Lunch Box

Zane's POV:

"Good morning class.", bati ko sa lahat nang makapasok ako sa loob ng classroom.

"Good morning prof!", bati nila pabalik sa akin kahit hindi sabay-sabay.

Ibinaba ko 'yung manual ko sa mesa ko sabay napatingin sa upuan niya, kumunot ang noo ko.

Where the heck is she?

Napatingin ako sa pintoan nang biglang may pumasok at taas kilay ko siyang sinundan ng tingin palapit sa akin, inabot niya sa akin 'yung envelope na naglalaman ng test papers at answer sheet nung quiz nila last week.

"Sorry, i'm late. Traffic.", tinatamad niyang sabi sa akin tapos hindi pa nakatingin.

Nalilito ako sa kinikilos niya kaya hindi ko nakuha agad 'yung envelope ka inaabot niya kaya siya na mismo nag lapag nun sa mesa ko atsaka umalis para pumunta sa seat niya.

Napalibot ako ng tingin sa classroom at nakitang nagtataka rin ang lahat sa inaasta niya sa harap ko, nakalimutan niya atang professor niya ako?

We were talking just fine sa cellphone yesterday nang bigla niyang ibaba agad ang tawag tapos papasok siya sa klase ko na ganyan ang inaasta?

"Didn't I told you guys that i'll mark anyone absent the moment na mas nauna pa akong pumasok sa classroom na 'to 'cause that only means one thing, you're late. I can give chance to anyone na na-late ng 5 minutes but with a valid reason... "

Tinignan ko siya,

"... You're late Ms. Williamson and your reason doesn't make sense especially that everyone is already here before you did."

Tumingin siya sa akin.

Wala ba sa mood ang babaeng 'to?

"So you're saying na my reason isn't valid so you're gonna mark me absent? Okay."

What the fxk!? She isn't even defending herself, ano na namang ginawa ko sa kanya?

Tumayo siya bigla sa inuupuan niya dala-dala 'yung shoulder bag niya at akmang aalis, rinig na rinig ko ang pagbubulungan ng lahat;

I need to do something.

"This is not how you act in front of your teachers. I want you in my office after my class. Sit down."

Hindi siya gumalaw sa kinatatayuan niya.

"I said sit down.", nilakasan ko ang boses ko kaya tumahimik ang lahat sa pagbubulungan and I felt relieved na nakinig siya sa akin, umupo siya ulit sa inuupuan niya.

I don't know what's her problem, I need to talk to her later.

Bleu's POV:

Nakaupo ako ngayon sa loob ng opisina ni Ampa.

Pagkatapos ng klase niya kanina, balak kong tumakas kaya lang nakita niya ako agad at pinaalala sa akin na kailangan ko raw pumunta sa opisina niya.

Ewan ko ba kung ba't ganun 'yung kinikilos ko kanina. Paulit-ulit ko na 'tong sinasabi pero grabe 'yung mood swings ko, pag gising ko kaninang umaga, si Ampa agad sumagi sa isip ko kaya Automatic na nasira araw ko kaya bwiset na bwiset ako.

Na-late rin ako kasi hilong-hilo ako kanina tapos tinatago ko 'yung pagsusuka ko. Hindi ako nag almusal kahit pinagluto ako ni Manang ng paborito kong adobo kaya lang nahihilo at nasusuka ako lalo sa amoy.

Biglang bumukas 'yung pintoan ng opisina niya saka siya pumasok.

Nakaupo ako sa harap ng table niya.

Sinara niya 'yung pinto at naglakad patungo sa akin, naupo siya sa harap ko doon sa swivel chair niya.

"Hindi ko nagustohan ang inasta mo kanina sa harap ng klase.", panimula niya.

Zane's POV:

Nasa loob ako ng opisina ko ngayon, kahapon pa ako lutang kasi hindi ko alam kung tama ba naging desisyon ko sa pag payag sa kagustohan ng babaeng 'yun.

I'm kinda worried, this is really complicated lalo na't she's a graduating student at kahit na temporary professor lang ako ng University na ito, a student-teacher relationship is still forbidden.

I think I heard she's 20 years old? I'm fcking turning 26 next month, that means i'll be 6 years older than her, this is just so wrong.

Well, the fact na hindi ko naman talaga siya magiging estudyante kung hindi ko lang tinanggap 'yung offer na palitan si Mrs. Rodriguez sa semester na 'to which is tinanggap ko lang dahil hinahanap ko siya noon at nalaman kong sa La Sobremesa University pala siya nag aaral and it turned out that I got the offer the same time I knew she is attending this school.

I started teaching when I was 21, I was ahead of my batch. Dapat magre-retire na ako sa pagtuturo after teaching for almost 6 years kasi i'll be taking over our family's business, i'm retiring after the semester ends but it still feels wrong to date a student especially way younger than me.

I've been always so strict and serious about teaching, i've encountered a lot of seduction and temptation from my other female students before, there even one student who tried to bribe me in exchange of dating her secretly, that is so wrong and I don't allow that kind of behavior so pinaalam ko sa parents niya kaya they transferred her to a different school after that.

I was never once tempted, I hate those kind of stuffs at isa pa at that time I was already dating Claire but look at what I've fcking done, I messed up big time! Sino ba mag-aakala na sa karamihan ng babae sa club nung gabing 'yun ay isang estudyante ko pa nagawa 'yun?

It's not like 'yung nangyari sa amin ay sinadya, I was under the control of an arousal drug and alcohol, while she was dead drunk... It's not anyone's fault, we weren't on our right minds nung ginawa namin 'yun.

Walang sekretong hindi nabubunyag, and i'm really afraid na baka masira ko ang kinabukasan ng babaeng 'yun dahil lang sa nangyari sa amin.

Nilalaro ko 'yung ballpen ko habang nasa kalagitnaan ako ng malalim na pag-iisip kung anong gagawin ko, kung sasabihin ko ba sa kanya na binabawi ko 'yung pag sang ayon ko kahapon, basta ewan ko, i'm actually quite knowledgeable in a lot of stuffs kaya nga naging guro ako and why I was ahead of my batch pero tangina nabobobo ako sa ganitong sitwasyon.

Napatigil ako sa paglalaro ng ballpen ko at napatingin sa pintoan nang may kumatok, naupo ako ng maayos at sinuot 'yung glasses ko.

"Come in.", ani ko.

Bumukas 'yung pinto, akala ko kung sino, siya lang pala.

Pumasok siya at sinara ang pinto.

"What are you doing here Ms. Williams—", hindi ko natuloy ang sasabihin ko ng samaan niya ako ng tingin,

"Wag mo nga kasi akong tawaging Ms.Williamson 'pag tayong dalawa lang.", ani niya.

Nasanay akong tawagin siyang Ms. Williamson, ni hindi ko nga maalala pangalan ng babaeng 'to dahil sa rason na 'yun.

"Call me by my name, try mo.", sabi niya sabay naupo sa harap ng mesa ko.

"What's your name again?", 'di ko nga maalala, kaya lang sumama 'yung Timpla ng muka niya para akong natakot sa buhay ko at sa isang iglap naalala ko agad pangalan niya...

"B-bleu, right?", tanong ko.

Ngumiti siya nang marinig pangalan niya.

Women, see how fast their mood changes? They can be mad at you for a second, and the next second is they're already smiling like nothing happened.

"Anong ginagawa mo dito?", tanong ko ulit.

Hindi siya pwede palaging pumupunta sa office ko, baka makahalat 'yung ibang mag estudyante.

May inilapag siya sa mesa ko na hindi ko napansin na dala-dala niya nang pumasok siya.

Is that a lunchbox?

Bleu's POV:

Dinalhan ko siya ng lunch, hindi ako nagluto syempre, the food was cooked by Manang Cynthia for me kaya lang ng buksan ko kanina nasusuka ako kaya kesa sa itapon ko ay ibibigay ko nalang kay Ampa.

"Why are you giving this to me?", tanong niya habang binubuksan 'yung lunchbox sa harap niya.

"Ohhhhhhh", reaksyon ko sabay napaatras kasi hindi ko gusto 'yung amoy nung niluto ni Manang, taas kilay na napatingin sa akin si Ampa.

"What's with the reaction? Are you giving me a spoiled food?", inamoy niya 'yung pagkain sa loob ng lunchbox at kumunot noo niya.

"This smells delicious ba't ganyan ka maka-react?", nagtataka niyang tanong.

Inatras ko 'yung inuupuan ko ng medyo malayo sa mesa niya at sinundan niya lang ako ng tingin.

"I'm not a fan of that food.", pagsisinungaling ko nalang.

Tinakpan niya 'yung lunchbox at tumingin sa relo niya.

"Thank you for this, i'll eat it later. Anyway,..."

Ano na naman sasabihin niya?

"... Stop going here in my office frequently. If you keep doing that, mapapansin agad ng nakakarami at baka magtaka, I told you, we should avoid speculations... It's not good for the both of us if a word gets out."

Napairap ako. Ang seryoso masyado, ganyan ba makipag-usap ang boyfriend sa girlfriend niya?

The way he talks to me ay parang estudyante niya parin ako kahit kami kang dalawa andito.

"Ganyan ka ba makipag-usap kay Claire?", malayo sa sinasabi niyang sagot ko.

"What do you mean?", he asked with his eyebrows furrowed.

"I mean, nung kayo pa ni Claire... Paano kayo mag-usap?"

"Why are you bringing her up? I'm trying to move on.", may halong inis niyang sabi.

Tinignan ko lang siya na parang inaantay ko 'yung sagot niya sa tanong ko;

"We talk normally, what answer are you expecting? Just like how other couples talk."

I crossed my legs.

"So hindi gaya ng pakikipag-usap mo sa akin?"

"She was my girlfriend and you're my student, of course, there's a big difference on how I talk to you and how I talk to her."

Pinanliitan ko siya ng mata, I gave him a very unpleasant look... Hindi ko nagustohan sagot niya, sabi na nga bang, estudyante parin tingin niya sa akin.

Naintindihan niya ata ang binigay kong tingin kaya nag-explain siya agad.

"Okay, i'm sorry. We're indeed in a relationship now, pero iba 'yung sa amin ni Claire, minahal ko siya, while wala akong feelings sayo."

Yeah right, minahal... Past tense kahit alam kong minamahal niya pa rin hanggang ngayon.

"I can't help it that I only see you as my student."

Nung una, banas na banas ako sa word na mistake, ngayon nadagdagan, banas na banas ako sa katagang estudyante.

This can't be it. Ang tigas ng lalaking 'to, if hahayaan ko lang siya na tratuhin ako bilang estudyante lang then baka hindi na mag bago 'yun kahit we're in a secret relationship right now, I need to do something.

In order to make progress sa relasyon na 'to, kailangan kong gumawa ng paraan para makaalis sa student zone na 'yan.

Tumayo ako sa pagkakaupo ko at naglakad palapit sa kanya, huminto ako sa harap ng mesa niya.

"What?"

"Do you remember every details of what we did that night?", biglaan kong tanong, nagulat ko pa nga ata siya sa tanong ko.

"I don't. Which is a good thing.", sagot niya sa akin.

Nginitian ko siya. Isinampa ko sa mesa niya ang dalawang kamay ko as I leaned closer to him, medyo napa atras siya;

"Then maybe that explains why kung bakit you talk to me like i'm a kid, na i'm just your student kasi if only you have remembered every details of what we did that night you wouldn't be able to see me as a student anymore."

Nakita Kong napalunok siya ng laway kaya mas lumapad ang ngiti ko.

"I would appreciate it if you could lean back, baka may makakita sa atin.", tanging nasagot niya sa sinabi ko.

"We're dating dahil sa kagustohan ko, but i'm not really happy on how you treat me kaya babaguhin ko 'yun."

Kumunot ang noo niya.

"And how do you plan on doing that?"

Is he challenging me perhaps.

"I'll be someone you won't be able to resist."

Hinigit ko 'yung necktie niya saka siya hinalikan sa labi.

Matagal bago siya nakapag react, I was there kissing him for almost a minute hanggang sa buong pwersa niya tinulak 'yung mesa niya para umatras 'yung inuupuan niyang swivel chair kasama siya.

Napatayo siya agad at napahawak sa necktie niya.

"You're insane! That was dangerous!", 'di makapaniwalang niya sabi.

Natawa ako.

"Namumula ka Prof."

"Namumula my ass."

Mas natawa lang ako sa sagot niya.

"I'll give you more kisses next time but as of now, I still have classes to attend. I'll see you around.", sabi ko at kinindatan siya.

Tumatawa akong lumabas sa opisina niya pero nang makalabas ako sa library ay agad akong napaupo sa unang upuan na nakita ko.

Kanina pa nanghihina tuhod ko dahil sa ginawa ko, mukhang matapang lang ako kanina pero sasabog na 'yung puso ko sa sobrang kaba.

I actually did that.

Napahawak ako sa labi ko at parang tanga 'di ko namalayan nakangiti pala ako ng sobrang lapad.