A flicker of determination sparked in Ivy's eyes. "After the initial shock and heartbreak, I realized that I couldn't let their actions define me. I decided to channel my pain into my work, to rebuild my life and career from the ashes."Isabella leaned back in her chair, a glimmer of admiration in her eyes. "And that's when you released your latest collection, the one that has garnered international acclaim?" Pagtukoy nito sa latest collection ko. Ivy nodded, a faint smile tugging at the corners of her lips. "Yes, 'Resilience' was my way of telling my story, of revealing my strength and determination to the world. Each piece in the collection represents a different facet of my journey, a symbol of empowerment and triumph over adversity."Isabella's gaze shifted to the photographs flashing on the big screen. Isabella's voice filled with reverence. "Wow" a loud gasps came from the people out in the Event Hall. "Ivy, your story is one of redemption, of turning pain into art. It's a st
Kinabukasan ay tanghali na ng magising ako. Agad na tumama ang mainit na sinag ng araw sa katawan ko. Nang akmang babangon na ako ay agad rin akong napahiga dahil sa sakit ng ulo. Da*n. A sudden memory flash on my mind. Lasing na lasing ako kagabi. Mabuti na lamang at nasa private room kami. I don't know kung papaano pa ako nakauwi. Marahil ay may isa sa amin na hindi naman masyadong lasing. Mabuti na rin lamang at walang nakakita sa akin, dahil kung mayroon man, tiyak nakakahiya at pinagpipyestahan na ako ngayon sa social media. Kahit masakit ang ulo ay nagawa ko pa rin na makapaghilamos. Nang matapos na ako sa pag aayos sa sarili ko ay napagpasyahan ko na lumabas na sa kwarto namin ni Anthony. Habang tinatahak ang daan papunta sa kusina ay nadaanan ko si Clark at Kuya Darwin na ganoon pa rin ang soot at masarap ang tulog sa sofa sa sala. Agad kong kinuha ang aking cellphone saka kinuhanan ng picture ang dalawa. Natatawa naman akong pumasok sa kusina. "Good morning, 'nak. Mu
"Kain kayo" ani ko sa mag-ina saka naupo sa tapat nila. Tahimik pa rin si Patricia. Hindi ko siya masisisi kung masama ang loob n'ya sa akin. "Hi, Baby" bati ko sa bata na ngayon ay nakatingin sa akin. Agad naman itong ngumiti. Ang cute cute n'ya. Habang nilalaro ko ang bata na hindi ko alam kung ano ang pangalan ay biglang umimik si Patricia."Bes" ani nito. Mabilis naman akong napalingon rito. "I missed you" ani pa nito. "I am so sorry" tanging usal ko. "I know hindi sapat ang sorry sa pagtatago ko sa inyo, pero, sorry talaga" dagdag ko pa. Mabilis nitong hinawakan ang kaniyang anak saka lumapit ang dalawa sa akin. "Meet your Ninang Marisse, Baby Hance" ani ni Patricia sa kaniyang anak saka itinuro ako. "Hi, Baby" bati ko sa bata. Gaya kanina ay matamis muli itong ngumiti sa akin. "Wait lang, Bes, I'll get some cookies lang muna" ani ko kay Patricia saka mabilis na lumapit sa cabinet para kunin 'yung mga cookies na naroon. "Get some cookies, baby Hance" ani ko sa inaan
"Sure kayo na ayaw n'yo na mag lunch dito?" Tanong ko sa mag-ina. It was almost 11:30 na ng tanghali. Nagpaalam na ang mag-ina na uuwi na sa kanila dahil kanina pa raw nagtetext at tumatawag si Angelo. "Hindi na, beshy. Salamat na lamang. Maybe next time na lang" sagot ni Patricia. "Alright, mag-ingat kayo" ani ko na lamang sa mag-ina saka inihatid sila palabas sa shop ko. "Bye, Ninang Pretty" pamamaalam ni Baby Hance. He's four years old na pala, pero ang cutie niya pa rin. Sobrang tuwid na n'ya magsalita. Lakas talaga ni Angelo at halos sa kaniyang namana ang bata. Nang makabalik ako sa loob ng office ko ay naisipan ko na tingnan ang cellphone ko. Agad na bumungad ang missed calls at text's ni Anthony. Agad ko namang idinial ang number nito. Hindi naman ako nabigo dahil mabilis nitong nasagot ang telepono. "Why the h*ll you're not responding to my messages, kahit sa calls ayaw mo sumagot" bungad nito. He's mad, I know. Parang ngayon ko lamang siya narinig na nagalit sa aki
"I'm sorry" mahinang ani ko kay Anthony pagkasakay ko pa lamang sa tabi ng driver's seat. He didn't say anything or move, increasing my anxiousness. I was about to say sorry to him once again but before I could even utter anything, mabilis na dumampi ang labi niya sa labi ko. Mas lalo ko pang nahigit ang aking hininga nang hapitin n'ya ako palapit sa kaniya.I gulped when he pulled me furthermore making me feel his big manh**d pressed against mine. Nang pakawalan n'ya ako ay mabilis naman akong napasandal sa upuan habang habol pa rin ang paghinga. "I'm so sorry" paghingi ng tawad ni Anthony. ...."So fvcking tight and wet" hinihingal na ani ni Anthony sa akin saka mabilis na umulos. "Ohhh faster" dahil roon ay mas lalo pa niyang binilisan ang paggalaw sa ibabaw ko, nararamdaman ko na rin ang pagtagas ng katas ko"Fvck" napa*ngol ako ng malakas nang hablutin paalis ni Anthony ang kaniyang kahabaan. Nakakapanghina. Ipinasok n'yang muli ang kaniya saka mabilis na b*mayo. "S*i
Kinabukasan, malalim na ang gabi ngunit hindi pa rin umuuwi si Anthony. Ang sabi kase sa akin kanina ay inaya siya ng kaniyang kasosyo sa negosyo na mag relax at mag-inom. Sino ba naman ako para pigilan siya, and besides, kaibigan naman na niya ang mga kasama n'ya ngayon. Isa pa ay hindi pa naman alam ng lahat kung sino ang tao sa likod ko. Hindi pa rin nila alam na si Anthony iyon. Well, except na lang kay Patricia, Jhamir, Cedric, and Angelo. Mag-isa ako ngayon na nakaupo sa couch sa kwarto namin ni Anthony habang kumakain ng strawberries with chocolate. I opened an app and watch a drama. Sa bidang pinapanood ay hindi ko maiwasang maisip si Anthony. That man looks like a Hollywood actor. Nothing is more perfect than his sexy eyebrows and intense eyes. Habang busy sa pagkain ay natigilan ako nang makarinig ng sunod-sunod na bell. It was 11:30 na ng gabi. Agad akong lumapit malapit sa pinto saka sinilip kung sino iyong nagdodorbell. Si Anthony pala. "Sandali!" Sigaw ko. Dali
"good morning, Love" bati ni Anthony sa akin kinabukasan."Good morning" bati ko rin rito. "How are you?" Tanong niya. "Still sore?" Tanong muli nito. Humarap naman ako sa kaniya saka inirapan siya. "Fvck you" sagot ko na lamang rito. "Yeah, mamayang gabi na lamang ulit, Love. I'm sure hindi pa makakaya ng katawan mo kung aangkinin na naman kita sa ngayon." P ani nito saka tumawa. "Pero, sino ba naman ako para tanggihan ka diba?" Dagdag pa nito saka mabilis na pumaibabaw sa akin. "Hey you, ang yabang mo na" ani ko rito. "I'm kidding, of course" ani ni Anthony saka umalis na mula sa ibabaw ko. "Get up, let's eat breakfast na" huling sabi nito bago nauna nang lumabas. Pagkalabas ni Anthony ay mabilis naman akong nagbihis saka naglinis ng sarili. ..."Good morning, 'nay, Lyka" bati ko sa mag-ina nang makarating na ako sa kusina. They're all sitting sa kani-kaniyang pwesto at mukhang ako na lamang ang hinihintay. "Good morning, ate""Good morning, 'nak"Bati ng dalawa sa ak
'Omg. Sinasabi ko na nga ba. Kaya pala familiar 'yung lalaki sa post last last day, It was Anthony Montenegro naman pala! Swerte nila sa isa't-isa''Famous owner and famous CEO, accxkkk. Saan kaya ako makakakuha ng ganon huhu. Hirap naman ng requirement. Wala bang para sa mga tamad d'yan? Huhu''Congratulations, both!'I cannot help but to smile dahil sa nakikitang comments sa post ng nag interview sa amin. The comments, makes my heart flutter. Aliw na aliw ako habang nagsscroll sa internet nang maagaw ko ng pansin ang isang comment. 'You deserve all the happiness and love in the world, Marisse' komento ng isang netizen named Vanessa Dela Fuente. I made a fake laugh nang mabasa ang comment nito. Whatever. Ang comment na ito ng kapatid ko ay nareplyan ng maraming komento. Hindi pa rin pala nila nalilimutan ang inispill kong tea noong revealing day ko as a person behind this successful business. Habang busy sa pagsscroll ay hindi ko na namalayan na nakapasok na pala si Anthony sa o
One week later..... As we arrived back in the Philippines, the warm embrace of our homeland welcomed us with open arms. Sinundo pa kami nina Mommy and Daddy, Mama and Papa namin ni Anthony. Present din doon si Patricia at ang kaniyang anak, maging si Angelo. The familiar sights and sounds of our surroundings filled their hearts with a sense of nostalgia and belonging, a reminder of the roots that anchored them to the land they called home. As they settled back into the rhythm of their lives, a sense of peace and contentment settled over their family, a testament to the enduring bonds of love and connection that held them together. Amidst the hustle and bustle of daily life, a joyous surprise awaited Marisse and Martin, a gift that would fill their hearts with anticipation and excitement. The news of Marisse's pregnancy for their second child spread like wildfire, a beacon of light and hope in the midst of their everyday routines. The echoes of laughter and celebration filled
In the peaceful embrace of the garden, Marisse, Martin, and their son Matthew found solace and joy in the simple moments of life. As the days turned into weeks and the weeks into months, their bond deepened, their love growing stronger with each passing day."Happy birthday, anak" bati ko sa aking anak na ngayon ay ipinagdiriwang namin ng ika pito niyang kaarawan. Matthew grown into a big and gentle man. One day, nang makauwi na siya sa bahay galing sa school, nagkwento ang anak ko na mayroon daw siyang inaway sa school. At first, napagalitan ko siya, I just don't want my child na lumaking basagulero, pero noong nag explain na siya, namangha ako. Hindi ko lubos akalain na sa murang edad ng aking anak, marunong na siyang mag tanggol sa iba. Ani ni Matthew, inaway n'ya raw ang isang kaklase niyang lalaki dahil inaway raw ang kaklase nilang babae. "Bakit ba inaway yung girl, anak?" Tanong ni Martin sa tabi ko habang nandito kami ngayon sa Salas. "E kasi naman Dad, may ipinapagawa
Two years later.....As I stood in the bustling kitchen of my successful restaurant, the aroma of culinary delights wafting through the air, I felt a sense of contentment wash over me. Sa wakas, Nanay, Tatay, natupad ko na po ang pangarap ko noong bata pa ako. May sarili na akong restaurant. The echoes of my dark past, now relegated to the shadows of memory, resonated in the background, a reminder of the trials I had overcome and the strength I had found within myself. The news of Glenn Acosta's confinement in a psychiatric ward and Adrian's incarceration brought a sense of closure and relief to me, a chapter of pain and suffering finally coming to an end. Dahil sa kahihiyan ng pamilya, ang ginang ni Glenn Acosta ay nawala na na parang bula at walang tao ang nakaka alam kung nasaaan iyon. The people who had once cast shadows over my life were now held accountable for their actions, their presence fading into the background as I embraced a future filled with hope and redemption.
As I stood at a distance, hidden from view, my heart heavy with the weight of regret and longing, I watched Marisse, the high school crush who had once captured his heart, walk down the aisle towards a future that no longer included mine. The echoes of our shared dreams and successes, now overshadowed by the darkness of our past mistakes, resonated in the space between us, a haunting reminder of what once was and what could have been.I was crying. Imbitado ang buong angkan namin, pero ako lamang itong hindi pumunta. Napatawad na din ni Marisse sina Mama at Papa. Everyone was in peace now.In the quiet of my soul, I grappled with the memories of a love that had bloomed and withered, a bond that had weathered the storms of life only to crumble under the weight of betrayal and loss. The image of Marisse, radiant and resplendent in her joy, stirred a mix of emotions within him, a tumultuous blend of regret, longing, and acceptance.Ang g*g* ko. Nagawa ko pa na saktan siya. Akala ko, hang
Vanessa's POVAs I stood at the threshold of a new chapter in my life, my heart brimming with gratitude and humility, for the past few years, noong mahigit apat na taon na nasa kamay ng mga Acosta si Marisse, doon, I reflected on the journey that had led me to this moment of redemption and reconciliation. The echoes of my past mistakes, the shadows of betrayal and regret that had once clouded my existence, now seemed like distant memories as I embraced the forgiveness and acceptance that Marisse had extended to me. Minsan, pakiramdam ko, sa dami ng pagkukulang at kasalanan ko sa kaniya, hindi ko deserve na mapatawad niya, o mapatawad ng pamilya niya. I still clearly remembered back when we were young, si Marisse palagi ang apple of the eye nina Nanay at Tatay. Inggit na inggit ako sa kaniya dahil pakiramdam ko, hindi pantay ang pagtingin nila sa amin. So, nag rebelde ako. 'yung pang tuition ko, ginagastos ko lamang sa kung ano-anong bagay, 'yung mga kaibigan ko, iniwan ko dahil kun
As I stood inside the hallowed halls of the church, my heart beat with a rhythm that echoed the memories of a love long lost and found once more. The soft strains of music filled the air, a melody that wove a tapestry of emotions and longing around him as I watched Marisse, radiant and resplendent, walking down the aisle towards me. She's so perfect in her fitted wedding gown made out of diamonds. She's so gorgeous, everything about her is so pretty. Idagdag pa ang napaka ganda at perpektong kanta na sumasabay sa lakad niya, sa saliw ng musika at isang violin na tinutugtog ng kaibigan kong seaman. One step closerI have di*d everyday, waiting for you Darling don't be afraid, I have love you for a thousand yearsI'll love for a thousand more~Time stands still Beauty and all she isI will be brave I will not let anything take awayWhat's standing in front of meEvery breath, every hour has come to thisOne step closer~In that fleeting moment, time seemed to stand still, the year
Author's Note: Hello, thank youuuu so much po sa lahat ng nakarating hanggang dulo, sa lahat ng nagbabasa hehe. I love y'all po🥹 nasa dulo na po tayo, oo. Hindi ko pa siya matawag na epilogue kasi mayroon pang POV ang ilang characters. Happy reading po.___________In the aftermath of the tumultuous events at the café, after a month, Marisse and Anthony finally found themselves face to face once more, the wounds of betrayal and heartache still fresh in their minds. The air between them crackled with unspoken words and shattered dreams, the weight of their shared past bearing down on their fragile connection.As they stood in the quiet solitude of the park, their conversation turned bitter and painful, each word a dagger that pierced the fragile bond that once held them together. Marisse's voice trembled with resolve as she declared that she no longer needed Anthony in her life, that she could bear the weight of her child's future alone."Kamusta ka?" Panimula ni Anthony habang pare
"Ano bakit parang nakakita ka ng multo?" Tanong ni ate Vanessa sa tatlong babae na nasa harap namin. "T-this is not true. Hindi i-ikaw si Marisse" nauutal na ani ng babae sa amin habang maluha-luhang nakatingin. "Ano! Ilabas mo ngayon ang tapang n'yo. Mga duwag" sigaw muli ni ate Vanessa sa kanila. "Sharmaine, tara na" bulong ng babaeng naka short hair sa babaeng sinampal ni ate Vanessa kanina. So, her name is Sharmaine..."P-patay ka na" naiiyak na ani nito. "Ano, kaya ka ba nawala dahil pagkaraan ng ilang taon, guguluhin mo ang pamilya namin? Kukuhanin mo sa amin ng anak ko si Anthony? Naghihiganti ka ba sa ginawa ko, sa ginawa namin?" Sunod-sunod na tanong nito habang umiiyak. "Shocks" bulong ng isang babae malapit sa amin. "Ano, takot ka girl? Kasi nagpabuntis ka sa lalaking hindi ka naman mahal, napilitan pang magpakasal sa'yo si Anthony dahil diyan sa k*landi*n mo" ani ni ate Vanessa habang nakataas pa ang kanan na kilay. "Alam mo, bakit ka ba sabat ng sabat. E si Marisse
As I woke up the next day, a wave of dizziness washed over me, sending a rushing to the bathroom in a panic. The sensation of something strange pressing against my stomach made my heart race, and before she knew it, she was doubled over, vomiting in a whirlwind of confusion and fear."What the. Wala naman akong masyadong kinain kagabi" ani ko habang nakaupo na sa loob ng bathroom ko. Amidst the chaos of my bathroom, a soft knock on the door interrupted her turmoil. "Nak, breakfast is ready. Halikana, sabayan mo na ang Mommy at Daddy mo bago sa pagkain bago sila umalis para magtrabaho" Yaya Dulce, the family maid, stood outside, her voice gentle yet concerned as she announced that breakfast was ready. My mind spun with a mix of emotions as I tried to compose herself and face the day ahead."Ayos ka lang ba diyan? Gusto mo ba pumasok ako?" Tanong ni Yaya Dulce nang hindi agad ako nakasagot. "A-ayos lang ako, Yaya. Medyo masakit lang ang tiyan ko kasi hindi ako nakakain ng ayos kagab