CELESTINE'S P.O.V I waited for a few seconds before initiating the talk with Damien. Nakahanap naman kami agad ng pwesto sa isang tila garden na bahagi ng venue. Tahimik doon at walang ibang tao maliban sa amin. Relaxing din ang vibe roon, iyon nga lang ay kasama ko ang literal na bad vibe. "Anyway, hindi ko na patatagalin ito. May gusto lang akong malaman. Actually, hindi naman ako dahil napag utusan lang din ako na tanungin ka." panimula ko. Agad naman siyang tumingin sa akin. "Ganoon na ba talaga ako kasikat at pati ikaw ay nauutusan lang na magtanong ng kung anu ano sa akin?" tila natatawa niyang saad. Iyon pa lang ang sinasabi niya, at nagsisimula pa lang ang usapan namin ay napipikon na ako agad sa kanya. "Don't flatter yourself too much. Baka masyadong maging masakit ang pagbagsak mo niyan." makahulugang saad ko, sabay ngiti. And, oh! Don't give me that initial reaction! The smile I gave him was nothing but an evil smile. Not a genuine one! Hindi niya naman kasi deserve.
CELESTINE'S P.O.V Gaya ng napagkasunduan ay magkasama nga kaming maglu lunch ngayon ni Damien. Kitang kita naman sa mukha niya ang kasiyahan dahil mula kanina ay pansin ko na na tila hindi na nabura ang pagkakangiti niya. Ilang minuto pa bago ang lunch time kaya naman may pagkakataon pa ako para ayusin ang mga gamit ko bago kami umalis. "Saan mo gustong kumain? Do you have... any cravings in your mind?" rinig kong tanong niya mula sa kabilang mesa. Sinulyapan ko lang siya ng panandalian. Sabay sabing, "Just bring me to wherever you want. Hindi rin naman ako magtatagal dahil may kailangan pa akong i-meet." Pagkatapos noon ay ibinalik ko na ang atensyon ko sa pag aayos ng mga gamit ko. Hindi na rin naman siya nagsalita, which made me feel at ease, somehow. Dumaan pa ang ilang minuto at namalayan ko na lang ang sarili ko na naglalakad na sa hallway kasama si Damien. Wala pa ring nagtatangka sa amin na magsalita nang mga oras na iyon. Everything between is silent. Not until we rea
CELESTINE'S P.O.V "Dare." Iyon na ang naging tugon ko sa hamon ni Damien. I know that what I entered seems to go wrong but... bahala na! Pinasok ko na, eh. Much better na panindigan ko na lang ito. "Alright. May mga itatanong lang ako at gusto ko lang na maging honest ka sa akin. Completely." saad niya na agad ko namang ikinakunot ng noo. "May itatanong ka and you want me to be honest but you called it a dare? Hindi ba dapat ay 'truth'—" "Sshhh!" saway niya sa akin. So, I stayed silent. "Just follow to what I said. Ready ka na ba?" tanong niya ulit. Tumango na lang ako. As if naman kasi na may magawa pa ako sa trippings ng lokong ito, 'di ba? Siguraduhin niya lang talaga na hindi ako mabubwisit na naman dahil kung hindi... "Just be nicer to him. Kahit ngayong araw lang. Let's just see kung may magbabago. Kung meron man, you judge kung gugustuhin mo ang pagbabago na iyon. But if not, sige lang. Hahayaan ka na naming makipag warla diyan kay Prosecutor. Ano?" Iyan mismo ang gag
DAMIEN'S P.O.V After that lunch I had with my wife, I could feel the great significance that brought to our relationship. We became close again. Hindi na rin kami nag aaway— or should I say, hindi niya na ako laging inaaway. We even became a team! Well, not literally dahil dalawa lang naman kami. But anyways, basta. Life is getting better and everything is falling into its right places. Except for one thing— I vowed to her to help with that sabotage she encountered during her time handling some controversial case! "Eh, 'di ba sabi mo wala ka namang kinalaman doon? Might as well help her na lang to find the 'culprit'." said CJ. Magkasama kami ngayon dito ulit sa restobar ni Jeremiah. We're with Jerem, of course. And Jela. Napaisip ako. And a few seconds after, I sighed. "Look, may kailangan akong aminin." sa wakas ay sabi ko. I blurted it out of nothingness. Ni hindi ko sinasadya na masabi ko iyon. "And what is that, Kuya?" pag uusisa ni Jela. Muli akong huminga ng malalim. "
CELESTINE'S P.O.V After only a few minutes of waiting, I received a call from Damien saying that he was already outside. Dali dali naman akong lumabas para pagbuksan siya ng gate. Naiinis pa nga ako sa sarili ko dahil kanina pa lang, nang malaman ko na pupunta rito si Damien ay nakaramdam na agad ako ng kakaiba. I felt excited like I never must be. Nang makasama ko na siya at habang magkasabay kaming naglalakad papasok sa bahay ko ay lalo pang tumindi ang nararamdaman ko. My heart seemed to skip a beat as my temperature seemed to go rocket-high! But even so, I still tried my best to keep my composure still. Tapos na akong pagmukhain na namang tanga ang sarili ko. "So... what's the news?" tanong ko sa kanya matapos ko siyang patuluyin sa salas at bigyan ng maiinom. Hindi siya sumagot agad, sa halip ay uminom muna sa inuming ibinigay ko. "Cold iced tea, huh? Hindi mo pa rin talaga nakakalimutan kung anong gusto ko." nakangiti niyang saad. I felt my cheeks flushed after hearing th
CELESTINE'S P.O.V Kinaumagahan, kahit puyat ay maaga pa rin akong pumasok. Pagkagising ko pa lang kasi ay mensahe na agad ni Damien ang bumungad sa akin. "Good morning, Sunshine! Wake up. Kaloy will be at our office at eight a.m. sharp. Do you want me to fetch you?" saad nito sa mensahe kanina. Ni-reply-an ko naman iyon ng, "No thanks. I can manage. I'll be there before seven a.m." At iyon nga ang ginawa ko. Mag aalas siyete pa lang ay nasa elevator na ako ng building namin. And at exactly five minutes before the clock strikes seven, nasa loob na ako ng opisina. Bumungad sa akin si Damien na abala sa laptop niya. "Good morning." bati ko. Agad siyang napatingin sa akin nang marinig niya ako. Tila doon niya lang napansin ang pagdating ko. Tumayo siya agad at ngumiti. "Good morning. I'm glad, you made it before seven." sabi niya. "Why? Hinihintay mo ako?" pang aasar ko. Naglakad na ako papunta sa table ko. I put my bag on my table as I took my seat. "What if I said 'yes'? I'
CELESTINE'S P.O.V "So, are we missing something that we should know?" Kunot ang noo na napatingin ako kay CJ. "What are you talking about?" maang na tanong ko. Today is a special non-working holiday kaya napagpasyahan namin na lumabas para naman makapag relax. Kaming dalawa lang sa pgkakataon na ito dahil sina Charie at Jela? Well, they're both busy with their own businesses. Babawi na lang daw sa susunod. "Nakarating sa akin na nag half day ka raw sa firm ng walang pasabi. And you know what's even fishier?"" aniya. Tinaasan ko siya ng kilay. "Ano?" "Sabay daw kayong naglaho ni Damien!" tila kilig na kilig na sambit nito. Well, it was more a 'tili' than a usual deliverance of a sentence. Hindi ko siya kinibo. "Gaano katotoo ang chismis? And tell me, magkasama nga ba kayo nang mga panahon na iyon?!" pangungulit niya. Tiningnan ko siya ng diretso sa mga mata. "Well, I'll say... no comment on that." sabi ko at inirapan siya. "I-enjoy na lang natin itong araw na ito, pwede ba? L
DAMIEN'S P.O.V Yesterday was a very nice day. I got the chance to be with my wife again. At habang tumatagal, mas nararamdaman ko na unti unti nang naaayos ang mga naging gusot sa samahan namin. Let's just say that... we're more than just being friends now. And that was the reason I always get a good sleep every night— and waking up each morning with a huge smile on face and a happy mood. Except now. As far as I can remember, hindi ko pa naririnig na tumunog ang alarm clock ko. And it was set to five o'clock in the morning, by the way. Pero imbis na ang malakas na alarm ko ang gumising sa akin, ang ringtone ko ang bumulahaw sa payapa ko pang paghimbing. It was my caller ringtone. Sino ba ito? Was his purpose so urgent that he needed to barge in and ruin my very good sleep? I muttered to myself. Gayunpaman ay kinuha ko na ang cell phone ko at sinagot ang tawag na iyon. "Who the hell is this—" "H-Hello, Kuya? Kuya, si Jela ito. Gising ka na ba?! Are you awake already!?" Awtomat
15 years later... "Grabe naman po pala iyong nangyari kila Mama at Papa. I still hope na sana, nawala lang sila. That they eventually survived the fall. 'Tapos may nakakita sa kanila at kumupkop. Then they'll come back for me. For us." Iyon na lang ang nasabi ni Chlyd Dale Nivera. Siya ang anak na naiwan nina Damien at Celestine. And after that accident, he was left with no one aside from her aunt, Jela; sa best friend ng mama niya na si CJ, sa best friend din ng ama niya na si Jeremiah, which eventually ended up as couple; at ni Tita Carmen na hanggang ngayon ay malakas na malakas pa rin kasama ang anak nitong si Jonas. Nasa sementeryo sila nang mga oras na iyon. They are celebrating both the fifteenth second wedding anniversary of the two and sadly, their fifteenth death anniversary. "Pero wala man sila sa tabi mo, lagi mo sanang aalalahanin kung gaano ka kamahal ng mama at papa mo. You are their first and last born. Wala kang kahati sa pagmamahal nila, Dale. They loved you with
After 3 months... CELESTINE'S P.O.V Tatlong buwan na ang lumipas at hanggang ngayon ay halos hindi pa rin nagsi sink in sa akin ang lahat. Parang kailan lang, eighteen years old ako nang ikasal kay Damien. But then, we broke up--- no, I left. Iniwan ko siya nang dahil lang sa misunderstandings at pagkasobrang assuming ko. I assumed so much in the wrong way that I left him. Then I became a lawyer. Yeah, that pain from our pars played a vital role in giving me so much strength. I became well known and popular. Hanggang sa nadapa ako. And I met him again. Several things happened. Sobrang bilis na namalayan ko na lang na nahuhulog na ako sa kanya ulit. Then I learned I was pregnant. Damien pretended to be Elijah. He took care of me. Then eventually ay umamin din nang matapos akong manganak. We got married again just yesterday, and now we're up to his second condition--- ang umapila ulit sa korte para mabuksan ulit ang kaso ni Madel. And that's where we'll be resuming the story! Ng
DAMIEN'S P.O.V I really don't have any idea whether what I was about to do is right. Or... not? Pero base sa mga naging usapan namin ni Celestine sa marami nang pagkakataon ay mukhang tama naman ang magiging desisyon ko. "What if... What if your husband comes back into your life again? Are you... willing to accept him?" Hindi ko alam kung bakit ko nasabi ang mga iyon. Bigla ko na lang iyong sinabi nang hindi na pinag iisipan. A part of me is thankful because finally, I was able to utter those words. But a part of me is also worried and regretful. Lalo na nang makita ko na tila natigilan si Celestine malamang ay dahil sa tanong ko na iyon. "I will be more than willing. Iyon ay kung... babalik pa talaga siya." Ako naman ang natigilan. Fck. Totoo ba lahat ng iyon na narinig ko? Hindi ba ako nagkamali lang ng dinig? Damn! Sa narinig kong sagot sa kanya ay nabuhayan ako ng loob. Doon ko na rin naisip na samantalahin ang pagkakataon na tanungin siya. And maybe, it is really high ti
CELESTINE'S P.O.V It was already midnight when I felt something disturbing my stomach. Buong akala ko noong una ay gutom lang iyon. You know, the weird and usual pregnancy cravings. Kahit hirap na ay bumangon pa rin ako. I was planning to call Elijah so that I could be assisted with everything I have to do. But just as I was able to stood up, I froze. My water suddenly broke! Napasigaw na ako bunga ng gulat at pag alala. I even cried when I felt my baby getting quirky inside my tummy. I called for Elijah's name. "E-Elijah! C-Come here, p-please! M-Manganganak na yata a-ako... ah!" malakas na sigaw ko. It didn't last long and the door swung open. Then I saw him, Elijah, standing behind. Dali dali siyang lumapit sa akin at binuhat niya ako agad. Wala nang tanong tanong pa. "Come on! Relax! We'll be rushing to the hospital, okay?" anito. Sa kabila ng sakit ay tumango pa rin ako bilang sagot. He rushed downstairs carrying me. Then to the garage. Maingat niya akong inilapag sa
Damien'S P. O. VI couldn't be mistaken. Alam ko at sigurado ako na si Celestine nga ang nakita ko kani-kanina lang.Pero paano? Magkaibang-magkaiba sila ng babaeng iyon. Sa pisikal na anyo pa lang ay ang laki na ng pagkakasalungat nila.All that Celestine has is natural beauty. Kumpara sa babaeng iyon na bagama't manipis ay may bahid pa rin naman ng makeup ang mukha. Even the way they dress is just… different. Isa pa, alam kong hindi kayang mabuhay ni Celestine na wala ang malaki niyang salamin sa mga mata. Unlike that woman I just bumped into earlier.I admit, that woman is gorgeous, yes. But I must admit, too, that I like Celestine's natural style that her.Kaya kahit gaano pa kalakas at ulit-ulit na sabihin sa akin ng utak ko na baka si Celestine nga ang nakita ko kanina, isinisigaw naman ng isa pang bahagi niyon na imposible talagang mangyari iyon.Idagdag pa kasi ang paraan ng pagsasalita ng babaeng iyon kanina na kahit nakakatawa ang accent nito ay hindi naman ganoon ang panana
CELESTINE'S P. O. VNang halos dalawang oras na ang lumipas mula nang mag ikot-ikot ako dito sa park ay napagdesisyunan ko nang umuwi na lang.Ang boring din naman kasi kung mag-isa lang akong gagala-gala dito. Baka magmukha lang akong tanga at mapagtawanan pa ako.Kung sa Pinas ay sanay akong lumalakad mag-isa, dito ay hindi. Siguro, dahil nasanay ako na unang paglilibot ko pa lang dito ay kasama ko na sina CJ at Jeremiah— pero teka lang…Speaking of CJ and Jeremiah… sila ba ang dalawang iyon?!Napasinghap ako nang aksidente akong mapalingon sa pila ng bilihan ng ticket para sa mga gustong sumakay sa ferris-wheel. May dalawang tao kasi doon na magkasama, at kamukhang-kamukha talaga nina CJ at Jeremiah!Lalapitan ko sana sila para kumpirmahin kung sila nga ba ang mga kaibigan ko o kamukha lang, pero nagbago rin agad ang isip ko. Sa halip kasi na lapitan nga sila ay may naisip akong mas magandang ideya.Napangisi ako sa sarili ko dahil na rin sa mga pumapasok sa isip ko.Dahan-dahan ak
Damien'S P. O. VFuck? Tama ba ang pagkakarinig ko sa mga sinabi ng lokong kakambal ko na ito? He is getting married?!Hindi ko naiwasan na mapamura dahil doon."It's not the perfect time to joke, dude. I istorbo mo ba ako para lang pag-trip-an? Oh, come on!” hindi pa rin makapaniwala na saad ko.Hindi siya kumibo at nanatili lang na walang imik."I wish so, too, that I was just joking. Kung pwede lang maging biro ang bagay na iyon, sana nga ay ganoon na lang iyon.” mayamaya ay seryoso niyang saad.And right now, I must say that all I am seeing in his face is sadness. And uncertainty."Ano ba kasing nangyari? And why aren't you not happy that you're going to be married? I'm sure, matagal mo nang pinapangarap na lumagay sa tahimik. Tama ba ako?” sabi ko ulit."Yeah. Kahit noong mga bata pa lang tayo, alam kong alam mo na na isa talaga sa mga pangarap ko pagtanda ang makasal at magkaroon ng sarili kong maayos na pamilya. But that isn't the case here, Damien. I dreamt of being married, y
Jeremiah'S P. O. VAfter having a conversation with her, I immediately drive home to fetch CJ.Finally, umayon na sa akin ang pagkakataon.Hindi man planado at napaghandaan, at least, nangyari pa rin. And right now, I couldn't contain my happiness as I imagine what possible things can I do with her.Matagal- tagal ko na ring inaasam- asam na mangyari ito. And now, it is happening!Nang mapansin kong malapit na ako sa bahay ay inihinto ko na agad ang sasakyan ko. May kailangan lang akong ayusin.Tumapat ako sa salamin ng sasakyan ko para makita ang kabuuang ayos ng mukha ko. Baka kasi mamaya ay magulo pala ang buhok ko, o di kaya'y may malaking muta sa mga mata ko. Baka may bangas pa ako, at kung anu- ano pa. I want to make sure that I will look presentable to her, of course. I mean, oo nga at halos araw- araw naman na kaming nagkakausap at nakatira pa nga kami sa iisang bubong. But this time is different.I'll be having a sort of date with her. And that makes today extra different fro
TYLER'S P.O.VI couldn't contain my annoyance. Sa gitna kasi ng meeting ko ay bigla na lang tumawag si Georgina para lang sabihin na kailangan ko silang ilibre dahil may kailangan din daw kaming i- celebrate.I want to shout at her on the phone, but I didn't want it that much so. Dahil sa totoo ay gusto ko rin naman silang makita. Lalo na siya.Sinabi ko na lang na maghintay sila ng kahit isang oras dahil may kailangan pa akong tapusin. Buti na lang din at mahaba ang pasensiya ng kliyente ko na kausap ko ngayon. Dahil kung hindi ay mawawalan pa ako ng kliyente dahil lang sa pagtawag at pagpapalibre na iyon nina Georgina. Tss.Kaya pagkatapos na pagkatapos ng meeting ko ay agad ko nang tinawagan ang babaeng iyon. Nakalimutan ko kasing itanong kung saan ko sila susunduin.Bukod pala sa panlilibre ko ay may iba pa akong pakay kaya mabilis akong pumayag sa gusto nilang dalawa. At iyon ay ang sermunan si Celestine.Yeah, I will be scolding her so badly! Kung bakit hindi na naman niya sinip