Chapter 4 Her looks

Natapos ang buong araw na hindi namin natuloy ang plano na dalhin si Ayla sa mall dahil sa nangyaring ngayon. Pinag-isipan namin ng masama ang wierdong babeng 'yon. Totoo naman kasing weirdo siya dahil nakakatakot ang dating niya at talaga nakakatakot din siyang magbanta. Parang mapapaisip ka na lang baka bukas ng umaga patay ka na at ang nakaatawa pa ron, kalalaki naming tao pero napaka duwag naman naming harapin ang babaeng 'yon.

Hindi niya kami masisisi na matakot sa kanya. Ni-hindi namin maaninag ang muka niya dahil itim na itim ang nakabalandra niyang buhok sa pagmumuka niya kulang na lang isipin kong wala siyang mukh. Nakakatakot isipin kung wala siyang muka. Nakakakilabot. Akala mo'y may tinatago siya 'e mukha lang naman niya yon. Kinahihiya niya pa.

"Hihingi ba tayo ng sorry sa kanya?" tanong ni Wendell.

Hapon na pero hindi pa rin lumabas ang babaeng yon simula matapos ang nangyari kaninang umaga. Narito kami ngayon sa court ng mansyon. Madalas na mag-ensayo.

"Anyway, I want to apologize to her for thinking that she was a bad person and can kill someone without any further reason. I thought she was a murderer, haha!" aniya saka tumingin sa taas na para bang may iniisip. "I can't imagine she really likes those kinds of creepy things, hahaha." dagdag ni Wendell na natatawa at napapailing pa.

"Really? Hindi mo pa ma-imagine?," natatawang tanong ni Leonaire. "Itsura pa lang niyang yon ay hindi na nakakapagtaka na gusto niya ang mga ganoong uri ng bagay na nakakatakot 'no! Hindi na rin ako magtataka kung ang mga pinapanood niya sa t.v ay mga nakakadiri na kita ang lamang loob at nakakatakot na mga multo at halimaw 'no. My goodness!" dagdag pa habang inilalahad ang mga palad niya sa 'min habang nagsasalita.

May punto si Leonaire!

"Tyaka tayo?... hihingi ng sorry sa kanya?... haha, ayos ka lang?" sunod-sunod kong tanong kay Wendell dahil hindi ako makapaniwala na kami pa ang hihingi ng tawad. "Kasalanan niya kung bakit tayo natatakot sa kanya 'no! Unang tungtong pa lang niya dito 'e pinakitaan na agad tayo ng nakakatakot at nakakakilabot niyang awra! Dagdag mo pa ang mga pinagsasabi niya!" banat na banat na sabi ko.

Saktong dating ni Shawn at Kael ay kinuha ko agad ang hawak nilang inumin. Nauhaw ako sa laro namin. Kamuntikan pa kong maaksidente dahil muntikan pa'ng masiko ni Wendell ang kanang mata ko nang tangkain kong kunin ang bola sa kanya dahil akala ko lilikod siya sa 'kin. Yun pala ay isho-shoot na niya. Hindi na ko nasanay sa fake moves niyang 'yon dahil nawawala lagi sa isip ko.

Magaling na player ng basketball si Wendell pero sa paningin ng iba ako raw ang magaling. Gumagaling lang ako kapag kasama siya, perpektong kombinasyon ba. Minsan nga napapaisip ako kung may problema ba 'to sa buhay kasi inaraw-araw na ang pagiging positibo. Nasa kanya na lahat nang magandang katangian at kilala pa sa campus. Isa siyang president ng buong year level pero kahit na maraming lamang siya sa 'kin mas hinahabol habol pa rin ako ng mga babae sa campus. Nagsasabi ako nang totoo.

"Anong nangyayari sayo, Lordan? Ang ingay mo d'yan? Na-realize mo na ba na may crush ka na sa pamangkin ni auntie Madeline?" sunod-sunod na tanong ni Shawn saka tumawa.

Napakunot ako ng noo at tumingin sa malayo. "Pinagsasabi mo d'yan?!"

"Lakas ng loob mo kanina! Hahaha! Nagawa niyang hawakan si Ayla ng malapitan! Kapag talaga si Lordan tinamaan ng inis talagang magda-direct to the point na lang. Grabe hindi 'man lang natamaan ng takot, hahaha!" natatawa pang sinasalaysay ni Kael na ikinatawa nila.

"Hahaha! Hindi na ako magtataka Lordan na baka pagdating ng araw ay direct to the point mo na rin sabihin kay Ayla na gusto mo siya, hahaha!" pang-aasar ni Shawn sa akin kaya sinamaan ko siya ng tingin saka binato ko siya nang bola. "My face!" reklamo niya.

"My face mo mukha mo. 'Di nga tumama sayo ang bola. Tigil-tigilan mo nga ko, Shawn."

Patuloy lang siya sa pangisi.

"Alis muna ko, balik ako mamaya."

"Aalis ka agad, kakarating lang namin."

"Mukang hindi titigil ang isang 'yan." pagtukoy ko kay Shawn na nakangisi pa rin. Umalis na ako at iniwan sila.

Tss, kami pa ang tinakot niya na huwag pumasok sa kwarto niya. Tss! Por que ka-dugo niyan si Auntie ay magkikilos siya na akala mo'y batas! At ano ka niya? Baka kung ano ang magawa niya sa 'min? Nakakatakot na nga napakaweirdo pa. Napapailing na lang ako habang binabalikan ko sa alala ko ang nangyari kanina. 

Naisipan kong pumunta sa bar room para uminom kahit na alam kong first time ko lang naman gagawin 'to sa buong buhay ko. Parang natripan ko lang. Base sa nakikita kong reaksyon ni Leonaire kapag umiinom siya nangiwi lang siya kaya sa tingin ko hindi naman pangit ang lasa. Nang makarating na ko sa bar room, pumunta na ako sa isang room na pinaglalagyan ng wine at alcoholic drinks. Iniwan kong bukas ang pinto. Basta na lang akong humablot ng babasaging bote dahil wala naman akong alam kung ano ang dapat kong kunin. Pare-parehas lang naman 'tong inumin.

'Goût de Diamants', pangalan na nakalagay sa bote.

"Ang ganda naman ng diamond na 'to." pagtukoy ko sa design na nasa bote. Habang hinahaplos ng hinlalaki ko ang hugis diamante sa bote.

Habang binabasa pa ang ibang mga nakasulat sa bote, naramdaman kong may mabilis na kung anong dumaan sa labas ng pintuan. Napakunot ako ng noo dahil sa pagtataka. Guni-guni ko lang ba 'yon?

Naisipan ko nang lumabas saka isinara dahan-dahan ang pinto. "Wendell? Kael?" pagtawag ko sa pangalan ng dalawa. "Hindi 'to ang panahon para manakot ha."

Ilang segundo ang nakalipas ay napakunot ako noo. Imposibleng narito agad sila. Inikot ko ang paningin ko sa kubuoan ng bar pero walang tao kahit isa. Dumapo sa isip kong baka ang pamangkin ni auntie ang dumaang 'yon.

"Ayla Dawson, h'wag mo kong simulan. Kung bumabawi ka dahil pinasok namin ang kwarto mo, magtigil ka na dahil hindi na kami kailan 'man papasok 'don," panimula ko na may pagkairita sa boses ko. "Tss, walang mag-iinterest na pumasok don." seryoso pa'ng sinasabi ko habang nasa imahinasyon ko ang nakakatakot na kwarto niya. Bahagya akong tumalikod sa front bar.

"Nahihibang ka na." nagitla ako nang marinig ko bigla ang boses na nagmula sa bandang likuran ko. Muntik ko pa'ng mabagsak ang boteng hawak ko.

Hinarap ko siya at muli na naman akong nagitla. Nasa madilim na parte siya ng silid na ito. Para siyang multo doon. 

"Dumaan lang naman ako kung anu-ano na ang pinagsasabi mo d'yan." Nasa loob siya ng under bar. Ilang pulgada ang layo niya sa akin pero rinig na rinig ko ang sinasabi niya. 

Ibinababa ko sa lamesa na malapit sa 'kin ang boteng hawak ko saka lumapit ng kaunti papunta sa kanya. Tumindig ako ng matikas bago magsalita. "Hindi ako natatakot sayo."

Tumungo siya saka umiling-iling. Hindi ko siya naiintindihan kung bakit niya ginagawa 'yon. Nagsimula siyang lumapit sa akin. "Wala namang tumatakot sayo—"

"H-Hoy... t-teka..." natatarantang pagpigil ko sa kanya habang nakatapat sa kanya ang kamay ko. Napunta ang tingin ko sa hawak niyang nasinagaw ng liwanag. "Ano't b-bakit ka may h-hawak n-n-niyan?!" 

Bumaling ang ulo niya sa hawak niya saka binalik ang paling sa akin ng ulo niya. Naiinis ako dahil hindi ko makita ang pagmumuka niya. Simula nang tumapak siya sa mansyon na 'to, hindi na naalis ang nakaharang niyang buhok kaya hindi namin makita ang itsura ng muka niya.

"Napap-praning ka na naman, lalake. Ice pick lang 'to. Napakagandang bagay 'di ba?" natatawa pa siya habang sinasabi 'yon. Parang kuminang ang matalas na ice pick na hawak niya habang pinaglalaruan niya ito sa kanang kamay niya. "Sa tingin mo itatarak ko 'to sayo?"

Napalunok ako ng matindi nang itanong niya 'yon. Nakakainis! Kung anu-anong nakakatakot na tanong ang lumalabas sa bibig niya! Ramdam ko ang mabilis na kabog ng puso ko. Ano ba, Lordan?! Na'saan na ang tapang mo na gunggong ka?!

"A-Ano ba'ng sinasabi mo d'yan?!"

Tulong, guys!

Muli ko na naman narinig ang tunog sa tuwing ngingiti siya. "Hindi ako murderer." wika niya habang nagbabalak nang talikuran ako. Nawala bigla ang kaba ko nang sabihin niya 'yon. Nagsimula siyang lumabas at inilapag niya ang hawak niya ice pick sa nadaanan niyang table. 

"Teka!" tumigil siya nang pigilan ko siya.

Hindi siya humarap sa 'kin, nanatiling nakatalikod lang siya.

"What's happening here?" nabaling ang tingin ko kay Wendell habang kasunuran na niya ang iba sa likod niya. Nakatingin sila sa aming dalawa. Nasa tapat ng pintuan ang apat at kaharapan na nila si Ayla. Malayo ang agwat nila kay Ayla.

"Nag-uusap lang kami," sagot ko kay Wendell. Narinig ko uli ang pagtunog ng pangiti ni Ayla. "Anong ngini-ngiti mo d'yan?"

"Hmm. Wala naman... sabihin mo na ang gusto mong sabihin." kalmadong sagot niya.

"Tss... Bakit ba laging nakabalandra 'yang mahabang hibla ng buhok mo sa mukha mo?" tanong ko sa kanya. "Simula noong pagpunta mo dito ni-hindi namin nakita ang mukha mo."

Napansin ko bigla na mas yumuko pa siya lalo.

"Oo nga 'no. Ngayon ko lang napansin." ani ni Shawn na nakapamewang na.

"Wala ka na kayo 'ron," agad na sagot niya. "H'wag niyo na ko pakilaman. Isipin niyo na lang na hindi niyo ako kasama dito. Mas gugustuhin ko pa 'yon." mahinang dagdag pa niya

Natawa ako ng mahina. " 'Yan ang malabong mangyari. Kapansin-pansin ka sa mansyong 'to. Kahit gaano kalaki ang space na meron dito ay makikita ka namin kaya sa tingin mo mangyayari 'yang sinasabi mo?" naiinis na tono sa tanong ko.

"Lordan, h'wag kang magpadalos-dalos sa mga salita mo." dinig kong sabi ni Wendell.

Kapansin-pansin ang paghinga niya ng malalim. Para ba'ng ang hirap-hirap ng tanong ko sa kanya.

"Akala mo ba hindi kita napansing dumaan sa kwarto ko?" panimulang tanong ko muli.

"Ipinagpapalagay mo 'bang ikaw ang rason kung bakit ako napadaan sa kwarto mo?" agad niyang bato sa sinabi ko. "Pwede mo naman akong hindi pansinin pero ginawa mo pa rin."

"Ayiee—what?!" paninimulang pang-aasar ni Shawn pero siniko siya ng mahina ni Wendell.

Napakunot ako ng noo. Anong pinagsasabi nito? "Pinagpapalagay mo ba na may gusto ako sayo?"

"Nasasayo kung 'yan ang iniisip mo."

Pekeng tawa lang ang nailabas ko dahil hindi ko alam ang isasagot ko o dapat ba'ng may sabihin ako. Para namang may interest akong magkagusto sa tao.

"Dumadaan ako sa kwarto mo dahil malapit 'yon sa stairway. Mag-isip ka nga."

Gusto kong magpakain sa lupa matapos kong marinig ang sagot niya.

"Ikaw pala ang assuming dito, Lordan!" Natawa si Leonaire at Shawn sa sinabi ni Kael.

"Tumigil nga kayo sa pant-trip niyo sa 'kin!"

Muli kong binalikan ng tingin ang nakatalikod na si Ayla. Nilapitan ko siya kaya ngayon ay nasa likod na niya ako at malapit sa kanya.

"Anong gagawin mo?!" rinig ko sa nangangambang tanong ni Wendell. 

Napaharap agad sa akin si Ayla matapos itanong ni Wendell 'yon. Dahil sa biglaang pagharap niyang 'yon, sumilay ang ilang bahagi ng mukha niya. Napakabilis kaya kaya hindi ko agad masyadong napansin. Naging dahilan ito upang mas lalong lumakas ang loob ko na gawin ang nais ko sa kanya.

Mahilig akong mag-ipit ng buhok malapit sa noo ko kapag naglalaro ako ng basketball. Inalis ko ang lastikong nasa ulo dahilan para manladlad ang buhok ko sa noo ko. Napaatras siya nang ipasok ko sa hintuturo at hinlalaki ko ang lastikong hawak ko.  

"A-Anong gagawin mo?!" napa-atras ulit siya habang itinanong 'yon. "L-Lumayo ka!" pasigaw na sabi niya habang nakatingin sa lastikong nasa daliri ko.

Mas lalo akong napangisi. "Mabilis lang 'to!" kumaripas na siya agad ng takbo palabas. "Harangan niyo siya Leonaire, Shawn!"

Nakita ko ang pag-iling ni Leonaire. "Dumali na naman ang pagiging immature niya." ani Leonaire pero sinunod niya pa rin ang sinabi ko.

Puwersahan niyang itinulak ang dalawa dahilan para mapaatras sila at kamuntikan nilang ikatumba. Mabilis akong lumapit sa kanila. Nang makalapit ay naisahan sila ni Ayla.

"Hindi kasi tumulong si Kael!"

"Ang creepy niya 'no!"

"Kahinaan mo palang makita ng iba ang muka mo." wika ko habang kumakaripas na din ako ng takbo sa labas. Naramdaman kong mabilis na sumusunod ang apat sa kin. 

Napatakbo rin sila dahil sa bilis ko. Malalaki ako humakbang kapag tumatakbo kaya hindi malabong hindi ko siya maabutan. Napatigil siya nang dulo na ang napuntahan niya at tanging kusina na lang ang malapit sa kanya. Dumiretso pa rin siya sa malaking kusina.

Binuksan niya ang malaking cabinet na nasa taas ngunit nabigo siya kung anong mayroon doon. "D'yan ka lang! H'wag kang lalapit!" 

"H'wag mo na ako pagudin pa, Ayla Dawson. Titingnan ko lang naman ang muka mo 'e!"

Mabilis kong tinalon ang lababong nasa pagitan namin dahilan para ikagitla niya. Hindi ko nakitang nagulat ang mukha niya pero ang pagkagulat ng katawan niya ay nasaksihan ko. Nakangisi na ako sa harap niya habang nakaangat ang ulo niya na sa tingin ko ay nakatingin siya sa kamay ko.

"D'yan ka lang!" panimulang banta niya habang ako naman ay tatawa-tawa pa. Hindi ko siya sinunonod sa halip sinimulan na ang plano ko sa kanya.

Nagsimula na siyang magsisigaw-sigaw. Pinapanood lang ako nang apat sa likuran.

"AHHHHH!!!" dahil sa likot ng kamay niya ay nahagip niya ang bukas na maliit na supot na nasa bukas na cabinet dahilan para bumudbod ang laman nito sa amin.

Amoy harina!