Chapter 3

CHAPTER 3

Matalim lang ang tinginan naming dalawa habang kumakain na may sama ng loob. Vanilla didn't even notice the awkwardness at our table. She's just enjoying her food, hindi man lang niya kami tinatapunan ng tingin. On the other hand, Rhysand looks like a wild lion who desperately wanted to eat his prey.

I rolled my eyes at him. Para bang sinasabi ko sakaniya na hindi niya ako matatakot aa mga madilim niyang tingin. 'Cause who will? Pusa lang ang matatakot sakaniya.

“Mommy,” napahinto ako sa pag hakbang ng biglang may kumalabit sa damit ko.

I tilted my head down to look at Vanilla who has sleepy-eyed but still looking cute.

“Yes, love?”

“Dito ka po ba matutulog?”

Mas lalo akong napahinto dahil sa tanong niya. Tumingin ako sa tatay niya na nakahalukipkip habang hinihintay rin ang sagot ko. I cleared my throat and bent my knees.

“No love. I'll be staying at my house, but I'll visit you everyday.” nakangiting sagot ko sakaniya.

Nakita ko kung paano lumungkot ang mukha niya. She slowly nodded her head and bowed her head to avoid having eye contact with me. Na una siyang umakyat na hindi man lang kami nilingon o hinintay.

Tumikhim si Rhysand sa tabi ko at hinarap ako.

“You shouldn't have said that, Leur.” seryosong sabi niya.

“What? Bakit? Ano ba dapat ang sasabihin ko? Oo Vanilla, dito ako matutulog.” sarkastikong sabi ko “mag sisinungaling ako, gano'n?”

“Still, you shouldn't have said that. Vanilla wanted to sleep with you. Sana hindi mo nalang sinagot para hindi siya malungkot.”

Is he seriously guilt tripping me right now? Using his daughter? I scoffed.

“Just,” pumikit siya ng mariin bago pinagpatuloy ang sasabihin. “Then at least read her a bed time story.”

I rolled my eyes and turned my heels and went straight to Vanilla's room. I actually don't know where her room is, though... pero madali lang naman malaman kasi may pangalan niya ang pinto ng kwarto.

I knocked three times before entering her room.

“Hey, do you want me to read you a bed time story?” mahinang tanong ko kay Vanilla.

She just finished changing her clothes into pajamas. Nakabagsak na rin ang buhok niya.

She pursed her lips and jiggle her head. Sinundan ko siya at tumabi sakaniya ng mahiga ito sa kama. I was reading Cinderella's story when I realize na naka tulog na pala siya. Dahan-dahan naman akong umalis sa kama niya at kinumotan siya bago lumabas ng kwarto.

I jolted when I saw Rhysand who is standing while crossing his arms on his chest. Seryoso niya akong tiningnan.

Hindi ko siya pinansin at taas noong lalagpasan na sana siya pero hinawakan niya ang kamay ko. My gaze went to his hand that was holding my wrist.

“Where's my good night?”

Binawa ko ang kamay ko. “Ulol. Masama sana panaginip mo!” I hissed and walked out from him.

Kailan ka pa natutong gumamit ng salita na 'yon Fleur? I laughed jokingly. Of course since when I was in college.

Nagising nalang ako dahil sa ingay ng kalabog ng pinto ko. Iritadong tumayo ay at binuksan iyon kahit hindi pa ako naka bra. Bumungad sa akin ang mukha ng isa sa katulong namin sa bahay. She looks terrified and nervous.

“What is it?” pilit kong pinapakalma ang sarili.

She's gesturing her hand like something is going on na alam niyang magugulat or magagalit ako.

“Eh kasi ma'am, si ano po, s-si sir Rhysand po nasa baba kanina ka pa hinihintay.” sabi niya na ka agad nag pagising sa loob ko.

Dali-dali kong sinuot at bra ko at parang kabayong bumaba sa hagdan. Napahinto ako ng ma realize na nagmumukha akong excited na makita siya. Napa ayos ako ng lakad hanggang sa nakita ko siyang prenteng naka upo sa sofa at iritado ang mukha.

Ano ba ang ginagawa niya dito? It's still early! Don't tell me makikipag date siya? Ha! As if naman na papayag ako.

“What are you doing here?”

Napalingon siya sa gawi ko at ka agad namang tumayo.

“Fetching you?”

My eyebrows rose in amusement or maybe curiosity. Hindi alam ang sinasabi niyang fetch fetch na 'yan.

“Wala akong ma alala na makikipag date ako sayo.”

Tumaas ang sulok ng kaniyang labi.

“Hindi ko rin naman sinabi na mag dedate tayo. Unless kung gusto mo?” tumaas ang isang kilay niya at mayabang na tiningnan ako.

I cleared my throat. Nakakahiya 'yon ah.

“So ano nga ang ginagawa mo dito?” pag-iiba ko ng usapan.

Tinapunan niya ako ng tingin at nagtungo sa hagdan. He then started walking upstairs.

“Pack your things. Doon kana titira sa bahay.” seryosong sabi niya.

Nagtagpo ang dalawang kilay ko dahil sa sinabi niya. Hinabol ko siya hanggang sa kwarto ko. He didn't open my door room, instead, he was just standing while looking at it.

“Ano bang sinasabi mo?”

“Bubuksan mo ba ang pinto ng kwarto mo o ako ang bubukas para sayo?”

Hindi ko alam bakit bigla ko nalang din binuksan ang pinto. Pumasok siya sa loob kaya ka agad ko siyang hinabol. I clutched his elbow and forcefully made him face me.

“Teka nga! What the heck are you saying?” namumuno na ng inis sa boses ko.

Walang emosyon niya akong tiningnan. Ang dalawa niyang mga kamay ay nasa loob ng bulsa ng kaniyang pang-ibaba na damit.

“You heard me loud and clear. Pack your things, we are running out of time.”

Hindi ko siya sinunod at nanatiling naiiritang nakatingin lang sakaniya, nilalabanan ang kaniyang mga tingin. Ano pa ba ang kailangan niya at bakit doon niya ako patitirahin sa bahay niya? Is being a mother of his child isn't enough?

“Why would I obey you? Sino ka ba?”

His eyes turned darker and he heaved a sighed before turning his back at me and went to my closet and grab my maleta.

Ibinagsak niya ang maleta sa kama ko. Pumasok ulit siya sa closet ko at kumuha ng damit at nilagay sa maleta.

“Ano ba!” tinabig ko ang kamay niya at tinulak siya. “Stop touching my things!”

“If you're not gonna pack your things then I will do it for you.” mariing sabi niya at akmang lalapit ulit sa mga damit ko pero hinarangan ko siya.

He's making my blood boil. Ang aga-aga oa pero gusto ko nang mangalbo ng tao. Sino ba siya para mag decision sa buhay ko? He's just nothing!

“Bakit ba kailangan doon ako manirahan sa bahay mo?! I can live in my house and just visit Vanilla everyday!” I shouted.

“You're her mother! Normal lang na sa bahay ka titira kasama kami ng anak mo!” his voice thundered.

I get that. Magtataka si Vanilla kung bakit hindi ako nakatira kasama sila sa iisang bubong. But why would I live with him? Hindi nga kami kasal!

“I am not her real mother, Rhysand! Baka nakalimutan mo na iniwan ka ng nanay niya kaya sa akin mo ipinapaako ang responsibilidad bilang ina ng anak mo!!”

He run his fingers on his hair. Umigting ako kaniyang panga dahil sa sinabi ko. He closed his eyes as if he's trying to calm himself.

“We have a contract, Fleur!”

“And I can't break that contract because I already signed it?” sarkastikong tanong ko sakaniya.

“Yes!” he retorted

“You're unbelievably crazy jerk, Rhysand Velarde!” I hurl the maleta at him. His reflexes is fast that he managed to dodge it.

“Ito ba ang nangyari sayo sa loob ng limang taon? Ang mag desisyon sa buhay ng iba? Iyon ba, ha!!” galit na sigaw ko sakaniya.

He was not like this. He wasn't the Rhysand I knew before.

“You're the reason why I am like this!” I slapped him hard without even blinking.

Pagak na natawa ako at kinagat ang pang loob na pisnge.

I was hurt too! Anong akala niya? Siya lang ang nasaktan? Baka nakalimutan niya na dahil sakaniya kaya kami nag hiwalay noon!