BUMUNGAD sa pang-amoy ni Xander nang pumasok siya ng kusina ang mabangong nilulutong pagkain. Nadatnan niya si Mommy Margaux na busy ito sa pakikipaglaban sa harap ng kalan. On hands ang kanilang ina pagdating sa mga pagkain nila. Lumapit siya sa ina na busy sa harap ng kalan, hindi yata napansin ang presinsiya niya. “Ma, marami yata kayong pagkain inihahanda?” hinalikan niya sa pisngi si Mommy Margaux. Maluwang na ngiti naman ang sumilay sa mga labi ng Ginang. “Kanina ka pa ba dumating?” Tanong nito na saglit lang siya pinasadahan ng tingin. “Kakarating ko lang, Ma. Maaga kasi natapos ‘yong meeting ko with clients.” Simula nang nakabalik na siya sa tunay niyang pamilya ay inalok siya ng kanyang Daddy Calyx na hawakan ang isang departmento ng Raider Company. Hindi niya naman inayawan bagkos buong puso niyang tinanggap. Atsaka pabor na rin sa kanya upang makasama ang buong pamilya niya, maliban na lang kay Cm na bumukod na ito kasama ang asawa si Nathalie. Gayon pa man p
“LET'S GET married sweetheart,” Ani Xander na hinahalik-halikan ang ulo ni Dianna. Habang nakayapos ng mahigpit ang mga braso nito sa beywang ng babae. Biglang napabalikwas si Dianna, naupo sa ibabaw ng kama atsaka humarap dito. Malungkot siyang tumingin kay Xander. “We can't, Xander.”Nakasalubong ang mga makapal na kilay ni Xander naging isang linya na lamang ang mga iyon. “Why? May problema ba, Sweetheart?” Nakaupo na rin ito paharap. Gusto niya ng maiinis sa lalaking kaharap, hindi niya lubos maisip kung nagmamaang-maangan lamang si Xander. Paano sila pagpapakasal gayon kasado ito kay Martina. “Xander, kasal kayo ni Martina!” paangil turan niya sa medyo may kalakasan boses dala na rin ng matinding pagseselos. Pagmamay-ari nga niya ang puso ni Xander ngunit may higit na mas nagmamay-ari sa lalaki. At hindi siya iyon. Tumawa si Xander na lalong ikinainis ni Dianna. Ipinukol niya ng matalim ng tingin. “Are you jealous?”“No!” mabilis niyang sagot. “Sige ka, ikaw rin
KASALUKUYAN nasa bansang Singapore si Xandy para sa malaking fashion show na gaganapin na sinalihan ng iba’t ibang modelo na nanggagaling sa iba’t ibang bahagi rin ng mundo. Malaking proyekto ang nasabing launching. Halos nanggagalaiti sa inis si Xandy pagkatapos niya makipag-usap sa kabilang linya ng cellphone niya. Sinabi ng kausap na hindi siya maaaring sunduin ng service car ng AMREY MODELING INC. ang kompanyang may hawak sa kanya. May ibang sinundo ang driver at hindi pa rin ito nakabalik. Malalaki ang bawat hakbang ng mga paa ni Xandy palabas mula sa hotel tinutuluyan niya pansamantala. No, choice na siya kung di sumakay na lamang siya ng taxi. Agaran siya sumakay sa sasakyan nakaparada sa harap ng hotel. “Admiralty,” aniya ng hindi pa rin umuusad ang sasakyan. “Miss, are you sure?” tanong ng boses baritono. “Yeah, please. Hurry up. I’m rushing...” hindi niya man lang nagawang sulyapan ang driver nasa unahan niya. Abala siya sa pagretouched ng kanyang make-
NAGISING SI ROD mula sa mababaw niyang tulog. Gawa ng sasunod-sunod na likha ng ingay ng doorbell. Napabaling ang tingin niya rito sa dalagang katabi niya na halos isiksik nito ang buong katawan sa katawan niya at mahigpit pa rin ang braso ni Xandy nakayakap sa kanya. Mahimbing pa rin ang tulog ng dalaga. Hinawi niya ang ilang hibla ng buhok nito nakatabing sa magandang mukha ni Xandy. Napaangat ang ulo niya mula sa unan ng muli ay tumunog ang umalingawngaw ng doorbell. Imposibleng room service iyon. Lumipad ang tingin ni Rod doon sa wall clock, alas-otso pa lang ng umaga. Sa huling pagkakatanda niya ay hindi pa siya nagparoom service ng ganitong oras. Sarap na sarap siya sa yakap ng dalagang katabi. Tapos may nang-iistorbo pa. Sumilay ang mumunting ngiti sa kanyang mga labi sa isipin na tiyak magkaroon ng world war three kapag nagising na ang dalaga. Ano kaya ang magiging reaction nito kapag malaman nitong magkatabi silang natutulog sa iisang kama at magkayakap pa. Da
“MA, PA,” aniya ng pagbuksan ng pinto ang mga magulang niya. “Bakit parang nakakita ka ng multo?” Bungad ni Mommy Isabel. Nagkamot ng batok si Rod. “Di naman, Ma. Na surprised lang ako.” Hinalikan niya sa pisngi ang Mommy niya. “Mukha nga. Kanina pa kami dito ng Daddy mo, matagal mo kaming pinagbuksan.”“Nasa banyo ako, naliligo. Bakit nandito kayo?” Hinagod siya ng tingin ng Mommy niya. “Anong klasing tanong iyan Rod? Mukhang hindi kai masaya na makita kami ng Daddy mo?” “Hindi naman sa gan'on, Ma. Nagtataka lang ako kasi sa natatandaan ko, wala naman kayong binanggit na darating kayo dito. Di sana nakapaghanda ako,” mahabang litanya ni Rod. Sa totoo lang hindi siya mapakali habang kaharap ang kanyang mga magulang. “Pupunta kami ng Papa mo sa Sydney. Mamayang gabi pa ag flight namin kaya dinaanan ka na lang namin dito at magpapalipas na rin kami ng oras dito.” Mahabang paliwanag ni Mommy Isabel. “Congratulations hijo, hindi ako nagkamali na ipasa sa’yo ang pamam
NANG MATAPOS na sila kumain ng almusal ay nagpaalam ang mag-asawang Bernard at Isabel na makikipagkita muna kay Liza ang General manager nitong hotel. Pamangkin ni Mommy Isabel. Papasok na sa elevator Rod at Xandy, pabalik doon sa kanilang suites ng may babaeng lumapit dito. To the right to the left ang indayog ng beywang ng babae at may malapusang ngisi ito. “Rod Darling, it’s you.” Maarting sambit ng babae. Tila katulad ito sa linta kung makadikit at makakapit kay Rod. “Marcia?” hindi inaasahan ni Rod na muli ay magkikita sila nito. One of his ex fling. “Yes, Darling it's me.”Ubod tamis itong ngumiti. “Ikaw hah, you forgot me already.” Maarti pa rin nitong sabi. Sumabay pa sa kanila na sumakay ng elevator. Hindi tinatantanan si Rod. “Ikaw, hah. Hindi mo sinabi nandito ka rin pala.” Kinurot pa nito sa tagiliran si Rod. “It’s a business trip,” sagot ni Rod. “HUH, ang init dito. Marami pa lang linta dito sa Singapore, noh?” Paparinig ni Xandy. Nagkunwaring pinapa
SA MGA ARAW lumipas ay hindi na gaano nagkikita sina Xandy at Rod. Dahil sa kapwa busy sa kanyang-kanya pinagkakaabalahan. Kakalapag lamang ng eroplano sinasakyan ni Rod sa NAIA. Halos isang buwan din siya namalagi roon sa Japan upang personal na surveillance ang naging problema sa negosyo nila naka base roon sa Japan. Dumeritso siya roon sa parking area kung saan naroon naghihintay si Manong Imo, ang family driver nila. Malayo pa ay natanaw niya na ang lagpas singkuwenta-anyos na si Manong Imo. "Kumusta po, Manong?" tanong niya sabay tinapik sa balikat si Manong. "Ito, Sir mas malakas pa sa kalabaw." Nakangiti sagot ni Manong Imo. "Halata nga po. Ano ba ang sekreto natin Manong?" Pumasok na siya sa loob ng sasakyan. "Tamang pag-aalaga at pagmamahal ng asawa, Sir." Nakangiti pa rin sagot ni Manong Imo. Sinimulan nito buhayin ang makina ng sasakyan. "Napakasuwerte n'yo po talaga kay Nanau Rosa," komento niya. Ang asawa ni Manong Imo ay dating yaya niya nag-alaga sa kan
“MA, tawagan mo nga uli.” suhestiyon ni Cm sa ina nito. Binalingan nito si Rod, bahagyang tinapik nito sa balikat. “‘Pre mukhang mapornada pa ang pamamanhikan,” nakangisi turan nito. “Gusto mo yata maumbagan, bro.” Balik pagbibiro ni Rod, ngunit malaking palaisipan sa kanya kung nasaan na si Xandy. Paano nga kung tumakas ito at wala ng balak itong ituloy pa ang nakaplanong pagpapakasal nila. “Nasa office pa raw,” sabi ni Mommy Margaux ng matapos ito makipag-usap sa linya ng telepono. Nakahinga naman si Rod, mula sa narinig niyang sabi ni Mommy Margaux. Ang buong akala niya ay tumakas na si Xandy. Mas natatakot siya sa isipin na baka meron masamang nangyari sa dalaga. “Ma, mukhang uulan pa yata.”Saad naman ni Xander. “Susunduin ko na lang po si Xandy, Tita.” Presinta agad ni Rod. “Ayaw mo lang matakasan,” todyo ni Cm. “‘Pre may araw ka rin,” nakangising turan dito ni Rod. “Mabuti pa, Rod. Sunduin mo na lang si Xandy at tiyak nawili na naman iyon at hindi namalayan
“XANDY, magkukulong ka na lang ba rito sa loob ng kuwarto mo?” Tanong ni Mommy Margaux na pinagmamasdan siya na nakahiga sa ibabaw ng kanyang kama. Nitong mga nakaraan mga araw ay wala na siyang ganang lumabas ng bahay at sa kanyang kuwarto ay nanatili siya. “Ma, iwan n’yo muna ako.” Aniya nagtalokbong ng komot.“Bumangon ka na at may pupuntahan tayo.”“Kayo na lang, Ma. Ayoko sumama,” turan niya sa mahinang boses. “Pakisara na lang ng pinto kapag lumabas na kayo.”“Hey, Tita Xandy! Get up!” Ani Bianca sa medyo may kalakasan ang boses. Pilit na hinihila nito ang komot nakatalokbong sa kanya. “Puwede ba, tigilan na ninyo ako! Basta ayoko sumama,” naiinis turan niya na mas lalong hinigpitan niya ang pagkahawak sa komot. “Please, leave me alone.”“Tita, please…Promise magiging masaya ka pagkatapos nito,” malapad ang ngiti nakapaskil sa mga labi ni Bianca. Naramdaman niya ang pagsampa ni Bianca sa ibabaw nitong kama. “Sige ka, pagsisihan mo kung hindi ka sasama sa ‘min.”
“OH, MY GOD,” sabi ng Doctor mahihimigan ang pagla-shock nito. Narinig din niya ang pagsinghap ni Tita Isabel. Ilang segundo lamang ang lumipas, may dumaan sa tabi niya ang isa pang Doctor na nagmamadaling pumasok dito sa loob ng kuwarto ni Rod. Nilagpasan lamang siya nito. Naging slow motion ang paglingon ni Xandy roon sa kama na hinihigaan ni Rod. Tila hindi siya makakapaniwala sa kanyang nakikita. Ilang beses niya kinusot ang kanyang mga mata, sa inaakalang dinadaya lamang siya ng kanyang nakikita at dala lamang ng kanyang imahinasyon. Ngunit ang nakikita niya ay totoo. “Oh, my God. Tito Rod your back,” ani Bianca, unang nakahuma sa pagkabigla. Nanatiling nakatayo lamang si Xandy na nakatingin doon sa kamang hinihigaan ni Rod. Tila katulad siya sa kandila na itinulos doon mula sa kanyang kinatatayuan na hindi niya magawang kumilos ng kanyang mga paa. Pakiramdam niya ay biglang namanhid ang buong katawan niya, higit sa lahat natatakot siya na sa pagkurap ng kanyang mg
NAGISING si Xandy, bumungad sa paningin niya ang apat na sulok na kulay puti, kulay asul na kurtina. She's must be dreaming. Pinilig niya ang kanyang ulo. This scenario was happening a months ago. When she's sick. But this is different. Iginala niya ang kanyang paningin sa loob ng kuwarto. Ganoon na lamang ang pagkadismaya niya ng hindi niya makita si Rod. “Rod,” mahinang usal niya sa pangalan ng lalaki. Kasabay ng mga mala butil niyang luha namalisbis sa kanyang pisngi. Nang maalala niya ang huling nangyari sa kanila ni Rod. Naaksidente sila at nagpagulong-gulong nahulog ang kotseng sinasakyan nila ng binata. Bumukas ang dahon ng pinto, iniluwa mula roon si Mommy Margaux. “Oh, God. Your awake already baby,” halos takbuhin nito ang distansya nasa pagitan nilang mag-ina. “May masakit ba sa’yo? Nagugutom ka ba? Nauuhaw?” sunod-sunod na tanong ni Mommy Margaux na hindi alam ang gagawin. Punong-puno ng pag-alala ang Ginang. Umiling si Xandy, pilit pinapakalma ang kan
NARAMDAMAN ni Xandy ang ginawang pagbuhat sa kanya ni Rod at ang paglipat nito sa kanya rito sa kama. She's half asleep. Sa halip na sitahin ang binata sa ginawa nito ay nagkunwari na lamang siya na natutulog. Nanatiling nakapikit ang kanyang mga mata at hinayaan na lamang si Rod. Ramdam niya rin ang mga titig ni Rod sa kanya. Para saan ang malalim nitong pagbuntong-hininga? Tila pasan nito ang mundo. Marahil naiisip nito na pabigat lang siya rito. Kung bakit kasi sa dinami-dami ng kotse naroon sa parking lot sa sasakyan pa siya ni Rod nagtago. Kapag minalas ka nga naman. Nakapag desisyon na rin siya na kapag nakarating na sila roon sa Caticlan ay mag kanya-kanya na lamang sila. Nang marinig niya ang mga yabag ng stewilas ng sapatos na papalayo. Kasunod noon ay bumukas-sumara ang dahon ng pinto na sinundan ng pag-click ng padlock ng pinto. Paunti-unting minulat ni Xandy ang kanyang mga mata ng makatiyak siya na wala si Rod dito sa loob ng cabin. Pinalipas niya muna ang
MABILIS ang pagpapatakbo ni Rod sa kotse minamaneho niya, habang binabagtas ang kahabaan ng coastal road patungo sa pier ng Batangas. Bago siya umalis doon sa hotel ay tinawagan niya ang pinsan niyang Kapitan ng Cargo vessel na patungong Caticlan. Nang marating niya ang Batangas fort ay dumiritso niya pinasok ang sasakyan niya sa loob ng cargo vessel na siya na lang ang hinihintay bago ito lumarga. Paibis ng kotse si Rod nang mapansin niya na hindi lamang siya nag-iisa sa loob ng sasakyan niya. Diyata’t may nakasakay na ibang tao na hindi niya napansin. Mabilis siya lumabas ng kotse, atsaka binuksan ang pinto ng passenger's seat. “Xandy!” Gilalas niya nang mapagsino ang naki ride on sa kotse niya. Nakabaloktot ang dalaga sa likod ng driver seat. Kung kani-kanina ay gusto niya itong pipilitin sa leeg sa ginawang pagtakas ni Xandy sa engagement announcement party nila. Nagawa nitong ilagay sa kahihiyan ang kani-kanilang mga pamilya. Naggising si Xandy mula sa mababaw nitong t
NANG BUKSAN ni Xandy ang main door ng boutique ay bumungad sa paningin niya ang mga petals ng mga red, pink and white roses na nagkakalat doon sa sahig sa daraanan niya. Palipat-lipat ang tingin niya sa mga staff niya na nakatingin din sa kanya. Tahimik lamang ang mga ito habang nagmamasid sa kanya naglalakad papasok. Sinira niya ang dahon ng pinto, atsaka hinarap ang mga ito. “Sino ang may kagagawan ng mga iyan?” Tinuro niya ang mga petals ng mga bulaklak na nagkakalat doon sa sahig. Ngunit ni isa sa mga ito ay hindi nagsasalita. “Ano, magtitigan na lang ba tayo dito? Sinayang n’yo lang ang mga bulaklak na ‘yan. Isa pa dagdag pa ang mga iyan sa trabaho ni Mang Nestor.”Si Grace ang naglakas loob nagsalita. “Ma’am Xandy, dumiritso ka na lang sa loob ng opisina mo.” Nakangiti turan nito. “Go na, Ma’m Xandy.” Segunda naman ni Jaz, kinikilig pa ang bruha. Nagtaas siya ng isang kilay. “Kinikilig pa kayo, hah. Anong kalokohan na naman ang pinaggagawa ninyo sa office ko?”“
“I’M SORRY, XANDY but you are not performing this time,” saad ni Elis ang manager niya. “But, why?” nagtataka ng tanong ni Xandy. Hindi lubos maisip kung ano ang dahilan, hindi siya makakasama sa darating na fashion show. Matagal niya pinaghandaan ang nalalapit na fashion show na gaganapin sa bansang Las Vegas. Subalit napunta lamang sa wala ang mga pinaghihirapan niya. Ilang araw lang siya na confine sa hospital ng nagkasakit siya. At ang magaling na lalaki ay nakialam. Hindi na rin nagpakita si Rod simula n'ong lumabas na siya ng hospital. “Mr Fortaleza, asked your homesick leave at sa tingin ko, Xandy Darling, you’ll need it.”“It's okay, Elis. I’ll understand,” pilit siya ngumiti. “So… I’ll excuse myself. I need to go.”“Xandy Darling, bumawi ka na lang next time. For now you’ll need to take a rest. Bawal magkasakit.”“I get it,” tuluyan na nagpaalam si Xandy rito. “LOOK, who’s here?” Nakataas ang isang kilay ni Trexie, ng nakasalubong niya ito sa hallway. H
“MA, tawagan mo nga uli.” suhestiyon ni Cm sa ina nito. Binalingan nito si Rod, bahagyang tinapik nito sa balikat. “‘Pre mukhang mapornada pa ang pamamanhikan,” nakangisi turan nito. “Gusto mo yata maumbagan, bro.” Balik pagbibiro ni Rod, ngunit malaking palaisipan sa kanya kung nasaan na si Xandy. Paano nga kung tumakas ito at wala ng balak itong ituloy pa ang nakaplanong pagpapakasal nila. “Nasa office pa raw,” sabi ni Mommy Margaux ng matapos ito makipag-usap sa linya ng telepono. Nakahinga naman si Rod, mula sa narinig niyang sabi ni Mommy Margaux. Ang buong akala niya ay tumakas na si Xandy. Mas natatakot siya sa isipin na baka meron masamang nangyari sa dalaga. “Ma, mukhang uulan pa yata.”Saad naman ni Xander. “Susunduin ko na lang po si Xandy, Tita.” Presinta agad ni Rod. “Ayaw mo lang matakasan,” todyo ni Cm. “‘Pre may araw ka rin,” nakangising turan dito ni Rod. “Mabuti pa, Rod. Sunduin mo na lang si Xandy at tiyak nawili na naman iyon at hindi namalayan
SA MGA ARAW lumipas ay hindi na gaano nagkikita sina Xandy at Rod. Dahil sa kapwa busy sa kanyang-kanya pinagkakaabalahan. Kakalapag lamang ng eroplano sinasakyan ni Rod sa NAIA. Halos isang buwan din siya namalagi roon sa Japan upang personal na surveillance ang naging problema sa negosyo nila naka base roon sa Japan. Dumeritso siya roon sa parking area kung saan naroon naghihintay si Manong Imo, ang family driver nila. Malayo pa ay natanaw niya na ang lagpas singkuwenta-anyos na si Manong Imo. "Kumusta po, Manong?" tanong niya sabay tinapik sa balikat si Manong. "Ito, Sir mas malakas pa sa kalabaw." Nakangiti sagot ni Manong Imo. "Halata nga po. Ano ba ang sekreto natin Manong?" Pumasok na siya sa loob ng sasakyan. "Tamang pag-aalaga at pagmamahal ng asawa, Sir." Nakangiti pa rin sagot ni Manong Imo. Sinimulan nito buhayin ang makina ng sasakyan. "Napakasuwerte n'yo po talaga kay Nanau Rosa," komento niya. Ang asawa ni Manong Imo ay dating yaya niya nag-alaga sa kan