LOGINShare
Chapter 15
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Hindi matanggal ang aking ngiti kahit pa pinaparamdam sa akin ni Mosqueda na ito na ang huling araw ko sa pamamagitan ng nakamamatay na tingin niya sa akin.
It's 5:00 in the morning and we are currently in a van owned by Bernard's family. Siya ang nagda-drive dahil siya lang naman ang marunong mag-drive ng kotse sa aming lahat. Katabi niya ay si Jenny, sa harapan namin ay ang mga ulupong na si Andrei at Matthew.
"I knew I shouldn't have believed you when you say that I have to be ready before five. Sino namang matinong tao ang magi-stargazing ng alas singko ng umaga?" Pinigilan ko ang matawa nang mas tumalim pa ang tingin niya sa akin.
"Marinig ko lang na tumawa ka susuntukin ko ngala-ngala mo."
Imbes na matakot sa kaniyang banta ay tuluyan na nga akong humalakhak pero agad ding napaigik nang suntukin niya ang sikmura ko.
Nang tignan ko siya habang namimilipit ako sa sakit ay nakita kong nakangisi siya sa akin.
"Ang sakit!" reklamo ko
Related chapters
When the f---ing world ends Chapter 16
KIRSTEN'S POVWhen I was a child, I've always thought that life is just a big rainbow filled with colorful butterflies. I used to believe that the world is a land of never-ending happiness.It used to be my safest haven, a trusted companion.But as it turns out, the world is not a big ball of gumball. It isn't sweet, it is rotten. And vicious. And cruel.The world is cunning. It will lure and deceive you. Making you believe that you are in heaven but the truth is you are already burning in hell.Then once you realized that you fell on its trap. The world will just laugh and leave you alone in the dark, confused and asking yourself; where the hell did it all went wrong?"Saan tayo punta, 'ma?" tanong ko.Maga-ala una na ng umaga noong gisingin ako ni Mama mula sa mahimbing kong pagkakatulog. She made me wear my jacket and sh
When the f---ing world ends Chapter 17
KIRSTEN'S POV"Mosqueda." Nalukot ang pagitan ng aking noo nang marinig ang pamilyar na tinig na iyon.Hindi ko alam ang nangyayari. Pakiramdam ko ay nagising ako mula sa isang malalim na pagkatulog. Nakapikit lamang ang aking mga mata, nilalamig ako at malinaw rin sa aking pandinig ang marahas na paghampas ng alon sa dalampasigan."Mosqueda," tawag muli ni Guevarra. His voice echoed in my ear. Tila ba malapit siya sa akin pero at the same time ay malayo rin."Mosqueda," pagtawag niya sa pangatlong pagkakataon.Bahaya kong ginalaw ang aking ulo saka marahang iminulat ang aking mga mata. Sandaling tumigil sa pagtibok ang puso ko. My eyes widened in fear when I found myself slowly sinking underneath the sea.This scene is very familiar to me."Mosqueda!"Mabilis na binalot ng takot ang pagkatao ko. Alam ko na kung saan patungo ang b
When the f---ing world ends Chapter 18
KIRSTEN'S POV"Nothing..." Nanginig ang boses ko. A single tear fell from my eyes but I could care less. "Nothing happened. Hinayaan ko lang na malunod ang sarili ko."I took a deep breath and look up to the sky to prevent my tears from falling.I can't cry. Not in front of him.Nabalot ng katahimikan ang paligid. Ipinikit ko ang aking mga mata upang dinggin ang pinaghalong tunog ng kuliglig at ng paghampas ng alon sa dalampasigan.Hindi ko alam kung anong ginagawa niya ngayon pero ramdam ko ang titig niya sa akin. I hugged my knees tighter saka isinandal ang aking noo sa pagitan ng mga iyon.My tears starts to fall. One by one. Hindi ko alam kung bakit pero hindi ko na napigilan ang pagtulo ng mga ito."I'm tired but I can still manage."Hindi ko namalayang naiusal ko na pala ang nasa isip ko. Mas lalong humigpit ang pagkakayakap ko sa ak
When the f---ing world ends Chapter 19
KIRSTEN'S POVMalinaw sa aking pandinig ang pagtunog ng wall clock na nakasabit sa nirentahan naming kuwarto dito sa resort. Madilim ang paligid. Nakadipa ang aking mga kamay habang nakahiga sa malambot ng mattress ng kama. I was just staring at the ceiling thinking about random things.Hindi ko alam kung paano ako nakarating rito pagkatapos ng eksenang iyon kanina sa dalampasigan. Ang alam ko lang ay para akong lumulutang. Masaya ako pero at the same time ay mayroon ring pangamba ang nabubuo sa loob ko ngayon.Malalim akong nagbuntong hininga saka humila ng unan at mahigpit itong niyakap. Tumagilid ako ng higa at tinitigan ang karagatan na kitang-kita mula sa veranda ng aming silid.'Let me be your masochist.'I bit my lower lip to stop myself from smiling. Mariin kong ipinikit ang aking mga mata.Magsisinungaling ako kung sasabihin kong hindi ko nagustuhan ang sinabi niy
When the f---ing world ends Chapter 20
Kirsten's POVHindi ko alam kung ilang buntong hininga na ang nagawa ko matapos ang halos limang minutong katahimikan sa pagitan naming dalawa ni Jenny.We are currently sitting on the sand while watching the four idiots playing with water.Tinupi ko ang aking tuhod saka niyakap ang mga iyon. I hit my forehead internally nang makita kong tumakbo yung apat na lalaki patungo sa may buhanginan pagkatapos ay naghukay sila gamit ang kanilang mga kamay. They made Matthew lay on the hole they dug then cover his body with sand as if burying him.Tumayo pa si Bernard sa gitna habang ang mga kamay ay nakataas sa kalangitan at nakapikit. He's saying something that we can't really hear from our place. Iyong dalawang natira naman ay iniiyakan si Matthew na ramdam na ramdam ang role niya bilang patay na tao.Nagsisisi na talaga akong sumama ako sa outing na 'to-- Come to think of
When the f---ing world ends Chapter 21
KIRSTEN'S POV"Uuwi na tayo bukas. Kailan mo sasabihin sa kaniya?" I tear my eyes off of Guevarra when I hear Jenny's voice behind me.It's already five in the afternoon. The boys are still playing on the shore while Jenny and I decided to go back to our room.Nasa veranda ako ngayon at pinapanuod silang maglaro."Hindi pa ako ready," ani ko."Kailan ka magiging ready?" Inilipat ko ang tingin sa kaniya at nakita kong nagkibit balikat siya. "You know you can't imprison yourself in the dark forever or you'll break.""At least I am not alone in that dark," I mumbled. Because they are there with me.She stared at me intently na tila ba binabasa niya ang nasa isip ko. I just smiled saka ibinalik ang aking tingin sa dalampasigan.Sometimes, I still think that I don't deserve happiness. I brought so much misery to those people who stayed with me kahit pa ang tanging pinapakita lang nila sa akin ay kabutihan.I shifted my gaze o
When the f---ing world ends Chapter 22
Trigger warning: Mention of someone's death, s*icide.If you are not comfortable in this kind of topics, then please don't force yourself to read this :)Consider yourself warned...KIRSTEN'S POVI gently open my eyes as soon as I feel the warmth of the sun that shines on my face.I blinked. I had that same dream again-- Actually, it was more like a nightmare than a dream. A nightmare that continuously hunting me. A nightmare that continuously reminds me to stay on my place.Naroon na naman ako sa pinakamalalim at madilim na parte ng dagat. Sa panaginip ko, naririnig ko ang paulit-ulit na pagmamakaawa nina Mama at Sierra na huwag akong aalis.I cried. Not because I'm scared but because I am guilty. I am torn between living in the past and moving on. I am a step closer to th
When the f---ing world ends Chapter 23
KIRSTEN'S POVHalos hindi ko na maimulat ang aking mga mata noong magising ako nang araw ding iyon. Hindi ko alam kung anong oras na pero nasisiguro kong kanina pa lumubog ang haring araw.Malalim akong nag-buntong hininga bago ko mapagpasiyahang imulat ang mga mata ko. My forehead creased when I found myself lying on Mama's bed.Wala akong natatandaan na lumakad ako para humiga rito kanina.Kumurap ako pero ipinagkibit ko na lamang iyon. I was so hysterical earlier, maybe I unconsciously climbed up the bed.Tatayo na sana ako pero muli akong natigilan nang mapansing nababalot ng kumot ang kalahating parte ng katawan ko. Hindi lamang basta-basta iyon dahil sobrang ayos ng pagkakabalot nito na sa katawan ko na para bang sinadya.Bumalik sa pagkakakunot ang noo ko bago ko ilibot ang tingin sa paligid. Ngayon ko lang rin napansin na nakabukas pala ang ilaw na hindi ko naman usually ginagawa.I licked my lips kasabay ng pagtambol ng kaba
Latest chapter
When the f---ing world ends Epilogue
There was a time in my life when I wanted to stop the noises. I wanted the people around me to disappear... I wanted to end the worldBut then...Tumilapon ang mga papel na hawak ko sa sahig kasabay ng pagbagsak ko sa malamig na sahig ng corridor."Sorry, Miss!" sigaw ng lalaking nakabangga sa akin pagkatapos ay kumaripas siya ng takbo.Nanlaki ang mga mata ko saka dali-daling sinikop ang mga papel na nahulog para dalhin iyon sa faculty. Ilang minuto na lang bago ang susunod na klase, hindi ako puwedeng ma-late!Pero kahit anong pagmamadali ko ay hindi ko pa rin nagawang habulin ang oras. Ang ending ay napatayo ako sa labas habang buhat ang silya at may nakatanim na sama ng loob.Tyson Guevarra. Hindi ko na kailangang magtanong-tanong para lang alamin ang pangalan niya dahil halos lahat ng estudyante dito ay kaibigan o kakilala niya. Gustong-gusto siyang makasama ng lahat sa hindi malamang dahilan.Siguro dahil sa ngiti niya? Sa personalidad niya madaling pakisamahan? Pero 'yon din an
When the f---ing world ends Chapter 36
TYSON'S POVNakasimangot ako habang tinutulak ako ni Bernard papasok sa CR ng kuwarto ko. He just barged into my house this morning at kanina pa rin siya sumisigaw na mag-bihis na daw ako dahil may date ako ngayon.Kakagising ko lang, namumula pa nga yata ang mga mata ko at wala pa rin ako sa wisyo. Nang mahimasmasan ng kaunti ay lumabas ako ng CR saka kinaltukan siya nang malakas sa ulo.He groaned habang sapo ang ulo niya."Anong problema mo?" he hissed at me habang nanlilisik ang mga mata."Sa ating dalawa, ikaw lang ang may problema sa utak." Nakasimangot na humiga ulit ako sa kama ko saka nagtalukbong ng kumot.Alam na alam nilang ayaw kong makipag-date at alam din nila kung sino ang dahilan no'n. Kaya hindi ko maintindihan kung anong pumasok sa utak nitong gunggong na 'to at nag-set up ng date para sa akin."Ty! Bumangon ka na diyan! Nakakahiya sa anak ng pinsan ng kapatid sa Ina ng boss ko." Hinihila niya ang kumot na nakatalukbong sa akin habang sinasabi iyon.I hissed saka in
When the f---ing world ends Chapter 35
Tyson's POV9 years later Malalim akong nagbuntong-hininga saka niyakap ang sarili nang daanan ako ng malamig na hangin. The sky is clear blue na mayroon iilang ulap na para bang mga bulak sa kalangitan. Bumaba ang aking tingin sa mga estudyanteng naglalakad papasok ng eskuwelahan. Isang lihim na ngiti ang pumorma sa aking labi. I could still remember it all so clearly... "Ty." Napakurap ako nang marinig ko ang pamilyar na tinig na 'yon. I turn my head and saw Jenny approaching me. Alam na alam ko kung anong emosyon ang nababasa ko sa mga mata niya ngayon. There's a hint of sadness and pity in her eyes at hindi ko kayang tignan 'yon ng matagal so I avoided her gaze. Ibinalik ko ang aking tingin sa kalangitan. "Miss mo siya 'no?" panunudyo niya. Isang marahang ngiti ang ibinigay ko sa kaniya na sinundan ng mahabang katahimikan. "It's been nine years na pala, 'no?" "Magte-ten na next week," pagtatama ko. I could feel the weight of her stares pero hindi ko 'yon binigyan ng pansin
When the f---ing world ends Chapter 34
Kit's POV"K-Kirsten!" Napakurap ako nang marinig ko ang pamilyar na tinig na iyon. Tinanggal ko ang aking tingin sa baril saka inilibot ang paningin sa paligid."Guevarra?" My voice echoed in that tiny room. Nakarinig ako ng sunod-sunod na pag-ubo hindi kalayuan sa kinatatayuan ko at agad naman akong kumilos para daluhan siya. "Guevarra!""Ayos ka lang? Tinamaan ka ba? May masakit ba sa 'yo?" sunod-sunod kong tanong."M-My hands," he groaned at agad kong nakuha ang gusto niyang sabihin.Nanginginig ang mga kamay ko nang pulutin ko ang patalim na nasa tabi niya lamang saka ginamit iyon para tanggalin ang bagay na nakagapos sa kaniyang mga kamay. Naramdaman ko ang pag-init ng magkabilang sulok ng mga mata ko habang sinisipat ang katawan niya para masigurong ayos lang siya."Sorry. I'm sorry," hindi ko napigilan ang panginginig ng boses ko dahil sa guilt at sa pilit na pagpipigil ng pag-alpas ng hikbi sa aking mga labi.Hindi na siya dapat nadamay pa dito.He sat up and immediately buri
When the f---ing world ends Chapter 33
Kit's POVI've always wonder why the world is cruel to me but kind to another. Sabi nila, pantay-pantay lang naman daw tayo ng pagsubok na ibinigay ng Dios but why does it felt like He rested the whole world on my shoulder?Sinubukan ko namang lumaban. When my sister died, I chose to believe that everything happened for a reason. I held on to her gentle smile no'ng huling beses ko siyang nakitang humihinga. Naniwala ako no'ng sabihin niyang magiging ayos lang ang lahat No'ng unti-unting nasira ang pamilya namin pagkatapos no'n, pinili kong magbulaglagan. Ginusto kong takpan ang tainga ko para hindi marinig ang negatibong ingay ng mundo. I chose to look at the bright side where there are rainbows and butterflies. I chose to stay in that lively fantasy instead of opening my eyes to the cruel reality.I held on to my beliefs. Everything will be alright, they say. And so it will.When my father left us. When my mother was too broken to even take care of me and herself. When I felt so alo
When the f---ing world ends Chapter 32
Ty's POVRamdam ko ang matinding sakit sa ulo ko maging ang pamamanhid ng buong katawan ko. For some reason, I couldn't move my hands. Nakadapa ako sa malamig na semento. Halos wala akong makita dahil sa dilim ng paligid ngunit hindi nakatakas sa akin ang masangsang na amoy mula sa silid kung saan ako naroroon.I coughed a couple of times. I shifted my head and roll my body upang umayos ng higa. I found myself in a dark and unfamiliar room.Kung saan at kung paano ako nakarating dito ay hindi ko alam. My mind's still cloudy and I have no reconciliation of what happened earlier.I groan while trying my best to sit, nang magawa ko ay sumandal ako sa malamig na pader na nasa likuran ko. Dinig na dinig ko ang mabilis at marahas kong paghinga sa loob ng silid na iyon.Mariin kong ipinikit ang mga mata ko at noon nanumbalik ang mga alaala sa akin.
When the f---ing world ends Chapter 31
Tyson's POVAn hour prior to the kidnapping incident."Nandito ka na naman?" Napansin ko ang paglukot ng mukha ni Jenny nang makita ako pagkabukas niya ng front door.Hindi na lang ako nagsalita. These passed few days, she's been really grumpy towards me. Ang yabang, Parang hindi ako naging crush.Iniling ko ang ulo ko habang pinipigilan ang pagngiti upang tanggalin iyon sa isip ko. Kapag sinabi ko iyon sa pagmumukha niya, mamamatay ako hindi ko pa man ako nakakatapos ng isang buong sentence."May kasama ako," sabi ko na lang. Humakbang ako sa gilid ko para ipakita si Bernard na nakasalubong ko lang habang papunta ako dito.Jenny tsk-ed before rolling her eyes. Tahimik niya kaming tinalikuran at agad naman kaming pumasok sa loob."Nandiyan na naman ba si Ty?" Rinig kong tanong ni Tita Gemma, Nanay ni Jenny, mula sa kusina."Ano pa nga ba?" Jenny answered na para bang iyon na ang sagot sa tanong nito."Good m
When the f---ing world ends Chapter 30
KIRSTEN'S POVWhen something wrong happens, it could get worse. Pero sa lahat ng mga kamalasan na nangyari sa buhay ko, hindi ko na alam kung dapat pa ba akong matakot sa sitwasyon ko ngayon.My mind's still in daze until now. Ang alam ko ay kasama ko si Guevarra. Saglit siyang lumabas para bumili ng snacks na ngangatain namin habang nanunuod ng movie kasama sina Jenny at Bernard.But somehow, I end up in this abandoned building. My hands and feet are tied tight and in front of me is a monster...I'm catching my breath while staring at the eyes of that same nightmare that kept on hunting me every night. He's staring back at me with a mocking smile on his face. He has changed, nangayayat ito at mayroon ring mahabang pilat ang lumalandas mula sa itaas ng kaniyang sentido hanggang sa pisngi nito."You're still
When the f---ing world ends Chapter 29
KIRSTEN'S POVNahigit ko ang aking hininga nang marinig ko ang sinabi niya. Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin malaman ang gagawin o iisipin ko. He's coming for me, I am certain that he will.Kailan ba matatapos lahat ng 'to?Tinakip ang aking mga palad sa aking mukha saka tahimik na umiyak. Narinig ko ang pagbukas ng pinto ngunit man lamang ako nagabalang iangat ang tingin ko upang tignan kung sino iyon.Naramdaman ko ang paggalaw ng taong iyon pagkatapos ay ang pagyapos ng dalawang mainit na palad sa pulsuhan ko. Unti-unti kong ibinaba ang mga kamay ko then I stare at his eyes while tears are threatening to fall from my eyes."Are you scared?" My lips quiver and I couldn't make myself talk to answer Guevarra's question.Am I scared? No, I feel more than that. I am petrified.He smiled at me. Iyong ngiting nakakapagpagaan sa pakiramdam ko. It is gentle and genuine, telling me that everything would be fine. That I have nothing to be s
