Bago dumiretsyo sa trabaho, naisipan kong dumaan sa bahay ni Lucile. Naisip kong kahit sa kanya at kay Liam ko na lang idaraan 'yong pakikiramay ko sa pagkamatay ni Sarah. Since Liam and I have talked yesterday, baka pagtampuhan pa ako ni Lucile sakaling kalimutan ko siya. "Kalmado ka na ba? Ipapasok ko na 'to?" Hindi pamilyar na boses ng lalaki ang napakinggan ko noong magtangka ako na kumatok sa pinto. "Sige na, ipasok mo na." But that voice, of course that's from Lucile. Ang lalim ng hinugot niyang buntong-hininga para sa kababalaghan na ginagawa nila roon sa loob. "Basta dahan-dahanin mo lang, Ivan. 'Wag mo akong bibiglain." Now I know the name of the guy-Ivan. Saan na naman kayang lupalop ng dating app nakilala ni Lucile 'yong lalaki? Hay nako. Napapangiwi ako sa mga napakikinggan ko sa labas ng bahay ni Lucile. Sana sa motel na lang sila nagganyan... kaumay. "Kinakalikot ko na nga, oh. Masakit ba?" What the fvck? Are they really on the verge of making a baby? "Masarap. I
Bumitaw na ako sa pag-arte kong nakikipagbiruan sa kanya dahil hindi na ako natutuwa sa mga naririnig ko."Tiwala sa akin ng anak ko ang mawawala. Dahil kung ipipilit mo 'yang DNA testing na 'yan, iisipin ni Audrey na posibleng hindi si Henrix ang tatay niya. Iisipin niyang nagsinungaling ako sa kanya dahil may probability na ibang tao pa ang tatay niya, hindi 'yong kinalakihan niyang ama. 'Yan ang magiging epekto sa anak ko kung papayagan ko kayo sa DNA test na 'yan!""Pero ang isang benefit naman... kung hindi kami mag-m-match, wala kang kailangang problemahin. At magiging malinaw rin kay Audrey ang lahat sakaling mapatunayan na hindi kami magkadugo-""Bakit ba kasi ipinipilit mo na anak mo siya?!" Tuluyan nang naubos ang pasensya ko, so I act defensively. "Dahil sa mga signs na nakikita mo? Kasi hanggang ngayon ay umaasa ka pa rin na ako 'yong dati mong asawa? Na hindi ka naniniwalang kasama na ni Kris sa hukay 'yong anak n'yong nalaglag dahil din naman sa iyo?""O baka naman hangg
"If you're really concerned about me, then at least you do something for me!""E, ano? Pinanood mo nga lang ako kaninang maestatwa nang marinig ang desisyon nilang lahat, 'di ba?"Dismayado kong tiningnan si Rocco sa mga mata habang tumigil muna pansamantala ang mga kamay ko sa pagliligpit ng mga gamit sa table."Akala ko kasi... partners tayo. Ni hindi ka man lang nagsalita para ipagtanggol ako o kahit gumawa ka man lang kahit small effort para kumbinsihin sila na hindi naman kailangang umabot ito sa suspension, 'di ba?""You know that's very hard to do, Gwen. Alam mo namang hindi sa lahat ng bagay ay tayo ang may kontrol? Hindi lahat ng bagay ay kailangan... tayo ang magdesisyon. Kapakanan din naman ng entertainment ang inaalala nila... na kapag dahil sa ginawa, bumaba ang ratings natin, we'll possibly lose our investors."Hindi ko rin naman itinatanggi na para din sa kapakanan ng entertainment kung bakit ako napagkaisahan na ma-suspend. Hangga't hindi naaayos itong issue na kinasas
She once said all the bad things people have done wrong to others has its own road to travel back to your life.At hindi siya nagkamali roon.Karma na sigurong matatawag itong nangyari sa akin... that because of my thirst to see other people suffer, ako naman ngayon ang binalikan ng karma. Ako naman ngayon 'yong mukhang... nagdedelikado 'yong posisyon sa kumpanyang magkasama naming itinayo ni Rocco.And Gwen and I's dream, also.Kaya ko rin binuo ang Aether... because of Gwen. Dahil noong mga bata pa kami, she always wanted to have her own TV station, tapos ang pangarap ko naman no'n... maging artista."Don't worry, Gwen. Hindi ko hahayaang mawala sa kamay ko ang Aether. Pangarap natin 'yon. Kasama kitang binuo 'yon at pinalago. And I won't let someone steal that from my hand."I think I can now mark the end of my visit. Gusto ko na ring magpahinga pagkarating ko sa bahay bago ako... mag-ayos na ng mga gamit.As I turned around, ready to go... I saw Liam behind me. Confused ang mukha
Saktong bumubukas ang pinto, akala ko ay si Audrey na ‘yong dumarating… kaso si Henrix ang pumasok sa bahay.Nakita ko pang may bitbit siya na mga supot ng pagkain. Napansin niya yatang wala nang laman ‘yong ref kaya siya na ‘yong nag-grocery.“Bakit ka nag-aayos ng mga gamit mo? Aalis ka?”Ibinaba niya lang ‘yong mga supot sa lamesa at agad niya akong tinunguhan dito sa may living area, kung saan itinambak ko ‘yong mga gamit ni Audrey rito para iimpake na.“May business meeting kayo? Saang lugar? Gaano katagal?”“Hindi. Pinagbabakasyon kasi ako.”“Para saan?”“Nagawan ng paraan para gawan ako ng isyu… kaya sikat ako ngayon sa mga balita. Pati na rin sa social media. E, nagkasundo rin ang board na pagbakasyunin ako hanggang sa humupa ‘yong issue… so, I’m packing my things now.”“Saan ka naman n’yan pupunta? Isasama mo si Audrey?”“Kaysa naman iwan ko sa iyo.” Hindi pa rin ako natitinag sa pagtitiklop ng mga damit sabay pasok nito sa maletang nakahanda. “Kung nag-aalala ka sa amin, ‘wa
Wala akong natanggap na sagot mula kay Liam mula pa kagabi hanggang ngayon na mag-umaga. So, I expect na nanay niya na naman ang pinaburan niya kaysa kay Audrey.At ayon din sa natanggap kong text message kay Dianne, tuloy ang kasalan. Ipinadala ko siya sa simbahan para may taga-bigay ng update sa akin sa nangyayari doon… and unfortunately, the wedding is going.Tuloy ako sa Plan B. Na bago ako umalis ng siyudad, dadaan ako sa kasalan. Mayamaya pa naman ang byahe namin, and tulog pa si Audrey sa mga oras na ‘to kasi napuyat sa Kdrama.Thirty minutes before the wedding start, minaneho ko nang mabilis ang kotse para makarating ako roon kaagad. Wala namang traffic na sagabal, so naging smooth ang byahe.And as I arrived at the church, masasabi pa lang sa dekorasyon ng lugar na mukhang pinaghandaan at pinagkagastusan nang malaki ang bonggang wedding nina Liam at Jessica. Marami ring mga kotse ang nakaparada sa parking lot ng malaking simbahan… na mukhang mayayaman pa ang mga dumalo sa kas
Sobra akong nagsisi sa ginawa ko nang biglang mag-hyperventilate si Audrey. Nag-panic ako bigla kasi nasa kalagitnaan kami ng dagat, yet there’s no available clinic here.I don’t know what to do.“Audrey… no…” Tinapik ko ang pisngi niya while still catching her body na halos hirap na ngayong makahinga. “Please…”Hindi ko na alam ‘yong gagawin ko. Kung uunahin ko bang iyakan ‘yong anak ko o subukang humingi ng tulong.Sa sobrang desperada ko, sandali ko munang iniwan si Audrey sa labas para subukang pumasok sa loob at makiusap sa kapitan ng barko kung p’wede niyang ihinto ito.“What the hell? Gusto n’yong itapon kami sa dagat sa kabila ng kondisyon ng anak ko? Buti sana kung may built-in clinic kayo rito!”“I’m sorry, ma’am… it’s impossible na maihinto ang biyahe. Malayo na tayo mula sa daungan-”“Handa akong magbayad ng kahit magkano basta pagbigyan n’yo lang ako! Please. Magkano ba?!”“Ma’am, pasensya na po talaga-”“Bubuhayin ba n’yan ang anak ko-”“Kris.” Bigla na lang may humawak
“Nagtataka ka pa kung bakit ayaw kitang makita o makausap? Pagkatapos ng ginawa mo?!”“I don’t understand. Ano bang ginawa ko, Lucile?”I’m not playing dumb. Hindi ko lang talaga maintindihan kung saan niya hinuhugot ang mga sinasabi niya.“Let me in. Sa loob tayo mag-usap at nang lumamig ‘yang ulo mo. Nireregla ka, ‘no?”“No.” Iniharang niya ang sarili sa pintuan ng bahay niya. “Wala na tayong dapat pang pag-usapan, Kris. After ruining the wedding, hindi ko na kayang ituring ka bilang kaibigan ko. Kasi hindi lang ‘yong wedding ang sinira mo… buong pamilya namin, Kris!”“Ah… you’re pertaining to the wedding I ruined.” Hindi naman sa pang-aasar, pero trip kong ngumisi. “Makikibalita nga rin ako sa nangyari. Ano na bang balita? Bumalik ba ulit sa pagiging tanga si Jessica at pumayag na idaos ulit ang kasal-”When she slapped me, hindi ko na naituloy ang trip kong asarin si Lucile. Sadyang pikunin ang kaibigan kong uhaw sa lalaki, nanampal na nga.Hindi ko itatangging napadaing ako sa sa
"Hen..." Without completing my name, sunod-sunod na umagos ang luha sa mga mata ni Kris habang nakakapit pa rin siya sa kamay ko.Agad akong umupo upang makapantay siya. Nawalan na ako ng pake kung mayroon mang nakatutok na mga camera sa amin ngayon. Itong pagkakataon na malaman kong naaalala na ako ni Kris ang hindi ko kayang palampasin."Do you... remember me now?""Your name has always been... inside this." Habang hawak ang kamay ko, she placed it on her chest-well, not the breast part."Sorry... I'm very sorry kung nakalimutan ka ng isip ko, Hen. Hindi ko rin alam kung paano nangyari-"I really hate to see her cry, so para hindi ko makita na umiiyak siya... sa pamamagitan ng pagyakap ko sa kanya, likod na lang ng ulo niya ang makikita ko.Because when she cries, nasasaktan din ako."Hindi mo kasalanan 'yon. Hindi rin naman ako galit sa iyo kasi kinalimutan mo ako nang limang araw," natatawang tugon ko."Binilang ko talaga 'yong araw na hindi mo ako maalala para mailista ko sa list
"We're here to visit Miss Gwen. Saan ba siyang room, Doc-"Humarap ako roon sa nagtatanong na babae, at napagtantong sina Tanya at Corrine 'yon.Both of them are wearing glasses.The only difference they had is Tanya is wearing a puff crisscross back dress na color white and she pairs her outfit with a strap trendy flat sandals in beige color.While Corrine's outfit is always simple yet classy. She wears a solid cut out Mandarin collar dress and paired it with a black minimalist metal decor point toe slingback pumps.In other words, Tanya's outfit is how SHOPEE app users dress, while Corrine is for SHEIN's users."Remind ko lang kayo na hindi siya nakakaalala," sabi ko roon sa dalawa bago sila pumasok sa kwarto.At sabay rin naman silang napaatras."She has suffered a minor internal bleeding on her brain. As a complication, she lost her memory. Pero short-term memory loss naman ang kanya.""There's still no definite time as to when she will regain her memory," I added."So... hindi ni
Naisip kong bago ako bumalik sa ospital, dumaan muna ako sa burol ni Lucile. I can't just not show myself there and exhibit my greatest sympathy because of her family's loss.Kahit na ang dami niyang ginawang kasalanan sa buhay namin ni Kris, still I have at least percent of gratitude for her for offering a friendship to Kris... kahit na hindi naman totoo."Nakikiramay po ako."Hindi ko kilala 'yong sinalubong kong matanda, but I guess she's one of the family member of the Soriano's.So, I proceeded to the long coffin and placed the flower I bought on the top of it. Now... as I was able to see the dead body of Lucile, confirming she was really dead, magkahalong lungkot at saya ang nararamdaman ko.Maybe she has run out of time to change, but then... deserve niya naman.Sa akin na may atraso siya, nakakatuwa naman talagang sinundo na siya ng kampon ng demonyo. However, nalungkot din ako kasi hindi niya na matutuloy 'yong kaisa-isang tama na nagawa niya sa buong buhay niya-to save the l
"Doon na kayo dumaan," turo niya sa likod na bahagi namin at mayroong pinto roon."Daan 'yan palabas dito. May kotseng nakaparada roon at... sakyan n'yo na. Mas hassle kung kukunin n'yo pa sa harap ang kotse n'yo. Anumang oras ay nandito na ang mga pulis.""Sumama ka na sa amin-""Hindi na, Liam." Lucile gave us her weak smile. "Hangga't buhay ako, hindi ko hahayaang makaapak ang mga pulis sa teritoryo ko. Hanggang sa huling hininga ko, poprotektahan ko sila."'Yong mga aso't pusa rito sa loob na ang iingay at masayang naglalaro, sobrang swerte nila to have Lucile. Na kahit gusto ko man na sumubok na kumbinsihin si Lucile na tumakas na lang, alam kong mabibigo lang ako.Because right at this moment, mas nananaig sa puso niya ang pagmamahal sa mga alaga niyang inampon niya at pinalaki rito sa kuta niya sa gitna ng bukid."Kris, tara na-""Umalis na kayo, Kris!" narinig ko ulit ang nakakabinging sigaw niya sa akin. "Hayaan mo na akong mamatay rito. Deserve ko naman, sis.""Lucile, pleas
"Excited much, Liam?" Sumakit ang tenga ko sa mala-mangkukulam na tawa ni Lucile. "Nag-uusap lang naman talaga kami. Because we have some sort of agreement.""He begged me not to speak about the truth to Audrey. Binantaan ko kasi siyang ako ang magsasabi kay Audrey na hindi si Henrix ang tatay niya-""So, sa iyo nalaman ni Audrey ang lahat?!"Hindi na ako nakapagpigil pa sa pagkakataon na ito, nagawa kong makawala sa siko niya, ngunit hindi sa tutok ng baril ni Lucile sa akin."Kailan mo ba matututunan na manahimik sa mga nalalaman mong hindi pa p'wedeng ipaalam sa iba, Lucile?""Don't talk like it's my fault, Kris. Kasi kasalanan mo naman talaga ang lahat, okay? It should be you who deserved to be blamed... kasi ikaw itong hindi marunong pumili ng tao na pagkakatiwalaan ng mga sikreto mo."I gasped in the air, realizing the huge mistake I've made in my entire life."Lucile, pakawalan mo na kami. Sumama ka na lang sa amin sa mga pulis-""Kung makakasama kita sa kulungan, Liam... bakit
"I think we're here."Namatay na ang engine ng sasakyan nang maigilid na ito ni Liam."Susunod naman si Henrix sa atin. Kung kakailanganin man natin ng backup, I hope... on time silang dumating dito."Sabay kaming bumaba ng sasakyan at pinasok ang isang... uhh... nag-iisang pintuan sa gitna ng bukid?Nang subukang buksan 'yon ni Liam, nakakandado sa loob. Kaya't ginawa na niya ang ipinagbabawal na technique; sinira niya na ang doorknob. At... bumungad sa amin ang medyo may kahabaan na hagdan paibaba. Sumunod lang ako kay Liam nang mauna siyang bumaba roon.Jusko, ano bang klaseng lugar ito?Mayroon namang mahabang pasilyo ang dadaanan namin. Sa magkabilang salamin ng makipot na pasilyo, tanaw ko roon ang laman nitong underground place na pinagtataguan ni Lucile-mga hayop. Mga aso at pusa na may kani-kaniyang kulungan at ang iingay nilang magsitahol."Ito siguro ang dahilan kung bakit nalubog kayo sa utang?" Ang tinutukoy ko kay Liam ay ang presyo ng pagpapagawa ng gan'tong klase ng ku
(Two Voices, One Song is now playing)"Call me unfair for not telling you about this surprise, hindi ka tuloy nakapaghanda," hiyang-hiya niyang tugon habang napapakamot sa kanyang batok nang matapos na 'yong kanta. "Hindi na kasi matatawag na surprise ito kung alam mo na ang mangyayari.""Ano nga bang okasyon, Hen?" medyo nauutal pa ako kasi... hindi pa rin ako maka-get over sa ganda ng kanta at dahil sobra kong na-enjoy 'yong pakikinig."Special day ang September 18, nakalimutan mo na ba?"Inisip ko nang matindi kung anong okasyon ang mayroon sa petsang binanggit niya... kung kaninong birthday, binyag, kumpil? Ano ba? Wala naman akong maalala."You forgot that the same day Audrey celebrated her birthday... anniv namin ni Gwen 'yon," bumulong siya sa akin. "At 'yong ngayon naman, I consider this day our anniversary-the exact day you choose to consider me as your second home."Muli na namang umawang ang bibig ko, at sandali lang din ay natawa na lang ako.Because he's telling the truth
"Kung hinayaan kitang pumasok doon, sayang naman na hindi mo naipanganak si Audrey." Parang nanumbalik ang kulay ng mundo ko when Henrix mentioned Audrey's name."You started your life with totally none. With a total blank page. And when you gave birth to Aud, hindi lang buhay mo ang nagkaroon ng kulay... kung hindi pati 'yong akin, nagkaroon ng kabuluhan while playing as her father temporarily.""Yeah..."While capturing the memories, the moments, the beautiful images my mind could remember since I gave birth to Audrey until she grew up, while reminiscing those... I could say that my daughter has always been my reason why I'm still fighting for life."Si Audrey... siya 'yong kaisa-isang magandang pangyayari na naganap sa buhay ko. Nang ipanganak ko siya... I'm proud of myself that... for once in my life, nakagawa ako ng tama.""Paano ba maging tama para sa iyo?"Abala akong nag-s-senti rito, kaso bumanat na parang siraulo si Hen. Ewan ko ba kung seryoso ba siya sa itinanong niya o sa
"Well, we... we really have to show them we're in love... that the proposal is sincere. Gusto nila ng kasal since magkakaroon na nga ng baby. And so, that happens. Kaya lang kinausap ko na si Maui about dito. The situation happening right now is already beyond the plan we had before."Now I realize everything. Na kaya pala noong mga panahong sumubok ako na hamunin si Henrix na magsabi sa akin ng totoo, hindi niya magawang magsalita."If the plan continues, magiging komplikado lang ang lahat. So, I tried my best to convince her be brave enough na magsabi na ng totoo sa mga magulang niya. Lalo ngayon na umuwi pa talaga rito sa Pilipinas si Mama dahil asang-asa siya na ikakasal kami ni Maui."Hesitant siyang tumitingin sa akin at agad rin namang umiiwas. "You know... ayokong abalahin naman 'yong mga magulang kong may trabaho sa ibang bansa para lang sa okasyong hindi naman totoo... so, I begged Maui to start to speak the truth to everyone who deserves to know about it."And when Maui beg