Home / Other / UNSEEN WORTH / Chapter 4

Share

Chapter 4

Author: Yvonneyah
last update Last Updated: 2024-10-29 19:42:56

DALARY'S POV

Whole day akong nag linis ng bahay dahil may bisita bukas. Nag punta din akong grocery store para bumibili ng mga lulutuin para sa dinner nila.

Tapos ko nang lutuin lahat at nandito na ako sa kwarto ko dahil pinatago ako nila sir Miguel, ganito lagi pag may bisita dahil ayaw nila akong makita ng bisita nila at mapapahiya lang daw sila.

Nakahiga lang ako sa kwarto ko at  napa balik ang isip ko sa nangyari noong nakaraang araw. Yung sinabi ni sir Nash na ako daw ang dahilan kung bakit patay na ang lolo niya.

Napaiyak ako habang binabalikan iyon ang sakit na marinig na sinabi niyang ako na lang sana ang namatay. Ganun ba ako kasama? Gusto ko rin namang mabuhay ahh.

Hindi ko naman ginusto ang mga nangyari at bata pa ako nun wala akong maalala. Kaya pala galit silang lahat sa akin. Their words are like a sword stabbing my heart countless.

Napag diskitaan ko yung album ko kung saan ang dami kong picture pero kahit isa wala akong picture noong bata pa ako.

Inisa isa ko yung picture lahat ng iyon ay kuha lahat sa school o mga awarding ceremony na kasali ako. Gusto kong maglagay ng picture ko sa sala tulad nila sir Nash pero takot ako.

Silang tatlo ay may kanya kanyang picture doon at at meron din silang family picture na silang tatlo lamang at meron ding silang  pictures buong clan.

Those pictures remind me na hindi talaga ako kabilang sa kanila. May mga pinsan ako pero kinakahiya nila ako. Every year may family gathering I think five times in a year pero kahit ni minsam ay di ako nakakasama sa kanila, pag may pag titipon sila ay nakikita ko lang sa mga picture nila, they are all happy.

How I wish na kasama ako dun.

Naalimpungatan ako dahil sa mga unan na tumama sa akin.

"Clean the mess out there bilisan mo." Sabi ni ma'am Thearize kaya agad akong kumilos at bumaba para mag linis. 

Kinaumagahan ay sunday at maaga silang nag simba at naiwan ako ditong mag isa sa bahay.

"Hi Doll!" Napatalon ako sa bati ni Marco sa likod ko.

"Hello.. si sir Nash ba? Wala siya eh nag simba siya kasama parents niya." Sabi ko sa kanya.

"Para sayo," sabi niya at inilahad yung rose na bigay niya at tinanggap ko naman at nagpasalamat sa kanya.

"Hindi naman si Nash ang pinunta ko dito. I want to visit you," napa tingin ako sa kanya dahil sa sinabi niya.

"You know kung kaya palang kitang itakas ginawa ko na. Awang awa na ako sa iyo at sa trato nila sayo." Sabi niya pero hindi ako nag salita kaya nag patuloy lang siya sa pagsalita.

"You don't deserve those treatment. Wala ka namang kasalanan pero ikaw ang sinisisi nila when the fact is it's a total accident. Galit ako kay Nash dahil sa trato niya sa iyo, you are his only sister pero di niya maipakita yun sayo." Sabi niya at staka lang ako nag salita.

"Okay lang naman at tanggap ko na ganoon sila" Sabi ko.

"Soon they will realize kung ano ang pag kakamali nila. At pag nangyari iyon hinding hindi ko sila tutulungan na paamuin ka. They will learn there lesson." Sabi niya at tinignan ako.

"Don't worry I'll try to talk to Nash about you dahil kahit si Harlen ay galit sa kanya pero di lang namin maipakita,"  Sabi niya at nag paalam na siya na umalis. 

Nang nakarating sila ay agad akong naghain para maka kain na sila.

Hinintay ko silang matapos at nilinis yung kinainan nila.

"Wag ka mag luto mamaya dahil sa labas kami kakain." Sabi ni sir Nash.

"Upo." Sabi ko at umalis na. 

__________

"Yeah mom maganda din naman yung offer nila eh at staka big-time to," narinig ko si sir Nash, nag uusap silang tatlo.

Umupo sila sa couch at patuloy sa pag uusap kinuha pa ni sir Miguel yung laptop niya at may ipinakita.

Nag timpla ako nang kape para sa kanilang tatlo baka mahaba pa ang kanilang pag uusapan.

Kumuha ako ng mainit na tubig at inilagay sa baso at staka nilagay yung black coffee, di naman sila mahilig na lagyan ng cream.

Habang nag lalakad ay nag uusap parin sila at nag tatawanan.

"Kape po," alok ko sa kanila at nilagay sa coffee table yung mga kape.

"Did we ask for it?" Tanong ni sir Nash at tumingin sa daddy niya.

"Gaga ka talaga eh no papansin ka!" Sabi ni ma'am Thearize at umismid sa akin.

"What the fuck ang tabang!" Sabi ni sir Nash at napa ubo pa siya. 

"Sorry po gusto niyo po bang dagdagan ko ng sugar?" Tanong ko sa kanya at laking gulat ko nang akma niyang itatapon yung kape sa akin kaya agad akong dumestansiya pero natapunan parin niya yung binti ko ng mainit na kape.

Ramdam ko yung init at hapdi dulot ng kape sa balat ko ang sakit at agad namula yung binti ko. Umatras ako at naapakan yung paa ni ma'am Thearize kaya napa sigaw siya.

"Ahhh ang sakit ng paa ko walang hiya ka!" At sinabunutan ako tumayo si sir Nash at linapitan ako.

"Are you okay mom? Let me handle this girl." Sabi niya at sinuntok yung sikmura ko. Napa upo ako sa sobrang sakit. Nakita ko si sir Miguel na lumapit at ipinatayo ako.

"You are such a burden in this house! A pain in the ass!" Sabi niya hinawakan ang pulso nang mariin at dahil sa wala pa ako sa tamang balanse ay bumagsak ako kay sir Nash.

"You bitch ginagalit mo talaga ako huh," sinuntok yung balikat ko umiyak ako sa sobrang sakit nasundan pa ito ng ilang ulit.

Pinilit nila akong pinatayo kahit di ko na kaya at dahil dun nag ka sprain ang paa ko dahil sa pwersa nang pagka salampak ko. Hinilot ko ito pero bigla nalang nila akong itinayo at pina harap kay ma'am Thearize pinagtulungan nila ako hangang naramdaman kong may tumamang vase sa likod ko. 

"Tama na po please," pag mamakaawa ko sa kanila.

"Puro kalang pabigat dito wala kanang ginawa kundi pasakitin ang ulo namin wala ka ngang maiambag sa pagkain dito eh sa mga gastusin dito." Sabi niya.

"Simula ngayon hindi kana makikialam sa pagkain namin wala kang ibang kakainin kundi puro prutas lamang at kung maubos na yan sorry ka nalang mamatay ka sa gutom be thankful dahil di kami ganyan kasama at binibiyan kapa ng prutas." 

"At oras na makita kita na nangialam sa pagkain pasensyahan tayo." Sabi ni sir Nash at umalis. 

Pagkapasok ko sa kwarto ko tinignan ko sa salamin ang repleksyon ko. Masashol pa ako sa mga batang kalye sa hitsura ko ngayon. Napa iyak ako sa aking repleksyon puno ng mga pasa ang balat ko at ang dami ko nang peklat.

Naka tulog ako dahil sa sakit ng katawan at sobrang pagod.

Bukas bagong sakit na naman ang makakasalamuha ko best friend na ata ako ng mga pasa at sugat.

Pagka gising ko ay agad kong ginamot yung paso ko at mahapdi ito nag simula na din itong maging sugat dahil sa namumuong tubig sa loob nito at nag papahapdi. 

Comments (1)
goodnovel comment avatar
Alee Jandro
masyado Kang better writer..brutal masyado sinulat mo walang kwenta
VIEW ALL COMMENTS

Related chapters

  • UNSEEN WORTH   Chapter 5

    DALARY'S POVKinabukasan ay umiiyak akong bumaba ng hagdandahil namamaga yung paa ko at ang sakit ng sprain ko, hindi ko namashe kagabi dahilan kung bakit namamaga ito ng lubusan sabayan pa ng hapdi dahil sa natamo kong paso kagabi.Nag ayos na ako at papunta ng paaralan at paikaika na nag lakad."Good morning Dal,""Good morning," sagot ko kay Irina nang nakapasok na ako sa loob ng room namin."Dal anong nangyari sa paa at binti mo?" Shehe ask curiously."I was making a coffee nang nag black out at natapon yung coffee ko sa sarili kaya ito." Saad ko nalang sa kanya she look at me with her sad eyes."Kawawa ka naman, by the way sa bahay tayo mamaya para sa projects sa wednesday na yung deadline nun kaya dapat mag simula na tayo." Sabi niya at tumango ako."Sabay ka nalang sa akin mamaya para sabay tayong makaratin

    Last Updated : 2024-10-29
  • UNSEEN WORTH   Chapter 6

    NASH'S POVHindi parin tapos yung party at nandito parin ako nakikinig kay Marco."Bakit nga ba di niyo naisipan na ibigay siya sa DSWD noon kung ganito rinlang pala ang trato niyo sa kanya mas masahol pa kayo sa hayop. Bakit niyo siya pinag tiis sa ganito kahirap na sitwasyon na kahit sino ay walang interesado na maging tulad niya kahit ilang milyon pa ang ibigay.""Sa lahat ng nagawa mo sa kanya what's the worst?" Tanong niya at agad kong naalala yung pagtali ng lubid sa leeg niya."I choked her with a rope," sagot ko ng mahinahon."Bakit mo pa binuhay kung ganun? Pinatay mo na lang sana. Nash I don't think your still my friend after you confessed just now. Para mo na din siyang pinatay sa ginawa mo. Imagine how thin your sister is and imagine her choking with the rope, how does she look like? What did you do next? " He ask again."Tinali ko sa mesa."

    Last Updated : 2024-10-29
  • UNSEEN WORTH   Chapter 7

    DALARY'S POVI woke up very early felt embarrassed of what happened yesterday morning, I didn't mean to wake up late and let sir Nash do the cooking.After preparing the table I decided to go backto my room and take a bath. I felt uneasy as my sprain get worst I can't do anything about it but cry. Only to realize that I've been doing this for almost 3 days and haven't treat it.I can't stop my sob while trying to fix my socks and my shoes. I tied my hair up and made sure my face is clean. After that I decided to go down stairs and get apple as my breakfast and lunch.I was picking the apple when someone talk at my back, I don't need to look at it just to know who he is he's voice did it all."Good morning! How was your sleep?" He ask trying to reach me and kiss my forehead."It was good." I replied to this question and finally get one apple and put it i

    Last Updated : 2024-10-29
  • UNSEEN WORTH   Chapter 8

    NASH POV Oh! What a great morning to start a day. I did my morning ritual and go down stairs to greet Dala but to my surprise I haven't see her, you know I used to see her every morning here preparing breakfast but I think today is different maybe she's tired and still affected to what happened last night. Bigla nag bago ang mood ko nang balikan ang nangyari kagabi. Honestly I want to punch dad for hurting Dala. Sobrang sakit na ang naranasan ng kapatid ko and I want to make it up to her. I decided to cook instead of eating in the restaurant mas mabuti nato at para dire- deritso na ako sa office. After ko makapag luto at mag timpla ng coffee ay agad na akong kumain. I am eating at the same time thinking Dala if how is she. Is she okay? Did she ate breakfast? Did she sleep well? There's a lot of things I want to ask her but I can't since she's not around. I really can't fathom ku

    Last Updated : 2024-10-29
  • UNSEEN WORTH   Chapter 9

    DALARY'S POV"What are you doing here in my room? Who gave you the permission to come here?" Napa balik ako sa katinuan ng marinig ko ang boses na yun. It's a man's voice I'm sure of that."Can you stop crying? It's very annoying you know." He said then come near me. Patuloy lang ako sa pag iyak at pag hingi ng saklolo pero ni isa walang dumating."Aisshh you really won't stop huh!" Nabigla ako sa ginawa niya. Nilukumos niya ako ng halik na di ko inaasahan."Stop please," pero di siya nakinig sa akin at patuloy lang sa paghalik."Is this your new way to get my attention?" He ask and I shove my head. Nag simulang maglakbay ang mga kamay niya sa katawan ko. Habang ako patuloy sa pag waksi nang kamay niya at pag tulak sa kanya palayo."You're pretty huh! And you have a slender body I like it." he said then kiss me again torridly.Hindi

    Last Updated : 2024-10-29
  • UNSEEN WORTH   Chapter 10

    NASH'S POVKanina pa namin nasundo sina tita Frayah, pinsan ni mommy at dito sila sa Pinas mag babakasyon.Di ko parin ma alis sa isip ko yung sinabi ni Dala kanina, actually tinamaan ako.Napalapit na kasi siya sakin eh medyo nasanay ako na nandyan sa tabi niya at nag papatahan sa kanya pag umiyak siya o malungkot.Parang nawala yung galit ko nung nakita ko siya kanina na umiyak nang ganun. That's the first time na inilabas niya yung sama ng loob niya and hearing those words nasaktan ako para sa kanya..Galit ako nung nasa bar kami and I regret what I did, mahal ko lang talaga si Celine kaya ayaw ko na may sumira sa kanya.Biglang tumunog yung notification bell ko kaya tinignanko but what I saw made me glue in the floor where I stand.It was a picture of Celine having a threesome and I know it was her dahil sa tatoo niya. The

    Last Updated : 2024-10-29
  • UNSEEN WORTH   Chapter 11

    NASH'S POVKumakain kami ng hapunan ngayon at wala akong ibang naririning kundi yung kaliskis lang ng plato at kutsara.Para kaming namatayan sa sobrang tahimik. Si daddy mahinang kumakain while si mom naman halos di natinag ang kanin sa plato niya."I decided to close our company," napa angat ako dahil sa narinig ko mula kay dad."Why? Maganda pa naman ang takbo ng negosyo natin ahh, kung di pa kayo okay ako muna bahala wala namang problema sa kompanya ko." Sabi ko, sayang kasi kong ipapa close niya na malaki naman ang kita namin doon."I just thought na marami na naman tayong pera di namin mauubos ng mommy mo yun staka kaya mo na naman ang sarili may kompanya ka at di mo na kailangan ng pera namin dahil sobra pa nga ang sayo but don't worry hati pa naman kayo ni Dala sa mamanahin niyo sa ibang negosyo." Sabi niya at parang naluluha niya."I will close

    Last Updated : 2024-10-29
  • UNSEEN WORTH   Chapter 12

    NASH'S POVBagsak ang balikat na umuwi kami at pag dating sa bahay ay walang gana na nag tungo ako sa silid ko. We're too late, masyado nang malala ang sitwasyon. Di rin namin kilala ang taog nasa likod ng lahat, ang taong nagdala doon kay Dala.Paano niya nadala si Dala doon? I know mayaman din siya dahil ang Sarsilmaz Medical Hospital ay isa sa nangunngunang Hospital when it comes to medication. At hindi lang yon ang kaya nilang I offer dahil maganda din ang kanilang servibisyo but mostly yung mga may matataas na antas sa pamumuhay lamang ang marami doon dahil mahal ang kanilang ward.Kaano ano niya si Dala? Magkakilala kaya sila? Paano niya nakuha at nadaluhan si Dala ng gabing iyon? Kilala kaya namin siya?Bakit hindi siya nagpapakita sa amin? Sino ba talaga siya?Kinabukasan ay bumalik kami sa hospital at nais sana namin na makipag negotiate sa taong nag dala kay

    Last Updated : 2024-10-29

Latest chapter

  • UNSEEN WORTH   Epilogue

    DALARY'S POV"Mommy it's very hot here," reklamo ni Gray."Philippines is different from America baby, you have to get use of this, " saad ko pero sumimangot lang siya at nagsalubong na naman ang kilay."Let's just go back to the US then, I don't want to be here," saad niya kaya binuhat nalang siya ni Mathew dahil ang dami niyang reklamo."Son, dito na tayo titira we can go back to US pero twice a year lang dahil may work si dada at mommy, " Saad ni Mathew."You already have work there but why do we have to leave?" Tanong niya parin."Because most of our family and relatives are here, don't you want to see them always? Nandito din ang mga ninang at ninong mo." Saad ni Mathew kay Gray na lumalabi lang.Nagpababa siya kay Mathew dahil kaya na daw niya mag lakad dahil big boy na daw siya."I can manage my self nga!

  • UNSEEN WORTH   Chapter 46

    DALARY'S POVPapunta kami ngayon sa bahay nina dady Mark para pabantayan si Gray sa Lola at Lolo niya.Napag kasunduan kasi nang mga kaibigan namin na mag hiking bukas. Madaling araw pa lang ay aalis na kami.Oh diba ang yaman nang mga kaibigan namin parang ginagawang bayan lang ang Pilipinas at America kung makapag punta rito. Kung akin ang perang iyon ang dami nang bagay ang nabili ko kay Gray.Ang yaman nila pero minsan ang kuripot. Minsan nga si Mathew binibwisit nila eh. Gusto nila na umuwi kami nang Pinas and since di pa pede dahil marami ang work ni Mathew dito ay pinapapuntahan nalang sila at sinusundo nang private plane.Pagdating sa bahay nila ay agad kaming sinalubong nina mommy."Good evening mom and dad," sabay naming sabi ni Mathew at beneso sina mommy."Good evening, c'mon let's go inside. Hello Gray," Saad ni mommy k

  • UNSEEN WORTH   Chapter 45

    DALARY'S POVNakahiga lang kaming tatlo ngayon dahil gabi narin, nasa gitna namin si Gray.Tumayo si Mathew para kumuha nang pagkain ni Gray dahil di pa siya kumakain, seven in the evening yet our son haven't eaten his supper.Kanina pa siya pilit pinapakain ni Mathew pero ayaw niya dahil nag iinarte na naman. Gusto niya pang wag kami umuwi galing park kanina.Pangalawang punta pa lang kasi niya nang park. Yung una nung before his first birthday kanina yung pangalawa.We celebrated his first birthday here, and since first birthday niya masyadong engrande. Unang apong lalaki kasi kaya ganun sabi ni Mathew, if I know inispoiled lang niya si Gray.Katulad bg baptism biya ay mas marami pa ang bisita namin dahil free ang pag punta nila dito. Mathew offered our private plane para sunduin ang mga naroon sa Pilipinas.He's now one year old

  • UNSEEN WORTH   Chapter 44

    DALARY'S POVBeing a mom is not easy, lalo na pag sobrang likot nang anak mo.Grayson is 5 months old na, hands on ako sa pag-aalaga sa kanya dahil nahiya naman ako kay Mathew.Simula nang lumipat kami nang bahay ay si Mathew na ulit ang humawak sa company nila dito sa US.Kahit sobrang busy niya tumulong din siya sa pag alaga kay Grayson.Di ko nga lang maiwan si Grayson sa kanya dahil palagi niyang pinanggigilan. Halos di na makahinga si Grayson kung yayakapin ni Mathew dahil sa sobrang higpit.Nung one month pa lamang si Grayson ay di pa ako pinapakilos ni Mathew masyado dahil baka mabinat daw ako at nag hire siya nang limang maid. But when it comes to Grayson lang kasi siya lagi nag lalaba nang damit at siya din nag tutupi. I asked him why, na pede naman yung maid nalang pero sabi niya baka daw magka rushes si Gray sa sabon na gamitin nang mga taga laba.

  • UNSEEN WORTH   Chapter 43

    DALARY'S POVNagising ako dahil nakaramdam ako nang sakit sa tiyan ko. Madilim pa sa labas dahil madaling araw pa.Bumangon ako at sumandal sa headboard, ito ang lagi kong ginagawa kapag nakakaramdam ako nang sakit sa tiyan ko lalo na pag sumisipa si baby.Hinahaplos ko lang ang tiyan ko para ibsan ang sakit. Ang himbing nang tulog ni Mathew at di ko kaya na gisingin siya dahil lagi nalang siyang puyat sa kakabantay sa akin.Habang tumatagal mas lalong sumasakit at parang di ko na maintindihan. Naiiyak na ako sa sakit pero iniinda ko baka ganito lang talaga kapag malapit na ang araw nang panganganak mo.Nang hindi ko na nakayanan ay tumulo na ang luha ko. At saktong nagising naman si Matt."Love, may nangyari ba? Saan masakit sayo? Gusto mo dalhin kita ulit hospital?" Agad niyang sabi at tinuyo yung luha ko."Baby wag mo pahirapan si momm

  • UNSEEN WORTH   Chapter 42

    MATHEW'S POVAnd the next week came at ngayon nga ay nandito na kami sakay sa pribadong eroplano ko papuntang US.Sa Los Angeles California kami pansamantala na titira while we stay there. I have my own house there dahil minsan lang ako umuwi sa bahay namin doon dahil palagi lang akong pinapagalitan ni mommy."Love, you can rest or better sleep while we are on our way there para makapagpahinga ka nang mahabang oras. C'mon I'll guide you to our bedroom," Saad ko. Kahit nasa loob kami nang eroplano I want herto feel comfortable. We have bedrooms here for the pilot and flight attendant na sumasama sa amin pag may flight and I also have bedroom here na para sa akin lang talaga and now para sa amin nang mag asawa."You will stay beside me?" Tanong niya sa akin. At inikot ang mata sa kabouan nang eroplano."Ahh, actually I want to operate the airplane today gusto ko na ako ang ma

  • UNSEEN WORTH   Chapter 41

    MATHEW'S POVPagpasok ko sa room ay agad akong tinignan ni Dal at tumingin din siya sa likod ko at dun ko nakita ang doctor na nag aantay sa likod ko na makapasok ako.May kasama siyang nurse. Looking at this two parang may something sa kanila. They are also familiar to me."Your wife is okay, bye." Yun lang sng sinabi niya at akmang aalis na. What the fuck? Yun lang iyon? Wala man lang ibang sasabihin tungkol sa sitwasyon nang asawa ko at sa anak namin? Wala man lang kahit anong sinabi na dapat at di dapat gawin? Pinagloloko ba ako nang doctor na ito?"What the hell? Yun lang iyon?" Tanong ko kaya humarap siya ulit at nagsalita."Oh! I forgot, your baby is fine and safe too." The way he said parang may naalala ako the way siya magsalita.Nilapitan ko siya at agad binaklas ang mask na naka tabon sa mukha niya at ang sombrero niya.S

  • UNSEEN WORTH   Chapter 40

    MATHEW'S POVMatapos kung kunin ang lahat nang papers na kailangan kong permahan ay lumabas na ako agad sa office ko.Kung di lang ito ganoon ka importante ay di na ako pupunta dito, pero kailangan talaga, eh.Dito nakakasalay ang lahat nang mga malalaking investment nang client ko.My employees all bowed at me nang nasa hallway na ako at nasa elevator. Ang kaninang maingay nilang pag uusap ay parang may namatayan na ngayon dahil sa sobrang tahimik.Nasa gate pa lang ako pero pansin ko ang pamumutla nang ibang guards na na assign sa labas at ang iba naman ay parang di mapakali.Hindi ko pinansin iyon at nag punta na sa garage at nag park doon nang sasakyan.Napansin ko din na wala ang head nang mga guards doon. Pumasok na ulit ako at di na inisip iyon baka nasa likod lang iyon at may ginawa na parte nang pagiging bantay nila.D

  • UNSEEN WORTH   Chapter 39

    DALARY'S POVBecause of my trauma nung muntik na akong mahulog sa stool sa kitchen natatakot na akong maglakad nang mag isa dahil baka madulas ako."Love, can you promise me not go anywhere? May pupuntahan lang ako sa office at may kukunin doon kaya dito ka Lang ha? I don't know what time ako babalik but I'll make sure na babalik ako agad once matapos ang gagawin ko doon," he said at kahit ayaw ko sana ay tumango ako.He kissed my forehead at nilagay sa side table yung mga kailangan ko even the food are ready pag gusto ko nang kumain.Nanood ako nang movie dahil gusto ko lang manood ngayon, napagod ako kanina sa exercise namin ni Matt, we did walking para daw di ako mahirapan manganganak sabi bg OB ko.Kakainom ko lang nang tubig nang tumunog yung phone ko, I thought it's Matt si kuya Nash pala."Kuya? Napatawag ka may kailangan kana?" Tanong ko sa kany

DMCA.com Protection Status