Kylie's POVThurstin ordered different types of chinese food. Take note, dinamihan niya. Tipong the last kain na namin. Palibhasa malakas ang loob niya dahil hindi siya ang magbabayad."Kain ka lang dyan, Kylie. Sixteen hours ang next flight natin. Mabuti nang busog habang nasa ere," aniya."Kakain talaga ako dahil ako ang magbabayad!" piksi ko."Ows?"Sipain ko kaya ulit 'tong kumag na 'to!Imbes na pansinin ay kumain na lang ako nang kumain. Pambawi dahil next days, diet na naman ako. Papatayin ako ni Rosie kapag kumain ako kahit konting kanin kaya susulitin ko na."Chinese dumplings are really good, especially with these spices..." nguyngoy ko habang sino-shoot sa bunganga ang mga pagkain. "Even this noodles, I don't know what this called---""Its Xian Xang Noodle," agaw ni Thurstin. "Southern dish 'to.""Yeah. Ang sarap ng sabaw! Huhu"I took the bowl and drink the soup from it. Walang poise pero i don't care. I just need to eat heartily."Matakaw ka pala?" manghang sabi ni Thurst
Kylie's POV"Wow! You look even prettier when you smile," Sabi ni Thurstin sa bata na ngumiti.Napangiti din ako. Ewan ba. May kung ano sa ngiti ng bata na nakakagaan ng pakiramdam. Was she a fairy? An angel? Lah oa hahaha pero malay mo naman."Bumalik na tayo sa airport, mukhang tapos nang kumain tong bulilit na to," ani Thurstin na natatawa pa dahil sa itchura ng bata.Lumingon ako sa waiter at sumenyas ng bill. Nang akmang maglalapag na ako ng pera ay biglang pinigilan ni Thurstin ang braso at sa halip ay binigay sa waiter ang ilang dollar bills."Keep the change," aniya.Magpoprotesta na sana ako pero tinitigan ako ni Thurstin."The father of the family has to provide, right?" Ani pa nito nang natatawa.What the Fvck?! Gusto kong magreklamo pero may kung ano sa mukha niya na nagpigil sa kin. Some authority huh?"Bahala ka," nasabi ko na lang. Sa isip-isip ko, akala ko ba naiwan niya ang wallet niya kaya niya ako sinundan dahil magpapalibre siya. Tsh."Stalker, ayaw pang aminin." B
Kylie's POVNaalimpungatan ako sa pagkakatulog. I felt like there's something bright flashed before my eyes. Kunot ang noo na pinilit kong imulat ang mata. Namamanhid ang puwet ko dahil sa sobrang tagal na pag kaka upo. my god!"Thurstin... yung ilaw. Did you turn it on?" tanong ko.Inaninag ko ang lalaki sa kabila ng nakakasilaw na liwanag. Nang maka-adjust ang paningin ko ay nakita ko ang lalaki na nakatayo na tila may hinahalungkat sa bag niya."Did I wake you up?" tanong nang lalaking hindi lumilingon."Ah no. I'm still sleeping, you see. I'm just sleep-talking!" angil ko.Itinuwid ko ang likod ko. Parang may mainit na baga sa may balakang ko. This is why I hated travelling in long hours. Nakakangalay na, nakakainip pa. Not to mention, nakaka-pikon pa yung katabi mo."Sorry. Matulog ka na lang ulit. May hinanap lang ako sa bag ko," narinig kong sagot ni Thurstin."Anong oras na?" tanong ko."I'm not sure. Gabi na tayo darating sa Madrid. In three or four hours siguro."Layo pa. Hu
Kylie's POV"Thurstin Laurence!" Ani ko sa sobrang takot.Naramdaman kong humigpit ang hawak ni Thurstin sa kamay ko. Huminga din siya nang malalim."The pilot seems skilled, alam niya naman siguro ang ginagawa niya. We're flying at a low altitude now," sabi niya."You don't have to worry. Hindi ka mamamatay."Hindi nakatulong ang sinabi ni Thurstin. Takot pa rin ako. Nanatili akong nakasubsob sa balikat niya.Mukhang may katotohanan naman ang sinabi ni Thurstin dahil makalipas lang ang ilang minuto ay naging payapa ang lipad ng eroplano. Nawala ang turbulence na naranasan.Did we passed it already? Tapos na ba?Umangat ako ng tingin at minasdan ang paligid. Everything seems normal. May mga pasahero pa rin na parang di mapakali pero may iba na kampante na."Is it done?" lumingon ako kay Thurstin. He was still frowning deeply.Somehow parang hindi pa siya panatag although siya ang nagsabi sa kin na magiging okay lang ang lahat."Thurstin..." tawag ko sa lalaki."Sssshhh..." sabi lang n
Kylie's PoVMy heart is still pounding as we run through the hallway passing the emergency exit row."Nasaan ang mga crew, Thurstin?" tanong ko dahil pansin kong wala ni isa sa kanila ang naga-assist sa mga pasahero. Yung flight attendant na sumigaw kanina ay wala na rin."I don't know. Nauna na siguro sila," sagot ng lalaki."But that's not how they should respond to emergency situation like this!" piksi ko. Nag-uumpisa na akong mainis dahil sa incompetency ng mga crew ng eroplano."Huwag mo na silang intindihin. Off you go!"Tinuro ni Thurstin ang emergency exit. Pansin ko na karamihan sa mga pasahero ay nakalabas na ng eroplano, mangilan ngilan na lang siguro ang natitira, Tumingin ako sa labas ng exit May parang something na slide doon na automatic na lumalatag once na mabuksan ang emergency exit."I just have to slide on it?" baling ko kay Thurstin.But the guy wasn't listening, he was looking at something inside the smoking plane."Thurstin?"Lumingon ang lalaki sa 'kin. "Yes. Y
Kylie's POV'Bakit ba kita pinoproblema eh hindi naman kita kaano-ano?'Yeah. Why though?'You're not even my friend!'I know. I know.'Ginagawa ko lang naman to, para kay Bennet. Dahil pinsan ka niya. At asawa niya si Cole! I don't want my bestfriend to hear i'd let you die knowing you're her husband's cousin.'Those words. Those He said, they punched me back into reality. Where its clear that Thurstin and I... are still stranger to each other.Nakatingin lang ako kay Thurstin habang naglalakad siya papalayo. Unti-unti siyang nilamon ng dilim. Nagalit na nga talaga siya nang tuluyan. At hindi ko alam kung susunod ako sa kanya o ano. Malaking bahagi ng utak ko ang nasabing sundan ko siya, dahil siya lang ang pwedeng makatulong sa 'kin. Pero parang may mga kamay na pumigil sa'kin na gawin yun.Hindi ko siya kaibigan, siya na rin ang nagsabi. Kaya para saan pa at susundan ko siya?Was it my fault? Wanting to know what's happening? For godsake, gusto ko lang malaman ang nangyayari. Natat
Kylie's POVIt was dark, very dark indeed. Hindi ko na alam kung saan ako dadalhin ng mga paa ko. Dere-deretso lang ako sa pagtakbo. I was out of breath, but I didn't stop.Naririnig ko ang pagsisigawan ng mga tao, ang mga iyakan. Pero unti-unti iyong tinatangay ng hangin palayo.Ilang beses akong muntik nang madapa. Halos mabitiwan ko na rin ang bag na dala ko. And yet, deretso pa rin ako.Nang sumabit ang paa ko sa isang sanga ng halaman ay tuluyan akong gumulong sa lupa. May sampung segundo akong hinabol ang hinga ko bago muling bumagon.Nang maka-adjust ang mata ko sa dilim ay napansin kong maliit na halaman ang dahilan para madapa ako. It was a bush-like plant. Nag-desisyon akong magtago doon para saglit na makapag-pahinga. Hindi biro ang hangin na kailangan kong habulin. Alam kong kung hindi man ako mamatay sa kamay ng mukhang mga bandidong grupo na yun, ay mamamatay naman ako sa pagod.Nanginginig ang mga binti ko. Pati ang mga braso ko, maging ang kamay ay nanlalamig.Hindi bi
Thurstin's POV"Where are we going really? Do you even know what place is this? What time is it? Probably close to morning, isn't it? I'm really tired! Can we just, you know, stop for a moment? These desert is fvcking wide and long! And who knows, it might be endless?! There's probably a warp around here! And we just kept on walking in circles! I swear, i've seen this plant before! Are you really sure--""Can you please shut your mouth for a moment!?" sigaw ko. At agad na napapreno si Kylie sa kakangawa.Diyos ko! Natutuliro na yung tenga ko sa boses niya. Akala ko si Cole lang ang madaldal na kakilala ko. Hindi ko akalaing may bertud din pala sa bunganga 'tong pinsan na 'to ni Bennet.Kylie stared at me. No. She's glaring at me. I therefore conclude na pagod na siya at puyat kaya iba na siya kung makatingin. Kanina ang tahi-tahimik niya. Sunod-sunod lang siya nang sunod sa akin kung saan ako pumunta. Ngayon panay na ang tanong at reklamo niya.Tumigil ako sa paglalakad. Tumigil din s
Kylie's POVMy throat hurts, my back aches and my stomach started to growl. I opened my eyes, light suddenly blinded me. Itinaas ko ang kamay ko para tabingan ang liwanag na nagmumula kung saan. Matapos mai-adjust ang paningin ko mula sa nakakasilaw na liwanag ay pinagmasdan ko kung saan ako naroroon.Napamaang ako nang makitang nasa loob ako ng isang silid. Hindi man iyon kalakihan, hindi mo rin masasabing maliit yun.Where am I? What is this place?Naguguluhan ang utak ko. I kept on thinking what happened last night. I thought I was in Verona. Parang kausap ko lang si Aunt Vane kagabi. How come, I'm here? How come I'm in this unfamiliar bed? Bakit ako nakahiga dito? Am I in Spain already?Kumirot nang malakas ang ulo ko kaya nasapo ko yun bigla. I feel like my head's gonne burst. Aaaggh! What the hell?! Ngayon ko na lang ulit naramdaman ang ganitong sakit ng ulo. Inabot ko yung unan at itinakip yun sa mukha ko. Block the light! Block the light, Kylie!Pumikit ako nang mariin at pina
Kylie's POVSumilip ako sa ibaba, akala ko hindi 'yun ganun kataas kaya napaatras agad ako nang makitang may kataasan din pala ng pwesto namin. Balak ko sanang tumalon na lang pero tyak na magkakalasug-lasog ang buto ko oras na tumalon ako kaya di na ako nangarap pa.Okay, no choice kundi ang gamitin ang lumang hagdan.Bumaling ako sa bata babae. "Can you step on the ladder? We need to go down," sabi ko."Why?" tila nababaghang tanong ng bata. "Can't we use the one at the lobby?""We can't, there's bad guys down there. Do you understand me?"Hindi na nagsalita ang bata. Agad siyang humawak sa pader kung saan nakakabit ang ladder at nagkusang bumaba."Careful!" halos pasigaw kong sabi dahil sobrang bilis bumaba ng batang babae, saglit lang ay nandoon agad siya sa ibaba nang walang kahirap-hirap. "Jesus, may lahi ka bang unggoy na bata ka?"Nang makababa si Luscrea ay ako naman ang humawak sa pader. Kinapa na paa ko ang unang baitang dahil medyo madilim at natatakot ako na baka mamali a
Thurstin's POVTumayo ako at mabilis na tumungo sa pintuan papunta sa kusina ng hotel. Alam kong nabaghan si Fabian sa inasal ko pero hindi ko na siya pinansin. Mas kailangan kongpuntahan si Kylie sa taas. We need to get out of this building asap.I was about to run to the stairs, but I halted. Nasa may lobby na ng hotel ang mga bandido at kasalukuyang nagtatanong sa matandang receptionist na nandoon."Hal ra'ayt hadhih almar'ata?"May hawak silang papel na alam kong may larawan ng hinahanap nila. Larawan ni Kylie."No arabic, english or espanol only," sagot ng babae. Napadako ang tingin niya sa kin at alam kong nakilala niya agad ako. Nag-iwas ng tingin ang babae."Have you seen this woman?" tanong muli ng lalaki na may malalim na tinig.Umiling ang matandang babae. "No. Who is that?"Saglit akong nakahinga nang maluwag. Alam kong nakilala kami ng matandang babae dahil nakita niya kami kanina sa lobby ng hotel pero mas pinili pa rin niyang manahimik."Think again," anang lalaki na m
Kylie's POVPagkabihis ko sa bata ay inaya na kami ni Thurstin na kumain. At dahil gutom na rin ako, hindi na ako nagpaawat.Nakapalibot kami sa maliit na mesa. Nasa pagitan namin ni Thurstin ang bata. Kung sinumang makakakita sa amin ay sasabihing isa kaming pamilya. Somehow, it feels good on my heart. Kaya pangiti-ngiti lang ako habang kumakain.The grass is good. I mean the seaweeds and the spinach. They were tasty, especially the corn soup. Halatang nagustuhan din yun ng bata dahil panay ang hum niya."Did you cook this?" tanong ko kay Thurstin.Tumango ang lalaki. "Nakigamit ulit ako ng kitchen ng hotel. Okay lang ba ang lasa?""Yep! It was good," nag-thumbs up ako. "You're a good cook."Umabot hanggang tenga ang ngiti ni Thurstin. Pumalakpak pa siya. "Swerte ng mapapangasawa ko ano?"Inikot ko ang mata ko. "Oo na. Oo na. Nakakainggit ang mapapangasawa mo." Sarcastic ang pagkakasabi ko pero parang walang talab yun sa lalaki."Bakit ka maiinggit? Eh pwede namang ikaw yun?"Muntik
Kylie's POVKinuha ko yung bagong labang damit na suot ko kahapon. Yung pang muslim clothes na galing pa sa matandang si Norudint, sana ligtas siya. Mabuti nga at nagkataong may laundry service ang hotel, despite its poor status.Kinuha ko rin yung sabon at shampoo ni Thurstin. Maliligo ako, kating-kati na ako dahil sa alikabok. Tutal tulog naman ang bata at nasa ibaba si Thurstin. Pagkakataon ko na.Pumasok ako sa C.R. As expected, mahina talaga ang tulo ng tubig sa shower. Wala rin namang bathtub kaya wala akong choice kundi yun ang gamitin.Naghubad ako ng damit at tumapat sa tubig na every ten seconds bago muli tumulo. Baka limang oras bago ako matapos maligo nito haaaays.Habang nakatapat ako sa tubig ay hindi ko maiwasang hindi isipin ang nangyari sa akin nitong nagdaang mga araw. Ni sa masamang panaginip ay hindi ko naisip na mangyayari sa akin ito.Yung pagbagsak ng eroplano. Habulin ng mga bandido. Paglalakad sa desyerto. Habulin ulit ng mga bandido. Magkasakit at kung ano pa
Kylie's POV"Stop!" galit niyang sabi sa mukhang manyakis na lalaking sunod nang sunod sa 'kin. Nakatutok sa kanya ang baril na hawak ni Thurstin. Napataas na lang siya ng kamay. Samantalang nagtatakbo palayo yung matabang kasama niya."Señor..." anang lalaki na naiwan."Why are you following my wife?" ani Thurstin.Nakakatakot ang expression ng mukha niya. Kita ko ring habol niya ang hininga niya. Kanina pa ba niya ako hinahanap? He got this uneasy and tired expression on his face."Lo siento...lo siento!" nanginginig na sabi ng mukhang manyakis na lalaki."Thurstin!" sigaw ng kung sino sa may likuran namin. Paglingon ko, nakita ko si Maximilien na tumatakbo."M-Maximilien..." mahinang anas nung lalaking humabol sa akin. Gumuhit ang takot sa mukha ng lalaki at nang makitang papalapit si Maximilien ay bigla siyang tumakbo palayo. Bakas ang malaking pagkatakot sa lalaki. Halos madapa-dapa ito.Oh? Takot siya kay Max?Ibinaba ni Thurstin ang baril na hawak niya at iniabot kay Maximilien
Kylie's POVTumagal ang pag-uusap ni Thurstin at Maximilien sa loob. At nainip ako kaya tumayo ako sa at naisipang lumabas ng garahe. Mukhang tatagal pa ang usapan nila kaya minabuti kong maglakad-lakad at tumingin sa paligid.Sabi ni Thurstin, central commercial district daw ng Old Town ang lugar na 'to. Pansin ko naman yun dahil sa samu't saring paninda na nasa gilid ng kalsada.Parang tiangge sa Pilipinas, mas kaunti nga lamang ang tinitinda at mamimili. May mga damit, kalimitan ay damit na pang-muslim. Palibhasa ay muslim din ang magtitinda.Sa kanang bahagi ng kalsada ay naroon ang mga muslim. Marami silang tindang gamit sa bahay, mula sa mga lutuan, sandok, may mga batong inukit na hindi ko alam kung para saan. Hanggang sa carpet, vase at payong na kahina-hinalang binebenta nila samantalang di naman umuulan sa Sahara.Nakakatuwang pagmasdan ang masayang kalakalan. Maya't maya ang sigawan ng mga mamimili at tindero. Siguro nagtatawaran sila sa presyo.Sa kaliwang bahagi naman ng
Kylie's PoVI just kept on staring at Thurstin while he's laughing the air out of his lungs. He really looked good especially when he's laughing like that. Namumula na rin siya sa dahil sa sobrang pagtawa. Akala mo wala kaming malaking problema."K-kylie... hahahahahaha! Grabe! Kakaiba ka talaga magpatawa. Hahanahahahaha!"Kylie.Tinatawag na niya ulit akong Kylie. I just noticed Thurstin calls me Kylie when he's in light mood. And he calls me balin when he's being serious. Tsk! I really don't like people calling me Kylie. Pero pag siya ang tumatawag sa akin ng Kylie, gumagaan ang pakiramdam ko... kasi alam kong good mood si Thurstin.Kapag tinatawag niya akong Kylie, feeling ko galit siya sa 'kin. Weird di ba? Ewan. Iba talaga epekto ng desyerto sa 'kin.Tumatawa pa rin si Thurstin nang pumasok si Max na may dalang pitsel ng tubig at dalawang baso."Whoa! Something funny happened?" nakangiting sabi ni Max. Inilapag niya sa harap ko ang pitsel at baso.Tumigil sa pagtawa si Thurstin b
Thurstin's POV"Yeah, I'm sure... It was cole" sagot niya makalipas ang ilang segundo. Hindi ko alam pero biglang nag-iwas ng tingin si Kylie. "Nagpakilala siya. Isa pa, natural na nandun siya sa Mansion ni Uncle Emenrad. Buntis siya, diba? At kailangan niya ng kasama so it's a given that the in-laws are looking after her."Tumango-tango ako pero hindi ako nagsalita. Of course, mas okay na nandun si Cole sa in-laws and parents niya. Lalo pa at busy sa trabaho ang asawa niya."Nasabi ko sa kanya na kasama kita at nandito tayo sa Laayoune bago pa man naputol ang linya. I'm hoping with that piece of information she'll be able to help us. I really wanna go home," malungkot na sabi ni Kylie.Gusto ko mang magsalita at aluin siya ay hindi ko nagawa. Nasa parehas kaming sitwasyon. She was as helpless as I am. Napabuga na lang ako ng hangin.Mahabang oras ang nilakad namin bago kami nakabalik sa Old Town. Pinilit kong tukuyin kung saang bahagi na nga ang hotel na tinutuluyan namin pero nalili