PAKIRAMDAM ni Margaux tila pinipiga ang kanyang puso at hindi makahinga ng maluwag,habang tinititigan si Cm na nakahiga roon sa hospital bed na meron tubong naka kabit dito.Naka life support si Cm dahil sa mahina ang pagtibok ng puso nito at hindi gaano nagfa-function ang heartbeat ni Cm. Kapag walang life support ay nahihirapan ng makahinga si Cm.Hindi niya kayang tingnan ang kalagayan ni Cm,maputla ang itsura na halos wala ng dugo si Cm. Nanatili pa rin itong tulog. Kung pwede niya lang akuin ang sakit ng anak niya ay ginawa niya na. Para sa gan’on hindi niya na makikita na nahihirapan pa si Cm.“Baby,sorry,”ani Calyx sa basag nitong boses. “ But promises, gagawin ni Daddy ang lahat para gumaling ka. Kaya lakasan mo lang ang loob mo para sa gan’on gumaling ka agad. Naghihintay kami ng mommy mo sa’yo Cm.”Hindi nakaligtas sa mga mata ni Margaux ang ilang butil ng luha na pumatak mula sa sulok ng mga mata ni Calyx. Pasimple lang din iyon pinunasan ni Calyx.Mas lalong nakaramda
HINDI pumayag si Calyx na hindi siya kumain at walang laman ang tiyan niya bago matulog. Kakatapos lang nila kumain ni Calyx.Nagpadeliver na lang ito ng pagkain nila.Parehas sila nakaupo sa ibabaw ng kama. Naka sandal si Calyx sa headboard ng kama. Samantala iya ay nakasandal sa matipunong dibdib ni Calyx.Alam niya sa kabila ng pananahimik ni Calyx ay marami itong katanungan. Pero mas pinili nito na manahimik na lamang. Dahilan na mas lalong nakaramdam siya ng konsensya. Kailangan niyang sabihin dito ang totoo bago pa ito tuluyan magalit sa kanya.Tumingala siya para tingnan ag itsura ni Calyx. Nakapikit ang mga mata nito at nakikita niya rin sa itsura nito ang puyat at pagod, may ilang stables na rin sumisilip. Pumihit siya mula sa pagkakasandal niya sa matipunong dibdib ni Calyx Ngunit bago pa siya nakalayo ay kinabig siya pabalik sa pagkasandal sa dibdib nito.“Stay,” ani Calyx nanatiling naka pikit pa rin ang mga mata nito.Ramdam ni Margaux ang mabilis na pagtibok ng puso
NAMILOG ang mga mata ni Margaux habang inikot ng kanyang paningin ang loob ng eroplano sasakyan nila papuntang United States of America para roon gawin ang heart operation ni Cm. Kumpleto ng medical equipment ang loob ng eroplano na nagmistulang hospital na dahil sa mga aparato naroon. Naramdaman niya na hinawakan siya ni Calyx sa isang kamay niya atsaka inalalayan na makaupo. “Sweetheart,you need a rest,” narinig niyang sabi ni Calyx na naupo na rin sa tabi niya. Parehas silang nakatingin sa kay Cm na nakahiga pa rin ito at hindi pa rin nagigising.Hanggang ngayon tila hindi pa rin makapaniwala si Margaux sa mabilis na mga pangyayari. Narinig niya na tumikhim si Don Calixto.“Almost one month ko rin inihanda ang lahat ng mga ito,”ni Don Calixto na prenteng nakaupo. “Akala ko busy ka sa ibang negosyo kaya panay ang alis mo ng bansa,dad.” Wika ni Calyx.Ngumiti si Don Calixto. “Busy ako sa paghahanap ng magagaling na mga doctor para sa sakit ni Cm. Hindi ko lang inaasahan na mapaag
PAREHAS nakaupo sina Calyx at Margaux sa may waiting area nasa harap ng emergency room. Madaling araw na at pareho silang hindi makatulog. Napagpasyahan nilaa maupo na lamang dito sa waiting area.Kapag nakikita nila ag doctor o nurse naka assign kay Cm ay makiusap sila rito kung puwede na nila makita ang kanilang anak.Tumayo si Calyx mula sa inupuan niya. “Bibili lang ako ng kape,” aniya nakatingin doon sa may pinto ng emergency room. “Sasama ka ba?”Umiling si Margaux. “Ikaw na lang. Dito lang ako baka kasi magising si Cm at hanapin tayo.”“Sige, babalik din ako kaagad,” ani Calyx na tumalikod na ito hinakbang ang mga paa paalis.Bigla siya napahinto sa paglalakad ng makita niya ang batang lalaki na tumatakbo. Nanlaki ang mga mata niya ng makita ang hitsura ng batang lalaki. Saglit ito huminto sa pagtakbo at tumingin sa kanya.Kumurap ng ilang beses si Calyxara siguraduhin na hindi lang siya namalikmata.“Cm,” sambit niya sa mahinang boses. Ngunit ng muli niya tiningnan ang dire
TINANGGAL ng Doctor ang suot nitong facemask. Makikita ang matinding pagod sa itsura nito. “How’s my son?” tanong ni Calyx na halos hindi na rin makahinga dahil sa pag-alala para sa kay Cm.“Doc, tell us. How's my grandson?” Tanong din ni Don Calixto na hindi na makatiis na makinig na lamang.Sa kabila ng pagod na makikita sa itsura ng Doctor ay nagpaskil ito ng malapad na ngiti sa mga labi nito.“Cm’ heart operation was successful. After a few hours he will be transferred to the incentive care unit for under observation.” anang Doctor na palipat-lipat ang mga tingin nito kina Margaux, Calyx at Don Calixto na halos hindi na rin makahinga.“Thanks God,”sambitla ni Calyx. Niyakap ng mahigpit si Margaux.“Calyx, ang anak natin ligtas na,” mangiyak-iyak na sabi ni Margaux. Gumanti siya ng yakap kay Calyx.Tumingala naman si Calyx para pigilan ang umuusbong na mga luha sa sulok ng kanyang mga mata.“Yes, sweetheart, safe na ang anak natin. Mabuhay na ng normal si Cm.”Tumikhim si Don Calix
NAGING successful ang heart operation ni Cm. Nilipat na rin siya sa private room. Ngunit may naka kabit pa rin a tubo sa katawan ng bata dahil sa hindi pa full recovery si Cm.Kasalukuyang nakaupo si Maaux sa upuan malapit sa gilid ng kama na hinihigaan ni Cm. Samantala si Calyx ay nakahiga sa mahabang sofa at natutulog. Ilang gabi rin na hindi ito nakatulog ng maayos dahil sa sobrang pag-alala para kay Cm. Atsaka nag-alala rin ito para sa kay Margaux na hindi rin nakapag pahinga ng maayos. Pagkatapos ng successful operation ni Cm at nalipat na dito sa private room. Pakiramdam ni Calyx ay nabunutan na siya ng tinik sa kanyang dibdib at biglang guminhawa ang kanyang paghinga.Hindi na rin namalayan ni Margaux na naka idlip siya habang nakaupo sa silya nasa gilid lang din ng kama na hinihigaan ni Cm. Nakahawak pa rin ang kamay niya sa mumunting kamay ni Cm na natutulog pa rin ito. Sabi ng nurse naka bantay kay Cm doon sa recovery room ay nagising ito ngunit natulog din uli. Siguro d
ILANG buwan na rin ang nakalipas simula nakabalik sina Margaux at Calyx, kasama sila Cm at Don Calixto. Pagkatapos ng matagumpay na heart operation ni Cm. Simula pagkatapos maoperahan ni Cm ay naging normal na rin ang buhay nito,katulad sa ibang bata.Hindi na rin pumayag pa si Calyx na magkahiwalay pa rin sila ng tirahan ni Margaux. Simula ng bumalik sila rito sa Pilipinas ay sa mansion ng mga Raider na sila Margaux at Cm,nakatira.Kasal at basbas na lang ng simbahan ang kulang sa kanila para matawag na talaga silang mag-asawa ni Calyx. Wala ng mahiling pa si Margaux sa pagsasama nila Calyx dahil talagang pinuuan nito ang mga pagkukulang nito sa kanilang anak. Mas lalong nararamdaman niya ang pagmamahal nito para sa kanilang mag-ina.Gayunpaman ay inuusig pa rin ng konsensya niya si Margaux. Hindi pa rin niya masabi-sabi ang tungkol kay Xander, ang kambal ni Cm na pinaampon niya noon. Dahil sa wala na siyang choice noon kung di ipaampon na lamang si Xander sa mag-asawang American Ci
GARIN FARM- SAN JOAQUIN ILOILOThe place is like paradise of heaven. Before you reached on the top. You will need to step of three hundred stepped. Kapag nasa itaas na ay makikita ang iba’t ibang imahen ng mga santos at mga anghel na nasa paligid nito. Tila napapaligiran nang mapuputing ulap. Iyong pakiramdam na tila totoong nasa paradise of heaven na. The place most perfect for thier wedding venue. Ang lahat na naroroon ay pawang nakasuot ng kulay puti na kasuotan. Dalawang tao ang nakatayo at magkaharap nang mga sandaling iyon. Upang magsumpaan ng kanilang pagmamahalan na walang hangganan. At bigyan ito ng basbas. “Sweetheart, nagsimula man tayo sa mali. Pero maganda naman ang kinalabasan. We have Cm, our son.” Nakangiting sabi ni Calyx. Habang hinahawakan ang kamay ng dalaga. “I can't promise that I didn't hurting you again but I’ll promised, I love you so much Margaux. You are my one true love. No words could describe.”Ngumiti siya. “ Sweetheart, back then may lalaking n
“XANDY, magkukulong ka na lang ba rito sa loob ng kuwarto mo?” Tanong ni Mommy Margaux na pinagmamasdan siya na nakahiga sa ibabaw ng kanyang kama. Nitong mga nakaraan mga araw ay wala na siyang ganang lumabas ng bahay at sa kanyang kuwarto ay nanatili siya. “Ma, iwan n’yo muna ako.” Aniya nagtalokbong ng komot.“Bumangon ka na at may pupuntahan tayo.”“Kayo na lang, Ma. Ayoko sumama,” turan niya sa mahinang boses. “Pakisara na lang ng pinto kapag lumabas na kayo.”“Hey, Tita Xandy! Get up!” Ani Bianca sa medyo may kalakasan ang boses. Pilit na hinihila nito ang komot nakatalokbong sa kanya. “Puwede ba, tigilan na ninyo ako! Basta ayoko sumama,” naiinis turan niya na mas lalong hinigpitan niya ang pagkahawak sa komot. “Please, leave me alone.”“Tita, please…Promise magiging masaya ka pagkatapos nito,” malapad ang ngiti nakapaskil sa mga labi ni Bianca. Naramdaman niya ang pagsampa ni Bianca sa ibabaw nitong kama. “Sige ka, pagsisihan mo kung hindi ka sasama sa ‘min.”
“OH, MY GOD,” sabi ng Doctor mahihimigan ang pagla-shock nito. Narinig din niya ang pagsinghap ni Tita Isabel. Ilang segundo lamang ang lumipas, may dumaan sa tabi niya ang isa pang Doctor na nagmamadaling pumasok dito sa loob ng kuwarto ni Rod. Nilagpasan lamang siya nito. Naging slow motion ang paglingon ni Xandy roon sa kama na hinihigaan ni Rod. Tila hindi siya makakapaniwala sa kanyang nakikita. Ilang beses niya kinusot ang kanyang mga mata, sa inaakalang dinadaya lamang siya ng kanyang nakikita at dala lamang ng kanyang imahinasyon. Ngunit ang nakikita niya ay totoo. “Oh, my God. Tito Rod your back,” ani Bianca, unang nakahuma sa pagkabigla. Nanatiling nakatayo lamang si Xandy na nakatingin doon sa kamang hinihigaan ni Rod. Tila katulad siya sa kandila na itinulos doon mula sa kanyang kinatatayuan na hindi niya magawang kumilos ng kanyang mga paa. Pakiramdam niya ay biglang namanhid ang buong katawan niya, higit sa lahat natatakot siya na sa pagkurap ng kanyang mg
NAGISING si Xandy, bumungad sa paningin niya ang apat na sulok na kulay puti, kulay asul na kurtina. She's must be dreaming. Pinilig niya ang kanyang ulo. This scenario was happening a months ago. When she's sick. But this is different. Iginala niya ang kanyang paningin sa loob ng kuwarto. Ganoon na lamang ang pagkadismaya niya ng hindi niya makita si Rod. “Rod,” mahinang usal niya sa pangalan ng lalaki. Kasabay ng mga mala butil niyang luha namalisbis sa kanyang pisngi. Nang maalala niya ang huling nangyari sa kanila ni Rod. Naaksidente sila at nagpagulong-gulong nahulog ang kotseng sinasakyan nila ng binata. Bumukas ang dahon ng pinto, iniluwa mula roon si Mommy Margaux. “Oh, God. Your awake already baby,” halos takbuhin nito ang distansya nasa pagitan nilang mag-ina. “May masakit ba sa’yo? Nagugutom ka ba? Nauuhaw?” sunod-sunod na tanong ni Mommy Margaux na hindi alam ang gagawin. Punong-puno ng pag-alala ang Ginang. Umiling si Xandy, pilit pinapakalma ang kan
NARAMDAMAN ni Xandy ang ginawang pagbuhat sa kanya ni Rod at ang paglipat nito sa kanya rito sa kama. She's half asleep. Sa halip na sitahin ang binata sa ginawa nito ay nagkunwari na lamang siya na natutulog. Nanatiling nakapikit ang kanyang mga mata at hinayaan na lamang si Rod. Ramdam niya rin ang mga titig ni Rod sa kanya. Para saan ang malalim nitong pagbuntong-hininga? Tila pasan nito ang mundo. Marahil naiisip nito na pabigat lang siya rito. Kung bakit kasi sa dinami-dami ng kotse naroon sa parking lot sa sasakyan pa siya ni Rod nagtago. Kapag minalas ka nga naman. Nakapag desisyon na rin siya na kapag nakarating na sila roon sa Caticlan ay mag kanya-kanya na lamang sila. Nang marinig niya ang mga yabag ng stewilas ng sapatos na papalayo. Kasunod noon ay bumukas-sumara ang dahon ng pinto na sinundan ng pag-click ng padlock ng pinto. Paunti-unting minulat ni Xandy ang kanyang mga mata ng makatiyak siya na wala si Rod dito sa loob ng cabin. Pinalipas niya muna ang
MABILIS ang pagpapatakbo ni Rod sa kotse minamaneho niya, habang binabagtas ang kahabaan ng coastal road patungo sa pier ng Batangas. Bago siya umalis doon sa hotel ay tinawagan niya ang pinsan niyang Kapitan ng Cargo vessel na patungong Caticlan. Nang marating niya ang Batangas fort ay dumiritso niya pinasok ang sasakyan niya sa loob ng cargo vessel na siya na lang ang hinihintay bago ito lumarga. Paibis ng kotse si Rod nang mapansin niya na hindi lamang siya nag-iisa sa loob ng sasakyan niya. Diyata’t may nakasakay na ibang tao na hindi niya napansin. Mabilis siya lumabas ng kotse, atsaka binuksan ang pinto ng passenger's seat. “Xandy!” Gilalas niya nang mapagsino ang naki ride on sa kotse niya. Nakabaloktot ang dalaga sa likod ng driver seat. Kung kani-kanina ay gusto niya itong pipilitin sa leeg sa ginawang pagtakas ni Xandy sa engagement announcement party nila. Nagawa nitong ilagay sa kahihiyan ang kani-kanilang mga pamilya. Naggising si Xandy mula sa mababaw nitong t
NANG BUKSAN ni Xandy ang main door ng boutique ay bumungad sa paningin niya ang mga petals ng mga red, pink and white roses na nagkakalat doon sa sahig sa daraanan niya. Palipat-lipat ang tingin niya sa mga staff niya na nakatingin din sa kanya. Tahimik lamang ang mga ito habang nagmamasid sa kanya naglalakad papasok. Sinira niya ang dahon ng pinto, atsaka hinarap ang mga ito. “Sino ang may kagagawan ng mga iyan?” Tinuro niya ang mga petals ng mga bulaklak na nagkakalat doon sa sahig. Ngunit ni isa sa mga ito ay hindi nagsasalita. “Ano, magtitigan na lang ba tayo dito? Sinayang n’yo lang ang mga bulaklak na ‘yan. Isa pa dagdag pa ang mga iyan sa trabaho ni Mang Nestor.”Si Grace ang naglakas loob nagsalita. “Ma’am Xandy, dumiritso ka na lang sa loob ng opisina mo.” Nakangiti turan nito. “Go na, Ma’m Xandy.” Segunda naman ni Jaz, kinikilig pa ang bruha. Nagtaas siya ng isang kilay. “Kinikilig pa kayo, hah. Anong kalokohan na naman ang pinaggagawa ninyo sa office ko?”“
“I’M SORRY, XANDY but you are not performing this time,” saad ni Elis ang manager niya. “But, why?” nagtataka ng tanong ni Xandy. Hindi lubos maisip kung ano ang dahilan, hindi siya makakasama sa darating na fashion show. Matagal niya pinaghandaan ang nalalapit na fashion show na gaganapin sa bansang Las Vegas. Subalit napunta lamang sa wala ang mga pinaghihirapan niya. Ilang araw lang siya na confine sa hospital ng nagkasakit siya. At ang magaling na lalaki ay nakialam. Hindi na rin nagpakita si Rod simula n'ong lumabas na siya ng hospital. “Mr Fortaleza, asked your homesick leave at sa tingin ko, Xandy Darling, you’ll need it.”“It's okay, Elis. I’ll understand,” pilit siya ngumiti. “So… I’ll excuse myself. I need to go.”“Xandy Darling, bumawi ka na lang next time. For now you’ll need to take a rest. Bawal magkasakit.”“I get it,” tuluyan na nagpaalam si Xandy rito. “LOOK, who’s here?” Nakataas ang isang kilay ni Trexie, ng nakasalubong niya ito sa hallway. H
“MA, tawagan mo nga uli.” suhestiyon ni Cm sa ina nito. Binalingan nito si Rod, bahagyang tinapik nito sa balikat. “‘Pre mukhang mapornada pa ang pamamanhikan,” nakangisi turan nito. “Gusto mo yata maumbagan, bro.” Balik pagbibiro ni Rod, ngunit malaking palaisipan sa kanya kung nasaan na si Xandy. Paano nga kung tumakas ito at wala ng balak itong ituloy pa ang nakaplanong pagpapakasal nila. “Nasa office pa raw,” sabi ni Mommy Margaux ng matapos ito makipag-usap sa linya ng telepono. Nakahinga naman si Rod, mula sa narinig niyang sabi ni Mommy Margaux. Ang buong akala niya ay tumakas na si Xandy. Mas natatakot siya sa isipin na baka meron masamang nangyari sa dalaga. “Ma, mukhang uulan pa yata.”Saad naman ni Xander. “Susunduin ko na lang po si Xandy, Tita.” Presinta agad ni Rod. “Ayaw mo lang matakasan,” todyo ni Cm. “‘Pre may araw ka rin,” nakangising turan dito ni Rod. “Mabuti pa, Rod. Sunduin mo na lang si Xandy at tiyak nawili na naman iyon at hindi namalayan
SA MGA ARAW lumipas ay hindi na gaano nagkikita sina Xandy at Rod. Dahil sa kapwa busy sa kanyang-kanya pinagkakaabalahan. Kakalapag lamang ng eroplano sinasakyan ni Rod sa NAIA. Halos isang buwan din siya namalagi roon sa Japan upang personal na surveillance ang naging problema sa negosyo nila naka base roon sa Japan. Dumeritso siya roon sa parking area kung saan naroon naghihintay si Manong Imo, ang family driver nila. Malayo pa ay natanaw niya na ang lagpas singkuwenta-anyos na si Manong Imo. "Kumusta po, Manong?" tanong niya sabay tinapik sa balikat si Manong. "Ito, Sir mas malakas pa sa kalabaw." Nakangiti sagot ni Manong Imo. "Halata nga po. Ano ba ang sekreto natin Manong?" Pumasok na siya sa loob ng sasakyan. "Tamang pag-aalaga at pagmamahal ng asawa, Sir." Nakangiti pa rin sagot ni Manong Imo. Sinimulan nito buhayin ang makina ng sasakyan. "Napakasuwerte n'yo po talaga kay Nanau Rosa," komento niya. Ang asawa ni Manong Imo ay dating yaya niya nag-alaga sa kan