"Uuwi?"Napahinto si Angela sa kanyang pagbangon nang marinig ang sinabi ni Mateo. Uuwi? May tahanan pa ba siya ngayon? Bagama't tumira siya sa villa ni Mateo, itinuring lang niya ito bilang pansamantalang tirahan, hindi isang tahanan.Tumingin siya sa guwapong mukha ni Mateo at naramdaman niya ang pagkatunaw ng kaunting lamig sa kanyang puso. Sa kabila ng kakaibang simula ng kanilang kasal, biglang sumagi sa isip niya na marahil hindi ganoon kasama ang magkaroon ng isang asawa. Nang maisip ito, kumalma ang katawan niya, at niyakap niya ang leeg ni Mateo.Habang naramdaman ni Mateo ang pagbabago sa katawan ni Angela, nanatiling malamig ang kanyang mukha, pero may bahagyang ngiti sa kanyang mga mata. Pumasok sila sa sasakyan, at agad umalis ang driver mula sa Tienz Villa.Sa di kalayuan, isang anino ang lumabas mula sa kadiliman. Nakatingin sa umaalis na itim na Bentley, si George ay puno ng gulat sa kanyang mga mata. Matapos umalis si Angela sa pamilya Lin, bagama't hindi siya naglaka
Kinabukasan, nagising si Angela nang mas maaga kaysa sa karaniwan at ginamit ang laptop para magsulat ng resignation letter. Pakiramdam niya ay hindi niya kayang magtrabaho sa ilalim ni George, kahit na anong pilit gawin. Ngunit bago niya pa ito mai-print, nakatanggap siya ng tawag mula sa ospital."Miss Angela? Ganito kasi, napansin namin kaninang umaga na may pagbabago sa EEG wave graph ng iyong ina, at mukhang may mga senyales na baka nagigising siya.""Ha? Totoo ba, Doktor? Talaga bang nagigising na si Mama?" Napuno siya ng pag-asa."Posible lang, Miss Angela, pero huwag masyadong umasa.""Kahit kaunting pag-asa lang, doktor, nasa mga kamay ninyo si Mama.""Oo, gagawin namin ang lahat, pero…" Medyo nag-aalangan ang boses ng doktor, "Dahil may senyales ng pagbuti, gagamit tayo ng ibang pamamaraan ng paggamot, pero... tungkol sa gastos…”Biglang kinabahan si Angela, ngunit tinugunan niya agad ito, "Alam ko, doktor. May medical insurance naman si Mama na makakakubra ng karamihan. Ako
Nasa eroplano na sila papuntang Manila, business class.Nakatabi ni Angela si George, at ramdam niya ang di maipaliwanag na pagka-awkward. Ang tanghalian na inihanda sa eroplano ay seafood rice na talagang ayaw niya, kaya hindi siya kumain."Bakit?" Napansin ni George na hindi man lang tinangkang galawin ni Angela ang kanyang pagkain, kaya't nagmura siya, "Ayaw mo pa ring kumain ng seafood?"Medyo naiinis na si Angela dahil sa pang-aasar ni George, kaya’t malamig na sagot niya, "Naalala mo ba, Editor-in-Chief George?""Syempre." Dahan-dahang uminom si George ng kape, "Siyempre, first love, mas matagal talagang maaalala."Hawak-hawak ni Angela ang tinidor at hindi niya namamalayan na hinahampas niya ito nang malakas."At saka," tila hindi napansin ni George ang reaksyon ni Angela at nagpatuloy siya, "pinaglaruan mo ako mula umpisa hanggang dulo, kaya't hindi ko makakalimutan ang pakiramdam na iyon."Bahagyang namutla ang mukha ni Angela, "Editor-in-Chief George, sino ba talaga ang nagl
Nataranta si Angela pero nagkunwari siyang kalmado. “Editor-in-Chief Lopez, pupunta ka rin ba sa banyo?”“Hindi ako pupunta ng banyo.” Lumapit si Editor-in-Chief Lopez at naamoy ni Angela ang alak sa kanyang hininga. “Naghihintay sa’yo si Brother Lopez.”Halos masuka si Angela.Brother Lopez?Halos pwede na siyang maging tatay ni Editor-in-Chief Lopez, pero nagawa pa nitong sabihing ‘Kuya.’“Talagang mahilig magbiro si Editor-in-Chief Lopez.” Pilit niyang nginitian ito, at humawak sa pader habang papasok muli sa banyo ng mga babae.Hindi niya inaasahan na hahawakan ni Editor-in-Chief Lopez ang kanyang pulso. “Hoy, Angela, bakit ka umiiwas? Hindi mo ba gusto si Brother Lopez?”Siyempre hindi!Gusto na sana niyang murahin si Editor-in-Chief Lopez, pero inisip niya ang kanyang trabaho kaya pinigil niya ito. “Editor-in-Chief Lopez, lasing ka na.”“Haha, kahit lasing, madali kitang mapapaamo, munting demonyo.” Hindi na nag-abala si Editor-in-Chief Lopez na itago ang kanyang motibo at sinim
Si Mateo? Nagulat si Angela at mabilis na binuksan ang mga mata. Nakita niya ang wheelchair sa harap niya at ang seryosong lalaking nakaupo dito. Sa isang iglap, napalapad ang kanyang mga mata. “Mateo?” Aniya na puno ng hindi makapaniwalang tono. Sa mga sandaling iyon, halos akala niya’y nananaginip siya. Tinutok ni Mateo ang kanyang mata kay Angela, at nakita niyang lasing ito—namumula ang mukha, may mapang-akit na mga mata, at ang suot niyang makipot na damit ay bumabalot sa kanyang magandang katawan, na lalong nagpadagdag sa kanyang kaakit-akit na itsura. Ngunit ang alindog na ito ang nagpagalit kay Mateo! Ganito ba siya magtrabaho? Ganito ba siya makapagpasiklab ng mga lalaki? Ang gwapo at seryosong mukha ni Mateo ay nagpakita ng tensyon, at hindi niya tinignan si Angela. Tumitig lamang siya kay Editor-in-Chief Lopez sa gilid. Nais sanang sampalin ni Editor-in-Chief Lopez si Angela, ngunit hindi niya inasahan na biglang darating si Mateo at agad na pinigilan ang kan
Medyo natigilan si Angela at nilingon ang lalaki. Sa liwanag ng mga poste sa labas, napansin niyang medyo malamig ang ekspresyon ni Mateo — kakaiba sa dati nitong pagwawalang-bahala, na para bang may ikinagagalit.Medyo nahimasmasan si Angela at maingat na nagtanong, “Mateo, galit ka ba?”Nang maisip niya ito, asawa nga naman siya ni Mateo. Sino bang lalaki ang hindi magagalit kapag may gumagawa ng hindi maganda sa kanyang asawa, hindi ba?“Sa tingin mo?” malamig na tanong ni Mateo, at tila biglang bumaba ang temperatura sa loob ng sasakyan.“Pasensya na?” mahina niyang sambit.“Pasensya lang ba?” tinaasan siya ng kilay ni Mateo.Napatingin si Angela kay Mateo at biglang naisip ang isang bagay.“Sandali lang? Huwag kang magkamali ng iniisip.” Medyo nabalisa si Angela. “Akala ko kasi simpleng dinner lang iyon, hindi ko inaasahan na magiging gano’n si Editor-in-Chief Lopez.”Bigla siyang kinabahan, takot na baka magkamali si Mateo ng pag-iisip tungkol sa kanya, tulad ng ginawa ni George
Ang damit ni Angela ay sobrang luwag na kahit naka-button na ang lahat, kitang-kita pa rin ang kanyang mahinhin na collarbone. Nang tumayo siya mula sa kama, bahagyang nasilayan ang kanyang mahahabang mga binti.Hindi maiwasang umiwas ng tingin si Mateo.Kahit na palagi niyang ipinagmamalaki ang kanyang kontrol sa sarili, naramdaman niyang medyo mainit ang pakiramdam sa mga sandaling iyon. Uminom siya ng malamig na tubig upang matahimik.Hindi napansin ni Angela ang hindi karaniwang reaksyon ni Mateo, at tahimik na nagpatuloy sa pagkain.“Babalik ako mamayang hapon,” biglang tanong ni Mateo habang kumakain, “Sasama ka ba sa akin?”Isang alaala mula sa hapunan kahapon ang pumasok sa isipan ni Angela. Pansin niyang nagdilim ang kanyang mata, ngunit mabilis siyang tumango, “Sasama ako.”Ngayon, hindi na niya alintana ang iba pang mga bagay. Kahit na kailangan niya ang trabaho, hindi na niya kayang tiisin si George.“Okay,” sagot ni Mateo.Napaisip si Angela, “Teka, bakit ka pala nandito
Pagbalik nila sa Makati, iniisip ni Angela kung nagdulot ba ng abala kay George ang biglaan niyang pag-alis sa Manila. Ngunit laking gulat niya, hindi man lang siya ginulo nito kahit minsan.Dumating na rin ang weekend.Sa umagang iyon, isinuot ni Angela ang wine-red na dress na hinanda ni Mateo para sa kanya. Sinamahan ito ng diamond necklace at pares ng silk na high heels. Mabagal siyang bumaba ng hagdan.Naghihintay na si Mateo sa baba. Nang marinig ang yabag ng mga paa, tumingin siya nang walang pag-aalala, pero nang makita si Angela pababa ng hagdan, hindi niya maiwasang mapatulala.Alam niyang maganda si Angela, ngunit bihira nitong pagandahin ang sarili. Sa karamihan ng oras, parang sinasadya pa nitong itago ang ganda niya, kaya natural at walang effort ang dating ng kagandahan nito.Ngunit sa sandaling ito, sa suot niyang eleganteng damit na pinili mismo ni Mateo at may bahagyang makeup, para siyang isang mamahaling diyamanteng bahagyang napinong muli—napakakislap at kaakit-ak
Kahit noon pa, alam na ni Lindsay na gwapo at may kakayahan ang tiyuhin ni George. Pero dahil nga sa pagiging baldado nito, palagi niya itong minamaliit. Ngayon, matapos makita si Mateo nang personal, naintindihan niya kung ano ang ibig sabihin ng "dragon sa gitna ng mga lalaki."Sa isip ni Lindsay, si George na siguro ang pinakaperpektong lalaki na nakita niya. Pero ngayong kaharap si Mateo, tila isa lang siyang baguhan kumpara rito—masyadong hilaw, masyadong karaniwan.Si Mateo ay naka-suot ng simpleng itim na suit, ngunit sa kanya, ibang klase itong tingnan. May halo ng katahimikan at kapangyarihan sa kanyang tindig. Mababanaag ang pagiging low-key ngunit elegante, at may bahid ng misteryosong alindog na nagbigay ng kakaibang dating sa kanya.Napako si Lindsay sa kinatatayuan niya. Kung hindi lang dahil sa wheelchair ni Mateo, siguradong iisipin niyang si George, na minsan niyang pinagtuunan ng lahat ng paraan para makuha, ay isa lamang hamak.Matapos ipakilala ang mga miyembro ng
Habang unti-unting nawawala ang distansya sa pagitan nila, ilang hibla ng buhok ni Angela ang dumampi sa leeg ni Mateo. Ang simpleng haplos na iyon ay tila nagpainit sa pagitan nilang dalawa. Ibinaba ni Mateo ang kanyang kamay at mahigpit na iniyakap sa baywang ni Angela, saka bumulong, "Ang ganda mo… parang ayokong dalhin ka sa labas."Nagulat si Angela. Hindi niya inasahan na si Mateo, na kilalang seryoso at tahimik, ay makakapagsabi ng ganoong ka-flattering na mga salita. Bigla siyang namula at hindi makapagsalita.Ngumisi si Mateo, saka mahinang tumawa. Inikot niya ang gulong ng wheelchair at inalalayan si Angela palabas ng villa para sumakay sa kotse.Pagpasok nila sa sasakyan, agad na pinaandar ng driver ang kotse patungo sa mansyon ng pamilya Alacoste.Tahimik si Angela habang nasa biyahe, pero sa loob-loob niya, hindi niya mapigilang kabahan.Iniisip pa lang niya ang pagkikita nila ni Lindsay at George, parang gusto na niyang umatras. Idagdag pa ang ideya na maraming tao ang n
Nanlamig ang mukha ni Angela habang marahan niyang binibigkas ang masakit na alaala ng nakaraan."Magkaklase sa kolehiyo sina Mama at Pierre Gonzales. Matagal na siyang may gusto kay Mama, pero kahit kailan, hindi siya nagustuhan ni Mama. Kahit nagpakasal na siya, hindi pa rin siya tumigil. Dumating sa puntong ipinadrug niya si Mama para gahasain, at doon ako nabuo. Bagama’t galit na galit si Mama kay Pierre, pinili niyang tiisin ang lahat at iluwal ako. Alam niyang wala akong kasalanan."Tahimik na nakinig si Mateo. Naka-focus ang tingin nito kay Angela, pero ang madilim na emosyon sa kanyang mga mata’y hindi maikubli.Hindi niya alam ang ganitong detalye."Si Tita Keanna naman, asawa ni papa, Pierre, kinamuhian ang nararamdaman ng asawa niya para kay Mama. Nagpakalat siya ng tsismis, sinasabing si Mama ang kabit ni Pierre, na siya raw ang nag-agaw. Wala namang kakilala si Mama sa mga tao sa alta sociedad para ipagtanggol ang sarili. Napilitan siyang manahimik at tanggapin ang pangit
Ang mabangong amoy ng pabango ay sumalubong sa ilong ni George, dahilan upang bahagya siyang mapakunot-noo.Si Lindsay—walang duda—ay laging agaw-pansin sa mga lalaki. Kaya nga sa dinami-rami ng pagpipilian, siya ang pinili ni George. Pero nitong mga nakaraang araw, simula nang bumalik sila sa Manila, parang bigla itong nag-iba. Mas naging makulit, masyadong demanding, at kahit ang dati niyang gustong pabango nito, tila nagiging masyadong matapang na sa pandama niya.Hindi tulad ni Angela. Noon pa man—maging noong estudyante pa ito o kahit ngayong nagtatrabaho na—lagi itong may simpleng halimuyak ng sabon sa katawan. Hindi matapang, hindi mapagpanggap, pero laging nakakabighani.Tangina.Bakit ba niya iniisip na naman si Angela?Tinitigan niya si Lindsay na nasa harapan niya. Habang tumatagal, lalo lang siyang nayayamot. Hindi na niya napigilan ang sarili kaya tinulak niya ito palayo."May meeting pa ako," malamig niyang sabi habang tumayo. "Kung pagod ka, magpahinga ka na lang dito.
Sa opisina ng editor-in-chief, bumalot ang nakakapasong tensyon sa paligid.Nakapaluhod sa harap ng mesa si Lindsay, ang kanyang mga mata'y nanlilisik sa galit habang pinapalo ang lamesa ng buong lakas."George! Bakit hindi mo sinabi sa akin na si Angela ang babaeng pinakasalan ng tito mo?!" sigaw niya, ang boses ay tagos hanggang labas ng pinto.Hindi inaasahan ni George ang biglaang pagsabog ni Lindsay. Sa simula'y natigilan siya, ngunit nang makita niya ang labis na pagwawala nito, nagdilim ang kanyang paningin. Tumagilid siya sa upuan, bahagyang iniling ang ulo, at may pagod na sumagot."Hindi ko naman sinadyang itago," aniya, malamig ang boses. "Hindi ko lang binanggit. Tsaka malalaman mo rin naman sa party ngayong weekend, hindi ba?"Parang mas binuhusan pa ng gasolina ang apoy sa galit ni Lindsay."Party? Party ang iniisip mo ngayon?!" Napasigaw siya nang lalo, ang boses ay may halong panginginig. "Alam mo bang halos gumuho ang mundo ko nang malaman kong kailangan kong makita s
Nagulat si Angela nang marinig ang mga yabag ng sapatos na tumama sa matigas na sahig, at paglingon niya, nakita niyang si Lindsay, ang babae na nagpasakit ng kanyang puso, ay tumataas mula sa hagdang-pag-akyat, at nakatingin sa kanya ng may pagkabigla sa mga mata.Tila ba bumagsak ang puso ni Angela.Ngayon pa talaga! Kung mayroon mang ibang pagkakataon na magkrus ang landas nila, ito na nga iyon.Ang boutique na ito, isa sa mga pinakasikat at pinakamahal na custom shops sa buong Manila, ay dinarayo ng mga kilalang tao. Si Lindsay, isang regular na customer, ay nandito rin upang magpama-customize ng damit para sa darating na weekend party. Hindi niya inakalang makakasalubong niya si Angela, na ang tanging halaga ay ang pagiging isang ordinaryong babae—ang babae na walang karapatan sa mundo ng mga mayayaman at makapangyarihan!"Angela."Matapos ang ilang hakbang, tinanaw siya ni Lindsay, nakasuot ng mahahabang orange-pink na high heels na umaabot sa sahig, at naglakad papalapit sa kan
Nagngiti si Angela, ngunit ang ngiti'y may kasunod na kalungkutan."Ang paldang ito, limited edition. Ilang libong yuan, Mateo. Paano ko naman kayang bilhin ito?"Tumango si Mateo at ibinalik ang litrato sa sobre. Tumingin siya kay Rex na nakatayo sa tabi."Kung ito ay talagang limited edition, mas madali nating mahahanap kung totoo."Tumango si Rex, walang imik, at agad na lumabas ng kwarto.Nagpatuloy si Mateo at Angela sa pagkain ng pizza, ngunit ang katahimikan sa pagitan nila ay tila mas mabigat kaysa sa mga oras na nagdaan.Habang kinakain nila ang pizza, hindi maiwasan ni Angela na magtaka. Nagmamasid siya kay Mateo—bawat galaw nito, bawat ekspresyon sa kanyang mukha. Hindi ba't parang may kung anong hindi siya maintindihan sa mga mata ni Mateo, mga titig na tila malayo at puno ng alaala ng nakaraan.Si Mateo... iniisip kaya niya ang mga nangyari noon? Ang pagkawala ng kanyang binti... ang pagkidnap sa kanya?Nagpumiglas ang mga alaala sa isipan ni Angela. Isang kaso ng kidnapp
Nakakunot ang noo ni Mateo habang iniikot ang laptop paharap kay Angela."Ang pangalan ng restaurant na ito ay Italian Mood. Akala ko, buong set ng Italian dishes ang in-order ko."Napalunok ng hiya si Angela.Sa isip niya, Ganito pala ang mga anak ng mayayaman, pati pangalan ng restaurant at pagkaing in-order, pinag-iisipan ng mabuti."Kapag delivery, pizza lang naman kadalasan ang Italian dish," paliwanag niya habang inilalapag ang kahon ng pizza sa mesa. "Nakakain ka na ba ng pizza?"Ibinaling ni Mateo ang tingin sa pizza at ibinaba ang mga mata. "Noong nasa Europa ako, oo, pero charcoal-grilled ang mga iyon. Hindi ko pa natikman ang pizza na nakalagay sa papel na kahon."Napangiti si Angela. "O, ‘di sige, gawin mo na lang itong experience sa buhay mo." Pinilas niya ang isang hiwa ng pizza at iniabot kay Mateo.Tahimik na tinanggap ito ni Mateo, kinagat, at bahagyang napakunot ang noo. "Iba ang lasa nito kaysa sa mga natikman ko noon."Natawa si Angela. "Minsan, masarap din naman a
Hindi pinansin ni Mateo ang sinabi ni Angela at mabilis niyang isinubo ang daliri nito sa kanyang bibig.Ang mainit at basang pakiramdam ay parang kuryenteng biglang dumaloy mula sa dulo ng kanyang daliri, papunta sa bawat sulok ng katawan niya. Hindi maipaliwanag ni Angela ang nararamdaman—para bang bigla siyang naging maselan sa bawat galaw ni Mateo.Naramdaman niya ang pag-init ng mukha niya, kaya mabilis niyang iniwas ang tingin mula sa gwapong mukha ni Mateo. Nauutal niyang sabi, “Ma-Mateo, hi-hindi na kailangan… talaga…”Sa sobrang kaba, halos hindi niya maayos ang mga salita niya. Nang maramdaman ni Mateo ang panginginig ng kamay ni Angela, dahan-dahan niyang binitiwan ito. Tinitigan niya ang namumula nitong mukha na tila ba may gusto siyang basahin doon.“Sandali lang,” ani Mateo na may malambing na ngiti. “Kukunin ko ang band-aid.”Walang ibang nasabi si Angela kundi ang sundan ito ng tingin habang lumalabas ng kusina. Nang makalabas si Mateo, napabuntong-hininga siya nang ma