Habang nag-uusap ang mag-ama, huminto ang sasakyan sa harap ng villa.Sa oras na ipaparada na ni Joshua ang kotse, bigla siyang may nakita—isang maliit na pigura na lumitaw mula sa mga berdeng halaman sa gilid.Isang batang babae.Nanlaki ang mata ni Joshua at agad na inapakan ang preno. Dahil sa biglaang paghinto, nagulat si Hiro sa likuran.Hindi man nakakita si Harvey, dahil sa lakas ng pagpreno, napayuko rin siya nang bahagya. Ngunit sa kabila nito, agad niyang inabot ang anak upang protektahan ito.Bumaba ang tono ng kanyang boses nang tanungin si Joshua, "Anong nangyari?"Nabigla rin si Joshua at dali-daling sumagot, "Master, may biglang lumabas na batang babae sa labas. Halos masagasaan ko siya."Kumunot ang noo ni Harvey at agad na inutusan ito, "Bumaba ka at tingnan kung okay siya.""Opo."Mabilis na bumaba si Joshua at nilapitan ang bata.Nang makita niya ito nang malapitan, napansin niyang napakaganda ng bata—parang isang porselanang manika. Pero kahit maganda, halata sa ba
Napamulagat si Vanessa sa gulat at kasabay nito, saglit siyang nag-alinlangan. Para sa isang taong nakasakit sa kanyang mommy, dapat siguro ay lumayo siya. Ngunit ang pusa ay nasa loob pa rin, at itong gwapong batang lalaki ay mukhang mabait din… Hindi niya alam kung dapat ba siyang pumasok sa bahay ng masamang tiyuhin na ito.Habang nag-aalangan siya, biglang iniabot ni Hiro ang kanyang kamay at masiglang nagsabi, "Bata, halika na! Hawakan mo ako!"Bago pa siya makapag-react, naihatid na siya ng bata sa loob ng bahay. Kasabay nito, inalalayan din ng mga bodyguard si Harvey papasok upang makapagpahinga. Wala nang magawa si Vanessa kundi tanggapin ang sitwasyon. Sa halip na pag-isipan pa ito nang husto, naisip niyang hanapin na lang ang pusa!Mabilis niyang ibinalik ang atensyon sa paghanap ng kuting. Siya at si Hiro ay nagsimulang maghanap sa buong bakuran.Habang naghahalughog, nagtanong si Hiro, "Ikaw ba ang nag-aalaga sa pusang ito?"Umiling si Vanessa at sinagot siya, "Hindi,
Narinig ni Valerie ang sinabi niya nang walang kahit anong pag-aalinlangan. Ngunit sa sumunod na saglit, tila nagyelo ang hangin sa paligid."H-ha?" Napanganga si Joshua, halatang gulat. "Maghubad? Bakit... bakit kailangan maghubad?"Lumingon sa kanya si Valerie at kalmadong sumagot, "Hindi ba halata? Para sa gamutan. Ano sa tingin mo, para maligo?" Lumipat ang tingin niya kay Joshua. "Nahanap mo na ba ang mga halamang gamot na kailangan ko?"Doon lang natauhan si Joshua at agad na tumango. "Oo! Oo, nahanap na! Nasa kahon na 'yon."Lumapit si Valerie sa kahon at binuksan ito. Nakita niyang puno ito ng mamahaling halamang gamot. Isa-isa niya itong sinuri upang matiyak na walang kulang at lahat ay nasa maayos na kondisyon. Nang matiyak niyang kumpleto at mas mataas pa sa inaasahan niya ang kalidad ng mga ito, isinara niya ang kahon at tumingin muli kay Harvey.Napangiwi siya nang makita niyang hindi pa rin nag-aalis ng damit ang lalaki. Si Joshua naman ay nakatayo lang sa gilid, tila hi
Sa isang iglap, lumipas ang sampung minuto. Sa wakas, naiturok na ang pilak na karayom para sa unang hakbang ng gamutan.Kanina pa sinasabi ni Hiro na hindi siya natatakot, pero nang makita niya ang eksaktong proseso, hindi niya naiwasang kabahan. Kita sa mukha niya ang takot, kahit pilit niya itong pinipigil.Pero kahit natatakot na siya, hindi siya umalis. Sa halip, lumapit pa siya at mahinahong nag-alala sa kanyang ama. “Daddy, kamusta ka? Masakit ba?” Ang daming karayom sa katawan ni Daddy. Kahit siya, nasasaktan sa panonood pa lang.Huminga nang dahan-dahan si Harvey, pilit na pinapakalma ang sarili. “Ayos lang…” Pero ang totoo, siya lang ang may alam kung gaano ka hindi komportable ang pakiramdam niya.Oo, kaya pa niyang tiisin, pero iba ang ganitong sakit. Ang daming karayom na tumusok sa bawat acupuncture point ng katawan niya. Hindi ito tulad ng ordinaryong sugat—ang sakit ay parang direktang nanggagaling sa mga ugat.Para bang ang bawat nerve na tinamaan ay hinahatak mu
Sa labas ng silid, kinuwenta ni Joshua ang oras at pumasok kasama si Hiro para tingnan kung tapos na at kung may kailangan pang tulong.Pero ang nadatnan nila ay isang eye-stimulating na eksena.Napatigil si Joshua, tila natulala.“Ano ‘to... yakapan na? Akala ko gamutan?”Bakit parang gumulong na lang sila bigla sa kama?At ang masaklap pa—nandoon si Hiro!‘Ay hindi, si Little Master nga pala!’ Nag-panic agad si Joshua. Kahit sa loob ng isip niya ay nagchi-chismis siya, mabilis din siyang kumilos.Agad niyang tinakpan ang mga mata ni Hiro, buhat siya, at mabilis na lumabas ng silid.“Babalik na lang kami mamaya!” Ibinulalas niyang mabilis, sabay sara ng pinto. Swabeng-swabe ang galaw, parang sanay na sanay sa ganitong sitwasyon.Sa loob ng silid, blangko ang isipan ni Valerie. Nang unti-unti siyang matauhan, bigla siyang tumayo mula sa ibabaw ni Harvey na parang spring na tumalbog.“G*go, sinamantala na naman ako ng lalaking ‘to!”Galit na galit niyang sigaw, “Harvey! May sakit ka
Pagkaalis ni Valerie mula sa institusyon, dumiretso na siya pauwi.Pagkapasok na pagkapasok pa lang niya sa bahay, agad na sinalubong siya ng natutulog kanina pang bata na ngayo’y gising na at tuwang-tuwa.“Welcome back, Mommy! Ang sipag mo po ngayong araw!” masiglang bati ng batang babae.May lambing ang boses nito habang kusa siyang tinulungan isuot ang tsinelas, tapos ay dali-daling tumakbo pabalik sa sala upang magdala ng isang basong tubig para sa kanyang ina. Tunay na maalaga’t malambing ang bata.Napangiti si Valerie at naramdaman ang init ng pagmamahal sa kanyang puso. Mahigpit niyang niyakap ang anak at hinalikan ito sa pisngi. “Ang bait-bait mo talaga, baby.”Pagkatapos nito’y tinanong niya ang anak, “Ano’ng ginawa mo ngayong araw, Vanessa? Nakalabas ka ba at nakapaglaro?”Tumango si Vanessa at ikinuwento sa ina na nagpunta siya sa labas para hanapin ang pusa.Ngunit hindi niya binanggit ang pagkikita nila ng dating asawa ng ina—ang lalaking ayaw na ayaw niyang mapalapit uli
Maagang nagising si Valerie kinabukasan. Hindi dahil ayaw niyang matulog pa, kundi dahil kailangan niyang dumalo nang maaga sa serye ng mga meeting para sa kanilang pananaliksik.Pagkababa niya mula sa kwarto matapos mag-ayos, medyo inaantok pa rin siya. Hindi pa rin tapos si Yaya Manda sa paghahanda ng almusal. Hindi na siya nagreklamo. Sa isip niya, bibili na lang siya ng makakain sa daan. Ngunit bago pa man siya makalabas, biglang tumunog ang doorbell.“Sino kaya ’yon?” tanong niya sa sarili, bahagyang nagtataka kung sino ang bibisita nang ganito kaaga.Pagbukas ng pinto, gulat siya nang bumungad sa kanya si Hiro.“Magandang umaga, maganda kong tita!”“Ha? Hiro?” napakunot ang noo ni Valerie sa gulat. “Ikaw na naman? Tumakas ka na naman ba sa bahay?”Ngunit ngumiti lang si Hiro at mabilis na umiling. “Hindi po ako tumakas ngayon. Nandito po ako para yayain ka mag-breakfast kasama namin!”Napatawa at napailing si Valerie. “Grabe ka naman, ang layo-layo pa yata ng bahay niyo...”Nang
Napatingin si Valerie sa orasan at nahihiyang nagsabi kay Harvey, “Pasensya ka na, nakalimutan ko talaga dahil sa sobrang dami ng ginagawa ko. Puwede bang simula bukas, gabi na lang natin gawin ang treatment mo? Para hindi na rin conflict sa working hours.”Medyo kumunot ang noo ni Harvey, halatang hindi siya natuwa sa pagiging hindi on time ni Valerie. Pero sa sitwasyong ito, wala siyang nagawa kundi sumang-ayon.“Hmm,” tugon niya, malamig ang tono.Pagkababa ng tawag, hindi na nag-aksaya ng oras si Valerie. Mabilis niyang inayos ang gamit at dali-daling bumalik sa bahay nina Harvey.Pagdating niya sa villa, alas otso na ng gabi. Agad siyang lumapit at pinindot ang doorbell. Si Hiro ang nagbukas ng pinto. Pagkakita sa kanya, masigla siyang sinalubong ng bata.“Pretty Tita, dumating ka na!”“Hmm, good evening,” sagot ni Valerie sabay tango. “Nasaan ang daddy mo?”Itinuro ng bata ang loob ng sala. “Nandoon po.”Napatingin si Valerie. Nakaupo si Harvey sa leather sofa, naka-lounge wear,
Sa tono ng sinabi ni Jasmine, para bang sinasabi nitong si Valerie ang walang modo at walang utang na loob noon pa man.Siyempre, malinaw kay Valerie ang ibig iparating ni Jasmine. Napangisi siya, mapait at puno ng panlilibak. “Nag-aalala ka raw sa’kin? Jasmine, naniniwala ka ba talaga sa sinasabi mo? Or are you just being disgusting, as usual?”Hindi na siya nag-abala pang magkunwaring mabait.Para sa pamilya Lozano, hindi na niya kailangang maging magalang. Lalo na kay Jasmine—na kahit kailan ay hindi niya kinilalang kapatid.Biglang sumingit si Jonah, ang ina ni Jasmine, at hindi na napigilan ang galit nang makita niyang kinontra si Jasmine. “Valerie! Anong klaseng asal 'yan? Si Jaja, nag-aalala lang sa’yo, tapos ganyan pa ang isinukli mo? Don’t forget, kung ano-ano ang ginawa mo sa kanya noon! Pinakain ka na nga ng pamilya namin ng maraming taon, pero ni kaunting pasasalamat, wala kaming narinig sa’yo! Para kang asong inalagaan pero ang ganti, kagat!”Sa puntong iyon, lumamig ang
Humarap si Harvey sa anak at mahinahong tinanong, “Bakit ka biglang tumakbo? That was rude, you know.”Hindi sumagot agad ang bata. Pinagdikit niya ang mga labi at suminghal na parang hindi sang-ayon sa sinabi ng ama. “Eh polite ba sila? Ang hilig nilang pag-usapan ’yung ibang tao na parang wala lang. ’Yung magandang tita na nakita ko sa kindergarten dati—siya ’yung dati mong asawa, ’di ba? Ang ganda-ganda niya, parang diwata! Pero ang sama ng sinasabi nila tungkol sa kanya...”Kung siya ang tatanungin, si Jasmine ang tunay na masama!Hindi agad nakapagsalita si Harvey. Tahimik siyang napaisip dahil hindi niya inasahang ganito kaapektado ang anak niya sa mga narinig.“Galit ka ba dahil do’n?” tanong ni Harvey matapos ang ilang sandali.“Syempre naman!” sagot ng bata na parang natural lang iyon.Ngunit agad ding nagdagdag si Hiro, na tila natatakot na baka mapansin ng ama na sobra ang kanyang reaksyon. “Pero hindi lang naman ’yon! Pinipilit ka pa nilang pakasalan si Jasmine. Ayoko siya
Napangiti si Jasmine, ngunit halatang pilit. Lutang ang lungkot sa mukha niya habang sinabi, “Okay lang, Harvey. Kahit anong mangyari, hindi ako magrereklamo. Basta makasama lang kita, sapat na ’yon sa akin. Kung sakali man na hindi ka gumaling, I can be your eyes…”Habang binibigkas niya ito, dama ang pagkukunwaring taos-puso. Naging emosyonal ang tono niya at halos maantig ang damdamin ng ilang matatanda sa mesa.Si Maricar, na matagal nang may pabor kay Jasmine, ay agad sumalo sa usapan at sinubukang kumbinsihin si Harvey. “Anak, si Jasmine ‘yan—isang mabuting babae na hanggang ngayon, nandyan pa rin. Hindi ka na makakahanap ng kasing bait niya.”Kung ibang lalaki lang si Harvey, siguradong natunaw na sa panliligaw ni Jasmine. Pero hindi nagbago ang ekspresyon ni Harvey—matigas at walang bahid ng pag-aalinlangan.“Ang kasal ko, ako ang magpapasya,” malamig niyang tugon. “At kailan pa naging normal na pinag-uusapan ‘yan sa harap ng pagkain?”Napakunot-noo si Jonah at hindi napigilan
Napatigil si Jasmine nang mapansing naupo na si Hiro sa kanan ni Harvey. Doon dapat siya uupo—iyon ang napagkasunduan nila ni Maricar. Ang kaliwang bahagi ni Harvey ay nakalaan kay Maricar, kaya’t sigurado siyang sa kanan siya mauupo. Plano pa naman niyang gamitin ang gabing ito para makapuntos sa pamilya ni Harvey.Ang simpleng birthday dinner para kay Don Johan ay hindi basta salo-salo lang. Ginawa itong mas intimate na pagtitipon para makausap nang masinsinan ang pamilya Alcantara tungkol sa matagal nang planong kasal ng dalawang pamilya. Ayon sa kanila, sa ganitong set-up, mahihirapan si Harvey tumanggi.Hindi inasahan ni Jasmine na may biglang papagitna—at isang bata pa ang nagharang sa plano niya. Lalong sumama ang loob niya, ngunit pinilit niyang ngumiti at nagpanggap na kalmado.“Hi Hiro, ang upuan mo ay katabi ng lola mo. Pinagawan pa kita ng special child seat,” alok niya na may pilit na lambing sa boses.Pero hindi man lang siya nilingon ng bata. “I don’t need it,” sagot ni
Hindi na nagtagal pa si Valerie sa bahay, at agad din siyang umalis bitbit ang mga cookies na ibinigay ni Hiro.Pagkaalis ng ginang, dali-daling bumalik sa kanyang kwarto si Hiro. Maingat niyang isinilid at binalot ang hibla ng buhok na nakuha niya. Pinagmasdan niya ito ng mabuti, at sa isip niya, ito na ang pagkakataon para tuluyang makumpirma kung mag-ina nga sila ni Valerie.Matagal na niyang gustong magpa-DNA test, pero ngayon lang siya nagkaroon ng pagkakataon makakuha ng sample mula kay Valerie. Sa wakas, nakuha na rin niya ang buhok ng "Tita" niya.May bahid ng pananabik sa puso ng bata. Tahimik siyang nagdasal at umaasa na sana—sana nga—ang "Tita" niya ay siya ring ina niya.Kinabukasan, habang ihinatid siya ng driver papuntang paaralan, bigla siyang
Wala pang ideya si Valerie na nagsimula nang mag-imbistiga si Harvey tungkol sa kanya. Pero kahit malaman pa niya ito, wala rin siyang pakialam.Ang totoo, ang nalaman ni Harvey ay surface-level lang—tuldok lang sa napakalawak na iceberg ng kanyang tunay na pagkatao. Sa research institute kung saan siya nagtatrabaho, iilan lang ang may alam sa kanyang tunay na identity—at lalong hindi kabilang doon si Dr. Sevilla, na, ironically, ay may parehong pagkatao rin tulad niya...Kinagabihan, matapos ang trabaho, dumiretso si Valerie sa kindergarten para sunduin si Vanessa. Agad namang sumakay ang masiglang bata sa kotse ng ina nang makita itong dumating.Hindi na nakapagpigil si Valerie, agad siyang nagtanong, "Vanessa, baby, can you tell Mommy—paano mo nakilala sina Hiro?"Kanina pa niya iniisip ito buong hapon. Curious talaga siya.Handa naman si Vanessa. Alam na niyang itatanong ito ni Mommy. Kaya maayos siyang sumagot."Nakilala ko po sila sa community. Hinanap ko si Cotton, ‘yung pusa n
"Ayoko niyan!" matigas na sabi ni Valerie.Napatigil ang sales clerk sa kinatatayuan niya, litong-lito. Sa dami ng customer na dumaan sa boutique na iyon, ngayon lang siya nakakita ng taong ayaw ng mamahaling damit at mas gusto pa ang mas mura—lalo na kung galing ito kay Mr. Alcantara!Para sa mga tulad ni Harvey, kahit milyon o sampung milyon pa ang halaga, parang barya lang 'yon. Wala lang sa kanya.Pero si Valerie, ramdam na ramdam ang pagkainis habang tinitigan si Harvey. Para bang sinadya nitong kontrahin lahat ng desisyon niya. Naiinis na talaga siya.Galit niyang sabi, "Harvey, sobra ka na ha! Ang dami mo sigurong pera kaya sinusunog mo na lang, ‘no? Kung gusto mong gumastos, mag-donate ka na lang! Hindi mo kailangang gamitin ‘yan para lang maramdaman ko presensya mo!"Huminga siya nang malalim at muling binalingan ang sales clerk. Matalim ang tono niya pero malinaw, "Yung worth around 2 thousand lang, 'yun lang ang gusto ko. Okay?"Ngunit malamig na tumugon si Harvey, "Alcanta
Narinig din ni Harvey ang sigaw ni Valerie kanina, pero hindi niya inasahan na gano'n pala ang eksenang aabutan niya paglapit.Napakunot ang noo niya. “Nasira ba ang damit mo? Anong nangyari? May na—”Hindi na siya pinatapos ni Valerie. Galit na galit itong sumagot.“Saan pa ba? Napaka-ginoo mo raw pero hinihila-hila mo ko? Paano ako makakalabas nang maayos niyan, ha? Hayop ka!”Hindi agad nakasagot si Harvey. Saglit siyang natahimik, pero maya-maya’y nagsalita siya na para bang wala siyang ginawang masama.“Eh sino ba’ng nagsabing tumakbo ka?”Bagaman matigas ang tono niya, tumalikod ito sandali, hinubad ang suot na coat, at iniabot iyon kay Valerie.“Here, isuot mo muna. Sasamahan kitang bumili ng bago. Babayaran ko.”Hindi na nagpasalamat si Valerie. Galit niyang inagaw ang coat at walang pag-aalinlangang ibinalot iyon sa baywang niya.Malaki ang coat ni Harvey kaya't sakto nitong natakpan ang punit sa palda niya. Kahit hindi bagay sa suot niyang blouse, ayos na rin kaysa mas lalon
Nang makita ni Vanessa na seryoso na ang ekspresyon ng mommy niya, hindi na siya naglakas-loob na maglihim pa. Agad niyang ipinaliwanag ang buong nangyari—mula umpisa hanggang dulo—sa mabilis pero malinaw na paraan.Habang nakikinig si Valerie, ramdam niyang halo-halo na agad ang emosyon niya.Hindi ako makapaniwala! Paano nangyari ‘to? Paano ko naipasok si Vanessa sa paaralan kung saan nag-aaral si Hiro?Para sa kanya, isa itong napakalaking coincidence—o malas.Ni hindi ko siya matakasan kahit nasa bahay, tapos ngayon pati sa eskwelahan nandito pa rin siya?!Bagama’t panic na siya sa loob, pinilit niyang manatiling kalmado sa panlabas. Hindi siya puwedeng bumigay. Lalo na at mukhang naitawid na ni Vanessa ang sitwasyon, kaya hindi na siya puwedeng pumalpak pa.Huminga siya nang malalim, saka tumingin kay Harvey at nagsalita sa pinakakalmado niyang tono, “Thank you, Mr. Alcantara, for protecting Vanessa kanina. Nandito ako para magpasalamat.”Hindi inakala ni Harvey na makikita niya