Chapter 4

Simpleng dilaw na lagpas tuhod na bistida ang naisipan kong isuot ng magpaalam ako kina Tito at Gavin na may pupuntahan ako.

Hindi pa naman sila tapos sa pinag-uusapan nila kaya pumayag na si Tito.

While Gavin? I don't know, mukhang wala naman syang pake kung umalis man ako ng hindi nagpapaalam. It's just like I'm nothing for him. Ayoko mang masaktan pero nalulungkot talaga ako.

Nang makarating sa coffee shop kung saan kami magkikita-kita nila Bryan, agad akong nagbayad sa taxi na sinasakyan ko at bumaba na.

Nakita ko agad ang dalawang kababata ko dahil transparent ang salamin ng coffee shop.

They are patiently waiting for me kaya naman wala na akong sinayang na oras at agad na silang nilapitan.

Napatingin silang dalawa ng makita ako.

"Omy, Florence, is that you?"

Hindi makapaniwalang tanong ni Alea at tinignan pa ako mula ulo hanggang paa.

Medyo nahiya naman ako sa ginawa nya. It doesn't look like she's degrading me. Pero ewan, nahihiya talaga ako. Siguro dahil ngayon na naman kami nagkita-kita? I miss her.

"Florence ikaw nga!" Tumayo sya sa pagkakaupo at nagmamadali akong niyakap.

Sa sobrang higpit ay hindi ko alam kung may plano ba syang patayin ako. Para na kaming magkapatid nung bata kami sa sobrang close. Nawalan lang talaga kami ng communication ng mag-asawa na ako at naging busy narin siya.

"Ako nga 'to Alea, kamusta? Akala ko langgam lang ang trip mong imurder dati, pati pala ako trip mo na rin?" Natatawa kong tanong.

Si Bryan naman ay tumayo narin at pinaupo na kami ni Alea. Agaw eksena na kasi kami sa loob ng coffee shop. Hindi lang naman kami ang customer, nakakahiya naman sa kanila.

"Grabe hindi talaga ako makapaniwala. Maganda ka na noon, mas lalo ka pang gumanda ngayon. Anong sekreto mo ah?" Tanong ni Alea na agad na sinagot ni Bryan.

Hinayaan ko na siyang sumagot dahil nag-order na muna ako ng chamomile tea at pasta katulad sakanila. Bigla akong nakaramdam ng gutom every time na nakakakita ng pagkain. Ewan ba, hindi naman ako tumataba kaya ayos lang na kumain na kumain.

"Florence is already married, Alea. Natural lang na mas lalo syang gumanda dahil dun." Bryan answered.

Naramdaman ko ang pagiinit ng pisngi ko dahil sa sinagot nya.

Oo nga pala. Hindi pa alam ni Alea yung tungkol saamin ni Gavin, kaya ayun. Natural na oa na naman ang reaksyon nya.

"TOTOO?" She shouted.

Nilingon nya ako at ang kamay ko. She looked at my wedding ring.

"What the suman! Totoo nga!"

Napakamot nalang ako sa buhok. Ba't ba parang gulat na gulat sya? Nakakagulat bang ikinasal na ako?

"Sinong asawa mo, Florence? Bakit hindi mo ako inimbita? Akala ko ba ako ang bridesmaid mo? Nakakainis ka naman eh! Basta basta ka nalang nagpakasal, ni hindi mo man lang ako inimbita!" Nagtatampo nyang sambit.

"Sorry Alea, biglaan kasi yun eh, wag ka ng magtampo please?" Pero mas lalo lang humaba yung nguso nya at hindi ako pinansin. Hinayaan ko nalang. Mukhang gusto nya talagang mag emote ngayon eh.

"Pero seryoso nga Florence, sino ba yung asawa mo? Hindi ko natanong kahapon ng magkita tayo.."

Tanong ni Bryan sabay inom ng inumin sa harap nya.

Napaisip naman ako bigla kung dapat ko ba yun sagutin o hindi. Si Bryan, I know hindi nya kilala si Gavin dahil nga pumunta syang Canada noon, pero si Alea, malamang kilala nya ito.

"Si Gavin Acero." Tipid kong sagot.

Nakita kong natiglan si Alea at nanlaki ang mga mata. Totoo ngang kilala nya ito.

"G-Gavin.. Gavin Acero? You mean yung laging umaaway sayo noon?" Alea asked, still shocked of what I just answered.

Si Bryan ay napakunot ang noo, marahil siguro nagtataka sya kung ba't kilala ito ni Alea, o baka naman dahil sa nabanggit nitong lagi akong inaaway.

Well, unfortunately, yes. Given naman yun.

At kung nagtataka kayo kung ba't alam ni Alea na inaaway ako ni Gavin, hindi pa man kasi kami kasal nito ay mainit na talaga ang bagang--este ang dugo nya saakin noon.

Kinuwento ko yun kay Alea dati, matagal na panahon narin ang nakakalipas, and who would have thought na yung umaaway saakin simula pa dati ay asawa ko na ngayon? Nakakagulat nga naman.

Alea held my hand at nag-aalala akong tinignan.

"Tell me Florence, until now ba inaaway ka parin nya?" Nag-aalala nyang tanong.

Ngumiti nalang ako.

"Don't worry Alea, mabait yun si Gavin." Nakangiting sagot ko para wag na syang mag-alala.

Nakahinga naman sya ng maluwag sa sinagot ko, yet she's still worried about me.

"Siguraduhin nya lang talaga dahil ayokong sinasaktan ka nya. Aba! Hindi ka dinala ng syam na buwan ni tita sa sinapupunan nya para lang saktan ka 'no! Isa pa, natatakot lang ako na baka iwanan ka nya."

"Bakit? Hindi ka ba nya mahal Florence? Bakit kayo nagpakasal kung hindi nyo naman pala mahal ang isa't isa?" Tanong ni Bryan na halatang nag-aalala rin saakin.

Napailing nalang ako. Napaka alalahanin talaga ng mga kaibigan ko. Kaya mahal na mahal ko sila eh.

"Ang totoo kasi nyan," I sighed. Siguro dapat sabihin ko rin ito sakanila.

"Hindi talaga kami dapat ikakasal ni Gavin. Our parents just arrange our marriage. Pinakasal lang nila kami for the sake of their business. Masyadong malabo. Hindi naman ako makahindi kila daddy dahil pursigido silang makasal kaming dalawa ni Gavin at ayun nga, nagtagumpay sila."

"Naku naman! Bakit ba kasi umuso-uso pa yang arrange-arrange marriage na yan eh! Edi may posibilidad ngang iwanan ka ng sawa mo?" Tanong ni Alea na talaga namang nakapagpatigil saakin.

Iiwan? Ako? Iiwan ako ni Gavin?

Nakita ko ang pagkuyom ng kamao ni Bryan sa ibabaw ng lamesa. Maging si Alea ay napansin rin yun pero mas minabuti nyang wag nalang itong pansinin.

"Tanga nalang yung asawa nya kung iwanan nya si Florence. Ang bait kaya nya." Sambit ni Bryan.

Napangiti ako dahil doon. They really cared for me so much.

Nagpatuloy lang kami sa pag kwentuhan about our lives at kung ano-ano pa, hanggang sa hindi na namin napansin na alas sais na pala.

Dumidilim na kaya napag pasyahan na naming umuwi na sa kanya-kanya naming bahay.

"Good evening po tito," bati ko kay Tito Oscar at nagmano ng makapasok ako sa bahay at naabutan syang nagbabasa ng dyaryo sa sala.

Nginitian nya ako at bumati rin.

"Goodevening iha. Kamusta ang lakad mo?"

"Ahm, ayos naman po, tito. S-Si Gavin po pala?"

Nilapag nya yung dyaryong binabasa nya at tumingin saakin. Nawala ang ngiti sa mukha nya at naging seryoso.

"Why do you keep on calling me tito, Florence? Asawa mo ang anak ko, kaya anak narin kita. You should call me, dad or daddy," He said.

Nahiya ako bigla at bahagyang napayuko. Pero hindi kasi ako sanay na may tinatawag na ibang daddy bukod sa dad eh.

"Sorry po tito Oscar, I-I mean, daddy po pala.."

Ngumiti sya saakin at sinabing nasa kusina si Gavin bago bumalik sa pagbabasa ng dyaryo.

Ako naman ay dumiretsyo na sa kwarto para makapagpalit. Oo nga pala, sa kwarto ako ni Gavin ngayon matutulog.

Napangiti tuloy ako.

Ngayon lang kasi kami makakapagsabay sa pagtulog simula ng ikasal kami.

Pagkatapos magpalit na damit, bumaba na ako dahil kailangan ko pa magluto ng hapunan namin. Pagdating ko sa kusina, nagulat ako ng makitang may mga pagkain ng nakahanda sa mesa.

"Wow, mukhang masarap yan na niluto mo iho ah?" Mula sa pinto ng kusina ay pumasok rin si tito--I mean si daddy Oscar at dire-diretsyong umupo sa mesa habang ako ay nanatili lang nakatayo habang nakatingin kay Gavin na nakasuot ng apron.

Marunong syang magluto? Bakit ngayon ko lang 'to nalaman?

"Oh, sweetie nandyan ka na pala, let's eat! The dinner is ready."

Masayang yaya nya saakin at hinubad yung suot nyang apron.

Pagkatapos ay pinaghila nya pa ako ng upuan at inalalayan na makaupo.

Bigla akong nanibago sa trato nya.

Siguro dahil nandito parin si Tito Oscar? Pero hindi nya naman kailangan magpanggap na mabait saakin eh!

Kahit naninibaguhan sa kinikilos ni Gavin ay kumain parin ako ng tahimik kasama sila at pagkatapos ay niligpit na yung mga pinagkainan namin.

Maghuhugas pa sana ako pero sinabi ni Gavin na umakyat nalang ako sa kwarto nya at magpahinga dahil sya na daw ang maghuhugas.

He's not sincere saying such though.

Pumayag nalang ako at umakyat na sa kwarto nya.

Pagkapasok na pagkapasok ko palang sa loob, amoy agad ni Gavin ang sumalubong saakin.

Malinis ang buong sulok ng kwarto at pati ang mga gamit nya ay maayos rin.

Di ko tuloy maiwasang hindi mapamangha.

Hindi nga ako masyadong nakakapasok dito pero kaya nya naman ayusin at linisin mag-isa ang kwarto nya.

Hinawakan ko muna yung malambot nyang kama bago patihayang nahiga dito.

Pumikit rin ako at niyakap yung unan nya. Naiisip ko tuloy na yakap yakap ko si Gavin.

Dala narin siguro ng pagod ko, nakatulog agad ako pagkapikit ng mata.

Nagising ako ng maramdaman ang pagtama sa mukha ko ng malambot na unan.

Napabalikwas ako ng bangon at nakita si Gavin na inis na nakatingin saakin.

Napakurap ako.

Ano na naman bang nagawa kong masama?

"Talagang enjoy na enjoy ka pang nakahiga dyan sa kama ko 'no?" Inis nyang tanong kaya dali-dali na akong tumayo at inayos yung kama nya.

"I-I'm sorry.." Sagot ko nalang.

"For your information, hindi porket pumayag akong matulog ka sa kwarto ko ay matutulog ka na sa kama ko."

He pointed the floor.

"Dyan ka matutulog. Kung wala kang kumot o unan, hindi ko na yun problema"

Binangga nya pa ako sa balikat at nahiga na sa kama nya.

Hindi nalang ako nagreklamo pa at naglatag nalang ng kumot sa sahig.

Mabuti at nadala ko 'to kanina. Akala ko pa naman papatulugin nya ako sa kama nya. Pero ayos narin 'to. Kesa sa labas ako matulog diba?

Nahiga narin ako at tinignan ang likod ni Gavin.

Nakaharap sya sa kabilang side ng kama kaya hindi ko matignan ang mukha nya.

I asked myself. Why is he always mad at me? Wala naman akong ginagawang masama sakanya. In fact, naging mabuti naman akong asawa.

Bakit kaya palagi nalang kumukulo ang dugo nya saakin? Pero kahit ganun sya, mahal ko parin sya. Why? Because he's my husband. At ang asawa, minamahal. Sana ganun rin ang turing nya saakin.

After 20 minutes of staring at his back, mukhang nangangalay na sya kaya humarap naman sya sa gawi ko.

Our eyes locked at ramdam ko ang biglang pagkabog ng puso ko ng matitigan ang mata nya.

Saglit kaming nagkatitigan ng magsalita ako.

"Goodnight, Gavin." I said while smiling.

I thought he would answer me, pero katulad ng dati, hindi sya sumagot at humarap lang ulit sa kabilang side.

I smiled bitterly.

Well, goodnight to myself.