ASHY’S P.O.V Matapos naming makapag-usap ng maayos ni Cyruz Keith ay ipinatawag niya na rin agad si Cyram. At mula nga noon ay hindi na mapaghiwalay pa ang dalawa. Cyram is obviously happy being on his dad’s side. Ganoon din si Cyruz Keith dahil kung titingnan silang dalawa ng mga hindi nakakakilala sa kanila ay malamang na iisipin ng mga ito na matagal nang magkasama ang mag-ama. They instantly clicked with each other. At ako, nandito sa isang sulok. Nakaupo habang masayang pinagmamasdan ang bawat ginagawa nilang dalawa. Napahinga ako ng malalim. ‘Seems like you really made the best decision, Chram Ashy Monteflabio. ‘Di ba, dati lagi mong pinapangarap na makitang masaya ang anak mo kasama ang daddy niya? It’s finally happening now. And all of that is because of you. Napangiti ako sa isiping iyon. Now, I am more than sure na hindi na nakakaramdam pa ng kakulangan ang anak ko sa buhay niya. Kung dati ay nasanay ito na ako lang ang kasama, ngayon ay may daddy na rin ito. Not to
CK'S P.O.V"Thank goodness, you're here. Finally. Akala ko wala ka nang balak bumalik, eh.” saad ko agad nang mapansin ko ang pagbukas ng pinto na sinundan ng pagpasok doon ni Chram. May hawak siyang dalawang malaking paper na sa hula ko ay siyang kinalalagyan ng pagkain namin. Halos dalawang oras na siyang wala at kanina ko pa siya hinihintay. Even Cyram is waiting for her and is hoping for her immediate return. Hanggang sa nakatulog na lang lahat-lahat ang anak namin pero wala pa rin siya at ang mga pagkain na binili niya. "Galit na galit? Patay gutom yarn?” asik niya na naging rason para mapapikit ako ng mariin. Pigilan niyo ako, may pa patalsikin lang akong pandak saglit. Sa kabila ng pag-iinit ng nararamdaman ko ay mas pinili ko na lang na kumalma at huwag nang palalain pa ang sitwasyon. Isa pa… damn, gutom na ako! "Get that ready, you hear me? Maghuhugas lang ako ng kamay saglit—” "Ay, i-ready talaga agad? Hindi ko muna papagising 'yung anak mo? Grabe ka na, ha? Dead hungr
5 DAYS LATER… ASHY'S P.O.VMatapos ang medyo matagal na pananatili namin sa ospital para sa additional checkup ni Cyruz Keith, sa wakas, ngayon ay makakauwi na rin kami. Hindi pa siya nakakalabas ay planado na sa isip ko ang 'welcome home party' na Ia-arrange ko sakaling pwede na nga siyang ma discharge. At ngayon na nga ang araw na iyon! Sinadya ko talaga na umuwi muna at hindi magpalipas ng gabi. Nagdahilan na lang ako kay Cyruz Keith na medyo hindi maayos ang pakiramdam ko kaya baka makasama lang sa kanya kung pupunta pa ako roon para bantayan siya. Thank goodness, Mom and Dad was there. Pati na rin sina Tita Klara at Tito Peterson. They all made sure na hindi makakahalata si Cyruz Keith sa planong surprise party namin para sa kanya. According to Tita Klara, alas singko na daw ng hapon nila ilalabas si Cyruz Keith nang sa ganoon ay magkaroon pa kami ng mahabang oras para maihanda lahat ng dapat ihanda. Sana nga lang ay hindi siya magtaka o hindi kaya ay maubusan ng pasensiya da
CK’S P.O.V “Surprise!” Napaatras ako at muntik pang mapamura nang bigla na lang mula sa dilim ay sumulpot sila Chram na may dala pang cake. Sa taas niyon ay may kandila na ang apoy ang siyang nagsisilbing liwanag nila ngayon. “W-What’s this? Ano’ng—?” “I-blow mo na lang ‘yung candle. Bilis!” udyok ni Chram sa akin, “What?! Eh, ‘di dumilim naman kapag hinipan ko pa iyan—” “Ang kulit mo naman, eh. Basta nga, gawin mo na lang!” Napahinga ako ng malalim at saka ko ginawa ang gusto niya. Hinipan ko nga ang kandila at voila, gaya ng sabi ko ay nagdilim nga ang buong paligid. Tss. Buti na lang at segundo lang ang itinagal niyon at muli na ring nagliwanag ang paligid. Only this time, hindi na galing lang sa maliit na kandila na nasa ibabaw ng cake ang liwanag na iyon. Galing na iyon sa mismong light source at buong bahay na ang maliwanag. Much better. Mas normal. Nang iginala ko ang paningin ko sa paligid ay doon ko lang napansin na may mga dekorasyon pala sa paligid. May mga lobo, c
CK'S P.O.VAfter hearing those words, I felt the sudden urge to punch Jashler right on his fucking face.Ano'ng karapatan niya na pagsalitaan ng gano'n si Chram?!Naikuyom ko na lang ang kamao ko at akmang lalapitan ko na sana sila nang bigla namang bumukas ang elevator sa bandang likuran ko. Marami-raming tao ang lumabas doon at tila mga nagmamadali pa.I was about to shout at them for being so rude but before I could do that, I was able to recognize who those people are. Sina Tyler, Ate Ciara, Tyrone, at Tyrrah.Shit. Ano'ng ginagawa nila rito?Doon na ako lumapit sa kanila. And the first thing I noticed was Chram trying to control her tears. "Umuwi na kayo. You won't be allowed to visit my wife now, anyway.” Lahat ng atensiyon namin ay nabaling kay Jashler nang sabihin niya ang mga katagang iyon. He seemed so sad, yet so mad, as well. "Jashler—” "Ayoko nang ulitin pa ang mga sinabi ko na. Just leave.” putol ulit nito kay Tyrone sa ganoon pa ring tono. "Bumalik na lang kayo buka
CIARA'S P.O.VAs Jashler's wish, kinabukasan nga ay bumalik kami sa ospital kung saan naka admit si Jamie.Nakakalungkot lang na hindi namin kasama si Ashy ngayon. Pinilit naman namin na isama siya pero siya na rin ang kusang tumanggi dahil gusto raw niyang igalang ang kagustuhan ni Jashler na huwag muna siyang makita.Kaya ngayon, kaming lima lang ang magkakasamang bumalik sa ospital. Ako, si Tyler, si Tyrrah, si Tyrone, at si CK.Hindi kagaya ng kagabi ay sa private room na namin inabutan si Jamie. She's finally out of the emergency room. Iyon nga lang ay hindi namin inaasahan ang masamang balita na bumungad sa amin. Wala na ang baby na dinadala niya…"Kamusta na si Jamie?” mahinang tanong ko kay Jashler. Sinadya kong sundan siya nang lumabas siya kanina mula sa kwarto na kinaroroonan ni Jamie. Umiiyak pa rin kasi ito at hindi mapakalma. Kinailangan pang tumawag ng doktor para magturok ng pangpakalma dito na kalaunan ay naging dahilan na rin ng tuluyan niyang pagkatulog."I… don't t
ASHY’S P.O.VTyrrah just called and she informed me that Jamie officially lost her baby.At ngayong mag-isa lang ako dito sa kwarto ay hindi ko mapigilan na lalong mag-isip ng kung anu-ano na tungkol sa kanya. My best friend just lost her baby. And I am the one who’s taking her husband’s blame.Sa isiping iyon ay muli na naman akong napahagulhol ng iyak. At gaya ng kanina, isinubsob ko na lang ang mukha ko sa unan nang sa ganoon ay mapigilan ko ang mag-ingay kahit papaano.Habang mag-isa ako ay parang tukso rin na bumalik sa isip ko lahat ng masasayang ala-ala na meron kami ni Jamie. Way back on our high school days, kung kailan ini-imagine pa lang namin ang lahat ng pinagdaraanan namin ngayon…“What?! No way! Mas gugustuhin ko na lang na tumandang dalaga at mamatay ng mag-isa kaysa maging asawa ang kumag na Cyruz Keith na iyon! He is nothing but a huge pain in the ass!” nanggigigil na putol ko bago pa man masabi ni Jamie ang mga sasabihin niya na alam kong makakapagpa inis lang sa ak
JAMIE’S P.O.VIt’s been two days since I was discharged from the hospital. Two days. Pero hanggang ngayon, pakiramdam ko ay preso pa rin ako ng sarili kong kapalaran. Nakakulong ako sa isang lugar na puno ng lungkot, sakit, hinanakit, at… poot.Dalawang araw na ang mabilis na lumipas mula nang makalabas ako sa ospital, at halos limang araw na rin ang lumipas mula nang mawala ang anak ko sa akin. Sa amin ni Jashler.Pero hanggang ngayon ay hindi pa rin lubusang nagsi-sink in sa akin ang lahat. I still feels like I am carrying our baby. Pakiramdam ko, nasa tiyan ko pa rin siya. Gumagalaw pa rin siya roon, humihinga. It is so hard to see my dreams falling and crashing into pieces. Lalo na kung kailan inaakala kong unti-unti ko nang nakukuha ang lahat ng ‘soon’ na pinapangarap ko lang noon.“Hon, wala ka ba talagang balak lumabas? It’s been two days since you got ut of the hospital and it’s been two days, too, since you chose to lock yourself in this room. Ni ayaw mong lumabas para magpa
JASHLER’S P.O.VKasalukuyan kaming nanonood sa eksena nina Tyrone at Tyrrah habang sama-sama kaming nakatago sa likod ng isang malaking mausoleo ilang hakbang lang ang layo sa kanila.Habang nakatingin sa kanila at nakikinig sa pinag uusapan nila ay hindi namin maiwasang kiligin at matawa paminsan-minsan. Yes, mabibigat nga ang linyahan nilang dalawa pero sa nakikita ko, alam kong maaayos din nila iyon. Si Tyrone pa? He’s the best man every woman could ask for. At sa aming magkakaibigan, siya ang pinakamatino at pinakamahinahon. Kaya hindi niyo ako masisisi kung bakit gano’n na lang kalaki ang tiwala ko sa lalaking iyon. Anyways, balik sa pakikinig namin sa eksena ng dalawang baliw naming mga kaibigan. Oo, baliw. Dahil pareho lang naman talaga silang mga baliw na baliw sa pag ibig. ‘Di ba?Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin makita ang falling action sa nagaganap na gulo sa pagitan nila. They’re still shouting at each other real loud. I bet, hindi nila magagawa iyan kung alam nilang
TYRRAH’S P.O.VNaglalakad ako at palabas na ng sementeryo nang mapansin ko bigla na wala na ang singsing sa daliri ko. As of now, I should be wearing two rings— ang singsing na tanda ng engagement namin ni Tyrone at ang singsing na bigay pa ni Mommy noong nabubuhay pa siya. Pero huli na nang mapansin ko na iisang singsing na lang pala ang suot ko. At ang nawawala pa ay ang singsing na galing kay Mommy!I’ve been wearing it like since forever! At hindi ako papayag na basta-basta na lang mawala iyon. Never!Kaya kahit mabigat sa loob ko ay naglakad ako ulit. Pero this time, sa kabilang direksyon naman. Pabalik sa puntod nina Mommy kung saan na ako galing kanina.Sa kalagitnaan ng paglalakad ko, bigla ko na lang naramdaman na parang mag kung ano, o kung sino na sumusunod sa akin. Pero dahil nagmamadali na ako ay hindi ko na iyon pinansin pa. I just focus on what I have to do: ang bumalik sa pinanggalingan ko habang hinahanap ang singsing ko na bigla na lang nawala o baka nahulog sa kung
TYRONE’S P.O.VHabang nagmamadali kami sa pagpunta sa sementeryo, ang lugar na na-track ni Ashy na kinaroroonan ng fiancee ko ay hindi ko magawang mapakali.I am nervous, I am worried. At hanggang ngayon, hindi ko magawang alisin at pigilan ang utak ko na mag isip at humanap ng kung anu-anong posibilidad na pwedeng maging rason nang biglaan niyang pag alis.“I thought everything is fine now, Tyrrah. Nag usap na tayo. I gave you all the assurance in this freaking world, just so you could not feel bad. And you said that its fine, and you’re fine already. You even promised that our wedding will happen whatever it may face. Pero ano na ngayon? Nasaan ka na? Why did you just run and left me behind like this?” hindi maiwasang sumbat ng isip ko.I was hurt and feeling betrayed at the same time. Maiintindihan ko naman kasi kung sinabi niya na alng at pinarating sa akin ng maayos ang lahat. Lagi naman akong nakikinig sa kanya at lagi ko namang ginagawa lahat ng tingin kong pinakamabuti. Basta
TYRRAH’S P.O.VKung kailan akala kong ayos na lahat, doon pa biglang bumalik ang takot at pagdududa ko sa sarili ko na bunga pa rin ng masaklap kong nakaraan.Few years ago, I answered Tyrone a ‘yes’. Pumayag akong maging kami na sa wakas. At ang pagpayag na iyon ay hindi lang bunga ng awa o napilitan lang akong sagutin siya. He courted me for the last few years. Pinatunayan niya sa akin kung gaano niya ako kamahal sa kabila ng mapait kong nakaraan. Sa kabila ng napakarami kong kakulangan. He still stood beside me, patiently waiting will all the respect a woman like me could ever get. Hindi niya ako itinuring na iba. He made me feel like a normal woman who used to be in an ordinary and usual environment. He did everything that a man could do for his woman. He made me feel loved every single time. He treated me as if I am some kind of a princess. At higit sa lahat, marami siyang bagay na isinakripisyo para lang sa akin.And those thoughts made me week as I stumble to my knees. Alam kon
ASHY’S P.O.VMatapos ang natanggap kong tawag mula kay Tyrone ay hindi na ako napakali pa. And after that conversation we just had, I received a message from him containing an address of what seemed to be a… pastry shop?Hindi naman na ako nag aksaya pa ng panahon at binilin ko na agad ang anak ko sa mga kasambahay. I then called my parents and Cyruz Keith’s nang sa ganoon ay may magbantay pa rin na kapamilya namin sa anak ko. After that, I took nothing but my car key and immediately rush to the place that Tyrone just sent. Pagkarinig ko roon ay hindi na ako nagulat at nagtaka pa nang makita ko na kumpleto na kaming magkakaibigan doon. Well, except of course for Tyrrah dahil siya nga ang nawawala.“May idea na ba kayo kung saan posibleng nagpunta si Tyrrah?” salubong na tanong ko agad sa kanila nang makalapit na ako.“We still don’t have any clue. Ikaw nga ang sinasabi ko kanina pa na contact-in dahil baka sakaling nagbigay siya ng kahit ano’ng hint o information sa iyo kung saan siy
3 months later…ASHY’S P.O.VOo, tatlong buwan na nga ang mabilis at agad na lumipas mula nang mangyari ang lahat. Ang pagkawala ng anak nina Jamie at Jashler, ang paninisi sa akin, at ang muntik nang pagkasira ng pagkakaibigan namin.But thankfully, hindi rin nagtagal ang problemang iyon sa amin. We managed to find everything behind it just in days! At masuwerte kami na sa kabila ng sakit at galit na nararamdaman noon ni Jashler ay hindi siya basta-basta nagpadala sa damdamin niya at nagbubulag-bulagan sa sitwasyon. He still did the right thing as soon as he could— bagay na siyang naging simula para unti-unting bumalik ulit sa normal ang lahat.Matapos kasi niyang malaman ang totoo sa likod ng pagkalaglag sa anak nila ni Jamie, sinimulan niya nang humanap ng ebidensiya na magpapatunay na totoong ang ina niya nga ang may malaking kinalaman sa likod ng ‘aksidente’ umano at bunga ng ‘stress’ na pagkalaglag ng anak nila. Together with the boys, the found the said drugs that are intention
JASHLER’S P.O.VMatapos kong pumayag sa kagustuhan ng asawa ko na makita si Ashy ay naghanda na agad ako sa pag alis.It’s just that… I don’t wanna see her right now. Dahil hanggang ngayon, naniniwala pa rin ako na siya ang may kasalanan kung bakit nawala ang magiging unang anak sana namin ni Jamie. Like, damn. Sino pa nga ba ang dapat sisihin, ‘di ba? Before she came back, all was fine. Maliban kay CK, of course. But what I am talking here is all about my wife. My family. Pero mula nang dumating siya ay nagkaganito na lahat. Naging maayos nga si CK, parang lumipat naman lahat ng kamalasan na pinagdaanan niya kay Jamie. Tss.Everything bad thing happened in CK were all caused by Ashy’s unjust acts. Nasira ang buhay niya mula nang umalis si Ashy nang walang alam. And now, Jamie and my life is close to being ruined nang dahil lang sa dumating siya.Kaya walang karapatan ang kahit sino na kuwestiyunin ang nararamdaman kong inis at galit kay Ashy. Even for my “friends” who seemed to be in
CK’S P.O.VNang makarating kami sa dating bahay nina Jashler ay nasiguro na agad namin na naroon nga siya. Kung paano? Simple lang. Sa labas kasi naka park ang sasakyan niya na hindi ko alam kung sinadya niya ba o tinamad lang talaga siyang ipasok iyon.Anyways, the house I am talking about is their family house. Kung saan siya lumaki kasama ang mga magulang niya.“What’s the name of that drug again?” mula sa likuran ko ay rinig kong tanong ni Tyrone.“That’s bullshit, Tyrone. Kanina ka pa paulit ulit na nagtatanong niyan at kanina pa rin namin paulit ulit na sinasabi ang sagot. Isang isa na lang, bibirahin na kita.” tila asar naman nang saad ni Tyler.“Mifepristone. Mifepristone. Mifepristone. Baka makalimutan mo na namang gago ka.” saad ko sa kanya. “O, baka pati ‘yung plano natin, limot mo na. Papasok tayo sa bahay nila Jashler, and we’ll act like we only visit to cheer Jashler up. Pero ang totoo, titingnan natin kung may gamot tayong makikita sa bahay na iyan o sa mga gamit ng de
ASHY’S P.O.V Nang makauwi ako sa bahay matapos ang pag-uusap namin ni Jamie ay nagpatawag agad ako ng meeting. Kailangan kong sabihin agad sa kanila ang mga impormasyon na sinabi sa akin ni Jamie. Matapos lang ang ilang minuto matapos kong magpadala ng mensahe ay namalayan ko na lang ang sarili ko na pinapaligiran na ng mga kaibigan ko. Ate Ciara is present, Tyrrah is here, even Tyler and Tyrone didn’t miss to attend. Maging si Cyruz Keith ay nandito rin. Sina Jamie at Jashler lang ang wala dahil bukod sa sila ang involved sa meeting namin na ito ay wala rin naman si Jashler. Si Jamie naman ay sinabihan ko muna na magpahinga na lang at iwan na lang sa amin ang lahat ng kailangang gawin. “I’m sorry that I had to call you at this hour. May importante lang kasi tayong dapat pag-usapan. And it’s all about Jamie and her current miscarriage.” pagsisimula ko. Agad na bumadya ang gulat at pagkabigla sa mga mukha nila. “Kauuwi ko lang galing sa kanila nang tawagan ko kayo. Jashler was not