"Ayos na ba yung kapatid mo?" I asked him.
Ashton is that kind of guy who likes to tease and jeer at you, like it's so natural for him to do that. However, people always have weak spots. Hindi lang natin alam pero sa pagkakataong ito’y nakikita ko na.
Nanatili ako ng ospital para sa dad ko. Sinamahan naman na ako ni Aurora, dahil weekend naman bukas.
Sabi sa akin ni Ashton, huwag ko na raw siyang alalahanin. Yung kapatid niya lang na may defect daw sa puso, hindi ko maiwasang mag-alala. Despite his sassy attitude towards me, I was still worried for him.
"Sana maging maayos lang ang kapatid mo."
He nodded and smiled, holding his little sister's hands. "Thank you."
Lumabas
"Sinabi ko na sa'yo kanina, 'di ba? Sabi ko, gusto lang libangin sarili ko. Saka, bakla ka naman." Nang maalala ko ginawa niya, natatawa ako."Okay, okay. Ako naman magtatanong."I nodded once. "Ano 'yon?""Ano ba strand mo?""HUMSS, bakit?""Nagtanong lang," he mumbled. "Ang maldita mo naman. Hmm... alam mo ba?""Ano?"He leaned closer to the table and placed his coffee above it. "Hindi papasa sa standards ko ang mga babaeng maldita," he said and his brows flinched. "Tsk, tsk.""Ano bang standards ang sinasabi mo?" Natawa na naman ako sa mga sinasabi niya. "Akala ko ba gust
Weeks took off. Days and nights spent for nothing but sad and wild thoughts. Nagamot na rin si dad at maayos na rin ang kalagayan niya. He got discharged from the hospital last week after his operation and at the moment, Christmas was fast approaching. Napapadalas na rin ang pagkikita namin nina Ashton, Asriel, Aurora, Kendric at ng kapatid ko.
Inutusan niya ang bagong personal driver para bumili ng pancit canton. Tinanong siya kung ano raw na pancit canton pero sinabi niya lang: 'basta pancit canton'. Nagbigay lamang siya ng pera dito. He was such a cutieput. My lovely kind of asshole. Pumasok siya sa isang pinto na sa tingin ko'y hindi pa niya nabubuksan noong mga nakaraang pagbisita ko rito. Sinundan ko siya't pumasok na rin ako. Namangha ako sa bumungad sa akin nang makapasok. Napakarami ng drawings and paintings niya sa loob. Strokes of different colors welcomed me and it was such a pleasure to be blessed with such sight. Ngunit halos lahat ng drawing at painting na nakikita ko, puro itim and puti yung mga kulay. "Ikaw ba gumawa nito lahat?" "
"Matuto ka namang mag-smile," I said to him, while he was glancing at me from time to time inside LV Mall. Lumipas na rin ang ilang araw. Dalawang araw na lang ay pasko na and we were already on our Christmas break. At hindi ko pa rin nakakayang lumayo kay Asriel. Minsan siya yung lumalapit, ako naman kadalasan. Kinakalimutan ko na yung deal na ginawa namin ni Natasha. I shouldn't think about that. Mas lalo lang lulungkot ang buhay ko. "I don't like smiling," he replied and gave me a short glare. "I only smile at times when it is necessary." "Ang lungkot naman ng buhay mo, sir," sambit ko habang pumipili ng jacket dito sa department store ng mall. "Anong klaseng tao ka? Ngumingiti lang kapag kailangan? Ano 'yon, pilit?"
Natawa ako't kaagad na nag-send ng picture na may isang salitang nakalagay:"NUDE". Kahit sa messenger din pala ay Inosenteng Pisot ang nickname na na-set ko para sa kaniya.Umupo ako pagkatapos sa swivel chair, malapit sa study table. Nakita ko naman yung reply niya.Inosenteng Pisot:You're really crazy.Ako:Crazy for you.Inosenteng Pisot:typing...Ako:Tagal mo n
Nagkita kami ulit ng kapatid ni Ethan sa isang coffee shop malapit lamang sa Dre Lina Hospital. She told me about her feelings for Ashton and said that she was still too young to enter such a relationship with a guy she likes a lot. Palilipasin niya muna raw ang panahon at hihintayin ang tamang pagkakataon. Tinanong ko siya, paano naman kung magkakagusto si Ashton sa ibang babae? E, 'di wala na siyang magagawa kung ganoon, 'di ba? Hindi n
Kaagad kaming pumuntang front desk at nagtanong na si Aurora sa mga staff dito. The staff of the hotel greeted us with bright smiles as well. "Excuse me po, may customer po ba kayo ritong ang pangalan ay Stryke Ferrero De Leon?" Aurora asked. "Gusto ko lang pong malaman." So this was all for Stryke after all. Hay nako, Aurora. "Mayroon po, ma'am," the short-haired woman replied, still smiling at us. She didn't even look at a list or something to make sure Stryke's living here. It was weird. "Puwede po ba naming malaman kung anong condo unit number niya?" Aurora respectfully asked. "Sorry po, ma'am, but we value our customers' confidentiality, especially Sir Stryke's. Baw
I pushed myself up. I didn't know what to do. Nang tumayo si Asriel habang minamasahe ang sariling ulo't nakapikit ang mga mata'y diretso ko siyang itinulak papasok sa closet ko. Wala na kong maisip na paraan. This was the last resort I could think of, considering the small amount of time I had. "Diyan ka na muna at huwag na huwag kang lalabas, kung 'di baka kung ano ang magawa ko sa'yo," mahina kong banta sa kaniya at sinarado ang closet ko. Narinig ko ang mga papaalis na yapak ni dad. I thought that perhaps he was going to get spare keys for my room. Kaagad kong itinumba ang swivel chair ko't tulirong humiga sa kama. Then, I closed my eyes. A short sound from the door
OUR COMPANY WAS seated in the heart of Los Angeles. My brother was the one who'd been handling the business for a while now, while I, just finished my studies at UCLA. I made friends while I was there, having so much fun, and end up spoiling it every time I remembered her. Fun was something that had become subjective to me. Whenever I experienced it, at school, or during big annual events here in California, fun always knocked on my door telling me to spoil him first before it did. Even the thought itself was comical. It was actually raining Hollywood stars here in Los Angeles, but I usually didn't mind about their concerts and stuff. Aside from the fact that it was going to offer me fun, it could also be the reason I was gonna start fanboying some of them.
"Hoy! Huwag diyan!" she shouted and blocked my way to her closet. Nakarinig na rin ako ng mga katok sa pinto niya, habang pinipigilan niya pa rin akong pumunta ng closet niya. Malakas ko siyang nahila kaya nadala na rin ako ng sarili kong lakas at natumba kaming dalawa. Napadaing ako dahil ang sakit ng likod ko sa pagkatumba. "Tahiti, ayos ka lang ba?! Ano yung narinig kong nahulog?!" NAISIPAN KONG MALIGO pagkatapos naming umuwi galing La Verga Paradise ni Ashton. Naalala ko bigla yung librong hiniram ko kay Tahiti. Tinapis ko na ang tuwalya ko, leaving myself half-naked. Lumabas ako ng banyo't kinuha ang sariling phone mula sa bedside drawer. Humarap ako sa human-sized mirror kong salamin sa condo. I positioned myself in front of the mirror, ginagaya ang pose ng lalaking wa
We met again afterwards in a kiosk the same day."Aren't you angry at me?" I asked, because of what happened back at the school canteen. That was such quite a scene. Hindi ko alam kung bakit sinabi kong karibal kami ni Khel.Mabuti't nalusutan ko kaagad."Sagutin mo muna tanong ko, kasi kadalasan kapag may bakanteng oras ka raw kasi ay nag-aaral ka, kaya bakit ngayon...?""I want to spend time with you," I expressed. It's what my feelings dictates me to feel.Matapos naming mag-usap doon ay tumayo nang nakapamulsa. Hindi ko mapigilan na ngumiti. Damn, she's making me feel something really weird inside my stomach.NAKITA KO SA loob ng La Verga Paradise na parang nagkabangayan s
"WALA KA BANG ibang ginagawa?" Ashton asked, walking towards the living room of my condo unit. I stopped reading my book, wearing my round eyeglasses. Sinundan ko siya ng tingin hanggang sa makaupo siya sa tabi ko. Dumekwatro rin siya ng upo. "What now, Aston? Gabi na, hindi ka pa ba babalik sa condo mo?" Napakamot siya ng ulo, while smiling awkwardly. "Inutusan ako ng department head natin na gumawa ng narrative report for the upcoming Grand Opening of La Vista Mall, e." "Tapos?" I raised a brow, and it made him flinch a little. "For educational purposes lang daw." Naiilang siyang tumawa nang bahagya. This guy, I can't trust him anymore. Noon, sinama niya ako sa bar just for me to have a girlfriend. Pinakilala niya pa ako
My gut feeling failed to speak verity.Akala ko talaga masamang tao ang inaakala ko noong ina ko. Hindi pala.Dad planted another lie in my head for years.How long will he keep those? Bakit kailangan niyang itago ang lahat ng 'to? Hindi ko alam kung maiiyak ba ako sa lungkot o sa galit. Now I realized, dad has always been lying to me.And the saddest thing, I learned those from other people.Baka mamaya, malaman ko na lang na hindi niya pala ako anak. I don't know what to do. It's troubling my mind so much."Hey, are you okay, darling?""Oo nga, nakatunganga ka na ngayon," giit ni
"K-Kahapon..." I stuttered. "After my debut."Naramdaman ko ang higpit niyang pagyakap sa akin. "Oy, ang saya-saya n'yo pa kahapon. Bakit biglang naging ganito? Sino ba nakipag-break?""S-Siya," I stammered. "Pero pareho kaming nagpasyang bitawan ang isa't isa."Hinahaplos na niya ang aking buhok, at parang umiiyak na rin nang sabay sa akin. "K-Kawawa naman 'tong b-best friend ko. Oy, tahan ka na. Magiging okay d-din ang lahat. Lumilipas ang liwanag, maging ang dilim."Kumawala ako sa yakap niya. Hinawakan niya pagkatapos ang magkabila kong pisngi, pinapahid ang mga luha ko gamit ang mga kamay niya. Tiningnan ko siya sa mga mata. She's also teary-eyed. "Sorry, Aurora. Nadamay pa kita rito—""Ano ka ba?" parang galit niya
Kakaunti lang ang naging tulog ko kagabi. Tila nawalan na ako ng gana sa mga bagay-bagay. Kahit ang mga may kulay na mga bagay sa loob ng kuwarto ko'y naging mapurol na sa aking paningin.All those erotica books I have with dusky auras, my closet being hung open showing my poly-colored dresses, my dark coffee-tinted study table, and everything that has color—they're slowly becoming dull to me like shits.Ganito yata ang pakiramdam ng
When program ended, people are starting to evaporate, especially when the trivia session stopped. May iba ring nagpuntang photo booth para mag-take ng picture. Pumunta na rin ako roon, at ang dami nilang nakipag-picture sa akin. Mga kaklase ko, sina Aurora, Kendric, Khel, Ethan, Ashton, at marami pang iba. Nako, naglalandian pa sina Ashton at Ethan. Mga tang-ina.Nang umunti-unti na ang mga tao'y nahuli ko si Asriel na nakatingin lamang sa akin. "Bakit?" tanong ko sa kaniya.Lumapit siya sa akin. "We don't have any picture together. Picture tayo?" He bitterly smiled again."Asriel, may problema ba?" tanong ko sa kaniya."Kuya, kunan mo nga kami," utos niya roon sa operator ng photo booth. Nagsimula na ang countdown ng camera, pero nanatili kaming nakatingin sa isa't isa, hanggan
"Staff?" sambit niya't natawa, maging ako'y bahagya ring natawa kahit wala namang dahilan para matawa. "Sige na, baka marami pang darating."Lumabas na siya mula sa waiting room. This room's located above the entrance, and can be accessed through walking up the stairs beside it. Doon ako bababa for the grand entrance later.Ilang minuto lang ay naririnig ko na mula sa speakers ang boses ng host, na kung saa'y tinatawag na niya ako. Tumayo n