PAG-GISING niya kinabukasan ay tila kay bigat ng pakiramdam niya. Wala na si Cayson sa higaan at kung pagbabasehan niya ang mga nagkalat na tuwalya at ang hinubad nitong sleeping pants sa sahig ay siguradong nakaalis na ito.
Martes ang araw na iyon ay naka-schedule siyang magtungo sa Montessori upang ipasa ang resignation letter at upang ipaalam na rin sa mga ito ang kalagayan niya. Pero mukhang hindi niya kayang bumangon sa umagang iyon, tulad ng nangyayari sa nakaraang mga araw.
Simula nang umapak sa ikalawang buwan ang pagbubuntis niya ay kay hirap na ng bawat umaga sa kaniya. Ayaw niyang bumangon, kung maaari ay matulog na lang siya buong araw. Ayaw niyang kumilos, kung maaari ay nakahilata lang siya at
“AHH, SHIT,” Cayson murmured when the rain started to pour. Saktong narating niya ang gate ng mansion nang bumuhos ang malakas na ulan. Nasa Palawan pa lamang siya ay masama na ang panahon. Pero ang buong akala niya ay doon lang may bagyo, hindi niya akalaing umabot hanggang sa Maynila. Yes, he was in Palawan with one of his women. But he didn’t go there for the sole purpose of spending time with his girl, but to do business. May investor na dumating galing Hongkong at doon niya dinala sa isang magandang resort sa Palawan dahil kasama rin nitong dumating sa Pilipinas ang misis nito. The Chinese guy wanted to invest in Montemayor Travellers; pinaka-unang dayuhan na mag-i-invest sa negosyo niya. They sealed the deal and spent
Kanina pa nakatayo si Cayson sa paanan ng kama at tahimik na pinagmamasdan ang himbing nang natutulog na si Rome. She was sleeping on her side as she hugged his pillow. Ang kumot na katulad ng sapin ng kama ay may naka-imprenta ring hugis puso, at nakatakip hanggang sa bewang nito. His eyes went down to her stomach. Dahil nakatagilid ito at nakasuot ng maluwag na pajama pair ay hindi gaanong halatado ang tiyan nito. Ni hindi niya alam kung lumalaki iyon—she looked the same. Oh well, he never really had a good loo
KINABUKASAN ay gumising si Rome na magaang ang pakiramdam. Pagmulat niya ng mga mata ay nakita niya sa kaniyang tabi si Cayson. Nakaharap sa direksyon niya at mahimbing na natutulog. Sa mahabang sandali ay tinitigan niya ito—at kung noo’y kinaiinisan niya ang pagmumukha at presensya nito, ngayo’y nagkabaliktad na ang lahat. By looking at him, she could feel an unfamiliar warmth embracing her body. She was relaxed, and yet lively. By staring at his face, she started feeling better. Hindi katulad noong mga nakaraang araw—hindi tulad noong wala ito. Yeah, pinaglilihian ko nga siya. 
NANG ARAW na iyon ay inabala niya ang sarili sa pagbabasa ng mga online articles and blogs tungkol sa pagbubuntis, lalo na sa paglilihi. And she had learned so much. She had learned a lot about pregnancy hormones, and how each woman experienced unique episodes in the first trimester. Na hindi pare-pareho maglihi ang mga babae ay madalas na kakaiba ang mga nais gusto. She had also found out the first trimester was the worst, and the second trimester was the most relaxing phase of pregnancy. She had also learned that she needed to be careful with the food she takes. Because women during pregnancy could also encounter acid reflux or heartburn. Marami siyang bagong mga impormasyong nalaman tungkol
SA sobrang inis ay hindi bumaba si Rome nang tanghalian para sabayang kumain si Cayson.Ipinatawag siya nito sa katulong subalit nagmatigas siya. She asked the maid to bring her a glass of milk and cut fruits instead. At iyon ang ipinang-laman niya sa tiyan. Not surprisingly, Cayson didn’t try harder. Ni hindi rin siya nito sinilip sa silid buong maghapon na ikina-sama na naman ng pakiramdam niya. Gusto niyang umalis, lumabas muna para aliwin ang sarili. Tinawagan niya si Jiggy at niyaya ang kaibigang lumabas nang hapong iyon pero marami raw itong trabaho kaya hindi makapupunta. Connie was busy, too. Palapit na ang final exams at marami itong gagawin. And she knew how hard it was to work for a lesson plan, kaya hindi na siya nagpumilit.
TULAD ng madalas na nangyayari ay nagising si Rome nang umagang iyon na wala na sa silid si Cayson. And she knew he was already doing his workout. Kagabi ay ang tahimik ng gabi nila nang lumabas ito sa banyo. He went to bed and slept without another word. Habang siya nama’y tahimik na itinuloy ang pagbabasa habang inuubos ang isang basong gatas na ipinadala sa kaniya ni Althea. Nang makaramdam siya ng antok ay bumangon siya upang magsipilyo, saka bumalik sa kama at tahimik na nahiga. Hindi siya nahirapang makatulog kagabi—hindi katulad ng mga nagdaang gabi. Cayson’s presence brought her peace and comfort. Na kahit nakakainis ang mga pinagsasabi nito’y hindi siya nagalit. Hiling niya’y san
SA ISANG maganda ay mamahaling Thai restaurant sila pumunta ni Cayson para maghapunan. Sampung minuto ang byahe mula sa kanilang hotel sakay ng taxi, and it was overlooking Bali ocean. Escalated ang area na kinaroroonan ng restaurant at gawa sa kawayan ang majority niyon. Open space din kaya sariwang hangin mula sa dagat ang nasisinghap niya. The sound of the waves somehow made her feel comfortable. Sa beach ay mayroong mga pabilog na tables na may tig-da-dalawang pabilog at tila bolang couch. Ang bawat mesa ay naiilawan ng outdoor lamps kaya't maliwanag pa rin sa bandang iyon; ang ibang mga customers ay doon pumwesto for privacy purposes, at gusto niya rin sana roon kaya lang ay hindi niya nagawang isatinig kay Cayson ang nais niya.
DUMIRETSO SIYA sa area kung saan marami pang bakanteng mga table at malapit na sa dagat.Naupo siya sa harap ng isa sa mga mesa at nakasimangot na itinuon ang tingin sa mga along humahampas sa baybayin. Mahigit limang minuto siyang nakaupo roon nang marinig ang tinig ni Cayson sa kaniyang likuran. “What’s that drama all about, Rosenda Marie?” Nasa tinig nito ang inis. “You don’t just walk out on me like that?” “You don’t disrespect me by saying you’re bringing your woman here,” sagot niya nang hindi man lang nag-aabalang lingunin ito.  
DALAWANG BUWAN MAKALIPAS ay muling nagpakasal sina Rome at Cayson, but this time, it was held in the church. Natupad ang pangarap ni Rome na makasal sa simbahan at makapaglakad sa aisle. She was a happy bride, dahil naroon lahat sa simbahan ang mga mahal niya sa buhay, kabilang na ang lahat ng kaniyang mga kaibigan. Including Jiggy—na noo’y tanggap na tanggap na ng buong pamilya niya. Her parents realized that Jiggy was more than just a friend to her. She was like a family. Kaya naman simula nang magkita ang mga ito noong mga panahong nasa ospital siya ay hindi na naging iba ang pagturing ng kaniyang mga magulang rito. Lalo at maliban kay Cayson ay isa ito sa mga nagpuyat noon sa ospital upang bantayan siya. She had learned that she was unconscious for three days aft
“IPINALIWANAG KO NA sa buong pamilya ang tungkol kay Precilla, at nakahanda akong muling magpaliwanag sa harap mo ngayon. So, I need you to listen, okay?” Para siyang batang tumango. Handa siyang pakinggan ang lahat ng paliwanag nito at patawarin ito kahit hindi pa man ito humihingi ng patawad. Dahil bakit hindi? Hindi pa ba sapat ang pag-alalang nakita niya sa anyo nito? Ang pangingitim ng paligid ng mga mata nito, ang maputla nitong mukha? Hindi pa ba sapat na pinabayaan nito ang sarili para sa kaniya? At hindi pa ba sapat ang pangongompisal nito? Cayson just
HINDI MAINTINDIHAN NI ROME ANG NARARAMDAMAN. She was trying to open up her eyes, but she had no strength no matter how hard she tried. Kapag nabubuksan naman niya ang mga mata’y kaagad ding sasakupin ng dilim ang kaniyang paningin. At kung may nakikita man siya ay hindi malinaw. Hindi malinaw na imahe ni Cayson. Wait… Cayson? Oh. Right… Ang huling naalala niya ay nakita pa niya ito sa bahay nila Baron. And then, she c
“SA TINGIN ko ay kailangan na natin siyang dalhin sa ospital, Connie,”suhestiyon ni Selena nang lumabas ito sa guest room na okupado ni Rome sa bahay ng mga ito. Inisara muna ni Selena ang pinto at hinarap si Connie na nag-aalala na rin. “Nilalagnat na naman siya, at wala tayong gamot na pwedeng ipainom sa kaniya.” Sinulyapan ni Connie ang oras sa relos. It was only 7PM. Napabuntonghininga ito. “Kanina ko pa sinasabi ‘yan sa kaniya nang makipagkita siya sa amin ni Jiggy matapos lumayas sa bahay ng asawa. Ilang araw nang masama ang pakiramdam niya at kaninang umaga pa lang ay nilalagnat na siya. Pero ayaw niyang magpahatid sa ospital.” “We can’t take risks, Connie. Bun
“MAKE SURE na ang dokumentong ipadadala mo sa akin ay kompleto na, Mitch. Ayaw kong pa-istorbo sa buong linggong pahinga ko.” “Yes, sir. Naayos ko na po ang folder. Ako po ang personal na magdadala sa mansion.” “Good. See you tomorrow—oh, and please come around lunchtime. Ayaw kong gumising nang maaga.” Tinapos na niya ang tawag at akmang i-iitsa ang cellphone sa front seat nang makitang 1% na lang ang battery niyon. He looked for the charger while his eyes still focused on the road, subalit hindi niya iyon makapa sa kahit saan. Tahimik siyang nagmura saka itinuloy na lang ang pagmamaneho. I
HINDI NAWALA ang sama ng pakiramdam niya sa buong araw. Umabot ang gabi na patuloy ang pananakit ng lower back niya at ng kaniyang ulo. Sa tulong ni Jen ay nakaligo siya, at inalalayan siya nito hanggang sa pagbihis. Naka-ilang balik na rin ito sa silid niya upang dalhan siya ng pagkain at maiinom. Sa buong araw din na iyon ay hindi na tumawag si Cayson, which was normal dahil sa gabi ito madalas na tumawag sa kaniya.
“SALAMAT sa paghahatid, Baron. Sa susunod talaga ay magpapahatid na ako sa driver ni Granny Althea para hindi na kita naaabala sa tuwing dadalaw ako sa inyo,” aniya matapos siya nitong ihatid sa mansion. Si Connie ay nagpababa sa isang mall dahil kailangan pa raw nitong mag-grocery, habang siya ay ini-diretso si Baron sa subdivision. “Nah, that’s alright, Rome. Maliit na bagay lang naman ito.” Muli siyang nagpasalamat at bumaba na sa kotse. Ang kasambahay na si Jen na nasa hardin at nagdidilig ay naka-antabay sa kaniya kaya nakabukas na ang gate. Nagpasalamat siya rito at tumuluy-tuloy na sa
PINILIT ni Rome na maging normal sa sumunod na mga araw. Kahit na sa tuwing aalis si Cayson para pumasok sa opisina ay pinag-iisipan niya ng masama. Alam niyang magta-trabaho ito pero hindi niya mapigilang isipin na makikipagkita lang ito kay Precilla. Oh, that woman! Ilang beses siyang niyaya ni Connie na lumabas kasama ang babaeng iyon pero mas pinili niyang magkulong sa mansion at gawin ang araw-araw niyang gawain doon. She would rather die with boredom than meet with that sneaky snake! And Cayson? Oh, nagagalit din siya pero kailangan niyang umaktong hindi dahil alam niyang wala siyang karapatang magalit. May pinirmahan silang terms. May us
MATAPOS ang araw na iyon ay muling bumalik si Cayson sa Laguna. Nakahinga siya nang maluwag dahil alam niyang hindi magkakaroon ng pagkakataon sina Cayson at Precilla na magkita dahil alam niyang magiging abala ang asawa sa itinatayong bagong terminal. Nang makauwi sila sa mansion matapos ang dinner party na iyon ay ginawa ni Rome ang madalas na ginagawa ng mga praning na maybahay. She checked Cayson’s phone for Precy’s number. Walang password ang cellphone nito kaya nagawa niyang buksan iyon. She typed in Precy’s number, at tila siyang nabunutan ng tinik sa dibdib nang ma-kompirmang wala roon ang numero ng dalaga. Marahil ay naging OA lang siya sa pag-iisip. Nawala na rin ang inggit niya para kay Precy