“นาย... เอาแรงมาจากไหน?” โจไซอาห์ถามด้วยความตกตะลึง สีหน้ายังดูตกใจไม่หาย เมอร์ลินหัวเราะแล้วถอดเสื้อคลุมอาบน้ำโยนทิ้งลงบนพื้นห้อง“ถึงผมจะแต่งเข้ามาเป็นภรรยา แต่อย่าลืมสิครับว่าผมเองก็เป็นผู้ชายเหมือนคุณ” ส่งยิ้มให้ก่อนหมุนตัวหันหลังพร้อมกับอยู่ในท่าหกเก้าที่พวกเขาไม่เคยทำมาก่อน โจไซอาห์ลอบกลืนน้ำล
พอความจุกเริ่มเลือนหาย สะโพกมนก็เริ่มขยับขย่มขึ้นลงอย่างค่อยเป็นค่อยไป และแม้ห้องนอนจะเปิดเครื่องปรับอากาศ แต่ตามร่างกายของเมอร์ลินก็เริ่มมีเม็ดเหงื่อผุดซึมขึ้นมาตามใบหน้าและลำคอ โจไซอาห์ไม่อาจละสายตาจากกายขาวที่ขยับอยู่บนตัวได้เลย ไหนจะสีหน้าของเมอร์ลินที่ดูเย้ายวนเชิญชวนให้เขาอยากกระทำมากกว่านี้ แ
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊า! ร เร็วไป! อึก อ๊า เร็วไปแล้วครับ!” เมื่อแกนกายที่ฝากฝังอยู่ในตัวถูกขับเคลื่อนด้วยสะโพกสอบถี่ยิบกว่าครั้งไหน ๆ และหนักหน่วงจนช่วงท้องน้อยของเมอร์ลินเสียววาบคล้ายผีเสื้อนับพันนับหมื่นบินวน แถมบางช่วงจังหวะยังรู้สึกเหมือนกับว่าตัวตนจะผลุบเข้ามาในท้องจริง ๆ มือเรียวยกจิกหมอนใบโตที่
“ผมไม่เกลียดแล้ว แฮ่ก เพราะฉะนั้น อือ ให้ผมพักสักที” ซบหน้าลงกับอกกว้างพร้อมลมหายใจที่หอบหนัก โจไซอาห์กดจูบที่ขมับแผ่วเบา“แต่ฉันยังไม่อยากพอ” คำตอบของโจไซอาห์ทำเมอร์ลินชะงักก่อนกำปั้นจะทุบลงบนอกกว้างอย่างแรง“ไหนว่าเป็นหมาแล้วเชื่อฟังผมไง!”“แล้วตอนหมามันติดสัด มันฟังเจ้าของมันด้วยเหรอ? ไม่ยักรู้แฮ
มันอาจจะไม่ได้เป็นแบบนั้นไปเสียทุกครอบครัว แต่ส่วนมากที่เขาพบเจอล้วนเป็นแบบที่เอเวอร์เร็ตต์ว่ามา เขาไม่ต้องการอะไรแบบนั้น“สิ่งที่พ่อทำมันไม่ได้สูญเปล่าหรอกครับ กลับกันมันทำให้ผมกับพวกพี่ ๆ มีเส้นทางในการใช้ชีวิตมากกว่า เพราะต้องแข่งขันเพื่อเป็นผู้นำ พวกผมถึงขวนขวายหาความรู้ที่ไม่ได้มาจากพรสวรรค์แบบ
“ก่อนเดินทางก็แวะบอกแม่ด้วยนะคะ เข้าใจไหม?” อเดลกำชับ โจไซอาห์พยักหน้าแล้วหอมแก้มมารดาเป็นการขอบคุณอีกครั้งก่อนจะเอ่ยลาบิดาแล้วเดินออกจากคฤหาสน์ไป เอเวอร์เร็ตต์มองตามลูกชายจนลับสายตาก่อนมองอเดลที่อมยิ้มให้เขา“ลูกชายเราเป็นพ่อที่ดีเหมือนกับที่รักเลยนะคะ” อเดลกล่าว“หึ จะดีได้เท่าผมจริงหรือเปล่า? ...
“ทานให้อร่อยนะคะคนเก่ง” ลูบหัวลูกก่อนก้มหอมไปทีแล้วเดินกลับมาทำงาน เรเธเซียที่ยังเห็นดะดี๊ในสายตาก็เลยไม่ได้งอแง มิหนำซ้ำยังกินไปหยอกเย้ากับเคทไป สามสิบนาทีหลังจากนั้นเมอร์ลินก็ตื่นพร้อมกับคำแรกที่ทักทายทันทีที่เห็นหน้าสามี“ผมหิว”“นายควรจะทักทายสามีนายก่อนไม่ใช่หรือไง?”“อย่ามากวนประสาทคนหิวได้ไ
“ที่เธอกลับมาเพราะมาเวอริคสั่งงั้นเหรอ” เมอร์ลินรู้ว่าพี่น้องคาร์ลอฟถูก มาเวอริคลากมารันเซียทั้งหมด การที่อยู่อิงเกรเซียนในเวลานี้มีแค่เหตุผลเดียวเท่านั้น เพราะมาเวอริคเป็นคนสั่งอย่างแน่นอน“อืม พี่เขาอยากให้นายปลอดภัยมากที่สุดและอยากให้นายมีความทรงจำสุดท้ายที่ดีในคาร์ลอฟ เหตุผลที่มาที่นี่ก็เพื่อตั
ฝ่ามือเรียวที่เหี่ยวย่นตามวัยวางกรอบรูปกรอบใหม่ลงบนโต๊ะที่อัดแน่นด้วยกรอบรูปมากมาย เศษกระดาษที่ถูกตัดถูกขยำรวบใส่ถังขยะ ก่อนจะยกถังขยะนั้นกลับไปไว้ที่ของมัน มารีแอนน์มองภาพเหล่านั้นด้วยรอยยิ้มก่อนจะหันหลังให้เมื่อมีเสียงเรียก ประตูบ้านถูกเปิดออกพร้อมแสงสว่างของช่วงสายสาดส่องเข้ามาด้านในกรอบรูปที่ติ
“พี่เมอร์ลิน เอ่อ ยินดีด้วยนะครับกับการแต่งงาน” อูรีเอลเอ่ยอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ“เออ ขอบใจ” และเมอร์ลินก็ขอบใจห้วน ๆ เพราะยังไม่ชอบหน้าอูรีเอลเหมือนเคย“ผมรู้ว่านายเกลียดผม แต่ช่วยรับของขวัญชิ้นนี้ได้หรือเปล่า?” อิการาชิพูดขึ้นมาก่อนวางกล่องบางอย่างที่มีขนาดเท่าฝ่ามือลง เมอร์ลินไม่ได้แสดงท่าทางรังเกีย
เมื่อได้เวลาอันสมควร เรเธเซียก็ถูกเมอร์ลินอุ้มพามาที่กลางสนาม จากซุ้มแต่งงานกลายเป็นโต๊ะที่มีเค้กช็อกโกแลตและลูกสตอเบอร์รี่วางเรียงเป็นชั้น ๆ บนเค้กมีเทียนเลขสามปักอยู่พร้อมตัวอักษร HBD.SIASIA เขียนอยู่ ผู้คนมากมายที่รายล้อมล้วนเป็นคนที่รักหนูน้อยเรเธเซียคนนี้ แต่เสียใจด้วยที่ในสายตาของเรเธเซียมีแต่
“แต่เรเธเซียคงยังไม่รู้สินะว่าตัวเองจะเป็นพี่สาวแล้ว” พอพูดแล้วก็หันมองเจ้าหญิงน้อยที่สนใจแต่เล่นกับคุณลุงมาเวอริค เมอร์ลินยิ้มบางก่อนสายตาจะสะดุดกับใบหน้าที่ดูซีดเล็กน้อยของอิการาชิ ตามจริงไม่จำเป็นต้องใส่ใจ แต่เขาก็ไม่อยากให้ใครมาตายในที่ของเขา เมอร์ลินจึงขอตัวแล้วเดินเข้ามาหาพี่ชาย“จะตายเหรอ? ถ้
‘ถ้าเซียเซียเห็นดาดี๊กับมามี๊จุ๊บ ๆ กัน เซียเซียต้องปิดตาแบบนี้นะคะ’ทั้งบอกและทำให้ดูเป็นตัวอย่าง การอบรมของคุณอาฝาแฝดก็เลยประสบความสำเร็จ ยกเว้นโอนิกซ์ที่ยืนจ้องตาแป๋ว ซึ่งแน่นอนว่ารามิเอลกับอิดอนได้แต่กำหมัดอยากซัดหน้าโจไซอาห์เหลือเกินช่วงเวลานี้นับเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขรองลงมาจากตอนเห็นหน้าลู
โจไซอาห์ทำให้พี่ชายอย่างมาเวอริครู้สึกอุ่นใจที่จะฝากน้องชาย แม้ความเป็นจริงเขาจะไม่มีสิทธิ์เข้ายุ่งเพราะทั้งคู่เคยแต่งงานกันแล้ว แต่พอได้รับหน้าที่พี่ชายจากเมอร์ลิน ความหวงน้องมันก็ทำงานเกินหน้าตาทันที“พ่อได้ยินและได้รับรู้ถึงความรักที่ลูกมีต่อภรรยา ขอให้พระเจ้าทรงมอบพรแด่ลูก” บาทหลวงกล่าวขึ้นพร้อม
เมอร์ลินอยากจะจับมาฟัดให้รู้แล้วรู้รอดเพราะความน่ารักของลูกสาวและอยากขอบคุณฝาแฝด เพราะฝาแฝดเลยนะ เรเธเซียถึงได้น่ารักน่าชังและสวยสมเป็นเจ้าหญิงน้อย ส่วนมงกุฎดอกไม้นี้สองสาวก็คงร่วมแรงด้วยแต่น่าจะให้เรเธเซียได้มีส่วนทำมากกว่า คนที่บอกให้เอามาให้ก็คงเป็นสองคนนั้นอีก ซึ่งความเป็นจริงก็ตรงตามที่เมอร์ลิน
“อะไรล่ะ ว่ามาเลย พี่ให้เราได้ทุกอย่าง” มาเวอริคยกมือจับไหล่น้องชายแล้วบีบเบา ๆ หวังให้เมอร์ลินได้ใจเย็นลง“มันไม่มีโอกาสพูดแล้วนอกจากวันนี้เท่านั้น ผมเลยจะขอทำตัวเป็นน้องชายขี้แยครั้งแรกและครั้งสุดท้ายนะครับ” สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนยกมือทาบทับลงบนหลังมือพี่ชายที่บีบไหล่ตน “ตั้งแต่เกิดจนออกจากตระกู
เมื่อครอบครัวทางฝ่ายเจ้าสาวมาครบ ต่อไปก็เป็นครอบครัวทางฝ่ายเจ้าบ่าว รถเบนซ์วิ่งยาวมาเป็นขบวน คันแรกที่จอดเป็นของผู้นำตระกูลและภรรยาฝาแฝดที่ขนาบข้าง ตามด้วยลูกชายคนโต คนรอง คนกลางและลูกสาวฝาแฝด เป็นที่รู้กันอยู่แล้วว่าครอบครัวนี้ไม่จำเป็นต้องบรรยายความหรูหราและความดูดีใด ๆ หากไม่นับเรื่องความดีของพ