NAGPALIPAT-LIPAT ANG TINGIN ni Freni kay Catalino at Master. The newcomer was handsome, but nothing exceeds Catalino’s look. Iyong bagong dating? Masasabi niyang puwede na rin ang mukha nito. Makakapasa na. Hindi pasang-awa. Ah, basta! Kay Catalino lang siya. Kahit na bigyan siya ng sobrang gwapong lalaki. Kahit isang Korean actor pa iyan.
She will forever be his number zero fan.
Why was Catalino showing this man with so much respect? Na kulang na lang ay halikan nito ang lupang inaapakan ng lalaki? Was he his boss?
“Anong maipaglilingkod ko sa inyo, Master? Isang malaking karangalan sa inyong abang lingkod ang pagpunta mo sa aking isla.”
The man did not respond. His eyes were trained at her.
FRENI LAUGHED AT MASTER’S CONFESSION. What the hell? He was confessing, while she did not know anything about him? Impossible. Wala sa timing ang sinabi nito. Some women will find him creepy or even think that he was a pervert.Anong klaseng trip ang mayroon ang lalaking ito? Parang sabog sa pagmamahal. Sa isang babaeng hindi naman niya kilala. Sa isang babaeng sinasabi nitong siya? Ang lakas talaga ng trip sa katawan.Realizing that it was a rude reaction, she gathered herself together. Sumubra siya roon. Hindi pa rin maganda ang ginawa niyang pagtawa sa nararamdaman nito. She was insensitive.“I’m sorry,” paghingi niya ng paumanhin. “That was a bad reaction to your confession.”Malungkot na ngumiti si Master. &ldq
BUMALIKTAD ANG SIKMURA NI Freni.Muntik na niyang maisuka ang lahat ng kinain kung hindi lang niya napigilan. Magkagayunman, masama pa rin ang pakiramdam niya.Hindi pa sapat, bumalik ang lahat ng ala-ala niya nang isang bagsakan. What the heck? Her last memory was when she was with Stephano at Catalino’s tree house. The mere remembrance of the latter made her blood boil.She was truly cursed. She became a love sick fool sa harap nito. And she was disgusted at herself. Kung ano-ano ang pinagsasabi niya sa lalaking iyon. And look at her now? Ang laki ng ipinayat niya. At hindi nakakatuwa ang kapayatan niyang ito. Para siyang mayroong sakit.“I love you.”Sandali.
TINOTOO ni Lilac ang kanyang sinabi. Nasa Saint Benedict University si Freni at si Lilac ngayon, nag-aabang sa babaeng tinatawag na Emanuela.Freni scanned their surroundings.She missed this place. So much. Iba pa rin talaga kapag nasa totoong lugar na siya. Iyong nahahawakan na niya ang mismong lugar. Natatayuan.Tiyempong hindi pa nagsisimula ang klase ulit for the next semester. Mga nagsa-summer class pa lang ang nandirito. Mabuti na lang at wala siyang na-miss na mga subjects.Next week na magsisimula na ang enrollment. Nalaman niya iyon mula kay Lilac.Salamat naman at wala na siyang magiging problema sa pampa-enrol. Malaki ang utang na loob ni
NAPASINGHAP si Emanuela sa tanong ni Freni. Which means alam nito ang tungkol sa Hancia at Ebrosirka. Isang reaksyon na inaasahan niya.Hindi ito magaling magtago ng reaksyon. The question was, saan kaya nito nalaman ang tungkol sa Hancia? For all she knew, she looked totally human. Hindi rin matalas ang pangil nito.Maybe she was part-human? Her father was a senator, at baka ang ina nito ang hindi tao.Freni really stared at her. Hmmm. May kilala nga siyang senador sa Pilipinas na palaging laman ng balita. At magkamukha ang dalawa. Si Manuel Velasco.Naalala na niya. Narinig na niya ang pangalan nito nang minsang pumunta sila sa Mansiyon ni Dovee. Nabanggit ni Stephano ang pangalan nito maging ang boyfriend nitong si Daniel na siyang suprem
NAG-AALINLANGAN ANG MGA MATA NI Emanuela habang nakiusap si Freni rito. Wala na siyang ibang pwedeng hingan ng tulong kundi ang babae lang na ito. Hindi rin naman niya mapapakiusapan si Winona. Hindi na siya nito tutulungan.“I do not know if I can help you, Freni. But I will try.”“Girls? Paano gamitin ang susi? Hindi ko alam ang gagawin sa susi na ito. Hindi ko alam kung saan ang pinto. Bakit ba hindi natin tinanong si Dovee?” halos matarantang wika ni Lilac.Parang ito pa ang pinaka-affected sa lahat, while she and Emanuela were calm to handle the subject. Wala rin namang maitutulong kung magpapagapi siya sa pag-panic.Napatingin siya kay Emanuela.Habang tumatagal, humahanga na siya sa
"THIS IS NOT GOOD," usal ni Freni sa sarili.Bakit ba hindi siya naging maingat sa mga basong kinukuha? Ano ng mangyayari sa kanya ngayon? Will she be like those lovers out there na nakita niya kanina? Na halos maghubad na sa harap ng maraming tao?"Ayos ka lang, Freni?" tanong ni Lilac sa kanya. "Namumula ka."Kinapa nito ang noo niya.Sunod-sunod siyang humugot ng hininga. "Gusto kong magtatakbo. Ten-kilometer run. I feel achy all over, Lilac. Like I want someone to touch me all over my body. I want someone to satisfy my lust. Right now. Oh goodness. Bakit ba nahantong ang lahat sa ganito?"Sinulyapan ni Lilac ang lalaking katabi na tahimik lang na nakikinig sa kanila. "Crig, may paraan ba upang mawa
MASAYANG kinukwentuhan ni Lilac si Nacho ng mga bagay na aasahang makikita ng bata sa mundo nila. Ang bata naman, animo nakikinig talaga sa kwento ng babae. Na para bang iyon ang unang pagkakataon nito na makapunta sa kabilang mundo.Ang galing lang talaga umarte ng bata.And what did he think? Na nakalimutan na niya ang ginawa nito sa kanya?Her longingness for him changed into irritation. Ganoon-ganoon na lang ba talaga iyon? Na kakalimutan na lang nito ang pag-teleport nito sa kanya sa panganib?Mayamaya ay napasulyap si Nacho sa direksyon niya. At ngumiti lang ito sa kanya.What the hell?Gusto niya itong sumbatan. Subalit hindi niya magawa dahil
NAALIMPUNGATAN si Freni nang may dumampi sa kanyang mukha. Or nagkakamali lang siya. Parang haplos ang cheeks niya na hindi niya mawari. Slowly, she opened her eyes. Ang unang bumulaga sa kanya ay ang kadiliman ng kwartong kinalalagyan niya. The place smelled dust and dirt, and it hugged her nose, nearly choking her. She coughed a couple of times. When she finally calmed, inilibot niya ang paningin hanggang sa may mahagip na itim na mga bagay. Ganoon na lamang ang panlalaki ng mga mata niya nang makita ang mga aninong umaaligid sa kanya kapwa namumula ang mga mata at animo gustong-gusto na siyang kainin. Napaatras siya ngunit kaunti lang dahil sa pagkakagapos niya. Sa mga kamay. And it was made of steel.
Tatlong taon ang nakalipas… SUMASAKIT NA ANG ulo ni Freni habang binabasa ang hardbound textbooks na hanggang two-inch-thick. Idagdag pa ang mga articles mula sa mga law articles, from different newspapers, and journals. Ang dami pa niyang mga essay exams na kailangan ang legible handwriting niya. Eh, dati pa siyang tamad when it comes to writing. Mas gusto pa niya iyong encoded. Halos wala ng pumapasok sa utak niya sa totoo lang. Nagtapos siya ng kanyang baccalaureate degree sa Political Science a few years ago and after that took an exam namely the Philippine Law School Admission Test (PhiLSAT) na isang prerequisites para makapasok sa basic law courses.
HIS LIFE? Dovee was asking for his life? Ano naman ang gagawin nito sa buhay niya? Sa lahat ng pwede nitong hingin, ang buhay pa niya?Master stared at him, with confusion evident on his face. Hindi na niya ito tinangkang itago pa. Gusto niyang ipabatid dito ang pagtataka niya.When she only stared at him with lopsided smile, Master asked, "Kaunti lamang ang tagal ng buhay ko, Dovee. Bakit mo gustong kunin ito? Can't you see I'm dying?" he said, softly. “You can hear everything, and I am sure you already know about my condition.”This woman was unbelievable. And he could not grasp how her mind works.Akmang nag-isip-isip ito.Inilagay nito ang isang daliri sa baba.
"Anong gusto mong ibigay ko?" tanong ni Master kay Dovee. "Do you want this kingdom? Or my treasures? Name it, Dovee. Napagtanto kong walang saysay ang lahat ng ito kung mawawala si Freni sa buhay ko." Kahit anong gustuhin nito, buong puso niyang ibibigay. Material things did not appeal to him anymore. Tumaas ang sulok ng labi ni Dovee. "Tama ka. Everything will be useless kapag namatay si Freni. Masaya ako at na-realize mo ang bagay na iyan." Pumalakpak ito. "Okay. Huwag na nating patagalin pa. Aalis na rin kami ng manggagamot. But before that, ibigay mo muna ang gusto." "Ano nga iyon? Ang dami mong sinasabi. Kailangan na naming puntahan si Freni. You're the one making it difficult, woman." "Napaka-atat mo, Master. Relax. Ano nga pala ang ibibilin mo, Si
MASTER WAS PACING BACK AND FORTH.Halos mabutas na ang sahig na nilalakaran niya. Dinamba pa rin ng takot ang kabuuan ng pagkatao niya. Takot para sa babae.Ilang oras ng nasa silid si Dovee at ang isang kasama nito. Habang ginagamot si Freni.He just hoped that she was still alive. Hindi niya kakayaning mawala ito. Mas mabuti pang siya na lang kaysa si Freni. Hindi niya kakayanin. Habang buhay niyang sisihin ang sarili oras na may mangyaring masama rito."Xanti? Ayos lang ba sila sa loob?"Pinatawag niya ang lalaki nang makarating sila sa palasyo. At hindi ito unalis sa tabi niya hanggat hindi nila nasisiguradong ayos na ang pakiramdam ni Freni.Hindi niya
NAHIGIT ni Freni ang hininga nang tumambad sa mga mata niya ang hitsura ni Nacho. Bumalik ulit ito sa orihinal nitong hitsura ngunit kapwa nakagapos ang dalawa nitong mga kamay ng tanikala at dumadaloy ang mga dugo sa iba’t-ibang sugat nito sa katawan.Napaawang ang bibig niya. Oh my goddess.Nacho was tortured. Pretty badly.Ano pa ba ang magandang explanation sa sitwasyon ng lalaki?Agad siyang dumulog dito at humanap ng kahit na anong makakaalis sa tali nito."The second guardian of Ebrosirka," bulong ng sirena.“Nacho,” asik niya. “Huwag kang mamatay. Kailangan ka ni Stephano sa tabi niya. Huwag mo siyang iwan.” Pin
NANLAKI ang mga mata ng babae sa sinabi niya. "Anong sabi mo?" tanong nito na animo hindi narinig ang sinabi.The mermaid heard her loud and clear. Inuutusan lang siya nitong ulitin iyon. And why not? She will give her what she wants. Madali lang naman siyang kausap. "I just said that you are a bitch. May problema ba tayo roon?" tanong niya.Rage nearly consumed her. "Ang lakas ng loob mong sabihin sa akin ang bagay na iyan? Kung tutuusin, pwede kitang patayin sa puntong ito. Sino ka ba? Isa ka lamang mahinang tao. Ni wala ka man lang angking kapangyarihan. At ikaw pa ang may ganang magsabi niyan? How dare you!"Nanginginig ang mga kamay ng sirena. Animo ilang sandali na lang ay sasaktan siya nito.If there was something Freni
THE ROOM did not have enough light so that Freni could see what was inside. But she knew someone was there. And he or she needed some help. Their help.However, the strong smell of urine and human waste attacked their noses.Napaubo si Freni sa tindi ng amoy."Papasok ka sa mabahong kwartong iyan? Amoy patay iyan, tao.""Hindi kita pinipilit na samahan ako sa loob. Kung gusto mong mag-stay rito sa labas at magbantay kung may papasok ba, you go ahead. Basta ako? Titingnan ko kung nasa loob ba ay ang kasama ko.""Nakakasuka ang amoy. Amoy palang, may warning na na huwag ka ng tumuloy.""Shut up! Tigilan mo nga iyang pagiging kontrabida mo sa buhay ko. Kung makaakto ka, daig mo
NAALIMPUNGATAN si Freni nang may dumampi sa kanyang mukha. Or nagkakamali lang siya. Parang haplos ang cheeks niya na hindi niya mawari. Slowly, she opened her eyes. Ang unang bumulaga sa kanya ay ang kadiliman ng kwartong kinalalagyan niya. The place smelled dust and dirt, and it hugged her nose, nearly choking her. She coughed a couple of times. When she finally calmed, inilibot niya ang paningin hanggang sa may mahagip na itim na mga bagay. Ganoon na lamang ang panlalaki ng mga mata niya nang makita ang mga aninong umaaligid sa kanya kapwa namumula ang mga mata at animo gustong-gusto na siyang kainin. Napaatras siya ngunit kaunti lang dahil sa pagkakagapos niya. Sa mga kamay. And it was made of steel.
MASAYANG kinukwentuhan ni Lilac si Nacho ng mga bagay na aasahang makikita ng bata sa mundo nila. Ang bata naman, animo nakikinig talaga sa kwento ng babae. Na para bang iyon ang unang pagkakataon nito na makapunta sa kabilang mundo.Ang galing lang talaga umarte ng bata.And what did he think? Na nakalimutan na niya ang ginawa nito sa kanya?Her longingness for him changed into irritation. Ganoon-ganoon na lang ba talaga iyon? Na kakalimutan na lang nito ang pag-teleport nito sa kanya sa panganib?Mayamaya ay napasulyap si Nacho sa direksyon niya. At ngumiti lang ito sa kanya.What the hell?Gusto niya itong sumbatan. Subalit hindi niya magawa dahil