วันนี้แฮอันทำหน้าแทนซองแทฮยอง แทนลูกชายคนรองของบ้านนี้ที่ยังติดภารกิจอยู่ในกรมทหาร โดยที่อีแฮอันถ่ายรูปกับแขกภายในงานๆ รวมทั้งถ่ายกับหญิงสาวที่ถูกชวนมาด้วย หญิงสาวแต่งตัวสบายๆมาร่วมงาน แม่ของชายหนุ่มบอกทำตัวตามสบายๆนะลูกๆ ถึงเวลาถ่ายรูป...หญิงสาวก็ถ่ายรูปกับเจ้าบ่าวเจ้าสาวและครอบครัวของชายหนุ่มในรอบแรก และรอบที่สองกับรอบครัวชายหนุ่มพร้อมกับเพื่อนสไตลิสต์ของเธอที่เธอพามาด้วย เธอนำของมาร่วมยินดีด้วย ภายในงานมีคนสนใจเธอมากมายๆ ซึ่งยากนักที่เธอจะออกมาร่วมงานแบบนี้ เช่น งานแต่งงาน หญิงสาวและเพื่อนๆของเธออยู่จนจบงานจนแขกในงานเริ่มทยอยกลับกันไปหมดหญิงสาวจะช่วยจับโน่นนี่แต่คนอบครัวของชายหนุ่มไม่ให้หญิงสาวทำอะไรเลย แต่หญิงสาวก็หาโอกาสช่วยเสมอๆ แต่แม่ของชายหนุ่ม
"ไม่ต้องทำหรอกลูก"
"ไม่เป็นไรค่ะ หนูอยากช่วยๆ"
"พวกเราอยากช่วยค่ะ" เพื่อนสไตลิสต์ของหญิงสาวกล่าว
"งั้นแม่ไม่ห้ามแล้วกันนะ แต่อย่าทำอะไรเกินตัว แม่เกรงใจ" เสร็จจากงานแต่งงาน ครอบครัวของชายหนุ่มได้จัดงาน อาฟเตอร์ปาร์ตี้โดยที่เชิญแค่คนสนิทเท่านั้น รวมทั้งหญิงสาวและเพื่อนๆด้วย
สามวันต่อมา
ผู้จัดการส่วนตัวของชายหนุ่มไปที่กรมทหารเพื่อที่จะมาฟังคำตอบของชายหนุ่มว่าจะรับเล่นซีรีย์มั้ย
"ว่าไงตกลงรับหรือไม่รับ อ่านบทแล้วเป็นยังไง ชอบมั้ย "
"บทดีมากครับ ตกลงผมรับครับ"
"รับเพราะบทบาทหรือรับเพราะนางเอกที่จะเล่นด้วย"
"อย่าแซวผมแบบนี้สิฮะๆ"
"เอ่อๆ ฉันมีเรื่องจะบอก ซงเฮโคย ไปงานแต่งพี่ชายนายด้วยล่ะ"
"จริงเหรอครับ ผมพลาดซะแล้ว และเธอเป็นยังไงครับ ครอบครัวผมดูชอบเธอมั้ย"
“แม่ของนายดูจะปลื้มเธอมากอยู่” ซองแทฮยองได้แต่ยืนยิ้มด้วยความปลื้มใจ
"ฉันไปนะ เจอกันวันออกจากกรม"
26/05/2015 วันปลดประจำการทหาร
วันนี้เป็นวันปลดประจำการทหารและเป็นวันออกจากกรมวันแรก ในช่วงเช้านี้จะเป็นพิธีปลดประจำการทหาร เวลาตอน 8 โมงเช้า ก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินทางออกจากหน่วยเพื่อที่จะพบปะแฟนคลับของเขา วันนี้ครอบครัวของชายหนุ่มและผู้จัดการที่เปรียบเสมือนคนในครอบครัวคนหนึ่งของชายหนุ่มก็มารับด้วย ชายหนุ่มออกมาพบแฟนๆของเขาที่มาต้อนรับเป็นจำนวนมากท่ามกลางเสียงเชียร์ที่เป็นชื่อของชายหนุ่ม มีสื่อมวลชนหลายสำนักเพื่อที่จะสัมภาษณ์ชายหนุ่ม นักข่าวสำนักหนึ่งได้ถามชายหนุ่มว่า
“คุณซองแทฮยอง คุณมีแพลนที่จะรับงานในหลังออกจากกรมมั้ยครับๆ”
“ผมก็มีดูๆไว้บางครับๆ มันมีหลายเรื่องที่ส่งมาให้ผมอ่านตอนที่ผมยังอยู่ในกรมครับ” ชายหนุ่มกล่าวออกไป นักข่าวอีกสำนักหนึ่งถามชายหนุ่มเกี่ยวกับกำลังใจที่สำคัญสำหรับเขาในการรับใช้ชาติตลอดสองปีที่ผ่านมา
“เบสบอลครับเบสบอล ผมสนุกเมื่อได้ชมเบสบอลครับ ฮันฮวาคือหนึ่งกำลังที่สำคัญของผมครับ”
“แสดงว่าคุณซองแทฮยองมีกำลังใจที่สำคัญมากกว่าสองสิ่งใช่มั้ยครับ”
“ครับสองสามสิ่งครับที่เป็นเหมือนกำลังใจของผม กำลังใจที่สองของผม คือ ครอบครัวและเพื่อนๆของผม”
“แล้วกำลังใจที่สามล่ะครับ” นักข่าวอีกสำนักหนึ่งได้ถามชายหนุ่มไป
“ผมบอกไม่ได้ครับๆ” ชายหนุ่มตอบนักข่าวไปแบบยิ้ม ซึ่งชายหนุ่มไม่รู้เลยว่ามีหญิงสาวคนหนึ่งแบบมองเขาอยู่ นักข่าวสำนักเดิมถามอีกว่าระหว่างเกิร์ลกรุ๊ปกับแฮอันคุณใครเป็นกำลังใจให้กับคุณมากกว่ากัน
“แน่นอนครับ ผมว่าแฮอันมากกว่าครับ เพราะแฮอันเขาเป็นเพื่อนสนิทของผมครับ” ชายหนุ่มกล่าวเสริมอีก
“ผมคิดถึงผู้จัดการ ทีมงาน ครอบครัว เพื่อนๆ แฮอันและคนสำคัญของผม” ชายหนุ่มกล่าวให้สัมภาษณ์เสร็จ นักข่าวก้ได้ขอถ่ายรูปของเขา หลังจากนั้นชายหนุ่มได้เดินทางกลับไปพักผ่อนที่บ้านของเขากับครอบครัว และเพื่อนๆ ที่ไม่ได้เจอกันมานาน
หญิงสาวคนหนึ่งที่ยืนแอบมองดูชายหนุ่มอยู่ข้างรถโดยที่ไม่ค่อยมีคนสังเกตนั้นมากับผู้หญิงอีกหนึ่งคน ชื่อ “ซอง ซอนมิน” ที่มาเป็นเพื่อนหญิงสาว
“พี่คะ พี่ยืนดู อะไรอยู่ตั้งนานสองสองนานค่ะ”
“เปล่าจ๊ะ ว่าแต่เราน่ะ ไม่ไปไหนเหรอ มาอยู่แต่กับพี่“ หญิงสาวถามน้องสาวเธอ
“ไม่มีค่ะ ว่าแต่งานเลี้ยงคืนนี้ เค้าขอไปด้วยนะ”
“ไปสิ ว่าแต่จะไปทำไม”
“ไปเป็นเพื่อนของพี่เฉยๆค่ะ”
“งั้นก็ดีเลย เราขับรถให้พี่ด้วยแล้วกันนะ” น้องสาวยิ้มแล้วก้หัวเราะด้วยความชอบใจ ในคืนของวันเดียวกัน
ทางทีมงานและผู้ที่สนับสนุนซีรียเรื่องที่ชายหนุ่มตกลงจะแสดงนำ ได้นัดเลี้ยงสังสรรค์ขึ้นเพื่อที่จำความรู้จักกับนักแสดง เป็นการพูดคุยและสร้างความสัมพันธ์ที่ดีในการร่วมงาน ชายหนุ่มเดินทางมากับผู้จัดการส่วนตัวของเขาหลังจากที่ชายหนุ่มเช้ามาทักทาย ผู้กำกับ คนเขียนบทและทีมงาน นักแสดงคนอื่น ๆ หลังจากนั้น นางเอกของงานขอได้เดินทางมาถึงพร้อมกับผู้จัดการส่วนตัว สไตลิสคู่ใจ และหญิงสาวที่ดูแก่นแก้วเดินตามหลัง ซองซอนซา เดินมาทักทายผู้กำกับ คนเขียนบท ทีมงานทุกคน และนักแสดงทุกคนอย่างเป็นกันเอง และได้หันหลังกลับไปบอกทั้งสามคนคนที่ตามมาด้วย ให้หาที่นั่งกันก่อน ในตอนนั้นชายหนุ่มที่นั่งอยู่กับผู้จัดการส่วนตัวของเขา ได้กล่าวทักทายเธอ
"สวัสดีครับรุ่นพี่ เจอกันอีกแล้วนะครับ " ผู้จัดการของชายหนุ่มหันมองแล้วยิ้มอ่อนๆ
"สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้ร่วมงานกันนะคะ"
"เอ่อ รุ่นพี่เชิญนั่งครับ " หญิงสาวชั่งใจอยู่สักครู่ก่อนที่จะนั่งลง ผู้กำกับกับผู้เขียนบทก็คุยเรื่องราวคร่าวๆของซีรียเรื่องนี้ก่อนที่จะให้นักแสดงได้ทำความรู้จักกันให้มากกว่านี้
ซองแทฮยองกับนางเอกของเขา ได้ทำความรู้จักกันมาในระยะหนึ่งแล้ว รู้จักโดยพ่อสื่ออย่างลีโอซอง สำหรับงานเลี้ยงคืนนี้ ทางผู้สนับสนุนได้จัดขึ้นเพื่อกระชับความสัมพันธ์ของนักแสดง ชายหนุ่มได้ไปทำความรู้จักกับนักแสดง สตาร์ฟทีมงานต่าง ๆมากมาย เช่นเดี่ยวกับหญิงสาวที่ไปทักทายทุกคนเช่นกัน ก่อนที่จะกลับมานั่งที่โต๊ะกับเพื่อนและน้องสาว สไตลิต์คนสนิทถามหญิงสาว “ทำไมไม่ไปนั่งทางโน่นล่ะ มานั่งที่นี่ทำไม” สไตลิสต์ที่เปรียบเหมือนคนในครอบครัวนั้นถามออกไป
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ”
“ถ้าไม่มีก็ไปนั่งคุยงานเถอะๆ”ผู้จัดการส่วนตัวของหญิงสาวพูดขึ้น
“จะนั่งอยู่กันได้หรือคะ” หญิงสาวถามกลับ
“นั่งได้สิค่ะ คนเยอะแยะค่ะพี่ ไปคุยงานเถอะ”
ในเวลาเดียวกันทางฝั่งของชายหนุ่ม คนในงานเริ่มที่จะตามหาหญิงสาว
“ซองซอนซาหายไปไหนค่ะ มีใครเห็นบ้าง” คนเขียนบทของซีรียเรื่องนี้ถามออกไปเมื่อไม่เห็นหญิงสาวนั้นเลยถามออกๆไป
“ผมก็ไม่เห็นเหมือนกันนะครับ ทุกคนเห็นคุณคโยมั้ย” ผ็กำกับซีรียเอ่ยก่อนที่จะหันไปถามทุกคนที่อยู่ในงานเลี้ยง ทุกคนกลับส่ายหน้า ผิดกับผู้จัดการของขายหนุ่มนั้นได้สะกิดให้ชายหนุ่มดูทางด้านที่หญิงสาวอยู่ ชายหนุ่มหันไปทางที่ผู้จัดการส่วนตัวชี้ให้เขาดู ก่อนที่ชายหนุ่มจะเอ่ยออกไป
“ผมว่าผมเจอนางฟ้าของงานที่ทุกคนตามหาแล้วครับ” พูดออกไปพร้อมกับยิ้ม ทุกคนหันมามองชายหนุ่ม
“เดี่ยวผมไปตามให้นะครับ” พูดจบพร้อมเดินไปทางหญิงสาว ในมือชายหนุ่มนั้นมีแก้วไวน์สองใบ ทางด้านหญิงสาว คนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะกับหญิงสาวนั้นเห็นชายหนุ่มเดินเขามา แต่ซองซอนซาไม่เห็นเพราะนั่งหันหลัง ซอง ซูมินเห็นชายหนุ่มก็พูดไป
“ ฮ่อล มีคนมาตามแล้ว โน่นๆ” พร้อมชี้ไปทางชายหนุ่ม แล้วหญิงสาวหันไปทางที่ชี้“รุ่นพี่ครับ ทุกคนถามหารุ่นพี่แล้วครับ”“ไปสิทุกคนเขาถามหาเธอกันใหญ่แล้ว” ผู้จัดการส่วนตัวของเธอกล่าวหญิงสาวลุกขึ้นพร้อมที่จะเดินไป ชายหนุ่มยื่นแก้วไวน์ให้เธอก่อนหญิงสาวจะเดินเข้าไปงานก็หันกลับมาบอกคนที่โต๊ะ“ถ้าอยากจะกลับก็ให้ซอนมินไปเรียกฉันนะคะ”“โอเค๊” ซองซอนมินรับปากเสียงสูงพร้อมทำท่า แล้วหญิงสาวก็เดินกลับเข้าไปในงาน“ขอโทษนะคะ ที่หายไปไม่ได้บอกทุกคน”“ไม่เป็นไรคับ”“งั้นเรามาถ่ายรูปกันเถอะค่ะ” ทุกคนต่างพากันถ่ายรูปรวมกันเสร็จและนั้นฉลองกันต่อนิด ชายหนุ่มกับหญิงสาวมานั่งที่โต๊ะเดิม และขอหญิงสาวถ่ายรูปคู่รูปแรกของเธอกับเขา ภาพนี้ถูกถ่ายโดยผู้จัดการส่วนตัวของชายหนุ่ม ภาพนี้เขาได้เก็บไว้ในมือถือส่วนตัวของเขาโดยที่ไม่อยากจะให้ใครดูรูปภาพนี้ ถ่ายรูปเสร็จก็นั่งคุยกันไปเรื่อย ๆ จน ผู้จัดการส่วนตัวของเขา รู้สึกว่าตัวเองเป็นส่วนเกินของคนทั้งสองจึงเดินออกมา เพื่อไปของนั่งร่วมโต๊ะกับเพื่อนของหญิงสาว“ขอโทษนะครับ ผมขอนั่งด้วยคนสิครับ” ทุกคนที่นั่งอยู่ก่อนมองหน้ากันก่อนที่จะยิ้มออกไป มีสพัค“เชิญนั่งสิค่ะ” ผู้จัดการ
ณ สนามกอล์ฟ จังหวัดกยองกิ ในประเทศเกาหลีเช้าวันใหม่ของเดือนมิถุนายนถัดมา หลังจากงานเลี้ยงสังสรรค์แล้วๆ ชายหนุ่มและผองเพื่อนได้นัดกันว่าจะไปพักผ่อนที่ประเทศไทย ก่อนที่ชายหนุ่มจะมาที่ประเทศไทยนั้น ซองแทฮยองกับลีโอซองและผองเพื่อน ได้พากันแวะมาหาเพื่อนอีกหนึ่งคนอย่างพ่อยีราฟสุดหล่อของเราที่กองถ่ายเรียลลิตี้ อย่างรายการรันนิ่งแมน รายการรันนิ่งแมนดำเนินการถ่ายทำไปอย่างปกติ ชายหนุ่มกับเฮียลีแอบแฮอันอยู่ข้างหน้ารถตรงหลังทีมงานโดยที่พยายามไม่ใช้แฮอันและคนที่กำลังดำเนินรายการเห็น เพราะจะมาทำเซอรไพรส์ ให้กับเพื่อนของชายหนุ่มที่ว่าจะไปเที่ยวเมืองไทยกัน ในส่วนของรายการในวันนี้ เป็นตรีมคู่รัก โดยที่จะมีคู่รัก (จริงและหลอก) ของแต่ละคนจะอยู่ในกล่องและทำการจับคู่ คู่แรกที่เป็นผู้หญิง คือซงจีฮโย คู่ที่สองภรรยาคนสวยของฮาฮ่าชิ คู่ที่สามนี่คู่ชายชาย หลังจากที่จับคู่ที่สามไปแล้วนั้น เสียงเชียร์ของคู่ที่สี่ก็มา คู่ของจีซอกจินคู่กับอีแฮอันหลังจากที่ได้คู่แล้ว คนที่อยู่ในกล่องทั้งสองคนคนที่เป็นคู่รักกันจริงก็ปรากฏตัว ในรายการก็แนะนำตัวกันเป็นคู่ ๆว่าใครคู่กับใคร ทั้งสามคนที่แอบมานั้นมีคนกำลังจองมองพวกเขาอยู่
“สวัสดีครับ ผมซองแทฮยองนะครับ เราไม่ได้พบกันนานแล้ว รายการนี้เหมือนเป็นบ้านหลังที่สองของผมเลยครับ ไม่ได้เจอทีมงานและอีกหลายๆคน ที่ผมมาในวันนี้ผมอยากจะมาทักทายทุกคนครับ แล้วครั้งหน้าผมจะมากับพี่โอซองครับ เพราะเขาว่างงานอะนะ” โอซองถึงกับขำเมื่อชายหนุ่มพูดไป“เราต้องเชิญลีโอซองมาที่รายการให้ได้เลย”“ถ้าเขาไม่มาก็ลักพาตัวมาได้เลย” ชายหนุ่มบอก“ผมรู้รหัสบ้านพี่เขาครับ” แฮอันพูดตามหลัง พิธีกรกล่าว คราวนี้ให้โอซองพูดบ้าง“สวัสดีครับ ยินดีที่ได้พบทุกคนนะครับ” มีเสียงของฮาฮ่าชิ“นี่มันเทวดาชัดๆ”“ผมจะมาที่เอสบีเอสบ้างในช่วงที่ผมมีถ่ายซีรีย์ แต่ผมไม่เคยได้ออกรายการวาไรตี้เลยครับ ต้องขอบคุณแทฮยองกับแฮอันผมดีใจมากเลยครับที่ผมได้มาในวันนี้”ลีโอซองกล่าว จงกุกก็แซวโอซอง“ถึงแม้ว่าตารางงานจะรัดตัวผมจะพาเขามาถ้าเราเชิญซองแทฮยองมาด้วย ถ้าเขามาผมจะทำให้เขาเป็นลมใน 3 วิ เลย”“งั้นผมจะเรียกตำตรวจเลยล่ะกันครับ” ลีโอซองตอนนี้ก็ถึงคราวของยูเยจีกล่าวขอบคุณบ้างแล้วแต่พิธีกรรายการก็แซวกระเป๋าที่เขาเอามาด้วย เป็นกระเป๋าใบสีชมพูๆเหมาะกันมากเลยนะ55555แฮอันเลยถามว่าในกระเป๋านั้นมีอะไรเหรอ“กาแฟกับขนม เวลาไปไหนมาไ
สามวันต่อมาหลังจากการพักผ่อน มิถุนายน 2015 ที่ KBSวันนี้เป็นวันที่นักแสดงทุกคนนัดอ่านบทซีรีย นักแสดงหลายคนที่ร่วมในโปรเจคนี้ก็ได้เดินทางมาที่ตึก KBS นักแสดงหนุ่มอย่างซองแทฮยองได้เดินทางมาที่ตึกพร้อมกับบทที่อยู่ในมือการแต่งตัวของชายหนุ่มนั้น ชายหนุ่มใส่หมวกเก็ปเอาปากหมวกไว้ด้านหลัง ใส่เสื้อแขนยาวสีขาว กางแกงสแลกดำ เดินทางมาต่างเป็นที่สนใจของนักข่าวเพราะโปรเจกนี้เป็นโปรเจกแรกที่ชายหนุ่มตกลงรับหลังจากที่ออกจากกรมมาเพียงไม่กี่วัน ชายหนุ่มเดินทางเข้าไปในตึกตรงห้องที่จัดไว้สำหรับนักแสดงไว้ทำการอ่านบทกัน พอชายหนุ่มเดินเข้าไปในตึกและเข้าห้องไปแล้วนั้นรถยนต์สุดหรู Hyundai Ioniq สีบอล ตัวใหม่ล่าสุด ขับมาจอดที่ด้านตึกหญิงสาวที่หลายคนรอคอยก็เดินลงจากรถมาพร้อมกับผู้จักการส่วนตัว นักข่าวหลายคนก็ได้รัวชัดเตอร์ไปที่หญิงสาว ก่อนที่หญิงสาวจะเดินออกไป ซูมินได้เรียกหญิงสาวไว้ๆ“ พี่ค่ะ อ่านบทเสร็จโทรหาซองนะคะ เดี๋ยวซองมารับค่ะ” ซูมินเตรียมตัวที่จะขับรถออกไป แต่หญิงสาวเรียกดักไว้ก่อน“เดี๋ยวสิ แล้วจะไปไหน ไม่เข้าไปด้วยกันหรอ” หญิงสาวถามน้องสาวของเธอกลับ“ไม่เอาอะ ไม่เข้าไปหรอก ซองไม่ได้มีส่วนได้ส่วนเสีย
“ฮี้วววววววว” ทุกคนให้ห้องพร้อมใจกันมาก อ่านเสร็จจนหมดแล้ว ผู้กำกับก็นัดวันถ่ายอีกทีในเดือน กรกฎาคม และขอให้ทุกคนเดินทางกลับกันดี ๆ ทุกทันต่างพากันกลับ หญิงสาวที่กำลังกลับนั้นชายหนุ่มได้เรียกไว้"รุ่นพี่กลับบ้านยังไงครับวันนี้""น้องสาวฉันซูมินนะ มารับค่ะ""อ่อ ครับ กลับดี ๆนะครับ และขอให้ทุกคนเก็บพล็อตเรื่องนี้ไว้เป็นความลับนนะครับ"ทั้งสองพากันเดินไปตามทาง หญิงสาวหันมาหาผู้จักการส่วนตัวของเธอเชิงบอกว่าเราไปกันเถอะ"ฮ่อลลล"ผู้จัดการอุทานขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มและเดินไปทางพร้อมมองสองคนที่อยู่ข้างหน้าที่คุยกันอย่างสนิทสนม จนมาถึงหน้าตึก นักแสดงที่มาอ่านบทก้แยกกลับไกล้จะหมดแล้ว ยืนรอสักครู่รถคันที่มาส่งหญิงสาวเมื่อเช้าก็มาถึงซูมินลดกระจกรถลง แล้วคุยกับพี่สาว"พี่ค่ะกลับกันเถอะค่ะ" ผจกเปิดประตูเข้ามานั่งที่เดิมของเธอ ชายหนุ่มเอ่ยทักคนมาใหม่”สวัสดีนะ ซูมิน”“ฮ่อล ๆ พี่ สวัสดีค่ะ” เมื่อทักทายกันจบ หญิงสาวเลยหันไปถามชายหนุ่ม“ คุณซองแทฮยองกลับยังไงครับ”“ผมมากับผู้จัดการครับ นั้นไงมาพอดี”“อ่า งั้นไปก่อนนะ” หญิงสาวตอบ“บ๊ายบายค่ะพี่”ซูมินตอบและซูมินขับรถออกไปจากตึกเคบีเอส ชายหนุ่มเมื่อนเห็นผู
วันนี้ชายหนุ่มอยู่บ้านพักผ่อนกับครอบครัวอีกวัน ชายหนุ่มเลือกที่จะอ่านบทซีรีย์เรื่องใหม่อยู่ในสวนหลังบ้านเงียบ ๆ อย่างมีสมาธิเพื่อที่ในช่วงการถ่ายทำจะได้จำบทได้ และลื่นไหลต่อการทำงาน ในเวลาเดียวกันทางฝั่งของหญิงสาวในเวลาเดียวกัน ออกมาพักผ่อนดูแลสวนหลังของบ้านหญิงสาว วันนี้อากาศดีมากเธอจึงแต่งตัวจึงเลือกแต่งตัวสบายๆไม่แต่งหน้า เธอเลือกที่จะอ่านบทซีรีย์อ่านบทซีรีย์เช่นเดียวกับชายหนุ่ม หญิงสาวอ่านบทจนเวลาล่วงเลยนานมาจนลืมทานอาหารไม่มีอาหารอะไรตกถึงท้องเลย หญิงสาวรู้สึกหิวเลยว่าจะเดินไปหาอะไรทานที่ครัว แต่ยังไม่ทันก้าวออกพ้นจากโต๊ะที่นั่ง ซองซูมินเดินเข้ามาพร้อมถาดอาหารเข้ามาหาพี่สาวของเธอในสวน“นั่นพี่จะไปไหนค่ะ”“ไปหาอะไรกินซะหน่อยน่ะ หิว”“ก็แน่สิคะ ซองไม่เห็นพี่กินอะไรตั้งแต่ซองออกไปซื้อของ นี่ก็เย็นแล้ว”“แล้วของในถาดน่ะของใคร”“ก็ของพี่นั่นแหละค่ะ ซื้อของมาทำอาหารให้ นี่ข้าวผัดกิมจิค่ะ” พูดจบก็วางถาดอาหารให้หญิงสาว หญิงสาวลงมือทานอาหาร อาหารมื้อเป็นมื้อแรกของวันที่หญิงสาวทาน เพราะส่วนมากหญิงสาวจะไม่ทานของว่างหรืออะไรเลยหญิงสาวทานไปและถามน้องสาวของเธอ“วันนี้ ไปซื้อของแล้วไปทำอะไรที่
เวลาล่วงเลยผ่านไป ภายในห้องครัวของบ้านชายหนุ่มสองสาวต่างลงมือทำอาหารกันโดยมีครูอย่างซูมินสอนทำอาหารไปหลายๆอย่าง หลายๆเมนู ทำอาหารเสร็จแล้วก็พากันจัดจานยกไปที่โต๊ะอาหารที่สวนหลังบ้านยกอาหารที่ทำมาให้พี่ชายของเธอทาน จีอายกอาหารที่ทำออกมา มาวางที่บนโต๊ะที่ชายหนุ่มอ่านบทอยู่“พี่คะ วันนี้ฉันทำอาหารมา ชิมค่ะ” น้องสาวของชายหนุ่มบอก ชายหนุ่มละสายตาจากบทที่อ่านมามองอาหารตรงหน้าก่อนที่จะมองหน้าน้องสาว“จะกินได้มั้ย” ชายหนุ่มถามออกอย่างคิดตลก“ทานได้สิคะ พี่” ซูมินที่พูดออกมาพร้อมกับถาดที่อยู่ในมือมาวาง ชายหนุ่มเงยหน้ามามองผู้มาใหม่ “มาได้ยังไงเนี้ยซูมิน” “อ่อ จีอา ขอให้สอนทำอาหารน่ะค่ะ อปป้าลองชิมสิคะ ซองสอน จีอาทำเองทั้งหมดเลย” พร้อมกับพยักหน้าเชิงให้ชิม ชายหนุ่มยังลังเล น้องสาวของชายหนุ่มรอไม่ไหวไม่ชิมสักที “ชิมช้าจังๆ” จีอารอไม่ไหวจับชอนและตักข้าวผัดกิมจิใส่ปากชายหนุ่ม “เป็นไงค่ะ อร่อยมั้ย” น้องสาวถาม “อืม ๆ อร่อย กินได้ รสชาติดีกว่ารอบนั้น” “เอ๋อวันนี้ก็ไกล้จะเย็นแล้ว ซองขอตัวก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ” ซูมินดูนาฬิกาที่ข้อ
เช้าวันใหม่ วันที่ซองซอนซานัดน้องสาวว่าจะออกไปทำธุระข้างนอกแต่ยังไม่เห็นน้องสาวออกมาจากห้องเลยเดินไปเคาะประตูห้องของน้องสาวก๊อก ก๊อก ก๊อก“ซูมินซูมินตื่นรึยัง” หญิงสาวที่อยู่ในห้องได้ยินเสียงพี่สาวเรียกให้ตื่น ก็สะดุ้งลุกออกจากที่นอน ก่อนที่จะตะโกนร้องบอกพี่สาว“ตะ ตะ ตื่นแล้วค่ะ รอซองยี่สิบนาทีนะคะ ขอโทษค่ะที่ตื่นสาย” เมื่อหญิงสาวได้ยินดังนั้นก็ไปนั่งรอน้องสาวและเล่นโทรศัพท์มือถือระหว่างรอน้องสาว ส่วนคนในห้องที่ตื่นสายนั้น ก็บ่นให้กับคนที่โทรมาเมื่อคืน“ไม่น่ารับสายเลยเมื่อคืน สายเลยทีนี้” หลังจากยี่สิบนาทีผ่านไป ซูมินออกจากห้องเดนมาหาพี่สาวที่นั่งรออยู่ที่ห้องนั่งเล่น“พี่คะ ขอโทษนะคะ ตื่นสายไปหน่อยค่ะ”“ปกติเธอไม่ใช่คนที่นอนตื่นสายนิ เป็นอะไร ไม่สบายรึป่าว” หญิงสาวเอ่ยถามน้องสาวด้วยความเป็นห่วงพร้อมยื่นมือไปแตะที่หน้าผากน้องสาว“ไม่ได้เป็นอะไรคะ แค่มีคนโทรมากวนตอนตีสองค่ะ เราไปกันเถอะค่ะ ” ซูมินตอบพี่สาวพร้อมกับชวนหญิงสาวออกจากบ้านเพื่อไปช้อปปิ้ง หลังจากที่ทั้งสองขึ้นรถแล้ววันนี้ซองซอนซา เป็นคนขับรถเอง ถ้าเธอขืนให้ที่จะให้น้องสาวเธอขับให้คงไม่รอดแน่ หญิงสาวหันไปข้างที่น้องสาวนั
“ผมรักคุณนะ” สิ้นเสียงบอกรักแสนหวานของชายหนุ่ม ริมฝีปากบางอันอวบอิ่มที่แค่งแค่งด้วยลิปสติกสีชมพูระเรื่อถูกริมฝีปากหนาของชายหนุ่มจูบซับความอ่อนหวานและนุ่มละมุน เพื่อส่งความรู้สึกทั้งหมดให้หญิงสาวคนรัก ริมฝีปากอันหอมหวานจนทำให้ชายหนุ่มอยากจะกลืนกินบุคคลตรงหน้า ชายหนุ่มค่อย ๆ เรียกร้องให้เธอตอบรับเขาอย่างช้า ๆ ซองซอนซาตอบสนองความอ่อนโยนของชายหนุ่ม เขาค่อยๆมอบจุมพิตแสนหวานล้ำให้กับหญิงสาวอีกครั้ง บทเพลงรักอันแสนหวานที่ทั้งสองขับกล่อมยามราตรีก่อนจะปล่อยใจให้บทเพลงแห่งรักดำเนินต่อไปตามที่ใจปรารถนาที่มอบให้กันและกันรุ่งอรุณยามเช้ากับบรรยากาศที่เย็นสบายกำลังดี แสงแดดอ่อนๆที่ส่องแสงเข้ามาภายในห้องนอนอันกว้างขวางที่อบอวนไปด้วยความรัก มีสองร่างยังคงนอนกอดกันด้วยความรัก อากาศที่เย็นลงทำให้ทำให้คนที่อยู่ในอ้อมกอดของซองแทฮยองขยับซุกใบหน้าเข้ากับอกแกร่งของเขาราวกับหาความอบอุ่นจากอากาศภายนอกที่หนาวเหน็บ ชายหนุ่มยังคงมองการกระทำราวกับเด็กน้อยที่ต้องการความอบอุ่นจึงพลอยยิ้มออกมา“อื้ออออ…” เสียงครางอู้อี้อยู่ในลำคอของคนที่อยู่ในอ้อมอกของเขา เมื่อชายหนุ่มกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น ซองซอนซาที่หลับใหล ค่อ
Epilogue ตอนจบที่ 1ณ มหานครนิวยอร์ก คอนโดหรูในเมืองแมนแฮสตันใจกลางมหานครยามค่ำคืนที่แสนโรแมนติกของฮันรยูสตาร์หนุ่มสาวผู้ที่โด่งดังที่สุดในเวลานี้ ทั้งคู่ได้กลับมาที่นี่อีกครั้ง ทั้งสองเลือกที่จะเดินทางมาก่อนเพื่อนของพวกเขา เพราะชายหนุ่มอยากใช้เวลาอยู่กับคนที่เขารักให้คุ้มค่าและมากที่สุด เมื่อถึงห้องพักหหลังจากไปดินเนอร์ใต้แสงเทียนกันสองคน หญิงสาวจึงถามชายหนุ่ม“ทำไมเราไม่มาพร้อมคนอื่น ๆ ล่ะคะ”“ผมอยากใช้เวลาอยู่กับคุณให้มากที่สุด โดยมีแค่คุณกับผม”“แล้วมีคนอื่นอยู่ด้วย จะเป็นยังไงคะ”หญิงสาวแสร้งถามชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงอ้อนคลอเคลีย“ถ้ามีคนอื่น อย่างเช่นน้องสาวคุณอยู่ด้วย ผมคงไม่ได้สวีทกับคุณแบบนี้หรอก รายนั้นน่ะชอบขัดตลอด”“เขาแค่หวงฉันก็แค่นั้นเอง”“ทั้งทั้งที่ผมเป็นแฟนคนเนี่ยนะ” ชายหนุ่มยังคงพูดไปและสวมกอดหญิงสาวจากด้านหลัง จมูกโด่งของเขาสูดกลิ่นหอมจากกายของเธอ ก่อนที่จะพาเธอไปตรงหน้าต่างที่มองเห็นบรรยากาศในค่ำคืนที่แสนโรแมนติกที่ไม่มีวันหลับไหล“คุณดูนั่นสิ” หญิงสาวยิ้มออกมาด้วยความปลื้มเมื่อเธอเห็นบรรยากาศรอบนอก“ฉันซื้อที่นี่ไว้ เอาไว้พักผ่อนกับน้องและเพื่อนๆ ฉันไม่เคยเปิดม่า
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด“จูบเลย จูบเลย จุบเลย” เสียงเชียร์จากคนในงานต่างเห็นด้วยที่ซูมินตะโกนออกมาแบบนั้น หญิงสาวมองค้อน ๆ ไปทางกองเชียร์ที่ต่างสนุกสนานกับการแกล้งเธอ ชายหนุ่มก้มหน้าเข้าไปไกล้ใบหน้าของหญิงสาวยิ่งทำให้เสียงเชียร์ดังมากขึ้น“นี่หยุดเลยนะ กองเชียร์ทั้งหลาย แทฮยองเขาไม่ทำตามที่พวกเธอบอกหรอก……” ไวกว่าคำพูดของหญิงสาวก็จมูกโด่งของชายหนุ่มจรดลงบนแก้มนุ่มนิ่มของหญิงสาวเป็นที่เรียบร้อย“เขาไม่จูบ….แต่หอมแก้ม…..อืม ๆ ก็ยังดีนะ” เสียงล้อเลียนของเดมีดังขึ้น“นี่คุณ เล่นอะไรของคุณเนี่ย” หญิงสาวตีไปที่ไหล่ของเขา“ก็ของขวัญคุณไง” ชายหนุ่มยิ้มกรุ้มกริ่มให้กับหญิงสาว หญิงสาวได้แต่มองค้อนๆใส่เขา“แทฮยอง นี่มันงานวันเกิดของรุ่นพี่ซอนซาจังนะ มันต้องมีอะไรมากกว่าหอมแก้มสิ” เสียงอีแฮอันดังขึ้นมาทันทีเมื่อซองแทฮยองพูดจบ“ใช่มันต่องมีมากกว่านี้นะ” ทุกคนต่างเห็นด้วยกับอีแฮอันซองแทฮยองหันกลับมามองหน้าเจ้าของวันเกิดอย่างมีเลศนัย“หยุดเลยทุกคน….ไม่ต้องเลยนะ เรามากินเค้กกันดีกว่า” เจ้าของวันเกิดเอ่ยอย่างหาทางออกให้กับตนเอง“จริงด้วย เรามากินกันเถอะ” ผู้จัดการส่วนตัวของหญิงสาวเอ่ย ๆ“ป้าปาร
หนึ่งสัปดาห์หลังจากงานแฟนมีตติ้งของหญิงสาว ถ้วยซุปสาหร่ายร้อน ๆถูกจัดวางไว้บนโต๊ะ ซุปสาหร่าย มักจะทานกันที่บ้านในวันเกิดของสมาชิกในครอบในมื้อแรกของวัน อาหารในมื้อเช้านี้ แม่ของหญิงสาวเป็นคนจัดเตรียมให้กับเจ้าของวันเกิด“วันนี้มีอะไรทานบ้างคะแม่”“ซุปสาหร่ายร้อน ๆ สำหรับเจ้าของวันเกิดจ๊ะ”“ขอบคุณนะคะแม่ ที่คอยดูแลหนูมาโดยตลอด”“เรามาทานข้าวกันดีกว่า วันนี้จะได้เป็นวันที่ดีและมีความสุขตลอดทั้งวัน”“ค่ะแม่” หญิงสาวรับคำด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม“แล้วน้องล่ะ”“ยังไม่ตื่นมั้งคะแม่ ช่วงนี้ยัยตัวแสบตื่นสาย”“อะไรกันคะ มาว่าน้องตื่นสายได้ยังไง น้องตื่นตั้งนานแล้ว” คนที่ถูกเอ่ยถึงตอบกลับพี่สาวอย่างร่าเริง“นึกว่าจะไม่ตื่นซะแล้ว”“ไม่ตื่นได้ยังไง วันสำคัญของพี่สาวตัวเองทั้งคน” วันนี้เป็นวันที่ครอบครัวของหญิงสาวได้อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาในเวลายามเช้านี้โดยมี เจ้าของวันเกิดอย่างตัวหญิงสาว แม่ของเธอ และน้องสาวสุดที่รัก อาหารมื้อนี้เป็นอะไรที่เธอชอบและโปรดปราณที่สุด โดยเฉพาะอาหารที่แม่ของเธอทำ“เมื่อไรจะแต่งานสักทีนะซอนซาจัง” เจ้าของวันเกิดได้ยินคำถามถึงกับสำลักซุปที่กำลังทานอยู่“คุณแม่พ
ซองแทฮยองขอบคุณทุกคนที่มาให้กำลังใจซองซอนซาในงานนี้ทั้งแฟนคลับในประเทศและต่างประเทศที่สนับสนุนพวกเขามาโดยตลอด ซองแทฮยองและยูโฮอินหมดหน้าที่มาเป็นแขกรับเชิญพิเศษให้กับหญิงสาวในครั้งนี้แล้ว ซองแทฮยองเข้าไปสวมกอดซองซอนซา ก่อนที่จะเดินไปยืนดูหญิงสาวอยู่ข้างเวทีในระหว่าหญิงสาวอ่านจดหมายที่เธอเขียนถึงแฟนคลับที่รักเธอทุกคนจนเธอร้องไห้ออกมา ไม่นางซองแทฮยองวิ่งออกมาพร้อมกระดาษทิชชู่ใน่มื่อสะกิดให้หญิงสาวรับก่อนที่จะเดินกลับไปยืนในที่เดิมในครั้งแรกงานในครั้งนี้ทำให้เธอมีความสุขมากที่ได้ร่วมเวทีกับคนที่เธอรัก น้องชายคนสนิท และได้เห็นรอยยิ้มแฟนๆที่รักและรอคอยเธอมาตลอด ซองแทฮยองที่ยืนมองคนรักอย่างเป็นห่วง “เฮ้อออ วิ่งเร็วกว่าสตาฟ์ที่จัดไว้อีกนะคะ” สไตลิสส์คนสนิทของหญิงสาวเอ่ยแซว “ผมห่วงแฟนผมนิครับพี่จี” “เข้าใจว่าห่วง นี่ก็ไกล้จะจบงานแล้วนิ” “ใช่ครับ เอ่อ แล้วคนที่วิ่งดูความเรียบร้อยของงานตั้งแต่เมื่อคืนไปไหนแล้วครับ” “โน่นไง” ชี้ไปยังโซฟาสีสะอาดนวลตามีร่างของคนที่ถามหานอนคอพับคออ่อนอย่างหมดสะภาพภายในห้องนั่งเล่นที่ตกแต่งอย่าง
ฮันรยูสตาร์หนุ่มสาวเดินลงจากเวทีอีกทางหนึ่ง ชายหนุ่มหยิบรางวัลจากมือหญิงสาวมาถือเองก่อนที่จะส่งรางวัลในมือให้กับผู้จักการส่วนตัวและเดินทางกลับ ซองซอนซาเดินอย่างรวดเร็วนำหน้าชายหนุ่ม เพราะเธออยากกลับบ้านไปพักผ่อน โดยมีทีมการ์ดและผู้จัดการของชายหนุ่มเดินตามหลังไปที่รถด้วย ซองแทฮยองเว้นระยะการเดินห่างหญิงสาวเมื่อเห็นทีมนักขาวอยู่เบื้องหน้า เมื่อหลบพ้นจากนักข่าวแล้วชายหนุ่มได้อ้อมไปขึ้นรถคันเดียวเดิมนั้น ก่อนที่จะให้ การ์ดและผู้จัดการส่วนตัวของซองแทฮยองไปนั่งรถของเขาอีกคันเพื่อตบตานักข่าวไกล้เวลาวงานแฟนมีตติ้งเข้ามาทุกที ทุกคนต่างมารวมตัวกันที่บริษัท AUP ต้นสังกัดของฮันรยูสาว เพื่อเตรียมงานแฟนมีตติ้งครบรอบ 20 ปีของเธอ ซองแทฮยองเป็นคนที่คอยให้คำปรึกษากับหญิงสาวในเรื่องต่างๆและคอยช่วยประสานงานกับทีมงานให้หญิงสาวกับแฟนมีตครั้งแรกนี้ เธอรู้สึกตื่นเต้นและประหม่าเป็นอย่างมาก หญิงสาวเตรียมเรื่องราวมากมายไว้พูดคุยกับแฟนๆของเธอ ของขวัญสุดพิเศษที่เธอตั้งใจจัดเตรียมไว้ให้ รวมถึงแขกรับเชิญคนพิเศษอย่างยูโฮอิน น้องชายคนสนิท และ ซองแทฮยองพระเอกคู่ขวัญและยังเป็นคนรักของเธออีก เกินความคาดหมายกับงานในครั
“จะให้ขอโทษหรือสารภาพครับ” ชายหนุ่มตอบออกมาอย่างเขินๆปนเสียงหัวเราะของเรา “ผมขอโทษครับ” ซองแทฮยองกล่าวคำขอโทษออกมาเมื่อเขารู้สึกถึงความผิดพลาด เพื่อนสนิทของซองแทฮยองอย่างอีแฮอันถึงกับอมอิ้มน้อยๆอย่างเก็บอาการเมื่อเห็นท่าทางของเพื่อนสนิทและรุ่นพี่ร่วมวงการ“ขนาดขอโทษเขายังหล่อเลยครับ”ถึงเวลาที่ทั้งคู่ต้องขึ้นไปรับรางวัล President's Award เมื่อได้ยินประกาศชื่อของตน ซองแทฮยองเดินนำหน้าซองซอนซา ก่อนที่จะหยุดรอเธอและเดินขึ้นไปพร้อมกัน ซองแทฮยองผายมือให้หญิงสาว หญิงสาวก็ผายมือให้ชายหนุ่มไปยืนข้างๆตัวแทนที่มารับรางวัลแทนคนเขียนบทจีอินซุกเช่นกัน“คุณเดินก่อนเลยค่ะ” ซองแทฮยองเดินมายืนขางตัวแทนของคนเขียนบท ซองซอนซาไม่ทันระวังบวกกับพื้นที่ลื่นของเวทีจึงชนกับซองแทฮยอง หญิงสาวเอื้อมมือจับที่แขนของชายหนุ่มอย่างคุ้นเคย ซองแทฮยองยิ้มให้กับหญิงสาวที่เดินไม่ระวังตอนนี้เธอยืนอยู่เคียงข้างเขาเรียบร้อยซองแทฮยองและซองซอนซาเดินเข้าไปรับรางวัล ช่อดอกไม่ละติดเข็มก่อนจะเดินอ้อมไปทางด้านหลังกลับมายืนที่เดิมของตน ซองแทฮยองขยับให้ซองซอนซามายืนด้านหน้าของเขา เขาเอามือแต่ที่หลังเธอเล็กน้อยก่อนถ่ายร
ชายหนุ่มขึ้นรับรางวัลก่อนที่จะกล่าวขอบคุณ เขาดีใจจนแทบจะร้องไห้ น้ำเสียงสั่นเคลือ“ขอบคุณครับ นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้รับรางวัลใหญ่แบบนี้ ผมดีใจจนพูดไม่ออกเลยครับ ทุกคนโปรดเข้าใจผมด้วยนะครับ ขอบคุณมาก ๆ ครับ อ่อ ที่จริงแล้ว ผมกำลังมองหาผู้จัดการของผมอยู่ครับ แต่ผมหาเขาไม่เจอ รางวัลนี้ถูกมอบให้ผมโดยสมาคมผู้จัดการนักแสดงและผมก็ไม่รุ้จริงครับว่าพี่ผู้จัดการของผมก็ควรที่จะได้รับรางวัลนี้เหมือนกัน ผมดีใจจริง ๆ ครับ ตลอดการถ่ายทำ Blossome in sunshine และงานอื่น ๆมากมาย ผมได้รับความรักจากทุกคนอย่างล้นหลาม และ ถ้าไม่ได้ผู้จัดการของผมที่ทำงานได้ดีเยี่ยม ผมก็คงไม่สามารถมายืนอยู่ที่นี่ได้ในวันนี้ครับ อ่อ และที่ดูแลผมอย่างดีมาโดยมาตลอด ประธานจู ผู้บริหารคิม และผู้จัดการคัง แดวุง และครอบครัว The SunBoss Enterterinment ผมรู้สึกซาบซึงกับทุกคนจริง ๆ ครับ ผมไม่รู้ว่าจะพูดอะไรครับ ที่ได้รับรางวัลใหญ่ขนาดนี้ ผมดีใจที่ให้ร่วมงานกับ ทำ Blossome in sunshine และได้รับความรักมากมายจากทุกคน”“ คนแรกผู้กำกับฮา ที่คอยยื่นมือของเขามาให้ผม”“ประธานซอวู และคนที่ทำสิ่งที่น่าสนใจจากที่ไม่มีอะไรเลย คนเขียนบท อึนซุกกับ
ปลายเดือนกันยายน คาปรี สวีเดนเกาะคาปรี Capri หมู่เกาะในทะเลติร์เรเนียน อยู่ทางทิศใต้ของอ่าวเนเปิลส์ แคว้นกัมปาเนีย ประเทศอิตาลี เมืองหลักซึ่งมีชื่อเดียวกับเกาะนี้ มีเมืองใหญ่ๆอยู่สองเมือง คือ เกาะคาปรี (Capri) อยู่ด้านล่างของเกาะ อนาคาปรี (Anacapri) อยู่บนภูเขาสูง สถานที่ตากอากาศ ตั้งแต่สมัยโรมัน เกาะคาร์ปรีมีเสน่ห์ในเรื่องของความหรูหรา แต่ห้อมล้อมไปด้วยธรรมชาติที่แสนสงบสวยงามชวนฝัน ทุกคนเดินทางมาถึงอิตาลีเพื่อถ่ายงานตามที่เคยวางแผนเอาไว้ ทุกคนต่างช่วยกันทำงานใช่เวลาในการถ่าย 1 สัปดาห์ เปลี่ยนการถ่ายแฟชั่นไปในสถานที่ต่างๆทั่วเกาะวันพักกองของซองแทฮยอง 1 สัปดาห์ เขาจึงเลือกบินตามหญิงสาวมาหาหญิงสาวที่อิตาลี ซึงเขาอยู่ได้เพียงสองวัน ก็ต้องบินกลับเกาหลีเพื่อไปงานอีเวนท์ ชายหนุ่มมาหาหญิงสาว“สวัสดีครับที่รัก” ชายหนุ่มทักทายคนรักของเขาก่อนที่จะทักทายทีมสไตลิสต์ทีมงานที่ทำงานร่วมกับเธอ ก่อนที่จะพาเธอออกมาคุยข้างนอก“คุณมาที่นี่ได้ยังไงคะ คุณไม่ถ่ายหนังเหรอ คุณมีงานอีกสองวันนิ”“ผมจะตอบคำถาไหนของคุณก่อนดีครับ ผมมาหาเพราะผมคิดถึงคุณ”“ฉันก็คิดถึงคุณค่ะ แต่คุณบินไปบินกลับแบบนี้เหนื่อยแย่เลย ฉ