"I BANGED the bride. I feel a little funny about standing up for her husband at their wedding." Sabi ni Elvin sabay tungga nito ng beer sa hawak nitong bote.Muntikan ng lumabas ang likido ng beer sa ilong ni Loke. Sa sinabing iyon ni Elvin. Swallowing hard, choking on the liquid and his laughter. "Well, hindi katulad mo. You with her after they started dating. So who cares? Infact sa pagkaalala ko. She was still dating you when she started sleeping with him. So yeah, actually, I guess you're right. That us awkward. Alvin since you got tossed over."Dating nobya ni Elvin si Lindsay, ngunit hindi naman seryoso sa pakikipagrelasyon ang kaibigan niya kay Lindsay. So no big deal when Lindsay had trusted Alvin and got engaged.Ang nakakatawa lang ay inimbitahan ng babae si Elvin na maging groom's men sa nalalapit nitong kasal."Screw you," ani Elvin nilapit sa labi nito ang bote ng beer atsaka tinungga iyon. Sunod-sunod ang ginawa nitong paglunok na tila katulad lamang iyon sa tubig."Hind
KUALA LUMPUR MALAYSIA -kakalapag lamang ng eroplano sinasakyan nila Calyx at ng mga kasamahan niya na kapwa manlalaro ng basketball team Philippines.puspusan ang paghahanda ni Calyx nitong mga nakaraang araw para sa nalalapit na Southeast Asian Games na gaganapin sa bansang Kuala Lumpur Malaysia. Kabilang siya sa mga manlalaro ng team Philippines basketball association.Huminga siya ng malalim bago hinakbang ang kanyang mga paa palabas ng airport. Bitbit niya ang di kalakihan bag na ang laman ay mga personal belongings niya.This is his last game at kailangan ang huling laro niya ay maging remarkable. Dahil pumayag na siya sa kagustuhan ng kanyang ama na pamahalaan ang kanilang negosyo at iyon na lang ang kanyang tutukan. Marahil ay laging pasakit man siya ng ulo sa mga kababaihan na nahuhumaling sa kanya. Ngunit sa kanyang ama ay isang mabuting anak at masunurin siya rito. Ayaw niya rin kasi bigyan ng sama ng loob ang kanyang ama.Simula noong namatay kasi ang kanyang ina a
Nasa loob na ng Laluna cafe si Margaux ay palinga-linga siya upang hanapin ang kinaroroonan ng mga kaibigan niya. Nakita niya si Janice na kumakaway ito sa kanya na kasama nito si Rheanna. Nakaupo ang mga ito malapit sa veranda ng nasabing café. Hinakbang niya na ang kanyang mga paa upang tumungo roon sa kinaroroonan ng mga kaibigan. "Anong pag-uusapan natin?" Bungad niya agad ng nakalapit na siya rito. "Maupo ka kaya muna at kumain." Sabi ni Janice. "Order na rin kami ng food para sa'yo bakla." Naupo siya sa katapat ng inuupuan ni Rheanna. "Alam n'yo naman palagi akong busy.""Iwan ko 'to kay Janice may sasabihin daw siya sa atin. Kaya napasugod na rin ako dito." Sambot ni Rheanna. "Kumain kaya muna tayo. Mas excited pa kayo kaysa akin." Nakangising turan ni Janice, pinagpatuloy ang pagkain nito. Tinaasan niya lamang ng kaliwang kilay ang mga ito. Sinipsip niya ang straw ng pineapple drienks niya atsaka kumuha ng maliit na slice ng lecheplan. Maya't maya "So, tell us Janice, w
PAYAPA ang mundong dinatnan ni Calyx nang makabalik sa opisina makalipas ang marami-raming mga minuto. Nadispatsa na niya si Jamie. Maalab na halik lang ang pinagsaluhan nila, kabuntot ang pangako niya na bumawi kapag nagka tiyempo.Handa na siyang harapin din si Sheries at dispatsahen sa halip na kamutin ang itch ng babae, kung naroon pa ito. Sumilip pa nga muna si Calyx sa glass door, tiningnan kung ligtas siyang pumasok sa loob. Mga taong abala sa kanya-kanyang gawain ang tanging nakikita niya, walang nagmamarkulyong leon na handang sumagpang sa kanya sa sandaling tumapak sa loob. Maingat na pumasok si Calyx, palinga-linga siya habang naglalakad. Nadatnan niya na abala na rin si Lea sa pagtipa nito sa computer. Hindi rin nito napansin ang pagdating niya."Where is she?"Umangat lang ang tingin si Lea nang magsalita siya. "She? Ah, 'yong babaeng atat sa 'yo?"Pinalampas na lang niya ang sinabi nito, saka tumango."Umalis na.Sabi ko,bigla ka na lang ipinatawag sa isang emergency me
PUMUNTA ng CR si Margaux, doon niya nilabas ang lahat na pagtitimpi niya para sa lalaking ‘yun. Kaunting-konti na lang at talagang mauubos na ang pasensya niya para kay Calyx. Saan kaya pinaglihi ang kurimaw na ‘yon? Napaka kulit, sobra! Sambit niya sa sarili. Nang makuntento na siya at lumuwag na ang pakiramdam niya ay lumabas na rin si Margaux mula sa loob ng Cr. Ngunit hindi siya kaagad bumalik doon sa upuan niya. Mas pinili muna ng dalaga na umupo sa bakanteng upuan. Nakailang beses na siyang palipat-lipat sa tuwing bumabalik ang nakaupo sa upuan iyon hanggang sa wala ng bakanteng upuan. No choice na siya kung ‘di ang bumalik sa orihinal niyang upuan.SAMANTALA lihim na sinusulyapan ni Calyx, ang dalagang katabi niya sa upuan kani-kanina lang. Pumunta ito sa maliit na cr ng eroplanong sinasakyan nila. Nang lumabas na ito mula roon hindi rin agad bumalik sa tabi niya. Sa halip naupo ito sa bakanteng upuan. Nakikita niya rin nakai ilang beses na rin itong palipat-lipat ng up
NANG narating ng bus ang lungsod ng Kalibo huminto ang sasakyan upang mag-stop over at magpapalit ng spare tire dahil sa na flat tires ang bus na sinasakyan nila Calyx at Margaux patungong Iloilo. “Ang gusto manaog puwede makapanaog kay mailis pa sang goma. Kung sino ang gustong bumaba, Puwedeng bumaba muna dahil magpapalit ng spare tire.” Saad ng konduktor ng bus. Inunat ni Calyx ang kanyang mga braso dahil sa pakiramdam niya ay namamanhid na ang kanyang braso, pati na rin ang kanyang likod at puwet. Sa kahaba-haba at tinagal ba naman ng biyahe nila. Hindi sinasadya na nasagi niya ang balikat ni Margaux na nakaidlip na pala ang dalaga. Nagmulat ito ng mga mata, ‘tsaka tumingin ito sa kanya na nakakunot-noo. “Hindi mo ba talaga ako titigilan?” Sikmat nito na lalong siniksik ang katawan sa tabi ng bintana. Ngumiti siya sa dalagang nayayamot. “Let’s go,” aniya sa halip na pansinin ang pang-aangil ni Margaux. Hindi sumagot si Margaux bagkus pinukol lamang siya nito ng masaman
“CALYX, may mababangga ka!” Nagpapanic na sigaw ni Margaux. Agad naman naapakan ni Calyx ang preno ng sasakyan at tinabig pakanan. Nagawa niya iwasan na mabangga ang tao na bigla na lamang tumawid sa kalsada. Ngunit muntik naman mahulog sa kanal ang sasakyan minamaneho niya. “Argh… Muntik na tayo d'on ah,” ‘Di maiwasan napabuga ng hangin si Calyx. Kapag minalas nga naman. “Hindi ka ba titigil sa kalokohan mo? Ayan muntik na tayo madisgrasya! Paano kung tuluyan mo ng nabangga ‘yong tao? O di kaya naman nahulog tayo ng tuluyan sa kanal!” Namumula ang mukha ni Margaux dala ng matinding takot at kaba.“Relax, everything will be alright.” Cool pa rin sabi ni Calyx. Animo’y walang nangyari. Hindi man lang ito makitaan na apektado sa nangyari na muntik na silang nadisgrasya. Sa halip na makipag-argumento sa binata na tila walang pakialam. Minabuti na lamang ni Margaux ibaling ang attention sa labas ng bintana at pinagmamasdan ang bawat madadaanan ng sasakyan.Habang bumabyahe wala
“Manyak talaga!” Naiinis na sabi niya sa sarili. Napatingin siya sa binata ng hatakin nito ang upuan na katapat niya. “What are you doing?”Isang kibit ng balikat ang ginawa ng binata.“If you don't mind, I will share your table.”Ginala naman ni Margaux ang paningin sa loob ng restaurant. Atsaka muling binalik ang tingin sa binata na kampante ng nakaupo sa silya at nakapatong ang dalawang braso sa lamesa. “For your information Mr Raider, there's so many vacancies here.”Tinititigan siya ni Calyx na walang kakurap-kurap. “If you don't stop barking like a dog. I will gave you, your own punishment lady.” Seryosong saad nito. Napabuntong-hininga naman si Margaux ng dumukhang si Calyx. Ang mukha nito malapit na malapit sa mukha niya. Ilang dangkal lang ang agwat ng kabilang mga mukha. Naaamoy niya rin ang mabangong hininga ng lalaki. Habang ang mga mata nito ay nakatitig sa kanya. Tsaka na lang siya nakahinga ng maluwag ng ilayo nito ang mukha sa mukha niya. Buong akala niya ay haha
“XANDY, magkukulong ka na lang ba rito sa loob ng kuwarto mo?” Tanong ni Mommy Margaux na pinagmamasdan siya na nakahiga sa ibabaw ng kanyang kama. Nitong mga nakaraan mga araw ay wala na siyang ganang lumabas ng bahay at sa kanyang kuwarto ay nanatili siya. “Ma, iwan n’yo muna ako.” Aniya nagtalokbong ng komot.“Bumangon ka na at may pupuntahan tayo.”“Kayo na lang, Ma. Ayoko sumama,” turan niya sa mahinang boses. “Pakisara na lang ng pinto kapag lumabas na kayo.”“Hey, Tita Xandy! Get up!” Ani Bianca sa medyo may kalakasan ang boses. Pilit na hinihila nito ang komot nakatalokbong sa kanya. “Puwede ba, tigilan na ninyo ako! Basta ayoko sumama,” naiinis turan niya na mas lalong hinigpitan niya ang pagkahawak sa komot. “Please, leave me alone.”“Tita, please…Promise magiging masaya ka pagkatapos nito,” malapad ang ngiti nakapaskil sa mga labi ni Bianca. Naramdaman niya ang pagsampa ni Bianca sa ibabaw nitong kama. “Sige ka, pagsisihan mo kung hindi ka sasama sa ‘min.”
“OH, MY GOD,” sabi ng Doctor mahihimigan ang pagla-shock nito. Narinig din niya ang pagsinghap ni Tita Isabel. Ilang segundo lamang ang lumipas, may dumaan sa tabi niya ang isa pang Doctor na nagmamadaling pumasok dito sa loob ng kuwarto ni Rod. Nilagpasan lamang siya nito. Naging slow motion ang paglingon ni Xandy roon sa kama na hinihigaan ni Rod. Tila hindi siya makakapaniwala sa kanyang nakikita. Ilang beses niya kinusot ang kanyang mga mata, sa inaakalang dinadaya lamang siya ng kanyang nakikita at dala lamang ng kanyang imahinasyon. Ngunit ang nakikita niya ay totoo. “Oh, my God. Tito Rod your back,” ani Bianca, unang nakahuma sa pagkabigla. Nanatiling nakatayo lamang si Xandy na nakatingin doon sa kamang hinihigaan ni Rod. Tila katulad siya sa kandila na itinulos doon mula sa kanyang kinatatayuan na hindi niya magawang kumilos ng kanyang mga paa. Pakiramdam niya ay biglang namanhid ang buong katawan niya, higit sa lahat natatakot siya na sa pagkurap ng kanyang mg
NAGISING si Xandy, bumungad sa paningin niya ang apat na sulok na kulay puti, kulay asul na kurtina. She's must be dreaming. Pinilig niya ang kanyang ulo. This scenario was happening a months ago. When she's sick. But this is different. Iginala niya ang kanyang paningin sa loob ng kuwarto. Ganoon na lamang ang pagkadismaya niya ng hindi niya makita si Rod. “Rod,” mahinang usal niya sa pangalan ng lalaki. Kasabay ng mga mala butil niyang luha namalisbis sa kanyang pisngi. Nang maalala niya ang huling nangyari sa kanila ni Rod. Naaksidente sila at nagpagulong-gulong nahulog ang kotseng sinasakyan nila ng binata. Bumukas ang dahon ng pinto, iniluwa mula roon si Mommy Margaux. “Oh, God. Your awake already baby,” halos takbuhin nito ang distansya nasa pagitan nilang mag-ina. “May masakit ba sa’yo? Nagugutom ka ba? Nauuhaw?” sunod-sunod na tanong ni Mommy Margaux na hindi alam ang gagawin. Punong-puno ng pag-alala ang Ginang. Umiling si Xandy, pilit pinapakalma ang kan
NARAMDAMAN ni Xandy ang ginawang pagbuhat sa kanya ni Rod at ang paglipat nito sa kanya rito sa kama. She's half asleep. Sa halip na sitahin ang binata sa ginawa nito ay nagkunwari na lamang siya na natutulog. Nanatiling nakapikit ang kanyang mga mata at hinayaan na lamang si Rod. Ramdam niya rin ang mga titig ni Rod sa kanya. Para saan ang malalim nitong pagbuntong-hininga? Tila pasan nito ang mundo. Marahil naiisip nito na pabigat lang siya rito. Kung bakit kasi sa dinami-dami ng kotse naroon sa parking lot sa sasakyan pa siya ni Rod nagtago. Kapag minalas ka nga naman. Nakapag desisyon na rin siya na kapag nakarating na sila roon sa Caticlan ay mag kanya-kanya na lamang sila. Nang marinig niya ang mga yabag ng stewilas ng sapatos na papalayo. Kasunod noon ay bumukas-sumara ang dahon ng pinto na sinundan ng pag-click ng padlock ng pinto. Paunti-unting minulat ni Xandy ang kanyang mga mata ng makatiyak siya na wala si Rod dito sa loob ng cabin. Pinalipas niya muna ang
MABILIS ang pagpapatakbo ni Rod sa kotse minamaneho niya, habang binabagtas ang kahabaan ng coastal road patungo sa pier ng Batangas. Bago siya umalis doon sa hotel ay tinawagan niya ang pinsan niyang Kapitan ng Cargo vessel na patungong Caticlan. Nang marating niya ang Batangas fort ay dumiritso niya pinasok ang sasakyan niya sa loob ng cargo vessel na siya na lang ang hinihintay bago ito lumarga. Paibis ng kotse si Rod nang mapansin niya na hindi lamang siya nag-iisa sa loob ng sasakyan niya. Diyata’t may nakasakay na ibang tao na hindi niya napansin. Mabilis siya lumabas ng kotse, atsaka binuksan ang pinto ng passenger's seat. “Xandy!” Gilalas niya nang mapagsino ang naki ride on sa kotse niya. Nakabaloktot ang dalaga sa likod ng driver seat. Kung kani-kanina ay gusto niya itong pipilitin sa leeg sa ginawang pagtakas ni Xandy sa engagement announcement party nila. Nagawa nitong ilagay sa kahihiyan ang kani-kanilang mga pamilya. Naggising si Xandy mula sa mababaw nitong t
NANG BUKSAN ni Xandy ang main door ng boutique ay bumungad sa paningin niya ang mga petals ng mga red, pink and white roses na nagkakalat doon sa sahig sa daraanan niya. Palipat-lipat ang tingin niya sa mga staff niya na nakatingin din sa kanya. Tahimik lamang ang mga ito habang nagmamasid sa kanya naglalakad papasok. Sinira niya ang dahon ng pinto, atsaka hinarap ang mga ito. “Sino ang may kagagawan ng mga iyan?” Tinuro niya ang mga petals ng mga bulaklak na nagkakalat doon sa sahig. Ngunit ni isa sa mga ito ay hindi nagsasalita. “Ano, magtitigan na lang ba tayo dito? Sinayang n’yo lang ang mga bulaklak na ‘yan. Isa pa dagdag pa ang mga iyan sa trabaho ni Mang Nestor.”Si Grace ang naglakas loob nagsalita. “Ma’am Xandy, dumiritso ka na lang sa loob ng opisina mo.” Nakangiti turan nito. “Go na, Ma’m Xandy.” Segunda naman ni Jaz, kinikilig pa ang bruha. Nagtaas siya ng isang kilay. “Kinikilig pa kayo, hah. Anong kalokohan na naman ang pinaggagawa ninyo sa office ko?”“
“I’M SORRY, XANDY but you are not performing this time,” saad ni Elis ang manager niya. “But, why?” nagtataka ng tanong ni Xandy. Hindi lubos maisip kung ano ang dahilan, hindi siya makakasama sa darating na fashion show. Matagal niya pinaghandaan ang nalalapit na fashion show na gaganapin sa bansang Las Vegas. Subalit napunta lamang sa wala ang mga pinaghihirapan niya. Ilang araw lang siya na confine sa hospital ng nagkasakit siya. At ang magaling na lalaki ay nakialam. Hindi na rin nagpakita si Rod simula n'ong lumabas na siya ng hospital. “Mr Fortaleza, asked your homesick leave at sa tingin ko, Xandy Darling, you’ll need it.”“It's okay, Elis. I’ll understand,” pilit siya ngumiti. “So… I’ll excuse myself. I need to go.”“Xandy Darling, bumawi ka na lang next time. For now you’ll need to take a rest. Bawal magkasakit.”“I get it,” tuluyan na nagpaalam si Xandy rito. “LOOK, who’s here?” Nakataas ang isang kilay ni Trexie, ng nakasalubong niya ito sa hallway. H
“MA, tawagan mo nga uli.” suhestiyon ni Cm sa ina nito. Binalingan nito si Rod, bahagyang tinapik nito sa balikat. “‘Pre mukhang mapornada pa ang pamamanhikan,” nakangisi turan nito. “Gusto mo yata maumbagan, bro.” Balik pagbibiro ni Rod, ngunit malaking palaisipan sa kanya kung nasaan na si Xandy. Paano nga kung tumakas ito at wala ng balak itong ituloy pa ang nakaplanong pagpapakasal nila. “Nasa office pa raw,” sabi ni Mommy Margaux ng matapos ito makipag-usap sa linya ng telepono. Nakahinga naman si Rod, mula sa narinig niyang sabi ni Mommy Margaux. Ang buong akala niya ay tumakas na si Xandy. Mas natatakot siya sa isipin na baka meron masamang nangyari sa dalaga. “Ma, mukhang uulan pa yata.”Saad naman ni Xander. “Susunduin ko na lang po si Xandy, Tita.” Presinta agad ni Rod. “Ayaw mo lang matakasan,” todyo ni Cm. “‘Pre may araw ka rin,” nakangising turan dito ni Rod. “Mabuti pa, Rod. Sunduin mo na lang si Xandy at tiyak nawili na naman iyon at hindi namalayan
SA MGA ARAW lumipas ay hindi na gaano nagkikita sina Xandy at Rod. Dahil sa kapwa busy sa kanyang-kanya pinagkakaabalahan. Kakalapag lamang ng eroplano sinasakyan ni Rod sa NAIA. Halos isang buwan din siya namalagi roon sa Japan upang personal na surveillance ang naging problema sa negosyo nila naka base roon sa Japan. Dumeritso siya roon sa parking area kung saan naroon naghihintay si Manong Imo, ang family driver nila. Malayo pa ay natanaw niya na ang lagpas singkuwenta-anyos na si Manong Imo. "Kumusta po, Manong?" tanong niya sabay tinapik sa balikat si Manong. "Ito, Sir mas malakas pa sa kalabaw." Nakangiti sagot ni Manong Imo. "Halata nga po. Ano ba ang sekreto natin Manong?" Pumasok na siya sa loob ng sasakyan. "Tamang pag-aalaga at pagmamahal ng asawa, Sir." Nakangiti pa rin sagot ni Manong Imo. Sinimulan nito buhayin ang makina ng sasakyan. "Napakasuwerte n'yo po talaga kay Nanau Rosa," komento niya. Ang asawa ni Manong Imo ay dating yaya niya nag-alaga sa kan