“MAGPAHINGA ka na Margaux,” ani Calyx,nilahad nito ang palad para tulungan siya na makatayo. Pero tinititigan niya lang ang palad nito.“Bakit mo ‘to ginagawa sa akin Calyx?” aniya patuloy sa pag-iyak.“Magpahinga ka na,bukas na tayo mag-usap.”Sa pagkakataon ito naging malumanay ang boses sabi ni Calyx.“No!” pagmamatigas ni Margaux. “Ngayon na tayo mag-usap.”Pinsntayan niya ang mga titig ni Calyx.Kahit na pakiramdam niya ay nanghihina na ang buong katawan niya sa klase ng mga titig nito sa kanya. Ngunit hindi siya nagpatalo sa naramdaman niya.“Margaux,gabi na magpahinga na tayo. Ihahanda ko lang ang kwarto mo,”sambit ni Calyx na halatang umiiwas lang.“Bakit mo ako dinala dito? Ano ba talaga ang gusto mong mangyari?”Napahilamos ng sariling mukha si Calyx gamit ang sariling palad nito.“Alam mo ba ang cellphone na binasag mo,napaka importante ‘yun. Ang cellphone lang na ‘yun ang meron ako ngayon para makausap ko si Cm,”lalong napaiyak siya sa isipin iyon. Mas lalong nag-alala siya p
Nagising si Margaux na mabigat ang pakiramdam niya. Atska niya lang na realize na nakayakap ang braso ni Calyx sa kanya. Mahimbing pa rin ito natutulog at may mumunting hilik. Malaya niya napagmamasdan ang guwapong mukha ng lalaki. Walang pinagbago ang itsura nito.Dahan-dahan niya tinanggal ang braso ni Calyx na nakayakap sa kanya. Pagkatapos ay dahan-dahan siya bumaba mula sa kama. Ingat na ingat siya sa bawat kilos niya para sa gan'on ay hindi magising si Calyx.Dumiritso siya sa loob ng banyo para mag toothbrush at maghilamos na rin. Pagkatapos niya gawin ang ritwal niya sa umaga ay lumabas na siya ng banyo na suot pa rin niya ang damit ni Calyx at boxer shorts nito.Bago siya lumabas ng silid ay sinulyapan niya si Calyx na mahimbing pa rin ang tulog nito.Dumiritso na siya ng kusina.Titingnan niya ang loob ng ref kung ano ang pwede niya lutuin para sa breakfast nila.Binuksan niya ang fridge, para maghanap ng mailuluto niya. Puno ang laman ng ref tila ba talagang sinadya ni Caly
PAGBABA ng chopper halos takbuhin ni Margaux ang distansya papuntang elevator. Napahinto siya sa paghakbang ng kanyang mga paa ng marinig niya ang boses ni Calyx na nagsasalita.“Ihatid na kita sa inyo,Margaux.” Ani Calyx na kasunod lang din ito sa kanya. Pumihit siya paharap dito. “Huwag na,magtataxi na lang ako,”aniya na muling tinalikuran si Calyx.Mahirap na at ayaw niya na magtiwala kay Calyx. Later on mag-iba na naman ang isip nito at kung saan na naman siya dadalhin ng lalaki at hindi na naman siya makakauwi.Kailangan niya ng makauwi,kailangan niya ng makita ang anak niya. Tatlong gabi at dalawang araw niya na hindi nakita at nakasama si Cm at higit sa lahat puno ng pag-alala ang dibdib niya para sa kanyang anak.Agad niya pinindot ang bottom ng elevator at ilang minuto lang ang lumipas ay bumukas ang pinto. Nagmamadali siyang pumasok at muli pinindot niya ang bottom papuntang first floor kung saan ang main entrance at main exit ng Raider skyline tower.Nasa first floor na s
BUMAGSAK SI CALYX sa marmol na sahig ng hindi sinasadya ng maapakan niya ang maliit na bola. Ramdam niya ang pananakit ng kanyang kanang balakang. “What the hell! Shit! Who own this ball? Why is here?” Sunod-sunod na pagmumura at galit na tanong ni Calyx sa may kalakasan boses niya. Hindi niya napigilan ang sarili na di magalit dahil sa pagkabigla at basta-basta na lang siya bumagsak sa matigas na sahig.“CM, I told you already. Don't play your ball here.” Ani ng boses babae. Sa hindi kalayuan ang batang lalaki na palipat-lipat ang tingin nito sa kasamang babae at sa kanya. “Hey, man! Get up.” Natatawa ng sabi ni Nathan. Inalalayan nito na makatayo si Calyx. “Damn it!”Napangiwi siya habang sinusubukan niyang makatayo ng tuwid. Talagang masakit ang kanyang kanang balakang. “Cm naman bat hindi ka nag-iingat.” Sabi ng babae na palipat-lipat ang tingin nito sa kay Calyx at sa batang kasama nito.“Say, sorry to him.” Utos ng babae sa batang kasama nito. “Sorry,Sir, minsan may
KANINA pa siya nakaupo sa swivel chair nakaharap sa lamesa nakatambak ang mga dukumento sa harapan niya. Ilang beses niya nang paulit-ulit basahin at baliktarin ang bawat pahina ng xians contract. Ngunit wala roon ang buong atensyon niya at higit sa lahat wala siyang maintindihan. Nagpagulo sa kanyang isipan ang tungkol sa anak ni Margaux. Ang buong akala niya ay ibang lalaki si Cm sa buhay ni Margaux at pinagseselosan niya pa.Napaka gago niya sa naisip niya. Tumingala siya sa kisame tila ba roon niya makuha ang magiging kasagutan ng mga katanungan sa kanyang isip. “God.” Tanging nasambit ng binata. Biglang kinuha ni Calyx ang kan'yang cell phone. Pagkatapos mag-scroll at makita ang number ni Jin ay tinawagan niya agad ang kaibigan niya na private agent. Nakailang ring lang ang nasa kabilang linya. May sumagot na sa tawag niya at boses iyon ni Jin. “Bro, napatawag ka? May ipapatumba ka ba?”Bungad ni Jin na malakas ang tawa nito nasa kabilang linya. “Sira!kapag tinawagan
HAWAK NI CALYX ang resulta nang DNA test nila ni CM. Ayon sa results 99% na bagka-matched ang DNA test sample nila ng bata. Ang ibig sabihin totoong mag-ama sila. He felt happiness and joy. Hindi niya namalayan na may ilang butil ng luha ang umalpas mula sa kanyang mga mata. Imagined all of this years he's having a son. Apat na taon pinagkait ni Margaux ang karapatan nang makilala ang kanilang anak. In The past few years he became a business tycoon inside and outside of the country. He invested millions of dollars. Aside from that he joined extreme sports especially car racing. He became a rustless person. He doesn't care about his life. Now he regretted what if he met with an accident and he died? He'd no chance to know about CM, his son. Nawalan saa ng tuluyan ng ama ang kanyang anak na hindi nila nakilala ang isa't isa. "Why could Margaux do this?" He asked himself. Nagagalit siya sa dalaga, paano nito nagawang itago ang tungkol kay CM? Pinagkait nito ang mga pagkakataon na maki
Sumenyas siya sa lalaki na pumasok sa loob ng opisina. Pagkatapos sinabihan niya na ilagay ang mga bulaklak sa ibabaw ng coffee table. Umalis din kaagad ang lalaki ng matapos maisalansan ng mabuti ang mga bulaklak na dinilever nito. Tatlong dosena ng mga rosas at tatlong uri rin ang kulay. Red rose, pink rose and white rose. Ngunit ang nagustuhan niya ay ang red roses. Kahit gustong-gusto iya ang mga bulaklak. Ibabalik niya ang mga iyon sa binata. Halos hindi na makita ni Margaux ang kanyang nilalakaran. Dahil sa mga bulaklak na dala niya. "Thanks God." Mahinang sambit niya sa sarili. Nang nasa loob na siya ng opisina ni Calyx. Bastos man ang tawag sa taong hindi marunong kumatok bago pumasok sa loob ng opisina ng iba ay bahala na. Maingat niya nilapag sa couch ang mga bulaklak. Pagkatapos niyang mailagay lahat, hinakbang niya ang kanyang mga paa upang lumabas na roon. Tila sinadya na liparin ang kapirasong papel mula sa ibabaw ng lamesa ng binata. Yumuko siya upang damputin iyon
NITONG mga nakaraan araw ay sinulit ni Calyx ang makasama ang kanyang mag-ina. Talagang bumabawi siya sa mga araw na hindi niya nakasama sina Margaux at Cm. Simula ipinagtapat ni Margaux na anak niya si Cm Mas doble ang kasiyahan niya ng ipinakilala na rin siya bilang ama ni Cm. Gustong niya bumawi sa kanyang mag-ina at punan ang mga pagkukulang niya bilang ama ni Cm. Ayaw niya na may pagsisihan na naman siya balang araw.Bago niya puntahan ang kanyang mag-ina ay dumaan muna siya sa kilalang bakeshop para kunin ang order niyang chicken and cheese cupcakes. Paborito kasi ni Cm ang chicken and cheese cupcakes. Pagkatapos niya kunin ang order niya ay binabaybay ng kotse minamaneho niya ang daan papunta sa bahay nila Margaux. Susunduin niya lang ang kanyang mag-ina. Kinukulit na rin kasi siya ng kanyang Daddy na gusto nito raw makilala at makita ang apo nito.Malayo pa lang nakikita ni Calyx ang kotse na di pamilyar sa kanya. Naka park ang kotse sa tapat ng gate nila Margaux. Nakabuka
“XANDY, magkukulong ka na lang ba rito sa loob ng kuwarto mo?” Tanong ni Mommy Margaux na pinagmamasdan siya na nakahiga sa ibabaw ng kanyang kama. Nitong mga nakaraan mga araw ay wala na siyang ganang lumabas ng bahay at sa kanyang kuwarto ay nanatili siya. “Ma, iwan n’yo muna ako.” Aniya nagtalokbong ng komot.“Bumangon ka na at may pupuntahan tayo.”“Kayo na lang, Ma. Ayoko sumama,” turan niya sa mahinang boses. “Pakisara na lang ng pinto kapag lumabas na kayo.”“Hey, Tita Xandy! Get up!” Ani Bianca sa medyo may kalakasan ang boses. Pilit na hinihila nito ang komot nakatalokbong sa kanya. “Puwede ba, tigilan na ninyo ako! Basta ayoko sumama,” naiinis turan niya na mas lalong hinigpitan niya ang pagkahawak sa komot. “Please, leave me alone.”“Tita, please…Promise magiging masaya ka pagkatapos nito,” malapad ang ngiti nakapaskil sa mga labi ni Bianca. Naramdaman niya ang pagsampa ni Bianca sa ibabaw nitong kama. “Sige ka, pagsisihan mo kung hindi ka sasama sa ‘min.”
“OH, MY GOD,” sabi ng Doctor mahihimigan ang pagla-shock nito. Narinig din niya ang pagsinghap ni Tita Isabel. Ilang segundo lamang ang lumipas, may dumaan sa tabi niya ang isa pang Doctor na nagmamadaling pumasok dito sa loob ng kuwarto ni Rod. Nilagpasan lamang siya nito. Naging slow motion ang paglingon ni Xandy roon sa kama na hinihigaan ni Rod. Tila hindi siya makakapaniwala sa kanyang nakikita. Ilang beses niya kinusot ang kanyang mga mata, sa inaakalang dinadaya lamang siya ng kanyang nakikita at dala lamang ng kanyang imahinasyon. Ngunit ang nakikita niya ay totoo. “Oh, my God. Tito Rod your back,” ani Bianca, unang nakahuma sa pagkabigla. Nanatiling nakatayo lamang si Xandy na nakatingin doon sa kamang hinihigaan ni Rod. Tila katulad siya sa kandila na itinulos doon mula sa kanyang kinatatayuan na hindi niya magawang kumilos ng kanyang mga paa. Pakiramdam niya ay biglang namanhid ang buong katawan niya, higit sa lahat natatakot siya na sa pagkurap ng kanyang mg
NAGISING si Xandy, bumungad sa paningin niya ang apat na sulok na kulay puti, kulay asul na kurtina. She's must be dreaming. Pinilig niya ang kanyang ulo. This scenario was happening a months ago. When she's sick. But this is different. Iginala niya ang kanyang paningin sa loob ng kuwarto. Ganoon na lamang ang pagkadismaya niya ng hindi niya makita si Rod. “Rod,” mahinang usal niya sa pangalan ng lalaki. Kasabay ng mga mala butil niyang luha namalisbis sa kanyang pisngi. Nang maalala niya ang huling nangyari sa kanila ni Rod. Naaksidente sila at nagpagulong-gulong nahulog ang kotseng sinasakyan nila ng binata. Bumukas ang dahon ng pinto, iniluwa mula roon si Mommy Margaux. “Oh, God. Your awake already baby,” halos takbuhin nito ang distansya nasa pagitan nilang mag-ina. “May masakit ba sa’yo? Nagugutom ka ba? Nauuhaw?” sunod-sunod na tanong ni Mommy Margaux na hindi alam ang gagawin. Punong-puno ng pag-alala ang Ginang. Umiling si Xandy, pilit pinapakalma ang kan
NARAMDAMAN ni Xandy ang ginawang pagbuhat sa kanya ni Rod at ang paglipat nito sa kanya rito sa kama. She's half asleep. Sa halip na sitahin ang binata sa ginawa nito ay nagkunwari na lamang siya na natutulog. Nanatiling nakapikit ang kanyang mga mata at hinayaan na lamang si Rod. Ramdam niya rin ang mga titig ni Rod sa kanya. Para saan ang malalim nitong pagbuntong-hininga? Tila pasan nito ang mundo. Marahil naiisip nito na pabigat lang siya rito. Kung bakit kasi sa dinami-dami ng kotse naroon sa parking lot sa sasakyan pa siya ni Rod nagtago. Kapag minalas ka nga naman. Nakapag desisyon na rin siya na kapag nakarating na sila roon sa Caticlan ay mag kanya-kanya na lamang sila. Nang marinig niya ang mga yabag ng stewilas ng sapatos na papalayo. Kasunod noon ay bumukas-sumara ang dahon ng pinto na sinundan ng pag-click ng padlock ng pinto. Paunti-unting minulat ni Xandy ang kanyang mga mata ng makatiyak siya na wala si Rod dito sa loob ng cabin. Pinalipas niya muna ang
MABILIS ang pagpapatakbo ni Rod sa kotse minamaneho niya, habang binabagtas ang kahabaan ng coastal road patungo sa pier ng Batangas. Bago siya umalis doon sa hotel ay tinawagan niya ang pinsan niyang Kapitan ng Cargo vessel na patungong Caticlan. Nang marating niya ang Batangas fort ay dumiritso niya pinasok ang sasakyan niya sa loob ng cargo vessel na siya na lang ang hinihintay bago ito lumarga. Paibis ng kotse si Rod nang mapansin niya na hindi lamang siya nag-iisa sa loob ng sasakyan niya. Diyata’t may nakasakay na ibang tao na hindi niya napansin. Mabilis siya lumabas ng kotse, atsaka binuksan ang pinto ng passenger's seat. “Xandy!” Gilalas niya nang mapagsino ang naki ride on sa kotse niya. Nakabaloktot ang dalaga sa likod ng driver seat. Kung kani-kanina ay gusto niya itong pipilitin sa leeg sa ginawang pagtakas ni Xandy sa engagement announcement party nila. Nagawa nitong ilagay sa kahihiyan ang kani-kanilang mga pamilya. Naggising si Xandy mula sa mababaw nitong t
NANG BUKSAN ni Xandy ang main door ng boutique ay bumungad sa paningin niya ang mga petals ng mga red, pink and white roses na nagkakalat doon sa sahig sa daraanan niya. Palipat-lipat ang tingin niya sa mga staff niya na nakatingin din sa kanya. Tahimik lamang ang mga ito habang nagmamasid sa kanya naglalakad papasok. Sinira niya ang dahon ng pinto, atsaka hinarap ang mga ito. “Sino ang may kagagawan ng mga iyan?” Tinuro niya ang mga petals ng mga bulaklak na nagkakalat doon sa sahig. Ngunit ni isa sa mga ito ay hindi nagsasalita. “Ano, magtitigan na lang ba tayo dito? Sinayang n’yo lang ang mga bulaklak na ‘yan. Isa pa dagdag pa ang mga iyan sa trabaho ni Mang Nestor.”Si Grace ang naglakas loob nagsalita. “Ma’am Xandy, dumiritso ka na lang sa loob ng opisina mo.” Nakangiti turan nito. “Go na, Ma’m Xandy.” Segunda naman ni Jaz, kinikilig pa ang bruha. Nagtaas siya ng isang kilay. “Kinikilig pa kayo, hah. Anong kalokohan na naman ang pinaggagawa ninyo sa office ko?”“
“I’M SORRY, XANDY but you are not performing this time,” saad ni Elis ang manager niya. “But, why?” nagtataka ng tanong ni Xandy. Hindi lubos maisip kung ano ang dahilan, hindi siya makakasama sa darating na fashion show. Matagal niya pinaghandaan ang nalalapit na fashion show na gaganapin sa bansang Las Vegas. Subalit napunta lamang sa wala ang mga pinaghihirapan niya. Ilang araw lang siya na confine sa hospital ng nagkasakit siya. At ang magaling na lalaki ay nakialam. Hindi na rin nagpakita si Rod simula n'ong lumabas na siya ng hospital. “Mr Fortaleza, asked your homesick leave at sa tingin ko, Xandy Darling, you’ll need it.”“It's okay, Elis. I’ll understand,” pilit siya ngumiti. “So… I’ll excuse myself. I need to go.”“Xandy Darling, bumawi ka na lang next time. For now you’ll need to take a rest. Bawal magkasakit.”“I get it,” tuluyan na nagpaalam si Xandy rito. “LOOK, who’s here?” Nakataas ang isang kilay ni Trexie, ng nakasalubong niya ito sa hallway. H
“MA, tawagan mo nga uli.” suhestiyon ni Cm sa ina nito. Binalingan nito si Rod, bahagyang tinapik nito sa balikat. “‘Pre mukhang mapornada pa ang pamamanhikan,” nakangisi turan nito. “Gusto mo yata maumbagan, bro.” Balik pagbibiro ni Rod, ngunit malaking palaisipan sa kanya kung nasaan na si Xandy. Paano nga kung tumakas ito at wala ng balak itong ituloy pa ang nakaplanong pagpapakasal nila. “Nasa office pa raw,” sabi ni Mommy Margaux ng matapos ito makipag-usap sa linya ng telepono. Nakahinga naman si Rod, mula sa narinig niyang sabi ni Mommy Margaux. Ang buong akala niya ay tumakas na si Xandy. Mas natatakot siya sa isipin na baka meron masamang nangyari sa dalaga. “Ma, mukhang uulan pa yata.”Saad naman ni Xander. “Susunduin ko na lang po si Xandy, Tita.” Presinta agad ni Rod. “Ayaw mo lang matakasan,” todyo ni Cm. “‘Pre may araw ka rin,” nakangising turan dito ni Rod. “Mabuti pa, Rod. Sunduin mo na lang si Xandy at tiyak nawili na naman iyon at hindi namalayan
SA MGA ARAW lumipas ay hindi na gaano nagkikita sina Xandy at Rod. Dahil sa kapwa busy sa kanyang-kanya pinagkakaabalahan. Kakalapag lamang ng eroplano sinasakyan ni Rod sa NAIA. Halos isang buwan din siya namalagi roon sa Japan upang personal na surveillance ang naging problema sa negosyo nila naka base roon sa Japan. Dumeritso siya roon sa parking area kung saan naroon naghihintay si Manong Imo, ang family driver nila. Malayo pa ay natanaw niya na ang lagpas singkuwenta-anyos na si Manong Imo. "Kumusta po, Manong?" tanong niya sabay tinapik sa balikat si Manong. "Ito, Sir mas malakas pa sa kalabaw." Nakangiti sagot ni Manong Imo. "Halata nga po. Ano ba ang sekreto natin Manong?" Pumasok na siya sa loob ng sasakyan. "Tamang pag-aalaga at pagmamahal ng asawa, Sir." Nakangiti pa rin sagot ni Manong Imo. Sinimulan nito buhayin ang makina ng sasakyan. "Napakasuwerte n'yo po talaga kay Nanau Rosa," komento niya. Ang asawa ni Manong Imo ay dating yaya niya nag-alaga sa kan