“ค่ะ พี่แน่ใจแล้ว”“นายคงไม่ลืมว่าถอนตัวไปยังไง หากมีเรื่องมาก็ต้องไปด้วยกันอยู่ดีเหมือนกับพี่ชายคนนี้นี่ไง” เจฟรีย์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงติดขำแล้วหันมองหน้าพอร์ชก่อนหัวเราะเหมือนมันเป็นเรื่องตลก ผ่านไปสักพักเจฟรีย์ก็เงียบแล้วถอนหายใจ “พี่ชายคนนี้น่ะนะเตรียมใจไว้แต่แรกแล้วว่าต้องสูญเสียคนในปกครองไม่มา
“แผลนิดเดียว”“อาบน้ำแล้วไปหาหมอเลยครับ”“ฉันอาบมาแล้ว” อาบจากที่โรงแรมในอิงเกรเซียนก่อนเดินทางกลับและแผลก็ได้เอมี่ช่วยทำให้ใหม่อีกครั้ง แต่โจไซอาห์ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมปากแผลถึงเปิด ต้องเย็บงั้นเหรอ?“อย่างน้อยก็ล้างหน้าล้างตาแล้วแปรงฟันไปหาหมอครับ ถ้าคุณไม่ยอมไปผมจะบอกกับคุณแม่”“นายไม่อยากรู้เ
“นั่นสิ แต่เรื่องนี้เราต้องปรึกษาหนูลินด้วย แต่เอาไว้ค่อยคุยเรื่องนี้อีกที” อลิซยิ้มแล้วควงแขนน้องสาวก่อนพากันเดินมาที่รถ ระหว่างที่รอเมอร์ลินมา อลิซก็ได้ติดต่อไปหาคนรักแล้วถามถึงอาการของลูก ๆเมอร์ลินถอดเสื้อที่สวมออกแล้วก้มมองท้องของตัวเองที่โตวันโตคืน ริมฝีปากขยับยิ้มเล็กน้อยก่อนเปิดตู้เสื้อผ้าหย
พยักหน้าเข้าใจแล้วเอ่ยต่อ“ถ้างั้นพ่อจะเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ฟัง ในส่วนที่พ่อรู้มา”“โอเคครับ” เมอร์ลินกลืนน้ำลายลงคอ สีหน้าดูเครียดขึ้นมา โจไซอาห์ขยับเปลี่ยนท่านั่งก่อนยกตัวภรรยาขึ้นแผ่วเบาแล้วพานั่งตัก “ทำไมไม่บอกให้รู้ตัวก่อนล่ะครับ!” กัดฟันพูดทั้งรอยยิ้ม แต่ไม่ได้รับคำตอบอะไรกลับมานอกจากสองแขนท
“ถ้าไม่อยากถูกเข็นเข้าห้องดับจิตก็ช่วยสงบปากสงบคำด้วยครับคุณสามี” กัดฟันพูดเสียงหวานท่ามกลางความอับอายที่ถาโถมเข้ามา ถึงจะไม่รู้ว่าอะไรทำให้โจไซอาห์เปลี่ยนไปแต่ที่แน่ ๆ เมอร์ลินอยากมุดดินหนีเป็นที่สุด!“ไว้มาเวอริคติดต่อรามิเอลมาเมื่อไหร่ เราค่อยคุยเรื่องนี้กันอีกที” เอเวอร์เร็ตต์บอกกับทุกคน“ติดต่อ
“ฉันดูแปลกไปงั้นเหรอ?” โจไซอาห์เอ่ยถามแล้วคุกเข่าลงตรงหน้าภรรยา สองแขนยกโอบเอวขณะที่ใบหน้าแนบลงบนท้องแผ่วเบา เมอร์ลินแปลกใจเข้าไปใหญ่แต่ก็วางมือลงบนศีรษะของสามีแล้วตอบคำถามนั้น“ใช่ครับ ตั้งแต่กลับมาคุณดูแปลกจนประหลาดเลยล่ะ” จริง ๆ มันก็ประหลาดที่พวกเขาพัฒนาความสัมพันธ์ที่ตีกันมาห้าปีไปในทางที่ดีขึ้
“เข้าใจแล้ว” โจไซอาห์ลุกขึ้นยืนก่อนเชยคางเมอร์ลินแล้วทาบริมฝีปากลงบนปากอิ่มที่รอรับอยู่ก่อน เมอร์ลินยกแขนโอบคอสามีพร้อมเบียดริมฝีปากเข้าหา ความคิดถึงที่ต้องเก็บไว้ก่อนเพราะสามีบาดเจ็บ เลยจำต้องไล่ให้ไปหาหมอนั้น ตอนนี้เมอร์ลินปลดปล่อยมันออกมาแล้ว ทั้งกอดคอสามีแน่น ทั้งวาดลิ้นให้ทั่วภายในปากสามีก่อนเก
“นายช่วยเอนหลังหน่อยได้ไหม?” เหลือบสายตาขึ้นสบภรรยาแล้วเอ่ยถามพร้อมกับผละมือออกจากแกนกายเมอร์ลิน เมอร์ลินเม้มริมฝีปากแล้วพยักหน้าก่อนเอนตัวไปด้านหลังเล็กน้อยโดยมีสองแขนของสามีคอยโอบประคองไว้อย่างแน่นหนา เมื่อยอดอกทั้งสองข้างอยู่ในระดับพอเหมาะ ริมฝีปากหนาก็ครอบครองมันทั้งที“อื๊อ...! อ๊ะ ก กัดแรงไป อ
ฝ่ามือเรียวที่เหี่ยวย่นตามวัยวางกรอบรูปกรอบใหม่ลงบนโต๊ะที่อัดแน่นด้วยกรอบรูปมากมาย เศษกระดาษที่ถูกตัดถูกขยำรวบใส่ถังขยะ ก่อนจะยกถังขยะนั้นกลับไปไว้ที่ของมัน มารีแอนน์มองภาพเหล่านั้นด้วยรอยยิ้มก่อนจะหันหลังให้เมื่อมีเสียงเรียก ประตูบ้านถูกเปิดออกพร้อมแสงสว่างของช่วงสายสาดส่องเข้ามาด้านในกรอบรูปที่ติ
“พี่เมอร์ลิน เอ่อ ยินดีด้วยนะครับกับการแต่งงาน” อูรีเอลเอ่ยอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ“เออ ขอบใจ” และเมอร์ลินก็ขอบใจห้วน ๆ เพราะยังไม่ชอบหน้าอูรีเอลเหมือนเคย“ผมรู้ว่านายเกลียดผม แต่ช่วยรับของขวัญชิ้นนี้ได้หรือเปล่า?” อิการาชิพูดขึ้นมาก่อนวางกล่องบางอย่างที่มีขนาดเท่าฝ่ามือลง เมอร์ลินไม่ได้แสดงท่าทางรังเกีย
เมื่อได้เวลาอันสมควร เรเธเซียก็ถูกเมอร์ลินอุ้มพามาที่กลางสนาม จากซุ้มแต่งงานกลายเป็นโต๊ะที่มีเค้กช็อกโกแลตและลูกสตอเบอร์รี่วางเรียงเป็นชั้น ๆ บนเค้กมีเทียนเลขสามปักอยู่พร้อมตัวอักษร HBD.SIASIA เขียนอยู่ ผู้คนมากมายที่รายล้อมล้วนเป็นคนที่รักหนูน้อยเรเธเซียคนนี้ แต่เสียใจด้วยที่ในสายตาของเรเธเซียมีแต่
“แต่เรเธเซียคงยังไม่รู้สินะว่าตัวเองจะเป็นพี่สาวแล้ว” พอพูดแล้วก็หันมองเจ้าหญิงน้อยที่สนใจแต่เล่นกับคุณลุงมาเวอริค เมอร์ลินยิ้มบางก่อนสายตาจะสะดุดกับใบหน้าที่ดูซีดเล็กน้อยของอิการาชิ ตามจริงไม่จำเป็นต้องใส่ใจ แต่เขาก็ไม่อยากให้ใครมาตายในที่ของเขา เมอร์ลินจึงขอตัวแล้วเดินเข้ามาหาพี่ชาย“จะตายเหรอ? ถ้
‘ถ้าเซียเซียเห็นดาดี๊กับมามี๊จุ๊บ ๆ กัน เซียเซียต้องปิดตาแบบนี้นะคะ’ทั้งบอกและทำให้ดูเป็นตัวอย่าง การอบรมของคุณอาฝาแฝดก็เลยประสบความสำเร็จ ยกเว้นโอนิกซ์ที่ยืนจ้องตาแป๋ว ซึ่งแน่นอนว่ารามิเอลกับอิดอนได้แต่กำหมัดอยากซัดหน้าโจไซอาห์เหลือเกินช่วงเวลานี้นับเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขรองลงมาจากตอนเห็นหน้าลู
โจไซอาห์ทำให้พี่ชายอย่างมาเวอริครู้สึกอุ่นใจที่จะฝากน้องชาย แม้ความเป็นจริงเขาจะไม่มีสิทธิ์เข้ายุ่งเพราะทั้งคู่เคยแต่งงานกันแล้ว แต่พอได้รับหน้าที่พี่ชายจากเมอร์ลิน ความหวงน้องมันก็ทำงานเกินหน้าตาทันที“พ่อได้ยินและได้รับรู้ถึงความรักที่ลูกมีต่อภรรยา ขอให้พระเจ้าทรงมอบพรแด่ลูก” บาทหลวงกล่าวขึ้นพร้อม
เมอร์ลินอยากจะจับมาฟัดให้รู้แล้วรู้รอดเพราะความน่ารักของลูกสาวและอยากขอบคุณฝาแฝด เพราะฝาแฝดเลยนะ เรเธเซียถึงได้น่ารักน่าชังและสวยสมเป็นเจ้าหญิงน้อย ส่วนมงกุฎดอกไม้นี้สองสาวก็คงร่วมแรงด้วยแต่น่าจะให้เรเธเซียได้มีส่วนทำมากกว่า คนที่บอกให้เอามาให้ก็คงเป็นสองคนนั้นอีก ซึ่งความเป็นจริงก็ตรงตามที่เมอร์ลิน
“อะไรล่ะ ว่ามาเลย พี่ให้เราได้ทุกอย่าง” มาเวอริคยกมือจับไหล่น้องชายแล้วบีบเบา ๆ หวังให้เมอร์ลินได้ใจเย็นลง“มันไม่มีโอกาสพูดแล้วนอกจากวันนี้เท่านั้น ผมเลยจะขอทำตัวเป็นน้องชายขี้แยครั้งแรกและครั้งสุดท้ายนะครับ” สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนยกมือทาบทับลงบนหลังมือพี่ชายที่บีบไหล่ตน “ตั้งแต่เกิดจนออกจากตระกู
เมื่อครอบครัวทางฝ่ายเจ้าสาวมาครบ ต่อไปก็เป็นครอบครัวทางฝ่ายเจ้าบ่าว รถเบนซ์วิ่งยาวมาเป็นขบวน คันแรกที่จอดเป็นของผู้นำตระกูลและภรรยาฝาแฝดที่ขนาบข้าง ตามด้วยลูกชายคนโต คนรอง คนกลางและลูกสาวฝาแฝด เป็นที่รู้กันอยู่แล้วว่าครอบครัวนี้ไม่จำเป็นต้องบรรยายความหรูหราและความดูดีใด ๆ หากไม่นับเรื่องความดีของพ