“Ano? Tama ba ako? You have the same feelings as mine. Bakit ba nagpapakipot ka pa?” pukaw ni Henry sa kanyang pag-iisip.Natauhan naman si Liana. Pumiksi siya upang makawala sa pagkakahawak nito. Bahagya siyang umatras at naniningkit ang mga matang tinitigan niya ito.“Kung kayo lang din,” aniya at hinagod ito ng tingin. Kung insultuhan lang din ang gusto nito, ibibigay niya.Nag-isang linya naman ang mga kilay ni Henry. “Why don’t you continue what you were saying?” anito. Naglagutukan pa ang mga bagang nito sa igting ng pagkakasabi niyon.Umismid si Liana. “Kung kayo lang din… huwag na lang. Kahit kayo pa ang kahuli-hulihang lalaki sa mundo.” Tugon niya at muli itong hinagod ng tingin. Nagtagal ang mga mata niya sa may pagitan ng hita nito na hindi niya alam kung bakit ng mga oras na iyon ay tila unti-unting nagkakaroon ng buhay.Mabilis niyang iniiwas doon ang tingin and looked Henry in the eyes. Namumula naman ang mukha nitong tinitigan siya. Kulang na lang ay saktan siya nito sa
Parang ipinako sa kanyang kinatatayuan si Liana at hindi makagalaw. She’s panicking inside.Nang makita niyang tumayo si Henry, akala niya ay pupuntahan siya nito. Pero nagkakamali siya.Henry just stood up to lay the woman on the cold floor. And before Henry entered on the woman’s body, nilingon muna siya nito at isang pilyong ngiti ang pinakawalan.The woman moans so loud when Henry started to move on top of her.Pinanginigan naman ng laman si Liana. Pakiramdam niya pawis na pawis siya ng mga sandaling iyon. At nahinuha niyang wala sa bokabularyo ni Henry ang tumigil sa ginagawa nito. And he’s doing it to tease her!Nanginginig ang mga kamay na muli niyang pinindot ang close button ng elevator. And before it closes, nakita pa niya ang nag-aapoy na tingin ni Henry habang titig na titig sa kanya while making up on that woman.Sunod-sunod siyang lumunok ng sumara ang elevator. Para siyang pangangapusan ng hininga at tila uhaw na uhaw.May pakiramdam siyang may kakaibang damdaming pinuk
Marami pang natuklasan si Liana tungkol sa totoong pagkatao ni Henry, because Mrs. Enriquez never stops talking about her son.Kung hindi nga lang siguro sila nagkakilala sa ganoong sitwasyon noon ni Henry, may palagay siyang magiging iba ang pakikitungo nito sa kanya. However, she cannot turned back the clock. Nangyari na iyon at hindi na magbabago pa ang uri ng pagtingin nito sa kanya.She will always be a wh*re on his eyes.Paglabas nila sa supermarket ay kaagad silang tinulungan ni Henry sa kanilang mga pinamili. He put everything at the back of his car. Manaka-naka’y sinusulyapan ito ni Liana.She really can’t believe na may iba pang katauhan si Henry bukod sa ipinapakita nito sa kanya. And somehow, nahiling niya na lang na sana ibalik na lang nito iyon.Hindi naman kasi bagay dito ang magsungit. Pero kahit na masungit ito at laging magkasalubong ang mga kilay, gwapo pa rin naman ito.Nangiti si Liana sa sarili.“Why are you smiling?” kunot-noong tanong ni Henry sa kanya na hindi
Walang panahon para mag-panic si Liana sa pananalakay na iyon ni Henry. Alam niya kung ano ang tingin nito sa kanya at hindi na niya iyon mababago pa.Nasasamyo na niya ang pinaghalong alak at mabangong hininga nito na tumatama sa kanyang may pisngi. And the sensation it was giving to her was knee-melting. Gusto ng pumikit ng mga mata niya. But she needs to fight it... She have to… Otherwise, she will just gave Henry the most satisfying moment of his life. Na tama ito ng iniisip at pagkakakilala sa kanya.Ga-hibla na lang ang layo ng mga labi nila ng mag-iwas siya ng mukha at tumama sa may gilid ng labi niya ang mga labi nito.Isang marahas na paghinga ang pinakawalan ni Henry and grabbed her arm.“Why acting such an innocent woman, ha, Liana?” nang-uuyam na tanong nito sa kanya.Liana swallowed and looked at him. “Nakainom kayo Sir Henry… hindi ninyo alam ang ginagawa ninyo. At isa pa, mataas ang respeto ko sa mama ninyo. Ayokong masira ang tiwala niya sa akin,” tugon niya in a firm
“Talaga po, Mrs. Enriquez?” tuwang-tuwang tanong ni Liana sa may-edad na babae ng payagan siya nitong dalawin si Lester.Apat na araw na rin ang nakalipas mula ng dalhin ito sa ospital at maiuwi sa mansyon. Maayos na ang pakiramdam nito at bumalik ng muli ang dati nitong sigla, kaya sinubukan niyang magpaalam dito.“That’s given, Liana. You need to visit your brother. Alam kong nami-miss mo na siya.” Nakangiting wika nito sa kanya.“Maraming salamat po talaga... Hindi ko na po alam kung paano pa kayo pasasalamatan sa mga ginagawa ninyong ito sa akin,” aniya kasabay ng isang buntong-hininga.Kapag nalaman na naman ito ni Henry, sigurado siyang magagalit iyon at aayaw niyang pagmulan pa ito ng away ng mag-ina.Marahang tinapik ni Mrs. Enriquez ang kamay niya. “Huwag mong isipin si Henry. Ako na ang bahalang magpaliwanag sa kanya kapag nagkataon,” anito ng mabasa ang nilalaman ng isip niya.Isang nag-aalangang ngiti ang iginanti niya dito. “Huwag din po kayong mag-alala… hindi naman po a
Liana woke up early. Marami siyang gagawin sa araw na iyon. Nasa bakasyon si Mrs. Enriquez kasama ang mga amiga nito at binilinan siya nitong linisan ang kwarto nito.Sinadya talaga niyang gumising ng maaga para madaling matapos ang trabaho niya at para madalaw niya si Lester sa ospital. Hindi naman siguro masama kung gagawin niya iyon dahil si Mrs. Enriquez mismo ang nagsabi sa kanya na bisitahin ang kapatid. Hindi niya rin kailangang problemahin si Henry dahil sa penthouse ito maglalagi habang wala sa mansyon ang ina.Pakanta-kanta pa si Liana habang naglilinis ng silid ng ginang. Sisiguraduhin niyang wala ni isang alikabok itong dadatnan doon. Dito man lang ay makabawi siya sa mga naitulong nito sa kanya.Nang nasa dressing room na siya, isa-isa niyang binuklat ang mga drawer doon. At namamangha siya sa nakikita ng kanyang mga mata. Hindi lang iba’t ibang mamahaling bag, sapatos, damit, at sunglasses ang naroroon.What catches her attention were the jewelries. Mula sa iba’t ibang k
Hindi sila sa mismong penthouse tumuloy, kundi sa isang restaurant na nasa loob mismo ng hotel nito.Nakahanda na ang isang table doon na ipina-reserved talaga ni Henry para sa kanila. At hindi mapigilan ni Liana ang sarili na kiligin.Somehow, Henry seemed so different that night. Hindi ito nakaangil, hindi ito nakakunot-noo at lalong hindi niya nababakas sa mukha nito ang pang-uuyam na lagi niyang nakikita dito.The Henry she knew before was gone like a thin air. Parang bigla ay nasaniban ito ng masamang espiritu. And how she wish na ganoon na lang sana ito palagi. Siguro mas magiging maayos ang lahat sa pagitan nila.But, she knew why Henry was doing all of this. Hindi ito favor. Ang tawag sa ginagawa nito ay paniningil. Paniningil ng utang na dapat niyang bayaran. At hindi niya alam kung hanggang kailan iyon. Wala pa silang napapag-usapan nito.“Eat Liana.” Utos nito ng makitang hindi naman niya ginagalaw ang pagkaing nasa harapan. “Don’t think of anything tonight,” makahulugang w
But Liana was taking her time. Para bang sinasadya nitong patakamin siya ng husto. Bukod sa manaka-nakang mga halik nito sa iba’t ibang parte ng katawan niya, wala na itong ibang ginawa. At naiinip na siya.Pero lingid sa kaalaman niya, wala naman talagang karanasan ang dalaga pagdating sa ganoong bagay. And she was just trying her best para hindi niya iyon mahalata.Then, naramdaman niyang bumaba ang mga halik nito sa may binti niya palapit ng palapit sa kanyang pagkalalaki. And then, she stops.For a while, he thinks na may kakaibang nakita ito doon na ikinatigil nito. Magmumulat na sana siya ng mga mata ng maramdaman ang mainit nitong hininga na tumatama sa pagkalalaki niya.The next thing he knew, Liana owned him. Wala itong tigil sa pagtikim noon and he knew anytime now that he was going to explode.Hindi niya mapigilang kumawala ang mga malalakas na ungol sa kanyang mga labi. He never knew that Liana was this good.No… She’s the best!Liana did everything what she wants on his b
Night before their wedding at noon lang kinabahan ng todo si Liana. Hindi pa niya nakikita si Henry si mula kanina at nag-aalala siyang baka kung ano ng nangyari dito.Balisang palakad-lakad siya sa kanyang silid habang iniisip kung tatawagan ba o hindi ang binata nang biglang tumunog ang cellphone niya. Text message iyon mula kay Henry.Mabilis niya iyong binasa.Can we meet? Iyon ang nakalagay sa screen.Napaupo siya sa gilid ng kama at nagreply dito.Why? Reply niyaMuling tumunog ang cellphone niya.I have something to show you. Pero sa halip na sagutin iyon ay tinawagan niya na lang ito.“What is it? Alam mo namang bawal na tayong magkita di ba?” aniya ng sagutin nito ang kabilang linya.“Wala pa namang twelve midnight ah. May ipapakita lang ako sa ‘yo. Sandali lang tayo,” tugon nito na nasa tinig ang excitement.Sandaling nag-isip si Liana bago siya sumagot. “Sandali lang talaga ha? ‘Pag nalaman ni Mama at ‘Nay Perla na umalis at nagkita tayo malilintikan tayong pareho sa kanil
Ilang beses na lumunok si Henry upang pigilan ang pagpatak ng mga luha. Sa t’wing maalala niya lahat ng pinagdaanan niya sa nakalipas na tatlong taon, hindi pa rin niya maiwasang hindi makadama ng galit sa sarili at panghihinayang. It was all his fault kung bakit dumaan sila sa ganoong pagbusok, kahit ang totoo hindi naman na pala dapat.Huminga siya ng malalim at marahang iginiya si Liana sa mismong puntod ng ina nito.“’Nay, kung nasaan ka man ngayon, I hope you could see us… I hope you were now smiling kasi natupad ko na ang gusto mong mangyari para sa amin ni Liana. In just month away, ikakasal na kami. Magkakaroon na ng buong pamilya ang apo ninyo, and I’ll promise to you na hinding-hindi ko na ulit sasaktan ang anak ninyo. I will love and cherish her every single day until our last breathe. Makakaasa kayo sa aking aalagaan ko sila pati na si Lester. And I would also want to thank you for everything you did… for your sacrifices na kahit naantala, masaya pa rin naman ang dadatnan
Liana took a leave para sa pag-aasikaso ng kasal nila ni Henry. Napagdesisyunan nilang magpakasal na sa susunod na buwan kaya ang lahat ay abala na.Tuwang-tuwa ang Mama Helga nila at si Nanay Perla sa desisyon nilang iyon. Hindi na daw kasi makapaghintay ang mga ito na masundan na si Leyra, and Mama Helga demanded to them to make her a lot of grandchildren na ikinatawa nila nang husto ni Henry. Nag-iisang anak kasi si Henry kaya gusto nito ng maraming apo habang kaya pa daw nitong mag-alaga.Nang araw na iyon ay nagpunta sila ni Leyra sa boutique na gagawa ng gowns nilang mag-ina. Hindi nila kasama si Henry dahil may inaasikaso itong iba pang detalye ng kasal nila. Hinati talaga nilang dalawa ang pag-iintindi sa nalalapit nilang kasal upang mas lalong mapabilis iyon.“Ang cute naman po ng anak ninyo Madam,” anang bading na nagsusukat sa kanila.Nginitian naman ito ni Leyra ng pagkatamis-tamis. Her daughter knows how to appreciate people’s admiration to her.“Ay! Diyos ko!” palatak pa
“San tayo punta Daddy?” tanong ni Leyra habang buhat-buhat niya ito. Nasa hotel sila at naiwan pa sa sasakyan si Liana dahil may kausap pa ito sa telepono.He wanted to show Leyra his office that day kaya naisipan niyang isama ang kanyang mag-ina sa doon.“Daddy will going to show you his office. Di ba you wanted to see it?” masuyong tanong niya sa anak.“Opo,” anito kasabay ng sunod-sunod na pagtango.“You’ll gonna see it today, that’s why I brought you and Mommy here,” he said while smiling.“Talaga, Daddy?” tila hindi naman makapaniwalang tanong nito. Namimilog pa ang mga mata nitong nakatitig sa kanya.Mabilis naman siyang tumango and Leyra couldn’t hide her excitement. Hinayon ng mga mata nito ang itutok ng hotel hanggang sa magkandabali na ang leeg nito.“Taas naman Daddy. Di ko na makita dulo, sakit na leeg ko,” tila nagrereklamong saad nito.Natatawang hinimas naman niya ang batok nito na ikinahagikhik nito dahil may kiliti ito doon.“Stop, Daddy!” nagpupumiglas na wika nito k
“Hi? Is Leyra sleeping?” mahinang tanong ni Henry ng sumungaw ito sa pintuan ng kwarto ni Leyra.Nilaanan talaga ito ng mama ni Henry ng sariling silid sa mansyon. Pinuno nito iyon ng kung ano-anong laruan na ikinatuwa nang husto ng kanilang anak.Marahan siyang tumango sa binata. “Why?” paanas na tanong niya dito at maingat na tumayo.Maingat ang mga hakbang na lumapit sa kanila ang lalaki. “Just checking,” anito sabay kibit-balikat.Tinitigan nito ang kanilang anak na himbing ng natutulog.Ginaya naman niya ang lalaki.“Liana…” anito pamaya-maya.“Hmmm?” tugon niya ng hindi ito nililingon.“Thank you,” malambing na turan nito na ikinalingon niya dito. Siya na pala ang pinagmamasdan nito at hindi ang anak nila.She smiled.“You don’t have to mention it,” aniya.“No… I’d rather choose saying it than keeping them on myself. As much as possible, gusto kong ipakita sa ‘yo na nagbago na talaga ako…”“Hindi mo naman kailangang gawin iyon. Alam ko naman that you’re doing your best para buma
“Really?”“Yes, Mama! She said yes to me!” masayang kwento niya sa ina habang nasa silid siya ng kanyang mag-ina. Kaagad niya itong tinawagan upang ibalita ang mga nangyari kanina.“Oh, that’s great!” palatak ni Helga sa kabilang linya. “So, kailan ang kasal? May napili na ba kayong date? Dito ba gaganapin o d’yan kina Liana?” sunod-sunod na tanong nito. Tila mas excited pa ito sa kanilang dalawa ni Liana. Napailing naman siya. “Hindi pa namin napag-uusapan ang tungkol sa bagay na iyan. Siguro one of these days malalaman mo iyon,” tugon niya.“Of course! Hindi ko naman hahayaang mahuli ako sa balita. Kaya dapat sabihin mo agad sa akin kapag nakapagdesisyon na kayo,” anito na kahit hindi niya kaharap ay alam niyang nakataas ang mga kilay.Napangiti naman siya. “Yes, Mama. I’ll do that,” aniya.“By the way how’s my apo? Is Leyra alright? Anong reaksyon niya ng sabihin ninyong magpapakasal na kayo?” pag-uusisa nito.“Hay naku, Mama! Matatawa ka sa kanya. Kung nakita mo lang kung paano n
Dahan-dahang hinapit ni Henry si Liana palapit sa sarili and embraced her so tight.Walang pagsidlan ang kasiyahang nadarama niya sa kanyang puso.Liana loves him! Iyon ang nagtutumining sa isip niya ng mga sandaling iyon.Kaytagal niyang hinintay ang pagkakataong ito… Kaytagal niyang hinintay na marinig mula dito na sabihing mahal din siya nito. And God knows how happy he is right at this moment.“I never like hurting you, Liana… noon at ngayon…” panimula niya habang masuyong hinahaplos ang likod nito. “I know I was a fool back then. Hinayaan kitang mawala sa akin and it was too late when I realized that I cannot live without you… that I’ll die if I can’t see you… Kaya ipinahanap kita. Hinalughog ko ang buong Maynila para lang makita ka ngunit bigo ako. Sa loob ng tatlong taon, wala akong ibang ginawa kundi ang sisihin ang sarili ko. Sisihin sa lahat ng nangyari sa atin. Masyado akong nagpadala noon sa galit at selos na nararamdaman ko at hindi ko naisip na aalis ka na lang bigla at
“Mommy pede hilam phone?” tanong ni Leyra sa kanya ng lapitan siya nito habang nanonood siya ng tv.Kunot-noong sinulyapan niya ang anak.“Bakit Baby, sino ang tatawagan mo?” tanong niya dito.“Tawag po ako kay Daddy. Di s’ya tawag ngayon sa ‘kin, eh…” tila nagsusumbong na tugon niya.Napahugot naman siya ng malalim na hininga at hinarap ang anak.“Baka may ginagawa lang si Daddy ngayon kaya hindi ka niya natawagan,” paliwanag n’ya dito.“Eh sabi n’ya po tawag ako sa kanya kapag namimiss ko siya. Miss ko na s’ya Mommy,” katwiran pa nito.Ako rin. Miss ko na rin ang ama mo. Mabilis na tugon ng kanyang isip pero hindi niya iyon isinatinig.“Gusto mo text na lang muna natin siya?” sa halip ay tanong niya rito.“No,” kaagad na sagot nito kasabay ng pag-iling. “Gusto ko tawag,” nanghahaba na ang ngusong dagdag pa nito.“Leyra… what did Mommy told you about your Dad?” malumanay na tanong niya dito.Hindi naman sa lahat ng pagkakataon ay palaging masusunod ang gusto ng kanyang anak. Kailanga
Pagkatapos nilang mag-agahan ay mabilis na naligo si Liana at naghanda na papasok ng opisina. Paglabas niyang muli sa sala ay bihis na rin ang mag-ama.Nagtatakang tiningnan niya ang mga ito.“May lakad ba kayo?” tanong niya sa dalawa.Nagkatinginan ang mga ito at sabay na ngumiti sa kanya.“Hatid ka namin sa office mo po, Mommy.” Si Leyra ang sumagot.Nakataas ang mga kilay na nilingon niya si Henry.Nagkibit-balikat naman ito. “Request n’ya talaga iyon,” anito na ang tinutukoy ay ang kanilang anak.“Di po ba pede?” inosenteng tanong ni Leyra sa kanya. Bigla ay naging malungkot ang itsura nito na ikinatawa naman niya.“Of course, not!” aniya na nagpingiti ng muli sa anak nila. Tuwang-tuwa kumapit ito sa tig-isang kamay nila at sabay-sabay silang tatlo na lumabas ng bahay.“’Nay tuloy na ho ako,” pamamaalam n’ya dito pagkatapos ay nagmano. Kasalukuyan itong nagdidilig ng mga tanim nito sa harapan.“Sige… Mag-iingat kayo,” anito na bahagya lang silang nilingon at ipinagpatuloy na ang g