“Sobrang hindi ko natanggap ang nangyari sa kapatid ko. Isang linggo matapos ang insidente ay sinabi nila sa aking hinalay din ako ng mga Alpha na g******a sa kakambal ko pero dahil hindi pa ako dumanas ng heat noon ay nawalan sila ng interes sa akin. Nahuli kaagad ng mga pulis ang tatlong Alpha at muntik pa silang mapatay ni Tou-chan. Hindi ko matanggap ang pagkawala ni Chiromi kaya makaraan ang isang buwan buhat noong mangyari ang insidente ay nagsimula akong kumilos at magsalita na parang si Chiromi. Nasaktan ang mga magulang ko at ilang beses akong sinabihang itigil na ito at ipagdasal na lamang ang kaluluwa ng aking kakambal pero hindi ko magawang matanggap na wala na ang pinakamamahal kong kapatid. Wala na si Chiromi. Wala na si Chiromi…”
Walang tigil na bumuhos ang mga luha ko hanggang sa huli. I couldn’t explain how much it affected me. Usually, hindi ako ganoon ka-drama when it comes to someone’s death but when I heard Chihiro’s past, I couldn’t believe that someonLet me know your reactions on this chapter :)
AKIISANG malalim at dismayadong buntong-hininga ang pinakawalan ko sa kasagsagan ng umaga habang nakatingin sa malayo. Kasalukuyan akong umiinom ng kape habang nakatayo malapit sa desk ni Chihiro.Napaigtad naman ako nang bumukas ang pinto ng clinic at ang malapad na ngiting aso niya kaagad ang una kong napansin. “Good morning, Izumi-sensei!” Maligalig at puno ng enerhiyang bati nito sa akin at lalo akong napabuntong-hininga.[How should I put this? Ever since that day that we had sex… uh…]┅┅┅┅┅┅┅༻❁༺┅┅┅┅┅┅┅[FLASHBACK]“Hmm? Something really smells in here!” Sabay kaming napabalikwas ng bangon ni Chihiro nang marinig namin ang malakas na boses ng kanyang ama.“T-Tou-chan?!” gulat na bulalas ni Chihiro at nahihiya pang tinakpan ang lantad niyang pagkalalake gamit ang hawak niyang unan. “Akala ko ba ay hindi pa kayo babalik kaagad?”“Oh? Naging emosiyonal kasi ang mama mo so we decided to go back immediately,” nakangiti namang tugon ng kanyang ama bago na
Bigla na lamang akong napatingin kay Chihiro at laking pagtataka ko nang makita sa mukha niya ang gulat habang titig na titig ito sa lalaki. “Why are you here?!” inis kong buska sa lalaki nang ituon kong muli ang atensiyon ko sa kanya habang nakakuyom ang mga kamay ko sa inis. Ngumiti naman siya sa pagkakataong ito but he still looked intimidating to me bago ako sinagot, “Remember the unused room sa may likod? I will be using it from now on. I’ll start working here, Izumi Aki.” “Wha—?!” Hindi ko magawang ipagpatuloy ang nais kong sabihin nang sumilay sa mga labi niya ang tuwa na may halong kalaswaan. I was about to ask him something when he walked away from me and went to Chihiro instead. He reached out his hand to my secretary before saying, “Hi. I am Arisawa Jirou.” Pagpapakilala nito sabay inabot ang kanyang kamay kay Chihiro. Kahit hindi ako ang kausap niya ay randam na ramdam ko ang tensiyong unti-unting namuo sa pagitan nilang dalawa. Hindi ko alam kung bak
AKI “WHERE the fuck do you think you’re touching?” inis na mura ko kay Jirou nang minasahe nito ang aking likuran matapos siyang pumasok sa opisina ko ng walang paalam. “I am touching your butt,” pilosopo naman niyang tugon at pinagpatuloy ang kanyang ginagawa, not minding that I was busy finding some liquid Omega suppressants. “Kapag nabasag ang mga bote dito ihahampas ko ang mga bubog sa pagmumukha mo,” inis kong banta sa kanya pero hindi natinag si Jirou. “Aki—” “Stop being so familiar with me! We’re not even friends!” pasinghal kong putol sa kanya. “I never gave you the permission to call me by my given name!” “But I like calling you ‘Aki’,” katuwiran naman niya at bahagya akong idiniin sa shelf kung saan ko tinatago ang mga liquid form suppressants at iba pa. “Ngh!” impit kong pakli at siniko siya. “Get away from me, you pervert!” “Oh? Why are you so hasty? You act like an Omega who just made a pair with some Alpha,” mangha niyang tu
AKI “NGH! Aah…” I painfully moaned when Jirou thrusted deeper into my insides. He then inserted two fingers inside my mouth while pounding me from behind, making me muffle my moans. “You’re so sensitive today, Aki. Dahil ba ito kay Hanamichi-kun?” nakangising bulong ni Jirou sa akin at mas nilakasan ang paggalaw niya sa loob ko. “Mmgh!” I groaned and forcefully pushed his fingers out from my mouth and growled at him. “Stop mentioning his name!” “Oh?” he snickered. “But you get tighter when I say his name,” naaaliw nitong saad at mas diniinan ang pagbayo niya sa akin. “Aah!” A loud gasp escaped my mouth as I buried my face against the sheets. “Fuck you, Arisawa.” Jirou chuckled in total amusement and pulled me closer to him, making his dick glide into my most deepest parts. That made me moan again because of the sudden pleasure that he gave me. “You really are interesting. Good thing I found you,” nasisiyahan nitong wika. And just like that, Jirou laughed
AKIHINDI ko alam kung gaano katagal akong umiyak sa mga bisig ni Chihiro. Pagdilat ko ng aking mga mata ay umaga na.[I ended up crying myself to sleep last night, huh?]Chihiro didn’t wake me up so I had to get out of his room and find him. I heard faint noises from a distance as I walked farther from the room. “Chihiro…?” I softly called out his name while rubbing my right eye a little bit. My eyes were all fuzzy probably because I cried for too long.Napaigtad naman si Chihiro sa pagsulpot ko at muntik pa nitong mabitawan ang hawak-hawak niyang sandok. Balisa siyang lumingon sa gawi ko habang namumula ang mukha. “Sensei? Gising ka na pala? Bakit hindi mo ‘ko tinawag kaagad?” Sa halip na sagutin siya ay natuon ang pansin ko sa kanyang ginagawa.[Is he cooking? For real?] I thought to myself at doon ko lang nasimulang maamoy ang mabangong aroma ng bagong pinakuluang kape at kakaluto lang na longganisa at fried eggs na nakahanda na sa mesa.“You can cook?” I a
AKI THINGS have been awkward since I went to Chihiro’s place. I was the one who initiated to give him a blowjob because I became horny all of a sudden but then… [Why am I the one avoiding him?] I thought to myself while taking quick glances at my innocent assistant. Kasalukuyan nitong kausap ang isa sa mga kliyente ko. Kakatapos ko lang magbigay ng prescribed medicines sa isang buntis na male Omega at kinukonsulta niya ngayon si Chihiro kung may available stock kami ng kailangan niyang gamot. I’m sure we did at mukhang nagkaintindihan sila ng aking assistant dahil tila napatagal ang pag-uusap nila. They were both Omegas. Chihiro must be aware of the consequences of becoming pregnant especially when you are a male Omega. Mas maselan magbuntis ang mga lalaking Omega. Although Alpha and Beta males could also get pregnant, mas mataas pa rin ang fertility rate ng mga Omegas — both males and females — kaya naman malaki ang papel nila sa mga Alpha na nangangailangan ng
After that, Jirou took off without saying another word. Sure, he said a lot of awful things to me at the end but part of me couldn’t hate him fully. They were mean, hurtful words but I knew that he was bluffing. When I used him to lash out my emotions and forget my unrequited love for Kicchan, I could feel his warmth. He didn’t say anything but he held me so tight through all those nights and made me feel loved; at least he did try. But things were different now. In the end, we both knew that this kind of relationship was fruitless. We would just end up hurting each other. This made me realize that Jirou was indeed in love with me all along. How could I not notice? He was the only Alpha who stayed by my side when I decided to cut ties with the others. The hate he was feeling now was because I wasn’t able to see through his true feelings. I did the same thing as Kicchan — only I took a person for granted. “I’m sorry, Jirou,” I whispered to myself and clenched my fists.
KAZUKI [Special POV] “SHIMADA-SA~N! Ayaw na ni Izumi-sensei sa ‘kin! Uwaaah~!” bumubulahaw na iyak ni Hanamichi-kun sa harap ng couch namin habang nakaluhod ito. “So… Why me?” I asked in confusion. I was surprised myself when Hanamichi-kun showed up at our house earlier. I had no idea how he knew our address but what’s more surprising was that when he told me that Aki fired him. Hanamichi-kun sniffed and tried to wipe off his tears, the pain and regret was written all over his face. “Hindi ko na alam ang gagawin, Shimada-san. Ikaw lang ang alam kong pwedeng lapitan,” he said and bawled like a child again. “It’s ‘Okuda-san’ (my new surname), Hanamichi-kun. But you can call me ‘Kazuki-san’ if you want,” pagtatama ko sa kanya bago bumuntong-hininga. “Did he tell you his reasons?” I asked calmly. Hanamichi-kun shook his head sideways several times and then went on crying. I knew Aki could be really childish sometimes but to actually fire his sole secretary an