NANG DUMATING sina Freni at Dax sa bahay ng huli, lantang-lanta na ang katawan niya. Hindi na niya maintindihan kung alin ang mas pagod sa kanya. Ang katawan niya ba o isipan.
Nag-taxi na lang silang dalawa upang mabilis na makarating sa bahay nito. It was a fifteen minutes drive mula sa Released bar.
Nagtatanong ang mga mata ng driver nang makita siya. Lalong-lalo na siya na duguan ang damit. Ngunit hindi na lang din ito nagkomento at pinaharorot ang sasakyan.
Ebrosirka was like the human world. Para lang itong reflection ng mundo niya. May mga sasakyan din. Iyon nga lang sa mundo ng mga tao, walang super powers ang mga tao.
Tahimik lang sila sa buong biyahe. Hindi n
"COME AGAIN?" tanong ni Freni kay Stephano. Baka nabingi lang siya at namali ng dinig.Sensing her worry, agad itong nagwika. "There is nothing to worry about. Everything is under control now. Pinarusahan ko na ang mga nag-aklas. Sa ngayon, matagal-tagal pa bago ulit iyon masundan. We made sure of that."So mas malaking parusa ang ginawa nito. "Anong klaseng parusa? How sure are you na matagagalan pa? Stephano. Baka nakagawa na ng isang army si Cedrick. And now that he was gone, baka may pumalit sa kanya na mas makapangyarihan pa. I saw with my own eyes na nahirapan din sa kanya si Sophia.”"Kamatayan ang ginawad ko na parusa, Freni. Sigurado akong naghahanda pa ang mga iyon sa muling paglusob.""Are you okay?" tanong ni Freni kay Stephano.
PARANG ISANG INA na nag-comfort si Freni kay Stephano. “Everything will be alright, Stephano,” gamit niya sa pahayag na sinabi nito sa kanya noon. “Lilipas din ang lahat ng ito. There is a time for everything. Baka sa ito ang time upang mag-grieve tayo bago mag-heal.”Siya na naman itong nag-co-comfort sa lalaki. Ganito naman dapat, hindi ba? You should always have each other's back. Kung may problema ang isa, dapat damayan ng isa. Hindi madaling sarilinin ang problema. Nakaka-stress. Nakaka-buang.“Hindi kita iiwan. Kahit na bumalik na ako sa mundo ko, nandito pa rin ako. You can contact me, Stephano. We can talk whenever I have my free time. Affordable lang naman ang internet connections. With all your money, sentimos lang iyan sa iyo.”She tried to joke to lighten the mood, per
ANONG GINAGAWA ng bata rito? Nagpaaalam ba ito kay Poh na lumabas? Kilalang protective ito sa anak kaya nagtataka siya kung bakit nakalabas ang bata. At in fairness. Walang chaperone na multo. Hindi niya rin nakita si Jasper na malapit sa bata.Kumaway ito kay Freni. Excited. Para bang inuutusan siya nitong sumama muna sila sa mga naglalaro ng saranggola.Eh, iyan naman ang ginagawa mo, hindi ba? Kahit na may importante kang gagawin?Nagsalubong ang kilay niya.The child looked normal today. Hindi ito nag-aapoy (which was part of his illusions). Maybe because he was out of the open, and he couldn't risk his identity among the people. Baka kung i-expose nito ang sarili, pag-interesan ng ba ang buhay nito since kilala ang ama
HINDI KAAGAD NAKAIMIK si Freni sa sinabi ng bata. “Anong pinagsasabi mo?” tanong niya rito.Lumabi ito. “Sasamahan nga kita papunta sa ikaapat na bantay,” balik nito sa sinabi nito. “Grabe naman, eh. Mukhang hindi ka naman nakikinig sa akin,” pagmamaktol nito.Ang bata-bata pa talaga nito. Masyado pang immature. Kulang na lang magdabog.“Bakit ikaw? Marami namang puwedeng pakiusapan para ihatid ako sa pang-apat na bantay?” reklamo niya.In short, nag-aatubili siyang ito ang sumama sa kanya. Mapaglaro ang batang ito. Baka manganib ulit ang buhay niya. Hindi nga rin niya alam kung na disiplina na ito ni Poh. Parang wala naman. Walang nangyari, eh.Akala niy
UMILING SI FRENI. There was no way na makikipaglaro ulit siya sa batang ito. Minsan na ring nanganib ang buhay niya sa batang ito, kaya bakit pa niya uulitin? Hindi pa siya nahihibang upang gawin iyon.“Ayoko sabi,” deklara niya. “Hanapin mo iyong duwende. Doon ka sa kanya makipaglaro, bata. Huwag ka na lang makulit, okay?”Lumabi ito. “Pangit ka na nga, ayaw mo pang makipaglaro sa akin. Sige na. Maglaro na tayo. Pangako. Iba itong lalaruin natin.”Napabuntong-hininga siya. “Mas enjoy ako ngayon sa pagmamasid sa dagat. Hindi mo ba nakita ang paglundag ng mga isda? Ayan oh!” bulalas niya. Klase-klase ang mga isdang naroroon. May iba't-iba ang kulay gaya ng bahaghari sa kalangitan. “May mga dolphins pa!” p
NAGDABOG ang bata saka umatungal ng iyak. Nagkikisay ito at humiga sa sahig. Ang lakas ng pag-iyak nito na kayang umabot hanggang dalampasigan na animo inagawan ng isang milyong peso.Nagpalinga-linga. The door was still closed. Walang sinuman ang kumatok sa pinto nila upang sabihing nakakabulaw sila.Right now, safe pa sila mula sa kahihiyang ibinigay ng batang ito.Mabuti na lang at hindi pa nila naagaw ng pansin ang atensyon ng ilang pahinante ng barko.Napa-facepalm siya.Nag-init ang magkabila niyang pisngi. Baka kung ano na ang isipin ng mga trabahante ng barko sa kanya oras na madiscover ng mga ito ang tantrums ng bata. Na i
HINDI MAIGALAW NI Freni ang katawan.A snake! A snake! A snake!She was hyperventilating. Ngayon lang siya nakakita ng malahiganteng ahas. Kasinlaki pa ng binti niya.She wasn’t able to identify its color due to the darkness of the place. Despite the absence of light, the snake was still able to locate her using the vibrations.What kind of snake was this? Sana hindi poisonous ang ahas na ito.“Hindi mo na kailangan magtanong, Freni! Gumalaw ka na, or else you will die!” ani ng isang parte ng utak niya.If only she had a dagger in her hand, she would try fighting it. Ang sarili lang niya ang makakatulong sa kanya. Nobody else.
NANLISIK ang mga mata ni Lilac sa narinig. “Ginawa mo ang lahat? Saang parte iyon, Freni? Dahil hindi ko makita ang sinasabi mong effort. I waited and waited, Freni. And you promised me. Pero naghintay lang pala ako sa wala! Napaka-unfair mong kaibigan. Hindi ka tumutupad sa usapan.”The mirror shattered because of Lilac's anger.Freni flinched, and tried to cover her body. However, tiny shards of glass hit her face and arms. Bumaon ang mga ito sa katawan niya nang walang kahirap-hirap.It did not sting.Was this all part of a dream? Really? Dahil mas gugustuhin na lang niyang maging totoo ang lahat ng ito. Mas gugustuhin na lang niyang totoong Lilac ang kaharap niya. Pakiramdam kasi niya, hindi niya deserve ang luxury na tinatamasa niya ngayon. D
Tatlong taon ang nakalipas… SUMASAKIT NA ANG ulo ni Freni habang binabasa ang hardbound textbooks na hanggang two-inch-thick. Idagdag pa ang mga articles mula sa mga law articles, from different newspapers, and journals. Ang dami pa niyang mga essay exams na kailangan ang legible handwriting niya. Eh, dati pa siyang tamad when it comes to writing. Mas gusto pa niya iyong encoded. Halos wala ng pumapasok sa utak niya sa totoo lang. Nagtapos siya ng kanyang baccalaureate degree sa Political Science a few years ago and after that took an exam namely the Philippine Law School Admission Test (PhiLSAT) na isang prerequisites para makapasok sa basic law courses.
HIS LIFE? Dovee was asking for his life? Ano naman ang gagawin nito sa buhay niya? Sa lahat ng pwede nitong hingin, ang buhay pa niya?Master stared at him, with confusion evident on his face. Hindi na niya ito tinangkang itago pa. Gusto niyang ipabatid dito ang pagtataka niya.When she only stared at him with lopsided smile, Master asked, "Kaunti lamang ang tagal ng buhay ko, Dovee. Bakit mo gustong kunin ito? Can't you see I'm dying?" he said, softly. “You can hear everything, and I am sure you already know about my condition.”This woman was unbelievable. And he could not grasp how her mind works.Akmang nag-isip-isip ito.Inilagay nito ang isang daliri sa baba.
"Anong gusto mong ibigay ko?" tanong ni Master kay Dovee. "Do you want this kingdom? Or my treasures? Name it, Dovee. Napagtanto kong walang saysay ang lahat ng ito kung mawawala si Freni sa buhay ko." Kahit anong gustuhin nito, buong puso niyang ibibigay. Material things did not appeal to him anymore. Tumaas ang sulok ng labi ni Dovee. "Tama ka. Everything will be useless kapag namatay si Freni. Masaya ako at na-realize mo ang bagay na iyan." Pumalakpak ito. "Okay. Huwag na nating patagalin pa. Aalis na rin kami ng manggagamot. But before that, ibigay mo muna ang gusto." "Ano nga iyon? Ang dami mong sinasabi. Kailangan na naming puntahan si Freni. You're the one making it difficult, woman." "Napaka-atat mo, Master. Relax. Ano nga pala ang ibibilin mo, Si
MASTER WAS PACING BACK AND FORTH.Halos mabutas na ang sahig na nilalakaran niya. Dinamba pa rin ng takot ang kabuuan ng pagkatao niya. Takot para sa babae.Ilang oras ng nasa silid si Dovee at ang isang kasama nito. Habang ginagamot si Freni.He just hoped that she was still alive. Hindi niya kakayaning mawala ito. Mas mabuti pang siya na lang kaysa si Freni. Hindi niya kakayanin. Habang buhay niyang sisihin ang sarili oras na may mangyaring masama rito."Xanti? Ayos lang ba sila sa loob?"Pinatawag niya ang lalaki nang makarating sila sa palasyo. At hindi ito unalis sa tabi niya hanggat hindi nila nasisiguradong ayos na ang pakiramdam ni Freni.Hindi niya
NAHIGIT ni Freni ang hininga nang tumambad sa mga mata niya ang hitsura ni Nacho. Bumalik ulit ito sa orihinal nitong hitsura ngunit kapwa nakagapos ang dalawa nitong mga kamay ng tanikala at dumadaloy ang mga dugo sa iba’t-ibang sugat nito sa katawan.Napaawang ang bibig niya. Oh my goddess.Nacho was tortured. Pretty badly.Ano pa ba ang magandang explanation sa sitwasyon ng lalaki?Agad siyang dumulog dito at humanap ng kahit na anong makakaalis sa tali nito."The second guardian of Ebrosirka," bulong ng sirena.“Nacho,” asik niya. “Huwag kang mamatay. Kailangan ka ni Stephano sa tabi niya. Huwag mo siyang iwan.” Pin
NANLAKI ang mga mata ng babae sa sinabi niya. "Anong sabi mo?" tanong nito na animo hindi narinig ang sinabi.The mermaid heard her loud and clear. Inuutusan lang siya nitong ulitin iyon. And why not? She will give her what she wants. Madali lang naman siyang kausap. "I just said that you are a bitch. May problema ba tayo roon?" tanong niya.Rage nearly consumed her. "Ang lakas ng loob mong sabihin sa akin ang bagay na iyan? Kung tutuusin, pwede kitang patayin sa puntong ito. Sino ka ba? Isa ka lamang mahinang tao. Ni wala ka man lang angking kapangyarihan. At ikaw pa ang may ganang magsabi niyan? How dare you!"Nanginginig ang mga kamay ng sirena. Animo ilang sandali na lang ay sasaktan siya nito.If there was something Freni
THE ROOM did not have enough light so that Freni could see what was inside. But she knew someone was there. And he or she needed some help. Their help.However, the strong smell of urine and human waste attacked their noses.Napaubo si Freni sa tindi ng amoy."Papasok ka sa mabahong kwartong iyan? Amoy patay iyan, tao.""Hindi kita pinipilit na samahan ako sa loob. Kung gusto mong mag-stay rito sa labas at magbantay kung may papasok ba, you go ahead. Basta ako? Titingnan ko kung nasa loob ba ay ang kasama ko.""Nakakasuka ang amoy. Amoy palang, may warning na na huwag ka ng tumuloy.""Shut up! Tigilan mo nga iyang pagiging kontrabida mo sa buhay ko. Kung makaakto ka, daig mo
NAALIMPUNGATAN si Freni nang may dumampi sa kanyang mukha. Or nagkakamali lang siya. Parang haplos ang cheeks niya na hindi niya mawari. Slowly, she opened her eyes. Ang unang bumulaga sa kanya ay ang kadiliman ng kwartong kinalalagyan niya. The place smelled dust and dirt, and it hugged her nose, nearly choking her. She coughed a couple of times. When she finally calmed, inilibot niya ang paningin hanggang sa may mahagip na itim na mga bagay. Ganoon na lamang ang panlalaki ng mga mata niya nang makita ang mga aninong umaaligid sa kanya kapwa namumula ang mga mata at animo gustong-gusto na siyang kainin. Napaatras siya ngunit kaunti lang dahil sa pagkakagapos niya. Sa mga kamay. And it was made of steel.
MASAYANG kinukwentuhan ni Lilac si Nacho ng mga bagay na aasahang makikita ng bata sa mundo nila. Ang bata naman, animo nakikinig talaga sa kwento ng babae. Na para bang iyon ang unang pagkakataon nito na makapunta sa kabilang mundo.Ang galing lang talaga umarte ng bata.And what did he think? Na nakalimutan na niya ang ginawa nito sa kanya?Her longingness for him changed into irritation. Ganoon-ganoon na lang ba talaga iyon? Na kakalimutan na lang nito ang pag-teleport nito sa kanya sa panganib?Mayamaya ay napasulyap si Nacho sa direksyon niya. At ngumiti lang ito sa kanya.What the hell?Gusto niya itong sumbatan. Subalit hindi niya magawa dahil