Kung si Angela ay kasing-mahal ang sarili gaya ng pagmamahal ni Lindsay sa sarili niya, at kaya niyang gawin ang lahat para sa sarili niya, napaka-ganda sana...Sandaling natulala si George, ngunit kalaunan ay napailing siya. "Sige na, palalampasin ko na ito ngayon, pero sa susunod, huwag ka nang gumawa ng desisyon nang hindi mo ako kinukunsulta. Naiintindihan mo ba?"Napasikdo si Lindsay sa sinabi ni George. Biglang sumilay ang munting ngiti sa kanyang mukha, ngunit pilit niya itong tinago. Niyakap niya ito nang mahigpit, "Siyempre, hindi ko na gagawin 'yun. Ah, George, ang bait mo talaga sa akin."Habang nakatingin si Lindsay kay George, kumikislap ang kanyang mga mata, tila may iniisip na bago. Tumuwid siya ng upo, may kakaibang init sa kanyang tingin at isang mapang-akit na boses, "George, simula nang bumalik tayo sa Manila, parang ang tagal na nating hindi... gumagawa ng gano’n."Sandaling natigilan si George sa narinig.Tanging ang ilaw ng bedside lamp ang nagbigay-liwanag sa ma
Si Angela ay muling natauhan at napahinto sandali bago niya napagtanto na tila tinatanong ni Mateo kung nasisiyahan ba siya sa katawan nito.Namula agad siya, mabilis na umiwas ng tingin at itinago ang pagkapahiya.Napansin naman ni Mateo ang reaksyon ni Angela. Bahagyang kumunot ang noo nito, na parang may bahid ng inis sa kanyang mga mata. Hindi nito pinansin ang mga butones na hindi pa nakakabit sa kanyang dibdib, at diretsong lumapit sa gilid ng kama ni Angela. Yumuko ito, marahang hinawakan ang kanyang baba, at pinilit siyang muling tumingin sa kanya.“Angela,” bulong ni Mateo sa mababa at nakakakilig na tinig. “Tumingin ka kung gusto mo. Libre naman.”Nanlaki ang mga mata ni Angela.Hindi ba siya nagkakamali? Bakit parang mas lalong nagiging bastos si Mateo?Sa usapang kapal ng mukha, talo siya ng lalaki sa harap niya. Habang nakatitig siya sa hubog ng matigas na dibdib nito, lalo lamang siyang namula. Naghanap siya ng dahilan para makaiwas sa sitwasyon, kaya nagtanong na lang s
Si Angela ay napatingin nang masama kay Mateo Alacoste, pero wala na siyang nagawa kundi ang magpalit ng damit.Kagabi pa, inihanda ni Aunt Selene ang mga damit na iuuwi niya. Sa totoo lang, mula nang ikasal siya kay Mateo, marami nang ipinabili ito para sa kanya, pero sobrang mamahalin ang mga iyon. Ayaw ni Angela ng masyadong marangya kaya bihira niya itong gamitin.Ngayon, isa sa mga damit na iyon ang ibinigay sa kanya—isang tila simpleng suspender dress na eleganteng tignan kapag suot. Ang problema, dahil sa disenyo ng damit, litaw ang marka sa kanyang leeg na nagmumula sa ginawa ni Mateo kagabi.Wala siyang dalang concealer, kaya pinilit niyang takpan ito gamit ang foundation bago bumaba kasama si Mateo.Sa dining area, naroon na sina Don Alacoste, George Alacoste, Lindsay, at Gu Xiao na nag-aalmusal.Pagdating nila, biglang sumimangot si Marcus. “Mateo, ang bagal mo. Pati si Lolo pinaghintay mo?”Isang malamig na ngiti ang sagot ni Mateo habang dahan-dahang pumihit ang wheelchai
Angela ay abala na sa pagta-type at pag-aayos ng layout ng magazine. Nang bigla na lang sumulpot si Qiu Yue at inihagis ang isang folder sa harap niya, napaangat siya ng tingin at napakunot ang noo.“Yesha, medyo huli na. Puwede bang ikaw na ang magbilang nito?” tanong ni Angela nang mahinahon, kahit pagod na siya.Parang narinig ni Yesha ang pinakakatawa-tawang bagay sa buong buhay niya. Napataas ang kilay niya at sumimangot. “Ano kamo? Alam mo bang sobrang busy ko? Ako na nga ang nag-interview nito mag-isa! Pagod na pagod na akong mag-ayos ng transcripts, tapos gusto mo pa akong mag-ayos ng ganitong kaliliit na bagay?”Hindi nagpatinag si Angela, pilit na umunawa. “Pasensya na, pero maraming trabaho rin dito sa akin. Siguro puwedeng—”Hindi na siya natapos sa sasabihin dahil mabilis siyang pinutol ni Yesha, ang tono nito ay sadyang pinatulis para marinig ng lahat. “Angela, alam kong malakas ka sa mga boss dito. Pero kailangan bang umasta kang parang hari’t reyna? Parang kinakain mo
George.Si George ay may dalang lunch box, halatang pinainit niya ito sa microwave sa tea room. Pero hindi niya inaasahang makikita roon si Angela Mateo. Natigilan siya.Biglang naging malamig ang ekspresyon ni Angela. Tumalikod siya at nagmadaling umalis. Ngunit tinawag siya ni George."Angela!"Hindi tumigil si Angela. Nagpatuloy siya sa paglakad palabas, pero biglang hinawakan ni George ang kanyang pulso, dahilan para mapahinto siya. Paglingon niya, nakita niya ang galit na mukha ni George."Angela," ani George habang bahagyang lumalim ang boses. "Tinatawag kita, hindi mo ba ako naririnig?""Narinig ko," malamig na sagot ni Angela. "Pero ayoko lang makialam."Ang malamig na tono ni Angela ay parang isang saksak para kay George. Napadiin ang pagkakahawak niya sa pulso ni Angela."Galit ka pa rin ba tungkol sa nangyari sa party?" Pilit na pinipigil ni George ang kanyang emosyon. "Pasensya na. At tungkol sa litrato... hindi ko talaga alam ang tungkol doon. Maniwala ka, hindi ako ganoo
Pagkasabi nito, marahas na hinawi ni Angela ang kamay ni George. Hindi niya ito tiningnan, at tuluyang tumalikod upang umalis. Nang makalabas siya sa tea room, ramdam niya ang sobrang bigat sa kanyang dibdib. Para bang sasabog na siya anumang oras, at halos hindi siya makahinga.Bigla, tumunog ang kanyang cellphone.Napatitig siya sa screen. Nang makita ang pangalang nakadisplay, bahagya siyang natigilan. Sa sumunod na segundo, mabilis niyang sinagot ang tawag, parang nakakapit sa huling pag-asang natitira sa kanya."Mateo..." mabilis niyang sambit bago pa man nagsalita ang nasa kabilang linya.Mula sa kabilang dulo ng telepono, narinig niya ang malamig ngunit malalim na boses ni Mateo. “Nasaan ka, Angela?”“Nasa opisina ako,” pilit niyang kalmahin ang boses habang sumagot. “Nag-o-overtime ako. Nag-text ako kanina, sabi kong huwag mo na akong hintayin para kumain.”“Alam ko,” malamig at walang emosyon ang sagot ni Mateo, pero sa mga oras na ito, ramdam ni Angela na parang isang pampak
"Salamat," mahina ngunit taos-pusong sabi ni Angela habang nakayakap kay Mateo, ang mga mata niya'y kumikislap. "Mag-o-overtime ako."Ramdam ni Mateo ang lambot ng katawan ni Angela sa kanyang bisig. Hindi niya mapigilang ngumiti nang bahagya. "Sige, maghihintay ako sa bahay."Tumango si Angela at bumaba ng sasakyan.Pagkababa, hindi siya agad pumasok. Tumayo lang siya roon, nakatingin habang palayo ang sasakyan ni Mateo.Ang init mula sa hawak niyang lunch box ay dumadaloy sa kanyang mga braso. Napakainit nito...Katulad ng yakap ni Mateo kanina.Habang inaalala ang yakap na iyon, parang nararamdaman pa rin ni Angela ang halimuyak ni Mateo na tila nakakapit pa sa kanya. Bahagya siyang namula."Tama na, Angela. Tama na ang pagiging lutang," sabi niya sa sarili habang marahang pinapalo ang kanyang mukha. Mabilis siyang tumakbo paakyat.Hindi man niya napansin, ang mabigat niyang pakiramdam dahil sa nangyari kanina kay George ay parang napawi nang dumating si Mateo.Pagkatapos ng halos
Nagkagulo ang lahat sa paligid, lalo na ang mga taong nagmumula sa iba’t ibang opisina ng magasin. Sa gitna ng kanilang sigawan, kanya-kanya silang takbuhan, animo’y mga langgam na binuhusan ng tubig.Pero ang lalaking tila nawawala na sa sarili ay malinaw na si George ang pakay. Habang nagkakahiwa-hiwalay ang mga tao, lalo nitong binilisan ang hakbang papunta kay George. Sumisigaw ito sa paraan na para bang hirap pa rin magsalita ng Filipino, “George! Wala kang hiya! Dahil sa’yo, nawalan ako ng trabaho at pamilya! Magkasama tayong mamatay!”Si George, na mula pagkabata ay pinalaki sa karangyaan at kasosyalan, ay ngayon lang nakasaksi ng ganitong sitwasyon. Napako siya sa kinatatayuan, nanlalaki ang mga mata sa takot. Ang matalim na patalim na hawak ng lalaki ay papalapit nang papalapit sa kanya, pero tila wala siyang lakas para gumalaw o magtago.Sa isang banda, si Angela, na nakatayo lamang sa gilid at nanonood ng eksena, ay biglang nabalot ng pagkabahala. Sa hindi naisip na dahilan
Her voice became softer and softer hanggang halos wala nang marinig.Alam ni Angela kung gaano kalabo ang naging palusot niya. Para siyang magnanakaw na nahuli sa akto. Hindi siya makapaniwala na magagawa niya ang ganoong bagay—pakialaman ang pagmamay-ari ng iba.Si Mateo, na kanina’y nanonood lang sa kanya habang namumutla siya, ay napansin ang biglang sakit sa kanyang dibdib.Ano ba naman ‘to? tanong niya sa sarili. Masyado bang matalas ang tono niya kanina kaya natakot si Angela?Ayaw niya sanang maging masungit sa kanya, pero ang eksena kanina—kung saan muntik nang mabasag ang kwintas—ay hindi maalis sa isip niya.Napakahalaga ng kwintas na iyon. Kung nasira nga iyon kanina…Ayaw na niyang isipin pa.Napansin niyang masama na ang pakikitungo niya kay Angela mula pa noong umpisa. Pinilit niyang pakalmahin ang sarili kaya tumayo siya at naglakad patungo sa closet. Kinuha niya ang polo na isusuot niya para sa trabaho. “May aasikasuhin lang ako sa kumpanya. Maaga ka nang matulog,” mal
Ang bawat bahagi ng kuwintas ay perpekto, maliban sa isang bahagi na tila inukit ng iba. Medyo magaspang ang pagkakagawa, ngunit malinaw pa rin ang pagkakaukit ng isang salita—“Jade.”Jade…Biglang pumasok sa isipan ni Angela ang sinabi noon ni Don Alacoste—“Ilang taon na ang lumipas. Simula nang mamatay si Jade, inakala kong hindi na ulit magmamahal si Mateo.”Puwede bang sa babaeng ito galing ang kuwintas?Sino ba siya? Ex-girlfriend ni Mateo? At nasaan na siya ngayon?Sa ilalim ng anino ng kuryosidad, hindi naiwasan ni Angela na kuhanin ang mga litrato sa loob ng drawer.Sa sandaling makita niya ang mga ito, tila huminto ang mundo niya.Sa larawan, may isang lalaki at babae na parehong bata pa, mukhang nasa edad disiotso.Madaling nakilala ni Angela ang lalaki—si Mateo.Pero hindi ito ang Mateo na seryoso at misteryoso ngayon. Ang Mateo sa litrato ay mas bata, mas palaban ang itsura, ngunit nandoon pa rin ang nakakabighaning mga mata.Kung ang kasalukuyang Mateo ay parang isang ta
Habang namumula ang pisngi ni Angela, napansin ni Mateo na tila mas lalong gumanda ito sa kanyang paningin. Napangisi siya at bahagyang tinaas ang kilay, “Alin kaya doon ang gusto mong pag-usapan?”Hindi makatingin nang diretso si Angela, at halos mabulol sa pagsagot, “Yung… yung sinabi mong ikaw ang… gumagalaw.” Habang nagiging mas mahina ang boses niya, tila gusto na niyang magtago sa ilalim ng lupa.Natawa si Mateo at gamit ang daliri, marahan niyang itinulak pataas ang baba ni Angela upang magtama ang kanilang mga mata. “Hindi ako nagsisinungaling. Dapat nga naman akong gumalaw… O baka gusto mong subukan ngayon?”“Hindi! Hindi na kailangan!” Tulad ng isang nahuling daga, bigla na lamang tumalon si Angela, umiwas ng tingin, at nagmamadaling tumakbo papunta sa kabinet. “A-ano… Maliligo muna ako!”Hindi na siya naghintay ng sagot at sinunggaban ang tuwalya gamit ang kaliwang kamay bago tuluyang tumakbo papasok ng banyo, tila tumatakas.Sa loob ng banyo, nakatingin si Angela sa kanyan
Habang pinapakain ni Mateo si Angela, hindi na siya gaanong naiilang. Napakaingay ng isip niya, pero ang lumabas sa bibig niya’y, “Gusto ko ng broccoli at talong.”Walang imik si Mateo at agad na kinuha ang hinihiling nito. Matyaga niyang idinulot ang pagkain sa bibig ni Angela, na tahimik namang kumakain.Si Uncle Jed at si Aunt Selene, na tahimik na nakamasid sa gilid, halos manlaki ang mga mata sa nakita.Ang kanilang young master, na kilala nilang malamig at tila walang pakialam sa iba, ngayon ay nagpapakain ng asawa gamit ang sariling kamay? Para bang biglang naging milagro ang kanilang mundo!Matagal-tagal din bago naubos ni Angela ang pagkain. Si Mateo naman, abalang-abala sa pagsilbi sa kanya. Nahihiya si Angela kaya’t nagpilit, “Mateo, kaya ko namang kumain gamit ang kaliwang kamay. Kumain ka na rin.”Hindi siya pinansin ni Mateo. Sinigurado muna nitong naubos ni Angela ang laman ng plato bago siya nagsimula kumain.Habang nagliligpit si Aunt Selene ng mga plato, biglang napa
Si Angela ay nagtaka at tinitigan si Mateo. “Ito ba… ang kaso ng pagkidnap sampung taon na ang nakalipas?”Si Mateo ay isang paboritong anak ng mayaman, at hindi maiisip ni Angela kung paano siya nasaktan ng ganoon kalubha maliban na lamang kung may kinalaman ito sa kaso ng pagkidnap na nangyari sampung taon na ang nakaraan.“Oo,” sagot ni Mateo na nakayuko habang ina-aplay ang gamot kay Angela kaya hindi ito makita ang ekspresyon sa kanyang mukha. “Tatlong kutsilyo, tatlong tama sa hita. Kung hindi agad nakuha ang tamang medikal na atensyon, malamang ay magiging inutil ang mga paa ko.”Nanginginig ang braso ni Angela at bigla niyang naisip kung gaano siya kalakas magbitaw ng salita kanina. Lumuha siya, bahagyang pumikit, at mahina siyang nag-sorry, “Pasensya na…”“Anong pinagsisihan mo?” tanong ni Mateo.“Nasabi ko ang tungkol sa iyong masalimuot na kwento.” Naramdaman ni Angela na kung ikukumpara sa lahat ng dinaanan ni Mateo, parang napakaliit lang ng pinagdadaanan niyang sugat.“W
Kung totoong isa siyang makasariling babae na gagawin ang lahat para sa pera, bakit nga ba iniligtas niya si George sa ganoong delikadong sitwasyon?Habang iniisip ito, napabuntong-hininga si George. Dalawang taon na ang nakalipas, at tila ngayon lang siya naguguluhan sa lahat ng kanyang akala. Maaari kayang mali ang iniisip niya tungkol kay Angela?Habang mas pinipilit niyang tanggapin ang posibilidad na nagkamali siya, mas lalo niyang nararamdaman ang pag-aalinlangan. Pero… hindi, imposible. Saanman niya tingnan, hindi ito pasok sa lohika niya.Pagkalipas ng tatlong minuto ng pag-iisip, hindi na siya mapakali. Kinuha niya ang kanyang telepono at nag-dial.“Hello, ako ito,” malamig niyang sabi sa kabilang linya. “May ipapahanap akong impormasyon. Siguraduhin mong kumpleto at totoo ang lahat ng detalye.”Pagkauwi mula sa ospital, mabilis na nag-shower si Angela. Sa wakas, nawala rin ang amoy ng disinfectant na tumatak sa kanyang ilong sa loob ng ospital.Pagkatapos ng shower, nahiga s
Mateo ay natigilan at tumingin kay Angela. “Bakit?”“Ahm… Ayoko talagang maospital,” sagot ni Angela na may paawang tingin. “Ayoko kasi talaga ng ospital mula noon. Tignan niyo naman, maliit na sugat lang ito. Hindi naman siguro kailangan ng ganito ka-seryoso. Pwede bang umuwi na lang ako?”Sumeryoso ang mukha ni Mateo. “Mas ligtas kung manatili ka rito. Paano kung maimpeksiyon ang sugat mo? O kung sakaling may kung anong mikrobyo o virus ang nilagay ng taong iyon sa kutsilyo?”Napayuko si Angela, nahihiya sa sitwasyon.“Isa lang akong ordinaryong tao,” naisip niya. “Bakit naman nila ako gagawan ng ganitong klaseng plano?”Alam niyang si Mateo ay madaling maantig ang puso kaya nagpatuloy siya sa pagpapakita ng pagiging kawawa. “Mateo, maayos na ako, promise. At nandiyan ka naman, ‘di ba? Kahit maimpeksiyon pa ako, kaya mo namang tumawag ng doktor agad.”Napansin ni Angela na unti-unting lumuwag ang ekspresyon sa mukha ni Mateo kaya nagmadali siyang dagdagan ang kanyang argumento. “At
Hindi inasahan ni Angela na bigla siyang tanungin ni Mateo nang ganito. Sandali siyang natigilan bago sumagot, "Wala akong masyadong inisip noong oras na iyon. Gusto ko lang pigilan ang lalaking iyon. Hindi ko akalain na sobrang baliw niya para saktan ako."Nagmamatyag lamang si Mateo habang bahagyang kumitid ang mga mata, ngunit nanatiling tahimik."Pero, sa tingin ko, may mabuting naidulot din ito," ani Angela, tila may naisip na bigla. Kumislap ang kanyang mga mata. "At least, sa ganitong paraan, pakiramdam ko ay wala na akong utang na loob kay George."Doon na tumingin si Mateo kay Angela. "Utang?""Oo," tumango si Angela, "Noong nag-aaral pa ako, talagang gipit kami sa matrikula. Lagi akong nag-a-apply ng scholarship at nagpa-part-time job. Pero, hindi ko alam, palihim pala akong tinutulungan ni George."Pinalaki si Angela ng kanyang ina, si Shane, nang mag-isa. Ang kalusugan ni Shane ay laging mahina, lalo na noong nasa kolehiyo si Angela. Dahil dito, hindi niya magawang suporta
"Iniisip ko lang kung galit ka," tahasang sagot ni Angela habang iniwasang tumingin nang diretso kay Mateo."Bakit ako magagalit?" tanong nito, ang malamig na tinig ay tila hangin sa kalagitnaan ng gabi.Bahagyang nag-atubili si Angela bago nagsalita, "Galit ka kasi nasaktan ako... dahil kay George."Habang sinasabi niya iyon, ang boses niya'y naging mas mababa, parang malambot na balahibo na dumaan sa pandinig ni Mateo. Napatingin ito kay Angela, at ang madilim niyang mga mata'y tila unti-unting lumambot."Oo, galit ako," tahasang sagot ni Mateo.Nabigla si Angela sa diretsahang pag-amin ng asawa. Napatingala siya at nagtama ang kanilang mga mata.Habang pinagmamasdan ni Mateo ang nagtatakang anyo ni Angela, bahagya nitong itinaas ang kilay. "Ano, hindi mo ba tatanungin kung bakit ako galit?""Sa tingin ko... alam ko naman kung bakit," sagot ni Angela nang marahan, waring nagdadalawang-isip pa."Talaga? Kung ganoon, sabihin mo nga," hamon ni Mateo, ang tinig ay bahagyang nagiging ser