CHAPTER TWENTY-SEVEN
Ziah's POV
Ilang saglit pa ay tumunog ang cellphone ko na nasa bulsa. Napangiti ako nang makita ko sa screen na ang caller ay si Vivi. Mabilis ko itong sinagot at mukha 'agad ni France ang bumungad sa'kin. Nagsilapitan naman ang dalawa upang makita rin si France at Vivi.
"Bakla! Ano ng nangyari sa'yo diyan?!" nakatili nitong panimula.
"Sa'kin na nga 'yan! Ang ingay mo, eh!" sabay agaw ni Vivi sa cellphone na hawak ni France.
"Itong buntis na 'to laging iringgit sa'kin!" reklamo naman ni France.
Napailing kaming tatlo nila Khalil. Mukhang si France ang napaglilihian ni Vivi. Huwag sanang maging bakla rin dahil hindi makakailang gwapo rin ang napang-asawa ni Vivi na si Denver. Sayang ang lahi, kapag nagkataon.
"Ziah, ano ng balita sa'yo diyan? Nasaan ang Braxien na 'yon?! Kapag ako nakauwi na ng Pilipinas
CHAPTER TWENTY-EIGHT Ziah's POV "Ssshh, it's just a dream. " pang aalo ko. "Hindi magagawa ng Daddy mo 'yon, okay? Babawi pa siya sa'yo hindi ba?" tanong ko. Tumango ito. Hindi magagawa ni Braxien 'yon alam ko. He had strong personalities at alam kong hindi na niya uulitin ang bagay na ginawa ng kaniyang kapatid. His brother also took his own life. Paano kung ginawa niya nga din? Para akong binuhusan ng malamig na tubig dahil sa naisip ko. "Is that from, Daddy?" turo nito sa mga chocolates, flowers and teddy bear ba dala ni Tito Edward. Tiningnan ko ito, "Auh, hinㅡ" "Of course, this is from him!" masiglang sambit ni Tito Edward at kinuha ang teddy bear na kulay brown saka inabot kay Zhen. "Wow!" bulalas ng anak ko. Tiningnan ko ng may pagtataka si Tito Edward. Anon
CHAPTER TWENTY-NINE Ziah's POV "It's kare-kare, Honey. Nilutong ulam ko nga pala," sambit nito. Napaatras ako, "Anong ginagawa mo dito?!" mataray kong tanong. Ngunit ang mga mata ko'y sa ulam pa rin nakatingin. Napalunok ako, 'yon nga ang amoy na gusto kong ulam. "Paano nakapasok 'yan dito?!" tanong ko sa dalawa. Yumuko ang mga ito at nagpatuloy ulit sa pag kain na para bang mga walang narinig na tanong mula sa'kin. "Wala silang kasalanan, I told them na makikikain ako dito," tugon ni Braxien. Napansin ko ang matamlay na boses nito. Malalim rin ang eye bag sa magkabilaang mata. Maputla at parang hindi naalagan ng maayos ang sarili. Hindi kaya nagpapaawa para patawarin ko? Tumayo ako ng tuwid. Hindi uubra sa'kin 'yang technique niya. "
CHAPTER THIRTY Ziah's POV Nang maamoy ko 'to ay para akong masusuka. Mabilis akong nagtungo sa CR at doon ako sumuka. Narinig ko naman na sumunod si Xander at nanatili sa labas. "Hala , Ma'am Ziah?!" gulat na sambit ni Xander. "Sarah, si Ma'am Ziah!" dugtong pa nito. "Anong nangyari?" tanong ni Sarah. Pumasok si Sarah sa loob at hinagod ang likod ko. "A-Ang baho!" sigaw ko. "Huh?" nagtatakang tanong ng dalawa. "Ang baho ng ulam na hawak mo! Itapon mo 'yan!" "Pero kare-kare 'to!" sambit ni Xander. "M-Mabaho..." muli nanaman akong sumuka. "M-mabaho nga!" ulit ko. "Itapon mo na 'yan, Xander," utos ni Sarah. "Sigurado kayo? Mabango naman, ah?" pagprotesta nito Tumango na lang ako dahil parang
CHAPTER THIRTY-ONE Ziah's POV Bahagya itong yumuko, "Hindi ko hinihiling na patawarin mo 'ko ng gano'n lang kabilis. Ang gusto ko lang ay makita siya at makasama." "For what? Eh, aalis na rin naman kami dito sa Pilipinas." Mas mabuti na yung ganito. Ang malaman niya na hindi na ako muling magpapaloko sa mga salita niya. Mali man ni Nathalia o plinano man ni Nathalia ang nangyari, pero siya pa rin dapat magdisisyon kung paniniwalaan niya ako. Hindi ko na kayang hindi ulit piliin ng taong minahal ko. My real father choose his another family than us. Lagi na lang akong hindi pinipili, lagi na lang akong naiiwan. At ayoko ng maranasan na malayo ulit sa'kin ang mga anak ko dahil lang sa isang taong walang sariling desisyon sa buhay. "What do you mean?" tanong nito. "As I've said before, babalik na kami sa Ame
CHAPTER THIRTY-TWOZiah's POVHindi niya pwedeng gawin 'yon. Hindi pwede dahil hindi tama 'yon. At saka isa pa, hindi ko naman alam na nag-resign na siya as CEO. Ang pinakamasaklap pa na nagawa ko ay hindi ko binigay ang hinihiling niyang makita si Zhen.Sh*t.Naglakad ako nang mabilis palabas ng coffee shop at hindi ko inaasahan na masasagi ko ang upuan. Ang kapeng dala ko ay tumapon sa braso ko."Ahh!" tili ko.'Kaagad ko itong binitawan. Nararamdaman ko ang init sa braso ko kasabay no'n ang pagkapula nito. Nakuha ko na rin ang atensyon ng mga taong nasa loob ng coffee shop."Ma'am!" sigaw ng babaeng tinulungan ko kanina.Mabilis itong lumapit sa'kin, gano'n din ang ilan pang tao para tulungan ako."Ma'am, dadalhin ka na namin sa pinakamalapit na hospital," sambit ng isa sa mga lumapit sa'kin."Oo nga, Ma'am, siguradong masakit 'yan," dagdag pa ng babaeng tinulungan ko.Umiling
CHAPTER THIRTY-THREE Ziah's POV Nang makauwi ako sa bahay ay balisa ako at tulala. Ni-hindi ako makakain ng maayos at alam kong nagtataka na rin sila Mama sa ikinikilos ko. Hindi talaga mapapalagay ang loob ko hanggat hindi ko alam kung nasaan si Braxien. Until now his phone is out of coverage area. Nakaupo lang ako sa gilid ng kama ko habang hinihimas ang tiyan ko. Medyo umuumbok na ito, at ilang linggo pa ay mapapansin na talagang buntis ako. Tinanggal ko na rin ang benda sa braso ko, okay naman na ang ito dahil napaunahan naman ng lunas. Tumayo ako at saka pinuntahan ang kwarto ni Zhen. Alam kong tulog na ito dahil pasado alas-nuwebe na ng gabi. Umupo ako sa gilid ng kama nito habang pinagmamasdan ko ang maamo nitong mukha. Kung anong tapang ng mukha ni Braxien ay 'yon namang amo ng mukha ni Zhen. Sinuklay ko ang buhok nito bago tabihan sa higaan
CHAPTER THIRTY-FOURBraxien's POVNapakunot ako ng noo dahil sa sikat ng araw na tumatama sa mukha ko. Nararamdaman ko rin ang konting pagkirot ng sintido ko. Grabe, halos ilang araw rin akong may lagnat at hindi ko man lang naalagaan ang sarili ko.Napangiti naman ako nang maalala ko kagabi kung anong klaseng panaginip mayroon ako. Napanaginipan kong nagpunta dito si Ziah sa mansion at siya ang nag alaga sa'kin. Siguro ay nagdedeliryo na talaga ako kagabi dahil kahit sa panaginip ay siya pa rin ang laman nito.Unti-unti ko nang iminulat ang aking mga mata. Kahit papaano ay masasabi kong okay na ang pakiramdam ko kaysa noong unang araw akong lagnatin. Sarili ko rin naman ang dapat kong sisihin dahil halos ilang araw na akong hindi kumakain ng maayos.Nakakakain lang ako tuwing lunch dahil doon ako sa flower shop ni Ziah kumakain. At isa pa, masaya akong nakikita siy
CHAPTER THIRTY-FIVEBraxien's POVMatapos kong maligo ay hinalikan ko si Ziah sa noo, bago ako tuluyang lumabas ng kwarto at nagtungo sa kusina. Siguradong kapag nagising si Ziah ay tiyak na gutom ito at mapaparami ng kain.Isang simpleng mga ulam lamang ang niluto ko. Nagluto ako ng adobong manok, giniling na hinaluan ko ng nilagang itlog. Nagluto rin ako ng ginataang gulay sa alimasag. This is all the food what I want right now. Sana lang ay magustuhan din ni Ziah.Ilang saglit pa ay natapos na akong magluto. Nanuod muna ako ng baseball game, laban ngayon sa Japan ng major line up at hindi ko mapapalampas na hindi ito mapanuod. Habang ini-enjoy ko ang panunuod ay biglang tumunog ang door bell.Napakunot ako ng noo habang hindi pa rin inaalis ang paningin ko sa screen ng television. Wala naman kasi akong inaasahang bisita ngayong araw kaya hindi ko alam kung
Chapter 119Mabilis na isinugod si Braxien sa hospital. Halos hindi na malaman ni Ziah ang gagawin niya. Natatakot aiyang baka tuluyan na itong mawala sa kaniya. Hindi niya kakayanin. Gusto niyang bumawi dito lalo pa't nagkamali siya na noon.Isinisi niya rito ang nangyaring ang Mommy naman pala nito ang may gawa. Dinala rin ang Mommy nito sa hospital ngunit dead on arrival na ito. Maraming mga pulis ang nagtamo ng sugat. At nalaman rin niya na wala na ring buhay sila Celline at Liyanna.Pumunta siya sa libing ng mga ito. Naisip niya na kahit anong kasamaan ang gawin ng isnag tao ay hindi maiaalis ang parteng may mabuting puso katulad na lamang ng magkaibigan na ito. Napatawad na niya ang mga ito at ayaw na niya na magtanim pa ng sama ng loob sa mga ito. Hindi na niya dadalhin pa sa future ang hatred sa puso niya. After all, ay kasama naman na niya ang mga anak niya.After
Chapter 118Beatrix.Tinipon lahat ni Beatrix ang tauhan niya dahil sooner or later ay tiyak na mahahanap sila ni Braxien. At hindi niya hahayaan iyon! Hindi sa ganito dapat matapos ang lahat.Nakaplano na lahat mula sa umpisa. Hindi sa wala lang mapupunta ang pinaghirapan niya. Sinakripisyo niya ang buhay ng asawa niya. Sinakripisyo niya ang buhay ng panganay niya na anak para maging perpekto at karapat dapat si Braxien sa lahat ng yaman nila.Sobrang layo na ng narating niya at hindi siya papayag na sa huli ay maging abo lang ang lahat ng ito. Titiyakin niyang mangyayari ang gusto niya. Ang sunod na mamamahala sa company ay si Zhen!Sigurado siya na nakuha na ito ng mga taong inutusan niya. Kahit mawala na sa buhay niya si Braxien ay ayos lang. Kung kapalit nito si Zhen. Napangisi siya saka ininom ang wine sa baso. Nakakamangha nga at buhay pa si Bra
Chapter 117Bahagya na lamang napangiti si Margie dahil kahit papaano bago pa lumalim ang nararamdaman niya jay Braxien ay lalayo na ito. Alam niya rin naman na sobrang mahal pa nito si Ziah. At isa pa, kung maaayos ang pamilya nito ay mas matutuwa siya dahil walang tao ang gugustuhin ang broken family. Mabuti na lang at naintindihan ni Kiko, at ito na lang ang iniimbitahan na lumuwas ng Manila para magkalaro pa ito ni Zhen.Hindi na rin napigilan pa ni Ziah ang pagsama sa kanila ni Braxien kahit naiilang ay nagawa niya pa rin matulog habang nasa byahe. Talagang napuyat ay napagod siya. Hindi nga niya alam kung kaya niya oang pumasok ngayon, baka tumawag na lanabg siya sa opisina.Nang makauwi sila ay nagpaalam na rin si Braxien na babalik ito sa sariling mansion. Doon ay napagkasunduan nilang mananatili si Zhen doon. Kahit hindi naman sabihin ni Braxien ay alam niyang gusto nitong panagutan ang nangyari sa
Chapter 116"Kamusta?"Nagulat si Ziah sa biglaang pag sulpot ni Braxien kaya mabilis siyang nah iwas ng tingin. Napakuyom siya ng kamao sa isipin na narito lamang siya para sa anak nila. Hanggat maaari ay ayaw niya itong makausap."I'm good, hopefully ikaw rin," tugon niya.Nahagip ng peripheral vision niya ang mga tattoo nito sa braso. Sa ilang beses niyang nakita ito ay ngayon niya lanang iyon napansin. Napatingin siya sa mukha nito at doon ay nakita niya ang peklat na nagmula sa hiwa, na siya ang may gawa.Tuluyan na siyang nailang dahil pakiramdam niya may possibility na magbalik ang masakit na alaala ng nakaraan."Pasensya ka na kung medyo nahuli ako ng dating, hindi ko naman alam na ako pala si Braxien nang gabing magkausap tayo. Nawalan ako ng alaala. Noong niligtas kita doon nagbalik lahat. At huwag kabg mag alala wala naman akong
Chapter 115Ngayong araw planong puntahan nila Ziah si Braxien but suddenly she received a text messages na magpunta siya sa coffee shop malapit sa building nila. Ito yung coffee shop na may unicorn ang theme. Sa isiping si Liyanna ang nag text no'n ay hindi siya nag alinlangan pumunta. It seems like may okasyon sa lugar na iyon dahil masyadong maraming bata.As she waiting for something or for someone, pinanuod niyang maglaro ang mga bata. Tuwang-tuwa si Ziah lalo pa't maraming mga bata ang naglalaro. Naokyupahan ng mga ito ang oras niya, at para bang gumaan ang pakiramdam niya."Miss, puwede mo po ba ako samahan sa cr? Nawiwi na po ako, ih. Wala pa si Yaya, kasama po si Kuya Jackson, ih."Nang tingnan ni Ziah ang batang babae ay kaagad siyang nagulat. Ang batang iyon ay tila pamilyar sa kaniya, ang itsura nito, ang mga mata nito ay may pagkakahawig sa isang taong kilala niya. Nakaramdam siya ng kab
Chapter 114Nang makaalis na sila Ziah sa mansion ay nisip niyang hindi hinahanap ni Tita Beatrix si Braxien. Nakakapagtaka lahat ng sinabi nito pati na ang ikinikilos. Bilang Ina ay dapat nag aalala ka para sa anak mo at gagawin mo ang lahat para makita mo ito. But seeing her like that, parang napaka chill nito at wala lang sa kaniya kung nawawala ito o kung namatay nga talaga.Inihinto niya ang sasakyan sa gilid ng kalsada at humarap kay Zhen."Alam mo naman siguro na mali ang ginawa mong paglalayas hindi ba?" napatango naman si Zhen. "Nag aalala sayo ang Lolo at Lola mo at pati na rin ako. We can talk about it first naman 'di ba? It's just that you ignore me all the time kaya hindi ko masabi sabi sa'yo noon pa.""I'm sorry, Mommy. Akala ko kasi posible na ako ang makahanap kay Daddy."Napabuntong hininga si Ziah."I have to tell you a secret. It's a secret
Chapter 113Braxien."Ang akala namin ay nawala o naligaw ka na, ibinalita na lamang sa amin ni Fernan na hindi ka na nila nakita matapos mong tumugtog no'ng isang gabi," nag aalalang sambit ni Margie nang salubungin ako nito.Hindi ako makatingin ng maayos dito. Kailangan kong mapagpanggap na wala pa rin akong naaalala. After all, ayokong masira ang pangako ko sa kanila. Mabilis naman akong sinalubong ng yakap ni Kiko habang umiiyak ito."Mabuti Itay, at nakauwi ka na. Sobrang nag aalala kami ni Inay sa iyo," sambit naman nito.Sa sandaling iyon ay natulos ako sa kinatatayuan ko. He just called me like I'm his father. Nakakalambot ng puso at the same time ay ramdam na ramdam ko na napamahal na sa'kin ang batang ito.Mukhang kinakailangan ko ng matinding pagpapanggap. Bahagya akong ngumiti saka lumuhod upang magpantay kami ni Kiko. Kaya siguro kalmado at pami
Chapter 112Pabalik na sana si Severo sa kwartong tinutuluyan upang magpahinga dahil bukas ay uuwi na siya kila Margie, ngunit naantala ang paglalakad niya nang makita niya ang isang wallet mula sa lugar kung saan bumagsak ang babae. Pinulot niya iyon saka sandaling pinagmasdan bago buksan.Nakita niya ang litrato ng babaeng nahimatay kanina lang at katabi nito ang isang bata lalaki. Napakunot nang bahagya si Severo dahil ang batang nasa litrato ay tila kahawig niya. Hindi na lamang niya pinansin ito at sa halip ay naglakad patungo sa fromt desk ng kwartong tinutuluyan nito."Ah, may isasauli lang po sana ako, naiwan po ito ng babaeng nahimatay kanina," sambit niya.Kasabay ni Severo sa counter ang ilan pang mga tao. Narinig ni Dasha na binanggit nito na may nahimatay. Madali siyang kinutuban dahil kanina pa nila hinahanap si Ziah."Kuya, saan po banda
Chapter 111"Hey, are you alone? Nasaan na ang mga kaibigan mo?"Nawala sa paningin ni Ziah ang dalawang babae nang sumulpot sa harapan niya si Travis. Naiilang na tiningnan niya ito saka ngumiti. Hanggang sa huling sulyap ay hinabol niya pa ang dalawa ng tingin hanggang sa hindi na niya ito nakita."Sino yung tinitingnan mo? You looks so interested to them," sambit muli ni Travis.Napayuko ng bahagya si Ziah saka ininom ang alak na nasa baso niya."Wala iyon, akala ko ay kakilala ko, akala ko lang pala."She turned around trying to get away with Travis. Ayaw niya muna itong makasama lalo na't nagiging usapan ng mga katrabaho niya ang ugnayan nila. Ang iba ay hindi lang magkaibigan ang tingin sa kanilang dalawa kun'di mag jowa!At saan naman nila nakuha ang gano'ng pag iisip?"I'm sorry, ku