Chapter 4

Isang malakas na sabunot ang biglang humila sa akin dahilan para mapaupo ako sa sahig. Nanakit ang ulo ko't ani dahil sa lakas ng sabunot na natama. Kaagad akong napahawak sa aking bunbunan.

“Tang ina ka! Wala kang karapatan para saktan ang anak kong hayop ka! Kapal ng mukha mo, bumibwusita ka na nga lang mamemerwisyo ka pang hayop ka!” Tila narindi ako sa sigaw ng sarili kong ina sa'kin.

Hindi sa tenga pumasok lahat ng mga sinabi ng ina ngunit sa puso. Kirot at sakit ang nararamdaman niya. Hanggang ngayon talaga wala hindi parin siya tanggap ng kaniyang ina.

“Apo! Ano ba iyan?! Mag sitigil nga kayo!” bulyaw ni lola habang nag lalakad papalapit sa'kin. Unti-unti namang pumatak ang mga luha sa aking mata. Mabilis akong dinaluhan ni Lola para tulungan na tumayo.

“Isa kapang matanda ka! Wala ka namang k'wenta sa bahay na'to. Pabigat kalang naman! Hindi kapa namatay-matay sama mo 'yang hayop mong apo!” niyakap ako ni lola dahil sa patuloy kong pag-iyak. Ang sakit, sobrang sakit marinig ang mga katagang 'yon mula sa sarili mong ina.

Buong buhay ko i never experience, i never feel the mothers love i want, i need. Mula bata palang hindi ko man lang naranasan na mag karoon ng masaya at buong pamilya. Niyakap ko pabalik si lola para kumuha ng lakas.

Si lola lang ang tanging kakampi ko, ang tanging nagtatanggol sa'kin at ang tanging nagmamahal sa'kin, siya lang, siya lang ang nagparamdam sa'kin ng lahat ng 'yon.

“Shh, tahan na apo. H'wag mong pansinin ang mga sinasabi ng ina mo.” bulong ni lola. Mas lalong nadurog ang puso ko ng dahil sa nakikita ko. Seing your mom infront of you, caring your young sibling that you never experience to her. Isang bagay lang naman ang hinahangad ko noon ang pagmamahal ng isang ina at ama.

Pero binigo nila ako. Imbis na magandang ala-ala ang ibigay nila, isang 'di ko malilimutang bangungot naman ang binigay nila sa'kin na hanggang kailan ay 'di ko malilimutan at hindi ko mapapatawad.

“Mommy, palayasin niyo na nga 'yan dito sa bahay! She hurts me! Ayoko nang makikita ang pagmumukha niyan dito kahit kailan! Baka saktan niya akong muli.” maarteng sumbong ni Mela kay mama habang humihikbi-hikbi pa na akal mo'y inaping bata.

“Get the fuck out in this house you son of a bitch! Wala ka namang nagiging silbi sa bahay na'to! Don't you ever go here again any more!” Sigaw ni mama sa mukha ko. Nanginginig ang kamay ko dahil sa sama ng loob at inggit na nararamdaman.

“Apo, mauna kana at baka kung mapa'no kapa.” muling bulong ni lola. Kaya mapait akong ngumiti at kumalas sa pagkakayakap kay lola at hinagilap ang mga gamit ko saka ako umalis.

“Don't go back again bitch!” pahabol na sigaw ni Mela pagkaalis ko sa bahay. Dinig ko pa ang sigaw nito dahil hindi pa'ko gaano nakakalayo. Hanggang ngayon may pumapatak paring luha sa mata ko, dahil sa sakit sa dibdib ng mga salitang narinig ko sa'king ina.

Haggard at stress akong nakarating sa may dorm. Pasalampak kong inihiga ang katawan sa sofa saka mahinang humi-hikbi na nakadapa.

“Anong nangyari sa'yo aber? Hoy! Bakit ka diyan umiiyak anong nangyari sa'yo? Ayos kalang ba?” alalang tanong ni Herley saka ako mabilis na dinaluhan at bigla akong niyakap. Isinuksuk ko naman ang mukha ko sa kaniyang leeg para umiyak at ilabas lahat ng sama ng loob ko.

“Ilabas mo lang 'yan Frei… hanggang sa gumaan na ang pakiramdam mo.” Herley carried my back to comfort me.

“Ang sakit Ley, k-kailan kaya? Kailan k-ko kaya m-mararanasan ang mahalin ng s-sarili mong i-ina?” nakapikit ang mga matang ani ko habang tuloy-tuloy sa paghikbi. Ang bigat ng dibdib ko, ang bigat-bigat.

“Shh, Frei… hayaan mo nalang sila. If you become a mother soon, doon mo lahat ibuhos lahat ng pagmamahal na kinakalinga mo sa ina mo. Sa kanila mo ibigay ang mga pangangailangan na hindi kayang ibigay sa'yo ng sarili mong ina.” sinuklay nito ang buhok ko gamit ang kaniyang kamay.

Umalis ako sa aming pagyayakapan at tinuyo ang mga luhang tumutulo sa aking mata. “Pagod ako ngayong araw, gusto ko munang mag pahinga ” paalam ko't tumayo saka tinahak ang papunta sa may aking silid.

Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan ko saka hinayaan ang sariling lamunin ang kama. I groaned when my body lie down in the bed. Mahigpit kong niyakap ang unan ko saka ipinikit ang mga mata. Malalim ang pagkakahimbing ko dahil sa pagod na nararamdaman.

Nakaramdam ako nang kung sino ang tumabi sa aking tabi habang natutulog ako sa aking kama. Hindi ko namang nagawang imulat ang mga mata, at tuloy na ipinikit ang mga mata.

Tumaas ang balahibo ko't nanigas ang buo kong katawan ng maramdaman ang kamay na gumagapang sa aking katawan. May humahawak ng katawan ko pero hindi ako makagalaw, nanigas ang buo kong katawan. Bakit hindi ako makagalaw? Hindi ko maimulat ang mata ko! Hindi ko rin magawang ibuka ang bibig ko. Gusto kong sumigaw pero 'di ko rin magawa.

“Shhh…'wag kang maingay Frei. Titikman kalang ni tatay.” isang ngisi ang narinig ko. Mahihinang ungot lang ang nagagawa ko dahil hindi ako makagalaw. “Saglit lang naman 'to hanggang labasan lang ako. Mukhang masarap ang anak ko ah.” isang kamay ang tumakip sa bibig ko.

Ang isang kamay nitong gumagapang sa buo kong katawan at dahan-dahang tinatanggal ang suot kong damit. “'w-wag p-po please, p-papa.” iyak ko dahil hindi alam ang gagawin. Nagawa kona ring magsalita ng hindi ko inaasahan.

“Saglit lang 'to frei. Dadahan-dahinan ni papa. Magtiwala ka, masasarapan ka rin.” sunod-sunod ang mga luhang pumatak sa aking mata. Sinubukan kong gumalaw para magpumiglas pero bakit ganon? Bakit parang nay yeyelo ang katawan ko? Hindi ko maigalaw.

“'w-wag p-po, 'w-wag, 'w-wag.” paulit-ulit kong bulong habang malayang hinahalay ang katawan ko ng walang kalaban-laban. Hubo't hubad na ang katawan ko. Hanggang sa kung ano ang pumasok sa aking pagkababae dahilan para maslalong kumawal ang mga luha sa aking mata dahil sa sakit, sakit dahil sa kawalang hiya ang ginagawa sa'kin ng sarili kong ama.

Ilang minuto, ilang minuto ang lumipas bago siya natapos dumihan ang buo kong pagkatao. Hindi ako makagalaw parin. Iyak lang, iyak lang ang tangi kong nagagawa dahil sa takot. Masakit din ang pagitan ng aking hita, kumikirot ito.

Naiwan akong parang walang nangyari sa akin sa loob ng aking silid at doon lang ako nag karoon ng lakas para igalaw ang katawan ko. Napatakip ako sa sariling bibig at doon humikbi ng pilit para 'di makagawa ng malakas at maingay na tinig.

Yakap-yakap ang sariling nagising ako sa isang bangungot na palaging bumibisita sa aking isipan kapag ako'y natutulog. Isang panaginip na hiniling ko nalang noon na isang panaginip nalang talaga at hindi na nangyari noon.