NAGISING si Rome nang maramdaman ang pagbukas at pagsara ng pinto ng silid nilang mag-asawa. Pumihit siya paharap doon at nakita si Cayson na naghuhubad ng suot na jacket habang naglalakad patungo sa banyo. Bumangon siya at binuksan ang lamp.
“Hey…” aniya sa inaantok na tinig.
SA SUMUNOD na mga araw ay naging abala si Cayson sa pag-aasikaso sa nangyari sa Laguna branch. Halos buong araw itong abala sa trabaho, kahit sa gabi ay nasa harap ng laptop nito at kausap ang mga staff. Malaki ang ibinagsak ng income ng Montemayor Travellers, at ang pagiging competitive ni Cayson ay nihamon ng panahon. Sa loob ng apat na araw ay doon ito natutulog sa home office nito, at walang problema sa kaniya iyon kahit na nagiging clingy na siya sa asawa. Siya ang personal na naghahatid ng pagkain nito roon sa gabi kapag hindi na nito nagagawang sumabay sa kanila ni Althea, at bago siya matulog ay dinadalhan niya ito ng tinimpla niyang kape. Cayson would pause from his work and would eat his dinner; at
ANONG panggilalas niya nang marinig ang sinabi ng doctor habang pinaiikot nito sa tiyan niya ang transducer upang malaman ang kasarian ng kanilang anak. Cayson was sitting on a stool beside the bed and watching the screen where they could clearly see the baby’s form. It was crouching, and his heartbeat was so loud it made her cry. Si Cayson naman ay tulala—tila hindi makapaniwala sa nakikita sa screen. Nasa mga mata nito ang galak na lalong ikana-lambot ng puso niya. Cayson was showing emotions toward their baby and she was happy. At nang sabihin ng doktora kung ano ang gender ng anak nila ay pareho silang natigalgal. It was a girl. And they were only shocked because they all thought she was having a baby boy.
UNTI-UNTING nanlaki ang mga mata niya. Aba’y ang gago, gagawin pa yata siyang baby factory! But the thought also gave her chills—in a positive way, though. Like, an excitement. Cayson wanted her to be the mother of his son! He wanted her to bear his second child? Wala na itong ibang gustong magdala sa anak nito kung hindi siya lang! Oh, kahit wala pa ay nakikinita na niya ang kaniyang mga anak na naglalaro sa hardin ng mansion. A girl and a boy? Oh, she couldn’t contain her excitement! Pero ayaw niyang ipahalata rito ang tuwang naramdaman. Kahit pa tila nais siya nitong gawing baby maker sa loob ng m
MATAPOS nilang manggaling sa clinic ay dumaan na muna sila sa supermarket para mamili ng mga prutas na gusto niyang kainin sa mga susunod na mga araw. Cayson returned to the parking lot to get his wallet, nakalimutan daw nito iyon sa dashboard kaya binalikan. At habang hinihintay ito ay nag-ikot siya sa ilang mga aisle, picking up boxes of milk, unsweetened biscuits, and all other healthy snacks she could eat. “Kiwi, mango, strawberries...” Isa-isa niyang dinampot ang mga prutas na iyon at maingat na inilalagay sa loob ng push cart. At habang ginagawa niya iyon ay bumalik sa isip niya ang alcoholic punch na ininom niya sa party noon ni Cayson na isa sa mga dahilan kung bakit siya nakatayo ngayon sa kinatatayuan niya. 
TWO DAYS. Ganoon ka-tagal na hindi nakauwi si Cayson matapos ang araw na pumunta sila sa OB clinic para sa ultrasound ni Rome. Kung hindi lang ito tumatawag para kumustahin ang lagay niya ay baka nag-alala na siya kung ano ang nangyari rito. He would call to check on her—asking if she was eating right and if she needed anything. Those were only short calls; not even letting her converse with him. Gusto niyang itanong kung kailan ito uuwi pero ayaw niyang muli nitong sabihin sa kaniya na i-review ang terms bago siya magtanong. Si Althea Montemayor ay tinatanong din siya tungkol sa apo nito, and she would end up sending Cayson text messages. Pagkatapos ay malalaman na lang niyang tumawag ito sa lola upang ipaalam ang
PAGPASOK NIYA SA KANILANG SILID ay kinunutan siya ng noo nang makita ang dalawang shopping bags na nakapatong sa ibabaw ng kama. Those bags were from an expensive men’s boutique.Cayson's home. And she would guess he did some shopping for himself. At naisip niya na baka namili ito ng mga damit habang doon ito sa opisina naglalagi. O sa opisina nga ba? Hindi kaya dahilan lang nito iyon at ang totoo’y dating-gawi na naman ito? Ah… Ayaw niyang mag-overthink. Pumasok siya at sinulyapan ang pinto ng banyo. May naririnig siyang k
PAGOD NA PAGOD si Rome nang umuwi sa mansion nang gabing iyon. Matapos mag-krus ang landas nila ni Precilla sa department store nang hapong iyon ay niyaya siya nitong magkape, at upang iwasan na sagutin ang tanong nito tungkol sa tatay ng dinadala niya ay tumanggi siya at sinabing may kailangan pa siyang puntahan. Precilla asked for her number, as well, and said she would call her for a cup of coffee.
NAKANGALUMBABANG tinitigan ni Rome ang repleksyon sa salamin. Nakasimangot; ang nguso ay nagkanda-haba-haba na sa inis. Nakaupo siya sa harap ng vanity table niya at naka-ilang apply na ng make up. She wanted to be pretty that night. Prettier than Precy. Pero imposible pala. Hindi pala ganoon ka-dali. Make-up could do wonders, but they could never wave magic. Kahit siguro walang polbo ang mukha ni Precy ay ito pa rin ang pinaka-maganda sa lahat kahit anong pagpapaganda pa ang gawin niya. She would never be on par with Precilla. Besides, hindi rin siya marunong mag-makeup. At sa pagpupumilit niya ay para lang siyang nag-mukhang ewan kanina. Kaya
DALAWANG BUWAN MAKALIPAS ay muling nagpakasal sina Rome at Cayson, but this time, it was held in the church. Natupad ang pangarap ni Rome na makasal sa simbahan at makapaglakad sa aisle. She was a happy bride, dahil naroon lahat sa simbahan ang mga mahal niya sa buhay, kabilang na ang lahat ng kaniyang mga kaibigan. Including Jiggy—na noo’y tanggap na tanggap na ng buong pamilya niya. Her parents realized that Jiggy was more than just a friend to her. She was like a family. Kaya naman simula nang magkita ang mga ito noong mga panahong nasa ospital siya ay hindi na naging iba ang pagturing ng kaniyang mga magulang rito. Lalo at maliban kay Cayson ay isa ito sa mga nagpuyat noon sa ospital upang bantayan siya. She had learned that she was unconscious for three days aft
“IPINALIWANAG KO NA sa buong pamilya ang tungkol kay Precilla, at nakahanda akong muling magpaliwanag sa harap mo ngayon. So, I need you to listen, okay?” Para siyang batang tumango. Handa siyang pakinggan ang lahat ng paliwanag nito at patawarin ito kahit hindi pa man ito humihingi ng patawad. Dahil bakit hindi? Hindi pa ba sapat ang pag-alalang nakita niya sa anyo nito? Ang pangingitim ng paligid ng mga mata nito, ang maputla nitong mukha? Hindi pa ba sapat na pinabayaan nito ang sarili para sa kaniya? At hindi pa ba sapat ang pangongompisal nito? Cayson just
HINDI MAINTINDIHAN NI ROME ANG NARARAMDAMAN. She was trying to open up her eyes, but she had no strength no matter how hard she tried. Kapag nabubuksan naman niya ang mga mata’y kaagad ding sasakupin ng dilim ang kaniyang paningin. At kung may nakikita man siya ay hindi malinaw. Hindi malinaw na imahe ni Cayson. Wait… Cayson? Oh. Right… Ang huling naalala niya ay nakita pa niya ito sa bahay nila Baron. And then, she c
“SA TINGIN ko ay kailangan na natin siyang dalhin sa ospital, Connie,”suhestiyon ni Selena nang lumabas ito sa guest room na okupado ni Rome sa bahay ng mga ito. Inisara muna ni Selena ang pinto at hinarap si Connie na nag-aalala na rin. “Nilalagnat na naman siya, at wala tayong gamot na pwedeng ipainom sa kaniya.” Sinulyapan ni Connie ang oras sa relos. It was only 7PM. Napabuntonghininga ito. “Kanina ko pa sinasabi ‘yan sa kaniya nang makipagkita siya sa amin ni Jiggy matapos lumayas sa bahay ng asawa. Ilang araw nang masama ang pakiramdam niya at kaninang umaga pa lang ay nilalagnat na siya. Pero ayaw niyang magpahatid sa ospital.” “We can’t take risks, Connie. Bun
“MAKE SURE na ang dokumentong ipadadala mo sa akin ay kompleto na, Mitch. Ayaw kong pa-istorbo sa buong linggong pahinga ko.” “Yes, sir. Naayos ko na po ang folder. Ako po ang personal na magdadala sa mansion.” “Good. See you tomorrow—oh, and please come around lunchtime. Ayaw kong gumising nang maaga.” Tinapos na niya ang tawag at akmang i-iitsa ang cellphone sa front seat nang makitang 1% na lang ang battery niyon. He looked for the charger while his eyes still focused on the road, subalit hindi niya iyon makapa sa kahit saan. Tahimik siyang nagmura saka itinuloy na lang ang pagmamaneho. I
HINDI NAWALA ang sama ng pakiramdam niya sa buong araw. Umabot ang gabi na patuloy ang pananakit ng lower back niya at ng kaniyang ulo. Sa tulong ni Jen ay nakaligo siya, at inalalayan siya nito hanggang sa pagbihis. Naka-ilang balik na rin ito sa silid niya upang dalhan siya ng pagkain at maiinom. Sa buong araw din na iyon ay hindi na tumawag si Cayson, which was normal dahil sa gabi ito madalas na tumawag sa kaniya.
“SALAMAT sa paghahatid, Baron. Sa susunod talaga ay magpapahatid na ako sa driver ni Granny Althea para hindi na kita naaabala sa tuwing dadalaw ako sa inyo,” aniya matapos siya nitong ihatid sa mansion. Si Connie ay nagpababa sa isang mall dahil kailangan pa raw nitong mag-grocery, habang siya ay ini-diretso si Baron sa subdivision. “Nah, that’s alright, Rome. Maliit na bagay lang naman ito.” Muli siyang nagpasalamat at bumaba na sa kotse. Ang kasambahay na si Jen na nasa hardin at nagdidilig ay naka-antabay sa kaniya kaya nakabukas na ang gate. Nagpasalamat siya rito at tumuluy-tuloy na sa
PINILIT ni Rome na maging normal sa sumunod na mga araw. Kahit na sa tuwing aalis si Cayson para pumasok sa opisina ay pinag-iisipan niya ng masama. Alam niyang magta-trabaho ito pero hindi niya mapigilang isipin na makikipagkita lang ito kay Precilla. Oh, that woman! Ilang beses siyang niyaya ni Connie na lumabas kasama ang babaeng iyon pero mas pinili niyang magkulong sa mansion at gawin ang araw-araw niyang gawain doon. She would rather die with boredom than meet with that sneaky snake! And Cayson? Oh, nagagalit din siya pero kailangan niyang umaktong hindi dahil alam niyang wala siyang karapatang magalit. May pinirmahan silang terms. May us
MATAPOS ang araw na iyon ay muling bumalik si Cayson sa Laguna. Nakahinga siya nang maluwag dahil alam niyang hindi magkakaroon ng pagkakataon sina Cayson at Precilla na magkita dahil alam niyang magiging abala ang asawa sa itinatayong bagong terminal. Nang makauwi sila sa mansion matapos ang dinner party na iyon ay ginawa ni Rome ang madalas na ginagawa ng mga praning na maybahay. She checked Cayson’s phone for Precy’s number. Walang password ang cellphone nito kaya nagawa niyang buksan iyon. She typed in Precy’s number, at tila siyang nabunutan ng tinik sa dibdib nang ma-kompirmang wala roon ang numero ng dalaga. Marahil ay naging OA lang siya sa pag-iisip. Nawala na rin ang inggit niya para kay Precy