Idris Point of ViewHuminga ako nang malalim, pinipilit pakalmahin ang sarili habang dumadaan si Celeste sa harapan ko, karga si Aiden sa kanyang mga braso. Mabilis ang tibok ng puso ko, ngunit pinilit kong manatiling kalmado. Matagal-tagal na rin mula nang makita ko siya nang malapitan. Ang laki na ng ipinagbago niya, at ngayon, hindi ko kayang tumahimik lang habang siya ay nahihirapan.Pagkapasok nila sa pintuan ng emergency room, agad akong tumakbo papunta sa quarters ng mga doktor. Bahagyang nanginig ang aking mga kamay habang isinusuot ang lab coat at scrubs, ngunit hindi rin napawi ng pamilyar na rutin ang kaba sa dibdíb ko.Sandaling huminto ang mga daliri ko sa ibabaw ng mask bago ko ito sinuot, tinatakpan ang aking pagkakakilanlan. Kung makita ako ni Celeste, kung malaman niya kung sino talaga ako... Hindi, masyadong delikado.Tinawag ko ang isang nurse, pinipilit gawing matatag ang boses ko sa kabila ng bagyong nararamdaman ko sa loob.“Kailangan kong tingnan ang batang bago
Idris Point of ViewMabigat pa rin ang tensyon sa pagitan namin ni Sammy nang biglang bumukas ang pinto sa pasilyo at pumasok si Celeste. Malaki ang kanyang mga mata, puno ng pag-aalala, at inisa-isa niyang tiningnan ang eksena sa harapan niya. Maliwanag na narinig niya ang kaguluhan.“Ano’ng nangyayari dito?” tanong niya, matatag ang boses pero may halong kalituhan.Lumipat-lipat ang tingin niya sa pagitan namin ni Sammy, naghihintay ng paliwanag.Walang sinuman sa amin ang nagsalita. Hindi mabasa ang ekspresyon ni Sammy, at hindi ko rin magawang magsalita. Matapos ang pag-uusap namin kanina, hindi ko alam kung ano ang sasabihin o kung gaano karami ang alam ni Celeste.Binigyan ako ni Sammy ng isang huling tingin, may tahimik na babala sa kanyang mga mata, bago siya umalis, iniwan kaming dalawa ni Celeste sa kwarto na punong-puno ng tensyon.Nakanguso si Celeste, nakatawid ang mga braso sa dibdib, at naghihintay.“Idris,” panimula niya, “Ano bang nangyayari?”Nag-atubili ako, alam ko
Kayden’s Point of ViewNakasandal ako sa dingding sa labas ng opisina ni Idris, nakikinig nang mabuti sa usapan sa loob. Dahan-dahang umangat ang isang ngiti sa aking mga labi habang naririnig ko ang desperadong pagsusumamo ni Rachel. Perpekto. Lahat ay naaayon sa plano, tulad ng inaasahan ko.Una, siniguro kong kumalat ang iskandalo ni Celeste na parang apoy. Napakadali lang, talaga. Laging naghahanap ng baho ang mga tao, lalo na kung sa isang taong kasing perpekto ng katulad niya. Kailangan ko lang magtanim ng tamang bulong, pumindot ng tamang mga buton. Ang makita siyang bumagsak sa bigat ng sarili niyang mga pagkakamali ay napakasarap sa pakiramdam.At pagkatapos, naroon si Sammy. Kaawa-awang Sammy. Wala siyang ideya na isa lang siyang piyesa sa laro ko, katulad ni Jovy dati. Akala niya hawak niya ako sa kanyang maliit na mga daliri, pero ang totoo, nasa kamay ko siya. Lubos na siyang nagtitiwala sa akin, at ang tiwalang iyon ay isang makapangyarihang sandata.Pero ito... ito ang
Celeste’s Point of ViewPinanood ko habang ibinabalik nila si Aiden sa kanyang kwarto, ang puso ko’y naninikip sa halo ng ginhawa at pagkabahala. Tapos na ang pinakamasama, pero hindi ko matanggal ang pakiramdam na may hindi tama.Si Idris ay tila kakaiba ang kilos, malayo, na parang may dala siyang lihim na masyadong mabigat para ibahagi. At si Sammy, kamakailan, ay palaging nawawala, nagbibigay ng mga palusot na hindi kapanipaniwala. Alam kong may itinatago siya, pero hindi ko matukoy kung ano.Maingat na sumara ang pinto ng kwarto ni Aiden sa likuran namin, at bumaling ako kay Rachel. Nakatuon ang mga mata niya sa kanyang anak, may munting ngiti sa kanyang mga labi. Sa kabila ng lahat, mukhang matatag siya, ang pagmamahal niya kay Aiden ay tila isang sinag ng liwanag. Hinangaan ko iyon sa kanya— ang paraan ng kanyang pagdadala sa sarili, laging inuuna ang kanyang anak.“Salamat sa pagpunta mo rito,” mahina niyang sabi, ang boses niya’y bumaon sa aking mga iniisip. “Hindi ko alam ku
Idris Point of ViewAng pagkakasala ay tumingin sa akin na parang isang mabigat na bato sa aking sikmura habang pinapanood kong umalis si Celeste, ang ginhawa sa kanyang mga mata ay tila sumusugat sa aking konsensya.Nagsinungaling ako. Muli. Sinabi ko sa kanya na si Chel ang aking kapatid, isang imbento kong kuwento upang hindi siya malaman ang katotohanan. Walang kapatid, walang trahedyang aksidente. Ang pendant… hindi ito isang relikya ng isang nawalang kapatid. Ito ay isang bagay na mas nakakapinsala.Tumingin ako sa aking telepono, ang screen ay naging malabo habang tinitingnan ko ang mensaheng kakalabas ko lang. “Magkita tayo sa hardin. Ngayon.” Kailangan kong makakuha ng mga sagot mula kay Rachel, alamin kung bakit naroon ang pendant sa aking opisina, na nagbabanta na gumuho ang lahat ng pinipilit kong panatilihin.Habang naglalakad sa haba ng hardin, sinuklay ko ang aking kamay sa aking buhok, ang aking isip ay naglalagablab. Ang pendant ay aking regalo kay Rachel noong aming
Celeste’s Point of ViewIpinagulong ko ang aking salad sa aking pinggan, tinitingnan si Sammy at Beyonce na nakaupo sa harap ko. Ang lamesa sa kainan ay tila hindi komportable, sa kabila ng sikat ng araw na sumisikat mula sa mga bintana ng café. Inaasahan kong maayos ang sitwasyon na ito, na maitatanggal ang lahat ng pagdududa, ngunit tila bawat salitang binitiwan ko ay nagpapalala lamang ng sitwasyon.“Walang ibang babae si Idris,” sabi ko nang matatag, na nakatingin nang diretso kay Sammy. “Tinatanong ko siya tungkol sa necklace pendant na napulot ko, at ipinaliwanag niya ang lahat. Walang nangyayari.”Itinaas ni Sammy ang isang kilay, ang kanyang tinidor ay tumigil sa hangin.“At naniniwala ka sa kanya? Gano'n na lang?”“Oo, naniniwala ako,” sagot ko, na pinanatili ang tingin sa kanya. “Nasa ilalim siya ng malaking stress sa trabaho sa kompanya. Hindi makatarungan na akusahan siya ng isang bagay na walang patunay.”Si Beyonce, na hindi karaniwang tahimik sa buong pagkain, ay lumapi
Idris Point of ViewUmupo ako sa malamig at walang buhay na silid, nakatitig sa mga resulta ng labtest na hawak ko. Parang unti-unti akong bumabagsak. Ang mga salitang “Hindi katugmang donor” ay tila sumisigaw mula sa pahina. Paano ito nangyari? Kailangan ako ni Aiden, at wala akong magawa para matulungan siya.Tumingin ako sa itaas, at nandoon si Rachel, nakaupo sa tapat ko, ang mukha ay nakatagilid sa kanyang mga kamay. Ang kanyang mga balikat ay nanginginig sa tahimik na hikbi, at muling bumagsak ang puso ko. Napakarami na ng kanyang pinagdaanan, at ngayon ito pa.“Rachel…” bulong ko, ang boses ay puno ng emosyon. “Pasensya na.”Tumingin siya sa akin, ang mga mata ay namumula at namamaga. “Ano ang gagawin natin, Idris?” naisip niya. “Kailangan niya ang transplant na ito, at ikaw ang huli nating pag-asa.”Naramdaman ko ang isang buhol sa lalamunan ko, halos bumigay ang guilt at kawalang magawa. Gusto ko siyang pangakoan na aayusin ko ito, na magiging maayos ang lahat, ngunit wala ak
Celeste’s Point of ViewHabang pinapanood ko si Aiden na maingat na iginuguhit ang mga maliliit na pigura ng pamilya sa papel, naramdaman ko ang init sa aking puso sa tuwa ng kanyang inosenteng ngiti. Napaka-pokus niya, mahigpit na hawak ng kanyang maliliit na kamay ang mga krayola habang dinadagdagan ng mga detalye ang kanyang pagguhit.“Si Mommy ito,” sabi niya, itinuturo ang pigura sa gitna. “At ako naman ito.” Mahina ang kanyang boses, puno ng pagmamalaki habang dinadagdagan pa ang kanyang larawan.Lumapit ako nang kaunti, interesado. “Sino ito, Aiden?” tanong ko, itinuturo ang matangkad na pigura sa kabilang bahagi ng larawan, katabi ni Rachel.“Iyan si Daddy!” sabi niya nang may malapad na ngiti. “Si Daddy ay isang doktor tulad mo, Miss Celeste. Nagtatrabaho siya dito sa ospital.”Isang malamig na panginginig ang dumaan sa aking gulugod, at bumilis ang tibok ng aking puso. “Ang Daddy mo… nagtatrabaho dito?” Pilit kong pinanatili ang kalma ng aking boses, ngunit ramdam ko ang pan
Good day, readers! Hindi po muna ako makakapag-update this month, dahil kakapanganak ko pa lang po. Ngunit, maaari niyo pong mabasa ang iba ko pa pong istorya na COMPLETED na. 1. UNEXPECTEDLY HER SPERM DONOR IS A BILLIONAIRE (escape while pregnant + romance + romcom) 2. MARRIAGE FOR PLEASURE (R+18 — SPG) (arranged marriage + taguan ng anak + dark romance) 3. THE BILLIONAIRE’S INNOCENT BRIDE (R+18 — SPG) (contract marrigae + escape while pregnant + taguan ng anak + romcom) COMPLETED po lahat ng ito, at tiyak ko po na magugustuhan niyo po! Sana ay makita ko rin po kayo sa iba ko pa pong istorya! Thank you so much po, and have a blessed day! — Author Febbyflame/Sashiflame
Idris Point of ViewUmupo ako sa upuan ng drayber ng aking kotse, ang pamilyar na amoy ng balat at mga bakas ng aking cologne ay nakikisama sa mapait na amoy ng panghihinayang. Nang isara ko ang pinto, ang mundo sa labas ay naging malabo, at ang mga luha na pinipigilan ko ay nagsimulang dumaloy. Inilagay ko ang aking mukha sa aking mga kamay, na inaalihan ng alon ng emosyon na bumabalot sa akin.Ano na ang ginawa ko?Ang mga sigaw ni Stella ay umuukit sa aking isipan, bawat hikbi ay mas malalim kaysa sa huli. Siya ang aking anak na babae, ang aking munting prinsesa, at ang isipin na siya ay nasasaktan sa pagitan namin ni Celeste ay parang isang punyal na umiikot sa aking puso. Nakikita ko pa rin ang kanyang mukha na punung-puno ng luha, ang desperadong paraan na siya ay kumapit sa akin, ang kanyang maliliit na kamay ay humahawak sa aking kamiseta na parang ako ang kanyang lifeline.Huminga ako nang malalim, sinusubukang huminahon, ngunit ang sakit sa aking dibdib ay hindi nawawala. Al
Celeste’s Point of ViewMadilim ang silid, tanging liwanag ng buwan ang humihimok sa mga kurtina. Nakahiga kami sa kama, ang ritmo ng paghinga ni Stella sa tabi ko ay tila nakakaaliw na lullaby. Siya ang aking maliit na bituin, isang ilaw sa aking buhay. Pero bigla, parang kulog na rumaragasang sa malayo, nabasag ang kanyang mapayapang pagtulog.“Daddy!” sigaw niya, ang kanyang boses ay pumasok sa katahimikan na parang kutsilyo.Napabalikwas ako, ang puso ko ay mabilis na bumabayo. Sa aking pagkalito, nahulog ako pabalik mula sa kama, bumagsak na may malambot na tunog sa karpet.“Stella!” tawag ko, pilit na umuupo. Tumataas ang tibok ng puso ko nang makita siya, ang kanyang mga mata ay malaki at kumikislap sa luha, ang kanyang maliit na katawan ay nanginginig sa takot. “Anong nangyari?”“Napaka-real!” umiiyak siya, niyayakap ang kanyang mga tuhod sa kanyang dibdib. “May gustong kumuha kay Daddy! Ang takot ko!”Mabilis akong lumapit sa kanya, niyayakap siya sa aking mga braso. “Ayos la
Celeste’s Point of ViewAyoko sanang nandito. Bawat hakbang ko sa mga pasilyo ng ospital ay parang pabigat nang pabigat. Ang bigat ng lahat ng nangyari kina Idris at Rachel ay halos hindi ko na kayang tiisin, pero may trabaho akong dapat gampanan. Hindi tumitigil ang tungkulin ko bilang isang nars kahit na parang basag na ang puso ko.Ngunit ang pag-iisip na makita silang dalawa ay nagpapaikot ng tiyan ko sa galit at pagkakanulo. Hinigpitan ko ang mga kamao ko, pilit na humihinga ng malalim. Wala akong magawa kundi magpakatatag—para sa ngayon.Sa oras ng pahinga ko, napunta ako sa staff lounge kasama sina Sammy at Beyonce. Sila ang pinakamalalapit kong kaibigan sa trabaho, ang tanging mga tao na mapagkakatiwalaan ko sa pinagdadaanan ko. Kailangan kong mailabas ang lahat ng sama ng loob bago pa ako tuluyang lamunin nito."Hindi ko pa rin matanggap," bulong ko habang naglalakad paikot sa maliit na silid at nagsimula nang bumuhos ang mga salita. "Akala ko iba si Idris, alam mo yun? Pero
Rachel’s Point of ViewPinanood kong naglakad pabalik si Idris papunta sa ospital, dala ng kanyang mga balikat ang bigat ng lahat ng pinagdadaanan niya. Parte ng aking sarili ang gustong maawa sa kanya. Nakikita ko ang sakit sa kanyang mga mata, ang pagkakasalang dinadala niya dahil sa pananakit kay Celeste. Pinipilit niyang ayusin ang lahat sa pagitan nila, ginagawa ang lahat para kay Stella at Aiden, at alam kong lahat ng ito ay ginagawa niya dahil sa pagmamahal.Ngunit may isa pang bahagi sa akin—yung bahagi na ayokong aminin na naroroon—na nakaramdam ng kakaibang ginhawa. Bagama’t hindi ko inaasahan na ganito ang kahihinatnan ng mga bagay, ang katotohanang tila nagkakawatak-watak na ang relasyon nina Idris at Celeste... parang pakiramdam ko’y tadhana ito. Parang siguro ito na ang nakatakda. Pagkatapos ng lahat, kami ni Idris ang naunang magkasama. Kami ang unang nagmahalan.Napabuntong-hininga ako, hinaplos ang buhok ko habang nagmumuni-muni. Hindi dapat ganito ang nangyari. Hindi
Idris Point of ViewTahimik ang biyahe pabalik sa mansyon, at parang mabigat ang hangin sa hindi namin sinasabi. Si Papa ang nagmamaneho, mahigpit ang hawak sa manibela, habang si Lolo ay nasa tabi ko sa likod, malalim ang iniisip. Mabilis ang takbo ng isip ko habang nakatingin ako sa labas ng bintana, sinusubukang unawain ang lahat. Kalagayan ni Aiden, si Rachel, si Celeste, si Stella… Parang nagkakawatak-watak na ang buong buhay ko sa harap ng mga mata ko.Pagdating namin sa mansyon, ang dati’y mainit na kaluwalhatian ng bahay ay parang naging malamig at malayo. Tumungo kami lahat sa silid-aklatan, kung saan si Papa ay nagsalin ng inumin sa kanyang baso, binasag ang katahimikan habang ang amber na likido ay umikot sa loob ng baso.“Diretso na tayo,” sabi niya, humarap sa akin. “Kritikal ang kalagayan ni Aiden, at wala tayong maraming oras. Kailangan nating humanap ng paraan para mapatatag ang kalusugan niya, at nangangahulugan ito ng mahihirap na desisyon.”Lunok-lalamunan akong tum
Celeste’s Point of ViewParang sinaksak ako ng paulit-ulit, ang matalas na panghihinayang ay kumikilos sa aking puso habang ang mga alaala nina Idris at Rachel ay sumasagi sa aking isipan. Bawat pagkaunawa ay parang bagong sugat, sariwa at masakit.Nag-sex sila. Ang simpleng katotohanang ito ay isang brutal na katotohanan na hindi ko matanggap. Nagsimula ang aking tiyan, at isang alon ng pagkahilo ang bumalot sa akin habang pinipilit kong intidihin kung paano ako kayang ipagkanulo ni Idris ng ganito. Nanginginig ang aking mga kamay habang pinapahid ang aking mga luha, bawat patak ay paalala ng tiwala na ibinigay ko sa kanya—tiwalang sinira niya sa pinakamasakit na paraan.Naka-curled up ako sa kama ng ospital, mahigpit na hawak ang mga kumot, na para bang iyon na lamang ang aking tanging lifeline. “Ano bang mali sa akin?” bulong ko sa aking sarili, ang tanong ay umaawit sa walang laman na espasyo sa aking dibdib. Hindi ba ako sapat? Nabigo ba akong maging kaparehang kailangan niya? An
Idris Point of ViewHabang hawak ko ang cellphone ni Celeste, natulala ako sa litrato roon. Kami ni Rachel, magkasama sa kama, walang saplot. Ang pagtataksil ay tumama sa akin na parang sampal sa mukha. Umikot ang isip ko habang pinipilit kong unawain kung paano ito nangyari. May kumuha ng litrato namin!“Celeste, hayaan mo akong magpaliwanag!” sigaw ko, ang boses ko ay puno ng desperasyon at panginginig.Tinutukan niya ako ng tingin, ang kanyang mga mata ay nag-aalab sa galit at sakit. “Ipaliwanag? Ano ang ipapaliwanag? Na nagsinungaling ka sa akin sa buong panahong ito? Na kasama mo siya habang akala ko ay sinisikap mong tulungan ang anak mo?”“I promise you, hindi ito kung ano ang iniisip mo!” pakiusap ko, kumakabog ang puso ko. “Kami ni Rachel—mali ito. Hindi ko sinadyang mangyari! Nalilito ako, at akala ko maayos ko ang mga bagay sa iyo at kay Aiden. Pero hindi ko kailan man nais na saktan ka.”Umangat siya ng isang hakbang, ang kanyang mukha ay nag-aalab sa pagkadismaya. “Akal
Celeste’s Point of ViewIsang beses lang tumunog ang telepono bago ito sagutin ni Idris, ang boses niya ay mahinahon at nag-aalala.“Celeste? Nasaan ka? Nag-aalala na ako sa ‘yo, please mag-usap naman tayo.”Ngunit hindi ko na kayang pigilin pa. Uminit ang aking ulo, at sumigaw ako sa telepono.“Kailangan talaga nating pag-usapan ‘to, Idris! Nasaan ka?!”“Celeste?” Nagbago ang tono ng kanyang boses at naging malambing ito, ngunit lalo lamang itong nagpagalit sa akin. “Pakiusap, just—”Hindi ko na siya hinintay na makapagpatuloy. Inabot ko ang tawag, ang puso ko ay tumatalon at puno ng halo-halong emosyon—galit, takot, at matinding pagprotekta para kay Stella. Akala nila maaari silang gumawa ng desisyon tungkol sa aming anak na hindi man lang ako kinonsulta?Tumayo ako at nagsimulang maglakad-lakad sa maliit na silid ng ospital, mabilis ang mga iniisip. Kanya ang anak ko! Ramdam ko ang aking mga kamao na humigpit sa aking tagiliran. Ako ang magdedesisyon kung siya a mag-undergo sa test