EDNALYN “Ingat ka besh. Pupunta ako mamaya sa bahay mo,” narinig ko pang pahabol ni Merlyn, ngunit hindi hindi ako lumingon. Sinubukan kong dahan-dahan lang ang paglakad ko, kaysa kanina. Inaantay ko kasing pigilan ako ni Everette, subalit naiinip naman ako. Mukhang ang aking kahilingan ay malabong matupad dahil ginigiit pa rin ni Lucinda, na magpahatid sa kaniya. Binilisan ko na lang ang lakad ko ayaw ko kasing marinig pa ang kaartehan ng fiancee ni Everette. Ang sakit kasi sa tainga ayaw kong magpanggap na ok ako sa harapan nila. Naulinigan kong tinatawag ako ni Everette kung kailan pagsakay na ako ng elevator. “Ms. Del Socorro!” hinabol din pala ako ni Everette, kung kailan nakasakay na ako ng elevator. Hanggang sa loob ng elevator sobrang inis ko pa rin sa kaniya at kay Lucinda. Wala naman talaga akong karapatan na magalit sa binata. Dahil alam ng lahat ay si, Everette Ocampo ay si Sir Everette Altamerano. Anong nga ba ang habol ko roon iyon ang alam ng lahat. Malay ba nilang
Lucinda povHindi nagtagumpay si Lucinda, na mapapayag na hatid siya ni, Everette, pauwi ng kanyang bahay. Kaya naman nanlilisik ang mata na sinundan na lang ni Lucinda ng tingin ang papalayo fiance ngunit nasa isip niya na gumawa siya ng paraan upang makasal sila ng maaga ni Everette. May masagasaan man.Umuwi siyang galit na galit sa bahay nila at kahit ang taxing nasakyan ni Lucinda, hindi nakaligtas sa galit mula pa kanina. Nakatikim ng mura ang pobreng taxi driver sa init ng kaniyang ulo.“Tanga! Tinuro ko sa'yo d'yan sa itim na gate ihinto, pero nilampas mo,”“Pasensya na po ma'am, kasi kanina pa kitang tinatanong pero ayaw mong sumagot, at kung kailan narito na tayo tsaka mo lang sinabi–”“Ako pa ang may kasalanan? Gago!” wika ni Lucinda sa kawawa driver at basta na lang hinagis ang bayad at lumabas sa loob ng taxi.Kakamot kamot na lang sa ulo niya ang taxi driver at napapailing. Nasa isip niya baka problemado ang pasahero ngunit pasalamat siya dahil five hundred pesos ang bay
EDNALYN “Pero Everette! Paano kung madulas si Sir Rennier? Argh...bakit kasi sumama pa ang suitor ni, Merlyn dito,” maktol ko, kaya nga lang narinig pala ni Everette, pinagtatawanan ako. “Baby, salubungin mo na. Okay lang ‘yan, mapagkakatiwalaan si Rennier. Stop worrying because you are only stressing yourself,” nakangiti niyang sabi sa akin. Sinamaan ko ito ng tingin. Easy, easy, lang kasi samantala ako marami ng pumapasok na what if. Bahala nga siya basta hindi lang kami mapahamak ng mga bata. “Hindi ko lang maiwasan mapa overthink,” laban ko sa kaniya. “Kaya nga tigilan mo. Ako na lang ang isipin mo mai-inspired ka pa dahil sa kagwapuhan ko,” Pinandilatan ko siya ng mata. Hanep patawa tawa lang. Hindi naman ako takot na malaman na siya ang ama ng kambal ko. Iniisip ko lang dahil bawal pa sabihin na siya ang Sir Ocampo namin. Paano ko ito ipaliliwanag sa lahat na dati na kaming magkakilala at nagka amnesia lang siya. Edi magmumukha akong mang-aagaw ang labas ko nito kay Luc
EDNALYN Ramdam ko ang mainit na titig ni Everette sa akin. Alam ko sinusundan niya ako ng tingin simula ng pumasok ako ng k'warto, hanggang magbihis at ito nakahiga na ako sa kama. Para akong tuod sa gilid na halos isang tulak lang ni Siobeh, laglag agad ako sa sahig. Sobrang laki kasi ng katawan ng ama nila idagdag pang matangkad ito kaya ako na nag-adjust. Gumilid ako ng hindi masikip ang dalawa bata. “Mommy, bakit po ang layo mo? The space is still big, isn't it daddy? Baka po mahulog ka sa baba masasaktan ka,” ani pa ni Siobeh, tumingin sa ama at sa akin. Binulungan ito ng ama, ewan kung ano ang sinabi ni Everette, bakit humagikhik si Siobeh. I cough to get their attention. Tumingin si Siobeh nakangiti at si Everette na kakamot kamot sa buhok niya. “Kasi anak masikip na kung uusod ako sa inyo,” gano'n ang paliwanag ko. “Gusto mo po kayo ni Daddy, ang tabi?” napamulagat ako napansin kong nag-iwas ng tingin si Everette. Alam ko na ngayon ito ang ibinulong kay Siobeh, ng magalin
Ednalyn “Sir Mama mo ‘yon anong okay lang ang sinasabi mo? Ibaba mo na lang ako, malapit sa office ako na ang bahala sa sarili ko," “What? Bakit ka bababa, No! Sabay tayong papasok. At isa pa, I don't care if she gets mad at me,” “Eh, Mama mo iyon Everette, kahit na nga hindi mo pa alam ang katotohanan kung bakit ka napunta sa kanila, still kinupkop ka kanila. Kung hindi ka napunta sa kanila hindi natin alam kung buhay ka pa ngayon,” “And so? Hindi ka pa rin bababa dahil lang nasa office si Mama. Ano naman ngayon? wala naman siyang magagawa kahit na magalit siya,” “Ewan ko sa'yo Everette,” wika ko na lang kasi tingin ko desidido talaga ito na suwayin ang Ina. Kabado ako paglabas namin ng kotse ni Sir Everette. Mabuti na lang wala pang gaanong tao sa labas, nakakahinga pa ako ng matiwasay. Pero, paano pagpasok ng entrance sa lobby? I'm sure marami ulit mga marites na naghuhuntahan behind my back. Diba? Sa amin napunta ang tingin ng receptionist pagpasok pa lang ng lobby. Hindi la
Ednalyn“Sir naman bakit mo naman pinilit paalisin si ma'am Maryjane,” sermon ko kay Sir Everette, nang tuluyang makaalis ang ina nito sa office.Hindi ko alam anong i-react sapilitan kasi pinalabas ng guard sa office si ma'am Maryjane, dahil ayaw umalis ako ang inaaway. Ang ginawa ni Sir Everette, tinawag ang guard at pinadampot si Ma'am Maryjane, palabas ng office.Narito na kami sa loob ng office at nasa harapan ako ni Sir Everette, at ito naman parang stress kanina pa nakahaplos sa sentido habang ako walang tigil sa kakatalak sa kanya.“Baby, can you please turn down your voice? It's hurting my ears. Kanina pa walang tigil ang bibig mo sa ingay,” tamad nitong sabi sa akin pero na-amuse nakatawa.Nag pamaywang ako sa kaniya at sinamam ko siya ng tingin. “Paano ako titigil eh, Nanay mo ‘yon tapos pinalayas mo lang ng gano'n,” irap ko sa kanya.He softly chuckled. Pinagmasdan ako tila naaliw pa sa panermon ko sa kanya.“Damn, mainit ang ulo ng, baby ko.”“Tse! Nakakaurat ka,” saad ko
EdnalynHindi pa ako tapos sa ginagawa ko ng mapansin kong nakatayo si Sir Everette sa harapan ko kaya dali-dali akong nag-angat ng tingin upang alamin kung may kailangan siya sa ‘kin.“May iuutos ka, boss?” tanong ko sa kanya ngunit sandali ko lang siya tiningnan dahil nasa monitor ulit ng desktop ko ang atensyon ko habang inaantay ang sagot niya sa ‘kin.“Nakalimutan mo agad?” aniya tila kasi dismayado ang boses niya ng magtanong siya sa akin.Inisip ko kung anong tinutukoy niya tapos napatampal ako sa aking noo ng maalala aalis pala kami ngayon, mabilis akong tumingin sa aking braso kung saan nakasuot ang relo ko.“Hala! Oo nga lunch date nga pala kasama si chairman Emilio ang Lolo ni Sir Everette bakit nakalimot ko,” mahina kong sambit umangat ulit ako ng tingin sa kaniya.“Sir, hindi ba tayo ma-tra-traffic? Malapit ng alas-onse,” sabi ko pa sa kaniya.“Mas matatagalan tayo kung hindi ka pa nagliligpit d’yan. Hurry up, baby, ayaw ni Lolo, ng pinag-aantay siya,”“Edi Ikaw na lang n
Ednalyn Bumalik kami ni Everette sa office ngunit nagpaalam ang binata sa akin na patungo siya sa main office, kasi may pirmahan na mga papers. Meron din meeting si Sir Everette, ng alas tres ng hapon. Kailangan niyang mag-attend. Hindi pwedeng wala siya roon dahil mga executive ang mga kasama niya sa meeting na iyon. Ngunit mamaya babalik rin ang binata dito. Kasi sa bahay raw ito matutulog. Bago raw mag-uwian susunduin niya ako. Malapit na sana ang uwian nakaligpit na ako't bumaba na rin. Nag-chat na rin si Everette sa akin, na on the way na raw ito at sa baba na lang niya ako antayin binilin din ng binata na make sure daw na sarado ang office nito. Subalit ang balak kong pag-alis naabala kasi may sumulpot na babaeng makapal ang mukha. Sino pa nga ba, walang iba kun'di si Lucinda. Lumapit sa akin naging alerto ako. Aba mahirap na masampal ako nito hindi yata ako papayag na hindi rin 'to jumbagin nakaka ubos ng pasensya. Nasa gilid na ito ng table ko. Mga tatlong hakbang pa nam
Four years later Nasa harapan ako ng kalan at tinikman ko ang luto kong pinakbet na paboritong ulam ng mga bata nang maulinigan ko ang tawag ni Siobeh sa akin tila galing sa pag-iyak. Kumunot ang noo. Tsk may bata na naman sigurong makulit or sumira ng gamit or ng laruan kaya may magsusumbong sa akin. See, tama nga ang aking hula. Dahil pumasok si Siobeh dito sa kitchen, bitbit ang shuttlecock nito na sira na. Yuping yupi na ito. Napailing ako. Tuwing linggo na lang kami bumibili ng shuttlecock kasi palaging niyayari ni Lou Renz. Hindi kasi p-pwede walang shuttlecock si Siobeh, kasi tuwing Saturday may training ito ng badminton. Mahilig kasi si Siobeh sa badminton sports grade two na sila ni Tobias. Player ng school nila si Siobeh, samantalang si Tobias, hindi active sa sports ngunit sa academic ito sobrang nage-excel. Sa mga quiz bee ito nilalabanan. Bagamat si Siobeh kasali sa sport. Hindi naman ito pahuhuli sa academic grades niya dahil with honors pa rin ito. “Mommy…sinir
Ednalyn After five months…. The wedding ‘Cherish the treasure’ I cherish the treasure The treasure of you Life long companion I give myself to you God has enabled me To walk with you faithfully And cherish the treasure The treasure of you “I never imagined this day would come that I would fulfill my long-held desire to marry you, baby. Mahal na mahal kita noon pa man. Hindi ka na kailanman mag-iisa because I'm always beside you and our children are with us in every trial we face. I promise to cherish and honor you. I promise to be your faithful husband and a good father to our children. I promise to grow old with you and love you all the days of our lives.” Humugot ako ng hangin pagkatapos pinaloob ko sa bibig ko ang buong labi ko dahil nanginginig iyon. Hindi ko kasi mapigilang umiyak habang sinasambit ng guwapo kong groom ang mga pangako niya sa akin. May vows o wala kasal man kami at hindi. Palagi niyang ipinadarama sa amin ng mga anak niya kung gaano niya
Ednalyn “Ito na ang babies n'yo Misis,” anang ng OB ko, na si Dra. Acosta, nang dalhin na ang kambal sa room ko rito sa ospital. Hindi rin nagtagal si Doktora Acosta. Nagbilin lang kay Everette, ng mga kailangan ko at nagbigay ng prescription sa mga gamot ko pagkatapos ay nagpaalam na sa amin aalis na. Galing din dito kanina sila Lolo Emilio at Emil. Kakauwi lang pero sabi mamaya ay darating ang Nanay Erna. Si Daddy Lucio kasi, nasa ibang bansa. Ewan kailan ito babalik magbabakasyon lang daw ngunit walang petsa ang uwi nito. Now ko lang din nasilayan ang kambal, kaya naman hindi ko maialis-alis ang aking tingin sa cute kong mga anak. Dinala ako dito sa k'warto ng makarecover after ng C-section. My babies… I whispered. Hindi ko namalayan tumulo na pala ang luha sa aking pisngi, kung hindi ko pa naramdaman na meron gumapang na mainit na tubig galing sa mata ko. Luha na pala iyon. Luha ng kaligayahan dahil ligtas kong isinilang ang pangalawa kong kambal ng walang aberya at nas
Ednalyn “Woah! Dumating na sila Mommy!” tuwang-tuwa naka palakpak pa ang anak kong si Siobeh, pag-uwi namin ni Everette ngayong hapon. Nginitian ko sila pareho ni Tobias, umalis sa upuan. Galing kami sa main office ng EA group of companies. Isinama ako ni Everette, dahil may executive meeting ang kumpanya. Ipinakilala rin kasi niya ako sa lahat ng mga employees. Ayaw ko nga sana dahil hindi naman na iyon kailangan ngunit hindi ako tinantanan ayain kaya nagpahila na lamang ako. Ang lawak pala ng kumpanya nila halos kalahati lang ang dating Tañala enterprises na nabili nila at ginawang AE extension office. Namamangha ako't kaya pala ng dati kong superior humawak ng gano'n kalaki kumpanya. Napaka energetic talaga nitong anak kong si Siobeh. Walang kapaguran sa kalalaro. Kasama nila si Ate Diday at Happy sa sala. Mabuti ngayon naabutan namin movie ang pinanood ng apat. Kanina kasi iniwanan namin ni Everette, na busy sa bago niyang bike na binili ni Daddy Lucio. Same sila ni Tobias. M
Ednalyn After one month… People from the Philippines vs. Maryjane Altamerano and Juanito Aldo, alyas Tenyo. Accused of kidnapping, and after considering the testimonies of witnesses from both parties and examining the facts and circumstances, The court's pertinent laws were defined in Section 267 of RA 1084, kidnapping and serious illegal detention—any private individual who shall kidnap or detain another, or in any other manner deprive him of his liberty. For the purpose of money, and also the accused forces the victim to get the authorized signature of the victim so that the accused shall have access to all of the assets and money of the victim. The accused found guilty—” “Hindi ako papayag. Lucio, wala ka bang gagawin?” maagap na sumagot si Maryjane, gustong lumapit sa Dad Lucio. Naging maagap lang ang pulis na mga nakabantay rito. Twenty one years na pagkabilanggo ang parusang pinataw kay Maryjane maging sa karelasyon nitong si Tenyo. Doon na ito a-abutan ng senior citizen
Ednalyn Paglipas ng tatlong araw nagpasya kami ni Everette, magpunta ng presinto. Ngayon araw din lalabas si Lucinda na lingid sa kaalaman ng mommy nito dahil si Everette ang nagayos ng papel ng dalaga. “Siobeh, may lalakarin lang kami ni Daddy, mo. Super mabilis lang iyan anak,” I explained to her. Kanina pa ito nilalambing ako gusto talagang lakwatsa ng bata. Samantalang ang kakambal nitong si Tobias, tahimik lang nanood ng TV si Siobeh ang maingay sinusubok kung oobra sa akin ang paglalambing nito. “Mommy, hindi po ba kami p'wedeng sumama ni Kuya Tobias?” muli niyang tanong habang kandatulis ang ngusong lambing nito sa akin. Kumalong pa sa akin pagkatapos ay yumakap sa leeg ko. “Siobeh makulit ka. Kasasabi lang ni Mommy, you are not allowed to come, but you are still insisting,” iiling-iling ang kambal nito kaya hindi ko maiwasang bumungisngis sa pagsaway nito sa kakambal niya. “Bawal po ba talaga, Mommy?” ulit ni Siobeh. I softly chuckled. Naaaliw ako’t pinupog ko siya ng ha
Ednalyn "Pasok po kayo Ma'am," Yaya ko sa Ginang at tipid akong ngumiti sa kaniya pagdating niya sa aking harapan. "Ayos lang ba sa iyo, hija?" alanganin nitong sagot. Halata sa boses ng Ginang, na kabado kasi nanginginig iyon. Napunta ang tingin ko sa palad nito pinipisil iyon ng Ginang. Lihim tuloy akong nangiti kasi kinabahan nga ito makiharap sa akin. "Tara po sa loob tayo mainit po rito sa labas at tirik na tirik pa ang araw," Hindi ko na inantay na sumagot si Mrs. Roces nagpatiuna na akong lumakad upang wala itong magawa kun'di sundan ako. Ganun nga nakasunod ito sa akin paglingon ko. Tumikhim ito. "Sure ka ba hija, maari akong pumasok sa loob?" aniya tila hindi pa rin makapaniwala inaanyayahan ko siyang pumasok sa bahay. "Opo naman po. Wala ka naman po ginagawang masama para hindi ko kayo pakiharapan ng maayos Ma'am," wika ko pa. "Dito po tayo Ma'am. Uhm maupo ka po. Drinks? Anong gusto mo, Ma'am?" anang ko pagdating namin sa sofa. Maagap itong tumanggi gusto lang
Ednalyn “Uncle Emil, do you have a girlfriend?” tanong ni Siobeh, sa kambal ni Everette, kung kailan ng seryoso na kaming kumakain. Kaya naman si Everette at si Emil, parehong nasamid dali-dali uminom ng tubig. “Tsk! Ang dami mong alam, Siobeh,” supladong saad ni Tobias hindi naman pinansin ni Siobeh, ang pagsusungit ng Kuya niya nakangiti lang halata nga gusto lang mang-asar sa uncle nila. Pero mga team oldies natutuwa lang sa apo nilang ubod ng daldal. Susmaryosep talagang hindi ito mauubusan ng tanong hangga't may kausap at sasakyan ang kadaldalan nito patuloy ito maraming kwento. “Uncle?” ulit pa nito talagang gustong makakuha ng sagot galing kay Emil. “Wala nga po, baby Siobeh,” saad nito sa anak ko kinamaang nito. Timing lumapit si Happy, naku po itong anak ko talaga naman saan nito pinagkukuha ang mga salitang crush, boyfriend at girlfriend thingy. Mas nagulat ako sa muling panunukso kay Emil. Kasi si Happy naman ang pinagtripan. “Uncle, si Ate Happy na lang po ang i-cr
Ednalyn “Daddy!” sigaw ni Siobeh, pagpasok ni Everette sa main door na alalay ang kakambal nito. Pareho kami ni Tobias lumingon. Nakangiti kaming nagkatinginan ni Everette sa isa't-isa. Sumunod na pumasok si Chairman at Daddy Lucio, bahagya akong nangingiti kasi nakayuko si Nanay Erna nasa likuran ni Daddy Lucio, ngunit napansin ko ang patingin-tingin ni Dad Lucio sa kaniya. Na-focus ang mata ko sa Nanay Erna. Same pa rin kaya sila ng damdamin ni Dad Lucio? Kasi nakikita ko ang ilangan nilang dalawa. Gayunpaman hindi na sila p'wedeng magkagustuhan. Dahil may asawa na si Nanay Erna, at si Dad Lucio naman ay kasal pa rin kay Maryjane. “Lolo!” muling sigaw ni Siobeh natawa pa kasi pareho si Chairman at Daddy Lucio ngumiti sa anak ko. “Hehe…Lolo Chairman po pala dapat para alam kung sino ang tinatawag ko,” wika ng anak ko ng walang preno-prenong bibig, sinabi iyon sa dalawang Lolo niya. Nag-alala lang naman ako baka iba ang dating sa ama ni Everette. “Naku pasensya na po Dad, madald