XERXES*ring*ring*ring*I lazily groaned when my phone rang in the middle of the night. I'm so tired and that I don't feel like getting up just to accept the damn call. Ramdam ko pa nga ang lagkit sa aking mga mata, maging ang iilang parti ng katawan ko, na ngayok ay tinatamasa ng body pain. Kinapa ko ang cellphone sa may bedside table habang nanatili pa ring nakadapa sa malambot na kama. But then, right when I was about to answer it, the call ended by itself. Natatamad ko naman iyong sinauli at matutulog na sana ulit, nang muli itong nag ingay. "Damn, who's this annoying bastard that disrupts my sleep?" Naiinis kong usal saka padabog na bumangon at sinagot ang tawag. Ni hindi ko pinag-aksayang tingnan kung sino ang caller. I'm too fcked up to do that. Kakatulog ko nga lang hours ago, and then this person interrupts the rest I earned? "Who the hell are you? Make sure that this is an important matter or I'm gonna blow your face when I see you." Malutong ko itong minura. "Babe?" H
KRIESHA "Miss Cervantes, do you mind if I ask you to work with me over something personal and important?" kakalapag ko lang ng mga hinanda kong pagkain ngayong agahan, nang biglang nagsalita si Sir Tres. Bagay na ikinakunot ng noo ko. "Like what po ba?" tanong ko saka naupo sa silyang katapat lamang niya. Pinag-hagpo niya ang mga kamay at itinuko ang siko sa ibabaw ng lamesa, saka ipinatong din ang baba sa magkahulagpong mga kamay bago ako seryosong tinititigan direkta sa mata. "I'm getting married." Tila kusang sumanib sa'kin ang gulat at mabilis na pinamilugan ng mga mata. Kasal? Narinig ko naman siya ng maayos di'ba? "A-Ano po?" A smirked appeared in his thin red lips, telling me that he was happy and excited. "Pumapayag na ang girlfriend ko na pakasalan ako. Magpapakasal na kami." masaya niyang pahayag, na para bang isang napaka-gandang balita. Subalit, hindi ko maintindihan kung bakit ganito na lamang kasakit ng pag-kabog nitong aking dibdib. Para akong natatakot na kinaka
KRIESHAAs usual, maaga akong gumising. Pero mas maaga ngayon dahil aalis kami ng maaga ayon sa kaniyang inihabilin kagabi. Medyo marami-rami akong ginawa ngayon. Plano ko kasing mag baon kami ng snacks, tiyaka lunch. Para kung sakaling uuwi kami ng hapon, hindi kami gutom. Isa pa, ang mga niluluto ko lang talaga ang mga kinakain ni Sir simula no'ng maging hired nutritionist niya ako. Kapag umaalis naman siya at nakakauwi ng late, dito pa rin siya sa bahay kumakain. Bali nagtitira na lang ako ng mga pagkain na kakainin niya sa lamesa, na madaling e microwave niya na lang. Nag pa-pack ako ng mga baon namin nang lumitaw siya dito sa dining. Katapat lang pala ng kitchen ang dining, kaya mula dito sa kitchen, natatanaw ko siya. "You wake up early today." Bungad niya. Ngumiti ako sa kaniya, sabay bati. "Maganda umaga, Sir Tres. Opo, marami-rami kasi akong inihanda para na rin sa magiging baon natin, since aalis tayo." Pahayag ko. "I see. Have you not overdo it? Baka nagkulang ka sa t
KRIESHAPagkarating pa lang namin sa airport ay mas lalo lang akong na excite. Lalo na ng masilayan ko ang eroplano na sasakyan namin. Napalingon ako sa kaniya nang mapansin ring kami lamang ang naglalakad patungo sa eroplanong ito. "Sir, tayo lang ba ang sasakay diyan?" nagtataka kong wika sa kaniya. Yung mga gamit naman namin ay may mga crews na nagdadala no'n sa'min at ang gagawin na lang namin ay ang sumakay sa eroplano at wala ng iba. "Yes, tayo lang." after he confirmed it, nalaglag ang panga ko sa pagkagulat. "Sa laki ng eroplanong 'yan? Tayo lang talaga ang sasakay?" hindi naman siguro ako nanaginip ng gising di'ba? O kaya nagkamali ng narinig? "You're not dreaming either. Whether you believe it or not, we'll be the only passensgers to take flight on that huge airplane." pag kompirma niya ulit at nauna ng naglakad sa'kin paakyat sa hagdanan patungo sa looban ng eroplano. Sumunod naman ako sa kaniya habang ang mga mata ay nililinga-linga sa kabuoan ng eroplano. Kahit makai
XERXESWhen we finally arrived at the hotel I booked, I was not able to look after Kriesha beause I have excused myself to answer Lian's call. It took me sometime to comeback, but I believed Kriesha will be just fine. I have let her arrange and settle our things at the upper presedential penthouse I booked. Meaning, this room is like a house with four bedrooms, kitchen and living area. It is located just below the sky cafe lounge of the hotel. "Nasa Japan ka? Anong ginagawa mo diyan? Is it an overseas conference again, babe?" Lian asked while she was busy folding her laundried clothes. We're having a video call right now, and I am still here at the ground floor lounge of the hotel. I can't let her see Kriesha, dahil sigurado akong mamasamain niya ng pagkakaintindi. Maybe, I could let her meet my employee once we finally ceased each other's future. "Yeah, it's business, babe. Alam mo namang hindi ako umaalis ng bansa kapag hindi related sa trabaho, right?" I simply answered while wat
KRIESHAPagkababa ko, medyo nahirapan pa akong hanapin ang buffet restaurant dahil sa laki ng hotel na ito. Napakarming keme, animo'y malapit ng isang maging mall dahil may mga boutiques, souvenirs stores, salon at spa sections. Mabuti na lang at marunong mag english 'yung desk clerk at nagawa akong tulongan sa pagtunton ng naturang restaurant. "Thank you so much, Miss Misa." Pagpapasalamat ko sa kaniya bago siya nagpaalam. "You're very much welcome, Miss Kriesha. It's my pleasure to help you." aniya at yumukod para umalis na. Hindi naman gano'n karaming tao, at kahit pa sa kabila ng laki at lawak nitong buffet restaurant, nagawa ko pa rin namang mahanap si Sir. Nasa pinakadulo siya, malapit sa may glass wall at busy sa kaniyang laptop. Animo'y may ginagawa na namang trabaho, o kaya meeting dahil nakasuot siya ng earpuds at may kinakausap. Napabuntong hininga muna ako bago siya pinuntahan at ipaalam na nandito na ako. Kumaway at ngumiti lang ako sa kaniya at sinenyasan na kukuha l
XERXES"May kidney stones ang Papa ko at kasalukuyan po siyang naka-admit sa hospital, Sir." this is the first time that I learned something from her, and I didn't expect it to be so sad and tragic. She must be hanging in there for a while now. I wonder how she keeps those pretty smiles and a good sense of humor despite her narrow situation? I don't know what to say, I feel sad for her, however I don't know how to deliver my sympathy. Is it still right to ask something private like this? Did I invade her personal life too much? The sadness from her voice and in her eyes made me gasped the guilt I cannot undo. "I'm sorry to hear that..." I mumbled my apology towards her, pero nginitian niya lamang ako. "Ayus lang po, wala ka namang kasalanan." I know she just spared me from regrets, because she had no choice but to do so. "But, I asked about your private matters." I stated in a low visible tone. "Kinuwento-han mo rin naman ako tungkol sa pribado mong buhay, kwets lang tayo Sir."
KRIESHAWhen I was still a kid, dinadala ako ng mga magulang ko sa park kapag umaga, sa hapon o minsan gabi ay dinadala nila ako sa mall. It was Valentine's Day when I got separated sa mga magulang ko. Napakarami no'ng tao, mostly mga couple, family or peers and I don't even realize na nawawala na pala ako. I was five years old at that time, at wala akong kaalam-alam tungkol sa directions and I was unfamiliar sa mga lugar even though naka-ilang balik na ako sa mall. Let's just say... I'm not that smart which needs thorough guidance. Hindi naman kasi ako pala gala at hindi rin nakikipaglaro sa mga batang taga neighborhood lang namin. My parents don't really allow me to do so, purpose kung bakit nila ako iginagala tuwing linggo o kaya Sabado. Kapag walang trabaho si Papa. I was crying while wandering the crowd. Natatakot dahil hindi ko makita ang mga magulang ko. Humihikbi pa ako lalo pa't napapalibutan ako ng mga hindi ko kilalang tao. Naisip ko no'n, baka hindi na ako balikan ng m
Hindi naging madali, pero ang mga araw ay tila nagmamadali sa bilis ng signo ng oras. "Bukas na ang birthday ng anak natin." "Yes. Time flies real fast. Parang nagmamadali yatang lumaki ang munting prinsesa natin." Hinagkan ni Tres ang anak, at bumungisngis naman ito ng tawa. Animo'y nakikiliti sa ginagawa ng ama sa kaniyang leeg. "Pero si Mama... wala na ba talagang pag-asa?" She meant for her mother's forgiveness. Napatigil sa pakikipaglaro sa kaniyang anak si Tres at napabaling ng tingin sa asawa. "Mosh, I know this matter still bother's you. But we don't have any other option but to wait. It may take long, pero time will come." Alo ni Tres sa kaniya. Napapabuntong hininga at pilit na ngiti si Kriesha. Araw-araw niya talagang pinagdarasal na sana patawarin na siya ng kaniyang ina. Na realize niyang, hindi masaya ang buhay kung ang nanay niya ay may galit pa rin sa kaniya. Hindi niya naman ito masisisi, at hoping pa rin siya... na kagaya ng sabi ng kaniyang asawa ay may araw d
Dalawang araw na ang lumipas nang sila'y makarating sa bahay nila Kriesha dito sa Cebu. Ang bahay nila ay nakatayo sa isang compound, kung saan sagana sa mga kahoy at minahan. "Pagkatapos mo'ng punoin ang limang dram na iyan ay pumunta ka sa likod at sibakin ang mga kahoy doon." Kasalukoyang nag-iigib ng tubig si Tres mula sa poso. Tagaktak ang pawis at halos nabasa na ang kabuoan ng white t-shirt na suot. "Masusunod po, tay." Mula no'ng tinanggap niya ang hamon ng kaniyang manugang. Binigyang pahintulot na rin siyang tawagin ang ama ni Kriesha as tatay, na siyang ikinasaya niya naman.Dalawang araw pa lang ang nakalilipas, pero naaawa na si Kriesha sa asawa. Hindi nga lang niya tinatanong, dahil baka mahalata siya ni Tres at maging stress siya nito. Saka, mukhang maayos naman ang lagay nito. Makisig naman ang asawa niya at mukhang madali nga lang dito ang mga pagsubok na ginawad ng kaniyang ama dito. "Heto, uminom ka muna mahal ko." Wika niya rito nang makalapit at nasa likuran
"Ready na ba ang lahat? Sure ba kayong wala ng naiwan?" Mia asked everyone before going inside the limousine na sasakyan nila papuntang airport. "Wala na, Mia." "Wala na." Sagot ng marami. Kasama kasi nila ang buong barkada na umuwi ng Pinas. Kabilang na roon sila Kriesha at Tres. "Are you ready?" Tres asked his wife after feeling the heavy sigh coming from her. Kriesha smiled at him and nod. "Matagal ko ng inaasam na makauwi. Miss ko na rin ang Pinas." True to her words, she missed the scent and air of the Philippines. Saka hindi niya rin maiwasang hindi kabahan, dahil ilang oras at araw lang ang lilipas ay makakaharap na nila ang kaniyang mga magulang. "You're anxious." Wika ni Tres. Malamang ay halatang-halata niya ang kinabahala ng asawa. "Hindi ko maiwasan. Lilipas din 'to." She stated, providing him relief from worries. "Palagi mo'ng pakatandaan na nandito ako and you won't face them by yourself. I'm with you." She poured out a smile and nod as he hugged him by the side.
After the huge revelations happened back in the hospital where I was admitted and recuperating, everything has finally came back to normal. Nakaalala na ang asawa ko and I'm no longer worried of his disloyalty. Naging madali na rin sa'kin ang lahat dahil nandito siya. He helped me and supported me at anything I need and something that I'm obligated to do in order for my fast recovery during my cesarean delivery. "Excuse me, sir and ma'am. I'm here to collect the name of your child, have you decided?" Naaalala ko no'ng sumunod na araw na dumating ang nurse para ikolekta ang pangalan ng aminh anak. Actually, nakalimutan ko at abala ang utak ko sa mga nangyari. I can't still believe that it happened and I was at the verge of processing and adapting it all. "Mosh, I know you're not okay. But our daughter's name is already needed." He held my hand and gaze me closely. "Hinintay talaga kita na magising because I want us to name her, together." Napakalumanay ng kaniyang boses, animo'y sob
"S-So, I'm fooled? Is that it?" Lian spoke, her voice shivering. She's pale. "This is unbelievable..." she mocked a laugh. "You chose your own path, Lian." His grandmother said. Her voice was plain and determined. "Kahit na! Hindi niyo sana ginawa iyon! Sana, ako ang naginh asawa ni Xerxes at hindi ang Kriesha na 'yan!" anggil nito. Sa malakulog na boses nito, ulit naiyak ang anak nila Tres. Pumalahaw ito sa pag iyak, at ikinabahala ito ni Tres, kaya't hiningi niya sa asawa na siya muna ang kumarga He faced Lian with his daughter in his arms. "Don't raise your voice at my grandmother, Lian." he warned. Napahalakhak na naman si Lian. "After lumabas ang katotohanan... kakampihan mo pa rin siya?! How could you -" "Between me and your career, you can't still choose me. Abuela was right. You chose your own choice. No one pushed you." kalmado ngunit may babala at punto sa kaniyang boses at salita. "Wow! J-Just wow!" pumalakpak si Lian habang lumuluha. "In that case, you're like tellin
"L-Lola?" halos lumuwa ang mga mata ni Kriesha sa kinalalagyan nito nang mamukhaan kung sino ang matandang pumasok sa kaniyang kuwarto. Nilingon siya nito at nakangiting kinawayan siya. "Hi, Dear." lumabi ito sa kaniya. Sobrang nagulat si Kriesha. Hindi nga siya nagkamali at ito 'yung matanda na minsan na niyang tinulongan noon sa Hotel kung saan idinaraos ang kasal nila ni Tres. Klarong-klaro pa sa kaniyang isipan ang mukha nito, kahit na taon na halos ang nakalipas. "P-Papaano kayo napunta dito? At bakit po kayo nandito?" Maang niyang tanong habang lumalarawan sa kaniyang mukha ang matinding kuryusidad na bumalot sa kabuoan niya. Akmang aalis siya sa kaniyang kama nang, ito mismo ang nagpatigil sa kaniya. Sinabihan nito ang kasama nitong alalay na itulak ito palapit sa kaniya. "You just gave birth. Don't move and I will clarify the misunderstanding that has happened since before." mahinahon at malambing ang boses nito despite being kalmado. Animo'y ingat na ingat ito sa kaniya.
SA pag-alis ni Tres kasama si Hayes. Naiwan si Kriesha kasama ang mga kaibigan nito. Si Dion, si Iuhence, si Leon at si Adam. As usual, malaya ang mga ito na dumugin ang munting prinsesa at kaniya-kaniyang inaaliw sa paraan na alam nila. Kahit na, hindi pa nakakakita ang sanggol ay wala pa ring makakapigil sa mga ito. Kitang-kita sa mga ito ang saya na masilayan ang munting bata. Kung hindi dumating ang mag-asawang Monteiro, kasama ang mga anak nito ay hindi talaga matigil ang apat. "Hi, Tita. How are you na po?" Alexa softly asked Kriesha after kissing her on the cheek. "Hi, princess. Tita is okay." she answered and gave Alexa a pat on the head. "Tita, my sister Czaria is also here. She wants to meet your baby." Alexis stated as he went to Kriesha at nagmano. Kriesha patted Alexis's head as the young boy stared at the baby in her arms. "I'm glad you two came. I'm sure, my baby would love to meet you too." Nag angat ng tingin si Alexis sa kaniya na may nagtatanong na mga mata.
Buo na ang loob ni Kriesha. Now that she finally give birth. Kaya niya ng lumaban at makipag-sabayan sa mga taong nag tangkang mang-agaw ng pag-aari niya. She smiled at her husband. Makikita sa mukha ni Tres ang pagkalito. Sino ba naman kasi ang hindi malilito, kung kanina lang ay sinabi sa kaniya ng asawa na ayus lang na may iba siyang mahal at no'ng nakaraan ay parang pinamimigay na kay Lian dahil si Lian ng mahal niya. Pero ngayon, bigla na lang itong naging witty and mapaglaro. Biglang ayaw na nitong mamigay at hindi siya parayain. "Hindi ako namimigay, Tres. Asawa kita, at ikaw ang namilit sa'kin na pakasalan ka. Hindi kita hahayaang basta mo na lang akong e dispose matapos ng lahat ng nangyari, lalong-lalo na may anak na tayo. So, go on. Mahalin mo siya, pero hindi ka makakawala sa pagkakatali mo sa'kin." she winked for the second time and gave him another peck kiss on his lips. Mabilis lang 'yon, kaya hindi siya nakapag-react agad. Dinala ni Kriesha ang kanilang anak sa ka
Matapos ang kaganapan na nangyari no'ng araw, nag desisyong gumising na si Kriesha. Kung kailan hindi siya makikita ng asawa na gising. She rose off of her hospital bed and carefully tracked the place where the crib is situated. Hirap pa rin siya, kahit na nakakapagpahinga siya ng ilang araw mula sa pagkakapanganak. She was unconscious during the whole process, kaya't hindi pa niya nagagawang masilayan ang kaniyang unica hija. She's holding the pole where her IV drip is hanging along the way. Happiness fulfills her heart the moment she sees her baby. Sleeping safe and sound. "Anak..." finally, they met. Sa siyam na buwan na dala niya ito sa kaniyang loob, palagi siyang excited for both of them to meet. Umuklo siya palapit dito at maingat na pinakiramdaman ang malambot nitong balat at pisngi. Naiiyak siya dahil nahahawakan niya na ito. Nag-uumapaw ang kaniyang saya dahil dito, naging isa na siyang ganap na ina. Kung saan, malaya na niyang matatawag ang sarili na isang ina. Habang