"Hoy impakta! Bulag ka na ba ngayon? Invisible na ako sa tingin mo?"
Kumurap-kurap si Antonette ng ilang beses at hinagod-hagod ang mga pilik-mata para inisin siguro ako. Wala lang naman sa akin iyon kasi feel ko namang naghihinala na siya sa akin bilang may-ari ng fast food. Hinihintay ko lang ang muling pagtanong niya."Nakikita pa naman kita, demonyita ng buhay ko. Hindi naman siguro ikaw iyong itinuro nilang boss dito, noh? Feelingera," ani niya sabay pasimpleng humalakhak nang mag-isa.Kumuha ako ng isang flyers at inilagay sa Mesa malapit sa kaniya sabay sabing, "Ayan, basahin mo ang nasa baba ng papel na iyan kung sino pangalan ang nakasulat." Itinaas ko pa ang mga kilay ko para ma-emphasize ang facial expression ko.Matapos niyang mabasa ang name ko sa flyer ay luminga-linga siya sa paligid wari'y nahihiya sa kaniyang inasta. I just folded my arms at hinintay ang susunod niyang sasabihin.Ilang segundo naging tahimik bago siyMasayang ipinagdiriwang namin ang kaarawan ni Amie kasama ang mga kapamilya ng mga Perrie. Lubos silang nagpasalamat sa magandang ideya ko na sa wakas ay nakalaya ang pamilya mula sa hapis ng kanilang puso sa nakaraan. Ngunit sa kabila ng kasiyahan ay may kaakibat na trahedyang dumating sa amin. Sa gitna kasi ng palarong inihanda namin ay biglang inatake sa puso si Mr. Adamo. Dali-daling dinala namin siya sa ospital para maagapan ang kaniyang dinaramdam. Mabuti na lang mabilis ang takbo ng sasakyan namin at nakaabot pa kami sa saktong oras na agad ay nagamot siya ng mga doktor. Pagkatapos siyang tiningnan ng Mga eksperto, ibinalita sa aming kailangan daw salinan ng dugo ang pasyente. "Mrs. Adamo, hindi po ba ninyo alam ang tunay na kalagayan ng iyong asawa?" pagtatanong sa kaniya ng doktor. "A-ang alin?" Ang alam ko lang ay namamanhid ang mga tuhod at paa niya, kaya nahihirapan na siyang maglakad. Bukod doon, wala na akong ibang alam sa s
Nagtalo kami ni Andrew hiding the fact from me about sa annulment issue namin. Akala ko ba mahal niya ako kaya ipinagpatuloy namin ang marriage na sa simula'y pagkukunwari lang? Am I not deserved to be loved by a rich man? Or nagbago na ba ang pagmamahal niya sa akin all this time? Hindi ko mawari kung bakit biglang hindi na niya ako pinagkakatiwalaan. Ang alam ko lang, pagdating sa usaping negosyo at pag-ibig, pantay na ang pagtingin niya rito. Subalit, biglang nalaman ko na lang sa ibang tao na gusto niya pala akong hiwalayan sa lihim na paraan. "Bakit 'di mo sinabing pagod ka na? Eh 'di sana hindi ko na lang hinayaang umasa na paninindigan mo kami ng anak ko!" "Ginawa ko naman iyon 'di ba?" "Ang alin?" "Ang tanggapin kayo ni Fin kahit alam ko namang anak siya ng kapatid ko. Tinuring ko kayong tunay na pamilya. Kaya, mali iyang iniisip mo sa akin." Natahimik ako. Bigla akong nakunsensya sa mga talata niyang sagad sa
Panay sunod ako kay Andrew dahil sa hindi niya ako inatubiling pansinin. Dedma lang ako lagi at walang kibo.lang siya sa tuwing tinatanong ko siya. Ilang araw along naging sunod-sunuran sa kaniya. Sa pagpunta sa office niya, sa pagdala ng baon niya, at pinadeliveran ko siya ng flowers and chocolates baka sakaling mapabago ko ang isipan niya. Tumagal iyon ng apat na araw.Nasaktan ako, nanlumo, at nanlupaypay sa hindi niya pagpapahalaga na sa akin. Hanggang sa nainip na ako. Kaya, itinuon ko na lang ang sarili sa business ko. Nalibang na sana ako sa aking pinagkakaabalahan nang may dumating na balita mula kay Dahlia."Trinah, may problema tayo," ani niya.Mabilis ang naging paggalaw ng katawan at isip ko sa narinig kong pangungusap na iyon mula sa kaniyang bibig na para bang nararamdaman kong may kakaibang nangyayari sa paligid ko."Ano iyon?" usisa ko.Rinig ko ang malakas na kabog ng puso at bilis ng pintig ng pulso ng kaibigan ko. Siya ang naging assistant ko sa mga negosyo ko. Kaya
Nanlaki ang mga mata ng lalaking bumungad sa akin pagbukas niya ng pinto. Basang-basa kami ng anak ko ng ulan dahilan para papasukin niya kami sa loob. Giniginaw ako sa sobrang lamig buhat ng kalahating oras na nilakad ko pa ang lokasyon ng kapatid ni Andrew."Ano bang naisip mo, Trinah, at nagpaulan kang pumunta rito? Dinamay mo pa ang cute na baby na iyan," ani niya, sabay abot ng tuwalya sa akin.Tahimik lang ako. Pinunasan ko ang basang buhok ko at hinubad ang mga saplot ng anak ko. Kasunod ay pinaikot ko ang isa pang tuwalya sa katawan niya para hindi siya ginawin. Wala akong dalang gamit kahit isa, kaya wala kaming masusuot ng anak ko. Ang totoo, nahihiya talaga ako na lumapit kay Nathan dahil sa masalimoot kong karanasan sa kaniya. Subalit, binabaan ko na lang ang pride ko at sinubukang maging malumanay ang pakikitungo ko sa kaniya."Pasensya ka na, Nathan, kung naabala ka namin ng anak mo. Wala na kasi akong ibang malalapitan bukod sa iyo."Nabitawan niya bigla ang phone niya
Nanlaki ang mga mata ng lalaking bumungad sa akin pagbukas niya ng pinto. Basang-basa kami ng anak ko ng ulan dahilan para papasukin niya kami sa loob. Giniginaw ako sa sobrang lamig buhat ng kalahating oras na nilakad ko pa ang lokasyon ng kapatid ni Andrew."Ano bang naisip mo, Trinah, at nagpaulan kang pumunta rito? Dinamay mo pa ang cute na baby na iyan," ani niya, sabay abot ng tuwalya sa akin.Tahimik lang ako. Pinunasan ko ang basang buhok ko at hinubad ang mga saplot ng anak ko. Kasunod ay pinaikot ko ang isa pang tuwalya sa katawan niya para hindi siya ginawin. Wala akong dalang gamit kahit isa, kaya wala kaming masusuot ng anak ko. Ang totoo, nahihiya talaga ako na lumapit kay Nathan dahil sa masalimoot kong karanasan sa kaniya. Subalit, binabaan ko na lang ang pride ko at sinubukang maging malumanay ang pakikitungo ko sa kaniya."Pasensya ka na, Nathan, kung naabala ka namin ng anak mo. Wala na kasi akong ibang malalapitan bukod sa iyo."Nabitawan niya bigla ang phone niya
Natulala akong bigla, nag-iisip ng blangko lang, nang sandali pa'y dalawa na ang aking paningin at unti-unting nawawala ang liwanag nito. I was blacked out nang pagkatapos ay ramdam ko na lang ang lamig ng hangin na dumadampi sa aking mga balat.***"Trinah, gising na!"Mukhang pamilyar sa aking pandinig ang boses na iyon. Para bang narinig ko na dati sa kung saang pamilyar na lugar. When I opened my eyes, I saw a man's shadow at the wall. Matangkad, makisig ang katawan, at matangos ang ilong ang siyang pumorma roon.I twisted my neck gently para makita ang mukha ng lalaking iyon. Nanginginig ang mga kalamnan ko dulot ng ginaw ng hangin na dumadami sa balat ko. It was Seph, my husband, ang bumungad sa aking harapan bakas ang pag-alala ng maamong mukha nito. Napalunok ako ng laway ng dalawang beses bago nagsalita sa kaniya."How dare you facing me with that traitor look! Get out of here!" pagsigaw ko, habang sinundan iyon ng paghikbi.He tried to touch my arms, but I resisted. Dumista
Bakas sa mga mata ni Amie ang pagkabigla. Napaatras lang siya ng dalawang hakbang nang nanginginig habang pakurap-kurap na nakatitig sa akin. Tila hindi siya mapakali at iniisip ko tuloy na baka nagkamali lang ako ng akala sa panyo na baka kapareho lang iyon sa akin. Ngunit, isang sulyap ko pa'y nakita ko ulit ang burda ng isang pangalan na parehung-pareho sa akin.Nakita kong tumulo ang luha ni Amie, kaya inabot ko na iyon sa kaniya."Ahm, Amie, may problema ba sa sinasabi ko? Puwede mo namang gamitin 'to ngayon, or ano ba—"Hindi pa rin siya kumalma. Patuloy pa rin ang kaniyang paghikbi nang 'di ko maisip ang dahilan nito. Ang ginawa ko na lang ay pinunasan ko ang mga luha niya gamit ang panyong iyon na ito nama'y pinigilan niya ng ilang segundo pa lang. Pagkatapos ay nakatitig pa rin siya sa akin habang panay iyak. Umatras siya, at pilit na dumistansya sa akin. Ako nama'y gustong lapitan siya para alamin ang kaniyang problema ng kaniyang pag-iyak, subalit akmang hahakbang pa lang
Pinaliwanag ko kay Andrew ang lahat ng nangyari, subalit nabigo lang ako. Ako pa naging masama sa paningin niya. Hindi niya pinaniwalaan ang lahat ng mga pahayag ko. Manapa'y, kinampihan niya si Antonette bilang inosente at walang alam sa nangyari."Pabaya kang ina. Tama lang na mas pinili ko ang kagustuhan ng mga magulang ko, kaysa manatili sa 'yo."Ibinaba ko ang aking sarili para magmukhang kawawa sa paningin niya. Ngunit, imbes na maawa siya ay pinili pa rin niyang iwanan ako at paniwalaan ang nasa may kasalanan. I am very disappointed to myself. Hindi ko maggawang patunayan ang sarili ko na masamang tao ang babaeng kinampihan ni Andrew.Makapangyarihan at mapera ang pamilya ni Antonette, kaya walang kaya ako sa kaniya. Sa tuwing nagpaplano ako ng mga paraan para kalabanin sila'y napanghihinaan ako ng loob. Ngunit, kung kapakanan na ni Fin ang iniisip ko, biglang lumalakas ang aking tiwala sa sarili.***Pansamantalang umuwi ako sa lumang bahay namin kung saan ako lumaki. Kahit m
Isa, dalawa, at tatlong putok pa ang umalingawngaw sa loob ng condo habang ipinikit ko ang aking mga mata at tinatakpan ang tainga ng anak ko. Mahigpit ang pagyakap ni Dahlia sa akin, at nagtago siya sa likuran ko."Aaaaaaaah," isang sigaw ng babae ang sumunod na narinig ko.Kasabay ng pagtaas ko ng noo at tingin sa harapan ko, ay pagsimula nang malakas na paghikbi ng anak ko. Niyakap ko siya at tinakpan ang mukha ng panyo habang sinayaw-sayaw ko.Isang lingon ko pa, nakita kong duguan ang mga kamay ni Antonette, at ang baril niya'y nakalatag sa sahig. Nanlisik ang mga mata ko. Nanginginig na ako sa takot. Sa may pinto, nakita kong nakatayo roon ang isang lalaki na nakasuot ng itim na jacket na may hood.Nang inangat niya ang kaniyang mukha, sumigaw siya ng, "Trinah, lumabas na kayo. Tara na!"Agad na kumilos kami at iniwan doon si Antonette. Tumatakbo kami papuntang garahean. Doon, nakita ko ang kapatid ko na naghihintay sa amin."Ate, pasok," nagmamadaling wika niya na sinabayan ng
Trinah's POV"Doctor Alfred," sambit ng isang babaeng kapapasok lang sa room.Lumingon ang doctor na kasama ko at naputol ang aming kuwentuhan. Nagsipagtinginan kaming lahat sa isa't-isa at natahimik bigla.Bumalik ako sa clinic ni Doc. Alfred dahil sa last treatment na ibibigay niya sa mga sugat ko. Tatanggalin din niya ang mga bandages nito. Matapos niyang naisagawa ang trabaho niya, ay nagkaroon kami ng maikling kuwentuhan. Hindi ko naman alam na may client pala siyang aasikasuhin next to me.Nakatitig lang sina Antonette at Andrew sa binti kong sugatan habang ibinaba ko na iyon para umiwas na sa kanila. Nagmistulang pilay ako kung maglakad papuntang pinto, bunga ng naramdaman ko pang kirot sa mga binti ko. Nasa process of healing pa kasi ang mga sugat kong natamo mula sa pagkadisgrasya ko sa sasakyan ng doktor.Sinundan nila ako ng tingin mula sa paglalakad ko sa loob hanggang palabas ng pinto sa emergency room. Binilisan ko ang paghakbang sa takot na baka pigilan pa nila ako at m
Andrew's POVNakauwi na ako mula sa honeymoon week namin ng asawa kong si Antonette. Syempre, hindi ako na-enjoy sa mga araw namin kasi pinaninindigan kong hindi siya gagalawin at hindi ako magpapakita ng motibo sa kaniya na gawin ang bagay na hindi ko gusto. Wala siyang maggawa kundi irespeto ang desisyon ko at magkunwaring nasisiyahan sa aming bakasyon.Dumalo kaming mag-asawa sa isang dinner na sinet-up ng mga pamilya namin. Ito ay para usisain kami sa aming honeymoon.Habang kumakain, binuksan ni dad ang pagtatanong."Siguro naman, sa wakas ay nagkakamabutihan na kayong dalawa. Ibig sabihin ba niyan ay ang kasunod nito'y mabibigyan niyo na kami ng apo?"Bigla akong nabunulan sa aking kinakain. Nagi-guilty lang kasi ako sa totoong nangyayari na taliwas sa expectations ng mga pamilya namin."Okay ka lang, babe?" pagche-check sa akin ni Antonette.Uminom ako ng tubig, saka pinalinaw ang aking lalamunan at sumagot, "Okay lang ako. Nagugutom lang ako kaya hindi ko maiwasang sumubo nang
Pagbaba ko sa kotse sa pag-alalay ni Mr. Awman, diretsong nakatutok ang mga mata ko sa mukha ng babaeng nasa harapan ko limang hakbang mula sa aking kinatatayuan. Ang ngiti ko'y mas lumaki pa nang makita siyang naroroon na dadalo rin sa kasal. Sa wakas, buo na rin ang aking pamilya. Magkita-kita na rin kami sa iisang okasyon.Paglingon ko kay Mr. Awman, iba ang naging pinta ng kaniyang mukha. Hindi siya masayang makita si Mrs. Adamo. Ramdam kong may galit sa loob niya base sa titig ng mga mata niya kay ina. Baka, may hugot silang dalawa sa nakaraan nila.Nilapitan ko si ina at nagsabing, "Mom, tanggap na niya ako." Masayang-masaya kong ibinalita iyon sa ina ko dahil matagal na rin niyang gustong mangyari iyon sa akin."Mukha nga," tugon ni ina na nakangiti lang sa akin at pasulyap siyang tumingn kay Mr. Awman.Kita kong umiwas si ama sa mga mata niya. Hindi ko lang pinansin iyon dahil baka naiilang lang sila sa isa't-isa.Ilang saglit pa, tinawag ako ng kapatid kong si Jazmine dahil m
Andrew's POVIsinuot ko na ang mabangong toxido ko na gawa pa mula sa Germany ng isa sa pinakasikat na designer. Tiningnan ko ang mukha ko sa salamin, inayos ko ang buhok ko, at saglit pa'y ipinikit ang mga mata para hanapin ang kapayapaan sa sarili.Mabigat sa loob kong magpakasal sa isang taong hindi ko mahal. Wala na akong choice dahil ito na ang ikalawang pagkakataon na binigay sa akin ng pamilya ko para tuluyang isalba ang negosyo namin.Nakagayak na ako, pati na rin ang bride ko na nasa kabilang silid lang katapat ng sa akin. Nauna na akong pumunta sa simbahan para roon hintayin ang bride ko para sa isang seremonya na gaganapin sa eksaktong alas dyes ng umaga. Labinlimang minuto na lang ang natitira para sa aming paghahanda.Katabi ko si Richard, ang best man ko, na nakatayo isang hakbang mula sa akin. Nginitian niya ako at gano'n din ako sa kaniya, saka bumulong siya sa akin."Pare, sigurado ka na ba rito?" Tumango lang ako sa kaniya bilang tugon."Puwede naman akong humalili r
Trinah's POVTanghali na nang namalayan kong wala na si Fin sa tabi ko. Nagpanic ako. Dali-dali akong bumangon at hinanap ang anak ko.Narinig ko ang malakas na halakhak ng isang boses bata mula sa labas ng pinto. Tumakbo ako at kaagad na pinuntahan siya, sa takot na ano pang nangyari sa kaniya roon.Matapos kong binuksan nang maluwag ang pinto, natulala akong bigla sa nakita ko. Nawala na iyong kaba sa dibdib ko, ngunit ang inis at galit ang humalili nito."Ano ba sa tingin mo ang ginagawa mo rito, Andrew?" malakas na bulyaw ko sa kaniya.Magkasabay na nakatuon ang tingin ng mag-ama sa akin. Tumigil na rin si Fin sa pagtawa."T-Trinah, sinadya ko talagang pumunta rito dahil—"Isang matunog na sampal ang inabot niya sa akin. Hindi na ako makagpigil pa. Kung nagagawa kong pigilan ang sarili ko sa party kagabi dahil sa malaking respeto ko kay Jazmine, na boss ko, ngayong nagpakita siya ulit ay hindi ko na kayang magtimpi pa."Trinah, I'm sorry," mangiyak-ngiyak na pakisuyo pa niya.Nagm
Andrew's POVHindi nagbago ang aking pagtingin kay Trinah nang makita ko siya, kahit ang suot niyang gown ay medyo luma na. Maganda kasi pa rin siyang tingnan sa simpleng aura niya. Sinubukan kong lapitan siya upang tulungan siyang patahanin ang anak namin, subalit pinigilan ako ni Antonette. Ang sabi niya, "Huwag ngayon Andrew, nakakahiya sa mga bisita ni Jazmine."Matagal ng magkaibigan si Jazmine at Antonette. Simula high school hanggang college ay magkasama na silang lumalaki at nag-aaral sa iisang unibersidad. Kaya, nirerespeto ko ang mahalagang okasyon ng kaibigan niya.Nilunok ko na lang ng laway ang nararamdaman kong awa sa mahal ko dahil hindi ko siya maggawang alalayan o matulungan.Nakita kong lumapit sa kaniya si Richard, ang best friend ko. Nabuhayan ako ng loob na sa kabila ng kakulangan ko sa mag-ina ko ay napunan iyon ng kaibigan ko. Nakatanaw lang ako sa kanila habang naaaliw sa ngiti at halakhak ng anak ko."Anak, ako sana ang aaliw sa 'yo ng gan'yan," sabi ko sa s
AT JAZMINE'S BIRTHDAY RECEPTIONNakagayak na ang karamihan sa pinakamalaking selebrasyong magaganap sa ika-7 ng gabi sa hardin ng Awman's mansion. Trenta minuto na lang ang tatakbuhin ko, magsisimula na ang programang ako ang naghanda. Hindi pa kasi dumarating si Dahlia na inutusan ko pa na ipaayos ang napunit kong gown.Nakahanda na sana ang susuotin kong bestida sa okasyong iyon umaga pa lang, nang nalingat lang ako saglit dahil may kaunting inaasikaso sa ilang kulang pang mga materyales sa birthday venue na kaagad ko namang nasolusyunan, pagbalik ko para tingnan ulit ang nakahanger na berdeng bestida ay laking gulat ko na lang makitang may malaking punit na ito.Sinubukan kong tawagan si Dahlia para pabilisin siya, subalit hindi siya sumasagot. Ang huling sabi niya on the phone nang nasagot niya pa ay mayroong inilagay na ibang disenyo ang mananahi para takpan ang napunit kong bestida at pinapaganda pa ito.Nag-alala na ako na baka hindi na makaabot sa takdang oras, lalo na't walan
"Who is really Mr. Awman, in your past life, mom?" Diretsahang tanong ko sa kaniya."My past lover.""Ama ko ba talaga siya?""Oo." Bumuntong-hininga muna siya at nagpatuloy na sinabing, "Teka, bakit mo ba natanong iyan? Nakausap mo na ba siya tungkol sa katauhan mo?"Itinikom ko lang ang bibig ko sabay umirap, pahiwatig na ayaw ko nang magsalita, bagay na madaling naintindihan niya.Nilapitan niya ako ulit sabay sabing, "Saan—"Hindi niya naituloy dahil pinigilan ko siya kaagad. Pinabalik ko siya sa kaniyang kinauupuan at inulit kong muli ang pagtatanong sa kaniya."Mrs. Adamo, sagutin mo 'ko. Ama ko ba talaga siya?" Naging matalim na ang pagtitig ko sa kaniya at pati na rin ang pagsasalita."Oo. Oo," ganito pa rin ang sagot niya.Nagalit na ako sa kaniya. Hindi ko kasi makuha kung bakit hindi pa rin niya amining nagsisinungaling siya o baka nagkamali lang talaga ako ng pinaniniwalaan.Kinagat ko na ang aking labi dahil hindi ko mailabas ang galit sa loob ko. Kailangan kong magtimpi