2/2 bawi me bukaaaas ~
Chapter 21MASAYA SI LEILA na kinuha ni Zephyr ang pagkain na hinanda niya. Ngunit para hindi siya kuyugin ng mga tao sa loob ng classroom, yumuko siya muli nang matapos mahawakan ni Zephyr ang thermal box. Nakagat na lang niya ang labi at nagpipigil na sumigaw sa tuwa lalo na noong naramdaman niya ang paghaplos nito sa may buhok niya. Pero hindi niya magawang isigaw ang nararamdaman niya dahil walang kaalam-alam ang halos lahat ng naroon na asawa siya ni Zephyr. Napapangiti na lang si Leila kasi parang secret iyon na sila lang ni Zephyr ang nakakaalam. She continued to see things on the bright side, hindi na siya malungkot na nililihim siya ni Zephyr na wife nito. Naputol ang iniisip ni Leila nang may maramdaman siyang umupo sa katabing upuan. Napaangat ng tingin si Leila mula sa pagyuko at bumungad sa paningin niya ang isang lalaki na hindi siya ganoon kapamilyar. Mukhang ito iyong half foreigner nilang kaklase pero hindi siya pamilyar. Napansin naman nito na nagising siya at na
Chapter 22NAHULOG nga ang mga pagkain sa loob ng trash bin at sobrang galit ang lumukob kay Leila. Hindi napigil ang sarili, sinugod niya ang babaeng hawak pa ang thermal box na bukas. Hinatak niya ang buhok nito at mariing sinabunutan. Nang makita ng dalawa pa nitong kasama na sinasabunutan ni Leila ang babae, inatake rin nila si Leila at hinatak ang buhok niya. Alam ni Leila na talo siya dahil tatlo ang kalaban niya pero wala na siyang pakialam. Ang nasa isip niya ay makaganti. They didn't know how hard it was for her to cook! Hilong-hilo siya at hindi pa ganoon kagaling sa lagnat pero iniisip niya na magugutom si Zephyr kaya nagluto siya! As a good housewife, even if she's sick, she needs to take care of Zephyr. Tapos ang gagawin lang ng mga taong 'to ay itapon ang pagkain na hirap na hirap siyang lutuin? Even if it's not edible, it's the thought that counts! Naiiyak si Leila habang nakikipaghatakan ng buhok. Ang sakit-sakit na ng puso niya pati ang tiyan niya, nahihilo rin ta
Chapter 23NAALALA ni Leila ang sinapit sa mga kamay ng fans club ni Zephyr at Sienna kaya hindi na siya nakapag isip pa, tinabig niya si Zephyr na kinagulat nito. Hindi kaagad nakahuma si Zephyr sa ginawa ni Leila kaya nakalakad na siya palayo nang habulin siya nito muli. “Z-Zephyr? That's Zephyr, right?” tanong ni March sa kapatid. “Oh my gee, kinakausap niya iyong classmate natin. This is the second time he's talking to her! Do you think she's special to Zephyr?”March tried to follow the two but Marquise got the hold of his twin sister. “March, isa, kokotongan kita. Can't you see that they're going to talk? Sa sunod ka na mag-fangirl, please.”Napahinto rin si March at tinanaw na lang ang dalawa. “Oh, right. But look at both of them. There's something going on, don't you think so?”“If there really is, would you hate that girl Leila, March?”Sumimangot si March. “Nah. Ano ako, childish? I have a major crush on Zephyr but I won't bully girls, no! What are you thinking ba? And that
Chapter 24LEILA'S sick once again. Ngayon, mas mataas na ang temperature ng katawan nito na labis nagpa-worry kay Zephyr. He took a leave of absence directly and he carried Leila all the way to the hospital from the school. Some professor stopped him but he told them it was an emergency. Nang tanungin ng mga propesor kung anong kaugnayan ni Leila sa kanya, doon walang alinlangan na sinabi ni Zephyr na asawa niya si Leila. They asked if he's serious, and Zephyr answered yes. Leila's his wife in legal sense. Dahil doon, hindi na siya pinigilan at nadala niya sa ospital si Leila. He's worried for his wife, alright? Maybe doctors could give him an explanation on what's happening with Leila. Magaling na ito, hindi ba? He fúcking checked her temperature and made her drink her antipyretic medicines. Now, why did she lose consciousness? Agad nag-book ng private room si Zephyr nang alukin siya ng nurse na sa public ward ilalagay si Leila. He couldn't risk it. Paano kung imbes na umayos ang
Chapter 25MAY TAONG MAHIGPIT ang pagkakahawak kay Leila. Iyon ang unang pumasok sa isipan niya noong magising ang diwa pero hindi pa binubuksan ang mga mata. Leila then slowly opened her eyes and like what happened in the morning, she was greeted with the sight of Zephyr beside her. Nakayakap pa ito sa kanya at tulog ang lalaki. Noong ilibot ni Leila ang paningin, nasa private room siya na sa tingin niya ay ospital. Ngayon ay pumasok sa isip niya na ang huling alaala niya ay nawalan siya ng malay at ang nag-aalalang tinig ni Zephyr ang narinig niya bago dumilim ang lahat. That means, she lost consciousness and Zephyr brought her to the hospital? Leila blinked her eyes. Gumalaw naman si Zephyr sa tabi niya at dinilat din nito ang mga mata at nang makita nitong gising na siya, napabalikwas ito ng bangon, naupo sa hospital bed at agad na pinatong ang palad sa noo niya. “Your temperature's fine now.”“Dinala mo ako sa hospital? Dapat hindi na. Feel ko napagod lang ako kaya nawalan ak
Chapter 26“SO HOW do you stick this thing to your undies? Am I doing this right?” Hawak ni Zephyr ang sanitary pads na binili nito at kasalukuyang kinakabit sa undies na dala nito. Pero hindi nito alam kung paano ang gagawin kaya nagtatanong kay Leila. Nahihiya si Leila na kinukuha ang hawak nito pero iniiwas iyon ni Zephyr, namamangha ito sa ginagawa. “Explain this to me, hmm? How to do this?”“Akin na kasi. Ako na ang gagawa. Ikaw ang makulit, eh.”Pinilit niya ulit na abutin ang undies pero muli ay iniwas iyon ni Zephyr at tinaas pa. “I'll do it. C'mon, give me instructions.”Napabuntong hininga si Leila at nilunok ang hiyang nadarama. “Y-You open the sanitary pad and take off the sticker at the back of it.”Binuksan nga ni Zephyr ang isa sa sanitary pad at nakuha nito ang laman noon. He ripped off the sticker, at natira na lang ang madikit na parte ng napkin. “Iyong sticky part, ididikit mo sa hmm, d-diyan sa ano center ng undies.”Seryosong-seryoso si Zephyr, hindi makitaan na
Chapter 27NAGING usap-usapan ang mga nakadikit na photos sa lahat ng bulletin board ng campus maging ang tarpaulin na nakasabit sa mga gate ng university. Kahit na natanggal agad iyon, may mga nakakuha na ng picture at kumalat iyon sa social media. Kasabay din noon na lumabas ang anonymous posts tungkol sa tatlong babae at sa nilalaman ng post, sinasabi roon na hindi lang escort girl ang mga babaeng iyon kundi ang dalawa sa kanila ay kabit ng mga kilalang negosyante sa lipunan habang ang isa naman ay may anak na sa mayor ng lugar nila. The university tried to do something about it but the anonymous post keeps on coming back even though it was reported. Dahil doon, pinatawag ang tatlong babae at pinatawan ng parusa: expulsion. May isa ring balita na lumabas sa school forum. Walang relasyon si Zephyr at Sienna. Kay Zephyr mismo nanggaling ang balitang iyon dahil nagpaunlak ang lalaki ng exclusive interview ng student press sa loob ng campus. Ayon sa interview, pinabulaanan ni Zephyr
Chapter 28HALOS MAWALAN ng hininga si Sienna sa tindi at higpit ng pagsakal dito ni Zephyr. Takot ang bumanaag sa mga mata ng babae at hindi nito mapaniwalaan na kayang gawin ng lalaki iyon sa kanya. “Z-Zephyr, h-hindi ako makahinga—ahh! Z-Zephyr, t-tigilan mo na-na!” hirap na hirap na ani Sienna. Isang mariing pisil pa ang ginawa ni Zephyr bago pabalyang binitiwan si Sienna. Napasadlak sa sahig si Sienna, hinawakan ang leeg na nasaktan at takot na tumingin sa gawi ni Zephyr. Natatakot ito sa Zephyr na kaharap ngayon. Parang hindi kilala ni Sienna ang lalaki. Kung dati ay kahit anong salita nito ay sinusuportahan at sinusunod ni Zephyr, ngayon ay parang ibang tao na ang lalaki. Dahil ba kay Leila kaya nagbago ito? Hindi ininda ni Sienna ang nasaktang sarili at humarap sa direksyon ni Zephyr. “A-Ako ang nandito, Zephyr. Paano mo nagawa sa akin 'to? Dahil ba sa kanya kaya mo ako sinasaktan, Zephyr? She's just your wife in papers. 'D-Di ba ang sabi mo sa akin, you hate her so much? N
Nang marinig ni Chester ang iyak ng ina niya, mas lalo siyang nagwala. Tinulak niya ito at sumigaw, “Bakit ka umiiyak?! Sino nagsabing wala na akong silbi?! Tumawag ka ng mga babae! Patutunayan ko sa inyong lahat na hindi ako inutil! Hahaha! Hindi ako inutil!”Halos matumba ang ina sa pagkakatulak. Pagkatayo niya, di na siya muling umiyak. Alam niyang mas lalo lang magagalit si Chester.Mayamaya, napansin ni Chester si Paris na nagtatago sa likod ng mga tao at ayaw lumapit.Bigla siyang sumigaw. “Paris! Lumapit ka rito! Bilis!”Nang marinig ang pangalan niya, halos manginig si Paris… Parang demonyo si Chester! Lahat ng lumapit sa kanya, parang kinakain ng buo!Pero wala siyang magawa… Andami ng matatandang miyembro ng pamilya Beltran sa paligid. Kahit kunwari lang, kailangan niyang lumapit.Kaya pinisil niya ang sarili niya nang malakas para lumabas ang luha, at lumapit sa kama habang umiiyak: “Bakit ganito ang nangyari… Bakit ganito… Master Chester, masakit ba…?”Pero imbes na maawa,
Chapter 68ISANG bungkos ng mga gulay na mukhang walang lasa ang nakahain sa tanghalian. Pagkakita pa lang ni Chastain, parang sumakit agad ang tiyan niya at nawalan siya ng gana.Si Patricia naman, kalmado lang sa pagkain. Alam niya kasing ang may-ari ng karinderyang ito ay mahilig magdagdag ng tubig habang nagluluto at matipid sa mantika, kaya ang “ginisa” ay parang pinakuluan lang.Ganito rin talaga ang kain niya dahil iniisip pa rin niyang magpapayat, at sinabihan din siya ng doktor na iwasan ang matatabang at maaanghang na pagkain. Mas okay na raw ang mga masustansyang gulay.Pero si Chastain ay normal na tao! Paano naman siya gaganahang kumain ng ganitong luto na parang nilaga lang? Kaya dalawang subo lang ng kanin ang nakain niya, sumuko na agad.Nakita ni Patricia ang itsura niyang parang mamamatay na sa gutom, kaya napabuntong-hininga ito at itinuro ang kabinet sa kusina gamit ang kanyang kutsara. “Naalala ko may bote ng chili oil d'yan. Kung sobrang wala talagang lasa sa'yo,
Sa wakas, luminga-linga si Chastain at tumigil ang tingin niya kay Patricia. “Kahit na parang ordinaryo at hindi kapansin-pansin ka sa paningin ng iba, para sa ’kin isa kang interesting na tao. Kaya handa akong maglaan ng oras para maging kaibigan ka. Kung tutulong ka man sa’kin sa hinaharap, nasa ‘yo na ‘yon.”Medyo natulala si Patricia.Ang salitang “kaibigan” ay parang isang luho para sa kanya. Ang buong buhay niya dati ay punong-puno ng mga taong minamaliit siya at gustong yurakan ang pagkatao niya.Ngayon lang siya nagsimulang magkaroon ng mga totoong kaibigan. Pero hindi rin siya sigurado kung totoo bang mabait sila sa kanya, o ginagamit lang siya para sa pansariling interes.Pero si Chastain yata ang unang nagsabi na gusto siyang maging kaibigan.Habang tulala pa si Patricia, hinawakan ni Chastain ang braso ni Patrick at binuhat ito sa likod niya. “Patricia, wag mo nang gawing komplikado pa ang pag-iisip sa’kin. Oo, may ambisyon ako, pero hindi ibig sabihin gusto kong agawin an
Chapter 67NGUMITI si Chastain ng bahagya. "Wala akong pakialam kung anong gulo meron kayo ng pamilya Alejandro. Basta, wala kang karapatan dito. Kung aalis ka, umalis ka na agad para hindi ka nakakaabala. Habang wala si Daemon, ako ang magpoprotekta sa babaeng 'to."Napakagat ng labi si Carmina sa inis, tinitigan si Chastain nang masama, at sa huli, napasipa siya sa lupa: "Hindi ko kalilimutan 'to!"Pagkatapos, tumalikod siya at naglakad papunta sa kanyang Maybach...Ang dalawa niyang tauhan ay napabagsak na ni Chastain, hindi man lang nakaporma o nakapalag.Sa huli, umalis si Carmina na halos nakakahiya, iniwan ang alikabok habang papalayo ang Maybach. Nakatingin pa rin si Patricia sa direksyong nilisan nito, tila tulala pa rin.Kahit na hindi talaga kaaya-aya si Carmina, totoo pa rin ang mga sinabi niya. Para bang tinamaan si Patricia sa pinakasensitibong parte ng damdamin niya.Tama... parang naging pabigat na lang talaga siya kay Daemon...Habang nag-iisip pa siya, bigla siyang t
Tahimik lang si Patricia, kagat labi. Paano niya malalaman?“Dahil hindi mo alam kung nasaan ka, at hindi mo alam ang lugar mo!” Sobrang linaw at diin ng bawat salitang binitiwan ng babae, parang gusto siyang durugin sa salita pa lang!Pero hindi umiwas ng tingin si Patricia, kalmado siyang tumingin pabalik: “sa labindalawang taon ng buhay ko, sobra na akong naging mabait. Ngayon naman, gusto ko na lang piliin sarili ko, hindi ba pwede iyon?”SLAP! Isa pang sampal mula sa kabila! Lalong naging matalim ang mga mata ng babae. “Akala mo ba may karapatan kang magsalita ng ganyan sa harap ko?!”Na-off guard si Patricia at nasampal ulit. Nainis na siya bigla. Ang babaeng ‘to bigla na lang sumulpot na parang baliw tapos nanampal pa nang walang dahilan. Pero alam ni Patricia na malakas ang koneksyon ng babaeng ‘to kaya pinilit na lang niyang pigilan ang inis niya, “Hindi ko alam kung sino ka, at hindi ko rin alam kung anong nagawa ko sa’yo, pero pwede bang kahit konti lang, igalang mo naman
Chapter 66HALATANG nabigla ang doktor sa sinabi ni Daemon, pero mabilis din nitong inayos ang sarili, hinila ang kwelyo ng kanyang polo at kalmadong nagsalita, “Walang magiging problema. Pwede mo na siyang iuwi bukas para makapagpahinga. Iwasan lang ang mga bawal kainin at uminom ng gamot sa tamang oras.”Hindi na nagsalita pa si Daemon sa doktor, tumingin na lang siya kay Patricia. “Sundin mo lang sinabi ng doktor. Gusto mo bang ma-ospital ka ulit?”Tahimik lang si Patricia… Bakit parang sinasabi ni Daemon na gusto pa niya mapunta sa ospital?Hinawakan ni Daemon ang ulo niya, parang pagod na pagod. “Hindi ko naman kayang bantayan ka palagi, kaya sana huwag ka nang gumawa ng kalokohan.”Napailing lang si Patricia sabay labas ng dila… Concern ba ‘to o pananakot?Pero sa huli, binawi ni Daemon ang kamay niya at tiningnan siya. “Pumasok ka na at magpahinga nang maaga.”Tumigil muna si Patricia, tapos tumango, “Sige.”Sa totoo lang, halata sa mga mata ni Daemon na parang ayaw pa niyang u
Minsan, ni si Daemon mismo, hindi na alam kung alin ang totoo at alin ang hindi, o kung sino ba talaga siya.Masyado nang komplikado ang mundo niya para unawain. Kahit ilang palapag lang ang inakyat nila, parang ang tagal nilang naglakad.Pagdating nila sa pinto, kinuha ni Patricia ang susi sa bag niya at binuksan ang pinto. Madilim sa loob, at tulog na ang tatay niya.Pagkalabas ni Patricia mula ospital, tinawagan niya ang tatay niya para sabihing may dinner siyang pupuntahan at huwag na siyang hintayin sa ospital—umuwi na lang at magpahinga.Tahimik siyang pumasok para 'di magising ang tatay niya. Pero nakita niyang natutulog pa rin ito sa reclining chair sa sala. Maayos ang bahay, malinis.Napansin din 'yon ni Daemon kaya medyo kumunot ang noo niya.Naalala niya nung pumunta siya sa ospital para bisitahin si Patricia. Pagkatapos no’n, nagdesisyon siyang huwag guluhin ang normal na buhay nito kaya pumayag muna siya sa alok ni Chastain—pansamantalang pakikisama para mapakalma si Mr.
Chapter 65HINDI talaga inakala ni Patricia na dadalhin siya ni Daemon dito… Diba sa mga nobela at palabas sa TV, dapat ang mga eksena ay sa magagandang lugar, may romantic setup, at maraming nakakakilig na linya?O kaya naman ay sa isang private na lugar kung saan madalas pumunta ang bida, tapos doon niya ibabahagi ang mga sikreto niya sa babae…Pero kabaligtaran ang ginawa ni Daemon.Dinala siya sa pinaka-pamilyar niyang lugar. Inisip pa nga niya na ihahatid lang siya nito pauwi sa apartment at aalis na. Pero kung iisipin, pinaalala ni Zaldy na kailangan siyang ibalik sa ospital… baka naman hindi niya nakalimutan, ‘no?Hindi bumaba ng kotse si Patricia, tumingin lang siya kay Daemon na parang nagtatanong gamit ang kanyang mga mata.Hindi rin bumaba si Daemon. Kinuha lang niya ang sigarilyo sa bulsa at sinindihan. Tumingin siya sa mga gusaling naaninag lang sa dilim. Ang dim na ilaw ng streetlamp ay tumama sa mukha niya, at doon nakita ang lungkot at parang pagod na pagod siyang tao…
Napansin ni Patricia na nakatitig sa kanya si Daemon habang wala sa sarili, kaya umiwas siya ng tingin, medyo nahihiya. Tapos, mahina niyang tinanong, halos hindi niya na marinig ang sarili niya, “Ahm… okay lang ba talaga ‘yung sagot-sagot mo sa lolo mo?”Ngumiti si Daemon, “Ano sa tingin mo?”Hindi nakaimik si Patricia. Habang tinitingnan ang ngiti ni Daemon, pakiramdam niya mas lalong may masamang mangyayari kapag kinontra mo siya.Alam ni Daemon na wala siyang maisasagot, kaya tinaasan niya ng balikat. “Wala ka rin namang magagawa sa mga ‘to. Mas mabuti pa, magpalit ka muna ng damit.”Nang marinig niya ‘yun, doon lang niya naramdaman na nilalamig pala siya. Napahatsing siya bigla.Tumawag si Daemon at pumasok si Zaldy. Pagkakita niya kay Patricia na parang basang sisiw at kay Daemon na mukhang pagod na pagod, nagulat siya. “Wala ba talagang nangyari sa inyo?”Tumawa si Daemon. “Ano sa tingin mo dapat ang nangyari?”Agad na iniba ni Zaldy ang ekspresyon niya, tapos ngumiti ng parang