Kabanata 6 - Just an employee

The annoyance and the sadness I felt immediately disappeared. Just because of what he said it disappeared immediately. This is the first time that he said that I am beautiful. Ang sarap sa pakiramdam.

"Hoi! If you are going to walk out, wag mong iwan ang mga gamit mo!" Hinihingal pang sambit ni Dino nang makarating sa harapan namin ni Wesley. Hawak hawak na niya ang mga naiwang gamit ko.

I bite my lip to avoid smiling. Nilipat ko ang tingin kay Dino na na nakahawak ang kamay sa tuhod.

"Bakit mo kasi kinuha yan. Balik na tayo." Sambit ko at linagpasan sila upang bumalik.

"What?" Naguguluhang tanong ni Dino. Nang hindi ko siya pinansin ay napatunayan niyang hindi ako nagbibiro. "Damn this spoiled girl!" Rinig kong bulong niya.

He knew that if I walked out, there would be no going back. Nagtataka siguro kong bakit nag iba ang ihip ng hangin. Wag ka ng magtaka, Dino. This is the power of love.

I went back, but I didn't talk to the photographer to apologize. The photographer didn't say a word either, it looks like my mom already called him. It was a big loss when he was fired. Mom pays big. He can be called a fool if he loses this big job.

Pinagpatuloy namin ang pictorial. Dalawang beses akong nagpalit. The next one is a simple White dress, manipis ito at gagawin namin ang pictorial sa may sapa. Dahil manipis ang puting suot ko, nang mabasa iyon ay bumakat ang katawan ko.

A hourglass body they say. I'm using a white bikini inside my white dress.  Ewan ko ba ang hilig ko sa white. Hindi naman dahil gusto ko ng ikasal, kagaya ng sabi ni Dino, no! Ayoko pang ikasal! Saka na pag si Wesley na ang groom.

"Tingin sa kaliwa. Dapat natural lang, isipin mong nasa harap mo ang crush mo kaya kailangang seksi ang pag ahon sa tubig." Hindi na kailangang isipin, dahil nasa harap ko naman talaga ang crush ko. 

Dahil basa ang katawan at buhok ko, dumadaloy pa ibaba ang tubig. Lihim kong tinignan si Wesley, nakita ko ang noo niyang naka kunot habang nakatingin sa akin. Kinakabahan ako sa pagtitig niya kasi baka hindi maganda. Kaya, mas pinaganda ko pa ang ibang sunod na post ko.

"Kanina, parang atat magpakasal. Ngayon naman, parang gustong maging model ng mga underwear!" Bulyaw agad sa akin ni Dino nang makarating ako sa kinauupuan nila. Binigyan ako ni Wesley ng isang Tuwalya kaya nginitian ko niya. Hindi ko parin nakakalimutan ang sinabi niya. I'm beautiful. 

Damn! Hindi siya ang unang nagsabi na maganda ako pero bakit feeling ko ngayon lang ako nakatanggap ng ganong papuri. Nahihibang na ako.

"Shut up, Dino!" Inirapan ko siya.

"After this, Hatid na kita. Wala ka ng pupuntahan?" Hindi tumitinging tanong ni Wesley.

"Wala na."

Tumango siya at tumingin sa kanyang phone. Tinitigan ko siya, ang gwapo niya talaga. Plano kong wag na siyang tawaging Kuya pagka tapos ng 18th birthday ko. I don't care what kuya Grayson think. Nasa tamang edad na din naman ako non.

Napatigil lang ako sa pagtitig nang tumunog ang phone ko. It's Ate Hally.

"Hello, ate." Kasama ko sana pero may kailangan siyang asikasuhin. 

"Sunny, What the heck are you thinking?"  Ngumuso ako mukhang natanggap na niya.

"Huh?" Nagkunwaring akong hindi alam ang sinasabi niya.

"Sunny! The list you send. Why the hell Wesley is in the Last list?" Sigaw nito

Ngumuso ako. Ate Hally know that I am Inlove, still Inlove to that guy who make me change my look. But.... Ate Hally don't know that It's Welsey. Hindi ko naman kasi masabi sabi sakanya. 

Tumayo ako para lumayo ng kaunti. Feeling ko kasi maririnig ni Wesley ang sinasabi ni ate Hally.

"Ate, don't shout nga." 

"Pag uwi mo mag uusap tayo." Sambit niya kaya ngumuso ako. Hindi ako titigilan ni ate Hally.

"Ok." Sambit ko nalang.

Hindi ko masabi sabi noon kay ate Hally kasi sabi niya noon, dapat ang magustuhan ko ka edad ko. Sabi niya pag yung mas matanda sa akin baka lokohin lang ako. Ewan ko ba bakit parang may pinaghuhugutan si Ate Hally.

"Wala ka ng naiwan?" 

After that long day, he is still here to take me home. . Kahit mahaba ang araw na 'to sana mas humaba pa. Gusto ko pa siyang makasama. 

"Wala na, Kuya." Damn! I hate it when i call him Kuya! 

Pinagbuksan niya ako ng pintuan kaya hindi ko maiwasang ngumiti. He's so gentlemen talaga. 

Tahimik lang siyang nag dadrive kaya di ko mapigilang tumingin sa kanya. Nang araw na yun, kong saan tumigil ang mga mata ko sa kanya ay hindi ko parin makalimutan. It's been a year but the scene is still clear in my mind. Parang kahapon lang. 

Hindi ko inaakalang sa batang edad kong yun ay nagkagusto ako sa kanya. Hindi ko inakala na sa ilang taon na lumipas na pagkagusto ko sa kanya ay madaming nagbago. He change me.

"Now, explain!" Bungad agad ni ate Hally nang pumasok siya sa kwarto ko. Umirap ako at dumapa. Hindi ko siya pinansin at pinagkaabalahan nalang ang cellphone ko. 

I'm not artista but I have a Basher! Kulang ba sila sa aruga? Why did just they call me? Bitch? How there them? Naghahanap ata sila ng problema. I will tell nga kay kuya about them!

"Ouch. What the hell, Ate!" Napaupo ako ng biglang akong hinampas ni ate Hally ng unan. 

"Wag mo ko what the hell, what the hell! Sunny?" Nakapamewang sambit niya. She wearing her Panlabas cloths, talagang dumeretso siya dito sa kwarto at hindi pa nagawang magpalit.

"What's your problem ba??" Nakasimangit kong sambit.

"Wesley? Really, Sunny? Don't tell me siya yung lalakeng yun." 

"Then don't ask kong ayaw mo din namang sabihin ko na siya, ate." Sabay irap ko.

Napaupo siya at napahawak sa sintido. What the hell? What's her problem? 

"Sunny" sambit niya at bumontong hininga.  "Of all people? Why him?" Dahan dahan siyang naupo sa tabi ko at hinawakan ang kamay ko. Natahimik ako.

"Is this about that age gap again?" I asked while staring at her. Umiling siya

I always hear about that age gap, from her. Anong meron sa age gap? 

"Of course not, Sunny."

"Eh ano? Tell me, ate! Bakit parang feeling ko big deal sayo yun." 

"Sunny, he is just an employee!"

Napatigil ako. Hindi makapaniwala sa sinabi niya. Tinanggal ko ang pagkakahawak niya sa kamay ko

"What did you just say? Just a employee? Ate, I didn't know that..." mapait akong tunawa. "You were like that." 

She hold my hand again pero nilayo ko yun sa kanya. 

"That's not what I mean, Sunny." Tumayo siya at bumuntong hininga muli.

"Then what?" This is the first time na may hindi kami pagkakaintindihan ni Ate Hally. 

"You think lolo will happy if he learn that you like him? Na nagkakagusto ka sa lalakeng empleyado lang ni kuya? Akala ko ba, you want lolo to be proud with you? Hindi ko minamaliit si Wesley, Sunny. I know Wes is a good person, but... you know lolo very well." Natahimik muli ako, hindi dahil sa hindi ulit ako makapaniwala sa sinabi niya kundi dahil alam kong tama siya. 

She's right. I was loved by my parents, siblings, cousins and auntie's and also my auncle's but i wasn't loved by my lolo. I want my lolo to be proud of me, nang sa ganon ay makalimutan na niya ang namatay niyang apo. We are here but he always there sitting while thinking my cousin, who died years ago. 

Hindi ko naramdaman ang pagmamahal ng isang lolo. Gusto ko yung maramdaman. I was a child when he hurt me physically because I said that his favorite apo is dead. Hindi ko alam kong buhay pa talaga ang pinsan kong yun o nagbubulag bulagan lang siya.

"You, ok?" Napasulyap ako kay Wes na nag dadrive. We are going to buy something in mall. I was waiting our driver but suddenly  Wes came. Kung sa oras na to siguro nag diwang pa ako pero pagkatapos ng pag uusap namin ni ate Hally, parang lumilipad ang utak ko.

I want Wesley to be my last dance. Lahat ng nag dedebut yun ang pinaka exciting para sa kanila.. because you will dance your special someone.