yohoo!" sigaw ni Yana sa amin. Nasa M Club na kilala sa buong Cebu kasi kami ngayon at kanina pa kami sumasayaw. Maganda at nakaka indayog ng musika kaya ang sarap sabayan lalo at marami naman ang sumasayaw sa gitna ng dance floor. Malapit na sumapit ang alas onse ng gabi pero nandito pa rin kami. Napagpasyahan namin na magbar hindi para humanap ng kasayawan, kundi ang magsaya. "Ganyan nga Bethy, Mica kembot pa ang katawan kahit medyo may katigasan," pang-aasar pa ni Marie.May trabaho pa kami bukas pero ewan ko na lang kung makakapasok pa kami nito kinabukasan kung ganito na kami kalasing.Kaunti lang naman sana ang iinumin ko kaso kapag maalala ko talaga na nagmeeting ang dalawa ay talagang tumataas ang dugo ko sa inis. Tapos gabi pa talaga ang boysit na meeting ng mga 'yon. Ang hilig magpaschedule ng pang gabihan na meeting, dahil bakit? Para agad pwede ng mag lampungan pagkatapos mag-usap? Nakakainis talaga… Sobra… "Ito pa
Chapter 25Happy birthday to youHappy birthday to youHappy birthday my dear Louis SaulHappy birthday to youSabay-sabay naming kinantahan ang anak ko na kanina pa namamangha sa nakikita sa paligid. Nasa resort kasi kami ng mga Vaderro family, dito ginanap ang party ni Saul. Dito napili ni Tuko na mag birthday ang anak ko para ma enjoy ng mga bata ang mga pa games na gaganapin dahil sa malawak nila na garden. Kilala nya ang may-ari. Meron ding swimming pool at malapit sila sa dagat ang area, pero dahil mga bata ay hindi namin pinapayagan na maligo sa dagat lalo at malakas ang alon ngayon dahil may paparating na bagyo. Mabuti na lang at ngayong araw ay sakto lang ang panahon. Kaya panigurado ako na mag-eenjoy ang mga kaklase ni Saul o anak ko kapag nagpapalaro na maya-maya. "Happy birthday baby Saul. Binata na talaga ang inaanak ko. Pwede na magka girlfriend. Ouch! Para saan yun?" Kinurot ko sa tagiliran si Tuko dahil sa kung ano na naman ang sinasabi niya sa anak ko."Bata pa ya
Chapter 26Napatakip ako sa aking bibig gamit ang likod ng aking palad. Ayokong umiyak sa harapan niya at sabihin ang totoo, wala akong lakas na loob. Hindi ko alam kung paano ako mag-uumpisa. "Ilang buwan…araw..oras o segundo na pwede mong sabihin sa akin ang katotohanan Mica pero bakit ha? Halos everyday magkasama at magkalapit tayo. Bakit ni isang salita sayo na ang tinutukoy ko na anak mo ay hindi pala ni kanino lang but it's for me. Sa akin, dugo ko ang nalalantay sa kanya. Ako yung tatay niya kahit ilang ulit mo man na idedeny sa akin. Naramdaman ko yun when I held his hand habang nanginginig ang anak ko dahil sa lagnat. Nararamdaman ng puso ko na anak ko siya Mica. Pero alam mo yung masakit sa lahat na…wala man lang akong nagawa kanina sa kalagayan niya na nahihirapan dahil sa taas ng lagnat.. Nanginginig ang buong katawan niya at nag-iba ang kulay ng bibig niya.. Wala. Ang dami kong katanungan sa'yo, unfair mo sobra–" "Excuse me lang sa inyong dalawa." Sabay kaming napalingo
YOU CAN HIDE BUT YOU CAN'T ESCAPE ( SPECIAL CHAPTER)Michaella Gomeza POV:Nakatingin ako sa notebook ko nung highschool na nawala ito sa akin. Panay ang hanap ko nito kasi nandito ang mga drawings ko lalo na sa mga alaala ko kay Ignacio. Naisipan ko kasi magligpit at baguhin ang ayos ng kwarto niya dito sa bahay ng mga magulang niya. Habang naglilinis ay nakita ko ito sa cabinet niya. Familiar sa akin kaya pinakialaman ko na. Sabi ni mommy nakita daw ito ni Ignacio sa sahig ng paaralan kaya pinulot niya at nakalimutan na ibalik sa may-ari at ako yon. Panay iyak ko dahil sa mga nababasa at nakikita ko sa loob nito noong nahanap ko.Narinig kong bumukas ang pinto."Iha! Ready kana? Nakahanda na ang sasakyan na dadalhin niyo ng mga anak mo papuntang cemetery. Yung anak mong si Saul excited ba namang pumunta, hay naku inuubos na niya ang mga pananim ko na bulaklak sa garden dahil panay pitas niya kahit pwede namang isang steam lang, gusto pa talaga kumpol-kumpol na bulaklak." natataw
IGNACIO JOHN BALTIMOORE POV PART 02:Sa daming tao sa mundo na pwedeng gawing secretary ay ex ko pa talaga, mapaglaro nga naman ang tadhana. "Really? Meant to be kayo kung ganun Ignacio, ayeehh" pang-aasar ni Shemaia sa akin habang sinusundot ng daliri niya ang gilid ng bewang ko. Kaya matalim ang ipinukol ko na tingin sa kanya pero ang isang 'to, hinampas lang ako. Ang hilig nitong manghampas.Binisita ko ang fake ko na kapatid na ito sa Manila dahil sa ilang araw ng walang paramdam at ang sabi nagbabakasyon lang. Bakasyon my ass, tapos maya-maya ako na naman kukulitin ni mommy na hindi ko na pinuntahan at binisita itong kapatid ko raw."Sa tingin ko kayo talaga ang itinadhana na dalawa kapatid kaya ihanda mo na at ilabas ang mga kayamanan mo sa isang magarbong kasalan. Okay!" umirap ako at nakita niya yun kaya panay tawa ni Shemaia. Kung ito ang inaasar, ang lakas ng toyo."Sorry boss!" Hingi niya ng tawad pero bakit ako naiinis sa tinawag niya sa akin. Why Gomeza? "Next time, do
IGNACIO JOHN BALTIMOORE POV:Pagod galing sa studies at kakatapos lang ng photoshoot nitong gabi. Wala naman akong ibang pupuntahan kundi ang umuwi na ng maaga at makapag pahinga ng maaga. I have a lot of things to do tomorrow. Pagkarating sa bahay ay naabutan ko sa sala si mommy. For sure galing na naman si mom sa pag-iyak dahil sa nakikita kung umaapaw na ng maraming tissue ang trash bin.Nilapitan ko siya at hinagkan sa kanyang noo. "Good evening, mom!" I greeted her. Nasa trabaho pa si daddy at baka mamayang ten or eleven ng gabi siya makakarating ng bahay. We own one of the larger malls in this province. Kaya alam ko na kung anong kurso ang kukunin ko kapag nasa college na. Tumingala si mommy para makita niya ako, nginitian ko siya. "I'll go up first to change my clothes," paalam ko sa kanya. Tatalikuran ko na sana siya na pinigilan niya ako gamit sa paghawak sa aking siko."How's your school?" tanong ni mama habang umiinom ng wine sa kanyang wine glass. Nginitian ko siya.
Chapter 32"Mama, Ikaw po ba yan?" mahinang tanong ng anak ko sa akin."Anak? Anak ko…nandito na si mama anak. Ano ang ginawa nila sa'yo ha, anak? Sinaktan ka ba nila? Saan ang masakit sa'yo? Saan baby?" sunod-sunod na tanong ko sa kanya.Binuksan ko ang flashlight sa aking cellphone at nakita ko ang anak ko na nasa gilid at nakayuko. May nakalatag na maliit na kumot doon. Meron din upuan at plato at plastic na baso.Agad ko siyang nilapitan at sinuri pero wala naman akong nakitang pasa sa katawan niya o hindi ko lang makita ngayon lalo at madilim pa."Mama…natatakot po ako. May mga kumuha po sa akin na mga lalaki. Ang sabi lang nila na huwag lang akong pumiglas at sumigaw para hindi nila ako patayin mama. Kaya sa sobrang takot ko, hindi po ako gumagawa ng ingay mama. Hindi rin po ako umiiyak at hindi rin po ako sumisigaw, dahil may mga baril po sila na dala mama!" sumbong ni Saul sa akin.Niyakap ko siya ng mahigpit, sobrang higpit, gusto kong maramdaman niya na nandito nga ako sa ka
Chapter 31"Kakain ka na ba? Nagdala ng ulam si Bethy?" ani ni Claire sa akin."May dinala rin kami ng fruits ni Cloud Mica, gusto mo?" sabi naman ni Shemaia habang hinahaplos ang buhok ko.Nasa kwarto sina mama, Marie, Yana, Shemaia, Claire at Bethy na galing pa mismo ng Samar at pumunta lang dito sa Negros para mapuntahan ako.Hindi ako umimik, tulala habang nakatingin sa kisame, dahil pakiramdam ko kapag binuksan ko ang bibig ko ay iiyak lamang ako sa harapan nila. Ayokong makita nila ako na kawawang-kawawa, hindi ako ito. Malakas ako, matapang ako, matatag ako pero ngayon na wala pa rin sa piling ko ang anak ko para akong baliw sa kakaisip kung ano na ang nangyayari sa kanya sa mga oras na ito?Wala pa ring balita, ang bagal naman ng sistema nila.Wala si papa at Tuko dahil nasa presinto, yun ang narinig ko sa usapan nila kanina. Pero ang isang 'to nandito lang sa loob ng kwarto at walang ginagawa kundi palagi lang nakatutok sa cellphone niya. Maayos naman daw ang kalagayan ko
Chapter 30Ang sakit ng ulo ko ng idilat ang mga mata ko. Agad akong bumangon galing sa pagkahiga dahil may naalala. Sa amoy pa lang ng kwarto alam ko na kung nasaan ako.Bumukas ang pinto at nakita ko ang mga magulang ko na nag-alala, ngayon lang siguro nalaman kaya ngayon lang nakarating."Mica… anak!" tawag ni mama sa akin at niyakap ako pagkalapit niya. Sa pagyakap niya pa lang bumuhos ang lahat ng emosyon ko. Umiyak agad ako. "M.. ma.. ma si Saul ma… kailangan kung iligtas ang anak ko mama. May kumidnap sa anak ko baka..baka hindi siya pinapakain..baka nauuhaw ang anak ko mama, tulong ma..papa…ang anak ko, " hagulhol ko sa kanila habang hinahaplos ni papa ang likuran ko."Anak huminahon ka anak!" Ani ni papa na mas lalong nagpahikbi sa akin. "Late na namin nabalitaan anak, wag kang mag-alala hinahanap na siya ng mga kapulisan. Humingi na rin kami ng tulong kay mayor para sa agarang pagligtas ni Saul. Tumulong na rin ang principal nung nalaman ang balita," sabi ni mama.Bababa
CHAPTER 29Hanggang nakasakay kami ng sasakyan ay tulala pa rin ako sa nalaman ko. Buntis? Ako? Ang bilis naman kumalat ang ano niya sa akin.Ngayon ko lang din napansin na hanggang ngayon hindi ko pa pala nagagamit ang napkin ko na binili ko pa nung isang buwan. Wala sa isip ko. Wala rin akong nararamdaman sa katawan ko na kakaiba kundi ang takaw ko lang sa pagkain kahit ano pa yang klase na pagkain. Kaya siguro hindi na magkasya ang mga skirt ko dahil may baby na ako sa aking sinapupunan. "May gusto ka bang kainin bago tayo pumunta ng office o uuwi na tayo para makapagpahinga ka?" tanong ni Ignacio sa akin habang inaayos ang seatbelt ko. Umiling ako dahil hindi ko rin alam kung ano ang gusto ko sa mga oras na ito."Pupunta pa tayo ng office? O sa condo na tayo? You need to rest Mica. Yan ang sabi ng doctor at dapat nakainom ka ng mga gamot na ni resita ng doktora."Sa office tayo Ignacio, may tatapusin lang ako na project niyo na hindi ko pa natapos nung nakaraan. Ayokong tumatamb
Chapter 28"Talaga! May anak kayo Mica?" tanong ni Eula sa akin. Nasa cafe shop kami ngayon at umiinom ng kape habang tinatapos ang proposal projects nila ni Ignacio sa Batangas at Makati sa Manila. Nag comfort room lang muna siya saglit kaya ako naiwan na kasama si Eula. Umirap na naman ako sa isipan ko dahil sa palagay ko ay mas mahaba na naman ang kanilang pagsasama kapag magsimula na ang business nila na isang mall din. Kalma Mica, remember? Wala na kayo ni Ignacio? Ni minsan hindi mo nadinig galing sa kanya na mahal ka pa niya at ganun ka rin sa kanya kaya wag ka nang umasa. "Oo, yung nangyari that time, hindi ko alam na may nabuo pala ako sa sinapupunan ko. Late ko na nalaman nung time na sobrang stress na ako." Ani ko sa kanya dahil gusto ko siyang sumbatan at ipaalala sa kanya na kung hindi dahil sa dalawang tao na ito ay hindi yun mangyayari sa akin . Trauma, stress and anxiety ang naramdaman ko sa mga panahon na yun. Tumango lang siya sa sinabi ko. Walang bahid ng simpat
Chapter 27Nasa airport pa lang kami ay gusto ko ng bumalik agad sa Cebu dahil sa may naalala. Ayokong alalahanin pero kusa naman itong bumabalik sa isipan ko kung bakit o paano kami umalis sa tinagurian na naming unang tahanan, ang Negros.Binalingan ko si Ignacio na kinukuha ang maleta namin. Ano kayang nasa isip niya? Hanggang ngayon ba ay nagpapanggap pa rin siya na wala siyang ginawang masama sa akin. Siya ang dahilan kung bakit kamuntikan na akong napahamak dati.Pero ano bang nangyayari sa akin na kahit ilang beses man niya akong saktan ay ito parin ako, lalo ngayon, baliktarin ko man ang mundo, may anak kaming dalawa. Kahit hindi man sabihin ni Saul ay nakikita ko kung gaano siya kasabik sa isang ama. Paano siya nangungulila. Paano niya ipagsigawan na may papa siya na matatawag. Alam kong kasalanan ko na hindi ko binanggit sa kanya ang tungkol kay Ignacio dahil akala ko hindi na magkikita pa ang landas namin o ang anak ko pero mapaglaro ang tadhana dahil siya na ang gumawa ng