Chapter 110

Madaling araw akong bumyahe. Wala akong cellphone na dala kaya ay nagsulat nalang ako ng letter at nilagay sa kwarto ko dahil alam ko namang uuwi si Zairon ngayon.

Bumisita muna ako sandali kila Lola bago ako dumiretso sa bahay ni Zairon rito sa Pampanga. When Serina noticed me, she immediately called my kids.

Nabigla pa ako dahil hindi man lang sila umiyak o ano pang reaksiyon na namiss nila ako. Bigla tuloy akong nalungkot. Sobra isang linggong hindi ko sila nakita pero parang wala lang sa kanila.

"Hindi niyo na ako na miss?" I frowned.

Nang tumawa at yumakap ang mga kambal sa akin, naramdaman ko ang kanilang init at saya. Hindi ko mapigilan ang pag-angat ng isang kilay-hindi makapaniwala sa kanilang reaksiyon.

"Namiss po mommy but Daddy told us that you're fine with him. Sabi niya po kasi mag gagawa daw po kayo baby sister namin mommy na kamukha po ninyo."

Nalaglag ang panga ko pero agad ring nagising at ngumiti ng pilit. "Ah, hindi kami nakagawa 'eh. Baka next time nalang."