Share

Who Killed Me?
Who Killed Me?
Author: Misherukiyo

Prologue

Author: Misherukiyo
last update Last Updated: 2024-10-29 19:42:56

"I can't believe it, Guia! You're really getting married!" Betty shrieked. 

I smiled as I watch myself in the mirror wearing a long-tailed sweetheart ball gown-style wedding dress. The dress is hugging my upper body, exposing my curves, while the skirt is overflowing, making me look like a real-life princess ready to marry my prince charming.

I giggled as I turn around while feeling the moment.

Napangiti ako habang tinitingnan ang sarili. This is the day that I have been waiting for. I'm going to marry Darius, and after this day, I'll become Mrs. Mallari.

Hindi ko mapigilan na kiligin habang iniisip 'yun. 

"You look so in love! Nakaka-inggit!" Natawa ako dahil sa sinabi niya. 

"Then go ask your boyfriend to marry you!"

"Nah! Ayokong mamilit kung ayaw niya. Tsaka isa pa, hindi pa rin naman ako sigurado kung kami talaga. I'll just let our fate decide for us." She shrugged then took her phone out from her purse. "Let's take a picture!"

Lumapit siya sa 'kin at kumuha ng napakaraming selfies. Kung hindi lang dahil sa make up artist na lumapit sa 'kin para i-retouch ang make up ko ay hindi pa siya titigil. 

"So, where are you planning to spend your honeymoon?" She rested her hand under her chin. She's now sitting on the high stool chair facing the vanity mirror.

"Maldives," I simply said. 

"Ay, iba talaga! Is that Darius' idea?" Nakatingin siya sa 'kin mula sa salamin. I just nodded as an answer. 

An hour later, I am now standing outside the biggest church in the city. Hindi ko alam kung anong nararamdaman ko. Magkahalong saya, kaba at... takot. I don't know why I'm feeling like this but they say that it's normal for the bride to feel this way. 

Nagpakawala ako ng malalim na hininga nang dahan-dahan nang bumukas ang malaking pintuan sa harapan ko. 

The event organizer gave me the cue, and so I started walking down the carpeted aisle.

I smiled as the lovely instrumental music lingered in my ears.

All eyes are on me. Halos lahat ng nandito ay kilala ko. They are our family, relatives, my friends, my officemates, and my college batchmates who became close to me through my college years.

They are all here to witness my wedding, making my heart filled with so much joy.

I smiled at them before I look in front. Standing there is the man I am going to be with for the rest of my life. The man whom I love the most.

Nagsimulang magtubig ang mga mata ko habang patuloy sa dahan-dahang paglalakad palapit sa kaniya. 

This felt surreal! It's like I am living my dreams. 

I was halfway through the aisle when I noticed something strange. It's a figure of a man standing behind the altar. 

Bahagyang napakunot ang noo ko pero agad din akong ngumiti ulit. Hindi ko na 'yun pinansin at nagpatuloy lang sa paglalakad. 

But as I am walking closer, I can now clearly see the man and I was surprised when I realized that he is holding something.

A gun.

It is a gun aiming in my direction.

Agad na gumapang ang kaba sa dibdib ko pero ilang segundo pa ay umalingawngaw ang putok ng baril sa buong paligid. Sinundan naman iyon ng sigawan ng mga taong naririto. They were all screaming in horror, but I froze.

I froze while feeling the excruciating pain from my chest spreading throughout my body until I feel numb. 

Kahit na nanghihina ay nakita ko ang mabilis na paglalakad ng lalaki paalis sa kinatatayuan niya hanggang sa mawala na siya sa paningin ko. 

Napaubo ako pero kasabay no'n ay ang paglabas ng dugo mula sa bibig ko.

I gasped for air as my body slowly fell to the floor. 

Hindi. Hindi 'to pwede. This is my wedding day. This can't be ruined. 

Pero habang iniisip ko na panaginip lang ito ay pilit naman akong ginigising ng matinding sakit sa dibdib ko. 

A single tear trailed down my temple then my vision became blurry. 

Bago ako tuluyang nilamon ng kadiliman ay inalala ko ang pigura ng lalaking bumaril sa 'kin. 

Who are you? 

Why did you do this to me?

Related chapters

  • Who Killed Me?   Chapter 1: Lost Soul

    WKM Ch1: Lost Soul “Narinig mo na ‘yung balita? Grabe! Kawawa naman ‘yung bride. Hindi man lang pinatapos ang kasal.” “Naku! Nakakatakot na talaga ang panahon ngayon. Kahit pa nasa loob ka ng simbahan, hindi ka na ligtas sa mga masasamang tao!” “Pero kumusta na kaya ‘yung bride? Sayang, maganda pa naman sana. Tsaka mukhang bata pa.” I was slowly walking behind these three women talking about something. I don’t have any idea about their tea, but I am starting to get irritated at their turtle-like pace! Hindi ba nila alam na nasa gitna sila ng daan? Kanina pa silang nakaharang at prenteng nagchi-chismisan na akala mo ay sila ang may-ari ng

    Last Updated : 2024-10-29
  • Who Killed Me?   Chapter 2: Flashbacks

    WKM Ch2: FlashbacksI was left dumbfounded because of what happened.Bakit hindi ko mahawakan si Papa?Bakit hindi nila ako marinig?Ano ba talaga ang nangyayari?Sa sobrang pagkalito dahil sa mga pangyayari ay mariin kong ipinikit ang mga mata para alalahanin kung bakit ako nagkaganito.As if on cue, a series of memories come flashing back on my head.Nakita ko ang sarili na suot ang maganda at mamahaling trahe de boda habang nakaharap ako sa salamin.Sumunod naman ay nakita ko ang sarili na nakatayo sa labas ng simbahan habang nasa kamay ko ang isa

    Last Updated : 2024-10-29
  • Who Killed Me?   Chapter 3: Unknown

    WKM Ch3: Unknown“Hija, sigurado ka ba na hindi mo na kailangan magpunta sa ospital? May galos ka, oh,” tanong ng ale na tumulong sa ’kin kanina. She worriedly looked at me, then at the scratches on my skin–I mean, this woman’s skin.Umiling lang ako at bahagyang ngumiti sa kaniya. Hindi naman gaanong malaki ang galos at sa tingin ko ay hindi na 'yun dapat ipag-alala pa. Siguro ay nagalusan ang katawan ng babaeng 'to kanina ng matumba siya sa daan.Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala sa nangyayari. Hindi ko pa rin malaman kung bakit ako napunta sa katawan ng babaeng ‘to.“Sige… kung ayaw mong dalhin kita sa ospital ay ihahatid na lang kita sa inyo. Mahirap na baka kung ano

    Last Updated : 2024-10-29
  • Who Killed Me?   Chapter 4: I Am Her

    WKM Ch4: I Am HerNagising ako dahil sa ingay ng mga tao sa paligid. Pinakiramdaman ko ang sarili at nalaman na nasa katawan pa rin pa la ako ng babaeng hanggang ngayon ay hindi ko pa alam kung ano ang pangalan.Nang ilibot ko ang paningin ay tsaka ko lang napagtanto na nandito pa rin pa la ako sa tapat ng ICU. Umayos ako ng upo at agad na napansin ang scarf na nakapatong sa balikat ko.I instantly smiled when I recognized it. It is the favorite scarf of my mother.Lumingon-lingon ako para hanapin siya pero hindi ko na siya makita.Umalis na kaya siya?Bigla naman akong napaigtad ng tumunog ng malakas ang cellphone na nasa sling bag. Agad ko ‘yung kinuha at napakunot ang noo

    Last Updated : 2024-10-29
  • Who Killed Me?   Chapter 5: Knowing Matt

    WKM Ch5: Knowing MattI stared at the man who's smiling wide at me.Asawa ba talaga siya ni Sunny?Kung oo, bakit hindi niya man lang hinanap si Sunny at hinayaan lang siyang hindi umuwi buong magdamag?"Oh, hijo! Nandito ka pala!" bati ni Nana Precy sa lalaki nang tuluyan na siyang makapasok.Kaagad namang nabaling ang tingin ng lalaki kay Nana nang marinig niya ang boses nito."Magandang umaga po, Nana. Off-duty po kasi ako kaya naisipan ko na bisitahin si Sunny kaso pagdating ko rito e walang tao pero hindi naman nakalock ang pinto kaya pumasok na ako," paliwanag niya at saglit na lumingon sa 'kin bago ibinalik ang tingin sa k

    Last Updated : 2024-10-29
  • Who Killed Me?   Chapter 6: Secret Feelings

    WKM Ch6: Secret Feelings"May gusto ka ba sa 'kin?"His eyes widened and lips were partly opened. Nakita ko pang ilang beses siyang napalunok na parang hindi siya makapaniwala sa tanong ko.I smirked because of his reaction. Halata masyadong may tinatago!"H-ha? Ano ba ang pinagsasabi mo?" gulat na sagot ni Matt."Asus! Pa-blind pa masyado!" asar ko kaya unti-unting nagsalubong ang mga kilay niya."Ikaw, Araw, tigil-tigilan mo ako sa mga kalokohan mo, ha! Hindi kita magugustuhan, uy! 'Di tayo talo!" sabi niya at tumayo na mula sa pagkakahiga.I silently giggled because of it. Kung maka-deny parang hindi halata sa kilos at reaction!Indeed, action speaks louder than words, and he is the best example of it. I wonder if Sunny already knew about this.Gosh! Bakit feeling ko magiging cupid pa yata ako ng dalawang 'to?My brows furrowed when he picked his bag

    Last Updated : 2024-10-29
  • Who Killed Me?   Chapter 7: Ghost Friend

    WKM Ch7.1: Ghost Friend Sinundan ko ng tingin si Matt na naglalakad papunta sa sakayan ng jeep. Hindi ko alam kung bakit niya ‘yun nasabi sa’kin. Hindi niya naman kasi sinagot ang tanong ko dahil nagmamadali na siyang umalis pagkatapos niyang sabihin ‘yun. Does he really mean it? Pero… bakit? “Ate, bakit ka po nasa katawan ni Ate Sunny?” Kunot-noo kong binalingan ng tingin ang batang kausap ko kani-kanina lang. Kanina pa ba siya rito? Hindi pa ba siya umuuwi? Pero nang mapagtanto ko kung ano ang itinanong niya ay agad namilog ang mga mata ko. “H-ha?” nauutal na tanong ko. “Hindi ikaw si Ate Sunny. Anong ginagawa mo sa loob ng katawan niya?” inosenteng tanong ng bata. Ilang beses pa siyang kumurap bago ako tinitigan ulit. Agad akong yumuko para pantayan ang tangkad niya. "Paano mo nalaman?” gulat at naguguluhang tanong ko. The child shrugged. “Hindi ko po alam.

    Last Updated : 2024-10-29
  • Who Killed Me?   Chapter 8: Living Her Life

    WKM 8: Living Her Life"Bakit ka kasi huminto doon sa pinagtatrabahuan mo? Ano nang gagawin mo ngayon?"Napanguso ako dahil sa sinabi ni Matt. Umaga pa lang pero nandito na naman siya sa apartment at naabutan niya akong nakatunganga lang."Mag... a-apply na lang ako ng kahit anong trabaho," palusot ko habang nakayuko.Paano ko naman kasi malalaman kung anong klaseng trabaho ang kayang gawin ni Sunny? Ano ba'ng malay ko kung ano ang mga pinagkakaabalahan niya?Nag-angat ako ng tingin nang marinig ko siyang bumuntong hininga."Sa coffee shop... doon sa kabilang kanto, nakita kong hiring sila ng waitress. Subukan mong mag-apply."

    Last Updated : 2024-10-29

Latest chapter

  • Who Killed Me?   Chapter 16: Confused

    WKM 16: Confused "Sunny." It was Matt. He's looking at me intently, but his expression immediately turned into a frown when he look pass through me. "Matt, anong ginagawa mo rito?" Naghihintay ako ng sagot niya, pero nakatuon lang ang atensyon niya sa likuran ko. Nagtatakakong sinundan ang tingin niya, at mas lalong kumunot ang noo ko nang malamang si Lydia pala ang tinititigan niya. What's with him? Instead of voicing out my thoughts, I just purposely cleared my throat to get his attention. "U-Uh, napadaan lang. M-magkasama ba kayo?" Lumingon ulit ako kay Lydia na abala pa rin sa pagkalkal ng bag niya. "Oo, pupunta kaming ospital. Dinala kasi roon ang–" "Pwede ba'ng samahan mo ako?" "Huh? Saan? Hindi ba pwedeng ikaw na lang? Importante kasi 'yung pupun–" "Please?" His pleading eyes cut me off. "Gusto kong samahan mo 'ko, Sunny." Nili

  • Who Killed Me?   Chapter 15.2: Lydia Valencia

    WKM 15.2: Lydia Valencia cont.Tulala kong tinitigan si Lydia na ngayon ay nag-iwas ng tingin at pasimpleng pinunasan ang luha sa mga mata niya. Anong pagkakamali ang nagawa niya sa 'kin? Tungkol ba 'to sa pagkakabaril sa 'kin? May kinalaman ba talaga siya sa mga nangyari?Gusto ko siyang tanungin pero hindi ko magawang ibuka ang bibig ko.'Is it you, Lydia?'"Pasensya ka na. Hindi ko talaga mapigilan ang luha ko kapag naalala ko siya." Ilang beses siyang suminghot pagkatapos ay tipid na ngumiti."A-anong kasalanan mo?" halos pabulong na tanong ko sa kaniya. I need her to spill the truth! I am dyingto know the truth!Pinanatili niya ang kaniyang ngiti bago yumuko."A grave mistake that I know she will never ever forgive..."Magtatanong pa sana ako nang biglang iniluwa ng pinto si Matt na halata ang pag-aalala sa kaniyang ekspresyon. “Sunny!” Dali-dali si

  • Who Killed Me?   Chapter 15.1: Lydia Valencia

    WKM 15.1: Lydia Valencia What Sunny whispered was very clear to my ears. Pero sino ang tinutukoy niya? Si Matt ba? Ito ba ang dahilan kung bakit siya umiiyak ngayon? Ramdam ko na naman ang awa sa kaniya. At some point, I realized that my situation is nothing compared to Sunny's life. Oo at maayos nga ang katawan at kalusugan niya pero para na rin siyang walang buhay. I always see her cry. She's in deep agony and I feel bad for her knowing that no one's there to comfort her. "Sunny, I may not know everything about you, but I think, letting go of all the things that are hurting you is the best thing to do," I mumbled then my hand automatically went up to her face. Pero sa sandaling lumapat ang kamay ko sa basang pisngi niya, naramdaman ko ang malakas na pwersang humihigop sa 'kin papasok sa katawan niya. "Shit!" "Hala! 'Yung babae nahimatay!" "Hoy, tulungan mo!" "Kawawa naman siya!" "Miss, miss! Ok

  • Who Killed Me?   Chapter 14: Birthday Present

    WKM 14: The PresentKinaumagahan, nagising ako at nalaman na wala ako sa katawan ni Sunny. She’s still lying on the bed, currently in deep sleep.Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin alam kung papaano ako nakakaalis sa katawan niya. Siguro kapag sobrang kailangan niyang bumalik sa sariling katawan? O may iba pang dahilan? Sa ngayon ay ang alam ko lang ay kung papaano ako makakabalik sa katawan niya. ‘Yun ay sa pamamagitan ng luha niya.I pause for a while when I noticed Sunny smiling in her sleep.“Are you happy, Sunny? Mukhang maganda ang panaginip mo ngayon, ah?”Though I know that I badly needed her body as an instrument to find justice, but I can’t be selfish. Siya pa rin ang mas may karapatan sa katawan niya kaya wala akong magagawa kung kailan niya gustong bumalik dito.“Just enjoy your day, Sunny. Sa ganitong anyo na lang muna ako magpapatuloy sa paghahanap ng hustisya,&

  • Who Killed Me?   Chapter 13.2: Eliza Roxas

    WKM 13.2: Eliza Roxas cont.“Actually, this business is my dream come true. Matagal ko nang gustong magtayo ng sariling boutique and when my opportunity came, I instantly grabbed it. Mahirap na, baka mawala pa.” She laughed little.Sumimsim ako ng kape sa hawak na tasa habang maiging nakikinig sa kaniya. She sounds enthusiastic while talking about her business. Wala naman talaga akong pakialam tungkol sa negosyo niya pero kailangan kong pagtiyagaan ang kadaldalan niya para makakuha ng impormasyon.Sumandal ako sa upuan pagkatapos kong ibaba sa mesa ang tasa.As what we have decided last time, nandito kami ngayon sa isang café para pag-usapan ang tungkol sa gusto kong disenyo sa dress na ipapagawa ko. I was just acting like I am paying my full attention while she’s showing me her sample designs earlier. Pasimple ko ring minamanmanan ang mga kilos niya.Eli has a huge hatred towards me. She cursed me to hell and

  • Who Killed Me?   Chapter 13.1: Eliza Roxas

    WKM 13.1: Eliza Roxas Hapon kinabukasan ay nagmadali akong umalis mula sa coffee shop na pinagtatrabahuan ko. Pagkababa ko sa jeep ay bahagya kong pinagpagan ang suot na pantalon. Last night, I searched about Eliza Roxas and I have found out that she now owns a boutique. Well, I'm not really surprised remembering how much she loves fashion designing. Tiningala ko ang karutala ng boutique na nasa harapan. 'Her Fit' Staring at the boutique's name, a scene from the past suddenly flashed on my mind. “Anong gusto mong gawin pagkanakatapos na tayo sa college, Guia?”Lumingon ako kay Eli na abala sa pagkain ng hawak niyang burger. Saglit akong napaisip ng isasagot ko. “Hmm, syempre maghahanap ng trabaho. Ang gusto nila Mama ay tumulong ako sa negosyo namin pero hindi ko naman forte ang mag-manage ng negosyo kaya maghahanap na lang ako ng ibang trabaho. Ikaw ba?”

  • Who Killed Me?   Chapter 12: Injustice

    WKM 12: InjusticeHuminga muna ako ng malalim bago pumara ng jeep patungo sa presinto.I need to see him. I want to know the truth by myself. And if possible, I want to talk to him. Gusto kong malaman at marinig sa mga bibig niya mismo na hindi siya ang may kagagawan ng pagkakabaril sa 'kin.I am holding on the little amount of hope and wishing that it wasn't him. It can't be him. Manong Arturo, please... hindi pupwedeng ikaw ‘yun.Nang makababa na ako sa jeep ay humugot ulit ako ng isang malalim na hininga at tinitigan ang gusali sa harap. Gamit ang mga nanginginig na tuhod ay dahan-dahan akong naglakad patungo sa police station. Pero hindi pa man ako nakakapasok ay namataan ko ang asawa ni Manong Arturo, si Manang Claring, na papalabas habang umiiyak. Kasama niya ang anak nila na si Rea habang inaalalayan ang nanay sa paglalakad. I also noticed the tear on her left cheek which she promptly wiped away.Huminto

  • Who Killed Me?   Chapter 11: The Culprit

    WKM 11: The Culprit With wide eyes, I gasped as I covered my mouth when I realized the possibility that maybe; it was her tears that brought me back to her body. Wala naman kasi akong maisip na dahilan! Ilang beses ko na siyang sinubukang hawakan pero hindi ko 'yun magawa-gawa. Pero noong akmang pupunasan ko na ang mga luha niya, tsaka ko lang naramdaman na parang may pwersang humihigop sa 'kin. And then suddenly, I'm here, inside her body! I was still in the state of shock when I heard the continuous knock on the door. "Ate Sunny? Nandiyan ka po ba?" That was Kiko’s voice. Agad kong tinungo ang pinto at dali-dali siyang pinagbuksan. "Kiko!" Hinila ko siya papasok at muling isinara ang pinto. "Mabuti at pumunta ka rito!" I said while trying to shove away my thoughts. Good thing that this kid is here. Maybe he can help me figure things out. Pansin ko ang unti-unting pagkunot ng noo niya habang tin

  • Who Killed Me?   Chapter 10: Negative Emotions

    WKM 10: Negative Emotions“Darius…”Dali-dali ulit akong bumaba para lapitan siya.What is he doing here? Paano siya nakarating dito? Does he know that I’m here?Ang daming katanungan ang gusto kong masagot niya pero sa kabila ng lahat ng ‘yun, nangingibabaw pa rin ang pangungulila ko sa kaniya.Ilang araw ko na nga ba siyang hindi nakikita?“Darius,” saad ko nang tuluyan na akong makalapit sa kaniya. But of course, he did not hear me. Ni hindi niya nga ramdam ang presensya ko. I attempted to touch his hand, but I failed. Kahit anong gawin ko, tumatagos lang ang kamay ko sa kaniya.“Please, kahit ngayon lang, hayaan Mo muna akong maramdaman niya…” I uttered in to the thin air, still hoping that he will notice my presence.Sinundan ko siya sa kung saan nang magsimula siyang maglakad. Tahimik lang siyang naglalakad at mukhang wala pa siya

DMCA.com Protection Status