CHAPTER 10

CHAPTER 11

It was the time when I realized that we’ve been staring at each other for quite some time, when someone knocked at our door. Tumayo si Mikael nang hindi binibitawan ang titig niya sa akin, kaya ako na lamang ang gumawa.

Nahagip ng ko ang aking sarili sa salamin na nakangiti. Naramdaman ko na lamang ang pag-init ng aking mga pisngi at agad na napahilamos gamit ang aking mga palad. I must’ve looked pathetic wearing such smile at Mikael.

Tinanaw ko siya mula rito sa kinauupuan ko. Abala pa rin siya sa pakikipag-usap sa kung sinong nasa labas ng room namin. I took that opportunity to change my clothes. Masyado kasing mainit ang suot ko at ani mo’y nagsno-snow rito sa Pilipinas.

Napansin ko ang panay na pagsulyap ni Mikael sa akin habang kinukuha ko ang aking susuoting damit at ang aking flip-flops sa luggage. Is he thinking that I’m going through his stuff? If that is what he’s thinking, then he’s wrong. I would never be that low. I let a heavy sigh out.

Hindi ko na siya pinans