LOGINShare
Chapter 21
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56KIRSTEN'S POV
"Uuwi na tayo bukas. Kailan mo sasabihin sa kaniya?" I tear my eyes off of Guevarra when I hear Jenny's voice behind me.
It's already five in the afternoon. The boys are still playing on the shore while Jenny and I decided to go back to our room.
Nasa veranda ako ngayon at pinapanuod silang maglaro.
"Hindi pa ako ready," ani ko.
"Kailan ka magiging ready?" Inilipat ko ang tingin sa kaniya at nakita kong nagkibit balikat siya. "You know you can't imprison yourself in the dark forever or you'll break."
"At least I am not alone in that dark," I mumbled. Because they are there with me.
She stared at me intently na tila ba binabasa niya ang nasa isip ko. I just smiled saka ibinalik ang aking tingin sa dalampasigan.
Sometimes, I still think that I don't deserve happiness. I brought so much misery to those people who stayed with me kahit pa ang tanging pinapakita lang nila sa akin ay kabutihan.
I shifted my gaze o
Related chapters
When the f---ing world ends Chapter 22
Trigger warning: Mention of someone's death, s*icide.If you are not comfortable in this kind of topics, then please don't force yourself to read this :)Consider yourself warned...KIRSTEN'S POVI gently open my eyes as soon as I feel the warmth of the sun that shines on my face.I blinked. I had that same dream again-- Actually, it was more like a nightmare than a dream. A nightmare that continuously hunting me. A nightmare that continuously reminds me to stay on my place.Naroon na naman ako sa pinakamalalim at madilim na parte ng dagat. Sa panaginip ko, naririnig ko ang paulit-ulit na pagmamakaawa nina Mama at Sierra na huwag akong aalis.I cried. Not because I'm scared but because I am guilty. I am torn between living in the past and moving on. I am a step closer to th
When the f---ing world ends Chapter 23
KIRSTEN'S POVHalos hindi ko na maimulat ang aking mga mata noong magising ako nang araw ding iyon. Hindi ko alam kung anong oras na pero nasisiguro kong kanina pa lumubog ang haring araw.Malalim akong nag-buntong hininga bago ko mapagpasiyahang imulat ang mga mata ko. My forehead creased when I found myself lying on Mama's bed.Wala akong natatandaan na lumakad ako para humiga rito kanina.Kumurap ako pero ipinagkibit ko na lamang iyon. I was so hysterical earlier, maybe I unconsciously climbed up the bed.Tatayo na sana ako pero muli akong natigilan nang mapansing nababalot ng kumot ang kalahating parte ng katawan ko. Hindi lamang basta-basta iyon dahil sobrang ayos ng pagkakabalot nito na sa katawan ko na para bang sinadya.Bumalik sa pagkakakunot ang noo ko bago ko ilibot ang tingin sa paligid. Ngayon ko lang rin napansin na nakabukas pala ang ilaw na hindi ko naman usually ginagawa.I licked my lips kasabay ng pagtambol ng kaba
When the f---ing world ends Chapter 24
TW: Sexual abuse/harassment.I tried my very best to give justice for the story. I know that this is a very sensitive topic and if you are not comfortable with it, I suggest that you should skip this part ಥ‿ಥKIRSTEN'S POVHindi ko napigilang mapahikbi nang matapos sabihin iyon. This is the first time that I told someone about this kasi ayaw kong balikan. Kahit sa mga magulang ko ay tikom ang labi ko."T-The fisherman and I survived. There was only two life vest in that boat and Sierra gave the other one to me." Tumingala ako saka marahas na pinunasan ang luhang tumutulo mula sa mga mata ko. "I can't bring myself to tell anyone about this, not even my parents. A-Alam ko, r-ramdam ko na... R-ramdam ko na somehow, sinisisi nila ako sa nangyari. Especially si Papa. I honestly want him to punish me, scold me, beat me up or something but instead, he gave me a cold shoulder.""Like I did not exist in his life. Only Sierra matter. But it's fine, matagal k
When the f---ing world ends Chapter 25
KIRSTEN'S POVHindi ko alam kung ilang oras na ang lumipas. Kalmado na ako pero hindi pa rin umaalis si Guevarra sa tabi ko.I took a deep breath again before glancing at Guevarra. Bahagya akong nagulat nang makita kong natutulog na pala siya. It was just for a moment until a sweet and gentle smile formed on my lips.I let him sleep while I stare at the hanging rope again. After that incident, I began to distance myself from other people. From my so-called friends and even from my mother. Hinayaan kong humaba ang buhok ko para ipang-takip iyon sa mukha ko. Simula no'n ay hindi na ako naging komportable sa mga tao. Hindi ko na sila kayang titigan sa mata. Feeling ko ang dumi-dumi ko na. Feeling ko lahat sila ay pinag-uusapan ako.No one believes me so I just shut my mouth. It went on for months hanggang sa maubos ako. Hanggang sa hindi ko na kayang tignan ang sarili ko sa salamin.Until one day, Escobar went home drunk. Mama wasn't home dahil bumaba
When the f---ing world ends Chapter 26
KIRSTEN'S POVPinilit kong ihakbang ang mga paa ko nang mabasa ko ang pangalan ni Mama kung saan siya nakahimlay. Hawak ko ang dalawang lupon ng puting rosas, isa para sa kaniya at isa para kay Sierra.Nanginig ang aking labi ng sinubukan kong ngumiti.Ngayon lang ako nakadalaw rito dahil wala akong lakas ng loob na makipagtitigan sa pangalan nilang nakaukit sa puting lapida."Hi," panimula ko pagkatapos ay marahan akong humagikhik. "I'm sorry kung ngayon ko lang kayo nabisita dito. I am ashamed and also afraid to face you. Ashamed because I know that I am the reason why you both are lying in here and afraid because I-I might break again. Hindi ko alam kung naririnig niyo ba ako but I bought a rose for you both. I know how much you love this."Lumuhod ako saka inalis ang mga natirang alikabok sa lapida nila. I almost cried when I touched the cold stone wher
When the f---ing world ends Chapter 27
KIRSTEN'S POVMula sa notebook ay umangat ang tingin ko nang marinig ko ang pagbukas ng pinto. A playful smile lingers on my lips nang makita ko ang gulat sa mukha ni Guevarra nang makitang hawak ko iyong notebook.Muntikan niya pang mabitawan ang basong hawak niya kung hindi pa siya bumalik sa reyalidad."Ang tagal kong hinanap 'to. Na sa 'yo lang pala." I smirked then sat on his bed.I arched my brows habang pinapanuod siyang unti-unting mataranta. He opened his mouth then shut it again na para bang gusto niyang mag-explain pero hindi niya alam kung saan siya magsisimula."Well, I..." sandali siyang huminto. Tila nag-iisip kung anong susunod na sasabihin. Maya maya pa ay kinamot niya ang ulo niya saka siya nagbuntong hininga."I plan to return that to you but..."&nbs
When the f---ing world ends Chapter 28
Kirsten's POVI used to be afraid of changes. Changes bring either joy or pain in our life. In my case, sa lahat ng pagbabagong dumating sa buhay ko, mas lamang ang sakit kaysa saya.But changes are the only permanent thing in the world and it is inevitable. Sa ayaw man natin o sa hindi, time will fly. Feelings will fade. New things will eventually rot. People leave and people will come into your life to either bring pain or make your life significant.Iminulat ang mga mata ko matapos ang mahabang pagtulog. Nakaguhit ang isang ngiti sa mga labi ko at kagaya nitong mga nakaraang araw, magaan na ang pakiramdam ko.When Jenny saw me the first time after a long vacation week, she told me that something has changed pero hindi niya ma-pinpoint kung ano iyon. Nginisian ko lang siya at hindi sumagot pero sa lahat ng pagbabagong dumating sa buhay ko, ito ang pinakapaborito ko.
When the f---ing world ends Chapter 29
KIRSTEN'S POVNahigit ko ang aking hininga nang marinig ko ang sinabi niya. Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin malaman ang gagawin o iisipin ko. He's coming for me, I am certain that he will.Kailan ba matatapos lahat ng 'to?Tinakip ang aking mga palad sa aking mukha saka tahimik na umiyak. Narinig ko ang pagbukas ng pinto ngunit man lamang ako nagabalang iangat ang tingin ko upang tignan kung sino iyon.Naramdaman ko ang paggalaw ng taong iyon pagkatapos ay ang pagyapos ng dalawang mainit na palad sa pulsuhan ko. Unti-unti kong ibinaba ang mga kamay ko then I stare at his eyes while tears are threatening to fall from my eyes."Are you scared?" My lips quiver and I couldn't make myself talk to answer Guevarra's question.Am I scared? No, I feel more than that. I am petrified.He smiled at me. Iyong ngiting nakakapagpagaan sa pakiramdam ko. It is gentle and genuine, telling me that everything would be fine. That I have nothing to be s
Latest chapter
When the f---ing world ends Epilogue
There was a time in my life when I wanted to stop the noises. I wanted the people around me to disappear... I wanted to end the worldBut then...Tumilapon ang mga papel na hawak ko sa sahig kasabay ng pagbagsak ko sa malamig na sahig ng corridor."Sorry, Miss!" sigaw ng lalaking nakabangga sa akin pagkatapos ay kumaripas siya ng takbo.Nanlaki ang mga mata ko saka dali-daling sinikop ang mga papel na nahulog para dalhin iyon sa faculty. Ilang minuto na lang bago ang susunod na klase, hindi ako puwedeng ma-late!Pero kahit anong pagmamadali ko ay hindi ko pa rin nagawang habulin ang oras. Ang ending ay napatayo ako sa labas habang buhat ang silya at may nakatanim na sama ng loob.Tyson Guevarra. Hindi ko na kailangang magtanong-tanong para lang alamin ang pangalan niya dahil halos lahat ng estudyante dito ay kaibigan o kakilala niya. Gustong-gusto siyang makasama ng lahat sa hindi malamang dahilan.Siguro dahil sa ngiti niya? Sa personalidad niya madaling pakisamahan? Pero 'yon din an
When the f---ing world ends Chapter 36
TYSON'S POVNakasimangot ako habang tinutulak ako ni Bernard papasok sa CR ng kuwarto ko. He just barged into my house this morning at kanina pa rin siya sumisigaw na mag-bihis na daw ako dahil may date ako ngayon.Kakagising ko lang, namumula pa nga yata ang mga mata ko at wala pa rin ako sa wisyo. Nang mahimasmasan ng kaunti ay lumabas ako ng CR saka kinaltukan siya nang malakas sa ulo.He groaned habang sapo ang ulo niya."Anong problema mo?" he hissed at me habang nanlilisik ang mga mata."Sa ating dalawa, ikaw lang ang may problema sa utak." Nakasimangot na humiga ulit ako sa kama ko saka nagtalukbong ng kumot.Alam na alam nilang ayaw kong makipag-date at alam din nila kung sino ang dahilan no'n. Kaya hindi ko maintindihan kung anong pumasok sa utak nitong gunggong na 'to at nag-set up ng date para sa akin."Ty! Bumangon ka na diyan! Nakakahiya sa anak ng pinsan ng kapatid sa Ina ng boss ko." Hinihila niya ang kumot na nakatalukbong sa akin habang sinasabi iyon.I hissed saka in
When the f---ing world ends Chapter 35
Tyson's POV9 years later Malalim akong nagbuntong-hininga saka niyakap ang sarili nang daanan ako ng malamig na hangin. The sky is clear blue na mayroon iilang ulap na para bang mga bulak sa kalangitan. Bumaba ang aking tingin sa mga estudyanteng naglalakad papasok ng eskuwelahan. Isang lihim na ngiti ang pumorma sa aking labi. I could still remember it all so clearly... "Ty." Napakurap ako nang marinig ko ang pamilyar na tinig na 'yon. I turn my head and saw Jenny approaching me. Alam na alam ko kung anong emosyon ang nababasa ko sa mga mata niya ngayon. There's a hint of sadness and pity in her eyes at hindi ko kayang tignan 'yon ng matagal so I avoided her gaze. Ibinalik ko ang aking tingin sa kalangitan. "Miss mo siya 'no?" panunudyo niya. Isang marahang ngiti ang ibinigay ko sa kaniya na sinundan ng mahabang katahimikan. "It's been nine years na pala, 'no?" "Magte-ten na next week," pagtatama ko. I could feel the weight of her stares pero hindi ko 'yon binigyan ng pansin
When the f---ing world ends Chapter 34
Kit's POV"K-Kirsten!" Napakurap ako nang marinig ko ang pamilyar na tinig na iyon. Tinanggal ko ang aking tingin sa baril saka inilibot ang paningin sa paligid."Guevarra?" My voice echoed in that tiny room. Nakarinig ako ng sunod-sunod na pag-ubo hindi kalayuan sa kinatatayuan ko at agad naman akong kumilos para daluhan siya. "Guevarra!""Ayos ka lang? Tinamaan ka ba? May masakit ba sa 'yo?" sunod-sunod kong tanong."M-My hands," he groaned at agad kong nakuha ang gusto niyang sabihin.Nanginginig ang mga kamay ko nang pulutin ko ang patalim na nasa tabi niya lamang saka ginamit iyon para tanggalin ang bagay na nakagapos sa kaniyang mga kamay. Naramdaman ko ang pag-init ng magkabilang sulok ng mga mata ko habang sinisipat ang katawan niya para masigurong ayos lang siya."Sorry. I'm sorry," hindi ko napigilan ang panginginig ng boses ko dahil sa guilt at sa pilit na pagpipigil ng pag-alpas ng hikbi sa aking mga labi.Hindi na siya dapat nadamay pa dito.He sat up and immediately buri
When the f---ing world ends Chapter 33
Kit's POVI've always wonder why the world is cruel to me but kind to another. Sabi nila, pantay-pantay lang naman daw tayo ng pagsubok na ibinigay ng Dios but why does it felt like He rested the whole world on my shoulder?Sinubukan ko namang lumaban. When my sister died, I chose to believe that everything happened for a reason. I held on to her gentle smile no'ng huling beses ko siyang nakitang humihinga. Naniwala ako no'ng sabihin niyang magiging ayos lang ang lahat No'ng unti-unting nasira ang pamilya namin pagkatapos no'n, pinili kong magbulaglagan. Ginusto kong takpan ang tainga ko para hindi marinig ang negatibong ingay ng mundo. I chose to look at the bright side where there are rainbows and butterflies. I chose to stay in that lively fantasy instead of opening my eyes to the cruel reality.I held on to my beliefs. Everything will be alright, they say. And so it will.When my father left us. When my mother was too broken to even take care of me and herself. When I felt so alo
When the f---ing world ends Chapter 32
Ty's POVRamdam ko ang matinding sakit sa ulo ko maging ang pamamanhid ng buong katawan ko. For some reason, I couldn't move my hands. Nakadapa ako sa malamig na semento. Halos wala akong makita dahil sa dilim ng paligid ngunit hindi nakatakas sa akin ang masangsang na amoy mula sa silid kung saan ako naroroon.I coughed a couple of times. I shifted my head and roll my body upang umayos ng higa. I found myself in a dark and unfamiliar room.Kung saan at kung paano ako nakarating dito ay hindi ko alam. My mind's still cloudy and I have no reconciliation of what happened earlier.I groan while trying my best to sit, nang magawa ko ay sumandal ako sa malamig na pader na nasa likuran ko. Dinig na dinig ko ang mabilis at marahas kong paghinga sa loob ng silid na iyon.Mariin kong ipinikit ang mga mata ko at noon nanumbalik ang mga alaala sa akin.
When the f---ing world ends Chapter 31
Tyson's POVAn hour prior to the kidnapping incident."Nandito ka na naman?" Napansin ko ang paglukot ng mukha ni Jenny nang makita ako pagkabukas niya ng front door.Hindi na lang ako nagsalita. These passed few days, she's been really grumpy towards me. Ang yabang, Parang hindi ako naging crush.Iniling ko ang ulo ko habang pinipigilan ang pagngiti upang tanggalin iyon sa isip ko. Kapag sinabi ko iyon sa pagmumukha niya, mamamatay ako hindi ko pa man ako nakakatapos ng isang buong sentence."May kasama ako," sabi ko na lang. Humakbang ako sa gilid ko para ipakita si Bernard na nakasalubong ko lang habang papunta ako dito.Jenny tsk-ed before rolling her eyes. Tahimik niya kaming tinalikuran at agad naman kaming pumasok sa loob."Nandiyan na naman ba si Ty?" Rinig kong tanong ni Tita Gemma, Nanay ni Jenny, mula sa kusina."Ano pa nga ba?" Jenny answered na para bang iyon na ang sagot sa tanong nito."Good m
When the f---ing world ends Chapter 30
KIRSTEN'S POVWhen something wrong happens, it could get worse. Pero sa lahat ng mga kamalasan na nangyari sa buhay ko, hindi ko na alam kung dapat pa ba akong matakot sa sitwasyon ko ngayon.My mind's still in daze until now. Ang alam ko ay kasama ko si Guevarra. Saglit siyang lumabas para bumili ng snacks na ngangatain namin habang nanunuod ng movie kasama sina Jenny at Bernard.But somehow, I end up in this abandoned building. My hands and feet are tied tight and in front of me is a monster...I'm catching my breath while staring at the eyes of that same nightmare that kept on hunting me every night. He's staring back at me with a mocking smile on his face. He has changed, nangayayat ito at mayroon ring mahabang pilat ang lumalandas mula sa itaas ng kaniyang sentido hanggang sa pisngi nito."You're still
When the f---ing world ends Chapter 29
KIRSTEN'S POVNahigit ko ang aking hininga nang marinig ko ang sinabi niya. Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin malaman ang gagawin o iisipin ko. He's coming for me, I am certain that he will.Kailan ba matatapos lahat ng 'to?Tinakip ang aking mga palad sa aking mukha saka tahimik na umiyak. Narinig ko ang pagbukas ng pinto ngunit man lamang ako nagabalang iangat ang tingin ko upang tignan kung sino iyon.Naramdaman ko ang paggalaw ng taong iyon pagkatapos ay ang pagyapos ng dalawang mainit na palad sa pulsuhan ko. Unti-unti kong ibinaba ang mga kamay ko then I stare at his eyes while tears are threatening to fall from my eyes."Are you scared?" My lips quiver and I couldn't make myself talk to answer Guevarra's question.Am I scared? No, I feel more than that. I am petrified.He smiled at me. Iyong ngiting nakakapagpagaan sa pakiramdam ko. It is gentle and genuine, telling me that everything would be fine. That I have nothing to be s
