CHAPTER 1 - MHIS' CHAIRMAN

KENYA GUIECO

Napabalikwas ako ng bangon. Nanaginip lang naman ako na I am having a wild sex with a stranger.

Yeah. Whatever. Let's pretend na panaginip lang iyon. Wet and wild dream, psss! Haduf.

Napatingin ako sa wall clock.  7:00 a.m na at 7:30 ang pasok ko.Bumangon na ako at dumiretso sa shower room. Madaliang ligo lang ang ginawa ko. 

Isa nga pala akong Guieco at ang pamilya namin ay merong Clan na binuo, ang Guieco Clan at lahat kami ay mga agent. Sa ngayon ang GC ay pinamumunuan ng kuya kong si Ashmer. 

Aside from being a field agent, I'm a Lecturer at Mhinn International School also. More on english-related subject ang itinuturo ko. 

Halos limang taon na rin ako sa MHIS. Masaya naman ang buhay guro ko eh. Iyon nga lang mukhang nadagdagan ang mga taong maninira ng araw ko at isa na ro'n ang co-lecturer slash ex best friend kong si Rheanne at ang Dean slash ex boyfriend kong si Jelo. 

Yes, ex ko nga ang Dean ng schoo pero hindi pa alam ng mga kasamahan namin ang tungkol sa break-up namin. 

Matamlay ang katawan ko na lumabas ng flat. Nagmadali na akong sumampa sa kotse ko at pinaharurot ito papuntang school. Mga 10  minutes lang naman ang biyahe. Pero dahil traffic ay inabot ng 20 minutes.

Pagkarating ko ay diretso agad ako sa locker room.Pagbukas ko ay saktong may nahulog na note. 

"Start your day with a pretty smile on your face."

Napalinga-linga naman ako. Marahil ay isa na naman sa mga estudyante ko ang may gawa nito. Hindi na ito bago pa sa akin. MHIS students or MISHers are quite thoughtful. Meron din namang mga pasaway pero normal lang naman iyon. Part iyon ng growing up nila.

Napangiti na lang ako at dumiresto ako sa Faculty room.Napakunot-noo ako dahil halos lahat sila ay nagpapanic.

"Hey! What's going on?" untag ko kay Marciella na siya lang yata ang kalmado sa lahat.

And unfortunately, halos karamihan sa kasamahan ko ay mga agent din. Gaya-gaya kasi sa akin eh.

"Chairman," tipid nitong sagot. Nanlaki naman ang mata ko.

"She's coming?" Wala sa hulog kong tanong.

"He's coming," pagtatama nito sa akin. 

"Oh my goodness," usal ko naman sabay kamot sa noo. 

First time naming makikita ng personal ang Chairman Mhinn kung gano'n. Pero alam naman namin ang hitsura nito dahil may malaking picture frame ito sa office ng dean.

"The new chairman, by the way."

"You mean ang apo ng chairman?"

"Yes."

"Naku Kenya. Prepare yourself too dahil ang sabi nila, napakapastidiyoso raw ng new chairman," singit naman ni Gabriella, ang kambal ni Marciella.

"Pastidiyoso?"

"Yes! Masungit, snob, masama ugali. Basta lahat negative adjectives."

"Shut up Gab. Hindi mo pa nga kilala 'yong tao eh. Napaka-judgmental mo talaga," sermon ni Marciella sa kakambal na agad naman na tumiklop at nakangusong tumalikod sa amin.

"Back to the topic," baling niya sa akin. "Naipasa na namin ang attendance."

"What? Kidding me, right?"

"No. You're 15 minutes late Kenya." Nanghihilakbot ko naman siyang tiningnan. Pabagsak na naupo ako. 

"Grabi naman. Kasi hindi niyo ako ginising! Ano ba naman ang pindutin ang door alarm ko diba?"

"Miss Guieco, pinindot ko. Balak ko na ngang sirain kung hindi lang dumating ang kapatid kong asungot. Kaya hinayaan na lang kita dahil mukhang naka-flat ka pa sa kama ng flat mo." Napanguso naman ako.

Buhay is life nga naman.

Napadaku ang tingin ko sa mga kasamahan ko. Busy sila. As in busy sa kakalandian. Ang pinsan kung si Kenshane na hinaharot si Faller na kapwa namin teacher at agent.

Napapailing na lang ako. Lahi ba talaga namin ang mahaharot?Pero ako lasing nang lumandi, eh itong isa ay gising na gising talaga ang diwa. Iba rin.

"Hey! Pinapatawag na tayong lahat ni Dean Jelo sa conference. Dumating na ang new Chairman," anunsiyo ni Jinro Guieco, isa rin sa pinsan ko. 

"OMG!" tli pa ni Jeanine dahilan para mapatakip kaming lahat sa tenga.

"Move buddies!" asik naman ni Crystal dahilan para magsitayuan na kaming lahat. Nagpahuli na kami ni Marciella. 

"Lagot ka," pananakot niya pa sa akin.

"Bakit?"

"Ikaw lang din ang absent doon."

"Wala din si R-heanne ah?" nautal ko pang saad. Hindi ko nakita ang babae sa faculty room kaya sa tingin ko ay late rin ito. 

"Anong wala? Pinatawag ni Dean kanina eh."  Para namang may bumundol sa aking dibdib. 

Shit! Ang sakit, haduf.

"Uwi na lang ako..."

"Mas okay pa rin 'yong late kaysa sa absent talaga," saad nito sabay hila na sa akin papasok ng conference room. Halos nandito na ang lahat. Ang pinakamaingay sa lahat ay ang college department. 

"Nyawa, wala na tayong maupuan," angil ni Marciella. 

"Ayos lang 'yan, saglit lang yata ito," tugon ko naman habang nagbabasakaling saglit lang talaga ito. 

"Sana nga saglit lang. Madali akong mangalay." Napakurap-kurap pa ako. Kusang pumasok sa isip ko ang eksenang hindi ko na dapat inaalala pa. 

Oh, damn! Erase! Erase! Polluted na ang utak mo Kenya!

"Good morning everyone," bati ni Jelo sa amin. Natahimik naman ang lahat. "Mukhang tense kayong lahat ah? I said good morning everyone," ulit na bati nito.

"Good morning Dean Jelo!" masiglang saad ng karamihan. Pasimple akong napasinghap. 

"Ayan, ganyan nga. Relax lang tayo. Hindi naman nangangain ang Chairman Mhinn eh."

Napayuko nalang ako para iwasang titigan siya. Nasa pinakaharapan naupo si Rheaane, ang babaeng mahal niya eh. Hindi rin sa akin nakaligtas ang ngiting itinapon niya sa babae. Ang ngiting sa akin niya lang ibinibigay noon.

God this pain! It's killing me. Haduf!

Kung pwede nga lang hindi na magpakita sa kanilang dalawa ay ginawa ko na. Pero imposible iyon, nasa iisang lugar lang kami araw-araw. 

Isa pa ay ayoko ring mag-resign dahil lang sa kanila 'no? Mas nauna ko yatang minahal ang trabaho kong ito kaysa sa kanila.

"May problema ba kayo ni Dean Jelo?" bulong na tanong sa'kin ni Marci. Napalunok pa ako bago nakasagot.

"Ha? W-ala naman. Bakit?" Pinilit ko pang pasiglahin ang boses ko pero nakalimutan ko nga palang hindi ako great pretender at hindi rin ako magaling magsinungaling.

Masiyahin akong tao kaya kapag nananahimik ako, marami na ang nangungulit sa'kin para alamin kung may problema ba ako. Nagsasabi naman ako but this time, I don't want to share the pain I have because no one can understand me.

"Just asking. I don't see the both of you hanging out together. Ilang linggo na rin yata na?"

Yeah. Three weeks to be exact. Kaya sinungaling ako kapag sinabi kong naka move-on na ako.

Seriously? We have been together for three years. It was a year and not just a week or a month. Love is not something that can be bought or exchanged at any time. It’s a feeling that's hard to erase and forget. 

Anger and hatred can be instantly forgotten, but love is not. 

"Let's all welcome... Chairman Dailann Mhinn," rinig kong saad ng lalaking naging dahilan kung bakit ako durog na durog ngayon. Nanatili akong nakatungo habang nakikipalakpak din naman.

How do we move on? Is there an easy way to do that? If there is, I would like to know what it is.

Kulang pa ang salitang sakit. Dalawang tao nanakita sa akin, hindi lang isa. Siguro mababawasan iyon kapag sa iba na lang diba? Hindi sa kaibigan ko pa talaga.

Of all the others, why her anyway?

Masaklap nga pala talaga kapag ipinagpalit ka sa taong pinagkatiwalaan mo at itinuring mo na para na ring kapatid.

"Good morning MHISers." Sa gitna ng ingay ay tila ba paulit-ulit na nag-play sa kukuti ko ang huling boses na akkng narinig.Nabibingi lang yata ako o baka nagha-hallucinate lang.

"Good morning Chairman." Kanya-kanya nang bulungan ang mga babaeng lecturers. Kinikilig at kita ang paghanga sa kanilang mga mata.

"My God! Yummy Bes."

"Sinabi mo pa! Gwapo.

"Hot."

Ilan lamang iyon sa aking naririnig. Ipinilig ko ang ulo ko at nag-angat nang tingin. Mula kay Jelo papunta sa sinasabi nilang chairman.

Tila ba bigla akong nasamid. Napakapit pa ako nang mahigpit kay Marci nang mangatog ang tuhod ko dahil sa lalaking nasa harapan ng lahat. 

Stranger.

"I'm Dailann Mhinn." Marami pa siyang sinabi pero wala na akong maintindihan pa. Parang gusto ko na lang tumakbo paalis at 'wag nang bumalik sa kasumpa-sumpang lugar na ito.

"Ayos ka lang?"

"A-hhh yes. M-ukhang kailangan ko mag-CR," pabulong kong saad pero ni maihakbang ang mga paa ko ay hindi ko magawa.

My goodness! Bakit ganito?

Parang gusto kong maglumpisay sa sahig at ngumawa.

Sinabi kong hindi na magco-cross ang landas namin pero ano 'to? 

"Miss Kenya Guieco?"

Holy Land! Bakit... Paano niya nalaman ang pangalan ko?

Hindi ako umimik at nagpanggap na hindi siya narinig pero ang mga haduf ay  napatingin sa gawi ko. Marahan akong nag-angat ng tingin. 

Nang magtama ang paningin namin ay wala man lang akong mabasang kahit na anong emosyon sa kanyang mukha.

Pastidiyoso nga.

Parang ibang stranger ang nasa harap namin ngayon. O baka naman iba talaga. Sana nga ganun na lang. Zsss! 

Lupa, kainin mo na ako, ngayon na! Ayoko na dito sa Earth! Baka naman may space pa ako sa Mars diba? O kahit doon na lang sa ring ng Saturn.

"Y-es C-hairman," nauutal ko pang saad. 

"You're Kenya?"

Haduf! Nagtanong pa eh 'no? Stress na nga ang buhok ko eh.

"Yes. Ako nga po," magalang at tapang-tapangan ko pang saad.

Huwag kang obvious Ken. Kaya mo ito.

"Absent ka sa attendance." Napatingin naman ako sa projector at oo nga, ako lang ang ekis doon.

"Sorry Chairman."

"Why are you late?"

"Ah... Eh... It's because I w-oke up late too," kaswal kong tugon. Natawa pa ang iba. 

"Know your responsibility," asik niya bigla. Ang taray ng stranger na ito para bang hindi ko siya napaungo... no, erase that. 

Forget it Kenya. Don't you ever remember it, got it?

"Yes Chairman. It won't happen again." Hindi na siya umimik kaya napayuko na lang ako.

"Miss Kenya," tawag niya na naman sa akin. 

Nang-aasar ba ang stranger na ito?

"Chairman."

"Come here."

Oh holy land of MHIS. Bakit mo ako pinapahirapan ng ganito?

"Why?" naitanong ko.

"Sundin mo na lang," bulong ni Marci.Kung alam lang nito kung gaano nangangatog ang sistema ko ngayon. 

Haduf!

"Okay Chairman." Kalmado lang ang paglapit ko kahit na konting sagi na lang sakin ay tumbado na ako.

Mother Earth, bakit mo ako pinaparusahan ng ganito? Haduf!

"What it is Chairman?" Mataman na tinitigan niya ako na para bang sinusuri ako mula ulo hanggang paa. Lumapit siya sa'kin. Bahagya pa akong napaatras. 

Haduf ka Kenya, 'wag ngang pahalata.

"Takot ka ba sa'kin Miss Guieco? I won't eat you." Hindi ko alam kung guni-guni ko lang ba o talagang may diin yong salitang 'eat'. 

Narinig ko ang tawanan. Napadapo ang tingin ko kay Jelo na walang emosyon ang mukha na nakitingin lang din sa amin.

"Hindi naman sa takot Chairman pero kasi..."

"Kasi?"

Napatingin ako sa mga kasamahan ko na tila ba nagpapasaklolo pero naiiling na napapangiti lang sila. Samantalang ang iba naman ay tila ba naiinggit sakin. Sila na lang kaya dito sa pwesto ko at baka  tuluyan na akong magkaroon ng heart disease.

"Kasi... your good looks are intimidating." Pumaimbabaw naman ang tawanan at tuksuhan na tila ba nakalimutan nilang pastidiyosong Chairman ang kaharap namin.

"Very honest huh?  Kindly replace X to L," aniya pa at lumayo na sa akin. Sinunod ko na lang ang sinabi niya. Akmang aalis na ako nang tawagin niya na naman ako.

"Chairman?"

"Don't be late. All of you shouldn't be late because you will be punished, understand? "

"Yes Chairman."

"Good. Dismissed," pagtatapos niya pa. Nakahinga na ako nang maluwag.

Diri-diretso na ako sa FR. Halos takbuhin ko na nga iyon. O kung pwede nga lang lumabas na sa Peach na Gate ng School na ito ay gagawin ko.

"Haduf ka Kenya! Lakas ng loob mo 'teng," asik sakin ni Kenshane. Napailing na lang ako.

"Kaysa naman sa mahimatay ako sa kaba sa gitna. Wala man lang tumulong sa akin, mga haduf kayo."

"Eh? Nakakatakot kaya si Chairman pero ikaw 'teng, aba! Just a piece of cake lang ha?" singit naman ni Gab. Napailing na lang ako

"Ewan ko sa inyo." Napasandal ako sa upuan at humigit nang isang malalim na hininga.

Nakita kong papasok si Rheanne at ang nakakasakit pa ay kasama niya si Dean Jelo. 

Wow! Ang sweet naman pala. May paghatid pa ha?

"Good morning ulit Dean Jelo! Nandito po si Enya, nagmumukmok," anunsiyo pa ni Crystal. Napaawang na lang ang bibig ko.Parang gusto ko itong dagukan. 

Napapikit na lang ako at isinalpak ang earphone ko at nilakasan ang volume.

Haduf! Bakit sad song pa 'yong nasa playlist ko ngayon?  At ang hirap? Seriously? Maganda at magaling si Angeline Quinto pero damn! Mapanakit ang mga kanta niya. Tagos!

"Enya," untag at sabay kalabit pa sa'kin ni Gab. Tinanggal ko naman ang earphone.

"Hmmm?" mahina kong sagot. 

"What is the difference between needs and wants?" Napataas-kilay naman ako dahil sa tanong niya.

"He wants me but he needs her."

"Whoa!" Hiyawan pa nila. Mga haduf talaga. 

"Lalim nun ah? Pero ano na nga?"

"Need first. Economically speaking, a need is generally referred to as something that is extremely necessary for a person to survive. Something you should have in order for you to live. I am sure you're quite familiar with the people's three basic needs. Food, shelter and clothing. You can't live without those."

Just like I can't live without him. Damn it.

"Therefore, if you need something that much, you have to hold on it and never let go."

O baka naman someone at hindi something.

"On the other hand, a want is something that a person desires, either immediately or in the future. Unlike needs, wants are those that differ from one person to another. Note, it's just a desire for something. Something that can satisfy yourself. And you can live without it. It will gives you so much pleasure, yes but it surely don't last. Kaya 'wag mong ipagpalit ang kailangan mo sa gusto mo lang."

"Ohh... Sinipag mag explain huh? Something wrong?" makahulugang puna ni Marciella.

Tsaka ko pa lang na realized na hindi nga pala ako mahilig mag-explain ng mga bagay na alam ko namang alam nila. Unless, lutang ako at may malalim na iniisip.

Wala nga talaga ako sa hulog ngayon. I am damn broke at sa kasamaang palad nagpapa-display pa ang mga haduf sa harap ko. 

"N-ope. Medyo stress lang ako," pahinang-pahina kong sambit at napasiring sa dalawa na nag-uusap pa rin malapit sa may pinto.

Parang sa kanila lang ang mundo ah? 

Parang kami lang noon. Walang pakialam sa paligid. Iyong bang sa amin lang ang mundo. Pero kagaya nga ng sinabi ko NOON yon.

I made a fake smile. Bestfriend. 

Ano nga ulit ibig sabihin nun sa diksyonaryo? O kahit saang websites?

A best friend is someone who is there for you through thick and thin. It's someone who listens and understands you. Someone you can call anytime about anything you feel you need to 'tell' or 'vent'. It's someone who will stand up for you in the times when you need it most, keep your secrets close, and someone you can trust with your life

Trust? Ha! Big word huh?

Kasabay ba talaga sa friendship niyo ay ang magmahal kayo pareho ng iisang lalaki lang? 

Ano 'yon? Naglalambingan kami tapos siya pala nakamasid lang at naghihintay ng tamang pagkakataon para siya naman ang lambingin? 

Na kapag nagkukwento ako sa kanya ng tungkol sa sweet moments namin ay lihim pala siyang nangingiti dahil alam niya ang pakiramdam na meron ako dahil may namamagitan din pala sa kanila?

One word and sorry for this. Fuck!

Naisalpak ko na lang ulit sa tenga ko ang earphone.Napasandal ako sa upuan at napapikit. Pero kahit anong gawin ko, damn! Larawan niya ang nasa isip ko. Iyong isa sa eksenang dumurog sa puso ko!

"Ano ba iyong hihilingin mo ha? Just name it. I'll give everything to you."

"Everything?"

"Yeah. Everything," masigla ko pang saad habang nakalingkis ang kamay ko sa braso niya.

"Your virginity." Napanganga ako.

"C'mon Sweetie. I am not kidding you," masigla kong saad. Pero nanatiling nakatitig lang siya sakin.

Unti-unting nanlamig ang kamay ko dahil sa expression at emosyon na nababasa ko sa mata niya. Napabitaw ako sa kanya.

Hindi siya nagbibiro.

"Sweetie? I thought wala munang you know, habang hindi pa tayo kasal. We made it clear to each other, right? Making out is fine but sex? I am not into it. I am not ready yet. Sorry. Sana naman maintidihan mo." Napatango siya. Iyong tangong nagsasabing 'kung ayaw mo, eh di break na tayo'.

"What's with that face Jel? Kinakabahan ako sa'yo eh. Magsalita ka naman."

"I am breaking up with you," tila ba binuhusan ako ng isang drum na malamig na tubig dahil sa narinig ko. Natinag ang buong sistema ko.

"W-hat? Jelo naman, kung prank ito, hindi nakakatuwa," asik ko pa. We used to prank each other pero hindi naman involved ang relationship namin doon.

"It's not a prank."

"S-o? Porke't tinanggihan kita, ayaw mo na? Relationship is not about sex, it's all about what we feel for each other..."

"Iyon na nga Kenya, I don't have any feelings for you, I just need to have sex with you." Isang malakas na sampal ang iginawad ko sa kanya. Naluluha ko siyang pinakatitigan.

"How dare you Jelo! Damn you! Kung 'yon lang naman pala habol mo, bakit pinaabot mo sa tatlong taon ha? Bakit hindi mo na lang ako tinanong noon pa, noong panahong hindi pa ako hulog na hulog sa'yo?"

"Kung ngayon nga na so-called over heels in love ka na sa'kin ay ayaw mo pa rin, how much kung noon ko pa sinabi?" sarkastiko niyang saad.

Para bang libo-libong martilyo ang pumupokpok sa dibdib ko. Ang sakit, sobrang sakit!

"Walang feelings for me? Talaga ba Jel? Hindi ako naniniwala! Ramdam ko iyon..."

"Kung meron man eh di fine pero sa nasabi ko na, from the very beginning, virginity mo lang ang habol ko." Napaatras  naman ako. I can't believe he just said that to my face.

"Then sorry, kahit gaano pa kita kamahal, hindi ko kayang ibigay ang hinihingi mo. Let just pretend na wala tayong pinag-usapang ganito. Baka stress ka lang kaya nasasabi mo ito. Magpalamig ka muna. Mag isip. Ayokong mag break tayo. End of convo!" ani ko saka tumalikod na sa kanya. Kahit napakasakit ng sinabi niya ay di ko pa rin namang magawang magalit sa kanya ng husto.

Maybe dahil naiintindihan ko, may pangangailangan siya bilang lalaki at about sa feelings na sinasabi niya, hindi ako naniniwala doon. Mahal niya ako. Ramdam ko iyon.

"Hello Kenya? Nasa earth ka pa ba? Aba! Plastik ha? Lutang na lutang Neng!" ani Gab na pumalakpak sa bandang mukha ko.

"Yeah. Tired. Back off," asik ko. Dinampot ko ang Personal Development kong libro at tumayo na. May trabaho nga pala ako. Hindi pwedeng mag-isip lang ako nang mag-isip.

Tinahak ko ang kinaroroonan ng dalawa na mukhang hindi pa rin tapos sa agenda nila.  Binalewala ko din ang nagtatanong na mga mata ng kasamahan ko.NBaka nakakahalata na din sila sa set-up naming tatlo.

"May klase ka na Ken?" tanong ni Jinro na nadaanan ko rin.

"Yeah," tipid kong saad at pasimpleng siniringan ang new lover. 

Zsss. Maghihiwalay din kayo. 

"Huwag k-ayo rito mag-usap. N-akakahatak kayo ng attention," ani ko nang tumapat ako sa kanila at tuluyan nang lumabas.

Haduf! Ang sakit talaga eh. Kahit anong gawin ko. Masakit na masakit na para bang ayaw ko nang huminga pa.