“ไอ้! ไอ้คนเห็นแก่ตัว”“เธอจะพูดแบบนี้กับฉัน ได้แค่ตอนนี้แหละ ถ้าแต่งงานกันแล้ว เธอพูดนี้แบบนี้ ฉันจะลงโทษเธอจนลุกไปไหนไม่ได้เลย”“ไอ้! คน คนลามก!”“ไปแต่งตัวได้แล้ว ถ้าช้า วันนี้ทั้งวันก็ไม่ต้องไปไหนอีก”“อ๊าก! ก็ปล่อยสิ!”จุ๊บ! พรึ่บ!คนตัวเล็กถูกปล่อยให้เป็นอิสระ หลังจากโดนขโมยจูบไปฟอดใหญ่ ร่างบอบบางพันผ้าเช็ดตัวปิดกาย ลุกขึ้นไปยืนหอบหายใจอยู่ข้างเตียง เพราะกลัวตัวเองจะไปทำงานสาย แล้วโดนพี่ชายซักไซ้จนจนมุม จึงเดินหนีไปหยิบถุงใส่เสื้อผ้าเข้าห้องน้ำ ตลอดเวลาที่อยู่ในนั้น ลี่หมิงได้แต่ก่นด่าตัวเองเผลอตัวเผลอใจมากขนาดนี้ ถ้าเขาทำให้เสียใจขึ้นมา เธอจะรับมือกับความรู้สึกแบบนั้นยังไงสองชั่วโมงต่อมาร่างสมส่วนในชุดเดรสจากแบรนด์ชั้นนำระดับโลก ก้าวลงจากรถหลังจากโดนบังคับให้จูบขอบคุณ ดันประตูปิดเสียงดัง ก้าวเดินไปด้านหน้าแบบไม่หันกลับไปมอง คนในรถเผยอยิ้มให้กับนิสัยดื้อรั้นต่างจากอดีตสิบนาทีต่อมาลี่หมิงก้าวเดินให้เร็วขึ้น เพื่อหลีกเลี่ยงทุกสายตาของผู้คนในแผนกบริการ เพิ่งจะได้รับตำแหน่งใหม่ กลับมาทำงานสายซะได้ อย่างนี้ใครมันจะเชื่อมั่นเล่า ยิ่งคิดก็ยิ่งโกรธ และคนที่ทำให้เธอโกรธ ก็ยังส่งข้อค
“ทำอะไรเนี่ย! ปล่อยนะ!”“สอนสิ เดี๋ยวฉันทำเอง”“หะ! อะไรนะ!”“เธอเป็นคนสอน ส่วนฉันเป็นคนทำ”“บ้า! แบบนั้นงานมันจะเสร็จตอนไหน”“ตอนที่เธอเริ่มไง ฉันเคยทำงานแบบนี้มาน่า เข้าใจว่ามันต้องทำอะไรบ้าง แค่เธออธิบายมา เดี๋ยวฉันทำเอง”“เอา เอางั้นเหรอ?”คนตัวเล็กเริ่มจะขี้เกียจ คงเป็นเพราะตักของเขานั่งสบาย หรือไม่ก็ลมหายใจอุ่นๆที่รดอยู่ข้างแก้ม มันช่วยดับความหนาวเย็นจากเครื่องปรับอากาศ ช่วยให้ผ่อนคลายจนอยากจะอู้งาน“เอาแบบนั้นแหละ”“ตรวจตัวเลขตรงนี้ให้มันตรงกับอันนี้ก็พอ”“แค่นั้น?”“ไม่! ต้องดูแนวโน้มของยอดขายด้วย วิเคราะห์ด้วยแต่สินค้าแต่ละตัวเป็นยังไง โดยอิงจากยอดขายในแต่ละเดือนพวกนี้”“แล้วยังไงต่อ?”“เสร็จแล้วก็มาสรุปตรงนี้”“แค่นี้?”“อื้อ แค่นั้นแหละ”“ก็ไม่ยากนี่นา ไม่น่าจะใช้เวลามากมาย”“ก็ ถ้าได้ทำมันก็ไม่นานหรอก แต่ฉันไม่มีสมาธินะสิ”“ทำไม? เพราะคิดถึงฉันเหรอ”ใบหน้าหล่อเหลากดลงข้างลำคอหอมกรุ่น แตะริมฝีปากลงบนผิวขาวเนียน ไม่ว่าคำตอบของเธอจะเป็นอะไร คำตอบของเขามีเพียงอย่างเดียว นั่นคือคิดถึง และเป็นเพราะความคิดถึง เขาจึงมาอยู่ที่นี่“ก็ใช่แหละ”“ … พูดจริงๆหรือเปล่า?”“ล้อเล่นมั้ง!”ใ
ตู๊ด!เพราะทุกการกระทำย่อมมีผลที่ตามมา เฟยหลงจึงโทรไปปรึกษาผู้เป็นพ่อ เพื่อหาวิธีจัดการไม่ให้ตระกูลโจวมายุ่งกับคนของตัวเอง รอสายอยู่สักพักเลขาของพ่อก็รับสาย และเพียงไม่นานสายก็ถูกโอนไปให้ผู้นำตระกูลมู่[ มีอะไร? ]“เพิ่งรู้ว่าเดี๋ยวนี้ ผมต้องติดต่อพ่อผ่านเลขา”[ เรื่องจะพูดมีแค่นี้? ]“ผมยอมพ่อทุกอย่างแล้วไง เมื่อไหร่จะหายงอนสักที”เฟยหลงบ่นเสียงเบา เขายอมทำตามความต้องการของพ่อ ยอมทิ้งงานผับ และงานอื่นๆ เพื่อรับช่วงต่อบริษัทช่วยท่าน แลกกับการที่ท่านยอมเจรจาสู่ขอลี่หมิงกับถิงซีหยวน แต่ถึงอย่างนั้นท่านก็ยังไม่หายงอนเขาสักที[ แค่ยอมแล้วคิดว่ามันพอหรือไง ]“โธ่ ผมไม่ได้โทรหา เพื่อฟังพ่อบ่นน้อยใจหรอกนะ พ่อรู้จักตระกูลโจวใช่ไหม”[ รู้จักสิ มีเรื่องอะไรอีกล่ะ? ]“ถิงลี่หมิงกับโจวจางหมิ่น เคยคบหากันช่วงหนึ่ง จริงจังถึงขั้นแต่งงาน”[ นี่ตระกูลถิงเล่นตลกกับพวกเรางั้นเหรอ! ] คนฟังพูดขัดขึ้นด้วยน้ำเสียงเดือนดาล ลูกชายถอนใจเบาๆ เข้าใจความโกรธของท่านดี“ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก เธอเลิกกับเขาแล้ว แต่ฝ่ายชายไม่ยอม ตอนนี้เขากำลังคุกคามธุรกิจของตระกูลถิง และอาจจะคุกคามชีวิตเธอด้วย พ่อช่วยส่งคนฝีมือดีไปจับ
“อึก! ฉันเหมือนคนป่วยเข้าไปทุกที เพราะรอยที่คุณทำ”คนตัวเล็กบ่น แต่ก็ยอมเอียงคอให้ริมฝีปากร้ายสัมผัส หัวใจล่องลอยไปไกล ตั้งใจเข้าหาเพื่อล่อลวงเขา สุดท้ายกลายเป็นเธอที่ถูกล่อลวงจนหัวปั่น“แค่ตอนนี้ หลังจากนี้ฉันก็ไม่ว่างแล้ว”“ทำไม?”“ฉันต้องเข้าไปทำงานช่วยพ่อ นั่นคือเงื่อนไขของท่าน”“เพราะฉัน?”“อื้อ เพราะเธอ”คนตัวโตยิ้ม ยอมรับอย่างไม่อายว่าชีวิตตัวเองเปลี่ยนไปเพราะคนตรงหน้า เขาไม่เคยชอบธุรกิจของพ่อ ชอบรถ และชอบการดื่มมาก จึงลงทุนทำโชว์รูมรถร่วมกับเพื่อน และเปิดร้านเหล้าไว้เป็นที่สังสรรค์ ตอนนี้ชีวิตเปลี่ยนไปทุกอย่าง เขาตั้งใจรับช่วงธุรกิจของพ่ออย่างเต็มตัว“… ก็ดี คุณใช้ชีวิตเหมือนคนว่างงาน”“ดีจริงๆเหรอ?”“ก็ต้องดีสิ”“เธอกำลังทำหน้าเสียดาย”“ฉันไม่ได้ทำ อือ”ริมฝีปากจิ้มลิ้มถูกคว้ามาครอบครอง ลิ้นหนาแทรกผ่านความบางนุ่มเข้าไป เคล้าคลึงหนักๆ ก่อนจะคว้าเอาลิ้นเล็กมาดูด ปล่อยสองมือเล็กให้เป็นอิสระ เพื่อใช้ฝ่ามือของตัวเองสัมผัสเนื้อตัวเนียนนุ่ม“อืม”“อ๊ะ! นี่! ตรงนั้นมันบวมอยู่นะ!”เมื่อรสจูบเร่าร้อนขึ้น คนที่ส่วนสำคัญยังไม่หายบวม รีบผลักคนตัวโตออก ละล่ำละลักบอกเหตุผลที่ทำแบบนั้น คนตัว
“มา มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย?!”เปลือกตาหนักอึ้งปรือขึ้นมอง เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กตื่นแล้ว ก็เอื้อมมือไปดึงเธอมาใกล้ เมื่อความอ่อนนุ่มของแผ่นหลังแนบชิดอยู่กับแผ่นอก ก็หลับตาลงอีกครั้ง ปล่อยให้ร่างกายรับความผ่อนคลายจากกระแสน้ำอุ่น ปล่อยหัวใจรับการปลอบโยนจากความนุ่มนิ่มของผิวเนื้อ“อื้อ! ฉันจะขึ้นไปแล้ว”“ชู่ว! เงียบหน่อย”“นี่! ฉันจะขึ้นแล้ว อ๊ะ!”“ฉันเหนื่อยจะตายอยู่แล้ว ถ้าเธอไม่เงียบ จะไม่ได้มีแค่ฉันที่เหนื่อย”ร่างเย้ายวนสีขาวอมชมพูเพราะการแช่น้ำ ถูกพลิกไปจนแผ่นหลังแนบอยู่กับขอบอ่าง โดยมีร่างสูงใหญ่คร่อมทับอยู่ด้านบน นิ้วเรียวสวยวนบนความอวบอั๋น ลากผ่านหน้าท้องช้าๆ หยุดมือและสายตาเหนือจุดกระสันสีชมพูหวานค่อยคุ้มค่าเหนื่อยหน่อย“มีคนเคยบอกไหม ว่าคุณเองก็ … คิดอะไรออกทางสีหน้าหมด”“เหรอ~ เธอคิดว่าฉันกำลังคิดอะไรอยู่ล่ะ ถ้าสิ่งที่เธอคิดว่าฉันคิด มันตรงกับที่ฉันคิดอยู่จริงๆ ฉันจะยอมหยุดมันไว้ ปล่อยให้มันเป็นเพียงแค่ความคิด”“ฉัน”คนตัวเล็กรู้สึกลังเล เพราะความเสียดายถ้าหากตัวเองตอบถูก ความลังเลนั้นสร้างรอยยิ้ม ร่างสูงกำยำอัดแน่นด้วยมัดกล้ามพลิกตัวอีกครั้ง แนบแผ่นหลังเข้ากับอ่าง ดึงคนข้าง
“ขอบคุณนะที่กลับมา”“ขอบคุณคนที่เข้าหาตัวเองเพื่อหลอกเนี่ยนะ?”คนตัวเล็กปล่อยทั้งตัวทั้งหัวใจ ให้วูบไหวไปกับความอบอุ่นที่กำลังโอบกอดอยู่ ความรู้สึกเธอชัดเจนขึ้น ตั้งแต่ยอมมีอะไรกับเขาอีกครั้ง เปิดโอกาสให้ตัวเองได้รัก เรียนรู้ทุกความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับตัวเองเพราะเขา“สุดท้ายเราก็ลงเอยกัน พี่ไม่คิดถึงจุดเริ่มต้นหรอก”คนเป็นพี่มือไม้เริ่มอยู่ไม่เป็นสุข จนคนที่นั่งทับอยู่บนตักพลางพักเหนื่อย จับมือใหญ่ไว้แน่นไม่ให้บีบเค้นหน้าอกของตัวเอง แต่แรงเธอไม่สู้แรงเขาอยู่แล้ว ยึดไว้ได้แค่ไม่นาน ก็ต้องปล่อยให้สองมือนั้นทำตามใจ“สัปดาห์หน้า พ่อกับแม่พี่จะเข้าไปพบพ่อกับแม่ที่บ้าน เธอจะตอบตกลงเรื่องการแต่งงานไหม หรือเธอต้องการแบบไหน?”เฟยหลงถามด้วยน้ำเสียงมีกังวล กลัวคำตอบของคนตัวเล็กจะไม่เป็นอย่างที่ตัวเองหวัง กลัวทุกความรู้สึกมีเพียงเขา ที่รู้สึกมากอยู่ฝ่ายเดียว“ทำไมรีบร้อนนักล่ะ ยังไม่ถึงสามเดือนเลย”ลี่หมิงจำได้ว่าตัวเองขอเวลาไปเท่านั้น ถึงความรู้สึกมันจะชัดเจน แต่มันยังเร็วไปสำหรับการแต่งงาน เธออยากคบหาเขาไปแบบนี้ก่อน ไม่ได้รีบร้อนอยากมีครอบครัวด้วย การใช้ชีวิตอย่างตอนนี้ มันดีแล้วในความคิดเธอ“เ
วันต่อมา@high barร่างสมส่วนในชุดเดรสสั้นของแบรนด์ชั้นนำระดับโลก ก้าวเดินเข้าไปในอาคารด้วยความคุ้นเคย แม้จะไม่ได้มาที่นี่อีกเลยหลังจากลาออก แต่เธอรู้ทุกซอกทุกมุมของอาคารหลายชั้นนี่ และรู้ด้วยว่าตอนนี้เจ้าของมันอยู่ที่ไหน“เอ่อ! มาแล้วเหรอครับคุณหนู”ผู้จัดการร้านกล่าวด้วยท่าทางนอบน้อม เพราะรู้ตัวตนที่แท้จริงของเธอแล้ว คนที่ถูกเรียกคุณหนู และถูกปฏิบัติอย่างดี แต่รู้สึกได้ถึงความห่างเหินคว่ำริมฝีปากลงเธอไม่ชอบอะไรแบบนี้เลยแฮะ“เรียกฉันลี่หมิงก็ได้ค่ะคุณเฉิน”“แต่”“ไม่มีแต่ค่ะ!”“ก็ได้ครับคุณลี่หมิง”“เห้อ! คุณมู่ยังอยู่ที่โซนวีไอพีใช่ไหม?”“อ่า … อยู่ในห้องทำงานครับ”“ไม่ได้อยู่คนเดียวสินะ”ลี่หมิงจับความผิดปกติได้จากสีหน้าของคุณเฉิน มันดูกระอักกระอ่วน และมีความกังวลใจฉายออกมา และคำตอบก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ“ครับ เมื่อครึ่งชั่วโมงคุณซูฮวามาที่นี่”“จนถึงตอนนี้?”“ครับ”“ฉันไปรอตรงนั้นแล้วกัน”ลี่หมิงชี้มือไปบริเวณเคาน์เตอร์บาร์ จากนั้นก็ก้าวเดินไปทันที สร้างความประหลาดใจให้กับผู้จัดการร้านเป็นอย่างมาก เพราะผู้หญิงส่วนใหญ่ที่อยู่ข้างกายเจ้านาย ล้วนชอบแสดงออกถึงความเป็นเจ้าของ ทั้งที่ไม่
ตึก ตึก ตึก กึก!“หยุดเดินทำไม?”ร่างสูงหยุดก้าวตามคนตัวเล็ก ถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แววตาเต็มไปด้วยความห่วงใย มือใหญ่เอื้อมไปดึงรั้งร่างสมส่วนเข้ามาใกล้ โอบกอดเธอไว้ในอ้อมอก ลูบเส้นผมนุ่มสลวยอย่างเบามือ“พี่ดูไม่เสียใจเลยที่เลิกกับเธอ”“ฉันเสียใจเพราะซูฮวามาเยอะแล้ว เคยรอคอยการกลับมาของเธอ ทำทุกวิถีทางเพื่อดึงเธอกลับมาอยู่ข้างกาย แต่ผลก็อย่างที่เห็น ตอนที่ฉันรอเธอไม่เคยกลับมาเลย”“พี่รักเธอมากเลยสินะ”“ใช่ แต่เคยรักนะ ตอนนี้ฉันรักเธอ และในอนาคตก็จะเป็นเธอ เธอจะเป็นคนเดียวที่ฉันรัก”เขายอมรับว่าในช่วงเวลานั้น เขารักซูฮวาจนหมดหัวใจ แม้จุดเริ่มต้นของเขากับเธอจะไม่ได้เกิดจากความรักก็ตาม แต่ตอนนี้เธอไม่มีความหมายอะไรอีกแล้ว เพราะคนที่อยู่ด้วยกันตอนนี้ มีค่ามากกว่าสิ่งใด“ไม่ได้โกหกใช่ไหม ทั้งหมดที่พูดมา มันคือความจริงใช่หรือเปล่า”ใบหน้าสวยหวานเงยขึ้นถาม เฟยหลงมองเห็นระดับความเมาของเธอได้ชัดขึ้น เพราะแสงไฟจากบนเพดาน มือใหญ่เลื่อนขึ้นจับปลายคาง เชิ่ดมันให้สูงขึ้นอีกนิด กดใบหน้าลงต่ำ แนบริมฝีปากลงไปทันที ลิ้นร้อนปาดไล้กลีบปากนุ่มช้าๆ อ้อยอิ่งอยู่ด้านนอกไม่ยอมสอดเข้าไปชิมความหวานอย่างทุกที“ท
ชั่วโมงต่อมาเมื่อมื้ออาหารจบลง ลี่หมิงก็ปลีกตัวไปทำงานของตัวเอง ปล่อยให้พ่อกับพี่ชาย ปรึกษาหารือกับคนรัก เกี่ยวกับวิธีรับมือการเล่นงานจากคนของตระกูลโจว ซึ่งการหารือเต็มไปด้วยความตึงเครียด ตลอดการพูดคุยมีแต่เรื่องให้ปวดหัว และความรุนแรงของแต่ละเหตุการณ์ กว่าจะหาแผนรับมือกับทางนั้นได้ ก็ถึงเวลาเลิกงานของบริษัทพอดี“วันนี้พอแค่นี้ก่อนแล้วกัน”เพราะคนที่นั่งอยู่อีกฟากมีท่าทีกระวนกระวายมาตั้งแต่ครึ่งชั่วโมงก่อน ซีหยวนจึงหยุดการหารือไว้เพียงแค่นั้น อีกอย่างแผนการที่มู่เฟยหลงเสนอมาก็ไร้ช่องโหว่ น่าจะรับมือกับการระรานของคนจากตระกูลโจวได้อย่างถาวร“ผมไปหาลี่หมิงนะครับ”เพียงไม่นานก็ไร้เงาของคนพูด ผู้นำของตระกูลถิงยกยิ้ม มองหน้าลูกชายเพื่อหาแนวร่วม เมื่อเห็นความพอใจบนใบหน้าลูกชาย รอยยิ้มก็ฉายออกกว้างกว่าเดิม“เหลือด่านสุดท้ายสินะ”“ถ้าแม่ได้เห็นสีหน้าเขาเมื่อกี้ ท่านให้ผ่านแน่นอนครับ”“นั่นสิ เพิ่งจะเคยเห็นเจ้าชายเพลย์บอยทำสีหน้าแบบนั้น”สำหรับถิงซีหยวน มู่เฟยหลงไม่ต่างจากเจ้าชาย เพราะเขาเกิดในตระกูลที่มั่งคั่ง ติดอันดับต้นๆของประเทศ ซ้ำยังเป็นหลานคนเดียวที่เป็นผู้ชาย ตำแหน่งผู้นำรุ่นต่อไปของต
“ฮึ่ม!”“อะแฮ่ม! ขอขัดจังหวะหน่อยได้ไหม”ถิงซีเหวินแกล้งกระแอม เพื่อบอกคู่รักที่กำลังสวีทกันอยู่บนโซฟา ว่าตัวเองอยู่ในห้องด้วย แอบยิ้มขำกับท่าทางของน้องสาว ที่กำลังลนลานผลักร่างใหญ่โตไปอีกฟากของโซฟา“หลบสิ!”“พี่เธอเห็นหมดแล้ว”“เห็นก็ไม่คิดจะหลบเลยเหรอ ถอยออกไปก่อน”“เห้อ! พี่แค่จะมาถาม ว่าสนใจไปทานกลางวันด้วยกันไหม ฟูหลินหิ้วของกินมาเต็มเลย ตอนนี้อยู่ที่ห้องรับรอง”“อ่า พี่เฟยหลงสั่งอาหารของโรงแรมมา”“ไปสิ มีเรื่องจะคุยพอดี”“อ่า เอาแบบนั้นแล้วกัน”“อื้อ ตามมานะ อย่าช้าล่ะ พี่หิว”ลี่หมิงก้มหน้าหลบสายตาล้อเลียนของพี่ชาย เมื่อเขาออกไปพ้นประตู ก็หันไปทำตาขวางใส่คนรัก และสิ่งที่เขาทำตอบกลับมา ทำเอาเธอแทบถลาเข้าไปทุบอก ทำหน้าตาไม่ทุกข์ร้อนไม่พอ ยังหยักไหล่เหมือนไม่แคร์อีก มันน่าตีจริงๆเลย“นี่! เลิกทุบได้แล้วน่า ไม่เจ็บมือหรือไง”เฟยหลงพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน เอ็นดูมือเล็กๆที่ระดมทุบทั้งๆที่รู้ว่าทำอะไรเขาไม่ได้ ไหนจะใบหน้าโกรธจัดผสมกับความเขินอาย ทั้งน่ารัก ทั้งน่าแกล้ง จนอยากแกล้งไม่หยุด“คนหน้าไม่อาย! นิสัยเปลี่ยนทุกอย่าง ยกเว้นเรื่องนี้”ลี่หมิงบ่นเสร็จก็ลุกขึ้นยืน เดินไปหยิบกระเป๋าข
“เห้อ!”“ไม่ต้องห่วงคุณเฟยหลงหรอกครับ”ลีพูดเสียงเรียบ มองเห็นความกังวลของคนรักเจ้านาย ผ่านทางกระจกมองหลังได้อย่างชัดเจน ผู้ชายคนนั้นไม่น่าเป็นห่วงหรอก เขาเก่งทั้งเรื่องการต่อสู้ เก่งทั้งเรื่องการทำธุรกิจ เมื่อก่อนเคยเสียดายที่เจ้านายเอาแต่ขลุกอยู่ในบาร์ ตอนนี้รู้สึกขอบคุณเธอ ที่ทำให้เขาออกมาใช้ชีวิตในแบบที่ควรใช้ได้“ก็ ไม่ได้ห่วงขนาดนั้นหรอกค่ะ”ใบหน้าสวยหวานแต่งแต้มเครื่องสำอางบางเบา ขึ้นสีแดงระเรื่อเพราะความอาย เธอไม่ชินหรอก เวลาที่เขาแสดงความรักทั้งที่มีคนอื่นอยู่ด้วย แต่เพราะคุณลีทำตัวเหมือนไม่มีตัวตน เธอจึงอายน้อยลงกว่าปกติ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แบบนั้นไงเมื่อรถยนต์จอดสนิทในที่จอดรถของพนักงานระดับผู้บริหาร ลี่หมิงก็ได้รับการดูแลอย่างเช่นทุกที มีคุณลีคอยเปิดประตูให้ ซ้ำยังถูกเขายื่นมือเข้ามาแย่งกระเป๋าใบเล็กไปถือบ่อยครั้งที่เธอนึกสงสัย ว่าจริงๆแล้วเขาเป็นคนของใครกันแน่ ระหว่างเธอกับคนรัก“ฉันถือเองได้นะคะคุณลี”“ครับ แต่ไม่เป็นไร”เห้อลี่หมิงถอนหายใจออกมาเบาๆ มองคนที่เดินนำหน้าอย่างสำรวจ นึกขำอย่างเช่นทุกครั้งที่จ้องมอง ผู้ชายรูปร่างกำยำ สวมชุดสีดำทั้งบนและล่าง ช่างไม่เข้ากันกับก
“อ่ะ อ่า อ๊า!”มือเล็กเลื่อนไปกำเส้นผมนุ่มไว้เต็มสองอุ้งมือ ใช้มันระบายความซ่านสยิว และใช้มันบังคับคนตัวโตในบางครั้ง ในตอนที่เขาผละออกมาเหมือนจะแกล้ง เธอรีบดึงมันไว้เพราะกลัวเขาหนี หรือบางทีเขาปาดลิ้นรุนแรงจนร่างกายเธอทนไม่ไหว ก็ดึงมันออกมาเพื่อให้ตัวเองอดทนได้ต่อ“อึก! อื้อ! พี่เฟยหลง ฉัน! ฉันกำลัง อ๊ะ!”นิ้วมือใหญ่ถอดหายออกจากความนุ่มนิ่ม ลิ้นที่ปาดไล้อยู่บริเวณนั้นมานานกว่าสิบนาทีก็ด้วย ร่างสูงผละออกห่างทั้งที่รู้ชัดว่าคนรักกำลังจะแตะถึงสวรรค์ ยกมุมปากขึ้นยิ้ม ดึงฝ่ามือนุ่มนิ่มมากำรอบความใหญ่โต“อย่าลืมว่าเธอต้องถูกลงโทษ”“ก็ไม่ได้ลืมสักหน่อย!” คนที่ถูกทำให้ค้างตอบเสียงห้วน“งั้นก็ลุกขึ้นมา นี่ก็อยู่ในบทลงโทษเหมือนกัน”“ทำให้ฉันเสร็จก่อนก็ได้ไม่ใช่เหรอ อีกนิดเดียวเอง”จุ๊บ!“เดี๋ยวทำให้นะ!”เพราะคำพูดคำจาเธอน่ารักน่าเอ็นดู เขาจึงอดใจไม่ไหว โน้มตัวลงไปจูบหนักๆข้างแก้ม บังคับมือเล็กให้ขยับเร็วขึ้น แท่งเนื้อแข็งในอุ้งมือเริ่มมีน้ำใสไหลปริ่มส่วนปลาย ริมฝีปากเล็กลอบกลืนน้ำลายลงคอ ถ้าหากเขาให้เธอเอามันเข้าไปในปาก มันต้องเป็นเรื่องยากแน่ๆ“ฉันต้องทำมันจริงๆเหรอ?”“เธอไม่คิดจะเอาอกเอาใจแฟน
ตึก ตึก ตึก กึก!“หยุดเดินทำไม?”ร่างสูงหยุดก้าวตามคนตัวเล็ก ถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แววตาเต็มไปด้วยความห่วงใย มือใหญ่เอื้อมไปดึงรั้งร่างสมส่วนเข้ามาใกล้ โอบกอดเธอไว้ในอ้อมอก ลูบเส้นผมนุ่มสลวยอย่างเบามือ“พี่ดูไม่เสียใจเลยที่เลิกกับเธอ”“ฉันเสียใจเพราะซูฮวามาเยอะแล้ว เคยรอคอยการกลับมาของเธอ ทำทุกวิถีทางเพื่อดึงเธอกลับมาอยู่ข้างกาย แต่ผลก็อย่างที่เห็น ตอนที่ฉันรอเธอไม่เคยกลับมาเลย”“พี่รักเธอมากเลยสินะ”“ใช่ แต่เคยรักนะ ตอนนี้ฉันรักเธอ และในอนาคตก็จะเป็นเธอ เธอจะเป็นคนเดียวที่ฉันรัก”เขายอมรับว่าในช่วงเวลานั้น เขารักซูฮวาจนหมดหัวใจ แม้จุดเริ่มต้นของเขากับเธอจะไม่ได้เกิดจากความรักก็ตาม แต่ตอนนี้เธอไม่มีความหมายอะไรอีกแล้ว เพราะคนที่อยู่ด้วยกันตอนนี้ มีค่ามากกว่าสิ่งใด“ไม่ได้โกหกใช่ไหม ทั้งหมดที่พูดมา มันคือความจริงใช่หรือเปล่า”ใบหน้าสวยหวานเงยขึ้นถาม เฟยหลงมองเห็นระดับความเมาของเธอได้ชัดขึ้น เพราะแสงไฟจากบนเพดาน มือใหญ่เลื่อนขึ้นจับปลายคาง เชิ่ดมันให้สูงขึ้นอีกนิด กดใบหน้าลงต่ำ แนบริมฝีปากลงไปทันที ลิ้นร้อนปาดไล้กลีบปากนุ่มช้าๆ อ้อยอิ่งอยู่ด้านนอกไม่ยอมสอดเข้าไปชิมความหวานอย่างทุกที“ท
วันต่อมา@high barร่างสมส่วนในชุดเดรสสั้นของแบรนด์ชั้นนำระดับโลก ก้าวเดินเข้าไปในอาคารด้วยความคุ้นเคย แม้จะไม่ได้มาที่นี่อีกเลยหลังจากลาออก แต่เธอรู้ทุกซอกทุกมุมของอาคารหลายชั้นนี่ และรู้ด้วยว่าตอนนี้เจ้าของมันอยู่ที่ไหน“เอ่อ! มาแล้วเหรอครับคุณหนู”ผู้จัดการร้านกล่าวด้วยท่าทางนอบน้อม เพราะรู้ตัวตนที่แท้จริงของเธอแล้ว คนที่ถูกเรียกคุณหนู และถูกปฏิบัติอย่างดี แต่รู้สึกได้ถึงความห่างเหินคว่ำริมฝีปากลงเธอไม่ชอบอะไรแบบนี้เลยแฮะ“เรียกฉันลี่หมิงก็ได้ค่ะคุณเฉิน”“แต่”“ไม่มีแต่ค่ะ!”“ก็ได้ครับคุณลี่หมิง”“เห้อ! คุณมู่ยังอยู่ที่โซนวีไอพีใช่ไหม?”“อ่า … อยู่ในห้องทำงานครับ”“ไม่ได้อยู่คนเดียวสินะ”ลี่หมิงจับความผิดปกติได้จากสีหน้าของคุณเฉิน มันดูกระอักกระอ่วน และมีความกังวลใจฉายออกมา และคำตอบก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ“ครับ เมื่อครึ่งชั่วโมงคุณซูฮวามาที่นี่”“จนถึงตอนนี้?”“ครับ”“ฉันไปรอตรงนั้นแล้วกัน”ลี่หมิงชี้มือไปบริเวณเคาน์เตอร์บาร์ จากนั้นก็ก้าวเดินไปทันที สร้างความประหลาดใจให้กับผู้จัดการร้านเป็นอย่างมาก เพราะผู้หญิงส่วนใหญ่ที่อยู่ข้างกายเจ้านาย ล้วนชอบแสดงออกถึงความเป็นเจ้าของ ทั้งที่ไม่
“ขอบคุณนะที่กลับมา”“ขอบคุณคนที่เข้าหาตัวเองเพื่อหลอกเนี่ยนะ?”คนตัวเล็กปล่อยทั้งตัวทั้งหัวใจ ให้วูบไหวไปกับความอบอุ่นที่กำลังโอบกอดอยู่ ความรู้สึกเธอชัดเจนขึ้น ตั้งแต่ยอมมีอะไรกับเขาอีกครั้ง เปิดโอกาสให้ตัวเองได้รัก เรียนรู้ทุกความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับตัวเองเพราะเขา“สุดท้ายเราก็ลงเอยกัน พี่ไม่คิดถึงจุดเริ่มต้นหรอก”คนเป็นพี่มือไม้เริ่มอยู่ไม่เป็นสุข จนคนที่นั่งทับอยู่บนตักพลางพักเหนื่อย จับมือใหญ่ไว้แน่นไม่ให้บีบเค้นหน้าอกของตัวเอง แต่แรงเธอไม่สู้แรงเขาอยู่แล้ว ยึดไว้ได้แค่ไม่นาน ก็ต้องปล่อยให้สองมือนั้นทำตามใจ“สัปดาห์หน้า พ่อกับแม่พี่จะเข้าไปพบพ่อกับแม่ที่บ้าน เธอจะตอบตกลงเรื่องการแต่งงานไหม หรือเธอต้องการแบบไหน?”เฟยหลงถามด้วยน้ำเสียงมีกังวล กลัวคำตอบของคนตัวเล็กจะไม่เป็นอย่างที่ตัวเองหวัง กลัวทุกความรู้สึกมีเพียงเขา ที่รู้สึกมากอยู่ฝ่ายเดียว“ทำไมรีบร้อนนักล่ะ ยังไม่ถึงสามเดือนเลย”ลี่หมิงจำได้ว่าตัวเองขอเวลาไปเท่านั้น ถึงความรู้สึกมันจะชัดเจน แต่มันยังเร็วไปสำหรับการแต่งงาน เธออยากคบหาเขาไปแบบนี้ก่อน ไม่ได้รีบร้อนอยากมีครอบครัวด้วย การใช้ชีวิตอย่างตอนนี้ มันดีแล้วในความคิดเธอ“เ
“มา มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย?!”เปลือกตาหนักอึ้งปรือขึ้นมอง เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กตื่นแล้ว ก็เอื้อมมือไปดึงเธอมาใกล้ เมื่อความอ่อนนุ่มของแผ่นหลังแนบชิดอยู่กับแผ่นอก ก็หลับตาลงอีกครั้ง ปล่อยให้ร่างกายรับความผ่อนคลายจากกระแสน้ำอุ่น ปล่อยหัวใจรับการปลอบโยนจากความนุ่มนิ่มของผิวเนื้อ“อื้อ! ฉันจะขึ้นไปแล้ว”“ชู่ว! เงียบหน่อย”“นี่! ฉันจะขึ้นแล้ว อ๊ะ!”“ฉันเหนื่อยจะตายอยู่แล้ว ถ้าเธอไม่เงียบ จะไม่ได้มีแค่ฉันที่เหนื่อย”ร่างเย้ายวนสีขาวอมชมพูเพราะการแช่น้ำ ถูกพลิกไปจนแผ่นหลังแนบอยู่กับขอบอ่าง โดยมีร่างสูงใหญ่คร่อมทับอยู่ด้านบน นิ้วเรียวสวยวนบนความอวบอั๋น ลากผ่านหน้าท้องช้าๆ หยุดมือและสายตาเหนือจุดกระสันสีชมพูหวานค่อยคุ้มค่าเหนื่อยหน่อย“มีคนเคยบอกไหม ว่าคุณเองก็ … คิดอะไรออกทางสีหน้าหมด”“เหรอ~ เธอคิดว่าฉันกำลังคิดอะไรอยู่ล่ะ ถ้าสิ่งที่เธอคิดว่าฉันคิด มันตรงกับที่ฉันคิดอยู่จริงๆ ฉันจะยอมหยุดมันไว้ ปล่อยให้มันเป็นเพียงแค่ความคิด”“ฉัน”คนตัวเล็กรู้สึกลังเล เพราะความเสียดายถ้าหากตัวเองตอบถูก ความลังเลนั้นสร้างรอยยิ้ม ร่างสูงกำยำอัดแน่นด้วยมัดกล้ามพลิกตัวอีกครั้ง แนบแผ่นหลังเข้ากับอ่าง ดึงคนข้าง
“อึก! ฉันเหมือนคนป่วยเข้าไปทุกที เพราะรอยที่คุณทำ”คนตัวเล็กบ่น แต่ก็ยอมเอียงคอให้ริมฝีปากร้ายสัมผัส หัวใจล่องลอยไปไกล ตั้งใจเข้าหาเพื่อล่อลวงเขา สุดท้ายกลายเป็นเธอที่ถูกล่อลวงจนหัวปั่น“แค่ตอนนี้ หลังจากนี้ฉันก็ไม่ว่างแล้ว”“ทำไม?”“ฉันต้องเข้าไปทำงานช่วยพ่อ นั่นคือเงื่อนไขของท่าน”“เพราะฉัน?”“อื้อ เพราะเธอ”คนตัวโตยิ้ม ยอมรับอย่างไม่อายว่าชีวิตตัวเองเปลี่ยนไปเพราะคนตรงหน้า เขาไม่เคยชอบธุรกิจของพ่อ ชอบรถ และชอบการดื่มมาก จึงลงทุนทำโชว์รูมรถร่วมกับเพื่อน และเปิดร้านเหล้าไว้เป็นที่สังสรรค์ ตอนนี้ชีวิตเปลี่ยนไปทุกอย่าง เขาตั้งใจรับช่วงธุรกิจของพ่ออย่างเต็มตัว“… ก็ดี คุณใช้ชีวิตเหมือนคนว่างงาน”“ดีจริงๆเหรอ?”“ก็ต้องดีสิ”“เธอกำลังทำหน้าเสียดาย”“ฉันไม่ได้ทำ อือ”ริมฝีปากจิ้มลิ้มถูกคว้ามาครอบครอง ลิ้นหนาแทรกผ่านความบางนุ่มเข้าไป เคล้าคลึงหนักๆ ก่อนจะคว้าเอาลิ้นเล็กมาดูด ปล่อยสองมือเล็กให้เป็นอิสระ เพื่อใช้ฝ่ามือของตัวเองสัมผัสเนื้อตัวเนียนนุ่ม“อืม”“อ๊ะ! นี่! ตรงนั้นมันบวมอยู่นะ!”เมื่อรสจูบเร่าร้อนขึ้น คนที่ส่วนสำคัญยังไม่หายบวม รีบผลักคนตัวโตออก ละล่ำละลักบอกเหตุผลที่ทำแบบนั้น คนตัว