Still Darwin's POV:Sa gitna ng pag-uusap namin ay ang pagtunog naman ng cellphone ko. "Wait, nag message si Adrian sa group chat namin" ani ko. Agad namang lumapit ang mag-asawa sa akin. "Omg" pabulong na ani ni Madame Roxanne. "Kung ganoon, dapat pala kumilos na tayo" ani ni Senator Bautista. Mabilis naman kaming tinalikuran nito. "Cancel all my schedule ngayong araw, Miggy. May emergency lang sa bahay" pakinig kong ani nito bago bumalik sa amin. "What are our plans now?" Tanong kaagad nito nang makabalik. "Hindi tayo pwedeng basta basta na lamang na sumugod doon. Like what i said, sobrang lalakas nila. Nag message naman si Adrian sa group chat namin, kung gusto raw namin na bumalik doon, sulitin na. May gagawin daw masama si Mayor Glenn doon mamayang gabi, e" sagot ko. "Napaka h*yop naman talaga ng Glenn na iyan" ani ni Madame Roxanne. "Don't worry Madame, busy na po lahat ng kaibigan ko. Si Adrian hindi makakapunta, busy din. So, i will go there alone. Kakausapin ko si Ma
"why are you here? Hindi ka ba nakuntento kagabi kaya bumalik ka rito?" Tanong ni Marisse nang makapasok na ako sa kwarto kung saan siya iminamalagi ni Adrian. "Ah, oo nga pala, hindi ka kasali kagabi. Siguro kaya hindi ka sumali kagabi kase ganoon nga ang gusto mo" dugtong pa nito. Unti-unti naman akong lumapit rito. "Hey, kung iyan ang iniisip mo, nagkakamali ka. I'm not here para gawan ka ng masama, I'm here to protect you" ani ko. Natawa naman ito ng mahina. "Bakit naman ako maniniwala sa gaya mo? Sa gaya n'yo?" Tanong nito. "Look, hindi mo ako kilala, Miss, pero ako, kilala kita. At nagsasabi ako ng totoo kung bakit ako narito. Please trust me" pakiusap ko. Mahaba-haba pang pakiusap ang ginawa ko bago ko siya nakumbinsi tungkol sa totoong plano at dahilan ng pagpunta ko rito. "Maghihintay ako" ani nito nang magpaalam na ako, mahigit kalahating oras na ang lumipas. Niyakap ko naman siya ng mahigpit. Though, kinakabahan talaga ako sa gagawin namin mamaya. Sana ay maging succ
Anthony's POV:"Son, kailangan ka ni Sharmaine ngayon. Please, puntahan mo siya sa Hospital. She's bleeding, tumawag kanina. Nandito na kami, come here immediately" ani ni Mama sa akin mula sa telepono. "What? Anong nangyari?" Tanong ko saka nilagok ang alak na nasa baso ko. I'm currently here at the Bar. Drinking and sobbing. Ito lang ata ang gusto kong gawin mula nang mawala sa Hospital si Marisse at hanggang ngayon, hindi pa namin siya nahahanap. Is she safe? Kamusta na siya? Sino ang may hawak sa kaniya?Pero nang makarating sa akin ang balita, sa tawag ni Mama, alam ko sa sarili ko na dapat pumunta na ako sa Hospital. Naitext naman na ni Mama kung saang Hospital iyon. Walang kasalanan rito ang bata. Anak ko naman siya, diba? Hangga't hindi pa namin nahahanap si Marisse, siguro ay libangin ko man lang muna ang sarili ko, sa anak ko. At kapag nakabalik na siya, gumaling na, at nahanap na namin, maari ko naman sigurong isama sa puder ko ang anak ko. Mamumuhay kami ng masaya at ma
"I'm full, Anthony, kailangan ko lang magpahinga" ani ni Sharmaine nang makarating na kami sa bahay na tinutuluyan n'ya, na ngayon ay bahay ko na rin. "Alright, kung ayaw mo, ano pa ba ang magagawa ko?" Patanong na sagot ko rito. Nakakapikon talaga ang babaeng ito. Ang daming arte. Tanghali na nang makarating kami sa bahay. Good thing, nagluto na si Yaya ng pagkain namin. Nag take out na rin kami ng pagkain namin, just in case na hindi pa nakakaluto si Yaya. "Yaya, pakilagay naman sa refrigerator ng pinamili namin" utos ko sa katulong namin na naroroon. Tumango naman ito saka umalis bitbit ang pinamili namin. Nananatili naman sa tabi ko habang nakatayo ang isa naming katulong. "Ako na, kaya ko naman" ani ko rito nang tangkain nitong lagyan ng pagkain ang plato ko. Napatungo naman ito. "Pakipuntahan na lang si Sharmaine sa kwarto, baka may kailangan iyon" sa halip ay utos ko rito. Walang pasabi na umalis naman ang katulong namin na ito. Siguro ay natatakot sa init ng ulo ko.
Warning: Medyo SPG! Slight lang, haha. "Ahhhh" sa pagkakataon na ito ay hindi ko na mapigilan ang malakas na pang ung*l nang pang gigilan ni Sharmaine ang aking kahabaan doon. Bukod sa malakas na pag daing ay hindi ko na mapigilang ikul*ng ang kaniyang buhok sa aking mga kamay, saka iginabay ang ulo niya para mas idiin pa ang kaniyang ginagawa. Ilang sandalin pa nang makaramdam na ako na malapit na akong labas*n kaya nabitawan ko na lang si Sharmaine. Habang inilalabas ang lahat ng organism* ko ay nakatayo na ito at busy sa panonood ng ginagawa ko. Hindi pa ako tapos sa aking ginagawa ng lumapit ito at walang sinayang na sandali, sinakop na nito ang aking labi. "I love you" bulong nito sa pagitan ng aming mga halik. Hindi na lang ako umimik at ipinagpatuloy pa rin ang ginagawang paghalik sa kaniya. "Anthony, please fvck me" ani muli nito saka pinutol ang aming mga halik. "Ha?" Tanging sagot ko na lamang. "Y-you're pregnant, baka mapaano ka" dagdag ko pa.Mabilis naman itong
“Isang sikat na fashion designer at owner ng sikat na Enchanté Attire, natagpuang wala nang buhay sa isang liblib na property sa Batangas. Ito ay kinikilalang si Marisse Dela Fuente o Ivy San Francisco. Ayon sa mga autoridad, ito ay nabalitan na nawawala sa Hospital kung saan siya naka confine, ilang araw na nang mabalitan na nawawala ito”“Grabe naman ang nangyari kay Marisse o Ivy. Rest in peace”“Tita, why did you do that?” tanong ni Vanessa sa amin. Kakatapos lang namin manood ng balita. Sakto na ang balita ay tungkol sa anak namin. Well, we decided na palabasin na p@tay na ang anak namin. Mabuti na rin ang ganoon. Para sa seguridad namin. Noong isang araw lang ay nakasama ni Darwin ang kaniyang dating kaibigan na si Adrian, sinabin nito na paunahan na lang silang maghanap kay Marisse. At kung mahanap ito ng mga Acosta, ano na lang any buhay na naghihintay sa anak ko?"It's for the safety of my daughter, Vanessa. For our safety also" sagot ko. "P-pero papaano po ang b@ngkay n'y
"Anak, if you need something, tawagan mo kaagad si Yaya Dulce, okay?" Ani ni mommy sa akin, umaga pa lamang. Tumango-tango naman ako bilang sagot rito. Hindi ko alam kung pailang araw, buwan, o taon na ba akong hindi nakakalabas rito sa bahay namin. Tanging mga katulong at guards lang namin ang nakikita ko sa araw-araw, maliban kay Mommy at Daddy. "Pero, Mom" ani ko kay Mommy nang talikuran ako nito. Mabilis naman itong humarap muli sa akin. "What is it, darling?" Tanong nito habang nakangiti. "Am I allowed to go outside po? Kahit d'yan lang sa bakuran natin" ani ko habang nanunulis ang nguso. Parang bata na kinurot naman nito ang pisngi ko. "That's hurt" ani ko kay Mommy nang matapos niyang pang gigilan ang aking pisngi. Ngayon ay hawak-hawak ko na ang magkabilang pisngi ko. "I'm sorry, darling, hindi ko talaga kayang hindi pang gigilan ang cheeks mo. They're so adorable" ani nito na lalong nagpatulis ng nguso ko. "Mom please" ani ko kay Mommy. "Anak, I already told you be
"Heather?" Tawag ni Yaya Dulce sa akin kinahapunan. Tapos at ubos na rin naman ang merienda ko. As usual, nandito ako sa kwarto ko, sa gitna ng malaking kama ko, nagbabasa na naman ng stories mula sa librong binili ni Daddy sa akin. "Yaya?" Tugon ko. "Are you bored? Gusto mo bang magluto with us?" Hindi ko inaasahan na ito ang iaalok niya sa akin. Walang pag aalin langan ko namang tinalon paalis sa aking kama saka dali-daling pumunta sa labas ng aking kwarto. "Alam po ba ito nina Mommy at Daddy?" Tanong ko kaagad nang makalapit na ako kay Yaya. "Oo naman, si Ma'am Roxanne pa nga ang nag suggest nito e" tugon ni Yaya Dulce. Sa isinagot nito ay parang nagkaroon ng stars ang aking mga mata. "Sige na, magbihis ka na at magluluto na tayo nang hapunan" Mabilis na nagbihis ako. Nakakahiya rin kasing paghintayin si Yaya sa labas. "Yaya, marunong ba akong magluto noon?" Tanong ko kay Yaya habang bumababa kami sa hagdan. "Oo naman" sagot kaagad nito. "Talaga? Ano-ano po ba ang nilul
One week later..... As we arrived back in the Philippines, the warm embrace of our homeland welcomed us with open arms. Sinundo pa kami nina Mommy and Daddy, Mama and Papa namin ni Anthony. Present din doon si Patricia at ang kaniyang anak, maging si Angelo. The familiar sights and sounds of our surroundings filled their hearts with a sense of nostalgia and belonging, a reminder of the roots that anchored them to the land they called home. As they settled back into the rhythm of their lives, a sense of peace and contentment settled over their family, a testament to the enduring bonds of love and connection that held them together. Amidst the hustle and bustle of daily life, a joyous surprise awaited Marisse and Martin, a gift that would fill their hearts with anticipation and excitement. The news of Marisse's pregnancy for their second child spread like wildfire, a beacon of light and hope in the midst of their everyday routines. The echoes of laughter and celebration filled
In the peaceful embrace of the garden, Marisse, Martin, and their son Matthew found solace and joy in the simple moments of life. As the days turned into weeks and the weeks into months, their bond deepened, their love growing stronger with each passing day."Happy birthday, anak" bati ko sa aking anak na ngayon ay ipinagdiriwang namin ng ika pito niyang kaarawan. Matthew grown into a big and gentle man. One day, nang makauwi na siya sa bahay galing sa school, nagkwento ang anak ko na mayroon daw siyang inaway sa school. At first, napagalitan ko siya, I just don't want my child na lumaking basagulero, pero noong nag explain na siya, namangha ako. Hindi ko lubos akalain na sa murang edad ng aking anak, marunong na siyang mag tanggol sa iba. Ani ni Matthew, inaway n'ya raw ang isang kaklase niyang lalaki dahil inaway raw ang kaklase nilang babae. "Bakit ba inaway yung girl, anak?" Tanong ni Martin sa tabi ko habang nandito kami ngayon sa Salas. "E kasi naman Dad, may ipinapagawa
Two years later.....As I stood in the bustling kitchen of my successful restaurant, the aroma of culinary delights wafting through the air, I felt a sense of contentment wash over me. Sa wakas, Nanay, Tatay, natupad ko na po ang pangarap ko noong bata pa ako. May sarili na akong restaurant. The echoes of my dark past, now relegated to the shadows of memory, resonated in the background, a reminder of the trials I had overcome and the strength I had found within myself. The news of Glenn Acosta's confinement in a psychiatric ward and Adrian's incarceration brought a sense of closure and relief to me, a chapter of pain and suffering finally coming to an end. Dahil sa kahihiyan ng pamilya, ang ginang ni Glenn Acosta ay nawala na na parang bula at walang tao ang nakaka alam kung nasaaan iyon. The people who had once cast shadows over my life were now held accountable for their actions, their presence fading into the background as I embraced a future filled with hope and redemption.
As I stood at a distance, hidden from view, my heart heavy with the weight of regret and longing, I watched Marisse, the high school crush who had once captured his heart, walk down the aisle towards a future that no longer included mine. The echoes of our shared dreams and successes, now overshadowed by the darkness of our past mistakes, resonated in the space between us, a haunting reminder of what once was and what could have been.I was crying. Imbitado ang buong angkan namin, pero ako lamang itong hindi pumunta. Napatawad na din ni Marisse sina Mama at Papa. Everyone was in peace now.In the quiet of my soul, I grappled with the memories of a love that had bloomed and withered, a bond that had weathered the storms of life only to crumble under the weight of betrayal and loss. The image of Marisse, radiant and resplendent in her joy, stirred a mix of emotions within him, a tumultuous blend of regret, longing, and acceptance.Ang g*g* ko. Nagawa ko pa na saktan siya. Akala ko, hang
Vanessa's POVAs I stood at the threshold of a new chapter in my life, my heart brimming with gratitude and humility, for the past few years, noong mahigit apat na taon na nasa kamay ng mga Acosta si Marisse, doon, I reflected on the journey that had led me to this moment of redemption and reconciliation. The echoes of my past mistakes, the shadows of betrayal and regret that had once clouded my existence, now seemed like distant memories as I embraced the forgiveness and acceptance that Marisse had extended to me. Minsan, pakiramdam ko, sa dami ng pagkukulang at kasalanan ko sa kaniya, hindi ko deserve na mapatawad niya, o mapatawad ng pamilya niya. I still clearly remembered back when we were young, si Marisse palagi ang apple of the eye nina Nanay at Tatay. Inggit na inggit ako sa kaniya dahil pakiramdam ko, hindi pantay ang pagtingin nila sa amin. So, nag rebelde ako. 'yung pang tuition ko, ginagastos ko lamang sa kung ano-anong bagay, 'yung mga kaibigan ko, iniwan ko dahil kun
As I stood inside the hallowed halls of the church, my heart beat with a rhythm that echoed the memories of a love long lost and found once more. The soft strains of music filled the air, a melody that wove a tapestry of emotions and longing around him as I watched Marisse, radiant and resplendent, walking down the aisle towards me. She's so perfect in her fitted wedding gown made out of diamonds. She's so gorgeous, everything about her is so pretty. Idagdag pa ang napaka ganda at perpektong kanta na sumasabay sa lakad niya, sa saliw ng musika at isang violin na tinutugtog ng kaibigan kong seaman. One step closerI have di*d everyday, waiting for you Darling don't be afraid, I have love you for a thousand yearsI'll love for a thousand more~Time stands still Beauty and all she isI will be brave I will not let anything take awayWhat's standing in front of meEvery breath, every hour has come to thisOne step closer~In that fleeting moment, time seemed to stand still, the year
Author's Note: Hello, thank youuuu so much po sa lahat ng nakarating hanggang dulo, sa lahat ng nagbabasa hehe. I love y'all po🥹 nasa dulo na po tayo, oo. Hindi ko pa siya matawag na epilogue kasi mayroon pang POV ang ilang characters. Happy reading po.___________In the aftermath of the tumultuous events at the café, after a month, Marisse and Anthony finally found themselves face to face once more, the wounds of betrayal and heartache still fresh in their minds. The air between them crackled with unspoken words and shattered dreams, the weight of their shared past bearing down on their fragile connection.As they stood in the quiet solitude of the park, their conversation turned bitter and painful, each word a dagger that pierced the fragile bond that once held them together. Marisse's voice trembled with resolve as she declared that she no longer needed Anthony in her life, that she could bear the weight of her child's future alone."Kamusta ka?" Panimula ni Anthony habang pare
"Ano bakit parang nakakita ka ng multo?" Tanong ni ate Vanessa sa tatlong babae na nasa harap namin. "T-this is not true. Hindi i-ikaw si Marisse" nauutal na ani ng babae sa amin habang maluha-luhang nakatingin. "Ano! Ilabas mo ngayon ang tapang n'yo. Mga duwag" sigaw muli ni ate Vanessa sa kanila. "Sharmaine, tara na" bulong ng babaeng naka short hair sa babaeng sinampal ni ate Vanessa kanina. So, her name is Sharmaine..."P-patay ka na" naiiyak na ani nito. "Ano, kaya ka ba nawala dahil pagkaraan ng ilang taon, guguluhin mo ang pamilya namin? Kukuhanin mo sa amin ng anak ko si Anthony? Naghihiganti ka ba sa ginawa ko, sa ginawa namin?" Sunod-sunod na tanong nito habang umiiyak. "Shocks" bulong ng isang babae malapit sa amin. "Ano, takot ka girl? Kasi nagpabuntis ka sa lalaking hindi ka naman mahal, napilitan pang magpakasal sa'yo si Anthony dahil diyan sa k*landi*n mo" ani ni ate Vanessa habang nakataas pa ang kanan na kilay. "Alam mo, bakit ka ba sabat ng sabat. E si Marisse
As I woke up the next day, a wave of dizziness washed over me, sending a rushing to the bathroom in a panic. The sensation of something strange pressing against my stomach made my heart race, and before she knew it, she was doubled over, vomiting in a whirlwind of confusion and fear."What the. Wala naman akong masyadong kinain kagabi" ani ko habang nakaupo na sa loob ng bathroom ko. Amidst the chaos of my bathroom, a soft knock on the door interrupted her turmoil. "Nak, breakfast is ready. Halikana, sabayan mo na ang Mommy at Daddy mo bago sa pagkain bago sila umalis para magtrabaho" Yaya Dulce, the family maid, stood outside, her voice gentle yet concerned as she announced that breakfast was ready. My mind spun with a mix of emotions as I tried to compose herself and face the day ahead."Ayos ka lang ba diyan? Gusto mo ba pumasok ako?" Tanong ni Yaya Dulce nang hindi agad ako nakasagot. "A-ayos lang ako, Yaya. Medyo masakit lang ang tiyan ko kasi hindi ako nakakain ng ayos kagab