Nagkita kami ulit ng kapatid ni Ethan sa isang coffee shop malapit lamang sa Dre Lina Hospital. She told me about her feelings for Ashton and said that she was still too young to enter such a relationship with a guy she likes a lot. Palilipasin niya muna raw ang panahon at hihintayin ang tamang pagkakataon.
Tinanong ko siya, paano naman kung magkakagusto si Ashton sa ibang babae? E, 'di wala na siyang magagawa kung ganoon, 'di ba?
Hindi n
Kaagad kaming pumuntang front desk at nagtanong na si Aurora sa mga staff dito. The staff of the hotel greeted us with bright smiles as well. "Excuse me po, may customer po ba kayo ritong ang pangalan ay Stryke Ferrero De Leon?" Aurora asked. "Gusto ko lang pong malaman." So this was all for Stryke after all. Hay nako, Aurora. "Mayroon po, ma'am," the short-haired woman replied, still smiling at us. She didn't even look at a list or something to make sure Stryke's living here. It was weird. "Puwede po ba naming malaman kung anong condo unit number niya?" Aurora respectfully asked. "Sorry po, ma'am, but we value our customers' confidentiality, especially Sir Stryke's. Baw
I pushed myself up. I didn't know what to do. Nang tumayo si Asriel habang minamasahe ang sariling ulo't nakapikit ang mga mata'y diretso ko siyang itinulak papasok sa closet ko. Wala na kong maisip na paraan. This was the last resort I could think of, considering the small amount of time I had. "Diyan ka na muna at huwag na huwag kang lalabas, kung 'di baka kung ano ang magawa ko sa'yo," mahina kong banta sa kaniya at sinarado ang closet ko. Narinig ko ang mga papaalis na yapak ni dad. I thought that perhaps he was going to get spare keys for my room. Kaagad kong itinumba ang swivel chair ko't tulirong humiga sa kama. Then, I closed my eyes. A short sound from the door
"I wanna eat pancit canton so bad," I said, with his arms on my shoulders while we were sitting on the couch. "Your choice, marami pa namang natira doon," kaswal niyang tugon at umalis ako sa bisig niya. I stood to prepare myself a treat. "Ikaw ba? Gusto mong kumain?" "You know I hate spicy food," sambit niya habang nakatutok pa rin sa tv. "It's not my kind of tea—definitely not my taste." "Sus, ano pala taste mo sa pagkain?" I joked while opening a pancit canton. "I like sweets," he replied, in a soft tone. "Like what?" I said, turning the portable stove on and boiling some water.
Stargazing. That was what we decided to do, because I still couldn't sleep. Nandito kami ngayon sa isang lugar, where bermuda grass was quite dominant, with railings at the edge of a cliff. Tanaw na rin namin ang buong siyudad, at napakaaliwalas ng lugar na 'to. Night sky.
Umuwi akong ang gulo-gulo pa ng buhok. Diretso akong pumunta ng kuwarto para ihanda ang sarili ko sa araw na 'to. Nakita ko si papa kanina at ang tamlay ng kaniyang mga mata. Mapait niya lamang akong binatuhan ng ngiti habang sinuklian ko naman siya ng isang ngiting nakakailang. Pagkatapos kong maligo ay pumunta na akong closet ko habang nakasuot ng bath robe. I needed to dress beautiful today, at least for him. Pabalik-balik akong kumukuha ng mga damit mula sa closet ko pero wala pa akong nakikitang maganda. Ang dami ko nang nailabas. Magulo na nga yung kuwarto ko. Mas lalo pang gumulo dahil sa mga damit kong pinagpipilian. Then, a dress caught my heed. It's a black and white type of dress, with white as the upper and black as the lower, separated with a belt loop. It's a V-neck bodycon dress.
Nakahandusay lamang ako sa lupa, naiinitan at pawisan.Bruises. Wounds. Swollen Skin. I could feel all of them piercing through my bones. They were all over my body—making me hug the pain like I was hugging a gigantic rose bush filled with thorns.What could've I done to receive such treatment?I was blindfolded. There was none I could see but oblivion overpowering my sense of sight—subduing my other senses, rendering them useless. My wrists were tied closely with chains as well as my feet. The more I moved, the more pain I'd feel.Kanina lang, humihiyaw ako. Humiyaw ako nang humiyaw, pero ni isang tunog mula sa paligid ko'y wala akong marinig. It was plain silence, and who would've thought that silence could fuck
Hindi ko na alam kung ano ang nangyari sa akin pagkatapos ng nakabibinging putok na iyon dahil bigla akong nanghina't nawalan ng malay.After resetting my consciousness back to normal, I still couldn't see anything. The cloud of darkness yet emanated in my sight. My bruises and wounds were still there to haunt my body again with the pain they were bringing.I also couldn't hear anything. But the smell of the place was screaming bad re
"Hindi mo alam ang lugar na 'to! Kabisadong-kabisado ko na ang lugar na 'to! Pero wala ka bang naaalala?" parang nananadya niyang tanong.Bumabalik na naman. Bumabalik na naman ang trauma kong iyon na pilit ko nang kalimutan---yung lumabas ako sa bahay na 'to, dahil nawala bigla si dad at hinanap ko siya---pagkatapos ay naligaw ako.Napatingin ako sa sarili kong repleksyon sa nakaparkeng van sa gilid ng kalsada. Punit na punit na ang damit ko, at hindi ko na rin madepina ang sarili kong hitsura. Maihahalintulad na ako sa isang babaeng baliw sa pagala-gala lamang sa daan.Nakita ko ang lalaking iyon na palapit na nang palapit sa akin. Nanghihina na ang mga paa ko. Gusto ko nang magpahinga. Gusto ko nang matulog. Napapikit na lamang ako ng mga mata't natumba.
OUR COMPANY WAS seated in the heart of Los Angeles. My brother was the one who'd been handling the business for a while now, while I, just finished my studies at UCLA. I made friends while I was there, having so much fun, and end up spoiling it every time I remembered her. Fun was something that had become subjective to me. Whenever I experienced it, at school, or during big annual events here in California, fun always knocked on my door telling me to spoil him first before it did. Even the thought itself was comical. It was actually raining Hollywood stars here in Los Angeles, but I usually didn't mind about their concerts and stuff. Aside from the fact that it was going to offer me fun, it could also be the reason I was gonna start fanboying some of them.
"Hoy! Huwag diyan!" she shouted and blocked my way to her closet. Nakarinig na rin ako ng mga katok sa pinto niya, habang pinipigilan niya pa rin akong pumunta ng closet niya. Malakas ko siyang nahila kaya nadala na rin ako ng sarili kong lakas at natumba kaming dalawa. Napadaing ako dahil ang sakit ng likod ko sa pagkatumba. "Tahiti, ayos ka lang ba?! Ano yung narinig kong nahulog?!" NAISIPAN KONG MALIGO pagkatapos naming umuwi galing La Verga Paradise ni Ashton. Naalala ko bigla yung librong hiniram ko kay Tahiti. Tinapis ko na ang tuwalya ko, leaving myself half-naked. Lumabas ako ng banyo't kinuha ang sariling phone mula sa bedside drawer. Humarap ako sa human-sized mirror kong salamin sa condo. I positioned myself in front of the mirror, ginagaya ang pose ng lalaking wa
We met again afterwards in a kiosk the same day."Aren't you angry at me?" I asked, because of what happened back at the school canteen. That was such quite a scene. Hindi ko alam kung bakit sinabi kong karibal kami ni Khel.Mabuti't nalusutan ko kaagad."Sagutin mo muna tanong ko, kasi kadalasan kapag may bakanteng oras ka raw kasi ay nag-aaral ka, kaya bakit ngayon...?""I want to spend time with you," I expressed. It's what my feelings dictates me to feel.Matapos naming mag-usap doon ay tumayo nang nakapamulsa. Hindi ko mapigilan na ngumiti. Damn, she's making me feel something really weird inside my stomach.NAKITA KO SA loob ng La Verga Paradise na parang nagkabangayan s
"WALA KA BANG ibang ginagawa?" Ashton asked, walking towards the living room of my condo unit. I stopped reading my book, wearing my round eyeglasses. Sinundan ko siya ng tingin hanggang sa makaupo siya sa tabi ko. Dumekwatro rin siya ng upo. "What now, Aston? Gabi na, hindi ka pa ba babalik sa condo mo?" Napakamot siya ng ulo, while smiling awkwardly. "Inutusan ako ng department head natin na gumawa ng narrative report for the upcoming Grand Opening of La Vista Mall, e." "Tapos?" I raised a brow, and it made him flinch a little. "For educational purposes lang daw." Naiilang siyang tumawa nang bahagya. This guy, I can't trust him anymore. Noon, sinama niya ako sa bar just for me to have a girlfriend. Pinakilala niya pa ako
My gut feeling failed to speak verity.Akala ko talaga masamang tao ang inaakala ko noong ina ko. Hindi pala.Dad planted another lie in my head for years.How long will he keep those? Bakit kailangan niyang itago ang lahat ng 'to? Hindi ko alam kung maiiyak ba ako sa lungkot o sa galit. Now I realized, dad has always been lying to me.And the saddest thing, I learned those from other people.Baka mamaya, malaman ko na lang na hindi niya pala ako anak. I don't know what to do. It's troubling my mind so much."Hey, are you okay, darling?""Oo nga, nakatunganga ka na ngayon," giit ni
"K-Kahapon..." I stuttered. "After my debut."Naramdaman ko ang higpit niyang pagyakap sa akin. "Oy, ang saya-saya n'yo pa kahapon. Bakit biglang naging ganito? Sino ba nakipag-break?""S-Siya," I stammered. "Pero pareho kaming nagpasyang bitawan ang isa't isa."Hinahaplos na niya ang aking buhok, at parang umiiyak na rin nang sabay sa akin. "K-Kawawa naman 'tong b-best friend ko. Oy, tahan ka na. Magiging okay d-din ang lahat. Lumilipas ang liwanag, maging ang dilim."Kumawala ako sa yakap niya. Hinawakan niya pagkatapos ang magkabila kong pisngi, pinapahid ang mga luha ko gamit ang mga kamay niya. Tiningnan ko siya sa mga mata. She's also teary-eyed. "Sorry, Aurora. Nadamay pa kita rito—""Ano ka ba?" parang galit niya
Kakaunti lang ang naging tulog ko kagabi. Tila nawalan na ako ng gana sa mga bagay-bagay. Kahit ang mga may kulay na mga bagay sa loob ng kuwarto ko'y naging mapurol na sa aking paningin.All those erotica books I have with dusky auras, my closet being hung open showing my poly-colored dresses, my dark coffee-tinted study table, and everything that has color—they're slowly becoming dull to me like shits.Ganito yata ang pakiramdam ng
When program ended, people are starting to evaporate, especially when the trivia session stopped. May iba ring nagpuntang photo booth para mag-take ng picture. Pumunta na rin ako roon, at ang dami nilang nakipag-picture sa akin. Mga kaklase ko, sina Aurora, Kendric, Khel, Ethan, Ashton, at marami pang iba. Nako, naglalandian pa sina Ashton at Ethan. Mga tang-ina.Nang umunti-unti na ang mga tao'y nahuli ko si Asriel na nakatingin lamang sa akin. "Bakit?" tanong ko sa kaniya.Lumapit siya sa akin. "We don't have any picture together. Picture tayo?" He bitterly smiled again."Asriel, may problema ba?" tanong ko sa kaniya."Kuya, kunan mo nga kami," utos niya roon sa operator ng photo booth. Nagsimula na ang countdown ng camera, pero nanatili kaming nakatingin sa isa't isa, hanggan
"Staff?" sambit niya't natawa, maging ako'y bahagya ring natawa kahit wala namang dahilan para matawa. "Sige na, baka marami pang darating."Lumabas na siya mula sa waiting room. This room's located above the entrance, and can be accessed through walking up the stairs beside it. Doon ako bababa for the grand entrance later.Ilang minuto lang ay naririnig ko na mula sa speakers ang boses ng host, na kung saa'y tinatawag na niya ako. Tumayo n